Kat heeft "dipje" gehad

Hallo iedereen,

Het gaat niet super goed met mijn kat...

Ik kwam vannacht rond twee uur thuis van het stappen en vond dat mijn 14-jarige kat anders deed. Ze reageerde niet super vrolijk zoals ze meestal doet als ik thuis kom en ze deed gewoon anders en veel rustiger. Ze had haar oogjes half dicht en reageerde dus minder goed dan normaal. Wel snorde ze half toen ik haar aaide. Ik merkte dat ze een beetje slikte en dacht dat ze misschien wel moest overgeven, dat er misschien iets (haren, gras) vast zat. Dit heeft ze wel vaker gehad en heeft nooit tot problemen geleid.

Toen ik vanochtend beneden kwam, viel mij op dat ze nog steeds anders deed, weer zo rustig en niet goed reageren. Ze snorde wel als je haar aaide, maar toch vertrouwde ik het niet zo. Mijn ouders was het ook al opgevallen dat ze nog steeds niet was opgestaan uit haar tentje (ze heeft zo'n dierententje waar ze in slaapt). Ze bleek zelfs sinds gisteren 23:00 uur ofzo niet te zijn opgestaan. Wel had ze voor 23:00 uur heel goed gegeten en was ze van te voren ook nog buiten geweest. Er leek in dat opzichte dus niet veel aan de hand.

Toen mijn vader vanochtend besloot om haar dan wat tonijn te geven zodat ze opstond, ging ze eerst heel hard miauwen vanuit haar tent. Het klonk niet echt als paniekerig miauwen, eerder heel blij miauwen. Ik denk dat ze miauwde omdat ze wel graag tonijn wilde, maar niet kon opstaan/lopen of dat opstaan/lopen moeilijk ging. Uiteindelijk is ze wel naar de keuken gelopen en heeft ze gegeten. Het viel mij op dat ze moeilijk liep en zelfs liep of ze dronken ofzo was. Meteen begonnen bij mij alarmbellen te rinkelen en ik dacht meteen aan een hersenbloeding. Mijn ouders zijn vervolgens naar de dierenarts met haar gegaan en die constateerde dat het waarschijnlijk geen hersenbloeding was, maar waarschijnlijk een soort dip of iets van dementie. Ze liep namelijk niet meer schuin en volgens de dierenarts houden dieren die een hersenbloeding hebben gehad, vaak hun hoofd schuin en lopen rondjes en kun je het ook zien aan de pupillen. Bij haar was dit allemaal niet van toepassing.

Op dit moment eet ze wel gewoon. Ze is ook buiten geweest en ze is ook wel wat vrolijk, maar ze loopt echt een stuk langzamer dan normaal. Ook slaapt ze veel en is ze echt sloom, ik herken helemaal niet de energieke, vrolijke kat die ze is...

Ik maak me dus erg veel zorgen en snap gewoon niet wat het kan zijn geweest... Een paar dagen geleden heeft ze ook al een aantal keer gehad dat ze langer in haar tentje bleef liggen, maar ze deed vervolgens weer normaal, dus ik dacht er eigenlijk niet zoveel van. Ook is ze recent onderzocht en het bleek dat haar nieren beter waren geworden dan dat ze eerst waren (ze krijgt niervoeding omdat haar nieren dus minder goed zijn). Daarbij heeft ze ook wel wat artrose, maar volgens de dierenarts was ze nog echt soepel.

Sorry voor dit lange verhaal, maar misschien herkent iemand iets? Ik snap het gewoon echt niet: hoe kan dit nou een "dip" of dementie zijn?

UPDATE: Sorry voor mijn late reactie. Op dit moment gaat het nog steeds niet super. Ze is al wel gewoon een paar keer opgestaan en ze eet goed en drinkt ook, maar helaas heeft ze niet geplast of gepoept (gisterenavond wel geplast). Ook gaat ze na het eten bijna direct weer slapen. Normaal gesproken wil ze altijd knuffelen op de bank, maar op dit moment lijkt ze eigenlijk alleen in haar tentje te willen liggen... Ze miauwt wel gewoon. Ik maak me gewoon zo'n ontzettend zorgen dat de dierenarts het mis heeft en dat het misschien wel een hersenbloeding is geweest... Het lijkt ook of ze soms vergeet dat ze heeft gegeten. Misschien is het inderdaad een TIA geweest? Ik ben gewoon heel bang dat ze nog een aanval gaat krijgen, maar ik weet dus niet of ze bloedverdunners of iets dergelijks kan krijgen als ze dierenarts denkt dat het geen hersenbloeding is geweest. Ik weet ook niet of zulke medicijnen misschien slecht zijn voor de nieren, want dat moeten we natuurlijk ook niet hebben. En we weten dus niet eens zeker of het een TIA/hersenbloeding is geweest.

Ik hoop gewoon dat ze niet lekker is, maar dan zou ze toch ook niet af en toe vrolijk moeten zijn en zoveel eetlust hebben, dat is gewoon niet logisch.. Ze loopt daarbij helaas nog steeds best moeilijk, wat ook geen goed teken is. Het vreemde is ook dat ze de avond van te voren echt veel heeft gegeten, meer dan normaal, maar volgens mij liep ze toen wel nog gewoon, dus lijkt me sterk dat ze toen al een aanval ofzo heeft gehad.

Ik heb ook op internet gelezen dat bij mensen vasculaire dementie voorkomt en dit zou het misschien best kunnen zijn. Dit is als bloedvaten in de hersens versleten zijn of als men een of meerdere TIA's of hersenbloedingen heeft gehad waardoor dus dementie ontstaat. De kans dat er een nieuwe aanval komt, is erg groot en dit maakt mij angstig. Ook weet ik gewoon niet hoe erg ik moet gaan aandringen op dingen als bloedverdunners, want ik weet het niet beter als de dierenarts.
Sorry voor het lange verhaal.

En ook: zou ze weer zichzelf worden? Ik ben ook echt doodsbang dat het straks misschien wel een hersenbloeding is geweest en dan moet ze medicijnen krijgen zodat ze het niet opnieuw krijgt (denk ik?). Maar die medicijnen vormen natuurlijk ook weer een risico voor haar nieren...

Madeliefjees schreef: ↑

18-05-2018 23:46

Onze poes had dit ook. Waarschijnlijk iets verrekt met ergens af springen. Als ze liep sleepte haar achterwerk gewoon over de grond. Helemaal onderzocht en bloed geprikt, niks gevonden. Het is nu wel weer een stuk beter (ze is 15), maar op de bank springen gaat niet meer. Er staat nu een voetenbankje voor, en dan gaat t wel.

Maar dan zou ze toch niet zo schuin gaan lopen? En waarom is ze nu dan zo langzaam en sloom, ook in haar doen? De dierenarts heeft goed gevoeld en ze leek echt geen pijn te hebben...

Ze plast trouwens de laatste tijd ook minder, dit hebben wij ook aan de dierenarts gemeld.

Dankje in ieder geval voor je reactie!

Marte007 schreef: ↑

18-05-2018 23:55

Schildklier? Mijn moeders kat had ook allerlei symptomen die op dementie leken maar het bleek een slecht werkende schildklier te zijn. Is met medicatie op te lossen.

Succes TO!!

Dankje!! Ik kan het wel eens navragen, maar een aantal weken geleden heeft ze een uitgebreid bloedonderzoek gehad, dus ik vermoed dat als hier sprake van zou zijn, dit wel uit het bloedonderzoek naar voren zou zijn gekomen.

Madeliefjees schreef: ↑

19-05-2018 00:14

Onze poes loopt ook schuin. Ze zijn ook al oud he? Verwen haar maar lekker!

Ik snap wat je bedoelt, maar ze liep opeens schuin, voorheen liep ze gewoon recht (stijf, dat wel, maar wel recht).

Ze is net weer opgestaan en gaan eten. Ze heeft echt een hele grote eetlust sinds ze terug is van de dierenarts, heel vreemd. Wel loopt ze nog heel voorzichtig...

En ik durf ook gewoon amper naar beneden, haar zo zien geeft me zoveel stress... (ouders zijn wel beneden)

LitaLily schreef: ↑

19-05-2018 00:24

Mijn kat gedroeg zich zo vlak voor ze een hartaanval kreeg. Mss hartje na laten kijken?. Misschien heeft ze een (milde) hartaanval gehad?.

Ze hebbben naar haar hart geluisterd, maar een uitgebreider onderzoek zou misschien wel beter zijn. Jammer genoeg is ze heeel gestrest als ze naar de dierenarts moet, dus haar nu in deze staat naar een dierenarts brengen zie ik niet zo zitten... Maar ik ga er wel even naar kijken, alleen wil ik absoluut niet dat ze onder narcose gaat voor het onderzoek.

Honingbij_ schreef: ↑

19-05-2018 00:33

Misschien een TIA gehad?
Maar goed, wat het ook is (geweest), ik zou haar niet enorm uitgebreid laten onderzoeken en behandelen. Ze is al een oude kat, en het klinkt alsof ze het goed heeft bij jou.

Dankje, maar ondanks dat ze oud is, wil ik haar absoluut niet nu al laten gaan, ze had nog zoveel energie!

Izzy_ schreef: ↑

19-05-2018 08:35

Inderdaad, terug naar de dierenarts. Laat hem ook in haar oortjes kijken, schuin lopen kan komen door een middenoorontsteking. Maar da's maar één van de redenen. Vraag ook of de T4 wel is meegenomen (schildklier), da's geen standaard bloedonderzoek.

Sorry voor mijn late reactie! Ze hebben in haar oren gekeken. Ik ga maandag bellen naar de dierenarts. Opnieuw naar de dierenarts gaan zie ik niet echt het nu van in, omdat ik niet vermoed dat ze nu opeens wel denkt dat het een hersenbloeding is geweest. Sowieso vindt mijn kat het heeel stressvol om naar de dierenarts te gaan en daar moet ze dan ook echt even van bijkomen, dus ik wil dit absoluut niet te vaak doen. Naar een andere dierenarts gaan zou ik wel willen doen, maar ik denk niet dat ze nu nog zouden kunnen zien of het een hersenbloeding is geweest en daarbij denk ik dus ook aan de stress die het haar geeft. Wel wil ik misschien nog telefonisch contact opnemen met een dierenziekenhuis. Als iemand nog tips heeft voor een bepaalde dierenziekenhuis, graag!

miekemv schreef: ↑

19-05-2018 10:11

Het vervelende is dat oude katten gaan kwakkelen. Soms komen er aandoeningen bij wat je een tijdje kunt behandelen en soms is iets heel acuut waardoor je moet stoppen. Jullie kat heeft nierproblemen schrijf je, zie je heel vaak bij oudere katten. Misselijkheid komt dan ook veel voor, dat gaat vaak samen. Dat slikken kan heel goed daar vandaan komen. De laatste inzichten zijn doordat de nieren niet meer goed werken katten last hebben van een te hoge bloeddruk en andersom. Om het simpel te zeggen is dat alle organen onderhevig zijn aan slijtage wat je soms kunt ondersteunen met dieet en medicatie. Je zou de bloeddruk dus nog een keer kunnen laten opmeten daar is medicatie voor. Aan de andere kant is de gemiddelde leeftijd voor een kat 15 jaar dat vergeten we wel eens omdat ze ongemerkt ineens oud zijn en ze bij ons horen

Bloeddruk laten meten zou ik graag willen doen, maar ik denk dat dat heel moeilijk gaat omdat ze op dat moment zo gestrest is en de meting dan niet helemaal correct is... Ik zag op een ander forum dat iemand zei dat je misschien de kat dan een paar dagen bij de dierenarts kan laten, maar dat vind ik wel heel ver gaan. Zeker omdat het haar zoveel stress geeft, zie ik er erg tegenop om haar een paar uur bij zo'n dierenarts te laten zitten, zeker in de staat waarin ze nu is.

Marte007 schreef: ↑

19-05-2018 10:29

Ja, die van mijn moeder ook maar ik weet niet of ee een bepaalde hoogte in waardes moet zijn om dat te detecteren of dat de tekenen al eerder ontstaan. Geen idee! Je kunt de dierenarts ook bellen en al je vragen en zorgen daar neerleggen, toch?

Ga ik ook doen! Maar goed, op dit moment wil ik haar eigenlijk sowieso niet naar de dierenarts brengen, ze is echt niet lekker.

LitaLily schreef: ↑

19-05-2018 16:13

Je kunt ook de dierenarts bij je thuis laten komen

Dit hadden wij al gevraagd, maar onze dierenarts doet dat echt alleen als het niet anders kan. Daarbij vraag ik mij af of het haar echt zoveel minder stress zal geven als ze hier komen en dan hebben ze misschien ook niet alle dingen bij de hand die ze nodig hebben.

Pusswithoutboots schreef: ↑

19-05-2018 20:55

Kan ook een tia zijn geweest, mijn, inmiddels 18-jarige kat, gedroeg zich ook zo en kreeg verlammingsverschijnselen bij haar achterpoten tot het punt dat ze niet meer kon staan.

Dierenarts gaf haar een cocktail van prednison en nog wat en binnen twee weken kon ze weer lopen en nu bijna een jaar later klimt ze tegen de schutting op en vecht ze met de buurkat.

Wat fijn dat het zo goed gaat nu! Ik vind het moeilijk wanneer je kunt spreken van verlammingsverschijnselen. Ze loopt, wel langzaam en soms moeilijk, maar ze loopt. Achterpoten lijken wel heel stijf (zijn ze altijd wel, maar nu erger). Ze heeft wel moeite met opstaan, maar kan ook snel lopen als ze wilt.
Daarbij: zou prednison niet heel slecht zijn voor haar nieren? Ik ga dit in ieder geval ook op het lijstje zetten van 'vragen voor de dierenarts', maar ik ben bang dat ze niet zo snel dit aan haar geven, aangezien ze haar toch al hebben onderzocht en het toen niet nodig vonden. Het gaat nu ook al beter dan gisteren, dus dan zullen ze dat denk ik al helemaal niet doen

Wat is eigenlijk het verschil tussen een hersenbloeding en een TIA? Want als de dierenarts zegt dat het geen hersenbloeding is geweest, kan het dan wel een TIA zijn geweest?

Daarbij denk ik nu dat ze misschien wel een soort van verlamd is bij haar achterpoten... Toen ze ging poepen ging ze niet op haar achterpoten steunen en ook over de drempel vond ze dus eng. Gelukkig loopt ze nog wel (*afkloppen*).

Ik ga maandag sowieso bellen, maar ik weet gewoon niet wat wijsheid is, behalve dus misschien bloedverdunners (wat ook weer riskant is als het geen herseninfarct maar hersenbloeding is geweest). En als een dierenarts zegt dat ze het niet aanraadt, wil ik niet op eigen houtje gaan bepalen dat ik het wel wil. En ben nu ook echt bang met haar achterpoten en om het feit dat het misschien toch een hersenbloeding is geweest...