Afsluiten voor bepaalde emoties

19-05-2018 11:30 6 berichten
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties op mijn bericht.
anoniem_366515 wijzigde dit bericht op 24-05-2018 19:55
Reden: Prive
94.93% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Waarschijnlijk voel je boosheid omdat de leraar over jouw grenzen heen is gegaan en jij daarin bent mee gegaan door wellicht dingen te vertellen die je voor je had willen houden?

Leren grenzen aan te geven of luchtige zaken benoemen als: elke keer als ik aardappels kook branden ze aan en dan moet ik de pan uitkrabben, heel irritant.
Het is helemaal niet wenselijk om boosheid te onderdrukken, maar wel op een veilige manier mee om te gaan. Of je docent te ver gaat in zijn manier van les geven weet ik niet. Je zou het met je mentor op school kunnen bespreken. Wat ik ook zeker zou doen is het in je eigen therapie bespreken. De gevoelens die zo'n les bij je oproept zouden juist belangrijk kunnen zijn voor je professionele ontwikkeling in je werkveld om het positief te bekijken, maar kunnen ook enorm hinderend zijn voor jezelf en je cliënten als je het niet serieus neemt. Bij het ervaren van onprettige gevoelens is het, als (toekomstig) hulpverlener, belangrijk om niet alleen te kijken naar de buitenwereld en wat ze triggert, maar juist te kijken naar wat er met jou gebeurt en dat te onderzoeken.
Alle reacties Link kopieren
Die laatste les gewoon gaan, dan maar boos zijn. Daarna ben je ervan af.
Ik: *doet oordopjes in* iedereen: 'hey, laten we een onnodig gesprek beginnen.'
Alle reacties Link kopieren
Les in communicatievaardigheden betekent vaak ook heel erg jezelf tegenkomen. Dat een docent daarbij weleens over je grenzen gaat is ook niet zo gek, dat doen cliënten ook vaak (aldanniet onbewust). Een docent moet dat echter wel bespreekbaar maken en zorgen dat er na de les geen 'rest'-emoties blijven zitten. Eigenlijk hetzelfde als je in gesprek met een cliënt ook moet doen. Zonder goede afsluiting van een gesprek, behandeling, of in dit geval les is er veel uitval om juist de reden die jij benoemt. Er blijven teveel emoties los rondzweven.

Als je docent dit niet bespreekbaar maakt, zul je dit zelf moeten aankaarten. Anders trek je de rest van je lessen echt niet, dan gaat het van kwaad tot erger. Een stukje zelfonthulling is daarin wel nodig. Je kan daarbij denken aan het feit dat je het gevoel hebt dat je eigen therapie en je communicatielessen een beetje door elkaar aan het lopen zijn. Je kunt daarbij hulp vragen aan je docent (of als hij niet reageert, een hogergeplaatst persoon) hoe je je daartegen kunt weren. Jezelf afsluiten voor je emoties is echt absoluut geen goede manier, omdat je dan niet meer goed bezig kan zijn met de les, de ander, en het ervaren wat cliëntgesprekken met je doen. Dat je af en toe breekt in de les is ook echt niet raar.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties. Ik vind het fijn dat je benoemt dat ik alleen een professionele houding kan geven als ik werk aan mijn eigen ontwikkeling, dat is 1 van de redenen om in therapie te gaan. De communicatie lerares heeft niet dezelfde opleiding gedaan als waar wij voor leren. De opleiding heeft veel minder raakvlakken met het ingaan op emoties bij de cliënt door de vluchtige gesprekken dan de opleiding maatschappelijk werker. Ik heb eerder aan mijn slb-er doorgegeven dat ik het vak communicatie moeilijk vond, maar ik ben er niet te diep om in gegaan. Ik heb het met mijn omgeving besproken en die hebben gezegd dat ik het gewoon moet zeggen dat ik dingen niet wil bespreken. Maar dat vond ik moeilijk, want ik had het gevoel dat ik dan juist de aandacht trek. Toekomst vragen irriteerden mij. Ik zal gewoon heen gaan, want het is inderdaad maar 1 les. Sorry ik moest de boosheid even kwijt, doordat ik het gevoel had dat ik er niets aan kon doen. Bedankt!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven