Hoe zou het hem/haar zijn vergaan?

04-08-2022 07:32 63 berichten
Kennen jullie dat? Van die mensen die een (korte) tijd in je leven zijn geweest en waarvan je je altijd blijft afvragen wat ermee is gebeurd? Hoe het hen is vergaan?

Op de middelbare school (15 jaar geleden) heb ik in de klas gezeten met een jongen uit Oekraïne, toen al een vluchteling, nooit geweten waarom hij is gevlucht. Hij was zachtaardig, intelligent, gereserveerd maar vrolijk en benaderbaar. Hij was klein en had prachtige ogen. Ik was niet verliefd op hem maar we konden het om de één of andere manier altijd goed vinden, terwijl hij weinig aansluiting had. Hij woonde in een asielzoekerscentrum.

Later ben ik hem nog eens tegengekomen in de kroeg, een boom van een kerel geworden. Op de middelbare neigde hij soms een beetje naar wat criminele clubjes buiten schooltijd, hij studeerde nu rechten, wat hebben we daar smakelijk om gelachen.

Hij heeft geen social media meer en in de jaren erna ben ik altijd zo benieuwd geweest wat er van hem terecht is gekomen. Zeker nu de oorlog speelt komt hij vaak terug in mijn gedachten, ik droom er ook regelmatig over. Hoe zou het hem zijn vergaan?

Hebben jullie ook dergelijke verhalen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, op de basisschool had ik een vriend en halverwege ging hij verhuizen. Ik weet alleen zijn voornaam dus ik ga hem nooit meer terug kunnen vinden, maar al zo lang komt hij af en toe in mij herinnering en inderdaad de vraag: wat is er van hem geworden?
Als docent had ik jaren geleden (17 / 18 jaar) een leerling in de klas die gevlucht was uit Nagorno Karabach ivm het geweld daar. Een fijne meid, ik mocht haar graag.
Haar familie had asiel aangevraagd, maar dat was afgwezen. Zij zijn toen teruggestuurd. Zeker als ik lees over alweer oplaaiend geweld daar denk ik aan haar en vraag me af wat er van haar terecht is gekomen.
Hetzelfde geldt voor een leerling uit Tjaad, die uitgezet zou worden en toen ondergedoken is.
Geen idee hoe het ze is vergaan en ook niet vindbaar op internet.
Mevrouw75 schreef:
04-08-2022 07:37
Ja, op de basisschool had ik een vriend en halverwege ging hij verhuizen. Ik weet alleen zijn voornaam dus ik ga hem nooit meer terug kunnen vinden, maar al zo lang komt hij af en toe in mij herinnering en inderdaad de vraag: wat is er van hem geworden?
Haha herkenbaar. Ik weet zijn voornaam nog en dat hij rood haar had.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb in mijn jeugd in veel instellingen gezeten, met jongeren met ernstige problematiek. Sommige van die jongeren waren er echt heel slecht aan toe, deden meerdere pogingen om hun leven te beëindigen. Omdat ik er zelf natuurlijk ook niet voor niks zat zijn veel van mijn herinneringen vervaagd van die tijd, misschien maar goed ook.

Maar goed, daar denk ik dus vaak aan terug, aan die jongeren waar ik toen mee optrok, hoe het met ze gaat, of ze hun leven op de rit hebben gekregen. Maar door mijn slechte geheugen van die tijd weet ik alleen nog vaag voornamen, en ze kwamen uit het hele land, dus denk niet dat ik er ooit achter zal komen hoe het met ze gaat nu. Ik hoop goed.
You know what, take off your cranky pants and go take a nap, all right?
Alle reacties Link kopieren Quote
Geinig topic.

Ik had op de mavo een meisje in de klas met een groeistoornis en een ietwat misvormd gezichtje. Ze had weinig aansluiting in de klas, ik ben een poosje met haar omgegaan zoals een heleboel meiden bij mij uit de klas maar het stopte ook weer.

Heel af en toe vraag ik me af of ze nog leeft en hoe het met haar gaat.
...
Alle reacties Link kopieren Quote
WollenStone schreef:
04-08-2022 07:41
Haha herkenbaar. Ik weet zijn voornaam nog en dat hij rood haar had.
Hier precies hetzelfde! Ook een basisschool vriend met rood haar. Ik weet zijn achternaam ook nog maar dat levert nooit iets op als ik hem Google..
Alle reacties Link kopieren Quote
Privé ben ik enorm benieuwd naar een vriendje die ik op de kleuterschool/deel lagere school had en voor wie ik door het vuur ging. Hij was grappig, druk en samen speelde we professor bij de waterbak in het klaslokaal. Hij was Jehovah's getuige en mocht om die reden niet op mijn verjaardagfeestje komen. Maar zijn moeder vond het wel goed dat hij een weekje later op woensdagmiddag "gewoon" kwam spelen. Mijn moeder bakte nog een keer pannenkoeken en hij nam een zelf geknutseld cadeautje mee (ik heb het nog op zolder liggen)

In de helft van de eerste klas lagere school was hij "ineens" verdwenen als in: verhuisd met zijn moeder (moeder was alleenstaand) naar god weet waar. Ik was toen zo overstuur dat mijn ouders met mij langs zijn oude huis zijn gereden om te kijken of het echt waar was, huis stond leeg en ik herinner mij nog flarden van dat ik huilend op het keukenraam heb staan bonken. Ontroostbaar was ik.

Met de komst van internet heb ik hem nog eens opgezocht maar niet te vinden (nu heb ik zelf ook geen SM)

Werk gerelateerd ben ik ook nog weleens benieuwd hoe het sommige (ex) patiënten/cliënten is vergaan maar uiteraard ga ik daar niet actief naar op zoek omdat ik dat niet ethisch vind.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook zo iemand. Ik liep heel vroeger alle gabberfeesten af en had een partner in crime die in Lelystad woonde toen. We zagen elkaar bijna elk weekend, gedurende een paar jaar, en hadden altijd de grootste lol samen. We zijn elkaar helemaal uit het oog verloren en ik heb echt totaal geen idee hoe het nu met hem gaat. :( Zo jammer.
Stressed is just desserts spelled backwards
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had vroeger een paar jaar een schoolvriendin die ook een ziekte had.
Geprobeerd te vinden maar niet gelukt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn vriendje van de basisschool. Een heel zachtaardige jongen en super grappig. Maar hij had wel moeite zich staande te houden tussen het “geweld” van de andere jongens in onze grote klas. Ik weet nog dat hij voor een verjaardag alleen geld wilde hebben, omdat hij zijn familie uit eten wilde nemen. McDonalds werd het 😉 Ik mocht tot mijn grote verbazing ook mee, en in de glijbaan gaf hij mij een (nep) gouden armbandje. Hij was een buitenbeentje. Tussen groep 2 en groep 5 waren we onafscheidelijk.

Totdat zijn ouders drie provincies verderop gingen wonen. Ik ben nog dan keer bij hun op bezoek geweest en zij bij ons. Maar het was mijn moeder die dat dan organiseerde en toen zij plotseling overleed is het contact verloren.

Ik heb uiteindelijk zijn vader online gevonden, maar om de een of andere reden wil zijn zoon absoluut niks met mij te maken hebben. Tussen die twee botert het blijkbaar ook niet zo goed, dus pa heeft strikte orders niemand wat over het privéleven van zijn zoon te vertellen.

Zo zonde. Maar ik hoop dat hij gelukkig is.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
Alle reacties Link kopieren Quote
Op de basisschool zaten een aantal kinderen van het kamp in de klas. Op dit kamp woonde een Sinti gemeenschap en er waren veel problemen daar met criminaliteit, bedreigingen richting gemeente als ze gingen handhaven, de kinderen kwamen pas tegen 10.30/11.00 uur op school opdagen (als ze al kwamen). De middelbare school werd sowieso niet afgemaakt want in die tussentijd waren ze al zwanger en aan een man gekoppeld. Hele nare omgeving dus. Een meisje waarvan de vader Sinti was en de moeder niet (ze woonde wel op het kamp) paste daar helemaal niet tussen. Ze was leergierig en had helemaal niks met de andere kinderen die van het kamp in onze klas zaten. We gingen ook vaak samen lunchen in het park en ze was altijd ontzettend bang dat haar vader het zag want ze mocht niet met kinderen van buiten het kamp omgaan. Heel treurig en ik vraag mij soms nog weleens af hoe het haar vergaan is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ook lastig is, vrouwen veranderen nog wel eens van naam als ze een relatie krijgen. Dan is het echt lastig om iemand terug te vinden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
eerste jaar op kamers in Antwerpen (lees: jong en naïef) en oh zo verliefd op een Nigeriaanse voetballer
het was een half jaar van extase, veel plezier, veel seks, dromen en volledig in de wolken - gewoon leven van de zon en de liefde
tot ik er achter kwam dat hij gewoon thuis een vrouw had (ouch)
maar toch: ik had die tijd niet willen missen
en ook al was ik heel lang heel kwaad (terecht ook) - nu vraag ik me af en toe wel nog eens af hoe het met hem gaat

Er staan heel wat naamgenoten online, maar verder dan eens googelen en op profielen kijken, heb ik er niet mee gedaan - het blijft bij een herinnering
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Wat een bijzondere verhalen! Ik vind het ergens triest maar toch ook bijzonder, hoe iemand een indruk op je kan maken wat je nooit meer los laat.

Ik sta er zelf ook zo van te kijken dat ik zo vaak aan hem terugdenk. Ik heb zijn naam regelmatig gegoogled, maar hij heeft een veel voorkomende naam vermoed ik want er komen een heleboel hits naar boven. Achja, wie weet komen we elkaar nog eens tegen. Of niet natuurlijk!
Alle reacties Link kopieren Quote
Jazeker. Ik had ooit een huisgenoot die uit Siërra Leone kwam. Overdag studeerde hij aan de uni, in avond werkte hij bij de bagage-afhandeling op Schiphol. Heel positief ingestelde jongen die dolblij was dat hij in Nederland kon studeren. We keken af en toe samen films. Zijn mailadres en nummer werken niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Werkgerelateerd denk ik regelmatig aan oud patiënten en hoe het nu met ze zou zijn.

Privégerelateerd kan ik zo 1 2 3 niks bedenken eigenlijk.
zuursnoepje wijzigde dit bericht op 27-08-2022 00:25
45.59% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had toen ik 13 was een vriendje. Het was een Turkse jongen van 17, ik vond het zo spannend dat hij een stukje ouder was. Een vriendinnetje zei... hoe kan je nou met zo'n lelijke Turk verkering hebben?! :-D maar ik vond hem superknap.

Jaren later zijn we elkaar weer tegen gekomen. Nu bijna dagelijks contact (toevallig stuur hij nu net een berichtje). Ik weet dat hij tegen iedereen zegt dat hij weer contact heeft met zijn jeugdliefde :rofl: Maar het stelde natuurlijk eigenlijk niks voor.

Hij werkt overigens niet, zijn broers en zussen hebben indrukwekkende carrières maar hij dus niet. Volgens mij houdt hij niet zo van werken.

Andere vriendjes was mij zijn overleden. Een vermoord, andere zelfdoding. Andere hartaanval, terwijl hij nog hartstikke jong was.

Overigens is een jeugdvriendin van mij de prostitutie ingegaan en ging harddrugs gebruiken, terwijl zij van haar ouders soms niet met mij mocht omgaan omdat ik een slechte invloed zou zijn!! Zij en haar zusje beiden in de prostitutie. Ik ben gaan studeren.
Alle reacties Link kopieren Quote
ZuurSnoepje schreef:
05-08-2022 20:33
Werkgerelateerd (psychiatrie) denk ik regelmatig aan oud patiënten en hoe het nu met ze zou zijn. Zodra ze worden ontslagen zeg ik altijd dat ik hoop ze nooit weer te zien, want dat betekent iets goeds! Soms hoor ik nog wel eens via ambulant dat ze zijn overleden aan bijvoorbeeld suïcide, of juist dat het nu heel goed gaat.

Privégerelateerd kan ik zo 1 2 3 niks bedenken eigenlijk.
Ja dat nooit meer zien dat herken ik wel ja...zei ik ook vaak. :rose:
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Op de middelbare school een meisje in de klas die vreselijk gepest werd…string werd doorgeknipt (kwam toevallig boven haar broek uit) stuk van haar haren afgeknipt, dingen op het bord over haar geschreven. Haar vader (of stiefvader) was een vreselijke creep. Ik weet alleen haar voornaam nog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisselle schreef:
05-08-2022 20:57
Andere vriendjes was mij zijn overleden. Een vermoord, andere zelfdoding. Andere hartaanval, terwijl hij nog hartstikke jong was.

:hug: Wat heftig voor je!

sprokkelientje schreef:
05-08-2022 21:54
Ja dat nooit meer zien dat herken ik wel ja...zei ik ook vaak. :rose:

:heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zat vroeger bij een jongen in de klas met wie ik weleens omging. Later hoorde ik van mijn vader dat hij een eetstoornis had. Ik schrok er echt van, ik heb hem proberen op te zoeken op social media maar helaas.. Ik hoop echt dat het goed met hem gaat. Was een lieve jongen die het niet makkelijk had thuis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik begin 20 was heb ik een tijdje in Spanje gewoond. Daar ontmoette ik een vrouw van eind 30 die me daar op sleeptouw heeft genomen. Ze maakte de gekste dingen mee. Ze lag in scheiding en had allerlei plannen voor de toekomst.

Later heb ik tijdens een vakantie nog weleens met haar afgesproken, maar daarna nooit meer wat van haar gehoord. De Social media-profielen zijn al jaren inactief en een jaar geleden kreeg ik zelfs een berichtje via Facebook van iemand die naar haar op zoek was. Of ik soms meer wist.

Ze lijkt compleet van de aardbodem verdwenen en vraag me soms best af hoe het nu met haar gaat en of ze het geluk heeft gevonden waar ze toen zo zoekende in was...
Alle reacties Link kopieren Quote
We hadden op de meao een vriendinnenclubje. Met een heb ik nog contact via Facebook. Een ander is er met mijn ex van door gegaan, waar ik niet echt moeite mee had maar ik denk dat ze het zelf akward vond want ze wilde niets meer met mij te maken hebben. De andere 2 heb ik daarna ook nooit meer gezien of gehoord.
Mooie en bijzondere verhalen.

Zelf nu even geen bijdrage op dit tijdstip. Maar ik vroeg me af of jullie het idee hebben dat je zelf zo iemand bent die bij een ander nog in zijn herinnering zit en bij wie jíj een bepaalde indruk hebt achtergelaten?

Wellicht bij dezelfde persoon als waar jij nog aan terugdenkt. Of bij een heel ander persoon.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven