Mijn vriendin heeft vaginisme

22-09-2018 17:15 21 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo iedereen ,

Ik ben blij dat ik na lang twijfelen toch deze post doe , en ben van plan alles uit te spuwen die op mijn maag ligt , ik wil ook duidelijk maken dat ik dit doe met het nodige respect voor mijn vriendin.

Hier gaan we dus ..

Een goed jaar geleden leerde ik mijn vriendin kennen en was ik meteen op slag verliefd op haar , het was een beerje een beschaamd mysterieus maar leuk meisje die men hart veroverde en waarvan ik dacht , dit word mijn vriendin !
De eerste weken leerden we elkaar kennen en deden we samen dingen , alles ging goed , en na enkele maanden (2-3) lagen we in bed elkaar op te winden met aanrakingen en probeerde ik over te gaan tot de daad , raar gezegt ... ze maakte een geluid waaronder ik begreep van neen , liever niet , ik bestad er geen aandacht aan en we gingen slapen, perfect gelukkig omdat ik toen dacht van het is mss nog wat te vroeg voor haar , ik respecteer het en we zien wel ..

Weken gingen voorbij, alles gaat goed , je verlangt naar seks en soms kwamen we op een punt waarvan ik dacht nu zal het gebeuren , maar telkens weer wijsde ze me af .. op een avond in de auto , ik weet niet meer goe het kwam , startte ons gesprek hierover waarna ze begon wenen en stilzwijgen.. ik schrok en wist niet wzt ik fout had gedaan ... na een klein beetje aandringen op een kalme manier en met respect zei ze , er is iets mis met me ... ik vroeg haar of ze een nare ervaring had gehad met een ander vriendje in het verleden ofzo want ik wist echt niet wat denken , na enkele minuten wenen zei ze ik heb vaginisme ... ik had hier nog nooit van gehoord en voelde me enorm schuldig toen ze het me uitlegde dat ik soms vroeg wil je vrijen of proberen , oldat ik niet wist dat ze dit had .. ik troostte haar en we hadden een leuke avond . De dag erna dacht ik , nu is alles duidelijk dus waarom ae zo reageerde in bed en als we over seks praatten , ze kon het zelf niet helpen , hoewel ik wel wist dat ze met vorige vriendjes al seks had gehad ...

In de weken en maanden die volgden speelden we veel , enkel oraal van mijn kant en zij met haar hand ..

Nu zijn we een jaar en half verder en is dit nog steeds zo ... ik mag enkel beffen , zeer voorzichtig , geen vingers en enkel de clitoris of anders is de sfeer meteen weg als ik wil verder gaan , weent ze , twijfel ik aan mezelf en krijg ik een slappe penis . Ruzies , woede , troosten , altijd maar opnieuw en opnieuw ... nu is ze sinds een week me beginnen pijpen , zeer kort maar toch al vooruitgang , maar dit allemaal in een jaar half ... zij deed bodembekkentherapie, we gingen naar een psycholoog , niets helpt ... ze blijft enorm gespannen en de osycholoog zegt gewoon doen wat in mijn ogen dikke zever is .. volgende week is onze eerste afspraak met de seksuoloog en die raad haar al aan een setje met dildotjes te kopen van klein naar groot ..

Nu zijn mijn vragen : ze heeft oftwel weinig zin in seks , want nooit praat ze hierover , de dildoset heeft ze nog steeds niet besteld , het lijkt dat ze niet wil proveren en geen nood heeft aan seks ... is ze zo bang dat ze dit echt nooit meer nodig heeft ? Ik wil haar echt helpen en telkens als ik erover wil praten word ze boos of verdrietig , ik haat haar zo te zien want het is een prachtig meisje echt waar. , maar een relatie zoals dit nog enkele jaren verder kan ik denk ik echt niet aan en ik weet dat dit grof is want voor haar is het echt niet makkeljjk, maar er veranderd gewoon niets en het ibtieme in de relatie op dat vlak is weg , we proberen massages en alles zonder penetratie en dat is leuk maar gewoon niet genoeg.. soms kan ik echt wenen en depri worden als ik eraan denk want ik zie ze echt supergraag en wil haar niet kwijt , seks is niet het belangrijkste maar toch een onderdeel van een relatie die nu gewoonweg niet compleet is, al zoveel ruzies gehad en discussies .. ik voel me gewoon niet goed genoeg voor haar want vroeger luktte het haar wel zegt ze , hoe komt dit dan ... ik hoop op de seksuoloog maar vrees hiervoor want overal mak je hetzelfdz gesprek mee ... we weten al alles , er is alleeb geen oplossing voor .. zij is ook zeer beschaamd terwijl ik 1000 keer zeg dat het niet nodig is , ze kan me 100% vertrouwen ennik wil haar geen oijn doen , stap per stap , dat alles opgelost raakt en de kunnen genieten van seks zoals veel koppels .. maar de tijd gaat zo snel en ik twijfel echt aan mezelf en bij het minste dat buiten onze standaard daad gaat is de sfeer of emotie weg , zoals robits , hierin heb ik ook geen zin meer ...


Aub geef jullie mening hierover want dit is voor mensen die dit kennen wss herkenbaar en we weten allemaal hoe moeilijk dit ook is , zelfs al lijkt het voor andere koppels iets vanzelfsprekend ,

Alvast heel erg bedankt voor het opluchtend verhaal en jullie tijd !
Alle reacties Link kopieren
Klinkt heel gek, maar ik las laatst in de wachtzaal bij onze huisarts dat botox injecties kunnen helpen tegen vaginisme. Misschien iets om nader uit te zoeken?
Het zou zomaar kunnen dat jullie daarmee geholpen zijn.
Ik heb werkelijk geen idee of vaginisme ooit echt over gaat of minder wordt. Als ik jou was zou ik mij erin verdiepen en inlezen. Pas dan kun je voor jezelf besluiten of deze relatie toekomst heeft wat jou betreft.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier inderdaad wel vaak over en je ziet soms iemand zeggen dit te overwonnen hebben , maar ik denk dat dit voor iedereen op een andere manier gebeurd of plots werkt door de juiste omstandigheden ofzo ik weet het niet , mijn vriendin laat hier zoveel tijd overgaan totdat ik zeg ik wil eens seks met je endan zegt ze ik maak morgen een afspraak maar dat gebeurd niet , en als ik de telefoon neem word ze boos op me , ik snap dat het voor haar niet makkelijk is of pijn doet maar zo wil je als 23 jarige meisje toch niet altijd in angst blijven zitten
Alle reacties Link kopieren
Een*Nieuwe*Lente schreef:
22-09-2018 18:51
Klinkt heel gek, maar ik las laatst in de wachtzaal bij onze huisarts dat botox injecties kunnen helpen tegen vaginisme. Misschien iets om nader uit te zoeken?
Het zou zomaar kunnen dat jullie daarmee geholpen zijn.
Danku voor de tip, ik bespreek het misschien eens bij een seksuoloog ofzo , ik lees wel dat er wanneer er zelfs niet 1 vinger in kan , dit niet word gedaan omdat de slagingskans zeer klein is , wat hier ook het geval is
Alle reacties Link kopieren
Heel lief dat je er zo voor haar bent!

Ben vooral benieuwd waarom ze eerst wel seks had en nu met jou niet.

En als jij het niet genoeg vindt.. je mag ook voor jezelf kiezen en concluderen dat het voor jou niet genoeg is.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
Alle reacties Link kopieren
louti schreef:
22-09-2018 19:16
Heel lief dat je er zo voor haar bent!

Ben vooral benieuwd waarom ze eerst wel seks had en nu met jou niet.

En als jij het niet genoeg vindt.. je mag ook voor jezelf kiezen en concluderen dat het voor jou niet genoeg is.
Het is niet genoeg maar ik hoop nog altijd op vooruitgang , zoals het nu doet met zeer kleine stapjes ... maar nog geen enkele keer proberen ofzo stoort me ... ik ben bang dat ze iets naars is tegengekomen waardoor ze nu vaginisme heeft maar ik kan haar dit dus niet vragen en daarom twijfel ik enorm wat te doen in alles ...
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf vaginisme gehad. Ik heb toen destijds mijn gynaecologe hierover verteld, en zij heeft me toen doorverwezen naar een kinesiste in het ziekenhuis, die gespecialliseerd is in bekkenbodemtherapie.

Bij haar heb ik toen geleerd om mijn spieren te kunnen ontspannen maar dan nog was het veel oefenen en echt vlotjes vrijen zat er niet in. Om een idee te geven, Toen ik 2 maand samen was met mijn ex ben ik met die therapie begonnen. Toen we 6 maanden samen waren was het voor het eerst gelukt om te vrijen en daarna lukte het ongeveer 1 à 2 keer per maand, waarvan ik meestal alcohol nodig had om te kunnen ontspannen. Buiten het fysieke aspect is er namelijk ook echt wel een psychologisch aspect.

Nadat het tussen ons uit was ben ik seksueel wat op ontdekking beginnen gaan en toen is het steeds vlotter en vlotter beginnen gaan. Heel lang heb ik nog wel glijmiddel 'nodig' gehad. Als ik dat niet gebruikte kreeg ik schrik voor pijn en spande ik weer op. Maar nu ondertussen is glijmiddel ook niet meer altijd nodig.

Van de moment dat ik aan mijn vaginisme ben beginnen werken, tot de moment dat ik echt van seks kon genieten heeft 7 jaar geduurd... En ik ben zelf een behoorlijk seksueel persoon dus ik was er ook echt wel gemotiveerd mee aan de slag om therapie te volgen, oefeningen te doen, seks niet proberen te vermijden,...(bij mij was het wel het gevolg van meermaals brutaal verkracht te zijn geweest dus daar had ik ook nog veel te verwerken psychisch)

Dus ja, vaginisme is te overwinnen vanuit mijn ervaring. Maar afhankelijk van hoe ernstig de oorzaak is, kan het wel lang duren en veel doorzettingsvermogen vergen. En mijn ervaring is dat zowel fysieke therapie als psychotherapie nodig zijn.

Ik vind het knap dat je er voor haar bent en ik heb destijds ook veel gehad aan mijn toenmalige vriend die veel geduld had. Maar open communicatie, moeilijke onderwerpen durven bespreken en de nodige hulp inschakelijk lijkt me wel een must. Dus hopelijk kan en wilt zij die stappen zetten.
Alle reacties Link kopieren
DropItLikeASquat schreef:
22-09-2018 19:41
Ik heb zelf vaginisme gehad. Ik heb toen destijds mijn gynaecologe hierover verteld, en zij heeft me toen doorverwezen naar een kinesiste in het ziekenhuis, die gespecialliseerd is in bekkenbodemtherapie.

Bij haar heb ik toen geleerd om mijn spieren te kunnen ontspannen maar dan nog was het veel oefenen en echt vlotjes vrijen zat er niet in. Om een idee te geven, Toen ik 2 maand samen was met mijn ex ben ik met die therapie begonnen. Toen we 6 maanden samen waren was het voor het eerst gelukt om te vrijen en daarna lukte het ongeveer 1 à 2 keer per maand, waarvan ik meestal alcohol nodig had om te kunnen ontspannen. Buiten het fysieke aspect is er namelijk ook echt wel een psychologisch aspect.

Nadat het tussen ons uit was ben ik seksueel wat op ontdekking beginnen gaan en toen is het steeds vlotter en vlotter beginnen gaan. Heel lang heb ik nog wel glijmiddel 'nodig' gehad. Als ik dat niet gebruikte kreeg ik schrik voor pijn en spande ik weer op. Maar nu ondertussen is glijmiddel ook niet meer altijd nodig.

Van de moment dat ik aan mijn vaginisme ben beginnen werken, tot de moment dat ik echt van seks kon genieten heeft 7 jaar geduurd... En ik ben zelf een behoorlijk seksueel persoon dus ik was er ook echt wel gemotiveerd mee aan de slag om therapie te volgen, oefeningen te doen, seks niet proberen te vermijden,...(bij mij was het wel het gevolg van meermaals brutaal verkracht te zijn geweest dus daar had ik ook nog veel te verwerken psychisch)

Dus ja, vaginisme is te overwinnen vanuit mijn ervaring. Maar afhankelijk van hoe ernstig de oorzaak is, kan het wel lang duren en veel doorzettingsvermogen vergen. En mijn ervaring is dat zowel fysieke therapie als psychotherapie nodig zijn.

Ik vind het knap dat je er voor haar bent en ik heb destijds ook veel gehad aan mijn toenmalige vriend die veel geduld had. Maar open communicatie, moeilijke onderwerpen durven bespreken en de nodige hulp inschakelijk lijkt me wel een must. Dus hopelijk kan en wilt zij die stappen zetten.
Het doet me deugt dit een ste horen van iemand die hiermee ervaring heeft , zonder de andere mensen met hun mooie reacties te willen beledigen , echt dankuwel allemaal.

Ik snap dat het lang kan duren en weet de oorzaak niet , zij praat hierover moeilijk maar ik weet dat ze hier ook van afziet ... ik wil er gewoon samen met haar aan beginnen maar het lijkt alsof ze zichzelf al heeft neergelegd bij het feit dat ze geen seks zal hebben , dit op onze leeftijd versta ik niet zo goed ( beetje grof mss tegenover haar ) en wil hiervoor dingen proberen en therapie meevolgen praten want het lucht echt op alleen al het idee dat je ermee bezig bent , maar het moet ook niet overheersend zijn in de relatie vind ik ...

Zij volgde ook bekkenbodemspiertherapie en een paar keer ging het goed maar dan is ze hiermee plots gestopt en krijg ik zelfs geen vinger erin en dan geven we het gewoon op en is het robot liefde in het beste geval , ze doet dit voor mij zodat ik klaarkom maar eigenlijk doe ik dan liever niets , voel ik me zo minderwaardig en gefrustreert dat ik haar niet kan helpen dat mijn zin volledig over is , als ik dat neen zeg denkt ze dat ik ontchoochelt ben in haar oldat ze niet kan seks hebben zoals andere meisjes , en moet ik maar iemand anders zoeken maar dit wil ik niet want ik zie haar graag en wil het met haar beleven
Alle reacties Link kopieren
Zo te lezen is het vooral jouw probleem. Probeer jij haar te helpen en te redden.
Maar, zo te lezen, heeft ze zelf geen enkele aandrang om er iets mee te doen of om iets te proberen.
Ook dat jij haar al anderhalf jaar oraal bevredigd en dat zij pas onlangs een keer geprobeerd heeft jou te pijpen, maakt op mij de indruk dat dit vooral eenrichtingsverkeer is. Vaginisme zit niet in je mond namelijk.

En dat geween en boos worden, dat geeft mij de indruk dat ze toch niet zo heel erg leuk is maar wel nogal manipulatief.

Als ik jou was, zou ik iemand anders zoeken. Dit gaat hem, denk ik, niet worden zo.
Je OP is te lang en slecht leesbaar.
Ik zou niet meer investeren in deze relatie, dat doet jouw vriendin namelijk ook niet.
Je bent jong, zoek een vriendin met minder problemen.
anoniem_650aaeb67f04b wijzigde dit bericht op 23-09-2018 00:15
0.28% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik wil haar echt helpen en struggel elke dag let de gevoelens die jullie hier beschrijven...
Alle reacties Link kopieren
Zonderraad schreef:
22-09-2018 21:19
Ik wil haar echt helpen ...
Dat lijkt mij nu juist het probleem. Dat jij de enige bent die iets wil veranderen.

Maar zolang zij het zelf niet doet, gebeurt er helemaal niks.

Daar kun jij haar echt niet bij helpen.
Alle reacties Link kopieren
Jullie hebben er ruzies en discussies over, dat zal ook wel niet bijdragen aan een fijn seksleven. Wat wil zij eigenlijk? Want zoals ik het lees doet ze wel dingen enkel om jou te pleasen maar beleefd ze er zelf geen plezier aan.
Misschien wil zij er wel (nog) niks mee en leg jij er teveel druk op (zeggen dat ze een afspraak moet maken, de telefoon pakken zo van “nu moet het”). Ik snap dat je ondertussen gefrustreerd bent maar als zij er nu niks aan wil doen houdt het op. Je kunt haar niet dwingen.
Alle reacties Link kopieren
Je kan haar niet helpen. Ze is er duidelijk niet klaar voor. Je frustratie gaat alleen maar averechts werken. Benoem dit letterlijk en kijk wat ze antwoord. Ik geloof best dat ze misschien gaat huilen en veel verdriet van heeft. Maar ze onderneemt geen acties na een therapie. Dat het haar te moeilijk is allemaal prima maar ze zal toch echt aan moeten werken voor verbetering.
Of je accepteert dit en je weet dat dit nog jaaaaaaren kan duren. Maar oog op de toekomst evt kinderwens... ze kan niet blijven huilen en afhaken omdat het te moeilijk wordt.
En heel eerlijk, op ten duur (misschien is het nu al zo sterk) ga jij dit seksueel niet volhouden.

En dat wat vrouwen hier overheen komen komt ook omdat ze alles op alles zetten.
Bespreek dit en ben er voor haar als ze gaat huilen maar maak haar wél duidelijk dat het tijd wordt voor actie en dat jij dit ook moeilijk vindt. En vraag of ze dit ook begrijpt.
Alle reacties Link kopieren
Lastig voor jullie beiden. Voor jou omdat je verlangen niet vervuld wordt. Voor je vriendin omdat ze pijn heeft. Ik heb zelf Vaginisme en Vulvair Vestibulitis. Weinig ervaring in bed, want maar 1 bedpartner gehad. Dit was al een goede vriend van me voor we aan seks begonnen. We werden FWB's, omdat we geen koppel wilden zijn. Daarvoor waren we te graag alleen. Pogingen tot penetratie zijn altijd pijnlijk geweest. Verder dan de eikel lukte nooit. Mijn huid scheurde dan elke keer ook een stukje in. Nu deden het ook heel weinig, we spraken maar een paar keer per jaar af. Om ons hoge einzelgänger-gehalte. Na 3 jaar zijn we ermee gestopt, ik had er geen vertrouwen meer in. Ik denk toch ook dat ik hem niet leuk genoeg vond. De laatste tijd zit ik er weer veel over te denken. Ik ben nu 33 en heb nog nooit normaal seks gehad. Na die FWB ben ik niemand meer tegengekomen met wie ik dat wil en durf. Ik verlang er soms wel naar, wil het ook graag meemaken. Niet de eeuwige halve maagd blijven. Begin steeds meer te twijfelen of seks wel voor mij is weggelegd.
hondenmens wijzigde dit bericht op 22-09-2018 23:27
3.21% gewijzigd
Een*Nieuwe*Lente schreef:
22-09-2018 18:51
Klinkt heel gek, maar ik las laatst in de wachtzaal bij onze huisarts dat botox injecties kunnen helpen tegen vaginisme. Misschien iets om nader uit te zoeken?
Het zou zomaar kunnen dat jullie daarmee geholpen zijn.
Ik dus ook! Artikel van een vrouw die jaren last had en niks hielp. En toen ging zij aan de botox en nog iets dacht ik. Maar het werkte en ze kon weer genieten. Ging er ook over dat er veel taboe op heerst. Maar het kan werken!!
Zonderraad schreef:
22-09-2018 21:19
Ik wil haar echt helpen en struggel elke dag let de gevoelens die jullie hier beschrijven...
Uit de dingen die je beschrijft, zou het best kunnen dat ze negatieve seksuele ervaringen heeft met andere mannen. Of misschien is ze gepest of werd seks in haar opvoeding weergegeven als iets vies en verwerpelijks.
Ik vind het niet klinken alsof ze je wil manipuleren. Door angst of afkeer kan ze er gewoon geen zin in hebben. Ik denk dat je haar afkeer alleen maar groter maakt als het altijd begint met jouw initiatief en eindigt in ruzie en verwijten. De volgende keer verwacht ze namelijk dezelfde afloop. En jij, onbewust, ook.
Wat gebeurt er als jij bijvoorbeeld vastgebonden bent en zij mag doen wat ze wil? Dan zal ze een deel van de angst misschien los kunnen laten omdat zij de controle heeft.
Misschien kan je in gesprek met de seksuoloog vragen of je vriendin wel lustgevoelens heeft? Als ze die niet heeft, moet daarin de oplossing gezocht worden. De oplossing kan zijn dat jullie samen gaan proberen haar lust op te wekken of dat zij ervoor kiest om af te zien van seks.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Zonderraad,
Waar je ook naar zou kunnen kijken is de ademhaling.
We kunnen onbewust ons lichaam enorm afsluiten met de verkeerde ademhaling. Je vriendin kan eens kijken hoe zij overwegend ademhaalt.
Je vriendin moet dit overigens wel willen. Ze moet verandering willen aanbrengen in haar leven. Je kunt niet verwachten dat dingen wel ‘zullen’ veranderen. Ze moet hier hard aan werken en bereid zijn hard te werken.

Met betrekking tot haar ademhaling: laat je vriendin eens op haar bed liggen.
Dan brengt ze haar aandacht naar haar ademhaling.
Als ze inademt komt dan haar borstkas omhoog of haar buik?
Als ze uitademt zakt dan haar borstkas naar beneden of haar buik.
In het eerste geval, met de borstkas is er sprake van hoge of oppervlakkige ademhaling.
In het tweede geval, en dit is de gewenste ademhaling, is er sprake van buik of diepe ademhaling.

Je kunt je ademhaling gaan trainen. Door meer en meer met die buik proberen te in en uitademen. Het zal niet vanzelf gaan. Je moet echt bewust zo gaan ademen. Dan vergeet je het weer, zodra je het realiseert ga je weer dieper proberen te ademen.
Je vriendin kan haar handen gewoon af en toe op haar buik leggen. Dan voel ze ook waar die ademhaling naar toe moet.
Door veelvuldig oefenen kun je er een patroon van gaan maken.
Ze zal merken dat ze in stress situaties automatisch ‘hoger’ gaat ademen.
Juist in die momenten is bewustzijn rondom je adem belangrijk.
Namelijk voelen ‘hoe’ je ademt en vervolgens proberen deze dieper te gaan maken.
Ze heeft aan jou een fantastische vriend met je geduld, respekt en liefde voor haar. Perfekte omstandigheden voor haar om er hard mee aan de slag te gaan.
Want dat is ze je echt verplicht als ze serieus is over jullie relatie.

Ps eventueel zou Haptonomie therapie ook kunnen helpen. Hierdoor komt ze ook meer in kontakt met haar lichaam.
Alle reacties Link kopieren
Met die diepe ademhaling is je lichaam veel opener
Alle reacties Link kopieren
Zonderraad schreef:
22-09-2018 19:49
Ik snap dat het lang kan duren en weet de oorzaak niet , zij praat hierover moeilijk maar ik weet dat ze hier ook van afziet ... ik wil er gewoon samen met haar aan beginnen maar het lijkt alsof ze zichzelf al heeft neergelegd bij het feit dat ze geen seks zal hebben , dit op onze leeftijd versta ik niet zo goed ( beetje grof mss tegenover haar ) en wil hiervoor dingen proberen en therapie meevolgen praten want het lucht echt op alleen al het idee dat je ermee bezig bent , maar het moet ook niet overheersend zijn in de relatie vind ik ...
Zolang ze zelf het gevoel heeft dat er niets meer kan veranderen of zolang zij er niet 100% mee aan de slag wilt gaan, vrees ik wel dat er niet veel gaat veranderen. Ik ben er zelf destijds echt super gemotiveerd mee aan de slag gegaan. En een vriend als jou die daar dan kei hard achter staat en dat mee wilt steunen is geweldig. Maar dan echt wel als ondersteuning en niet als oplossing.. (ik bedoel hiermee dat ze zelf het werk wel gaat moeten doen).

Ik weet dat het gevoelig ligt maar kan je achterhalen waarom ze zich erbij heeft neegelegd? Heeft ze gewoon in 't algemeen bv een negatief beeld over seks en interesseert het haar echt niet? Of heeft ze zich erbij neergelegd omdat ze tot nu toe nog niet zoveel vooruitgang geboekt heeft en ze bang is dat ze alleen maar meer teleurgesteld gaat geraken in haarzelf moest er nog een poging wagen en het weer niet lukt? Want vaginisme kan wel iets zijn dat een redelijke deuk geeft aan je zelfvertrouwen. Indien het eerder de angst is waar ze mee zit, helpt het mss moest ze kunnen praten met andere vrouwen die in dezelfde situatie zitten of hebben gezeten?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven