Gezondheid
alle pijlers
Stotteren
donderdag 14 februari 2008 11:18
Hallo allemaal,
Mijn zoon van 11 is een ernstig stotteraar, al vanaf dat hij kon praten. Hij heeft fases dat het wat minder is, maar ook periodes dat hij nauwelijks uit zijn woorden kan komen. Op dit moment heeft hij een dieptepunt bereikt; hij heeft behalve zijn stotteren een soort tic ontwikkeld, waarbij hij heel veel spanning opbouwt en hij erg geforceerd praat. De spieren in zijn gezicht, hals en nek worden hierbij erg belast. Na een schooldag is hij uitgeput.
We hebben al veel doorlopen; eerst logopedie, regulier kinderarts en ook bezoekjes aan een academisch ziekenhuis waar hij o.a. getest is op concentratie- en hersenstoornissen (die hij niet had), en daarna doorverwezen naar gespecialiseerde stottertherapie en fysiotherapie voor kinderen. Dit hielp wel enigszins, vooral qua acceptatie, maar de pieken en dalen zijn gebleven. Na alle therapieën is hij momenteel ''uitbehandeld''.
Wie is zelf stotteraar, heeft een kind dat stottert of kent iemand die stottert? Wie heeft goede of juist slechte ervaringen met alternatieven, zoals misschien acupunctuur, of andere mogelijkheden? Heb je een manier gevonden ermee om te gaan, in hoeverre heeft het je sociale leven beinvloed en je school- en beroepskeuze?
Kortom, wie heeft ervaring en tips?
Mijn zoon van 11 is een ernstig stotteraar, al vanaf dat hij kon praten. Hij heeft fases dat het wat minder is, maar ook periodes dat hij nauwelijks uit zijn woorden kan komen. Op dit moment heeft hij een dieptepunt bereikt; hij heeft behalve zijn stotteren een soort tic ontwikkeld, waarbij hij heel veel spanning opbouwt en hij erg geforceerd praat. De spieren in zijn gezicht, hals en nek worden hierbij erg belast. Na een schooldag is hij uitgeput.
We hebben al veel doorlopen; eerst logopedie, regulier kinderarts en ook bezoekjes aan een academisch ziekenhuis waar hij o.a. getest is op concentratie- en hersenstoornissen (die hij niet had), en daarna doorverwezen naar gespecialiseerde stottertherapie en fysiotherapie voor kinderen. Dit hielp wel enigszins, vooral qua acceptatie, maar de pieken en dalen zijn gebleven. Na alle therapieën is hij momenteel ''uitbehandeld''.
Wie is zelf stotteraar, heeft een kind dat stottert of kent iemand die stottert? Wie heeft goede of juist slechte ervaringen met alternatieven, zoals misschien acupunctuur, of andere mogelijkheden? Heb je een manier gevonden ermee om te gaan, in hoeverre heeft het je sociale leven beinvloed en je school- en beroepskeuze?
Kortom, wie heeft ervaring en tips?
donderdag 14 februari 2008 11:44
Ik kan jezelf geen tips geven omdat ik er geen ervaring mee heb.
Wel wil ik jou en vooral je zoon een knuffel geven. Wat zal het voor zo'n knul moeilijk en zwaar zijn, vooral rond deze leeftijd.
Ik hoop dat er iemand op de site is die goede tips en/ervaringen heeft voor je zoon.
In ieder geval veel sterkte!
Jellybean
Wel wil ik jou en vooral je zoon een knuffel geven. Wat zal het voor zo'n knul moeilijk en zwaar zijn, vooral rond deze leeftijd.
Ik hoop dat er iemand op de site is die goede tips en/ervaringen heeft voor je zoon.
In ieder geval veel sterkte!
Jellybean
donderdag 14 februari 2008 12:46
Hoi Lemmy,
Wat vreselijk voor je zoon. Ik ben zelf ook stotteraar. Sommige periodes erger dan andere periodes. Ik heb ook verschillende stottertherapieen doorlopen zonder succes.
Schaamt je zoon zich erg voor het stotteren, gaat hij situaties uit de weg?
Ik had dat heel erg, bv nooit de telefoon opnemen, voorstellen aan andere mensen proberen te ontwijken, omdat sommigen zo onprettig reageerden als ik mijn eigen naam niet uit mijn mond kon krijgen.
Soms kan je idd tics gaan ontwikkelen, omdat je als het ware met kracht de woorden eruit wil persen.
Het enige wat mij een beetje heeft geholpen is psychotherapie. Geleerd dat stotteren bij mij hoort, ik net zo veel waard ben als een ander die niet stottert, niet het gevoel hoef te hebben door de grond te gaan als het mis gaat en hoe ik mezelf kan ontspannen.
Het heeft me wel wat geholpen toen. Ik heb deze therapie gehad toen ik 21 was. Ik ging me iets minder druk maken vantevoren, er was minder spanning, dus stotteren werd iets minder. Nu ben ik 33 en is het nog wat minder geworden. Ik zal altijd stotteraar blijven, maar maak me er minder druk om wat mensen zullen vinden, hoe ze reageren.
Misschien dat psychotherapie ook hem wat helpt. Probeer hem aan te moedigen moeilijke situaties aan te gaan. Veel succes, het is erg moeilijk.
Wat vreselijk voor je zoon. Ik ben zelf ook stotteraar. Sommige periodes erger dan andere periodes. Ik heb ook verschillende stottertherapieen doorlopen zonder succes.
Schaamt je zoon zich erg voor het stotteren, gaat hij situaties uit de weg?
Ik had dat heel erg, bv nooit de telefoon opnemen, voorstellen aan andere mensen proberen te ontwijken, omdat sommigen zo onprettig reageerden als ik mijn eigen naam niet uit mijn mond kon krijgen.
Soms kan je idd tics gaan ontwikkelen, omdat je als het ware met kracht de woorden eruit wil persen.
Het enige wat mij een beetje heeft geholpen is psychotherapie. Geleerd dat stotteren bij mij hoort, ik net zo veel waard ben als een ander die niet stottert, niet het gevoel hoef te hebben door de grond te gaan als het mis gaat en hoe ik mezelf kan ontspannen.
Het heeft me wel wat geholpen toen. Ik heb deze therapie gehad toen ik 21 was. Ik ging me iets minder druk maken vantevoren, er was minder spanning, dus stotteren werd iets minder. Nu ben ik 33 en is het nog wat minder geworden. Ik zal altijd stotteraar blijven, maar maak me er minder druk om wat mensen zullen vinden, hoe ze reageren.
Misschien dat psychotherapie ook hem wat helpt. Probeer hem aan te moedigen moeilijke situaties aan te gaan. Veel succes, het is erg moeilijk.
donderdag 14 februari 2008 12:51
Ik zie net dat je vraagt hoe het stotteren je leven kan beinvloeden..
Het heeft bij weinig invloed gehad. Ik heb een leuke vriendenkring, goede baan. Soms helpt het als je open bent over je stotteren. Je hoef dan niet krampachtig te proberen niet te stotteren, mensen hoeven je niet vreemd aan te kijken.
In sollicitatiegesprekken heb ik nooit een negatieve reactie gehad, nooit moeite gehad een baan te vinden. Als je er zelf niet zo'n punt van maakt ( heel erg moeilijk), maken anderen dat vaak ook niet.
Het heeft bij weinig invloed gehad. Ik heb een leuke vriendenkring, goede baan. Soms helpt het als je open bent over je stotteren. Je hoef dan niet krampachtig te proberen niet te stotteren, mensen hoeven je niet vreemd aan te kijken.
In sollicitatiegesprekken heb ik nooit een negatieve reactie gehad, nooit moeite gehad een baan te vinden. Als je er zelf niet zo'n punt van maakt ( heel erg moeilijk), maken anderen dat vaak ook niet.
donderdag 14 februari 2008 12:52
Er was laatst toch zo'n speciaal apparaatje voor in je oor in het nieuws ?
http://www.intertapeww.com/nl/index.html
http://www.stotteren.nl/view.php?p=29&segment=5
http://www.intertapeww.com/nl/index.html
http://www.stotteren.nl/view.php?p=29&segment=5
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 14 februari 2008 12:58
forum voor ( ouders van ) stotteraars
http://www.demosthenes.nl/phpBB2/index.php
http://www.demosthenes.nl/phpBB2/index.php
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 14 februari 2008 12:59
Hoi Pomodori,
Bedankt voor je reactie!
Mijn zoon schaamt zich niet erg voor zijn stotteren, en gaat situaties niet echt uit de weg. Hij stottert overal, thuis stottert hij even veel als in een "spannende" situatie. Maar hij houdt zonder tegenzin een spreekbeurt voor de klas en nog een voorbeeld, bij een toneelstuk van school nam hij op eigen initiatief een grote rol op zich. Desondanks frustreert het hem natuurlijk wel, bijvoorbeeld omdat zijn kleine broertje en zusje stukken sneller kunnen praten dan hij. Op school wordt hij niet gepest, omdat de kinderen hem niet anders kennen.
Maar ik maak me wel zorgen over het moment dat hij naar het voortgezet onderwijs moet... Ik weet een beetje hoe vervelend het kan zijn, ik heb zelf als kind enigszins gestotterd, maar dat is vanzelf overgegaan en het was niets vergeleken bij wat mijn zoon laat horen.
Jellybean, jij ook dankjewel!
Bedankt voor je reactie!
Mijn zoon schaamt zich niet erg voor zijn stotteren, en gaat situaties niet echt uit de weg. Hij stottert overal, thuis stottert hij even veel als in een "spannende" situatie. Maar hij houdt zonder tegenzin een spreekbeurt voor de klas en nog een voorbeeld, bij een toneelstuk van school nam hij op eigen initiatief een grote rol op zich. Desondanks frustreert het hem natuurlijk wel, bijvoorbeeld omdat zijn kleine broertje en zusje stukken sneller kunnen praten dan hij. Op school wordt hij niet gepest, omdat de kinderen hem niet anders kennen.
Maar ik maak me wel zorgen over het moment dat hij naar het voortgezet onderwijs moet... Ik weet een beetje hoe vervelend het kan zijn, ik heb zelf als kind enigszins gestotterd, maar dat is vanzelf overgegaan en het was niets vergeleken bij wat mijn zoon laat horen.
Jellybean, jij ook dankjewel!
donderdag 14 februari 2008 13:08
Hoi Lemmy,
Ik heb nooit andere keuzes gemaakt in mijn sociaal leven. Ik was wat verlegener, dat wel. Maar ben gewoon uitgegaan, sporten gedaan. Qua werk heb ik precies gedaan wat me leuk leek en ben ik nooit niet aangenomen. Ik heb maar 3 banen gehad en allebei ben ik meteen bij het eerste gesprek aangenomen. Ik ben orthopedagoge geworden. Dat is natuurlijk wel een sociale omgeving. Ik weet niet hoe het zou gaan als je je in een meer zakelijke wereld vergeeft.
Ik vind het super hoe jouw zoon er mee omgaat! Je zult wel trots zijn.
Ik hoop dat hij zo verder gaat.
Ik heb nooit andere keuzes gemaakt in mijn sociaal leven. Ik was wat verlegener, dat wel. Maar ben gewoon uitgegaan, sporten gedaan. Qua werk heb ik precies gedaan wat me leuk leek en ben ik nooit niet aangenomen. Ik heb maar 3 banen gehad en allebei ben ik meteen bij het eerste gesprek aangenomen. Ik ben orthopedagoge geworden. Dat is natuurlijk wel een sociale omgeving. Ik weet niet hoe het zou gaan als je je in een meer zakelijke wereld vergeeft.
Ik vind het super hoe jouw zoon er mee omgaat! Je zult wel trots zijn.
Ik hoop dat hij zo verder gaat.
donderdag 14 februari 2008 13:17
Hoi Blijfgewoonbianca,
Dat apparaatje dat jij bedoelt, de Speecheasy, is een soort gehoorapparaat dat je in je oor doet en dan hoor je je eigen stem vervormd terug. Het schijnt bij sommige mensen goed te helpen, maar het lijkt mij erg vermoeiend om zo'n ding te dragen - je hoort dus je eigen stem, je eigen stem er nog een keer achteraan in een andere toonhoogte en dan moet je nog een gesprek voeren met iemand ook. Ik vraag me af of dit wel geschikt is voor kinderen (en het wordt ook niet vergoed door de ziektekostenverzekering trouwens en is erg kostbaar). Als iemand hier ervaring mee heeft hoor ik het desondanks graag natuurlijk!
Dat apparaatje dat jij bedoelt, de Speecheasy, is een soort gehoorapparaat dat je in je oor doet en dan hoor je je eigen stem vervormd terug. Het schijnt bij sommige mensen goed te helpen, maar het lijkt mij erg vermoeiend om zo'n ding te dragen - je hoort dus je eigen stem, je eigen stem er nog een keer achteraan in een andere toonhoogte en dan moet je nog een gesprek voeren met iemand ook. Ik vraag me af of dit wel geschikt is voor kinderen (en het wordt ook niet vergoed door de ziektekostenverzekering trouwens en is erg kostbaar). Als iemand hier ervaring mee heeft hoor ik het desondanks graag natuurlijk!
donderdag 14 februari 2008 13:20
vrijdag 15 februari 2008 23:22
Hoi Lemmy,
Ik heb zelf geen hausdorfer/natuurlijk spreken gedaan. Ik ken wel iemand die het gedaan heeft. Die stottert minder idd en praat opvallend gecontroleerd, een beetje zoals een robot. Je kunt het altijd proberen.
Ik heb het zelf niet gedaan, wilde op een gegeven moment niet meer de hele tijd met het stotteren bezig zijn.
Ik heb zelf geen hausdorfer/natuurlijk spreken gedaan. Ik ken wel iemand die het gedaan heeft. Die stottert minder idd en praat opvallend gecontroleerd, een beetje zoals een robot. Je kunt het altijd proberen.
Ik heb het zelf niet gedaan, wilde op een gegeven moment niet meer de hele tijd met het stotteren bezig zijn.
vrijdag 15 februari 2008 23:50
Hoi Pomodori,
ik vind jouw keuze om niet meer de hele tijd met stotteren bezig te zijn heel begrijpelijk.
Maar omdat mijn zoon er op dit moment zo erg mee worstelt (en hij is geloof ik ook wel een erg ernstig stotteraar; ik heb zelf in ieder geval nooit iemand anders zo enorm horen stotteren) is het misschien wel iets om te proberen dan. Dankjewel voor je reactie!
ik vind jouw keuze om niet meer de hele tijd met stotteren bezig te zijn heel begrijpelijk.
Maar omdat mijn zoon er op dit moment zo erg mee worstelt (en hij is geloof ik ook wel een erg ernstig stotteraar; ik heb zelf in ieder geval nooit iemand anders zo enorm horen stotteren) is het misschien wel iets om te proberen dan. Dankjewel voor je reactie!
zaterdag 16 februari 2008 10:18
Hoi Lemmy,
jouw verhaal over je zoon had het verhaal over mijn man vroeger kunnen zijn (volgens zijn vrhalen, ik kende hem toen nog niet)
Mijn man heeft heel veel baat gehad bij de BOMA methode van instituut Pauw http://www.instituutdepauw.nl/index.html
Het stotteren was na die therapie sterk verminderd, in moeilijkere situaties stotterde hij nog wel (en dan verkrampte zijn gezicht en hals ook meteen), maar in een vertrouwde omgeving nagenoeg niet. De jaren daarna heeft nog gedacht aan een herhalingstraining, maar door er zelf weer even wat alerter op te zijn, na te denken bij het spreken, is dat niet nodig geweest.
Hij stottert nu vrijwel nooit meer. Mensen die dagelijks met hem werken weten niet dat hij een stotteraar is (geweest). Na zo'n 20 jaar als ernstig stotteraar door het leven te zijn gegaan, en daarna een paar jaar beduidend minder erg, is hij er nu sinds 5 jaar hehelemaal vanaf. Het kan dus wel!
jouw verhaal over je zoon had het verhaal over mijn man vroeger kunnen zijn (volgens zijn vrhalen, ik kende hem toen nog niet)
Mijn man heeft heel veel baat gehad bij de BOMA methode van instituut Pauw http://www.instituutdepauw.nl/index.html
Het stotteren was na die therapie sterk verminderd, in moeilijkere situaties stotterde hij nog wel (en dan verkrampte zijn gezicht en hals ook meteen), maar in een vertrouwde omgeving nagenoeg niet. De jaren daarna heeft nog gedacht aan een herhalingstraining, maar door er zelf weer even wat alerter op te zijn, na te denken bij het spreken, is dat niet nodig geweest.
Hij stottert nu vrijwel nooit meer. Mensen die dagelijks met hem werken weten niet dat hij een stotteraar is (geweest). Na zo'n 20 jaar als ernstig stotteraar door het leven te zijn gegaan, en daarna een paar jaar beduidend minder erg, is hij er nu sinds 5 jaar hehelemaal vanaf. Het kan dus wel!
zaterdag 16 februari 2008 10:57
Hoi Nancy,
Dankjewel voor je reactie. Ik ga me nu eerst verder verdiepen in de Hausdörfer methode; mocht dat toch niets zijn voor mijn zoon dan kijk ik of de Boma methode die jij noemt iets is voor hem.
Het is erg hoopgevend om te lezen dat mensen zoals jouw man er toch (vrijwel) helemaal vanaf gekomen zijn. Met mijn zoon ben ik vanaf zijn 6e in het meest voor de hand liggende traject beland, en we hebben eigenlijk nooit iets anders gehoord dan dat we het 'gewoon' moeten accepteren. En dat is erg moeilijk, stotteren op zich is 1 ding, maar compleet uitgeput raken van de spierspanning in je hoofd, elke dag maar weer...
Maar goed, ik geef niet op tot er een methode is gevonden die het in ieder geval beter/makkelijker zal maken voor hem.
Dankjewel voor je reactie. Ik ga me nu eerst verder verdiepen in de Hausdörfer methode; mocht dat toch niets zijn voor mijn zoon dan kijk ik of de Boma methode die jij noemt iets is voor hem.
Het is erg hoopgevend om te lezen dat mensen zoals jouw man er toch (vrijwel) helemaal vanaf gekomen zijn. Met mijn zoon ben ik vanaf zijn 6e in het meest voor de hand liggende traject beland, en we hebben eigenlijk nooit iets anders gehoord dan dat we het 'gewoon' moeten accepteren. En dat is erg moeilijk, stotteren op zich is 1 ding, maar compleet uitgeput raken van de spierspanning in je hoofd, elke dag maar weer...
Maar goed, ik geef niet op tot er een methode is gevonden die het in ieder geval beter/makkelijker zal maken voor hem.
zaterdag 16 februari 2008 18:35
Hoi Lemmy,
Zelf heb ik geen ervaring met stotteren, maar mijn vriend stotterde toen ik hem 5 jaar geleden leerde kennen; er kwam geen zin 'stotterloos' uit.
Vervolgens is het in een zeer korte tijd steeds beter gegaan, bij hem had het volgens ons echt iets met zelfvertrouwen te maken. Hij was destijds met zijn eerste baan bezig en voelde zich erg onzeker. Nu stottert hij alleen nog als hij heel boos of gespannen is.
Hij was toen 22, nu 27 jaar. Zelf heb ik jarenlang tevergeefs logopedie gehad omdat ik sliste en ademde door mijn mond. Bleek later dat de oorzaak in mijn gebit en bijholtes zat...
Zelf heb ik geen ervaring met stotteren, maar mijn vriend stotterde toen ik hem 5 jaar geleden leerde kennen; er kwam geen zin 'stotterloos' uit.
Vervolgens is het in een zeer korte tijd steeds beter gegaan, bij hem had het volgens ons echt iets met zelfvertrouwen te maken. Hij was destijds met zijn eerste baan bezig en voelde zich erg onzeker. Nu stottert hij alleen nog als hij heel boos of gespannen is.
Hij was toen 22, nu 27 jaar. Zelf heb ik jarenlang tevergeefs logopedie gehad omdat ik sliste en ademde door mijn mond. Bleek later dat de oorzaak in mijn gebit en bijholtes zat...
zaterdag 16 februari 2008 18:59
Hoi Zonnetje,
Het stotteren dat je vriend deed, was dit (bijvoorbeeld) het h-h-h-herhalen van eerste letters van een woord, of het her-her-her-herhalen van een lettergreep? Of was er meer aan de hand?
Mijn zorgen voor mijn zoon betreffen namelijk vooral de zeer hoge spierspanning in zijn gezicht, hals en nek; het lijken bij hem een soort ongecontroleerde kramp-bewegingen te zijn. Soms zie je wel mensen met een zenuwtic, die knipperen bijvoorbeeld heel krampachtig met hun ogen of bewegen hun hoofd; dat lijkt op wat mijn zoon doet als hij wil praten, maar dan heel heftig.
De voorbeelden die ik hierboven noem van het herhalen komen veel voor, en kunnen inderdaad bij stress erger worden en bij minder stress minder worden of overgaan. Mijn zoon heeft dit soort stotteren inmiddels meestal redelijk onder controle, maar doet nu dus ook iets veel opvallenders.
Jee, dat jij jarenlang tevergeefs logopedie hebt gehad zeg...! 't Is mij inmiddels wel duidelijk dat logopedie best een erg moeilijk vak moet zijn...
Het stotteren dat je vriend deed, was dit (bijvoorbeeld) het h-h-h-herhalen van eerste letters van een woord, of het her-her-her-herhalen van een lettergreep? Of was er meer aan de hand?
Mijn zorgen voor mijn zoon betreffen namelijk vooral de zeer hoge spierspanning in zijn gezicht, hals en nek; het lijken bij hem een soort ongecontroleerde kramp-bewegingen te zijn. Soms zie je wel mensen met een zenuwtic, die knipperen bijvoorbeeld heel krampachtig met hun ogen of bewegen hun hoofd; dat lijkt op wat mijn zoon doet als hij wil praten, maar dan heel heftig.
De voorbeelden die ik hierboven noem van het herhalen komen veel voor, en kunnen inderdaad bij stress erger worden en bij minder stress minder worden of overgaan. Mijn zoon heeft dit soort stotteren inmiddels meestal redelijk onder controle, maar doet nu dus ook iets veel opvallenders.
Jee, dat jij jarenlang tevergeefs logopedie hebt gehad zeg...! 't Is mij inmiddels wel duidelijk dat logopedie best een erg moeilijk vak moet zijn...
maandag 18 februari 2008 21:42
hoi lemmy!!
wat vervelend zeg,voor je zoontje. echt helpen kan ik je niet,maar ik heb ooit eens een verhaal van iemand gehoord in een tv-uitzending die via zingen een groor gedeelte van zijn stotteren te boven is gekomen. misschien dat je door te googlen zo iets kunt vinden??
ik wens je heel veel succes en je zoon ook uiteraard.
groetjes lichtbron.
wat vervelend zeg,voor je zoontje. echt helpen kan ik je niet,maar ik heb ooit eens een verhaal van iemand gehoord in een tv-uitzending die via zingen een groor gedeelte van zijn stotteren te boven is gekomen. misschien dat je door te googlen zo iets kunt vinden??
ik wens je heel veel succes en je zoon ook uiteraard.
groetjes lichtbron.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
dinsdag 19 februari 2008 01:44
Hoi Lemmy,
Ik heb ervaring met Hausdorfer voor mijn toen nog heel jonge zoontje die steeds hardnekkiger ging stotteren. Ik durf dat niet gelijk te stellen met het stotteren van jouw kind en ik hoop dat je me niet kwalijk neemt dat ik mijn reactie plaats, maar wij waren heel enthousiast over de manier waarop wij - hij was toen 3 a 4 jaar oud - via die Stichting Natuurlijk Spreken werden geholpen om hem te helpen. Binnen een paar maanden was hij helemaal stottervrij en al na een paar weken was het stotteren stabiel geworden (hij was in krap een jaar van af en toe haperen een op elke lettergreep vastlopend jongetje geworden). Wij hebben hulp gezocht toen hij bekende woorden ging vermijden en er dus ook zelf echt last van begon te krijgen - "pindakaas" dat duurde bij voorbeeld bijna vijf minuten voordat hij dat uit zijn strot had.
Ik hoop dat het voor jouw zoon ook aanslaat. Succes in elk geval.
Ik heb ervaring met Hausdorfer voor mijn toen nog heel jonge zoontje die steeds hardnekkiger ging stotteren. Ik durf dat niet gelijk te stellen met het stotteren van jouw kind en ik hoop dat je me niet kwalijk neemt dat ik mijn reactie plaats, maar wij waren heel enthousiast over de manier waarop wij - hij was toen 3 a 4 jaar oud - via die Stichting Natuurlijk Spreken werden geholpen om hem te helpen. Binnen een paar maanden was hij helemaal stottervrij en al na een paar weken was het stotteren stabiel geworden (hij was in krap een jaar van af en toe haperen een op elke lettergreep vastlopend jongetje geworden). Wij hebben hulp gezocht toen hij bekende woorden ging vermijden en er dus ook zelf echt last van begon te krijgen - "pindakaas" dat duurde bij voorbeeld bijna vijf minuten voordat hij dat uit zijn strot had.
Ik hoop dat het voor jouw zoon ook aanslaat. Succes in elk geval.
dinsdag 19 februari 2008 11:33
Hoi Marjolein,
Kwalijk nemen? Integendeel, ik ben erg blij met je reactie! Ik heb contact gelegd met de Stichting Natuurlijk Spreken en heb inmiddels hun informatiepakket aangevraagd, als dit ons aanspreekt denk ik dat we het maar eens gaan proberen. Wat fijn dat jullie je zoontje al zo jong hebben kunnen helpen. Ik ben altijd in het reguliere traject gebleven met mijn zoon, maar als deze therapie echt zo goed werkt als bij jouw zoontje, ga ik het vast heel jammer vinden dat ik niet eerder een 'zijstraatje' ingeslagen ben met hem... Heeft jouw zoon de therapie zelf als belastend ervaren of vond hij het juist leuk, en moesten jullie thuis ook veel oefenen met dingen? Is je zoontje naderhand steeds stottervrij gebleven?
Hoi Lichtbron,
Jij ook bedankt voor je reactie! Ik heb wel eens gehoord van zangtherapie bij stotteren; en mijn zoon kan net als vrijwel alle stotteraars zingen zonder te stotteren (net als bijvoorbeeld tellen en voorlezen). Het probleem hierbij is echter, dat bij dit soort therapieën vaak onbedoeld de boodschap overgebracht wordt dat je 'niet goed' praat, waardoor de stress bij het praten groter wordt en het stotteren erger. Bij kinderen met name dan, voor volwassenen is het beter in te schatten wat het doel van de therapie is natuurlijk (en wel fijn dat je dan kunt zingen zonder te stotteren, maar zingen is natuurlijk geen normale manier van communiceren).
Kwalijk nemen? Integendeel, ik ben erg blij met je reactie! Ik heb contact gelegd met de Stichting Natuurlijk Spreken en heb inmiddels hun informatiepakket aangevraagd, als dit ons aanspreekt denk ik dat we het maar eens gaan proberen. Wat fijn dat jullie je zoontje al zo jong hebben kunnen helpen. Ik ben altijd in het reguliere traject gebleven met mijn zoon, maar als deze therapie echt zo goed werkt als bij jouw zoontje, ga ik het vast heel jammer vinden dat ik niet eerder een 'zijstraatje' ingeslagen ben met hem... Heeft jouw zoon de therapie zelf als belastend ervaren of vond hij het juist leuk, en moesten jullie thuis ook veel oefenen met dingen? Is je zoontje naderhand steeds stottervrij gebleven?
Hoi Lichtbron,
Jij ook bedankt voor je reactie! Ik heb wel eens gehoord van zangtherapie bij stotteren; en mijn zoon kan net als vrijwel alle stotteraars zingen zonder te stotteren (net als bijvoorbeeld tellen en voorlezen). Het probleem hierbij is echter, dat bij dit soort therapieën vaak onbedoeld de boodschap overgebracht wordt dat je 'niet goed' praat, waardoor de stress bij het praten groter wordt en het stotteren erger. Bij kinderen met name dan, voor volwassenen is het beter in te schatten wat het doel van de therapie is natuurlijk (en wel fijn dat je dan kunt zingen zonder te stotteren, maar zingen is natuurlijk geen normale manier van communiceren).
dinsdag 19 februari 2008 12:00
Hallo Lemmy!
Ik stotter al zolang ik me kan herinneren (ben nu 26) en heb bij verschillende logopedistes gelopen, de Del Ferro methode gedaan (geen aanrader wat mij betreft) en ook de Hausdorfer methode gedaan.
Deze laatste vind ik nog steeds de 'beste' wat mij betreft (heb ik het meeste aan gehad) en zou je ook zeker aanraden om deze therapie met je zoontje te doen.
Naar mijn weten kunnen de ouders als ze willen er ook (gedeeltelijk) bij zijn.
Wat ik heel prettig vond aan de Hausdorfer methode is dat er ook echt gekeken wordt naar de psychische kant van hoe het komt dat je stottert. Zo wordt er oa. ook gewerkt met RET; bijv. 'wat is nou het ergste wta er kan gebeuren in die situatie? Dat je gaat stotteren? Tsja, en wat dan nog?...'
Je leert bijv. ook dat mensen vooral met zichzelf bezig zijn en heus niet de hele dag nog aan jou zullen denken, omdat je bij een paar woorden wat haperde, etc.
Dat maakt het allemaal wat luchtiger.
Zoals jij over stotteren schrijft, ook de stress die erbij komt kijken, denk ik dat de Hausdorfer-methode jullie ook wel zal aanspreken.
Waarschijnlijk heb je je er al in verdiept, dat de stotteraar gaat luisteren naar zijn/haar klank, naar zijn/haar stem en dat je daar rustig van wordt (ook van het rustige, langzame praten) en dat de nadruk niet meer ligt op die moeilijke letter bijvoorbeeld.
Misschien is het een beetje een warrig verhaal, maar ik hoop dat je er wat aan hebt
Ik zou jullie deze methode zeker aanraden en als je nog vragen hebt, hoor ik het wel!
Groetjes!
Ik stotter al zolang ik me kan herinneren (ben nu 26) en heb bij verschillende logopedistes gelopen, de Del Ferro methode gedaan (geen aanrader wat mij betreft) en ook de Hausdorfer methode gedaan.
Deze laatste vind ik nog steeds de 'beste' wat mij betreft (heb ik het meeste aan gehad) en zou je ook zeker aanraden om deze therapie met je zoontje te doen.
Naar mijn weten kunnen de ouders als ze willen er ook (gedeeltelijk) bij zijn.
Wat ik heel prettig vond aan de Hausdorfer methode is dat er ook echt gekeken wordt naar de psychische kant van hoe het komt dat je stottert. Zo wordt er oa. ook gewerkt met RET; bijv. 'wat is nou het ergste wta er kan gebeuren in die situatie? Dat je gaat stotteren? Tsja, en wat dan nog?...'
Je leert bijv. ook dat mensen vooral met zichzelf bezig zijn en heus niet de hele dag nog aan jou zullen denken, omdat je bij een paar woorden wat haperde, etc.
Dat maakt het allemaal wat luchtiger.
Zoals jij over stotteren schrijft, ook de stress die erbij komt kijken, denk ik dat de Hausdorfer-methode jullie ook wel zal aanspreken.
Waarschijnlijk heb je je er al in verdiept, dat de stotteraar gaat luisteren naar zijn/haar klank, naar zijn/haar stem en dat je daar rustig van wordt (ook van het rustige, langzame praten) en dat de nadruk niet meer ligt op die moeilijke letter bijvoorbeeld.
Misschien is het een beetje een warrig verhaal, maar ik hoop dat je er wat aan hebt
Ik zou jullie deze methode zeker aanraden en als je nog vragen hebt, hoor ik het wel!
Groetjes!
dinsdag 19 februari 2008 12:07
Ik heb ook gestotterd en nu is het meer haperen als ik zenuwachtig ben of heel erg boos/verdrietig. Ik heb er niet echt problemen mee gehad. Vooral toen ik jonger was zorgde ik ervoor dat ik bepaalde woorden niet gebruikte. Ik had het vooral met de letter S, R, T en soms de P. Dan verzon ik razend snel een synoniem zodat ik het kon verbergen. Bij mij heeft zangles erg geholpen. Logepedie vond ik stom en de logopediste al helemaal ( tja pubertijd he). Met zingen is je ademhaling veel beter en regelmatiger. Als ik nu in een situtatie terecht kom waar ik kan gaan stotteren ( zoals presentaties) dan is het enige wat helpt; me buitengewoon (hardop) goed voorbereiden en letten op mijn woordkeus.
dinsdag 19 februari 2008 20:07
Hallo Astair,
Super bedankt voor je bijdrage! Het bevestigt mijn gevoel dat ik toch op de goede weg ben nu, met mijn zoektocht naar hulp voor mijn zoon.
En ja, ik heb nog wel wat vragen over de Hausdörfer-methode, namelijk: was het moeilijk of belastend voor je om resultaat te boeken? Moest je er veel mee bezig zijn, ook buiten de therapiemomenten om? En ben je echt stottervrij geworden? In een mail van de Stichting Natuurlijk Spreken wordt namelijk gezegd, dat volledig stottervrij spreken zeker tot de mogelijkheden behoort, en dat we met minder geen genoegen hoeven te nemen. En de duur van de therapie, was het bij jou ook maar twee dagen en daarna drie 'terugkommiddagen'?
Groetjes, Lemmy
Super bedankt voor je bijdrage! Het bevestigt mijn gevoel dat ik toch op de goede weg ben nu, met mijn zoektocht naar hulp voor mijn zoon.
En ja, ik heb nog wel wat vragen over de Hausdörfer-methode, namelijk: was het moeilijk of belastend voor je om resultaat te boeken? Moest je er veel mee bezig zijn, ook buiten de therapiemomenten om? En ben je echt stottervrij geworden? In een mail van de Stichting Natuurlijk Spreken wordt namelijk gezegd, dat volledig stottervrij spreken zeker tot de mogelijkheden behoort, en dat we met minder geen genoegen hoeven te nemen. En de duur van de therapie, was het bij jou ook maar twee dagen en daarna drie 'terugkommiddagen'?
Groetjes, Lemmy
dinsdag 19 februari 2008 20:17
Hallo Marie-Liselotte,
Zoals jij jouw stotteren omschrijft herken ik het wel min of meer van mezelf. Ik stotterde als kind zelf ook een beetje, en kan ook nu nog wel eens behoorlijk 'blijven hangen' als ik moe ben, opeens in de aandacht sta, of me druk maak om de één of andere reden.
Mijn tweede zoon van 6 jaar stottert ook een klein beetje, op dezelfde manier als ik deed, hij laat het ook wat meer horen bij spanning. Ik verwacht dat het ook bij hem zich zal beperken tot zo nu en dan wat gestotter in bepaalde situaties. Zowel ikzelf als mijn tweede zoon hebben nooit logopedie of andere hulp gehad. Volledig vloeiend spreken is niet per definitie mijn streven, ook niet voor mijn kinderen, want ik ervaar het zelf ook niet als een belasting dat ik soms eventjes niet zo makkelijk praat.
Ik neem aan dat het voor jou verder ook nooit belastend is geweest, toch? En dat is juist het verschil met mijn oudste zoon, hij is vaak gewoon volledig uitgeput. Wel fijn dat zangles heeft geholpen bij jou, en dat je je eigen weg hebt gevonden in ermee omgaan.
Groetjes, Lemmy
Zoals jij jouw stotteren omschrijft herken ik het wel min of meer van mezelf. Ik stotterde als kind zelf ook een beetje, en kan ook nu nog wel eens behoorlijk 'blijven hangen' als ik moe ben, opeens in de aandacht sta, of me druk maak om de één of andere reden.
Mijn tweede zoon van 6 jaar stottert ook een klein beetje, op dezelfde manier als ik deed, hij laat het ook wat meer horen bij spanning. Ik verwacht dat het ook bij hem zich zal beperken tot zo nu en dan wat gestotter in bepaalde situaties. Zowel ikzelf als mijn tweede zoon hebben nooit logopedie of andere hulp gehad. Volledig vloeiend spreken is niet per definitie mijn streven, ook niet voor mijn kinderen, want ik ervaar het zelf ook niet als een belasting dat ik soms eventjes niet zo makkelijk praat.
Ik neem aan dat het voor jou verder ook nooit belastend is geweest, toch? En dat is juist het verschil met mijn oudste zoon, hij is vaak gewoon volledig uitgeput. Wel fijn dat zangles heeft geholpen bij jou, en dat je je eigen weg hebt gevonden in ermee omgaan.
Groetjes, Lemmy
woensdag 20 februari 2008 10:10
Ik heb er eigenlijk geen last van in mijn fuctioneren. Ik ga straks de advocatuur in en heb in het verleden al menig pleitwedstrijd gewonnen; het gaat gewoon om de voorbereiding . Bij enige onzekerheid kan het misgaan. Helaas weet ik ook niet wat vloeiend praten is, 99% is het nooit opgevallen dat ik wel eens haper omdat ik het zo goed kan verbergen maar IK weet het wel. De laatste tijd ben ik serieus aan het overwegen om weer terug naar de logopediste te gaan, vraag me alleen af of het zou helpen. Ademhalingsoefeingen ken/kan ik wel dus tja.. en zingen was iets van toen; nu zing ik niet mooi meer.
