Eicellen doneren of niet?

09-12-2018 20:52 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
7 jaar geleden zag mijn leven er heel anders uit dan nu, op dat moment was ik bezig met het invriezen van mijn eicellen omdat ik 35 jaar was en geen relatie had. Gedurende mijn eerste invriestraject werd een onzekere relatie een definitieve relatie. Met deze man heb ik in korte tijd 3 heerlijke kinderen gekregen en nu ik 42 ben is het hoofdstuk 'kinderen krijgen' voor mij afgesloten.
Ik voel me gezegend en dankbaar voor wat mij is gegund en gelukt. Ik weet hoe is het is om een kinderwens te hebben. Nu breekt het moment aan dat ik ga besluiten wat ik ga doen met mijn ingevroren eicellen. En daar voel ik me onzeker over. Als ik verhalen zie of lees over vrouwen (en mannen) die wachten op eiceldonatie dan hou ik het niet droog. Ik vind het ergens bruut en egocentrisch om mijn eicellen niet te doneren. Maar anderzijds vind ik het een heftig vooruitzicht dat er genetisch 'materiaal' van mij op de aarde kan rondlopen als ik wel doneer. Daarnaast is er natuurlijk ook het recht van het nageslacht (kil woord maar zo heet het toch) om te weten wie biologisch met hen verbonden zijn. Er zijn uiteraard andere opties voor de eicellen maar ik hoop hier reacties te lezen die mij gaan helpen met het maken van mijn keuze.
Mijn uitgebreide reactie is verdwenen in een Bad Gateway. :@

Eiceldonatie kan tegenwoordig niet meer anoniem. Daardoor zijn er (in Nederland) veel minder eiceldonoren. Kinderen van 16 jaar kunnen de naam van de eiceldonor opvragen.
Daar zie je tegenop?
Alle reacties Link kopieren
Ik zou geen eicellen willen doneren aan een bekende. Want hoewel hetjuridisch gezien dan wel haar of hun kind is zou ik mij dan toch met het kind verbonden voelen.

Het lijkt mij dan heel moeilijk als het kind dan volgens andere normen en waarden en op een heel andere manier wordt opgevoed dan jij zelf zou doen.

Je kijkt er naar en kan niets doen.

Als mijn eicellen bij een onbekende zouden terecht komen zonder dat je weet bij wie of wanneer dan zou ik dat gevoel niet hebben. Wat niet weet wat niet deert.

Je kan een ander er wel echt mee helpen en je hoeft niet meer een heel traject door om ze te oogsten.

De meeste mensen zijn blij met hun bestaan. Ook als ze niet zo'n fijne jeugd hebben gehad. Dus door jouw donatie geef je iemand bestaansrecht. Dat kan toch bijna niet negatief uitpakken.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb er een tijd geleden over nagedacht. Als het appeltje eitje was, zou bij wijze van spreken iedereen een eicel van mij mogen hebben. Zoals ik het nu zie, zou ik niet het gevoel hebben dat er ‘ergens een kind van mij rondloopt’. Wat betreft het genetische stukje geen enkel probleem.

Totdat ik me erin verdiepte en ontdekte dat het doneren van eicellen best een heftig en pijnlijk proces is. Voor een goede vriendin bijvoorbeeld zou ik dat willen doen, maar voor een wildvreemde vind ik het een behoorlijke inbreuk op mijn lichaam...

Edit: ff goed lezen:) Jij hebt ze dus al ‘liggen’? Dat zou voor mij een nobrainer zijn.
Ik snap je bezwaren, maar zou het echt zonde vinden om ze verloren te laten gaan...
Alle reacties Link kopieren
Ik heb eicellen ingevroren en ben van plan ze te doneren als ik ze niet zelf ga gebruiken. Dat het niet volledig anoniem kan vind ik in het belang van het kind en vormt voor mij geen bezwaar. Bij mij speelt dit pas over 6 jaar dus ik heb nog tijd om erover na te denken.
Alle reacties Link kopieren
Caitriona* schreef:
09-12-2018 21:33
Mijn uitgebreide reactie is verdwenen in een Bad Gateway. :@

Eiceldonatie kan tegenwoordig niet meer anoniem. Daardoor zijn er (in Nederland) veel minder eiceldonoren. Kinderen van 16 jaar kunnen de naam van de eiceldonor opvragen.
Daar zie je tegenop?
Die Bad gateway kwam ik ook al een paar keer tegen ja..

Idd, als er over een jaar of 18 iemand 'voor de deur staat' en mijn kinderen dan (ook) geconfronteerd worden met iemand die 50% een 'broer of zus' kan zijn. Hoe verwarrend is dat voor alle betrokkenen? En voor mij; als dit kind dan identiteitsproblemen krijgt bijvoorbeeld, dan heb ik daar aan meegewerkt. Een soort van schuldgevoel over eventueel toekomstig gevoel van ongeluk van dat kind.
Alle reacties Link kopieren
vitamined schreef:
09-12-2018 21:38
Ik heb er een tijd geleden over nagedacht. Als het appeltje eitje was, zou bij wijze van spreken iedereen een eicel van mij mogen hebben. Zoals ik het nu zie, zou ik niet het gevoel hebben dat er ‘ergens een kind van mij rondloopt’. Wat betreft het genetische stukje geen enkel probleem.

Totdat ik me erin verdiepte en ontdekte dat het doneren van eicellen best een heftig en pijnlijk proces is. Voor een goede vriendin bijvoorbeeld zou ik dat willen doen, maar voor een wildvreemde vind ik het een behoorlijke inbreuk op mijn lichaam...

Edit: ff goed lezen:) Jij hebt ze dus al ‘liggen’? Dat zou voor mij een nobrainer zijn.
Ik snap je bezwaren, maar zou het echt zonde vinden om ze verloren te laten gaan...
Yep, ze liggen al klaar voor gebruik en ik vind het ook zonde om ze te verloren te laten gaan. 'Voor de wetenschap' is ook een optie, hoewel ik geen idee heb wat dat dan verder in zou houden. Vernietigen is eigenlijk geen optie voor mij.
Alle reacties Link kopieren
sugarmiss schreef:
09-12-2018 21:34
Ik zou geen eicellen willen doneren aan een bekende. Want hoewel hetjuridisch gezien dan wel haar of hun kind is zou ik mij dan toch met het kind verbonden voelen.

Het lijkt mij dan heel moeilijk als het kind dan volgens andere normen en waarden en op een heel andere manier wordt opgevoed dan jij zelf zou doen.

Je kijkt er naar en kan niets doen.

Als mijn eicellen bij een onbekende zouden terecht komen zonder dat je weet bij wie of wanneer dan zou ik dat gevoel niet hebben. Wat niet weet wat niet deert.

Je kan een ander er wel echt mee helpen en je hoeft niet meer een heel traject door om ze te oogsten.

De meeste mensen zijn blij met hun bestaan. Ook als ze niet zo'n fijne jeugd hebben gehad. Dus door jouw donatie geef je iemand bestaansrecht. Dat kan toch bijna niet negatief uitpakken.
Mooie gedachten in je laatste alinea..
Ik zou inderdaad alleen anoniem doneren, ik heb op het moment ook geen bekende die zoekende is. Anders zou ik me nog schuldig voelen ook. Maar die donatie an sich is niet het probleem. Meer de verantwoordelijkheid die ik heb naar het nageslacht; het recht om te weten wie je biologische bron is zal ik maar zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ooit, voor een goede vriendin, nagedacht over donatie en draagmoederschap.

Puur gevoelsmatig zou ik donatie niet willen, en draagmoederschap eventueel wel. Dat eitje is toch ´van mij´ en in onze familie zijn bepaalde gezichtskenmerken erg sterk, dus een kind zou altijd herkenbaar zijn.

Uiteindelijk ook draagmoederschap niet gedaan vanwege het juridische aspect.

Maar goed, als voor jou dat eitje niet jouw kind wordt, dan maak je met doneren nog best een paar mensen heel erg blij.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
sugarmiss schreef:
09-12-2018 21:34


De meeste mensen zijn blij met hun bestaan. Ook als ze niet zo'n fijne jeugd hebben gehad. Dus door jouw donatie geef je iemand bestaansrecht. Dat kan toch bijna niet negatief uitpakken.
Ik zou juist tegen zijn omdat ik het leven als vrij zinloos ervaar en steeds stressvoller vind worden want teveel mensen overal. Je doet een kind het leven aan. Maar goed daar zal TO waarschijnlijk niet zo mee zitten gezien haar eigen oogst.
sugarmiss schreef:
09-12-2018 21:34


De meeste mensen zijn blij met hun bestaan. Ook als ze niet zo'n fijne jeugd hebben gehad. Dus door jouw donatie geef je iemand bestaansrecht. Dat kan toch bijna niet negatief uitpakken.
Ik zou juist tegen zijn omdat ik het leven als vrij zinloos ervaar en steeds stressvoller vind worden want teveel mensen overal. Je doet een kind het leven aan. Maar goed daar zal TO waarschijnlijk niet zo mee zitten gezien haar eigen oogst.
sugarmiss schreef:
09-12-2018 21:34


De meeste mensen zijn blij met hun bestaan. Ook als ze niet zo'n fijne jeugd hebben gehad. Dus door jouw donatie geef je iemand bestaansrecht. Dat kan toch bijna niet negatief uitpakken.
Ik zou juist tegen zijn omdat ik het leven als vrij zinloos ervaar en steeds stressvoller vind worden want teveel mensen overal. Je doet een kind het leven aan. Maar goed daar zal TO waarschijnlijk niet zo mee zitten gezien haar eigen oogst.
Alle reacties Link kopieren
MuitUtrecht schreef:
09-12-2018 20:52
[...]
Het lijkt mij heel lastig om dat besuit te nemen. Ik kan zeggen dat mijn vrouw en ik (ben zelf ook vrouw) heel dankbaar zijn dat er mensen zijn die dat doen hun zaad of eicel doneren. Ik ben nu zelf zwanger van een voor ons onbekende donor en wij zijn echt super blij!! Wel begrijp ik jou andere gedachte. Onze donor kennen wij zelf niet, maar hij en ook wij hebben een contract moeten tekenen voor ons kind dat als hij/zij 16 is dat ons kind dan hem kan kan opzoeken of bv spreken. Er werd ons verteld dat het kind bepaald. Dus als ons kind bv alleen een brief zou willen of een foto zou de donor dat moeten doen. Daar heeft diegene dan voor getekend. Ik weet dan niet hoe het zit met het doneren van een eicel, maar ik denk hetzelfde. Ik hoop dat je eruit komt. Ik vind het in ieder geval super mooi dat er mensen zijn zoals jij die daarover nadenken!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 10-12-2018 09:21
Reden: OP gequote, maatregelen zijn genomen.
39.54% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat vind je man er eigenlijk van??
Alle reacties Link kopieren
MuitUtrecht schreef:
09-12-2018 21:46
Die Bad gateway kwam ik ook al een paar keer tegen ja..

Idd, als er over een jaar of 18 iemand 'voor de deur staat' en mijn kinderen dan (ook) geconfronteerd worden met iemand die 50% een 'broer of zus' kan zijn. Hoe verwarrend is dat voor alle betrokkenen? En voor mij; als dit kind dan identiteitsproblemen krijgt bijvoorbeeld, dan heb ik daar aan meegewerkt. Een soort van schuldgevoel over eventueel toekomstig gevoel van ongeluk van dat kind.
Ik zou het bestaan van eiceldonatie denk ik bij mijn kinderen in een stukje voorlicht mee nemen. Als je praat over vruchtbaarheid, menstruatie, e.d. kun je (als ze richting de pubertijd gaan) in mijn ogen prima benoemen dat er ook mensen zijn die geen biologische kinderen kunnen krijgen. Je kunt dan ook uitleggen dat jij voordat je papa kende al zo graag kinderen wilde dat je reserveren eitjes had en dat die later iemand hebben geholpen om een kindje te krijgen.

Als dat gewoon bij het leven hoort dan zal die eventuele 'confrontatie' later ook minder heftig zijn lijkt me...
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het een heel mooi idee en heb zelf ook met het idee gespeeld. Te meer omdat ik weet hoe het is als zwanger worden en blijven geen vanzelfsprekendheid is (in ons specifieke geval had mijn man slecht zaad). Het moederschap is het mooiste dat mij ooit is overkomen en ik gun dat een ieder.

Ik zou, mits ik de overtuiging zou hebben dat eventueel nageslacht goed terecht zou komen (en daar ga ik vanuit) best eicellen kunnen doneren om daarmee vrouwen die verminderd vruchtbaar zijn te helpen. Iemand schreef hier dat de punctie pijnlijk was - ik heb er twee gehad en vond dat best mee vallen. In TO’s geval heeft de punctie zelf al plaatsgevonden.

TO: mogelijke bezwaren mbt huidige kinderen snap ik wel, maar jouw beweegredenen zijn alleen maar nobel en zelfs in het geval dat een toekomstig kind jou zou willen ontmoeten, dan wil dat nog niet zeggen dat je vervolgens intensief contact moet onderhouden oid. Jij moet alleen voor jezelf de afweging maken of Je kan leven met 1) het idee dat er genetisch materiaal van jou bestaat in de vorm van kinderen van een ander 2) jij die wellicht ooit zal leren kennen, of niet. En die 2 overwegingen zijn erg persoonlijk.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
Caitriona* schreef:
09-12-2018 21:33
Mijn uitgebreide reactie is verdwenen in een Bad Gateway. :@

Voortaan op F5 drukken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
MuitUtrecht schreef:
09-12-2018 21:50
Vernietigen is eigenlijk geen optie voor mij.

Hoeveel andere opties zijn er dan nog?
redbulletje schreef:
09-12-2018 22:03
Ik zou juist tegen zijn omdat ik het leven als vrij zinloos ervaar en steeds stressvoller vind worden want teveel mensen overal. Je doet een kind het leven aan. Maar goed daar zal TO waarschijnlijk niet zo mee zitten gezien haar eigen oogst.
Ik ervaar het leven niet zoals jij, maar ik ben het er wel mee eens dat het niet zo vanzelfsprekend is dat iedereen blij is met bestaansrecht. Iemand die nog niet geboren is kan niet verlangen naar bestaansrecht dus je doet in ieder geval niet iemand tekort door degene niet geboren te laten worden. We lijken op deze manier onze enorme voortplantingsdrang wel een beetje goed te praten. Ik vind het sympathiek dat TO donatie overweegt, maar ik vind "dat kan bijna niet negatief uitpakken want iedereen is blij met bestaansrecht" absoluut geen argument.
Als je man het er mee eens is zou ik het doen eigenlijk..

Zou het echt een groot probleem zijn, om straks een jong volwassenen te ontmoeten die nieuwsgierig is naar de oorsprong van zijn of haar DNA?

Wanneer een eicel donatie op deze manier gebeurd is dat in mijn ogen de meest ethisch verantwoorde mogelijkheid. Je hebt er geen extra behandelingen voor hoeven ondergaan. Je hebt zelf al je eigen gezin. Je kinderen zijn volwassenen tegen de tijd dat ze dit onderwerp echt zullen moeten kunnen begrijpen..
Alle reacties Link kopieren
Dankjulliewel voor jullie feedback en meningen..
Ik kan mijn knoop doorhakken.
🙏
MuitUtrecht schreef:
10-12-2018 15:38
Dankjulliewel voor jullie feedback en meningen..
Ik kan mijn knoop doorhakken.
🙏
Mag ik zeggen dat ik het überhaupt al respectvol vind dat je het overweegt/overwogen hebt. :heart:
Alle reacties Link kopieren
MuitUtrecht schreef:
10-12-2018 15:38
Dankjulliewel voor jullie feedback en meningen..
Ik kan mijn knoop doorhakken.
🙏
Ik hoop dat je een hele wijze beslissing hebt mogen maken. :heart:
sugarmiss schreef:
09-12-2018 21:34

De meeste mensen zijn blij met hun bestaan. Ook als ze niet zo'n fijne jeugd hebben gehad. Dus door jouw donatie geef je iemand bestaansrecht. Dat kan toch bijna niet negatief uitpakken.
Lastig dilemma. Een kinderwens kan heel groot zijn. Op deze manier een bijdrage leveren, mits je gezin/man ook instemt met de consequenties, kan iets nobels zijn. Anderzijds zijn er ook veel donorkinderen die moeite hebben met hun afkomst. En het donorschap (in welke vorm dan ook) veroordelen. Je biologische moeder die liefdevol een gezin opvoedt waar jij geen onderdeel van was. Ondanks je ‘eigen’ gezin waar iemand wellicht liefdevol opgroeit en waar je zeer gewenst bent.
Mag ik vragen wat je hebt besloten?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven