Wel of geen excuses voor historisch blauwtje?

02-02-2023 17:40 119 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben een man van middelbare leeftijd. Al vele jaren gelukkig getrouwd. De laatste jaren ben ik ernstig ziek geweest en heftig geconfronteerd met mijn sterfelijkheid. Op dit moment ziet het er goed uit en probeer ik weer een beetje mijn leven op te pakken.
Juist door mijn ziekte ben ik mij nog bewuster geworden van hoe waardevol oprecht en open menselijk contact is en hoe belangrijk het is om in het leven het goede te doen, ook naar mijn medemens.

Een tijdje geleden vond ik bij het opruimen, geheel onverwachts, een lief kaartje dat ik in mijn studententijd van een meisje had gekregen. Zij had de stoute schoenen aangetrokken en duidelijk toenadering gezocht. Ik weet niet meer hoe, maar wel dat ik haar een blauwtje heb laten lopen, waarschijnlijk niet op een correcte manier. Ik merkte dat het kaartje mij nu veel meer raakte dan dat ik zou verwachten.

Nu weet ik dat het in die periode van mijn leven voor mij zeer bedreigend kon zijn als iemand dichtbij kwam door issues uit mijn verleden. Ik kwam dan ook tot de conclusie dat ik haar toenaderingspoging als zeer bedreigend moet hebben ervaren, en ik daarom haar heb afgewezen. Ik heb haar als de mens die ze was, nooit echt kunnen of durven zien.
En dat was wat mij bij het vinden van het kaartje zo emotioneerde. Zij had zich open en kwetsbaar opgesteld, misschien had ze daar wel heel veel moed voor nodig gehad, en ik heb dat nooit gezien, haar nooit gezien en vanuit het (onjuiste) gevoel bedreigd te zijn, heb ik haar afgewezen en waarschijnlijk pijn gedaan.

Ik vind nu dat ik dat naar haar toe niet goed heb gedaan, dat ik niet goed met haar ben omgegaan.

Een paar weken heb ik geprobeerd dit naast mij neer te leggen, maar ik merk dat het mij niet loslaat. De gedachte om, zelfs na zo'n lange tijd, mijn excuses te maken, blijft rust geven. Inmiddels ben ik achter haar adres gekomen. Ze is gehuwd en heeft een gezin.

Ik speel met de gedachte haar een kaartje te sturen met excuses dat ik haar en haar boodschap destijds niet heb gezien en dat het mij spijt als ik haar pijn heb gedaan. Zonder verdere bedoelingen of verwachtingen. Ik ben immers gelukkig getrouwd en zeker niet op zoek naar een relatie.
Aan de andere kant vraag ik mij af of het niet verstandiger zou zijn, dit af te sluiten en haar niet lastig te vallen met mijn excuses voor iets uit een ver verleden. Temeer ik geen enkel idee heb, hoe dit bij haar zou kunnen aankomen. Gevoel versus verstand dus.

Wat zouden jullie doen? Hoe zou het voor jou zijn om na zo'n lange tijd zo'n excuus van iemand te ontvangen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Laat gaan joh. Daar kan alleen maar narigheid van komen en ze is het vast al lang vergeten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook wel eens iemand uit mijn verleden een excuusbrief geschreven, echt recht uit mijn hart. Ik had hem wel wat meer aangedaan dan jij haar. (Korte vakantieliefde met hem gehad terwijl ik al een vriendje thuis had en hij is daar toen achter gekomen terwijl hij een heel lief en eerlijk mens was).

Ik heb daar toen een goeie vriendschap met hem aan overgehouden. Voor mij voelde het als een pak van m’n hart, dat ik die brief had geschreven.

In jouw geval vind ik het iets minder duidelijk dat je echt iets fout hebt gedaan… je zal het dan wel goed moeten omschrijven, anders denkt ze misschien dat er meer achter zit.
Succes met de keuze.
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk moet je dat niet doen. Ik zou het heel raar vinden om ineens zo'n bericht te krijgen. Ik vind het ook wel apart dat je er zo mee bezig bent, eerlijk gezegd.
't Is al met al een heel gedoe
Nee natuurlijk niet. Een idioot idee. Je maakt jezelf veel te belangrijk. En daarbij komt dat je na al die jaren een eigen versie van die herinnering hebt gemaakt. En die zal vast afwijken van wat zij er nog van denkt te weten.
Als je er echt al weken mee loopt dan zou ik wel toenadering zoeken maar geen kaartje. Want dan mis je het fysieke face to face gedeelte. Ik weet niet of jullie in het zelfde dorp wonen en dat je haar toevallig kan tegenkomen ofzo? Maar ik zou niet verwachten dat ze dit gaat waarderen tbh.
Blablabla.

Nee, natuurlijk doe je dat niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe dat zou uit gaan pakken weet ik niet.
Ik weet alleen dat ik het behoorlijk theatraal tot ergerlijk zou vinden. In het meest gunstige geval zou ik denken: ‘Zo die is nog vol van zichzelf en zijn gevoelens dat hij denkt dat ik daar een kwart eeuw later nog ‘blij’ mee zou zijn/mee bezig zou zijn’.

Ik zou het laten rusten. Je was jong, je had wat issues en maakte niet altijd de meest empathische beslissingen zoals zoveel jonge mensen maar iedereen is op zijn/haar pootjes terecht gekomen. Laat los.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
02-02-2023 22:34
Blablabla.

Nee, natuurlijk doe je dat niet.
Dit!
Het is jouw probleem dat jij er nu last van hebt (en waarom eigenlijk?) Ga haar er niet mee lastig vallen.
Ik kan me goed voorstellen dat dit je extra aangrijpt gezien je gezondheidssituatie en inzichten waar je over spreekt. Volgens mij siert dat je!
En kun je daar veel mee doen en betekenis aan geven, naar voor jou belangrijke mensen.

Maar ik zou dit ook laten rusten hoor. De kans is groot dat ze het is vergeten of er niet (echt) op zit te wachten. Helemaal aangezien je ook niet meer precies weet hoe of wat, dus dan is het ook nog vaagjes wat je wil overbrengen nu. De situatie van Kniesoor is idd echt anders.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je weet zelf niet eens hoe en wat, dus nee absoluut niet!
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien hoef je het niet in excuses te gieten maar je mag gerust even contact zoeken. Even horen hoe het met haar gaat en mochten jullie weer contact krijgen dan kun je dat akkefietje altijd nog even aanstippen. Het hoeft niet zwaar.
...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet meer hoe, maar wel dat ik haar een blauwtje heb laten lopen, waarschijnlijk niet op een correcte manier.
Je weet niet eens meer hoe. Al zou je willen; hoe kun je dan in vredesnaam je excuses maken ?

En hoe genant zou het zijn als zij het ook niet meer weet ?


Laat het losssss.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee ik zou het laten rusten en zelf bezinning eruit halen oid, maar haar er niet mee lastig vallen. Het is een proces van jou zelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je trekt er een beetje te zwaar aan. Leuk verhaal als je haar een keer tegenkomt in de kroeg; 'joh wat geinig dat ik je hier tegenkom, ik kwam dat ene kaartje uit onze studententijd laatst tegen.., dat was niet zo netjes van me geloof ik'

om nou zo'n heftige brief te schrijven terwijl je stiekem achter haar adres bent gekomen is wel wat eh.. vreemd. Je zit zelf in een emotionele periode dus wellicht zoek je nu te veel achter dit soort kleine dingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zou eens met je vrouw kunnen overleggen of zij het eengoed idee vindt dat je contact opneemt met een oude vlam. Heb je meteen het open en oprechte menselijke contact wat je zo belangrijk vindt.
En dan? Dan stuur je die kaart en dan begint het wachten. Komt er een reactie of niet? Wacht je een week? Een maand? Wat als er geen reactie komt? Is ze nog boos? Is ze bang? Weet ze niet meer wie je bent? Hoe ga je dát allemaal loslaten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het idee dat je meer van deze vrouw wilt dan alleen je larmoyante excuses ontvangen, kan dat kloppen?
't Is al met al een heel gedoe
Alle reacties Link kopieren Quote
Intrigerend dat je benoemt dat ze getrouwd is en een gezin heeft.

Heb je jezelf al eens afgevraagd of het in andere situaties waarin je vond dat je iemand een excuus verschuldigd was ook van belang was wat diens huwelijkse staat was?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat adviseert je vrouw he?
Ik zou er totaal niet op zitten wachen, dat was toen. Snap echt niet wat zij er mee zou moeten en hoe weet je eigenlijk waar je haar moet bereiken? Ben je al aan de google geweest?
Nee. Gewoon niet doen. Je was toen een eikel, dat is haar laatste idee van jou, en nu zijn jullie beide alweer flink wat levensfases verder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hahaha wat een goedkope smoes om aandacht/flirting/seks te scoren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nu weet ik dat het in die periode van mijn leven voor mij zeer bedreigend kon zijn als iemand dichtbij kwam door issues uit mijn verleden.
Maar dan was zij vast niet de enige die jij mogelijk/waarschijnlijk hebt gekwetst? Wat maakt dat juist zij je zo bezighoudt en dat je daarbij zelfs haar burgerlijke staat benoemt?

Ik denk dat dingen uitpraten uit het verre verleden vaak juist een onbevredigend gevoel geven omdat het na al die jaren echt zo verschillend in de herinnering van mensen kan zitten. Of niet.

Ik zag een keer een programma waarin oude klasgenoten elkaar troffen en er was 1 man die zijn hele schooltijd was gepest. Hij confronteerde de grootste pester (in zijn beleving) ermee en die leek zich oprecht niets te kunnen herinneren. Dat was voor de gepeste heel lastig.

Andere situatie maar ik denk dat de kans echt groot is dat zij het zich anders (of misschien amper) herinnert.
Je maakt jezelf echt véél te belangrijk. Ik heb in mijn jongere jaren ook weleens een briefje geschreven aan iemand en een blauwtje gelopen. Ik zou het ontzettend raar vinden als ik na een jaar of 20 ineens van deze persoon zou horen. Ik weet zijn voornaam niet eens meer eerlijk gezegd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou me de pleuris schrikken en me afvragen wat je in godsnaam van me moet.
Asjemenou!
(L. de Leeuw, 1972)
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar denk jij dat zij nog steeds huilend op haar studentenkamer zit te wachten op een antwoord van jou?

Ze is uiteindelijk een veel leukere man tegengekomen die de liefde van haar leven bleek te zijn.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven