Relaties
alle pijlers
Samenwonen - nu al heimwee
zondag 14 april 2019 14:52
Hoi hoi!
Aankomend weekend is het dan eindelijk zo ver, ik ga samenwonen!
Vanaf november gewacht en vorige week eindelijk samen de sleutels gekregen.
Ondanks dat ik er enorm veel zin ik heb, zie ik er tegelijkertijd ook steeds meer tegenop. Het gevoel van heimwee is me steeds meer de baas.
Als ik ‘s avonds, thuis, in m’n vertrouwde bedje lig begin ik steeds meer te piekeren. De gedachten “dit is een van de laatste keren hier” speelt steeds meer op, waardoor ik uitbarst in een jankbui. Overdag is het minder, maar begint het ook steeds meer te komen. Het gevoel dat je ergens anders heengaat en nooit meer terug kan naar het oude vertrouwde bij je ouders vleugels. Nu weet ik wel dat ik daar altijd heen kan en ze nog geen kwartier bij mij vandaan wonen, maar toch.. Ik heb nu al enorme heimwee en weet niet goed hoe ik hier mee om moet of kan gaan.
Ik heb een hele goede band met mijn ouders en ga vooral mijn moeder zo enorm missen. Ik begin haast te denken/twijfelen of ik er wel goed aan doe om te gaan samenwonen, juist door die nadrukkelijke angst en heimwee.
In het huis zelf heb ik al een “eigen kamertje” welke mijn vriend en ik zo fijn mogelijk voor mezelf maken. Een soort van walkin closet. Mijn bureau komt daar, m’n kledingkast en alle andere spulletjes. Dat is ook een plekje waar ik me nu al enorm thuis voel. M’n vriend weet het ook en ik kan er ook goed met hem over praten, maar voor hem vind ik het ook rot dat ik eerder verdrietig dan gelukkig ben op het moment.
Daarnaast zijn we tijdens de verbouwing/het klussen geen één dag echt even alleen samen geweest. Schoonouders waren er áltijd. Heel lief dat ze helpen natuurlijk, maar we hebben nog geen enkel moment alleen gehad waardoor het ook voelt alsof ik bij mijn schoonfamilie op bezoek ga of we in hun huis gaan wonen. Ze lieten tijdens het klussen ook echt hun mening weten en zelf heb ik vrij weinig eigen draai kunnen geven naar mijn idee. Maar dat terzijde haha
Heeft iemand hier ook last van gehad, of misschien een paar fijne tips?
Ik ben zelf bang dat dit gevoel noooit meer over gaat. Vreselijk! Haha.
Ik ben trouwens 23
Liefs
Aankomend weekend is het dan eindelijk zo ver, ik ga samenwonen!
Vanaf november gewacht en vorige week eindelijk samen de sleutels gekregen.
Ondanks dat ik er enorm veel zin ik heb, zie ik er tegelijkertijd ook steeds meer tegenop. Het gevoel van heimwee is me steeds meer de baas.
Als ik ‘s avonds, thuis, in m’n vertrouwde bedje lig begin ik steeds meer te piekeren. De gedachten “dit is een van de laatste keren hier” speelt steeds meer op, waardoor ik uitbarst in een jankbui. Overdag is het minder, maar begint het ook steeds meer te komen. Het gevoel dat je ergens anders heengaat en nooit meer terug kan naar het oude vertrouwde bij je ouders vleugels. Nu weet ik wel dat ik daar altijd heen kan en ze nog geen kwartier bij mij vandaan wonen, maar toch.. Ik heb nu al enorme heimwee en weet niet goed hoe ik hier mee om moet of kan gaan.
Ik heb een hele goede band met mijn ouders en ga vooral mijn moeder zo enorm missen. Ik begin haast te denken/twijfelen of ik er wel goed aan doe om te gaan samenwonen, juist door die nadrukkelijke angst en heimwee.
In het huis zelf heb ik al een “eigen kamertje” welke mijn vriend en ik zo fijn mogelijk voor mezelf maken. Een soort van walkin closet. Mijn bureau komt daar, m’n kledingkast en alle andere spulletjes. Dat is ook een plekje waar ik me nu al enorm thuis voel. M’n vriend weet het ook en ik kan er ook goed met hem over praten, maar voor hem vind ik het ook rot dat ik eerder verdrietig dan gelukkig ben op het moment.
Daarnaast zijn we tijdens de verbouwing/het klussen geen één dag echt even alleen samen geweest. Schoonouders waren er áltijd. Heel lief dat ze helpen natuurlijk, maar we hebben nog geen enkel moment alleen gehad waardoor het ook voelt alsof ik bij mijn schoonfamilie op bezoek ga of we in hun huis gaan wonen. Ze lieten tijdens het klussen ook echt hun mening weten en zelf heb ik vrij weinig eigen draai kunnen geven naar mijn idee. Maar dat terzijde haha
Heeft iemand hier ook last van gehad, of misschien een paar fijne tips?
Ik ben zelf bang dat dit gevoel noooit meer over gaat. Vreselijk! Haha.
Ik ben trouwens 23
Liefs
anoniem_360206 wijzigde dit bericht op 14-04-2019 15:00
12.64% gewijzigd
zondag 14 april 2019 14:58
Had ik 20 jaar geleden ook. Sterker nog ik kwam elke dag nog thuis. Ik woonde op de hoek.
Ik was wel uit huis, maar niet uit huis zeg maar.
Heb daar spijt van gehad omdat ik er echt niet van genoot.
Ik hield veel te veel rekening met mijn ouders nog.
Nu ik daar op terugkijk is dat zo jammer. Het is echt wel een bijzondere periode als je op je eigen benen leert staan.
Lekker eten waar je zin in hebt, tv kijken wat je wilt, de deur uitstappen wanneer je wilt.
Ik hoop echt dat je ervan leert te genieten. Maak er wat van!
Ik was wel uit huis, maar niet uit huis zeg maar.
Heb daar spijt van gehad omdat ik er echt niet van genoot.
Ik hield veel te veel rekening met mijn ouders nog.
Nu ik daar op terugkijk is dat zo jammer. Het is echt wel een bijzondere periode als je op je eigen benen leert staan.
Lekker eten waar je zin in hebt, tv kijken wat je wilt, de deur uitstappen wanneer je wilt.
Ik hoop echt dat je ervan leert te genieten. Maak er wat van!
zondag 14 april 2019 15:00
zondag 14 april 2019 15:02
Ik wou zeggen dat ik het herkende, maar toen ik ging samenwonen woonde ik al 14 jaar zelfstandig en had ik de eerste maanden vooral 'heimwee' naar mijn eigen plek. Ik heb onwijs moeten wennen aan 24/7 iemand in "mijn ruimte". Maar goed, dit gaat over uit huis gaan, en daar heb ik dan weer nooit ooit maar 1 seconde heimwee van gehad.
zondag 14 april 2019 15:06
Ga je ver bij je ouders vandaan wonen?
Wellicht kun je een vaste avond in de week afspreken dat je met je ouders eet? In jullie nieuwe huis of bij je ouders thuis?
En wellicht kun je enkele keren in de maand op je vrije dag of op een weekenddag iets leuks gaan doen met je moeder? De ene keer rondom jouw nieuwe huis om samen de omgeving te verkennen en de andere keer in je oude vertrouwde omgeving?
Wellicht kun je een vaste avond in de week afspreken dat je met je ouders eet? In jullie nieuwe huis of bij je ouders thuis?
En wellicht kun je enkele keren in de maand op je vrije dag of op een weekenddag iets leuks gaan doen met je moeder? De ene keer rondom jouw nieuwe huis om samen de omgeving te verkennen en de andere keer in je oude vertrouwde omgeving?
zondag 14 april 2019 15:07
Heimwee naar ouders o.i.d. herken ik niet (ik ging op mijn 17e al de deur uit), maar ik ben wel vaak verhuisd en ik heb bijna altijd een periode van rouw als ik een eigen plekje achterlaat. Zelfs al was het een kamer van 6m2 in een vervallen studentenhuis vol met rumoerige huisgenoten. Mijn ervaring is dat het ook zo weer voorbij is. Ik ben gewoon best wel een huismusje, dus vind het fijn als iets vertrouwd voelt, en in het begin moet je dat even opbouwen. Komt goed. 
zondag 14 april 2019 15:07
Heerlijk om te lezen dat je het thuis zo fijn hebt.
Zo te horen stap je van de ene mooie ervaring naar de volgende.
Logisch dat je het lastig vindt om af te sluiten
Ik was al heel jong uit huis en dat was niet leuk gegaan. Toch ging ik elke zondag nog terug, een hele dag, jarenlang. Ik kan me voorstellen dat je als je echt een goede band hebt dat dat gevoel keer tien hebt.
Zo te horen komt je vriend ook uit een warm nest en heb je lieve hulpvaardige schoonouders.
Vecht niet tegen dat gevoel, ga gewoon genieten van wat je hebt aan warmte van je ouders en tevens de vrijheid die je nu gaat hebben met je vriend.
Het gaat echt heel erg leuk worden, dat samenwonen.
Zo te horen stap je van de ene mooie ervaring naar de volgende.
Logisch dat je het lastig vindt om af te sluiten
Ik was al heel jong uit huis en dat was niet leuk gegaan. Toch ging ik elke zondag nog terug, een hele dag, jarenlang. Ik kan me voorstellen dat je als je echt een goede band hebt dat dat gevoel keer tien hebt.
Zo te horen komt je vriend ook uit een warm nest en heb je lieve hulpvaardige schoonouders.
Vecht niet tegen dat gevoel, ga gewoon genieten van wat je hebt aan warmte van je ouders en tevens de vrijheid die je nu gaat hebben met je vriend.
Het gaat echt heel erg leuk worden, dat samenwonen.
zondag 14 april 2019 15:10
Esther- schreef: ↑14-04-2019 15:07Heimwee naar ouders o.i.d. herken ik niet (ik ging op mijn 17e al de deur uit), maar ik ben wel vaak verhuisd en ik heb bijna altijd een periode van rouw als ik een eigen plekje achterlaat. Zelfs al was het een kamer van 6m2 in een vervallen studentenhuis vol met rumoerige huisgenoten. Mijn ervaring is dat het ook zo weer voorbij is. Ik ben gewoon best wel een huismusje, dus vind het fijn als iets vertrouwd voelt, en in het begin moet je dat even opbouwen. Komt goed.
Dat herken ik ook. Liefst had ik van alle woonplekken de sleutels nog, ik zou overal nog gewoon toegang toe willen liefst.
Gewoon nog eens een nachtje slapen.
Ik vind dat het nog steeds MIJN huizen zijn.
zondag 14 april 2019 15:10
Veel mensen hebben moeite met omgaan met onzekerheden. En het huis uit gaan om te gaan samenwonen, daar zitten veel onzekerheden in. Alles is nieuw.
Volgens mij is het niet zo zeer heimwee, maar eerder een iets te veel spanning voor het onbekende.
Gewoon gaan samen wonen. Kost altijd tijd en energie om samen een nieuwe modus te vinden. Het gaat echt niet altijd direct goed. Blijf praten en vooral genieten.
En werkt het niet, dan werkt het niet. Maar dat kan je over een tijdje pas zeggen.
Volgens mij is het niet zo zeer heimwee, maar eerder een iets te veel spanning voor het onbekende.
Gewoon gaan samen wonen. Kost altijd tijd en energie om samen een nieuwe modus te vinden. Het gaat echt niet altijd direct goed. Blijf praten en vooral genieten.
En werkt het niet, dan werkt het niet. Maar dat kan je over een tijdje pas zeggen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 14 april 2019 15:12
Ik herken het helemaal, ik had hetzelfde. Het is een grote stap, een mijlpaal in je leven en dat is nou eenmaal beangstigend. De gedachte die mij destijds heel erg geholpen heeft was dat ik altijd terug zou kunnen als ik zou willen. Na een poosje in mijn eigen huis merkte ik dat ik echt genoot van mijn eigen plek. Neemt niet weg dat ik nu, nu ik 37 ben, nog steeds de tijd van vroeger weleens mis.
Verder denk ik wel dat je er verstandig aan doet om van dit huis ook jouw plek te maken, niet slechts 1 kamertje. Lief dat schoonouders zo helpen maar hun mening opdringen is niet zo geweldig natuurlijk.
Verder denk ik wel dat je er verstandig aan doet om van dit huis ook jouw plek te maken, niet slechts 1 kamertje. Lief dat schoonouders zo helpen maar hun mening opdringen is niet zo geweldig natuurlijk.
zondag 14 april 2019 15:29
Ik had dat ook voor ik ging samenwonen, ik woonde al meer dan 10 jaar op mezelf welliswaar in verschillende huizen, maar toch alleen en zekerheid en de grote stad Amsterdam. Ik ging samenwonen buiten de stad, ik heb er heel veel moeite mee gehad, vooral ook omdat ik in de stad woonde alles was dichtbij, lekker druk en altijd wat te doen. En nu woon ik een rustige wijk buiten Amsterdam. Het is een rouwproces. Stel je open en het is goed dat je weggaat.
zondag 14 april 2019 15:43
Fijn dat je zo een goede band hebt met je ouders.
Ik vond het ook heel spannend om te gaan samenwonen (een stuk verder dan jou van het ouderlijk huis wel) en had ook een goede band met ouders. Je woont zo kort bij, je kan zo nog binnenspringen of samen afspreken ergens. Komt helemaal goed, je gaat snel je draai vinden en zou niet meer anders willen!
Afscheid zal even moeilijk zijn, maar het komt helemaal goed!
Mijn ervaring: geniet ervan !
Ik vond het ook heel spannend om te gaan samenwonen (een stuk verder dan jou van het ouderlijk huis wel) en had ook een goede band met ouders. Je woont zo kort bij, je kan zo nog binnenspringen of samen afspreken ergens. Komt helemaal goed, je gaat snel je draai vinden en zou niet meer anders willen!
Afscheid zal even moeilijk zijn, maar het komt helemaal goed!
Mijn ervaring: geniet ervan !
zondag 14 april 2019 15:50
Ik heb nog steeds wel eens heimwee naar mijn oude huis, omgeving, vrienden, leven, dan zoek ik dat een weekendje op en daarna ben ik weer heel gelukkig in mijn eigen huis met mijn 'nieuwe' (13 jaar alweer) vrienden en leven.
Als je een prettige jeugd hebt gehad is dat een heel fijn iets om op terug te kijken en af en toe weemoedig aan terug te denken, maar je kunt niet voor altijd in die bubbel blijven zitten, daar wordt je niet volwassen en zelfstandig van.
Het huis uit gaan klinkt dus als een hele gezonde stap.
Probeer het ook positief te benaderen, zeker in bijzijn van je vriend, want als je alleen maar in negatieve gevoelens en verdriet blijft hangen maak je een voor hem leuke periode wel heel moeilijk en daar krijg je later spijt van. Natuurlijk hoef je niet te doen alsof er niets aan de hand is, maar houd ook rekening met zijn gevoel
Als je een prettige jeugd hebt gehad is dat een heel fijn iets om op terug te kijken en af en toe weemoedig aan terug te denken, maar je kunt niet voor altijd in die bubbel blijven zitten, daar wordt je niet volwassen en zelfstandig van.
Het huis uit gaan klinkt dus als een hele gezonde stap.
Probeer het ook positief te benaderen, zeker in bijzijn van je vriend, want als je alleen maar in negatieve gevoelens en verdriet blijft hangen maak je een voor hem leuke periode wel heel moeilijk en daar krijg je later spijt van. Natuurlijk hoef je niet te doen alsof er niets aan de hand is, maar houd ook rekening met zijn gevoel
zondag 14 april 2019 16:03
MinkeDeWit schreef: ↑14-04-2019 14:58Ben je uit 93? Dan wordt het echt tijd om op jezelf te gaan en is het misschien even door een zure appel heen bijten. Je krijgt er enorme vrijheid voor terug. Komt goed hoor.
Mee eens, er even van uitgaande dat je nu 25 of 26 jaar bent, is het echt wel tijd om het nest te verlaten.
Anders ben je dadelijk zo'n dertiger die nog aan moeders rokke hangt
Niet bang zijn, je gaat het huis uit, niet hun leven uit.
Komt idd echt wel goed. Geniet van jullie nieuwe plekje.
Edit: ik zie dat je 23 bent.
zondag 14 april 2019 16:20
Ik woonde al 10 jaar op mezelf voordat ik ging samenwonen. Heb enorm getwijfeld of ik wel geschikt was om met iemand samen te wonen want was/ben erg gehecht aan een stukje ruimte voor mezelf. Wij hadden ook een kamer gemaakt die "mijn kamer" was met lekkere bank, tv, bureau etc. Echt een gezellige ruimte om me terug te kunnen trekken en alleen te zijn. Uiteindelijk heb ik er nooit gezeten ![😊]()
. Toen we eenmaal samenwoonden had ik er helemaal geen behoefte meer aan. Iets wat ik helemaal niet verwacht had.
Heel lief dat je schoonouders zo helpen maar dat wil niet zeggen dat zij de inrichting van jullie huis bepalen. Maak alles zoals jullie dat willen anders voelt het straks nog niet als jullie eigen huis.
. Toen we eenmaal samenwoonden had ik er helemaal geen behoefte meer aan. Iets wat ik helemaal niet verwacht had. Heel lief dat je schoonouders zo helpen maar dat wil niet zeggen dat zij de inrichting van jullie huis bepalen. Maak alles zoals jullie dat willen anders voelt het straks nog niet als jullie eigen huis.
zondag 14 april 2019 16:22
Het feit dat je zo aan je ouders hangt, maakt dat het juist een goede stap is om uit huis te gaan. Het hoort bij je ontwikkeling als jonge volwassen vrouw. Tijd om wat minder afhankelijk te worden en meer en meer je eigen leven te gaan leiden. Natuurlijk mag je dat moeilijk vinden, het is ook een mijlpaal in je leven. Maar het gaat echt goed komen, over een tijdje zou je niet meer anders willen, echt. Ik ging in die periode gewoon nog best veel bij mn moeder langs en dat was des te gezelliger omdat we dan weer een hoop te bespreken hadden. Komt echt goed, geniet ervan!
zondag 14 april 2019 16:27
Waarom klussen je schoonouders wel en lopen zij continu rond in je toekomstige nieuwe huis, maar je ouders niet?
Kan het al helpen om het meer als "jouw appartement" te zien door ofwel je schoonouders buiten te gooien, ofwel jouw ouders er meer in te betrekken?
En bijvoorbeeld ook de dag dat je verhuisd gelijk een feestje te geven samen met beide ouderparen en eventueel broers en zussen?
Ofwel een afscheidsfeestje te geven bij je ouders, zodat je die periode feestelijk afsluit.
Kan het al helpen om het meer als "jouw appartement" te zien door ofwel je schoonouders buiten te gooien, ofwel jouw ouders er meer in te betrekken?
En bijvoorbeeld ook de dag dat je verhuisd gelijk een feestje te geven samen met beide ouderparen en eventueel broers en zussen?
Ofwel een afscheidsfeestje te geven bij je ouders, zodat je die periode feestelijk afsluit.
zondag 14 april 2019 16:39
Mijn toevoeging op jouw toevoeging:
GEEF JE GRENZEN AAN!
Wat doen je schoonouders daar de hele tijd? Waarom bepalen zij hoe JOUW huis eruit gaat zien?
Zeg dat jullie de hulp gewaardeerd hebben en dat jullie het de komende week wel zelf kunnen en doe je eigen ding. Willen jullie fluorescerend roze muren? Doe dat dan, daar heb je de toestemmen van je schoonouders niet voor nodig en hoe meer je zelf aan je huis klust, hoe meer het als thuis voelt
GEEF JE GRENZEN AAN!
Wat doen je schoonouders daar de hele tijd? Waarom bepalen zij hoe JOUW huis eruit gaat zien?
Zeg dat jullie de hulp gewaardeerd hebben en dat jullie het de komende week wel zelf kunnen en doe je eigen ding. Willen jullie fluorescerend roze muren? Doe dat dan, daar heb je de toestemmen van je schoonouders niet voor nodig en hoe meer je zelf aan je huis klust, hoe meer het als thuis voelt
zondag 14 april 2019 16:40
Ook mee eens.Honingdropje2 schreef: ↑14-04-2019 16:22Het feit dat je zo aan je ouders hangt, maakt dat het juist een goede stap is om uit huis te gaan. Het hoort bij je ontwikkeling als jonge volwassen vrouw. Tijd om wat minder afhankelijk te worden en meer en meer je eigen leven te gaan leiden. Natuurlijk mag je dat moeilijk vinden, het is ook een mijlpaal in je leven. Maar het gaat echt goed komen, over een tijdje zou je niet meer anders willen, echt. Ik ging in die periode gewoon nog best veel bij mn moeder langs en dat was des te gezelliger omdat we dan weer een hoop te bespreken hadden. Komt echt goed, geniet ervan!
Ik kan me overigens wel voorstellen dat het een stuk lastiger is als je bv 100 km verderop gaat wonen.
Ga je ver van je ouderlijk huis vandaan to?
zondag 14 april 2019 16:44
15 minuten schreef ze in haar OPPindakaasjes schreef: ↑14-04-2019 16:40Ook mee eens.
Ik kan me overigens wel voorstellen dat het een stuk lastiger is als je bv 100 km verderop gaat wonen.
Ga je ver van je ouderlijk huis vandaan to?
zondag 14 april 2019 17:02
Hele fijne reacties, doet me heel goed! Lees ze ook stuk voor stuk door en het helpt me in ieder geval een beetje te relativeren. Bedankt ook voor de tips!
Mijn ouders helpen ook hoor, maar werken daarnaast ook en hebben ook nog hun eigen dingetje. Mijn schoonvader heeft een week vrij genomen en was er al voor ons en sloot ook na ons af (van 800-1900 hadden wij het wel voor gezien).
Mijn ouders helpen ook hoor, maar werken daarnaast ook en hebben ook nog hun eigen dingetje. Mijn schoonvader heeft een week vrij genomen en was er al voor ons en sloot ook na ons af (van 800-1900 hadden wij het wel voor gezien).
