Psyche
alle pijlers
Ik kan eventjes niet meer
zondag 20 mei 2018 20:47
Ik schrijf het hier in dit hoop dat het me helpt.
Mijn leven is eigenlijk nooit leuk geweest. Maar ik probeerde maar gewoon het beste ervan te maken. Maar het is altijd een gevecht geweest.
Sinds een paar maanden durf ik te zeggen dat ik mijn postnatale depressie heb overwonnen en ik weer aan het opkrabbelen ben. Of nouja, dat mijn leven weer een beetje leefbaar is geworden.
Maar nu ben ik zelf slachtoffer geworden van identiteitsfraude waarmee mensen zijn opgelicht. Ik word aan de schandpaal genagelt, bedreigt en kapot gemaakt. En ik kan gewoon niet meer. Op dit moment wil ik eigenlijk ook niet meer. Ik geef er niet aan toe want ik heb een lieve zoon en man. Maar ik weet even niet hoe ik hier weer bovenop kom. Tot nu toe is het me altijd gelukt om het weer boven te komen, maar alles is nu even donker zwart.
Mijn man zit in het buitenland, die wil en durf ik er nu niet mee 'lastig te vallen'. Hij is dan alleen maar ongerust en bang en dat wil ik nu even niet. Daar hebben we beide niks aan. Ik heb het vanmiddag geprobeert tegen mijn schoonouders te zeggen, maar het lukte niet. Ik schaam me kapot dat ik om zoiets het niet meer zie zitten. Maar ik heb wel de behoefte om dit te bespreken.
Dinsdag bel ik uiteraard meteen mijn psychiater. Maar voor nu loop ik zo ontzettend vast en voel me alleen. Ik blijf maar huilen en ik wil gewoon eventjes spuien.
Mijn leven is eigenlijk nooit leuk geweest. Maar ik probeerde maar gewoon het beste ervan te maken. Maar het is altijd een gevecht geweest.
Sinds een paar maanden durf ik te zeggen dat ik mijn postnatale depressie heb overwonnen en ik weer aan het opkrabbelen ben. Of nouja, dat mijn leven weer een beetje leefbaar is geworden.
Maar nu ben ik zelf slachtoffer geworden van identiteitsfraude waarmee mensen zijn opgelicht. Ik word aan de schandpaal genagelt, bedreigt en kapot gemaakt. En ik kan gewoon niet meer. Op dit moment wil ik eigenlijk ook niet meer. Ik geef er niet aan toe want ik heb een lieve zoon en man. Maar ik weet even niet hoe ik hier weer bovenop kom. Tot nu toe is het me altijd gelukt om het weer boven te komen, maar alles is nu even donker zwart.
Mijn man zit in het buitenland, die wil en durf ik er nu niet mee 'lastig te vallen'. Hij is dan alleen maar ongerust en bang en dat wil ik nu even niet. Daar hebben we beide niks aan. Ik heb het vanmiddag geprobeert tegen mijn schoonouders te zeggen, maar het lukte niet. Ik schaam me kapot dat ik om zoiets het niet meer zie zitten. Maar ik heb wel de behoefte om dit te bespreken.
Dinsdag bel ik uiteraard meteen mijn psychiater. Maar voor nu loop ik zo ontzettend vast en voel me alleen. Ik blijf maar huilen en ik wil gewoon eventjes spuien.
zondag 20 mei 2018 20:52
Kun je nu je psych bereiken? Misschien kun je daar even mee overleggen. En anders, bel toch je schoonouders en vraag of die even willen komen/jij bij ze mag komen slapen. Of een vriendin waar je even een filmpje mee kan kijken.
Heb je (zn) medicatie? Zo ja, dat al genomen?
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 20 mei 2018 20:54
Nee, geen medicatie. Dat was altijd mijn laatste redmiddel zeg maar.Kia•Ora schreef: ↑20-05-2018 20:52
Kun je nu je psych bereiken? Misschien kun je daar even mee overleggen. En anders, bel toch je schoonouders en vraag of die even willen komen/jij bij ze mag komen slapen. Of een vriendin waar je even een filmpje mee kan kijken.
Heb je (zn) medicatie? Zo ja, dat al genomen?
Ik weet eigenlijk niet of ik mijn psych kan bereiken, vast wel. Ga dat eventjes uitzoeken.
zondag 20 mei 2018 20:56
Een week terug en sindsdien staat de boel hier op z'n kop. Maar nu is het inderdaad allemaal eventjes heel heftig en ik hoop ook dat het snel afzakt.
