Ik ben bang

23-09-2022 00:57 194 berichten
Na jaren ge-jojo is het nu eindelijk zo ver.
Wij gaan scheiden. En dat is echt beter, mijn man houdt niet van mij.
Maar kan ik dit wel? Wat nu? Ik ben zó bang. We zijn zo lang samen geweest, ik ben nooit alleen geweest. Ik heb geen échte vrienden, geen hechte familiebanden. Ik sta er alleen voor met de kinderen. Hoe ga ik er mee om de kinderen de helft van de tijd te missen? Of zet ik niet in op co-ouderschap maar moet ik proberen dat ze enkel om het weekend naar papa gaan? Waar ga ik wonen? Hoe ga ik dat allemaal betalen? Hoe ga ik de avonden alleen doorkomen? Tegen wie vertel ik nu wat allemaal heb meegemaakt? Ik weet het allemaal niet meer en ben bang. Maar ik blijf al jaren bij hem, door deze angst, omdat ik bang ben alleen te zijn. Dat kan toch ook niet voor altijd zo doorgaan?
Wie helpt mij?
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt hier in ieder geval je verhalen kwijt, als je dat wilt. Een mens kan meer aan dan hij/zij denkt. Het komt goed. Sterkte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Enkel om het weekend naar hun vader? Omdat je ze anders te veel mist???

Ik snap dat je ze mist, maar dit is niet de bedoeling
Alle reacties Link kopieren Quote
Er komt nu ontzettend veel op je af, al je vragen kan ik mij voorstellen, probeer vertrouwen te hebben in jezelf, hoe moeilijk het ook lijkt.

Hoe gaan man en jij uitelkaar? Kan en wil hij je helpen met de praktische zaken? Of sta je daar ook alleen voor?

Hoe oud zijn je kinderen, zouden zij mee kunnen denken/inspraak kunnen hebben in de omgangsregeling? Wat jouw gevoel van hen missen op de momenten dat zij bij hun vader zijn, niet wegneemt uiteraard.

Is er één persoon in je omgeving die je in vertrouwen durft te nemen?

Wellicht kan je huisarts en/of een andere professionele hulpverlener je helpen.

Je hoeft niet te reageren op deze vragen hoor. Ik kan mij voorstellen dat je daar nu geen antwoord op hebt. Maar ik probeer met je mee te denken.

Je bent hier in ieder geval altijd welkom om te delen, om te vragen, om van je af te schrijven, als je daar behoefte aan hebt!

Sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja natuurlijk kan je dat. Iets in je neemt het van je over en zegt precies wat je moet doen. Zolang je niet zwicht voor het andere stemmetje in je dat vindt dat je het op moet geven of met spoed een vervanger moet vinden, word je steeds sterker en succesvoller.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren Quote
Lila-Linda schreef:
23-09-2022 06:10
Enkel om het weekend naar hun vader? Omdat je ze anders te veel mist???

Ik snap dat je ze mist, maar dit is niet de bedoeling

Ze zegt toch niet dat het zo zal gaan. Het zijn gewoon allemaal vragen die haar nu bezig houden. Waarbij allerlei gevoelens om de hoek komen kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
viva-life22 schreef:
23-09-2022 06:24
Ze zegt toch niet dat het zo zal gaan. Het zijn gewoon allemaal vragen die haar nu bezig houden. Waarbij allerlei gevoelens om de hoek komen kijken.

Ze overweegt om daar op in te zetten: ‘Of zet ik niet in op co-ouderschap maar moet ik proberen dat ze enkel om het weekend naar papa gaan?’

Dat is puur vanuit haar eigen gevoel en behoefte, wat ik me in haar paniek kan voorstellen. Maar het is niet fair naar haar kinderen en (ex-) man.

Sterkte TO.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren Quote
retrostar schreef:
23-09-2022 06:22
Ja natuurlijk kan je dat. Iets in je neemt het van je over en zegt precies wat je moet doen. Zolang je niet zwicht voor het andere stemmetje in je dat vindt dat je het op moet geven of met spoed een vervanger moet vinden, word je steeds sterker en succesvoller.

Nee, dat is niet zo. Ze zal met 101 vragen en/of angsten zitten, waar zelf niet uit komt. Prima om hier, bij de praktijkondersteuner of waar dan ook om hulp te vragen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren Quote
To ik zou iemand gaan zoeken waar je mee kunt praten en die je kan helpen je vragen te antwoorden . Ik begrijp goed dat het niet makkelijk zal worden maar bedenk goed dat je er uiteindelijk sterk uit zal komen ik wens je veel sterkte toe
Alle reacties Link kopieren Quote
viva-life22 schreef:
23-09-2022 06:24
Ze zegt toch niet dat het zo zal gaan. Het zijn gewoon allemaal vragen die haar nu bezig houden. Waarbij allerlei gevoelens om de hoek komen kijken.
Nee hoor. Ze overweegt ze dan maar amper naar hun vader te laten gaan. En dat is begrijpelijk vanuit paniek. Maar echt niet oke
Dank jullie voor de reacties, fijn om te lezen dat ik hier welkom ben met mijn vragen en verhaal. Zo voelt het toch een beetje alsof ik wél iemand heb en er niet helemaal alleen voor sta. Ik hoop dat de reacties vriendelijk blijven. Ik heb zeker ook fouten gemaakt en ik heb ook schuld aan deze situatie, we waren immers met twee. Met mijn verstand weet ik dat, maar mijn gevoel jo-joed op en neer. Op dit moment voelt het even alsof dit 100% zijn schuld is, het niet eerlijk is dat ik de kinderen überhaupt een dag moet missen en alleen ik goed genoeg voor de ze kan zorgen. Dat is niet reëel, dat weet ik ook best. Maar op dit moment lukt het me niet die gevoelens om te buigen. Ik ben bang en probeer vast te houden wat ik kan.
Ik weet echt niet wat in het belang is van de kinderen. Iedereen loopt altijd weg met co-ouderschap. Ik was zelf een 'om-het-weekend-naar-papakind' en dat vond ik al vaak. Het lijkt me zo belastend om iederen 3-4 dagen van huis/regels te wisselen, nergens geen vaste plek te hebben.
En dan komen die 'het is jouw schuld, ik heb hier niet om gevraagd en ik zorg beter voor de kinderen dan jij- gevoelens' en denk ik 'bekijk het maar, ze blijven bij.' En zo is het cirkeltje weer rond 😭
Alle reacties Link kopieren Quote
Tijd voor een hobby en een eigen vriendenkring.
Ga naar de Action en probeer eens verschillende dingen uit. Diamondpainting, haken, tekenen, boetseren, scrapbooken enz, enz.
Ga bij een club of vereniging, sporten, dansen, wandelen, schaken. Wordt vrijwilliger op school of bij een zorginstelling. Dat zijn leuke manieren om andere mensen te leren kennen. En het geeft afleiding als de kinderen er niet zijn.
Hoi Mres,
Wat een gedoe is het hè, uit elkaar gaan.
Al was het maar om de storm in je hoofd.
Allemaal helemaal normaal hoor, wat er nu rond raast in je gedachten.

Als ook alleenstaande moeder: zet zeker wel in op co-ouderschap. Dat gaat je een stuk vrijheid opleveren dat je nu net heel mooi zou kunnen inzetten voor jezelf.

Hoe oud zijn je kinderen ongeveer?
Heb je al dingen kunnen regelen als bijvoorbeeld huisvesting?

Ik leef met je mee, niet makkelijk dit :hug:
MariaDeJong schreef:
23-09-2022 07:30
Hoi Mres,
Wat een gedoe is het hè, uit elkaar gaan.
Al was het maar om de storm in je hoofd.
Allemaal helemaal normaal hoor, wat er nu rond raast in je gedachten.

Als ook alleenstaande moeder: zet zeker wel in op co-ouderschap. Dat gaat je een stuk vrijheid opleveren dat je nu net heel mooi zou kunnen inzetten voor jezelf.

Hoe oud zijn je kinderen ongeveer?
Heb je al dingen kunnen regelen als bijvoorbeeld huisvesting?

Ik leef met je mee, niet makkelijk dit :hug:

Wat een lieve reactie, dankjewel!
Ik heb 2 basisschoolkinderen, 1 onderbouw, 1 bovenbouw.
Ik heb helaas nog niets kunnen regelen. Ik sta een jaar of 6 ingeschreven bij de woningbouw (zo lang jojoen we al), maar ik zit nog vast in een ik-ben-zielig-en-kan-dit-nietstaat. Heel frustreren om te beseffen maar nog niet uit te kunnen stappen.
Ik heb het gevoel eerst de kinderen te moeten regelen. Ik wil geen extra vrijheid voor mezelf 😢
Alle reacties Link kopieren Quote
MRES schreef:
23-09-2022 07:40
Wat een lieve reactie, dankjewel!
Ik heb 2 basisschoolkinderen, 1 onderbouw, 1 bovenbouw.
Ik heb helaas nog niets kunnen regelen. Ik sta een jaar of 6 ingeschreven bij de woningbouw (zo lang jojoen we al), maar ik zit nog vast in een ik-ben-zielig-en-kan-dit-nietstaat. Heel frustreren om te beseffen maar nog niet uit te kunnen stappen.
Ik heb het gevoel eerst de kinderen te moeten regelen. Ik wil geen extra vrijheid voor mezelf 😢

Ik snap dat je zo denkt, en dat je ‘extra vrijheid’ ziet als een avondje stappen of een dag naar de spa?

Het kan ook zijn ‘extra werken zodat ik de week dat ik de kinderen heb, eerder naar huis kan’.

Werk je? Hoe flexibel kun je daar zijn?
Hebben jullie een koop- of huurhuis? Blijft een van de twee in het koophuis wonen en koopt de ander uit?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou focussen op de nieuwe woonsituatie, daar gaat een boel tijd en energie in zitten eer alles geregeld is. Hou het leuk door wat woontijdschriften te kopen en je te verheugen op helemaal zelf bepalen hoe je (eventueel oude) huis eruit gaat zien, of blader lekker samen met de kinderen. Of maak een moodbord.
Lorem Ipsum
Snap ik hoor, dat je dat denkt. Maar je bent een slimme vrouw. Die prima kan bedenken dat er mensen zijn die dit eerder gedaan hebben en er dus ervaring mee hebben. Op die ervaringen af gaan is gewoon slim.

Want precies zoals iemand hierboven net al zei: denk aan werk en je flexibiliteit in de week dat ze niet bij jou zijn (ik zou week op week af doen, dat vind ik het rustigste, maar dat is heel persoonlijk).
Ik werk extra in week dat ze er niet zijn en maak zo een fulltime baan (36 uur) goed te doen.
himalaya schreef:
23-09-2022 07:43
Ik snap dat je zo denkt, en dat je ‘extra vrijheid’ ziet als een avondje stappen of een dag naar de spa?

Het kan ook zijn ‘extra werken zodat ik de week dat ik de kinderen heb, eerder naar huis kan’.

Werk je? Hoe flexibel kun je daar zijn?
Hebben jullie een koop- of huurhuis? Blijft een van de twee in het koophuis wonen en koopt de ander uit?
Ohja, dat is wel een goed idee inderdaad.
Ik werk 32 uur en ben wel iets flexibel met een uurtje hier of daar, maar ik kan geen dagen wisselen oid. We hebben een koophuis, dat zal verkocht moeten worden.
anoniem_63a8a7d3a1580 wijzigde dit bericht op 23-09-2022 09:23
14.61% gewijzigd
Wonen: moet je uit huidige huis? Woon je ergens waar zicht zou kunnen zijn op wat anders?
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug: er komt nu veel op je af, niet alles is zorgelijk en moeilijk.
Bijvoorbeeld avonden alleen kunnen heel fijn zijn, iets leuks op de tv, lekkere pot thee erbij, dekentje op de bank en je kunt altijd nog even op Viva forum gaan.

Met geldzorg is het nu wel een goede tijd om in het weekend iets te gaan doen wat je leuk vindt, part time in het weekend bij een bloemist of een bakker gaan werken? Kan heel gezellig zijn!
Cursussen zijn duur, je zou misschien een taal kunnen gaan leren waar je je dan nuttig mee kunt maken en extra inkomen mee kunt krijgen.

Ik snap dat je door de bomen het bos niet meer ziet, stel kleine doelen en kijk vooruit, heus na een scheiding kan het leven veel leuker worden! Voor jou en de kinderen ook :)
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat je gaat doen: wat het beste is voor de kinderen. Want dat is jouw eerste verantwoordelijkheid. Ik denk dan dat co-ouderschap het uitgangspunt zou moeten zijn.

Ook om zo goed mogelijk voor je kinderen te kunnen zorgen en niet aan hen te gaan hangen ga je naar de huisarts om te vragen om hulp, bijvoorbeeld via de POH. Steun voor jou, bij jouw angsten en om zelf een netwerk op te gaan bouwen. Want dat heb je nodig. Als je man nu eigenlijk je enige netwerk is, dan snap ik dat het doodeng is. Dus dat moet je aanpakken. Niet door alleen te gaan sippen dat je zo zielig bent, maar door hulp te vragen.

Het is eng, maar voor je kinderen moet je hier mee aan de slag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Stap voor stap! Niet alles hoeft tegelijkertijd.
Maak lijstjes, al is het maar om je hoofd te ordenen.
Bij maatschappelijk werk kan je ook altijd terecht voor hulp bij je scheiding.
Of als het je psychisch boven je hoofd groeit kan je overwegen eens langs de POH GGZ van de huisarts te gaan. Laagdrempelig eens je hart luchten en hij of zij helpt je dan wel verder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken je angst ik heb 8 jaar getwijfeld.
2 jaar geleden toch doorgezet.
Het was heel zwaar, 5 maanden bij moeder gewoond, waar kids niks aan vonden.
Ex man werd heel snel totaal anders, kinderen beïnvloeden, financieel liegen, we zijn 2x naar mediation geweest, toen ieder eigen advocaat en in vechtscheiding.
Na 5 maanden vond ik nieuw huis, en ging het steeds beter met mij.
Ik wou kids ook niet missen, waren toen 12&15, werd gek zonder ze, maar ging idd meer werken, meer sporten, en kreeg nieuwe relatie, nu zou ik nooit meer fulltime moeder willen zijn, klinkt vreselijk . Wel heb ik hulp gehad van psycholoog. Wij waren 18 jaar samen, grote vriendengroep, die mij allemaal lieten vallen als baksteen, ook mijn eigen zus koos voor ex man, dit heb ik me vantevoren niet beseft.
En toch beste beslissing ooit.
:hug: :hug: :hug:
Is jaren geleden maar ik herken het bange gevoel wel. Ik had dat ook toen ex na 10 jaar het huis uit ging. Ik dacht ook dat ik het allemaal niet zou kunnen. (Geen kinderen) Het goede nieuws is dat dat 1 week heeft geduurd, ik kreeg snel door dat alleen zijn erg veel voordelen heeft. (En een niet fijne relatie kost veel stress)

Houd je taai en vertrouw op jezelf!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven