Relaties
alle pijlers
Vader-dochter relatie slecht
maandag 10 december 2018 10:14
Hallo iedereen,
Ik wil even mijn hart luchten en wie weet heeft iemand een goed advies hoe hiermee om te gaan.
Ik ben 10 jaar getrouwd, en heb 2 kinderen.
Een dochter van 8 en een zoontje van net een jaar.
De relatie tussen mijn man en dochter is altijd anders geweest dan die tussen mij en haar.
Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar misschien is het handig om te vermelden dat vader dochter pas voor het eerst heeft gezien toen zij anderhalf jaar oud was.
Sinds ze ouder wordt en meer haar eigen willetje krijgt, botst het steeds meer.
Hij geeft haar vaak straf voor onbenullige dingen, in bepaalde situaties stuurt hij haar naar haar kamer, en als ik hem dan vraag moet je niet eens naar boven om met haar te praten, doet hij het niet.
Sinds onze zoon is geboren zie ik een heel andere vader.
Toont affectie, is oprecht bezorgd als hij ziek is, lacht. Het tegenovergestelde.
Dochter heeft al meerdere keren gezegd dat het haar opvalt dat papa wel tegen haar broertje lief is.
Man reageert daarop met "jij bent al groot". Of snoert haar de mond.
Ze gaat zich door deze situatie steeds meer afzetten, of vraagt negatieve aandacht, want ze weet , dat papa daar altijd op reageert.
Ik heb het hier al heel vaak over gehad, en elke keer krijg ik hetzelfde te horen: "Ze luistert niet, en zolang jij je ermee bemoeit, gaat het niet verbeteren."
We hebben al verschillende soorten hulp gehad zoals relatie en gezinstherapie maar daar is niets door veranderd.
Er heerst echt een heel nare spanning.
Weet niet meer wat ik verder kan doen.
Ik wil even mijn hart luchten en wie weet heeft iemand een goed advies hoe hiermee om te gaan.
Ik ben 10 jaar getrouwd, en heb 2 kinderen.
Een dochter van 8 en een zoontje van net een jaar.
De relatie tussen mijn man en dochter is altijd anders geweest dan die tussen mij en haar.
Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar misschien is het handig om te vermelden dat vader dochter pas voor het eerst heeft gezien toen zij anderhalf jaar oud was.
Sinds ze ouder wordt en meer haar eigen willetje krijgt, botst het steeds meer.
Hij geeft haar vaak straf voor onbenullige dingen, in bepaalde situaties stuurt hij haar naar haar kamer, en als ik hem dan vraag moet je niet eens naar boven om met haar te praten, doet hij het niet.
Sinds onze zoon is geboren zie ik een heel andere vader.
Toont affectie, is oprecht bezorgd als hij ziek is, lacht. Het tegenovergestelde.
Dochter heeft al meerdere keren gezegd dat het haar opvalt dat papa wel tegen haar broertje lief is.
Man reageert daarop met "jij bent al groot". Of snoert haar de mond.
Ze gaat zich door deze situatie steeds meer afzetten, of vraagt negatieve aandacht, want ze weet , dat papa daar altijd op reageert.
Ik heb het hier al heel vaak over gehad, en elke keer krijg ik hetzelfde te horen: "Ze luistert niet, en zolang jij je ermee bemoeit, gaat het niet verbeteren."
We hebben al verschillende soorten hulp gehad zoals relatie en gezinstherapie maar daar is niets door veranderd.
Er heerst echt een heel nare spanning.
Weet niet meer wat ik verder kan doen.
maandag 10 december 2018 10:27
Je man is het probleem. Zodra hij z'n dochter fatsoenlijk gaat behandelen zal zij ook haar gedrag aanpassen. Maar hij moet snel zijn, ze is al acht. Hij is nu zijn eigen kind aan het saboteren en dit kan levenslang gevolgen hebben voor haar.
Ga eens samen met man naar een centrum voor jeugd en gezin, en vraag een pedagoog hoe jullie dit het beste kunnen aanpakken.
Ga eens samen met man naar een centrum voor jeugd en gezin, en vraag een pedagoog hoe jullie dit het beste kunnen aanpakken.
anoniem_310897 wijzigde dit bericht op 10-12-2018 10:31
1.22% gewijzigd
maandag 10 december 2018 10:31
Pas op dat je kind geen enorme pleaser gaat worden om papa maar niet boos te maken en om maar niet als 'lastig' of 'vervelend' gezien te worden. Kan erg schadelijk zijn en doorwerken in alle relaties (liefde, werk, vriendschap) die zij in haar leven aan zal gaan wanneer zij niet voor zichzelf op durft te komen en haar grenzen durft aan te geven. Ik spreek uit ervaring.
maandag 10 december 2018 10:45
Dochter en vader hebben zich niet kunnen hechten aan elkaar toen ze werd geboren. Dus het kan dat hij de onvoorwaardelijke liefde niet zo voelt als bij zoon. Dat neemt niet weg dat hij als volwassene een manier moet vinden om daarmee om te gaan en ervoor te zorgen dat zijn gedrag dochter niet negatief beïnvloed.
maandag 10 december 2018 10:55
De oplossing is om je man te dumpen.
Wat een vreselijke vader voor kinderen.
En vast ook geen leuke man, want hij is vast niet voor niets pas later in het leven van jullie dochter gekomen. Er zal dus wel meer aan de hand zijn dan alleen deze slechte band. Ik mag hopen dat je altijd voor je kinderen zal kiezen. En dat je je man eens even goed aanpakt.
Wat een vreselijke vader voor kinderen.
En vast ook geen leuke man, want hij is vast niet voor niets pas later in het leven van jullie dochter gekomen. Er zal dus wel meer aan de hand zijn dan alleen deze slechte band. Ik mag hopen dat je altijd voor je kinderen zal kiezen. En dat je je man eens even goed aanpakt.
maandag 10 december 2018 10:57
Ik had vroeger niet een hele fijne band met mijn vader. Ik reageerde precies zoals je dochter. Ik werd niet begrepen namelijk.
Gevolg; jareeenlange therapie, groot schuldgevoel, pleaser, aanpasser, jarenlang veel woede/verdriet.
Relatieproblemen, noem maar op.
Mijn vader is overleden en ik ben zo ontzettend dankbaar dat we elkaar hebben vergeven. Ondanks dat zit ik nog met kindverdriet, schuldgevoel, etc.
Een vader kan dit bijna niet meer verhelpen. Wel verergeren!
Haal haar weg bij hem. Of neem voor haar therapie. Ze kan er jarenlang last van hebben. Geef ruimte voor haar gevoel, haar wezen. Een open gesprek zonder oordelen. Je man is een kind! Hij moet zich gaan gedragen en niet verwachten dat dochter 1,2,3 veranderd.
Mijn moeder zei eens tegen een therapeut: haar broers hebben dit nooit gedaan. Nee ei je was er niet voor mij!!! En zo ook de vader van je dochter. Dit is megaschadelijk.
Gevolg; jareeenlange therapie, groot schuldgevoel, pleaser, aanpasser, jarenlang veel woede/verdriet.
Relatieproblemen, noem maar op.
Mijn vader is overleden en ik ben zo ontzettend dankbaar dat we elkaar hebben vergeven. Ondanks dat zit ik nog met kindverdriet, schuldgevoel, etc.
Een vader kan dit bijna niet meer verhelpen. Wel verergeren!
Haal haar weg bij hem. Of neem voor haar therapie. Ze kan er jarenlang last van hebben. Geef ruimte voor haar gevoel, haar wezen. Een open gesprek zonder oordelen. Je man is een kind! Hij moet zich gaan gedragen en niet verwachten dat dochter 1,2,3 veranderd.
Mijn moeder zei eens tegen een therapeut: haar broers hebben dit nooit gedaan. Nee ei je was er niet voor mij!!! En zo ook de vader van je dochter. Dit is megaschadelijk.
maandag 10 december 2018 11:02
Wat mij ook altijd benadrukt is dat je huis een veilig thuis moet zijn.
Ik ben gastouder geweest. Als dit een gezin was waar ik werkte moest ik dit vermelden onder:
Psychische mishandeling en emotionele mishandeling.
Mensen denken altijd vaak aan fysieke en seksuele mishandeling. Maar dit valt onder mishandeling. Het is heel hard..
Een kind moet de ruimte hebben zich te ontwikkelen, ruimte voor liefde en emoties, ruimte voor veiligheid en zelfliefde. Ze zit nu in overlevingsstand.
Ik ben gastouder geweest. Als dit een gezin was waar ik werkte moest ik dit vermelden onder:
Psychische mishandeling en emotionele mishandeling.
Mensen denken altijd vaak aan fysieke en seksuele mishandeling. Maar dit valt onder mishandeling. Het is heel hard..
Een kind moet de ruimte hebben zich te ontwikkelen, ruimte voor liefde en emoties, ruimte voor veiligheid en zelfliefde. Ze zit nu in overlevingsstand.
maandag 10 december 2018 11:02
Ik sluit mij aan bij de anderen hier. Je man is het probleem. Er is ook een hechtingsprobleem van beide kanten. Wat is de reden dat je man de eerste 1,5 jaar buiten beeld was?
Hij zal hierin echt stappen moeten ondernemen. Ik vind je man niet eerlijk handelen richting dochter. Ik zou dit zelf als moeder niet accepteren. Misschien kun je hier wat hulp voor je dochter alleen op zetten als hij niet wilt. Dat zij leert dat zij wel goed genoeg zoals ze is en dat haar vader anders is.. niet zij..
Hij zal hierin echt stappen moeten ondernemen. Ik vind je man niet eerlijk handelen richting dochter. Ik zou dit zelf als moeder niet accepteren. Misschien kun je hier wat hulp voor je dochter alleen op zetten als hij niet wilt. Dat zij leert dat zij wel goed genoeg zoals ze is en dat haar vader anders is.. niet zij..
ach.. ik doe ook maar wat..
maandag 10 december 2018 11:07
Wat ik kan bedenken is dat vader een aantal jaren vastgezeten heeft rondom de geboorte van dochter.
On topic: wat mij opvalt is dat je man vindt dat jij je bemoeit met de straf die hij haar geeft. Maar hebben jullie niet één lijn? Dit gedrag accepteren we wel en dit gedrag niet, plus bijbehorende consequenties? Daar kan een kind namelijk ook wel opstandig van worden, als de grenzen niet duidelijk zijn.
Daarnaast lijkt het mij ook een goed idee om opvoedondersteuning te vragen.
On topic: wat mij opvalt is dat je man vindt dat jij je bemoeit met de straf die hij haar geeft. Maar hebben jullie niet één lijn? Dit gedrag accepteren we wel en dit gedrag niet, plus bijbehorende consequenties? Daar kan een kind namelijk ook wel opstandig van worden, als de grenzen niet duidelijk zijn.
Daarnaast lijkt het mij ook een goed idee om opvoedondersteuning te vragen.
maandag 10 december 2018 11:12
Bedankt voor de reacties.
Ik weet nog niet hoe ik precies moet quoten vandaar dat ik op deze manier reageer op de vragen:
Waarom hij pas na anderhalf jaar zijn dochter zag komt omdat hij in dienst moest.
Ik accepteer dit zeker niet! Ik trek zeker mijn mond open als hij haar voor onzin straf geeft.
Alleen de therapeuten die we tot nu toe gehad hebben hebben mij geadviseerd om mij er niet meer mee te 'bemoeien'. Omdat mijn dochter dit dan gaat zien om ons tegen elkaar uit te spelen.
Ze praten ook altijd alleen tegen mij, Tegen mijn man zeggen ze niet zo veel, en als hij iets zegt, dan gaan ze daar uitgebreid over praten.
Hij zegt dan over mij dat ik mijn dochter teveel pamper en dat ze zelfstandiger moet worden.
Zo vindt hij het bijvoorbeeld onzin dat ik haar nog in stop in bed, ze kan zelf naar school, wij hoeven haar niet te ' entertainen' maar ze moet zelf spelen.
een enkele keer gaat het wel goed, maar meestal is het alleen maar gesnauw.
Dochter heeft het heel goed door dat wij het niet met elkaar eens zijn op de manier hoe wij met haar omgaan.
Ze zegt dan bijvoorbeeld als ik van werk kom, en ze was alleen met papa: " Papa werd boos omdat ik zelf drinken had gepakt, terwijl hij eerst zei dat ik het mocht pakken" Ze weet dat wij dan in discussie gaan.
Ik heb er zeker aan zitten denken om te gaan scheiden, maar dan heb ik geen zicht meer op de omgang tussen beiden.
Ik weet nog niet hoe ik precies moet quoten vandaar dat ik op deze manier reageer op de vragen:
Waarom hij pas na anderhalf jaar zijn dochter zag komt omdat hij in dienst moest.
Ik accepteer dit zeker niet! Ik trek zeker mijn mond open als hij haar voor onzin straf geeft.
Alleen de therapeuten die we tot nu toe gehad hebben hebben mij geadviseerd om mij er niet meer mee te 'bemoeien'. Omdat mijn dochter dit dan gaat zien om ons tegen elkaar uit te spelen.
Ze praten ook altijd alleen tegen mij, Tegen mijn man zeggen ze niet zo veel, en als hij iets zegt, dan gaan ze daar uitgebreid over praten.
Hij zegt dan over mij dat ik mijn dochter teveel pamper en dat ze zelfstandiger moet worden.
Zo vindt hij het bijvoorbeeld onzin dat ik haar nog in stop in bed, ze kan zelf naar school, wij hoeven haar niet te ' entertainen' maar ze moet zelf spelen.
een enkele keer gaat het wel goed, maar meestal is het alleen maar gesnauw.
Dochter heeft het heel goed door dat wij het niet met elkaar eens zijn op de manier hoe wij met haar omgaan.
Ze zegt dan bijvoorbeeld als ik van werk kom, en ze was alleen met papa: " Papa werd boos omdat ik zelf drinken had gepakt, terwijl hij eerst zei dat ik het mocht pakken" Ze weet dat wij dan in discussie gaan.
Ik heb er zeker aan zitten denken om te gaan scheiden, maar dan heb ik geen zicht meer op de omgang tussen beiden.
maandag 10 december 2018 11:21
We hebben regels, alleen man is niet consequent.martje55 schreef: ↑10-12-2018 11:07Wat ik kan bedenken is dat vader een aantal jaren vastgezeten heeft rondom de geboorte van dochter.
On topic: wat mij opvalt is dat je man vindt dat jij je bemoeit met de straf die hij haar geeft. Maar hebben jullie niet één lijn? Dit gedrag accepteren we wel en dit gedrag niet, plus bijbehorende consequenties? Daar kan een kind namelijk ook wel opstandig van worden, als de grenzen niet duidelijk zijn.
Daarnaast lijkt het mij ook een goed idee om opvoedondersteuning te vragen.
Ze mag bijvoorbeeld 1 uur per dag op de Ipad, maar als ik de kleine naar bed breng en ik kom na anderhalf uur weer naar beneden dan zit ze er nog op. Het heeft te maken met hoe zijn pet staat.
En als ik daar iets van zeg, ontkent hij. Hij is altijd duidelijk naar haar toe.
maandag 10 december 2018 11:22
Ging het altijd al slecht tussen vader en dochter? Waarom neem je nog een tweede kind als je al 5 jaar ziet dat het niet goed gaat tussen die twee?
Het klinkt alsof jullie als ouders helemaal niet op 1 lijn zitten. Ik zou hieraan werken als ik jou was. Anders ontwikkelt je dochter straks aversie tegen vader en probeert ze helemaal jullie tegen elkaar uit te spelen.
Het klinkt alsof jullie als ouders helemaal niet op 1 lijn zitten. Ik zou hieraan werken als ik jou was. Anders ontwikkelt je dochter straks aversie tegen vader en probeert ze helemaal jullie tegen elkaar uit te spelen.
maandag 10 december 2018 11:24
Het klinkt alsof hij het helemaal niet zo leuk vindt om tijd met haar door te brengen. Waarom niet na een uurtje op de Ipad nog even een spelletje met haar doen ofzo?Beberose schreef: ↑10-12-2018 11:21We hebben regels, alleen man is niet consequent.
Ze mag bijvoorbeeld 1 uur per dag op de Ipad, maar als ik de kleine naar bed breng en ik kom na anderhalf uur weer naar beneden dan zit ze er nog op. Het heeft te maken met hoe zijn pet staat.
En als ik daar iets van zeg, ontkent hij. Hij is altijd duidelijk naar haar toe.
maandag 10 december 2018 11:25
Iemand die vooral reageert naar hoe zijn pet staat, zou ik niet graag als vader voor mijn kinderen hebben!
Dan leer je vooral dat kind zich maar moet aanpassen aan de situatie en dat kan resulteren in pleasers of juist manipulatoren. Want tja, als er weinig zekerheid is, moet kind er toch op een bepaalde manier iets voor zichzelf uit halen.
Dan leer je vooral dat kind zich maar moet aanpassen aan de situatie en dat kan resulteren in pleasers of juist manipulatoren. Want tja, als er weinig zekerheid is, moet kind er toch op een bepaalde manier iets voor zichzelf uit halen.
maandag 10 december 2018 11:33
Chocolol: Het ging een tijd beter tussen vader en dochter.Vandaar de tweede.
