Relaties
alle pijlers
ik ga weg van huis, want mijn vriend word niet geaccepteerd
maandag 10 december 2018 14:49
hi allemaal,
ik ben zo ontzettend bang voor de keuze die mij te wachten staat.
Ik wil verder met de liefde van mijn leven, maar die word niet geaccepteerd vanwege culturele verschillen.
Om die reden en het enorm ongelukkig zijn al 18 jaar thuis wil ik mijn ouderlijk huis verlaten. Alleen ben zo bang voor bedreigingen etc.
heeft iemand er ervaringen mee, of tips?
liefs een meisje die het allemaal niet meer weet.
ik ben zo ontzettend bang voor de keuze die mij te wachten staat.
Ik wil verder met de liefde van mijn leven, maar die word niet geaccepteerd vanwege culturele verschillen.
Om die reden en het enorm ongelukkig zijn al 18 jaar thuis wil ik mijn ouderlijk huis verlaten. Alleen ben zo bang voor bedreigingen etc.
heeft iemand er ervaringen mee, of tips?
liefs een meisje die het allemaal niet meer weet.
maandag 10 december 2018 15:17
Wat er precies speelt is niet duidelijk uit je verhaal maar misschien heb je hier iets aan : https://www.fier.nl/ik-zoek-hulp
nounou
maandag 10 december 2018 15:19
Dit gaat over bedreigingen dus ligt cultureel ietsje ingewikkeld waarschijnlijk...redbulletje schreef: ↑10-12-2018 15:12Je ouders zien het vaker beter dan de puberella die verliefd is.
maandag 10 december 2018 15:21
Ik heb inderdaad ook niet veel info vermeld.
Maar ik ben een vrouw van 30 jaar. We zijn nu 1,5 jaar samen. De tijd dat ik met hem ben heeft hij mij laten zien wat liefde is en van mezelf houden is. Hij heeft mij geleerd om fouten te maken zonder boos te zijn op mezelf.
Het begon 18 jaar geleden toen mn zus van huis weggelopen was en ik psychische gemanipuleerd werd. Ik werd mishandeld en vernederd en vanaf dat moment is het psychisch nooit meer goed gekomen.
Maar ik ben een vrouw van 30 jaar. We zijn nu 1,5 jaar samen. De tijd dat ik met hem ben heeft hij mij laten zien wat liefde is en van mezelf houden is. Hij heeft mij geleerd om fouten te maken zonder boos te zijn op mezelf.
Het begon 18 jaar geleden toen mn zus van huis weggelopen was en ik psychische gemanipuleerd werd. Ik werd mishandeld en vernederd en vanaf dat moment is het psychisch nooit meer goed gekomen.
maandag 10 december 2018 15:22
maandag 10 december 2018 15:23
maandag 10 december 2018 15:24
Oeps, domme ik dacht dat je 18 was en dus nog een meisje. Ik blijf bij mijn advies, min het "meisje" dusincrediblerose schreef: ↑10-12-2018 15:21Ik heb inderdaad ook niet veel info vermeld.
Maar ik ben een vrouw van 30 jaar. We zijn nu 1,5 jaar samen. De tijd dat ik met hem ben heeft hij mij laten zien wat liefde is en van mezelf houden is. Hij heeft mij geleerd om fouten te maken zonder boos te zijn op mezelf.
Het begon 18 jaar geleden toen mn zus van huis weggelopen was en ik psychische gemanipuleerd werd. Ik werd mishandeld en vernederd en vanaf dat moment is het psychisch nooit meer goed gekomen.
maandag 10 december 2018 15:25
Dit.vivautrecht85 schreef: ↑10-12-2018 15:23Dag meisje, wat ingewikkeld. Ik zou naar de huisarts gaan en je situatie uitleggen. Hij kan je vast meer vertellen over instanties die jou kunnen helpen. Maatschappelijk werk of misschien een organisatie die gespecialiseerd is in meisjes die tegen een bepaald conflict in cultuur aanlopen.
Naar voor je, maar je bent sterker dan je bent. In het begin zal het heel moeilijk zijn.. misschien dat je kan vragen of een psycholoog je bij het proces kan helpen? Even die extra support van iemand die er wat verder vanaf staat.
maandag 10 december 2018 15:26
dankjewel voor je advies..vivautrecht85 schreef: ↑10-12-2018 15:24Oeps, domme ik dacht dat je 18 was en dus nog een meisje. Ik blijf bij mijn advies, min het "meisje" dus
maandag 10 december 2018 15:26
Je bent 30 jaar, mooie leeftijd om het huis uit te gaan.
Bespreek met je ouders dat je niet zoals je zus het uit wilt vluchten, maar dat je graag op eigen benen wilt staan en contact wilt houden.
De keuze is aan je ouders. Of ze accepteren je keuze of ze zullen ook minder contact met jou hebben.
Misschien hebben zij andere opvattingen en ideeen door hun opvoeding en cultuur. Maar we leven in Nederland en je mag als vrouw gewoon je eigen keuzes maken. En het is niet normaal om kinderen te chanteren, manipuleren of te mishandelen.
Heb jij of je ouders nog contact met je zus?
Bespreek met je ouders dat je niet zoals je zus het uit wilt vluchten, maar dat je graag op eigen benen wilt staan en contact wilt houden.
De keuze is aan je ouders. Of ze accepteren je keuze of ze zullen ook minder contact met jou hebben.
Misschien hebben zij andere opvattingen en ideeen door hun opvoeding en cultuur. Maar we leven in Nederland en je mag als vrouw gewoon je eigen keuzes maken. En het is niet normaal om kinderen te chanteren, manipuleren of te mishandelen.
Heb jij of je ouders nog contact met je zus?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 10 december 2018 15:33
En welke bedreigingen je verwacht? Gaat je familie jou iets aandoen? Of pakken ze jouw vriend, zien ze hem als de 'boosdoener'?Beau-ter-Ham schreef: ↑10-12-2018 15:30Zou je kunnen vertellen om wat voor culturele verschillen het gaat in dit verhaal?
maandag 10 december 2018 15:37
Als je 30 jaar oud bent ben je natuurlijk niet meer 'een meisje', maar een volwassen vrouw.
Voor het geval dit topic geen verzonnen verhaal is : als je bang bent voor bedreigingen kun je hulp zoeken om je leven te leiden zoals jij dat wilt.
Als je daadwerkelijk bedreigd wordt kun je ook nog aangifte doen, want dat is onaanvaardbaar. Sterkte !
Voor het geval dit topic geen verzonnen verhaal is : als je bang bent voor bedreigingen kun je hulp zoeken om je leven te leiden zoals jij dat wilt.
Als je daadwerkelijk bedreigd wordt kun je ook nog aangifte doen, want dat is onaanvaardbaar. Sterkte !
nounou
maandag 10 december 2018 15:47
Zou te maken kunnen hebben met de cultuur, denk je niet?
In sommige culturen is het niet toegestaand dat je als vrouw het huis uit gaat voordat je getrouwd bent.
maandag 10 december 2018 16:49
Ik denk dat je het best contact kunt zoeken met Veilig Thuis. Zij hebben vaker met dit bijltje gehakt en kunnen je helpen om op een veilige manier te vertrekken. Je kunt - als je dat wil - ook anoniem je verhaal doen en om advies vragen.
https://www.vooreenveiligthuis.nl/het-g ... n-18-jaar/
https://www.vooreenveiligthuis.nl/het-g ... n-18-jaar/
maandag 10 december 2018 17:01
Ik zag dat Fier en Veilig Thuis al zijn benoemd, dat zijn inderdaad goede instanties om te consulteren. Ik weet niet waar je woont maar in het westen staat Blijf Groep (voorheen Oranjehuis) ook erg bekend. Ik kan jouw situatie natuurlijk niet inschatten maar wil je wel meegeven dat eergerelateerd geweld serious business is en je dat niet moet onderschatten. Je geeft aan dat je al te maken hebt gehad met psychisch geweld, dat baart mij wel extra zorgen. Als je daadwerkelijk gevaar loopt wanneer je uit huis gaat, dan is de kans groot dat ze je vanuit veiligheidsoverwegingen onderbrengen op een geheim adres.
anoniem_64901a3ee50c1 wijzigde dit bericht op 10-12-2018 17:05
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
18.77% gewijzigd
maandag 10 december 2018 17:05
Over het algemeen binnen de westerse cultuur welke men in Nederland het liefst ziet, ben jij geen eigendom van jouw ouders. Oftewel, na je 18de en i.i.g. na je 23ste wordt er verwacht dat jij zelfstandig in het leven staat. Dat houdt dus ook in dat jouw ouders jouw niet meer als eigendom mogen claimen om dienst te doen als hun verzorger of dat zij jou verkopen/uithuwelijken aan een ander.
Nu kan het best zijn dat jij hoteldebotel verliefd wordt op iemand die totaal niet geschikt is als partner, of misschien zelfs niet geschikt is om tot menselijk wezen gerekend te worden, en dat ze jou daartegen behoeden, maar ik betwijfel dat dit het geval is gezien hoe jij jouw ouders beschrijft qua overheersend en denigrerend gedrag. En met jouw 30 jaar zou jij wel voorbij die puberale domme fase van halsoverkop op mooiboys vallen zijn gegroeid.
Nu kan het best zijn dat jij hoteldebotel verliefd wordt op iemand die totaal niet geschikt is als partner, of misschien zelfs niet geschikt is om tot menselijk wezen gerekend te worden, en dat ze jou daartegen behoeden, maar ik betwijfel dat dit het geval is gezien hoe jij jouw ouders beschrijft qua overheersend en denigrerend gedrag. En met jouw 30 jaar zou jij wel voorbij die puberale domme fase van halsoverkop op mooiboys vallen zijn gegroeid.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 10 december 2018 17:10
en waarom noem je jezelf een meisje ?
dit is geen kritiek hoor
maar daardoor denken mensen dat je nog erg jong bent (niet dat 30 oud is)
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
dinsdag 18 december 2018 11:09
Ik ben inderdaad een vrouw van 30 jaar. Mijn ouders zullen het niet accepteren dat ik ga samenwonen. 1 omdat mijn vriend niet gelovig is en hij niet van dezelfde afkomst is.
De stap die ik zet is heel curiaal, maar weet niet hoe het is om voor mezelf te kiezen en dus is dit stuk psychisch een zwaar iets. Waarin alle steun krijg van mijn. En nee het is niet dat ik hoteldebotel ben op een mooiboy, maar meer op het hart en de persoon die mij geaccepteerd heeft voor wie ik ben.
De stap die ik zet is heel curiaal, maar weet niet hoe het is om voor mezelf te kiezen en dus is dit stuk psychisch een zwaar iets. Waarin alle steun krijg van mijn. En nee het is niet dat ik hoteldebotel ben op een mooiboy, maar meer op het hart en de persoon die mij geaccepteerd heeft voor wie ik ben.
