Relaties
alle pijlers
Wanneer van date naar relatie?
vrijdag 2 mei 2008 00:01
Hoi,
Ik heb nu een paar leuke dates gehad met een jongen en het klikt heel goed. We hebben al samen geslapen (nog geen seks) en voelen ons erg goed bij elkaar. Nu vraag ik me af, wanneer wordt degene waar je mee date echt je vriend(in)? Na een bepaalde tijd, nadat je seks hebt gehad, nadat je elkaar hebt 'gevraagd'? Of misschien iets anders? Wat ik vooral lastig vind is dat het voor mijn gevoel nu wel richting een relatie gaat maar ik durf het nu nog zeker niet zo te noemen. Dus hoe zit het met jullie? Wanneer begint voor jullie een relatie?
Ik heb nu een paar leuke dates gehad met een jongen en het klikt heel goed. We hebben al samen geslapen (nog geen seks) en voelen ons erg goed bij elkaar. Nu vraag ik me af, wanneer wordt degene waar je mee date echt je vriend(in)? Na een bepaalde tijd, nadat je seks hebt gehad, nadat je elkaar hebt 'gevraagd'? Of misschien iets anders? Wat ik vooral lastig vind is dat het voor mijn gevoel nu wel richting een relatie gaat maar ik durf het nu nog zeker niet zo te noemen. Dus hoe zit het met jullie? Wanneer begint voor jullie een relatie?
vrijdag 2 mei 2008 00:08
Bij mijn vriend en mij hebben we er na een paar x daten en seks gewoon over gesproken: hee, wat vind jij hiervan? wat vind ik hiervan? nou wat dacht je om eens verder te gaan samen? (ff heel kort door de bocht, maar kwam hier op neer)
Toen ik 14 was, vroeg de jongen keurig verkering, toen ik 16 was werd er gevraagd of ik met hem wilde gaan, op mijn 18de kreeg ik de vraag: hee hebben we wat of niet? vanaf 20 werd er gewoon over gesproken: en ja dat kun je best zelf vragen als je dat wilt weten ja of nee.
Toen ik 14 was, vroeg de jongen keurig verkering, toen ik 16 was werd er gevraagd of ik met hem wilde gaan, op mijn 18de kreeg ik de vraag: hee hebben we wat of niet? vanaf 20 werd er gewoon over gesproken: en ja dat kun je best zelf vragen als je dat wilt weten ja of nee.
bij die zin lijkt mijn stukje als die van een botte boer (en er staat hetzelfde)
vrijdag 2 mei 2008 10:14
gewoon er over praten denk ik. dat heb ik met mijn huidige vriend wel gedaan, we waren al een tijdje aan het rommelen toen hij tegen me zei van 'ik wil er of mee stoppen of het serieus proberen' en toen koos ik natuurlijk voor serieus proberen
vrijdag 2 mei 2008 15:13
Bij mij en mijn vriend kwam op een gegeven moment het gesprek: 'Weetje, ik zou het niet zo leuk vinden als je ook nog andere vrouwen aanraakt' 
. Dit was wederzijds (met mannen).
Er zijn toch niet echt nog volwassenen die vragen: 'Wil je verkering met me?'
Maar je kan best een gesprek beginnen waarin je je afvraagt op welk punt jullie staan...
. Dit was wederzijds (met mannen).Er zijn toch niet echt nog volwassenen die vragen: 'Wil je verkering met me?'
Maar je kan best een gesprek beginnen waarin je je afvraagt op welk punt jullie staan...
Count your blessings...
vrijdag 2 mei 2008 18:09
rol je vanuit het daten, niet vanzelf in een relatie? Ik bedoel, je gaat steeds meer samen zijn, dingen doen, en zo rol je toch in een relatie. moet dat benoemd worden??
ja,... ik weet het niet........bij mij ging het gewoon een paar keer vanzelf.
ging ook weer een paar keer vanzelf over, maar dat is een ander verhaal
ja,... ik weet het niet........bij mij ging het gewoon een paar keer vanzelf.
ging ook weer een paar keer vanzelf over, maar dat is een ander verhaal
woensdag 7 mei 2008 16:35
Hoi, ik ben nieuw en ik reageer omdat ik dit ook nooit weet!
Ik vind het veel makkelijker als de vlam meteen in de pan slaat. Dat je elkaar je liefde bekent en vanaf dat moment overduidelijk iets hebt. Dat is me een paar keer overkomen, en dat kan ik handlen. Dat snap ik. Als het meteen duidelijk is, en je elkaar meteen dagelijks in elk geval spreekt of smst, en toch zeker wel een paar keer in de week ziet. Dan snap ik het.
Maar die vage tussenfases kan ik niet goed mee omgaan. Dat je maar heel af en toe afspreekt, dagenlang geen contact hebt, en als je contact hebt is het alleen over een nieuwe afspraak.
Ik ben op dat gebied een totale nitwit en doe het altijd fout: OF ik geef hem de tijd en ruimte, en het draait erop uit dat hij me handig vond als oproep-scharrel en niets meer, OF ik wil geen oproepscharrel zijn, vraag om duidelijkheid en het is direct afgelopen omdat ik te claimerig ben.
Ik snap zo'n 'rommelfase' niet. Ik pas beter bij een man die net als ik meteen in het diepe springt. Maar ja hoor, nu is er weer een man in m'n leven, en dat is zo'n vrijblijvende. Ik probeer het deze keer zelf ook meer vrijblijvend te voelen en maar te zien wat er gebeurt.
Wat zijn voor jou de signalen dat het nu toch wel op een echte relatie begint te lijken?
Heeft een van jullie al weleens iets uitgesproken over 'goh het lijkt wel of we iets hebben' of over het niet zo leuk vinden als de ander nog met anderen zou zoenen?
Zo nee, wat let je om een keer op een ontspannen knuffelmoment een balletje op te gooien in die richting?
Of heb je dat misschien al gedaan? En wat zei hij?
Ik vind het veel makkelijker als de vlam meteen in de pan slaat. Dat je elkaar je liefde bekent en vanaf dat moment overduidelijk iets hebt. Dat is me een paar keer overkomen, en dat kan ik handlen. Dat snap ik. Als het meteen duidelijk is, en je elkaar meteen dagelijks in elk geval spreekt of smst, en toch zeker wel een paar keer in de week ziet. Dan snap ik het.
Maar die vage tussenfases kan ik niet goed mee omgaan. Dat je maar heel af en toe afspreekt, dagenlang geen contact hebt, en als je contact hebt is het alleen over een nieuwe afspraak.
Ik ben op dat gebied een totale nitwit en doe het altijd fout: OF ik geef hem de tijd en ruimte, en het draait erop uit dat hij me handig vond als oproep-scharrel en niets meer, OF ik wil geen oproepscharrel zijn, vraag om duidelijkheid en het is direct afgelopen omdat ik te claimerig ben.
Ik snap zo'n 'rommelfase' niet. Ik pas beter bij een man die net als ik meteen in het diepe springt. Maar ja hoor, nu is er weer een man in m'n leven, en dat is zo'n vrijblijvende. Ik probeer het deze keer zelf ook meer vrijblijvend te voelen en maar te zien wat er gebeurt.
Wat zijn voor jou de signalen dat het nu toch wel op een echte relatie begint te lijken?
Heeft een van jullie al weleens iets uitgesproken over 'goh het lijkt wel of we iets hebben' of over het niet zo leuk vinden als de ander nog met anderen zou zoenen?
Zo nee, wat let je om een keer op een ontspannen knuffelmoment een balletje op te gooien in die richting?
Of heb je dat misschien al gedaan? En wat zei hij?
woensdag 7 mei 2008 23:35
Voor mij gaat iets echt als een relatie voelen als je merkt dat de ander ervan uitgaat dat je het komend weekend weer afspreekt. Ik had met mijn huidige vriend ook wel een tijdje zo'n 'rommelfase'. Ik werd redelijk gek van onzekerheid, maar het was ook spannend. Elke keer weer kijken: wanneer spreken we af, vrijdag, zaterdag? Elke keer 1 nachtje samen en weer naar huis. Totdat we er allebei zo'n beetje vanuit gingen dat we elkaar het weekend erna weer zouden zien, een soort vanzelfsprekendheid. Maar ja, dat gold voor mij, en ik wist toch nog niet precies hoe hij erover dacht. Dus ik de stoute schoentje aangetrokken en maar gevraagd. En toen.....een koude douche. Meneer vond de rommelfase wel best en zat niet, zoals ik, te springen om er meer naam of betekenis aan te geven. Grrr. Ik dacht nog: shit, waarom vraag ik nou iets terwijl het antwoord (dit antwoord) helemaal niet wil horen! Stoom afgeblazen bij vriendinnen: wat een eikel! Maar het weekend erna was hij helemaal bijgedraaid. Hij was door mijn vraag behoorlijk gaan nadenken over ons en was tot de conclusie gekomen dat hij een relatie met me wilde. Inmiddels zijn we alweer bijna 6 jaar samen.
Mijn advies dus (weinig verrassend): als jij je afvraagt of het nou een relatie is of niet: vraag het hem!
Groetjes en succes ermee
Mijn advies dus (weinig verrassend): als jij je afvraagt of het nou een relatie is of niet: vraag het hem!
Groetjes en succes ermee
donderdag 8 mei 2008 01:07
Ja, lastig punt!
Het is heel makkelijk als het vanzelf in elkaar overloopt omdat van het 1 het ander komt. Maar er moet volgens mij altijd wel iets uitgesproken worden dan.. En juist dat vind ik altijd doodeng ! Ik heb gelukkig best vaak meegemaakt dat mijn date daarmee begon ("Ik vind je echt leuk!" of:"Wat hebben we nu?") En dan kon ik daar mooi op in haken. Hoewel ik zelfs de laatste vraag doodeng vind, want dan laat de ander het aan mij over om het eerst over de brug te komen haha. Ik heb echt een-ik ga op mijn bek-angst. Heel stom, want daardoor heb ik weleens iets gezegd uit veiligheidsoverwegingen wat de hele boel heeft doen stranden 
.
Op dit moment zit ik een beetje in een onbekende tussenfase. ik heb 4 keer een date gehad, met best lange tussenpauzes. Nu is het voornemen om en 5e date te hebben. Maar ik wil wel graag dat er dan ook intenties zijn: ik vind hem echt wel leuk en anders hoeft het van mij verder niet. Maar ik kan hem niet zo heel goed peilen. Hij zit niet zo best in zijn vel (werkloos omdat 'ie niet weet wat 'ie wil en beetje depressief ook en ik snap ook wel dat daar tijd voor nodig is). Maar als we elkaar spreken is het echt leuk en bij dates hangt er een erg prettige spanning die altijd in zoenen eindigt. Verder komt het vervolgens niet, tot op heden. Maar ik heb niet het idee dat het zover is dat ik het echt aan moet gaan kaarten, omdat ik denk dat ik dan claimerig overkom of zo. Echt vervelend!
Het is heel makkelijk als het vanzelf in elkaar overloopt omdat van het 1 het ander komt. Maar er moet volgens mij altijd wel iets uitgesproken worden dan.. En juist dat vind ik altijd doodeng
! Ik heb gelukkig best vaak meegemaakt dat mijn date daarmee begon ("Ik vind je echt leuk!" of:"Wat hebben we nu?") En dan kon ik daar mooi op in haken. Hoewel ik zelfs de laatste vraag doodeng vind, want dan laat de ander het aan mij over om het eerst over de brug te komen haha. Ik heb echt een-ik ga op mijn bek-angst. Heel stom, want daardoor heb ik weleens iets gezegd uit veiligheidsoverwegingen wat de hele boel heeft doen stranden .Op dit moment zit ik een beetje in een onbekende tussenfase. ik heb 4 keer een date gehad, met best lange tussenpauzes. Nu is het voornemen om en 5e date te hebben. Maar ik wil wel graag dat er dan ook intenties zijn: ik vind hem echt wel leuk en anders hoeft het van mij verder niet. Maar ik kan hem niet zo heel goed peilen. Hij zit niet zo best in zijn vel (werkloos omdat 'ie niet weet wat 'ie wil en beetje depressief ook en ik snap ook wel dat daar tijd voor nodig is). Maar als we elkaar spreken is het echt leuk en bij dates hangt er een erg prettige spanning die altijd in zoenen eindigt. Verder komt het vervolgens niet, tot op heden. Maar ik heb niet het idee dat het zover is dat ik het echt aan moet gaan kaarten, omdat ik denk dat ik dan claimerig overkom of zo. Echt vervelend!
donderdag 8 mei 2008 07:49
donderdag 8 mei 2008 09:47
Ik heb zelf nooit van die 'rommelfases' gehad. In de drie relaties die ik in mijn leven gehad heb (die respectievelijk 29 jaar, 2 jaar en 9 jaar geduurd hebben - de laatste is overigens nog aan de gang en definitief ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
), liet mijn partner meteen na de eerste kus duidelijk blijken dat hij met me verder wilde.
Mijn huidige man was na die eerste kus zo overduidelijk aan het stralen dat ik geen moment twijfelde aan wat hij voor me voelde.
Ouderwets misschien, maar wel erg fijn
), liet mijn partner meteen na de eerste kus duidelijk blijken dat hij met me verder wilde. Mijn huidige man was na die eerste kus zo overduidelijk aan het stralen dat ik geen moment twijfelde aan wat hij voor me voelde.
Ouderwets misschien, maar wel erg fijn
donderdag 8 mei 2008 10:32
ja ik ken dat. heb ik vorig jaar met mijn vriend ook gehad.
maar op een gegeven moment zei hij zelf iets in de trant van, jij bent van mij en ik ben van jou...met andere woorden, we horen bij elkaar/ hebben nu iets samen. Dat vond ik wel heel lief. We kenden elkaar toen iets van 3 maanden volgens mij.
Ik denk dat je het ook wel voelt dat hij ook graag verder met je wil. Neemt hij zelf ook initiatieven om je steeds weer te kunnen zien? En is het niet alleen om te sexen? Je gevoel intuitie zegt al heel veel.
maar op een gegeven moment zei hij zelf iets in de trant van, jij bent van mij en ik ben van jou...met andere woorden, we horen bij elkaar/ hebben nu iets samen. Dat vond ik wel heel lief. We kenden elkaar toen iets van 3 maanden volgens mij.
Ik denk dat je het ook wel voelt dat hij ook graag verder met je wil. Neemt hij zelf ook initiatieven om je steeds weer te kunnen zien? En is het niet alleen om te sexen? Je gevoel intuitie zegt al heel veel.
donderdag 8 mei 2008 10:49
Ja, gevoel zegt veel, als je een beetje normaal in elkaar zit 
Ik ben zelf op dat gebied erg onzeker en kan bij het kleinste ding al denken: "zie je wel, hij vindt me toch niet zo leuk" en neem dan preventief zoveel afstand dat een man vaak juist daardoor afhaakt.
Dus gevoel zegt veel, maar verlies niet ook je verstand uit het oog: ik moet mezelf juist vaak bij elkaar rapen om niet aan m'n gevoel toe te geven.
Maar dit is een beetje off topic. Reiger100, ik ben ook zo ouderwets, ik zou willen dat meer mensen (vooral meer mannen!) dat ook waren!
Ik ben zelf op dat gebied erg onzeker en kan bij het kleinste ding al denken: "zie je wel, hij vindt me toch niet zo leuk" en neem dan preventief zoveel afstand dat een man vaak juist daardoor afhaakt.
Dus gevoel zegt veel, maar verlies niet ook je verstand uit het oog: ik moet mezelf juist vaak bij elkaar rapen om niet aan m'n gevoel toe te geven.
Maar dit is een beetje off topic. Reiger100, ik ben ook zo ouderwets, ik zou willen dat meer mensen (vooral meer mannen!) dat ook waren!
donderdag 8 mei 2008 23:22
@Emmeke: ik snap je helemaal qua je afsluiten! Ik kan elk woordje op een goudschaaltje wegen en dat slaat altijd meer uit naar de negatieve kant. Waarschijnlijk om mezelf te behoeden voor teleurstelling en zo . En dan ga ik inderdaad afstand nemen en dat werkt averechts. Het is bijna een soort bindingsangst, want in een relatie heb ik het ook. Ik vind het echt eng om mezelf bloot te geven wat dat betreft en durf er nooit op te vertrouwen dat het goed zit. Laat staan dat ik uit mezelf ga zeggen wat ik zou willen als hij nog niks heeft uitgesproken.. Schiet dus niet op dan he pfff !
Ik heb met date heel veel gechat en nog soms. We sms'en af en aan. Ik heb hem nu 4 keer gezien met tussenpauzes van zeker 3 a 4 weken. Na eerste keer duurde het 3 maanden trouwens voordat we een nieuwe date hadden. Het was namelijk een tamelijk rare 1e date haha. Ik geloof dat hem dat weer onzeker heeft gemaakt, want ik heb destijds mijn twijfels wel uitgesproken. Ik ken hem van paiq (datingsite) en mijn collega had hem ook als match en zij sprak hem ook wel daar. Hij had haar in vertrouwen gezegd (heeft zij dus beschaamd eigenlijk ) Dat hij mij echt heel leuk vond na 1e date. Dat hoorde ik pas na 2e date trouwens.
Elke date duurde echt heel lang omdat het zo leuk was (7 uur of zo). Laatste date eindigde ermee dat we gingen zoenen en dat hij zei dat hij mij heel lief vond. Daarna moest hij ergens anders heen. Met koninginnenacht sms'te hij (dronken) dat ik zo lief was. Maar ook dat hij liefde wilde maar ook vrijheid en ruimte.. In feite heeft hij zelfde angst als ik, want daar hebben we het weleens over gehad. In elk geval is hij sindsdien weer afstandelijker, hoewel intentie tot volgende date is uitgesproken. Misschien heb ik niet goed gereageerd of.. nou ja: ik weet niet. Ik sprak hem gisteren wel even op paiq en dat was wel leuk. maar hij is ook wel echt met zichzelf bezig (slikt net Anti depressiva en zo) Zal ook niet meehelpen.
Sorry voor langdradige verhaal
@reiger: Lijkt me alleen maar heel fijn als het zo 'ouderwetsch' kan haha. Ergens denk ik ook wel dat het nog steeds zo werkt dat mannen het voortouw nemen daarin. Als je als vrouw te happig bent of iets zegt, werkt dat vaak weer averechts.
. En dan ga ik inderdaad afstand nemen en dat werkt averechts. Het is bijna een soort bindingsangst, want in een relatie heb ik het ook. Ik vind het echt eng om mezelf bloot te geven wat dat betreft en durf er nooit op te vertrouwen dat het goed zit. Laat staan dat ik uit mezelf ga zeggen wat ik zou willen als hij nog niks heeft uitgesproken.. Schiet dus niet op dan he pfff !Ik heb met date heel veel gechat en nog soms. We sms'en af en aan. Ik heb hem nu 4 keer gezien met tussenpauzes van zeker 3 a 4 weken. Na eerste keer duurde het 3 maanden trouwens voordat we een nieuwe date hadden. Het was namelijk een tamelijk rare 1e date haha. Ik geloof dat hem dat weer onzeker heeft gemaakt, want ik heb destijds mijn twijfels wel uitgesproken. Ik ken hem van paiq (datingsite) en mijn collega had hem ook als match en zij sprak hem ook wel daar. Hij had haar in vertrouwen gezegd (heeft zij dus beschaamd eigenlijk
) Dat hij mij echt heel leuk vond na 1e date. Dat hoorde ik pas na 2e date trouwens. Elke date duurde echt heel lang omdat het zo leuk was (7 uur of zo). Laatste date eindigde ermee dat we gingen zoenen en dat hij zei dat hij mij heel lief vond. Daarna moest hij ergens anders heen. Met koninginnenacht sms'te hij (dronken) dat ik zo lief was. Maar ook dat hij liefde wilde maar ook vrijheid en ruimte.. In feite heeft hij zelfde angst als ik, want daar hebben we het weleens over gehad. In elk geval is hij sindsdien weer afstandelijker, hoewel intentie tot volgende date is uitgesproken. Misschien heb ik niet goed gereageerd of.. nou ja: ik weet niet. Ik sprak hem gisteren wel even op paiq en dat was wel leuk. maar hij is ook wel echt met zichzelf bezig (slikt net Anti depressiva en zo) Zal ook niet meehelpen.
Sorry voor langdradige verhaal
@reiger: Lijkt me alleen maar heel fijn als het zo 'ouderwetsch' kan haha. Ergens denk ik ook wel dat het nog steeds zo werkt dat mannen het voortouw nemen daarin. Als je als vrouw te happig bent of iets zegt, werkt dat vaak weer averechts.
donderdag 8 mei 2008 23:32
Anyway Emmeke, ik twijfel of ik me nu juist wel of niet moet uitspreken! Aan de ene kant zou het kunnen dat hij onzeker is en daardoor ook niks durft te zeggen.. Of ik moet het even laten omdat hij eerst weer beter in zijn vel moet gaan zitten...
Wat maakt precies dat jij nu twijfelt om je uit te spreken? Angst om je liefde niet beantwoord te zien? Ook zo'n moeilijke: zoiets wil je niet horen, maar het is eigenlijk ook wel zo rustig als je dat weet en het dan kan afkappen haha.
Wat maakt precies dat jij nu twijfelt om je uit te spreken? Angst om je liefde niet beantwoord te zien? Ook zo'n moeilijke: zoiets wil je niet horen, maar het is eigenlijk ook wel zo rustig als je dat weet en het dan kan afkappen haha.
vrijdag 9 mei 2008 00:34
Lastig in jouw geval ja: er zijn wel een aantal tekenen dat het wel iets zou kunnen betekenen. Jullie sms-en af en aan, hij heeft tegen je collega gezegd dat hij je echt heel leuk vond, jullie hebben alleen nog maar gezoend en dus verder vooral ook veel geknuffeld en gepraat enzo en elkaar aardig leren kennen, er is de intentie van een vervolgdate.
Klinkt als iets dat wel potentie heeft. Maar ik kan me voorstellen dat hij tijd en ruimte nodig heeft om allerlei dingen voor zichzelf op een rijtje te krijgen.
Misschien kun je je voorzichtig over jouw gevoel uitspreken zonder hem daarmee 'voor een blok te zetten'? Zonder hem het gevoel te geven dat hij nu ook al een uitspraak moet doen? Iets als: "geen idee hoe het met jou zit, en zelf weet je dat misschien ook nog niet, maareh, van mijn kant zie ik dit op zich wel als iets met potentie" (die laatste drie woorden geven voor jezelf ook een veilige marge)
Iemand zal toch als eerste met de billen bloot moeten...en dat kun je op elk gewenst moment doen, zonder dat dat betekent dat hij ook direct met de billen bloot moet. Of wil je liever dat hij dan ook met de billen bloot gaat?
Bij mij is het heel anders: elkaar nu 4x gezien in 3 maanden tijd ofzo, en alle tekenen wijzen op "ik ben slechts een oproep-scharrel". Dat zou in het verleden reden zijn geweest voor mij om het hierbij te laten, maar ik weet inmiddels van bevriende stellen dat zij 'slow starters' waren en dat er langzaamaan iets is gegroeid, en ik wil niet meteen alles in de kiem smoren door mijn gebrekkige vertrouwen in mannen ("zie je wel het is er weer zo een"). Ik moet het maar even aankijken. Heb in het verleden direct een anti-reactie gehad als een man er niet zo voor leek te gaan als ik en dacht: no way dat ik me nog aan het lijntje ga laten houden.
Maar iemand een beetje tijd en ruimte gunnen is misschien zo gek nog niet. Kwestie van vertrouwen. (En dan je intussen je afvragen of je geen Gekke Henkie bent Ik moet dit maar niet al te lang meer laten duren.)
Klinkt als iets dat wel potentie heeft. Maar ik kan me voorstellen dat hij tijd en ruimte nodig heeft om allerlei dingen voor zichzelf op een rijtje te krijgen.
Misschien kun je je voorzichtig over jouw gevoel uitspreken zonder hem daarmee 'voor een blok te zetten'? Zonder hem het gevoel te geven dat hij nu ook al een uitspraak moet doen? Iets als: "geen idee hoe het met jou zit, en zelf weet je dat misschien ook nog niet, maareh, van mijn kant zie ik dit op zich wel als iets met potentie" (die laatste drie woorden geven voor jezelf ook een veilige marge)
Iemand zal toch als eerste met de billen bloot moeten...en dat kun je op elk gewenst moment doen, zonder dat dat betekent dat hij ook direct met de billen bloot moet. Of wil je liever dat hij dan ook met de billen bloot gaat?
Bij mij is het heel anders: elkaar nu 4x gezien in 3 maanden tijd ofzo, en alle tekenen wijzen op "ik ben slechts een oproep-scharrel". Dat zou in het verleden reden zijn geweest voor mij om het hierbij te laten, maar ik weet inmiddels van bevriende stellen dat zij 'slow starters' waren en dat er langzaamaan iets is gegroeid, en ik wil niet meteen alles in de kiem smoren door mijn gebrekkige vertrouwen in mannen ("zie je wel het is er weer zo een"). Ik moet het maar even aankijken. Heb in het verleden direct een anti-reactie gehad als een man er niet zo voor leek te gaan als ik en dacht: no way dat ik me nog aan het lijntje ga laten houden.
Maar iemand een beetje tijd en ruimte gunnen is misschien zo gek nog niet. Kwestie van vertrouwen. (En dan je intussen je afvragen of je geen Gekke Henkie bent
Ik moet dit maar niet al te lang meer laten duren.)
vrijdag 9 mei 2008 00:57
Hmmm, moeilijk hoor! Inderdaad kan het wel zo zijn dat er uiteindelijk meer uit voortkomt.. Dan is tijd en ruimte misschien het beste om gevoel te laten ontstaan en zo. Maar dat weet je niet vantevoren. Dan kun je inderdaad alleen maar besluiten dat je het voorlopig het voordeel van de twijfel geeft en gewoon zo doorgaat. Totdat het moment daar is om je uit te spreken..
Ja, ik heb zo'n formulering richting date ook wel een beetje in mijn hoofd zitten.. Pff, het lijkt wel hele slechte timing ook, met betrekking tot zijn persoonlijke gedoe. Dat maakt mij helemaal omzichtig. Maar heb ergens dan ook de neiging om het radicaal af te kappen haha. Dan hoef ik me er niet meer druk over te maken of onzeker te zijn. Maar ik heb dus ook het idee dat dat jammer zou zijn..
Ja, ik heb zo'n formulering richting date ook wel een beetje in mijn hoofd zitten.. Pff, het lijkt wel hele slechte timing ook, met betrekking tot zijn persoonlijke gedoe. Dat maakt mij helemaal omzichtig. Maar heb ergens dan ook de neiging om het radicaal af te kappen haha. Dan hoef ik me er niet meer druk over te maken of onzeker te zijn. Maar ik heb dus ook het idee dat dat jammer zou zijn..
vrijdag 9 mei 2008 11:54
ja lastig idd.. ik zit nu nog in een date-fase maar STEL het zou over gaan op wat meer serieus.. wil ik dat toch wel graag als een soort bevestiging zien. Niet alsof 'veel met elkaar om gaan' DE relatie is. Een relatie is ook dat er niet met anderen gerommeld mag worden, en daar ben je nog niet zeker van in een date-fase vind ik. Wat mij betreft moet het dus wel besproken worden.
maar STEL het zou over gaan op wat meer serieus.. wil ik dat toch wel graag als een soort bevestiging zien. Niet alsof 'veel met elkaar om gaan' DE relatie is. Een relatie is ook dat er niet met anderen gerommeld mag worden, en daar ben je nog niet zeker van in een date-fase vind ik. Wat mij betreft moet het dus wel besproken worden.
donderdag 29 oktober 2009 21:44
Haai lieve mensen!
ik lees al even mee.. ik zit ook in een date of relatie fase
Om even met jullie woorden te spreken in de "rommel" fase...
Ik heb hem op een feestje ontmoet,ik stond al droog vanaf 30 april en moest nodig van bil.
Ik ging met hem mee en ging ervan uit dat het een one night stand zou worden.
Was totaal verrast toen hij me de volgende morgen niet direct zijn huis uit trapte.. sterker nog, we zijn 3 (!!) dagen bij elkaar gebleven, toen een paar dagen terug naar huis en toen weer 3 dagen bij elkaar geweest.
Toen heb ik na de 2e keer 3 dagen bij hem geweest te zijn gevraagd hoe hij ons zag en hoe wat hem betreft de zaken liggen.
Hij schrok denk ik erg van die vraag, hij had zoiets van jeetje waarom vraag je dit nu al, ik ken je nog maar net.
(pfff ik kende hem dus al wel een stuk beter dan de "normale" one night stand mannen... het is in geen jaren geweest dat het meer dan een two night stand is geworden)
Nou goed beetje te direct dus, kon hij duidelijk nog ff niet hebben.
Maar we hebben elkaar sindsdien wel weer 2x gezien en dat is heel erg leuk en gezellig.. ergens heb ik een gevoel van :so far so good.
Hij heeft wel duidelijk naar mij uitgesproken dat er geen andere vrouwen meer aan hem mogen zitten. (ik las dat dit toch ook echt een signaal is).
Maar mijn grote punt is als we niet bij elkaar zijn smst hij mij bijna nooit, en belt hij mij ook bijna nooit.
ZWAAR IRRITANT vind ik dat!!!
Ik ga dan toch weer met mijn onzekere hoofd denken dat hij me toch niet leuk vind, dat hij gewoon niet aan me denkt en ik heb geen idee hoe ik er mee om moet gaan....
Ik zit wat dat betreft echt in dubio.. moet ik hem nou wel gewoon zelf bellen? Moet ik het aan hem overlaten?
Wanneer sluit ik mezelf teveel af??
Wanneer bel ik teveel?? (ik bel max. 1x per dag..vandaag niet gedaan omdat ik wilde weten of hij mij zou bellen.. maar nee dus)
Ik vind hem echt heel leuk... vandaar dus ook die onzekerheid..
wlurg hoe ga ik hier nou eens mee om?
ik lees al even mee.. ik zit ook in een date of relatie fase
Om even met jullie woorden te spreken in de "rommel" fase...
Ik heb hem op een feestje ontmoet,ik stond al droog vanaf 30 april en moest nodig van bil.
Ik ging met hem mee en ging ervan uit dat het een one night stand zou worden.
Was totaal verrast toen hij me de volgende morgen niet direct zijn huis uit trapte.. sterker nog, we zijn 3 (!!) dagen bij elkaar gebleven, toen een paar dagen terug naar huis en toen weer 3 dagen bij elkaar geweest.
Toen heb ik na de 2e keer 3 dagen bij hem geweest te zijn gevraagd hoe hij ons zag en hoe wat hem betreft de zaken liggen.
Hij schrok denk ik erg van die vraag, hij had zoiets van jeetje waarom vraag je dit nu al, ik ken je nog maar net.
(pfff ik kende hem dus al wel een stuk beter dan de "normale" one night stand mannen... het is in geen jaren geweest dat het meer dan een two night stand is geworden)
Nou goed beetje te direct dus, kon hij duidelijk nog ff niet hebben.
Maar we hebben elkaar sindsdien wel weer 2x gezien en dat is heel erg leuk en gezellig.. ergens heb ik een gevoel van :so far so good.
Hij heeft wel duidelijk naar mij uitgesproken dat er geen andere vrouwen meer aan hem mogen zitten. (ik las dat dit toch ook echt een signaal is).
Maar mijn grote punt is als we niet bij elkaar zijn smst hij mij bijna nooit, en belt hij mij ook bijna nooit.
ZWAAR IRRITANT vind ik dat!!!
Ik ga dan toch weer met mijn onzekere hoofd denken dat hij me toch niet leuk vind, dat hij gewoon niet aan me denkt en ik heb geen idee hoe ik er mee om moet gaan....
Ik zit wat dat betreft echt in dubio.. moet ik hem nou wel gewoon zelf bellen? Moet ik het aan hem overlaten?
Wanneer sluit ik mezelf teveel af??
Wanneer bel ik teveel?? (ik bel max. 1x per dag..vandaag niet gedaan omdat ik wilde weten of hij mij zou bellen.. maar nee dus)
Ik vind hem echt heel leuk... vandaar dus ook die onzekerheid..
wlurg hoe ga ik hier nou eens mee om?
donderdag 29 oktober 2009 22:08
quote:Emmeke schreef op 08 mei 2008 @ 10:49:
Ja, gevoel zegt veel, als je een beetje normaal in elkaar zit
Ik ben zelf op dat gebied erg onzeker en kan bij het kleinste ding al denken: "zie je wel, hij vindt me toch niet zo leuk" en neem dan preventief zoveel afstand dat een man vaak juist daardoor afhaakt.
Daar ben ik het niet mee eens...jij geeft jezelf daar dan dus de schuld van? Een vent die jou leuk genoeg vindt, doet écht wel die moeite, denk ik
Dus gevoel zegt veel, maar verlies niet ook je verstand uit het oog: ik moet mezelf juist vaak bij elkaar rapen om niet aan m'n gevoel toe te geven.
Maar dit is een beetje off topic. Reiger100, ik ben ook zo ouderwets, ik zou willen dat meer mensen (vooral meer mannen!) dat ook waren!
Ja, gevoel zegt veel, als je een beetje normaal in elkaar zit
Ik ben zelf op dat gebied erg onzeker en kan bij het kleinste ding al denken: "zie je wel, hij vindt me toch niet zo leuk" en neem dan preventief zoveel afstand dat een man vaak juist daardoor afhaakt.
Daar ben ik het niet mee eens...jij geeft jezelf daar dan dus de schuld van? Een vent die jou leuk genoeg vindt, doet écht wel die moeite, denk ik
Dus gevoel zegt veel, maar verlies niet ook je verstand uit het oog: ik moet mezelf juist vaak bij elkaar rapen om niet aan m'n gevoel toe te geven.
Maar dit is een beetje off topic. Reiger100, ik ben ook zo ouderwets, ik zou willen dat meer mensen (vooral meer mannen!) dat ook waren!
donderdag 29 oktober 2009 22:25
Wooh, n twee dates al vragen hoe het zit? Ik had in het begin ook dagenlang dates met mijn vriend maar we zijn pas na een aantal weken (en heeeeeeeel veel dates) aan het gesprek begonnen hoe we het nou eigenlijk zagen. En toen zei hij dat hij het wel fijn zou vinden als ik echt zijn vriendin zou worden. Zoiets dus
donderdag 29 oktober 2009 22:33
quote:Stephanietje schreef op 29 oktober 2009 @ 22:25:
Wooh, n twee dates al vragen hoe het zit? Ik had in het begin ook dagenlang dates met mijn vriend maar we zijn pas na een aantal weken (en heeeeeeeel veel dates) aan het gesprek begonnen hoe we het nou eigenlijk zagen. En toen zei hij dat hij het wel fijn zou vinden als ik echt zijn vriendin zou worden. Zoiets dus
berichtje naar mij?
het is inderdaad beetje te snel geweest ja... wlug ik weer..
maar aangezien ik zelf al zoveel voelde was ik een beetje bang om gekwetst te worden.. maar ja eigenlijk natuurlijk helemaal logisch dat hij daar niet direct antwoord op kon geven.. arme jongen maar ja daarom probeer ik nu dus de cool ness zelf te zijn.. maar dat lukt niet echt ... hihihihi..
Wooh, n twee dates al vragen hoe het zit? Ik had in het begin ook dagenlang dates met mijn vriend maar we zijn pas na een aantal weken (en heeeeeeeel veel dates) aan het gesprek begonnen hoe we het nou eigenlijk zagen. En toen zei hij dat hij het wel fijn zou vinden als ik echt zijn vriendin zou worden. Zoiets dus
berichtje naar mij?
het is inderdaad beetje te snel geweest ja... wlug ik weer..
maar aangezien ik zelf al zoveel voelde was ik een beetje bang om gekwetst te worden.. maar ja eigenlijk natuurlijk helemaal logisch dat hij daar niet direct antwoord op kon geven.. arme jongen maar ja daarom probeer ik nu dus de cool ness zelf te zijn.. maar dat lukt niet echt ... hihihihi..
