Relaties
alle pijlers
Vriend in een burnout
woensdag 13 februari 2019 18:48
Mijn vriend zit al een tijdje in een burn out en ik weet even niet meer hoe ik ermee om moet gaan.
Hij kan zijn werk niet meer aan en zit al even thuis. Alleen hij is zo gigantisch boos tegen de hele wereld (en mij).
Constant geïrriteerd en er valt over weinig te praten.
Ik probeer zoveel mogelijk de routine erin te houden en hem te ondersteunen waar nodig.
Alleen het lukt me gewoon even niet meer. Ik zit er een beetje doorheen merk ik door de hele gespannen situatie de hele tijd.
We hebben verder geen kinderen en ik werk zelf part time.
Hier wil ik graag mijn ervaring delen en wie weet uitwisselen met andere mensen die een partner steunen met een burn out.
Hij kan zijn werk niet meer aan en zit al even thuis. Alleen hij is zo gigantisch boos tegen de hele wereld (en mij).
Constant geïrriteerd en er valt over weinig te praten.
Ik probeer zoveel mogelijk de routine erin te houden en hem te ondersteunen waar nodig.
Alleen het lukt me gewoon even niet meer. Ik zit er een beetje doorheen merk ik door de hele gespannen situatie de hele tijd.
We hebben verder geen kinderen en ik werk zelf part time.
Hier wil ik graag mijn ervaring delen en wie weet uitwisselen met andere mensen die een partner steunen met een burn out.
woensdag 13 februari 2019 18:52
Hoi Pluisje,
Herkenbaar. Mijn vriend krabbelt nu eindelijk wat op sinds de zomer, maar het is heel zwaar. Het boos zijn herken ik ook. Mijn vriend probeerde wel steeds aan te geven dat zijn frustraties niets met mij te maken hebben, maar de negatieve sfeer is soms zo verstikkend.
Wat mij hielp is om er met anderen over te praten en ook echt tijd te maken voor jezelf. Vooral jezelf niet weg cijferen. Jij mag er ook zijn.
Kun je er met andere mensen over praten?
Herkenbaar. Mijn vriend krabbelt nu eindelijk wat op sinds de zomer, maar het is heel zwaar. Het boos zijn herken ik ook. Mijn vriend probeerde wel steeds aan te geven dat zijn frustraties niets met mij te maken hebben, maar de negatieve sfeer is soms zo verstikkend.
Wat mij hielp is om er met anderen over te praten en ook echt tijd te maken voor jezelf. Vooral jezelf niet weg cijferen. Jij mag er ook zijn.
Kun je er met andere mensen over praten?
woensdag 13 februari 2019 18:53
woensdag 13 februari 2019 18:55
Hi Framboise,
Fijn om wat herkenning te lezen. Goed om te horen dat je vriend wat opkrabbelt.
Ik heb er tot nu toe nog niet echt met mensen over gepraat. Ik ben ook een behoorlijke binnenvetter dus dat is misschien wel een goed aandachtspuntje. Kon jij er goed met je vriend over hebben? Hier lukt dat heel moeilijk.
@viva-amber,
Met rust laten ga ik zeker doen. Logeren wil hij niet.
Fijn om wat herkenning te lezen. Goed om te horen dat je vriend wat opkrabbelt.
Ik heb er tot nu toe nog niet echt met mensen over gepraat. Ik ben ook een behoorlijke binnenvetter dus dat is misschien wel een goed aandachtspuntje. Kon jij er goed met je vriend over hebben? Hier lukt dat heel moeilijk.
@viva-amber,
Met rust laten ga ik zeker doen. Logeren wil hij niet.
pluisje26 wijzigde dit bericht op 13-02-2019 18:56
10.04% gewijzigd
woensdag 13 februari 2019 19:07
Nee meestal was het niet zo makkelijk om over te praten. Tijdens "goede" buien wel. Alleen vergat ie in een boze bui alles weer..pluisje26 schreef: ↑13-02-2019 18:55Hi Framboise,
Fijn om wat herkenning te lezen. Goed om te horen dat je vriend wat opkrabbelt.
Ik heb er tot nu toe nog niet echt met mensen over gepraat. Ik ben ook een behoorlijke binnenvetter dus dat is misschien wel een goed aandachtspuntje. Kon jij er goed met je vriend over hebben? Hier lukt dat heel moeilijk.
@viva-amber,
Met rust laten ga ik zeker doen. Logeren wil hij niet.
Ik denk dat het goed is om wel te praten met iemand, een vriendin, collega of wie dan ook. Niemand heeft er wat aan als jij ook instort.
Mijn vriend ging in zijn boosheid soms best over mijn emotionele grenzen heen. Wat mij hielp was echt grenzen aan geven of er anders uit stappen. Even weg, wat leuks doen etc. Later zei ie altijd wel sorry, maar ja dan was het al gebeurd.
Ik was vooral een soort spons. Hij spuide al z'n frustraties en ik zoog alles als een spons op. Waardoor hij het kwijt was en mijn lijf er vol van zat. Dus echt, probeer niet teveel in te gaan op zijn boosheid. Vaak leidt dat op zulke momenten nergens naar. En echt praat erover met anderen, beetje lucht voor jou misschien.
.
woensdag 13 februari 2019 19:26
Twee dingen die ik er even snel uit pluk:
-Hii wil niet dat ik ergens ga logeren. Nou, als jij dat nodig hebt moet je dat gewoon doen. Je moet af en toe even uit de situatie kunnen stappen om je te herladen. Plan ook leuke dingen voor jezelf. Ga bijvoorbeeld ieder weekend minimaal één dag deel iets helemaal voor jezelf doen (wandelen, sporten, winkelen, bioscoop) alleen of met anderen.
- Hij heeft geen vertrouwen in de psycholoog.
Dit herken ik heel erg van mensen in mijn omgeving met een burnout. Vooral omdat het proces heel langzaam gaat en voor iedere stap vooruit lijk je aanvankelijk twee stappen terug te zetten. Uiteindelijk kun je meestal wel terugkijken en zie je ineens dat je zoveel verder bent dan in het begin, maar dit kost veel tijd en geduld. Misschien kun je eens mee om te praten over jouw rol in dit proces?
Succes, het is pittig.
-Hii wil niet dat ik ergens ga logeren. Nou, als jij dat nodig hebt moet je dat gewoon doen. Je moet af en toe even uit de situatie kunnen stappen om je te herladen. Plan ook leuke dingen voor jezelf. Ga bijvoorbeeld ieder weekend minimaal één dag deel iets helemaal voor jezelf doen (wandelen, sporten, winkelen, bioscoop) alleen of met anderen.
- Hij heeft geen vertrouwen in de psycholoog.
Dit herken ik heel erg van mensen in mijn omgeving met een burnout. Vooral omdat het proces heel langzaam gaat en voor iedere stap vooruit lijk je aanvankelijk twee stappen terug te zetten. Uiteindelijk kun je meestal wel terugkijken en zie je ineens dat je zoveel verder bent dan in het begin, maar dit kost veel tijd en geduld. Misschien kun je eens mee om te praten over jouw rol in dit proces?
Succes, het is pittig.
woensdag 13 februari 2019 19:26
Je vriend lekker zijn gang laten gaan thuis en vooral niet zeuren over de afwas de hij heeft laten staan of de was die niet opgevouwen is, terwijl hij toch heel de dag thuis is. Laat het initiatief om dingen te doen, samen TV te kijken, of wat dan ook, aan hem over en geef hem die ruimte.
Hoe oud is je vriend?
Hoe oud is je vriend?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 13 februari 2019 19:36
Tsja, jij wil geen boksbal van zijn emoties zijn.pluisje26 schreef: ↑13-02-2019 18:55Hi Framboise,
Fijn om wat herkenning te lezen. Goed om te horen dat je vriend wat opkrabbelt.
Ik heb er tot nu toe nog niet echt met mensen over gepraat. Ik ben ook een behoorlijke binnenvetter dus dat is misschien wel een goed aandachtspuntje. Kon jij er goed met je vriend over hebben? Hier lukt dat heel moeilijk.
@viva-amber,
Met rust laten ga ik zeker doen. Logeren wil hij niet.
Hij is niet zielig, hij is ziek. Als jij rust nodig hebt, dan pak je die rust. Hij heeft er niks aan als jij ook overspannen raakt toch?
woensdag 13 februari 2019 19:38
Framboise, ja ik voel me ook zeker een spons heel vervelend. Praten met anderen ga ik zeker doen. Bedankt voor het delen van je ervaring.
@Piratesse, ja moeilijk he. Hoe gaat het bij jou?
@HaPu, Ja ik ga dat ook zeker doen, wat meer dingen voor mezelf. Hij heeft geen vertrouwen in de psycholoog omdat hij denkt dat hij het beter weet.
Goede tip om te praten over mijn rol hierin en wat hij het fijnst vind.
@ Pejeka, Ik laat hem zeker zijn gang gaan, wat hij ook maar nodig heeft en wil doen. Mijn vriend is 33.
@Piratesse, ja moeilijk he. Hoe gaat het bij jou?
@HaPu, Ja ik ga dat ook zeker doen, wat meer dingen voor mezelf. Hij heeft geen vertrouwen in de psycholoog omdat hij denkt dat hij het beter weet.
Goede tip om te praten over mijn rol hierin en wat hij het fijnst vind.
@ Pejeka, Ik laat hem zeker zijn gang gaan, wat hij ook maar nodig heeft en wil doen. Mijn vriend is 33.
woensdag 13 februari 2019 19:57
Pfoe pijnlijk om te lezen want ik heb aan de kant van jouw vriend gezeten en herken die boosheid heel erg. Mijn vriend bleef rustig en liet zich niet meeslepen in mijn emoties en ging wat vaker op pad met zijn vrienden. Moet je echt doen hoor anders ga jij er ook aan onderdoor. En ook jij hebt grenzen die je aan moet geven. Een burn out geeft je geen vrijbrief om de ander verrot te schelden. Wat ons heeft geholpen was ook dat mijn vriend mee ging naar mijn therapie, ik voelde me gesteund en hij begreep meer wat er in me omging.
Gelukkig ligt deze tijd bij ons al wat jaren achter ons. Ik weet hoe wanhopig je je kunt voelen in je burn out, alsof het nooit meer beter met je gaat. Sterkte voor jullie beide.
Gelukkig ligt deze tijd bij ons al wat jaren achter ons. Ik weet hoe wanhopig je je kunt voelen in je burn out, alsof het nooit meer beter met je gaat. Sterkte voor jullie beide.
woensdag 13 februari 2019 20:11
@RikM, Dat weet ik niet, als dat zo is is het lastig.
Bedankt Ditte! Fijne aanvulling. Hoe gaat het nu met je?
Ik probeer mij zo min mogelijk mee te slepen in emoties, alleen hij is erg impulsief met alles dus het blijft lastig een balans te vinden daarin. Ik zal er omdenken wat vaker uit huis te gaan als dat helpt.
Bedankt Ditte! Fijne aanvulling. Hoe gaat het nu met je?
Ik probeer mij zo min mogelijk mee te slepen in emoties, alleen hij is erg impulsief met alles dus het blijft lastig een balans te vinden daarin. Ik zal er omdenken wat vaker uit huis te gaan als dat helpt.
woensdag 13 februari 2019 20:56
Tijd tijd tijd. Dat is het enige wat ik kan zeggen als ex burn-outer. Maar dat betekent niet dat jij jezelf moet wegcijferen. Ga een paar keer sporten of iets anders, maar wel met een bepaalde structuur zodat je ook je ontladingsmomenten hebt in de week. Ik heb zelf 2 jaar in de hel gezeten. En ik gun het mijn ergste vijand niet. Voor mij was het beste om langzaamaan weer dingen op te pakken, maar het gaat vaak met 1 stap vooruit en 2 terug. Waarschijnlijk raakt jouw vriend al opgefokt als hij maar iets hoort wat er moet gebeuren. Dat moeten, al was het iets simpels, was een trigger voor mij dat ik helemaal kon doordraaien. Ik ben sinds een jaar weer back in business zal ik maar zeggen, maar ik ben bang dat ik er altijd last van zal blijven hebben. Dus mijn advies voor nu: geef het tijd en blijf vooral je eigen dingen doen. Voor mijn omgeving vond ik het ook verschrikkelijk. Ze deden zo hun best, maar ik herken wel dat jouw vriend om alles boos is. De rek is er nu uit. De lont is op. En het duurt heel lang voordat dat lontje weer lang genoeg is om prikkels beter op te kunnen vangen.
woensdag 13 februari 2019 21:25
Wat me opvalt bij hem, zijn de korte lontjes, het verlies van humor (grapjes worden als waarheid opgevat en dat kan totaal uit de hand lopen), het heel alleen en onbegrepen voelen, misschien is het vooral een verwrongen kijk op de realiteit alles bij elkaar.pluisje26 schreef: ↑13-02-2019 19:38Framboise, ja ik voel me ook zeker een spons heel vervelend. Praten met anderen ga ik zeker doen. Bedankt voor het delen van je ervaring.
@Piratesse, ja moeilijk he. Hoe gaat het bij jou?
@HaPu, Ja ik ga dat ook zeker doen, wat meer dingen voor mezelf. Hij heeft geen vertrouwen in de psycholoog omdat hij denkt dat hij het beter weet.
Goede tip om te praten over mijn rol hierin en wat hij het fijnst vind.
@ Pejeka, Ik laat hem zeker zijn gang gaan, wat hij ook maar nodig heeft en wil doen. Mijn vriend is 33.
Ik loop nogal op mn tenen, heel opletten wat ik zeg en hoe ik dingen zeg.
En na uitbarstingen zijn er de sorry's, het schuldig voelen. Voel heel met hem mee, maar ik vind het ook ontzettend lastig om wel altijd rustig te blijven. Ik voel me ook alleen. Onze relatie draait om hem nu.
woensdag 13 februari 2019 21:53
Prinsesmaxima, ja ik zie hoe erg het voor hem is. verschrikkelijk om te zien. Wel fijn om te horen dat je er boven op krabbelt prinsesmaxima, ik snap dat het altijd een zwakke plek zal blijven. Hoe vind je dat?
Piratess, Ja het is heel moeilijk, ik herken alles wat je zegt. Ik merk vooral echt de verwrongen kijk op de realiteit ook en dat maakt het moeilijk. En inderdaad het alleen voelen ook, al weet ik dat hij het zoveel moeilijker heeft natuurlijk. Ik mis hem wel en ik denk dat jij je vriend ook wel mist.
Piratess, Ja het is heel moeilijk, ik herken alles wat je zegt. Ik merk vooral echt de verwrongen kijk op de realiteit ook en dat maakt het moeilijk. En inderdaad het alleen voelen ook, al weet ik dat hij het zoveel moeilijker heeft natuurlijk. Ik mis hem wel en ik denk dat jij je vriend ook wel mist.
donderdag 14 februari 2019 19:06
Natuurlijk heeft hij het lastiger! Het is amper te doen volgens mij, om zo'n speelbal van eigen emoties te zijn. Maar, wij hebben 't ook lastig, want wij zijn net zo goed speelbal van zijn emoties. En dat mag best eens gezegd worden. Dus. 
.
Ik mis hem inderdaad. Ik mis de lichamelijk intimiteit (want libido is aju), ik mis het lachen samen, ik mis het maatjes voelen.
PrinsesMaxima, heb jij het idee dat er dingen fundamenteel veranderd zijn in jou?
.Ik mis hem inderdaad. Ik mis de lichamelijk intimiteit (want libido is aju), ik mis het lachen samen, ik mis het maatjes voelen.
PrinsesMaxima, heb jij het idee dat er dingen fundamenteel veranderd zijn in jou?
donderdag 14 februari 2019 19:10
donderdag 14 februari 2019 21:56
Nou, om een voorbeeld te geven. Ik heb moeten leren om nee te zeggen. En dan gewoon op een normale toon. En dat heb ik recentelijk helaas een keer moeten doen. Helaas is dat niet in goede aarde gevallen. Ik word nu genegeerd door die collega terwijl die echt een lading shit bij mij had neergelegd. De eerste week ben ik extra naar kantoor gekomen. De week erop heb ik aangegeven dat ik echt maar zoveel uur per week werk en het de dag erna niet kon oplossen. Gevolg: migraine. En continue gedachten hoe en wat ik verkeerd heb gedaan, wat ik anders had kunnen doen en waarom het van andere collega's wel gepikt wordt. Ik zit nu al weken niet lekker in mijn vel en heb mijn down gevoel wel beter onder controle, maar het lijkt soms wel of ik altijd voor 200 procent moet presteren. En dat doe ik ook eigenlijk altijd, al jaren, maar mensen doen heel lelijk als je ze hun zin niet geeft. Ik lig er ook echt van wakker. Een ander gevolg is dat ik mijn vertrouwen in collega's kwijt ben. En als ik nu naar bovenstaande kijk denk ik, terecht. Ik weet wel dat het fases zijn en dat ik mezelf wel weer onder controle kriig, maar dit soort dingen zijn heel vervelend. Voor mijn gevoel ga ik ook 10 stappen tegelijk terug na zo'n situatie. Ik moet wel zeggen, ik was best trots op mezelf dat ik nu eens een keer nee had gezegd en van een afstandje ben gaan kijken hoe dit opgelost werd. Maar ik zit in een roddelcultuur en je zelfvertrouwen gaat ervan naar de klote.pluisje26 schreef: ↑13-02-2019 21:53Prinsesmaxima, ja ik zie hoe erg het voor hem is. verschrikkelijk om te zien. Wel fijn om te horen dat je er boven op krabbelt prinsesmaxima, ik snap dat het altijd een zwakke plek zal blijven. Hoe vind je dat?
Piratess, Ja het is heel moeilijk, ik herken alles wat je zegt. Ik merk vooral echt de verwrongen kijk op de realiteit ook en dat maakt het moeilijk. En inderdaad het alleen voelen ook, al weet ik dat hij het zoveel moeilijker heeft natuurlijk. Ik mis hem wel en ik denk dat jij je vriend ook wel mist.
donderdag 14 februari 2019 22:05
Ja en dat is het beangstigende. Vroeger kon ik alles tegelijk, kon de hele wereld aan. Ik vind prikkelverwerking heel lastig. Zo had ik afgelopen weekend, op zaterdagochtend om 10 uur, al 5 apps binnen van verschillende personen. Dat vliegt me naar de keel. Meteen paraat moeten staan. Zo voel ik dat. Ik ben me met bepaalde dingen wel bewuster geworden. Als iemand wat wil vraag ik mezelf eerst af of IK daar gelukkig van wordt. En in mijn privé leven ben ik soms wel harder geworden. Dat dan weer wel. Ik ben niet meer voor iedereen de relatietherapeut dus wacht ik met reageren op app en ben dan wel wat meer kortaf. Een oud-collega heeft eens gezegd dat iedereen aapjes op mijn schouders zet en dat ik moet leren aan mezelf te denken en die aapjes er 1 voor 1 af moet slaan. Dat hou ik wel altijd in gedachten. Maar de oude ik, dat word ik niet meer. Het heeft mij ook heel onzeker gemaakt.Piratesse schreef: ↑14-02-2019 19:06Natuurlijk heeft hij het lastiger! Het is amper te doen volgens mij, om zo'n speelbal van eigen emoties te zijn. Maar, wij hebben 't ook lastig, want wij zijn net zo goed speelbal van zijn emoties. En dat mag best eens gezegd worden. Dus.
Ik mis hem inderdaad. Ik mis de lichamelijk intimiteit (want libido is aju), ik mis het lachen samen, ik mis het maatjes voelen.
PrinsesMaxima, heb jij het idee dat er dingen fundamenteel veranderd zijn in jou?
donderdag 14 februari 2019 22:09
vrijdag 15 februari 2019 13:05
prinsesmaxima schreef: ↑14-02-2019 21:56Nou, om een voorbeeld te geven. Ik heb moeten leren om nee te zeggen. En dan gewoon op een normale toon. En dat heb ik recentelijk helaas een keer moeten doen. Helaas is dat niet in goede aarde gevallen. Ik word nu genegeerd door die collega terwijl die echt een lading shit bij mij had neergelegd. De eerste week ben ik extra naar kantoor gekomen. De week erop heb ik aangegeven dat ik echt maar zoveel uur per week werk en het de dag erna niet kon oplossen. Gevolg: migraine. En continue gedachten hoe en wat ik verkeerd heb gedaan, wat ik anders had kunnen doen en waarom het van andere collega's wel gepikt wordt. Ik zit nu al weken niet lekker in mijn vel en heb mijn down gevoel wel beter onder controle, maar het lijkt soms wel of ik altijd voor 200 procent moet presteren. En dat doe ik ook eigenlijk altijd, al jaren, maar mensen doen heel lelijk als je ze hun zin niet geeft. Ik lig er ook echt van wakker. Een ander gevolg is dat ik mijn vertrouwen in collega's kwijt ben. En als ik nu naar bovenstaande kijk denk ik, terecht. Ik weet wel dat het fases zijn en dat ik mezelf wel weer onder controle kriig, maar dit soort dingen zijn heel vervelend. Voor mijn gevoel ga ik ook 10 stappen tegelijk terug na zo'n situatie. Ik moet wel zeggen, ik was best trots op mezelf dat ik nu eens een keer nee had gezegd en van een afstandje ben gaan kijken hoe dit opgelost werd. Maar ik zit in een roddelcultuur en je zelfvertrouwen gaat ervan naar de klote.
Inderdaad wat super knap van je dat je je grenzen hebt aangegeven. Jammer dat mensen dat zo erop reageren. Ze hebben niet door hun ze mensen kapot kunnen maken met zulk gedrag. Hoe hard je ook werkt mensen zullen altijd denken dat je harder kan. Lijkt wel de cultuur te worden. Dikke knuffel in iedergeval!
@piratesse, ja ik herken het. En dat is ook zo voor alle emoties moet de ruimte zijn. Ook een knuffel voor jou!
Het gaat echt met stevige ups en downs hier. Ik maak me wel zorgen over de financiën en hoe dat later moet als hij nooit meer zou kunnen werken. Hij geeft ook telkens aan nooit meer te willen werken. Ik maak me zorgen over alles ook over hem. En ondertussen probeer ik het los te laten en stort ik me op het huishouden, werk en de honden.
vrijdag 15 februari 2019 13:10
In mijn optiek is hij zeker ziek, maar mischien heb ik een andere kijk op de psyche als jij.