Maar ik ben gewoon niet stabiel en er hoeft maar iets kleins te gebeuren om mij te laten vallen.
zondag 20 mei 2018 20:57
Lijkt me een goed plan. Ik hoop dat je behandelaar te bereiken is, meestal als ze bij een instelling werken is er een dd waar je even mee kunt praten/overleggen hoe nu verder.
Haal even diep adem vrouw.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 20 mei 2018 20:58
Ik zou toch medicatie overwegen, zeker als je een kind hebt.
Kan je de crisisdienst bellen?
Sterkte.
zondag 20 mei 2018 21:05
Ergens zou ik ook wel medicatie willen. Maar ik begon weer net vreugde en andere fijne gevoelens te voelen. En ik ben dan bang dat het wordt afgevlakt. En het ging gewoon weer redelijk goed.
Bedankt.
zondag 20 mei 2018 21:05
Het hoeft helemaal niet af te vlakken en het is heel prettig om niet steeds heen en weer te schommelen. Stabiel zijn is zo lekker.
zondag 20 mei 2018 21:12
Ik zou het eens heroverwegen en bespreken met je behandelaar. Er zijn nog wel wat meer middelen dan alleen ad om je te helpen
. Je wordt zo makkelijk aan de wankel gebracht op het moment dat het wel een goed idee is hier serieus bij stil te staan. En zeg nou zelf, bij flinke hoofdpijn (of andere pijn) pak je ook een pcm toch? Heb je je behandelaar al weten te bereiken? Als die niet te bereiken is dan kun je ook de hap bellen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 20 mei 2018 21:42
Knuffel van mij allereerst.
Ik las het een en ander over medicijnen. Ik ben recent ook met medicijnen gestart. Wat een uitkomst zeg! Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld. Mijn blije momenten zijn nog steeds blij hoor, niet afgevlakt. Mijn hele stemming is gewoon een stuk stabieler, dat geeft echt rust.
Misschien toch nog eens overwegen?
Ik las het een en ander over medicijnen. Ik ben recent ook met medicijnen gestart. Wat een uitkomst zeg! Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld. Mijn blije momenten zijn nog steeds blij hoor, niet afgevlakt.
Mijn hele stemming is gewoon een stuk stabieler, dat geeft echt rust. Misschien toch nog eens overwegen?
zondag 20 mei 2018 21:55
Dit is fijn om te horen. Ga medicatie toch een keer aankaarten zodra ik mijn behandelaar weer zie.MissMagicx schreef: ↑20-05-2018 21:42Knuffel van mij allereerst.
Ik las het een en ander over medicijnen. Ik ben recent ook met medicijnen gestart. Wat een uitkomst zeg! Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld. Mijn blije momenten zijn nog steeds blij hoor, niet afgevlakt.
Misschien toch nog eens overwegen?
Ik wil die rust ook en niet steeds wankelen op de afgrond.
zondag 20 mei 2018 22:24
Dankjulliewel in ieder geval. Heb nu hier en bij mijn vriendin mijn verhaal kunnen doen. Voel me getroost en gesteunt.
Morgen bel ik mijn psychiater. Dan wil ik medicatie ook bespreken.
Voor nu wil ik heel graag slapen. Afgelopen week bizar slecht geslapen, dus ik hoop nu een beetje slaap te kunnen pakken. Ben zo vreselijk moe.
Ondanks ik me nog steeds vreselijk voel en nog steeds eventjes niet weet hoe ik dit te boven kom. Hopelijk is dat tijdelijk. Maar ik voel me voor nu iets rustiger. Ik heb het nodig om van mij af te kunnen praten.
Morgen bel ik mijn psychiater. Dan wil ik medicatie ook bespreken.
Voor nu wil ik heel graag slapen. Afgelopen week bizar slecht geslapen, dus ik hoop nu een beetje slaap te kunnen pakken. Ben zo vreselijk moe.
Ondanks ik me nog steeds vreselijk voel en nog steeds eventjes niet weet hoe ik dit te boven kom. Hopelijk is dat tijdelijk. Maar ik voel me voor nu iets rustiger. Ik heb het nodig om van mij af te kunnen praten.
woensdag 23 mei 2018 11:21
Nog steeds kut, maar wel beter. Lief dat je er naar vraagt nog. Vanmiddag kan ik mijn medicatie ophalen. Hoop dat het een beetje rust brengt. Of in ieder geval dat het fantaseren over er een einde aan maken wegtrekt. Ik ga echt niet mezelf aan een einde helpen hoor, maar het is wel iets wat me soms fijn lijkt ofzo. Ik weet het eigenlijk niet precies.
Dus ik hoop dat het allemaal iets dragelijker gaat worden.
