Gezondheid alle pijlers

Hersenbloeding op jonge leeftijd

24-07-2007 13:57 31 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb op jonge leeftijd (32 jaar) een hersenbloeding gehad.. Dit is inmiddels alweer bijna 8 jaar geleden.. Ik wil graag weten of er meer vrouwen of mannen zijn die dit op jonge leeftijd hebben meegemaakt..  Met mij zelf is alles goed gekomen, ik heb nu nog alleen gauw last van vermoeidheid en ik kan niet meer zoveel dingen doen als eerder.. Ik moet vaker een pauze inlassen..

Ik sta nu ook anders in het leven en ik leef per dag en ik geniet van elk moment die me gegeven is.. Ik ben benieuwd naar reacties van mensen die dit ook hebben meegemaakt en hoe ze er weer uitgekomen zijn?.. en hoe ze nu in het leven staan?
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik heb op mijn 28ste 3x een herseninfarct gehad. Dit is nu 2,5 jaar geleden.

Ik heb in totaal een maand in het ziekenhuis gelegen en 4 maanden in een revalidatiecentrum. Dit was een een hele zware tijd, omdat ik een zoontje heb die in die periode 2 werd. Ik heb ook lang thuishulp gehad. Ik kon de zorg voor mijn zoontje nog niet alleen, omdat ik extreem snel vermoeid raakte.

Maar nu 2,5 jaar later gaat het hartstikke goed. Ik werk inmiddels ook weer. :). Ik kan nog steeds erg slecht tegen veel prikkels, ben heel snel vermoeid en moet echt alles opschrijven, omdat anders veel vergeet. Maar als ik hier rekening mee hou, kan ik verder prima leven en ben ik weer helemaal happy.

Helaas is er nooit een oorzaak gevonden, dus dat is best beangstigend.

Maar ik probeer maar zo te denken, ik heb mijn "portie" al gehad, dus ik blijf de rest van mijn leven gezond haha.
Alle reacties Link kopieren
Hee, das toevallig, tis net of ik mijn eigen verhaal lees.



Ik was ook 32 toen ik mijn hersenbloeding kreeg. 2 weken na de bevalling van mijn tweede kindje. Alles is wel redelijk goedgekomen. Dat met teveel prikkels herken ik als geen ander. De vermoeidheid is ook zo goed als weg. Bij mij is het nu 5,5 jaar geleden.



Ik merk wel dat ik alles weer als vanzelfsprekend ben gaan vinden. Dus niet meer: leven per dag etc. Dás wel jammer. Maar slechte dingen vergeet men snel...........
Alle reacties Link kopieren
Mijn lieve vriendin heeft op haar 38 een hersenbloeding gehad en na een paar maanden revalideren, opnieuw leren lopen en nog veel meer. is zij er goed bovenop gekomen.

Ze slaapt alleen in de middag twee uurtjes en soms is drukte om haar heen te veel maar het gaat goed en wij praten er ook over.

Ik ben ook erg geschokken toen en elke dag bij haar geweest, was erg heftig maar ben blij voor haar dat ze de meeste dingen kan, wel iets rustiger aan als vroeger maar goed.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb dus deze topic geplaatst ;-]

Bedankt voor de reacties.. Ik vind het fijn om herkenbare situaties te lezen zoals b.v. erg gevoelig zijn voor bepaalde prikkels, zoals licht, geluid enz.. Daar heb ik af en toe ook last van.. Ik kan ook slecht dingen onthouden maar je leert ermee leven.. Ik ben blij dat ik een tweede kans heb gekregen en ik geniet van mijn leven als geen ander.. Ik "pluk" nog steeds de dag, en ik ben eigenlijk nooit weer in de sleur van alle dag gekomen en een heel ander persoon geworden..
Alle reacties Link kopieren
Hoi onbekende...



Mijn destijds vriendje heeft op 28 jarige leeftijd een hersenbloeding gehad. Gelukkig is hij er zo goed als helemaal bovenop gekomen, alleen werkt een deel van zijn hersenen nu trager.



Soms moet je hem dingen meerdere malen vertellen voordat ie het begrijpt. Maar goed, dat hebben meer mensen, ook die geen hersenbloeding hebben gehad.



Verder is hij gewoon wat trager geworden en kan hij soms opeens een beetje doordraaien. Net alsof er opeens een klepje wordt opengezet in zijn hersenen. Héél bizar.



Maar goed, er is al zoveel blijdschap over het feit dat hij er zo is uitgekomen!!!!
Alle reacties Link kopieren
Onbekende,



Ik heb op zeer jonge leeftijd een hersenbloeding gehad, nl. toen ik twee was. Nu ben ik 27. Ik heb altijd last gehad van concentratiestoornissen en vermoeidheid. Laatst heb ik een hersenscan laten doen om te checken of er nog schade over was gebleven. Dat is gelukkig niet zo!
Alle reacties Link kopieren
Hai hai!



Wat leuk! Meer lotgenoten. En aangenaam TS.



Bij mij is het nog zo dat ik ene dag beter tegen drukte/stress/prikkelingen kan dan de andere dag.



Herkennen jullie dat ook?



http://valtaf.nl/smilies/3092.gif
Alle reacties Link kopieren
Hoi



Inderdaad allemaal lotgenoten..



Ik Jurdina ben de plaatser van deze topic.. Er is wat mis gegaan toen de nieuwe website online kwam en vandaar dat er bij de plaatsersnaam "onbekend" staat



Ik vind het fijn herkenbare dingen te lezen, zoals het gevoelig zijn voor bepaalde prikkels.. Ik zelf sta na deze ervaring heel anders in het leven, ik denk voor velen herkenbaar.. Pluk de dag en heel veel genieten.. Proberen de rust te vinden en je niet gek te laten maken door allerlei dingen..
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik heb augustus en september jl. een hersenbloeding gehad, ben nu herstellende. Volgende week gaan ze een mri maken en de 12e dec. krijg ik daarvan de uitslag. Het is bij mij al bekend dat het een vaatafwijking is (vaatkluwentje) Waarschijnlijk gaan ze het opereren of bestralen met radiotherapie (gammastralen).



Ik lees veel herkenbare dingen van jullie, vooral het gauw/eerder moe zijn en prikkelbaar. Aangezien ik nog herstellende ben kan het een en ander natuurlijk nog bijtrekken.



Groetjes Nicole
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Ik heb toen ik 32 was een hersenbloeding gehad.

Na een hersenoperatie en een maand ziekenhuis naar huis gestuurd.

Ik herken heel veel in het verhaal van Mariëlle,nog iedere dag ondervind ik problemen. bij mij is het nu bijna 5 jaar geleden.

We strijden nog steeds verder met ons gezin.

Over het artikel in viva nr.5.

Of het allemaal een bedoeling heeeft.

Ik ben het er niet mee eens,wat heb ik misdaan dat ik levenslang problemen ondervind en dat ik mijn kinderen niet zelf kan opvoeden(9 en 11 jaar).

Ik vond het moeilijk om te reageren.maar vind het toch nodig.



groetjes Dinette
Alle reacties Link kopieren
32 jaar is zo jong nog niet....

Ik heb er zelf een zware op 24 jarige leeftijd gehad en in het academisch ziekenhuis waar ik wekenlang voor opgenomen was lag er een kindje van 7 weken oud die er een gehad heeft. Hij is er door blind geworden :'(



Ik heb ook een bleoding vanwegen een vaatafwijking gehad (AVM zoals bij Nicole). 3 x urenlange operaties gehad. een bestralingsessie voor de boeg en helaas ook epilepsie aan overgehouden...

Ik heb me mijn toekomst ook anders voorgesteld, maar ja we hebben het niet altijd voor het kiezen :)
Alle reacties Link kopieren
x
Alle reacties Link kopieren
Hallo Juliana,



Het leven zit soms raar in elkaar. Als je gezond bent en niets aan je hoofd hebt dan kunnen zich mensen om de kleinste dingen druk maken...

Maar als je wereldje ineens instoort door een vreselijke diagnose die je hele leven ingrijpt leer je op een gegeven moment toch mee leven.

Je hebt er vrede mee. Het is soms afschuwelijk maar je gaat toch door...