Klopt we zitten niet op 1 lijn. En we hebben hier al heel veel hulp bij gehad, maar heeft geen resultaat gehad. We staan nu weer op een wachtlijst voor iets anders.
Sneeuwwitje: Ik denk dat dat er zeker mee te maken heeft.
HIj weet sinds twee jaar ook dat hij een auto imuunziekte heeft, waar hij soms ook erg ziek door is.
Dat is natuurlijk geen excuus om zo met onze dochter om te gaan!
Vrienden hebben hem hier ook op aangesproken , maar als die iets zeggen, luistert hij alleen en geeft hij gewoon geen antwoord.
Klopt we zitten niet op 1 lijn. En we hebben hier al heel veel hulp bij gehad, maar heeft geen resultaat gehad. We staan nu weer op een wachtlijst voor iets anders.
Sneeuwwitje: Ik denk dat dat er zeker mee te maken heeft.
HIj weet sinds twee jaar ook dat hij een auto imuunziekte heeft, waar hij soms ook erg ziek door is.
Dat is natuurlijk geen excuus om zo met onze dochter om te gaan!
Vrienden hebben hem hier ook op aangesproken , maar als die iets zeggen, luistert hij alleen en geeft hij gewoon geen antwoord.
maandag 10 december 2018 11:40
Wel fijn om te lezen dat je er goed zicht op hebt. Jammer de de huidige hulp niet voldoende is. Er zal ook geen juiste hulp gevonden worden als je man niet gaat inzien dat een groot gedeelte van het probleem ook bij hem ligt. Heeft je man een andere culturele achtergrond ( diensplicht is in NL namelijk al jaren afgeschaft, ik weet dat sommige mannen uit Turkije of Marokko in dat land hun militaire dienst plicht moeten voldoen). Dan zou ook de culturele achtergrond misschien nog mee kunnen spelen.
ach.. ik doe ook maar wat..
maandag 10 december 2018 11:46
Je staat erbij en kijkt ernaar. Ik snap niet dat je überhaupt nog accepteert dat die man bij jullie woont. Wat doe je je dochter aan joh! Je kind heeft heel goed door dat haar vader niet deugt. Daarom is ze zo opstandig. Je dochter is bang. Dat lijkt mij duidelijk. Ga vooral zo door en dan wil je dochter op een gegeven moment ook niets meer van jou weten. Want jij laat het gedrag van je man toe.Beberose schreef: ↑10-12-2018 11:12Bedankt voor de reacties.
Ik weet nog niet hoe ik precies moet quoten vandaar dat ik op deze manier reageer op de vragen:
Waarom hij pas na anderhalf jaar zijn dochter zag komt omdat hij in dienst moest.
Ik accepteer dit zeker niet! Ik trek zeker mijn mond open als hij haar voor onzin straf geeft.
Alleen de therapeuten die we tot nu toe gehad hebben hebben mij geadviseerd om mij er niet meer mee te 'bemoeien'. Omdat mijn dochter dit dan gaat zien om ons tegen elkaar uit te spelen.
Ze praten ook altijd alleen tegen mij, Tegen mijn man zeggen ze niet zo veel, en als hij iets zegt, dan gaan ze daar uitgebreid over praten.
Hij zegt dan over mij dat ik mijn dochter teveel pamper en dat ze zelfstandiger moet worden.
Zo vindt hij het bijvoorbeeld onzin dat ik haar nog in stop in bed, ze kan zelf naar school, wij hoeven haar niet te ' entertainen' maar ze moet zelf spelen.
een enkele keer gaat het wel goed, maar meestal is het alleen maar gesnauw.
Dochter heeft het heel goed door dat wij het niet met elkaar eens zijn op de manier hoe wij met haar omgaan.
Ze zegt dan bijvoorbeeld als ik van werk kom, en ze was alleen met papa: " Papa werd boos omdat ik zelf drinken had gepakt, terwijl hij eerst zei dat ik het mocht pakken" Ze weet dat wij dan in discussie gaan.
Ik heb er zeker aan zitten denken om te gaan scheiden, maar dan heb ik geen zicht meer op de omgang tussen beiden.
Dit vind ik nou ook een perfect voorbeeld van kindermishandeling en verwaarlozing. Terwijl iedereen dan denkt aan ‘slaan’. Dit is anders, maar valt in dezelfde categorie.