Hoe jong was je toen je van die tumor te horen kreeg? Als je wil mag je je verhaal ook mailen ( najimoa24@hotmail.com )



Ik kan sinds mijn bloeding ook niet zoveel hebben en zo'n insult kan weken van mijn energie vergen...



groetjes, Nina
Alle reacties Link kopieren
x
Alle reacties Link kopieren
Mijn naam is Rebecca en ik heb op mijn negentiende (op 15 mei 2003) een hersenbloeding gehad en ben gecoiled. Ik begon na te denken over mijn leven en besloot te stoppen met de studie die ik aan het volgen was en ging ''ik wil voordat ik dood ga'' lijstjes maken. Drie jaar later besloot ik naar de kunstacademie te gaan en daar zit ik nu, ik studeer daar fotografie. Het is nu bijna vijf jaar geleden dat het gebeurde en ik wil het gaan verwerken. Ik ben er nu heel erg mee bezig en heb besloten om een fotoserie te gaan maken over vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt als ik. Ik wil hun verhaal weten en samen met hem de plaats bezoeken waar het is gebeurd. Ik wil vragen of hier vrouwen zijn die mij daar bij willen helpen zodat we er samen iets moois van kunnen maken. U kunt mij mailen op rebeccarijsdijk@gmail.com
Alle reacties Link kopieren
Ik heb in januari 2009 op 35-jarige leeftijd een hersenbloeding gehad. Daardoor ben ik linkszijdig verlamd geraakt. Door hard te werken en het niet op te geven gaat het nu steeds beter met me.



Wat ik echt verschrikkelijk vond was het revalidatiecentrum waar ik terechtkwam. Bijna alleen maar bejaarden. Het leek wel alsof de inzet invaliditeit en niet neuroplasticiteit was. Ik was 35/36 toen ik daar zat en ik wilde er goed uitzien, weer lopen zonder al die lelijke ortheses, maar ze stuurden daar liever 26 psychologen op me af om me uit mijn hoofd te praten dat er goed uitzien belangrijk is. Voor hun misschien niet, maar voor mij wel! Die bejaarden klaagden er natuurlijk niet over dat ze die rollator niet zo sexy vonden.



Gelukkig heb ik nu een top-fysio gevonden die zelfs bereid is om therapeutisch met me op hakken te gaan lopen. Al lukt dat niet, dan ben ik alleen al blij dat er eindelijk een hulpverlener is die naar me luistert en niet voor mij gaat bepalen wat ik moet willen.

Het allerergste vond ik wel de evo (enkel-voet-orthese)







Wat een gruwelijk lelijk onding. Gelukkig ben ik daar nu van af en heb ik een enkelbrace. Uiteindelijk is het doel geen hulpmiddelen meer.



Ik heb erg veel gehad aan het lezen van succes-verhalen, zoals een vrouw die 2 jaar na haar cva meedeed aan de Iron Man race (triathlon). En een ander die een marathon liep.
Alle reacties Link kopieren
Ik (37) heb op mijn 35e een hersenbloeding gehad. Van vermoeidheid heb ik niet heel veel last. Al slaap ik 's avonds wel meteen als ik in bed ga liggen.

Een paar weken geleden ben ik begonnen met reïntegreren en het lastige vind ik dat ik door een halfzijdige verlamming niet meer met 2 handen kan tikken. Voel me echt zo'n digibete bejaarde als ik met 1 handje zit te typen. Aan de ene kant probeer ik positief te denken: Wie weet vind ik nog wel een leukere baan dan ik nu heb, waar ik anders nooit terecht zou zijn gekomen. Maar ik ben eerder bang dat het minder word, want ik kan me voorstellen dat een reïntegratiebureau ook niet op z'n bek wil gaan en me liever lager inschaalt dan wat hoger. Gelukkig heb ik geen cognitieve problemen.



Hier ervaringsdeskundigen wat betreft reïntegratiebureaus?
Alle reacties Link kopieren
heb er zelf - gelukkig- geen ervaring mee



wel is het afgelopen schooljaar een meisje overleden (van 17), aan 2 hersenbloedingen..



en heb ook iemand anders gekend, van 21 geloof ik, die er aan is overleden..
Doet me goed om te lezen dat het met de meesten van jullie best goed is gekomen. Bedankt .
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon [30 jaar] heeft in april een hersenbloeding gehad,aan de linkse kant ,wat inhoud dat zijn rechterkant verlamd is. En ook zijn spraak vermogen is niet goed. In het ziekenhuis zeiden ze dat hij weinig meer zou kunnen. Maar nu 5 maanden later gaat hij toch meer zinnen zeggen en loopt hij iets met een vierpoot .Zijn rechterarm doet weinig,alleen, een beetje omhoog tillen. Hij weet alles wel en kent iedereen..Wie heeft ook zoiets meegemaakt,want het is voor hem heel frusterend als je iets wil zeggen en het komt er niet uit. Ze zeggen dat je geduld moet hebben omdat hij nog jong is ,maar als Moeder ga er onderhand zelf onderdoor ,als je je kind zo ziet.Hij gaat nu nog 3x per week revalideren. En niemand kan zeggen ? hoe dat verloop gaat .Hij had samen met zijn vrindin pas een huis gekocht,en dat wilde hij samen met zijn vader gaan verbouwen. Wie heeft voor mij nog een lichtpuntje.
Dag gjblom



wat een verdrietig verhaal. Verder geen ervaring, maar ik reageer even om te zeggen dat dit al een stokoud topic is waar vermoedelijk niet veel mensen meer op zullen reageren. Je kunt wel zélf een topic starten, misschien krijg je dan wat meer respons. Veel succes!
Alle reacties Link kopieren
Afgelopen september heb ik een hersenbloeding gehad aan de linkerkant (31 jaar ). Mijn spraak lukte helemaal niet meer, in het ziekenhuis zagen ze het niet zitten dat ik ooit weer gewoon kon praten. Nu 6 maand verder en heb nog 1 dag in de week revalidatie en het gaat heel erg goed, heel soms kan ik niet meer snel op een woord komen maar dan ineens na een paar seconden weet ik het weer. Als ik moe ben dan gaat het praten weer iets minder maar dat zal ook altijd wel zo blijven. Voel me weer zo als mezelf en daar ben ik heel erg blij mee, ben mijn werk weer aan het opbouwen en van de afasie heb ik nog maar weinig last van.
Alle reacties Link kopieren
Herstel schreef:
24-07-2007 13:57
Ik heb op jonge leeftijd (32 jaar) een hersenbloeding gehad.. Dit is inmiddels alweer bijna 8 jaar geleden.. Ik wil graag weten of er meer vrouwen of mannen zijn die dit op jonge leeftijd hebben meegemaakt..  Met mij zelf is alles goed gekomen, ik heb nu nog alleen gauw last van vermoeidheid en ik kan niet meer zoveel dingen doen als eerder.. Ik moet vaker een pauze inlassen.
Ik sta nu ook anders in het leven en ik leef per dag en ik geniet van elk moment die me gegeven is.. Ik ben benieuwd naar reacties van mensen die dit ook hebben meegemaakt en hoe ze er weer uitgekomen zijn?.. en hoe ze nu in het leven staan?
.weet niet of ik het recht heB om hier wat te schreiven daar alle berichten van echt jonge mensen zijn.
Ik ben 52 en heb 2 maandenterug een tia gehad ( volgens de artsen hier in Egypte tben ik te jong om zoiets te krijgen . Oorzaak was zonne steek , tijdens ramadan niet drinken en te lang in de zon. Verder was ik kern gezond geen hard of vaat ziekte. Wel 30 jaar gerookt.
Snel moe worden is bij mij het zelfde ( komt door medicatie tegen epeleptie die neem ik nu voor het slapen ( slaap als een baby nu. Verder heb ik ish niet veel verloren alleen mijn geduld ,spreek nog steeds 3 talen .
Er is hier in Egypte geen revalidatie dus onze baas stond toe dat mijn vrouw bij me blijft. Heb tia rechts gehad en alles met links moeten leren toch heb ik er ook voordeel aan telefoon nr,s kan ik nu onthouden heb ik daarvoor niet gehad leef niet per dag als god je will hebben haalt ie je ,wel gestopt met roken ,en leef gezonder verder heb ik geluk gehad.
G4 Hendrik vanui Egypte.
Alle reacties Link kopieren
Hallo

Ik heb ook iets ernstig voor gehad.
Ik heb op mijn 18 jarige leeftijd een dubbele hersenbloeding overleefd, heb toen mijn 18de verjaardag in het ziekenhuis moeten meemaken. En ik heb ook extreme darmproblemen

Dat is nu 2 jaar geleden, ik ben vorig schooljaar maar 3 weken halve dagen naar school gegaan en nu ga ik 2 uur per dag, maar ik ben al zo vaak opgenomen in het ziekenhuis voor operaties en omdat het heel slecht met mij ging. Dan spreek ik over semi opstructies (mijn darmen vallen compleet stil, en dat doet extreem veel pijn) ik heb een maag sonde moeten laten steken, een PICC line, een centrale katheter, veel buisjes en veel littekens.

Ze zijn al 10 jaar aan het zoeken wat er net mis is met mij , zonder enig succes

Is er iemand die deze dingen ook heeft? Zo ja wil ik het graag weten.
En zo nee zou ik ook wel graag van je horen 🙂😉

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven