Irritatie angst kinderen voor dieren

27-03-2023 15:16 316 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien krijg ik het hele forum over mij heen nu, maar ik merk dat ik mijzelf irriteer aan kinderen die bang zijn voor dieren.

Ik ben uiteraard lief en begripvol naar die kinderen toe die hier komen spelen en bang zijn voor katten. Maar onderliggend irriteer ik mijzelf hier aan.

Hoe komt een kind (in deze gevallen zonder nare ervaringen met dieren), aan zo’n grote angst voor een dier. En dan heb ik het over gillen/schreeuwen/wegrennen als 1 van onze katten de richting van het bange kind op kijkt.

En ik vind het vermoeiend dat gegil de hele tijd en dat gepaniek. Ik wil eigenlijk niet dat mijn kinderen dat gedrag zien en ik ben er de hele middag zoet mee.

Mocht je zelf zo’n angst hebben gehad als kind zijnde, of als ouder zijnde een kind hebben met deze angst, hoe ga je daarmee om? Waar komt het vandaan? Misschien kan ik dan wat begrip kweken…

(Even een disclaimer, een angststoornis is uiteraard een ander verhaal en dan komt er ook geen irritatie bij kijken)
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn kinderen zijn bijvoorbeeld bang geweest voor honden en als een eigenaar met een hond voorbij liep, dan zei ik vaak tegen kind doe rustig er gebeurt niks. Vooral als hond niet eens naar kind kijkt. Maar bang voor katten ken ik niet nee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze zijn het waarschijnlijk gewoon niet gewend.
Vroeger zag je dat heel erg bij de moslim kinderen, die waren zó panisch bang voor onze kleine rustige Maltezer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Duidelijk en voorspelbaar zijn in jou handelen als ouder.

Uitleggen wat je het beste kunt doen als de kat langs je loopt. Niet schreeuwen of gillen. Jij houdt een oogje op de kat.

Later kun je kijken of kind de kat wil aaien.

Maar als kinderen geen dieren gewend zijn van huis uit, zullen ze soms gek reageren. Aan jou om hen mooie lessen te geven over dieren en benaderen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo erg heb ik het niet meegemaakt.

Kinderen die hier komen en bang zijn (eigenlijk altijd voor de hond), probeer ik een positieve ervaring met de hond te laten hebben.

Hond is heel oud en rustig en ligt daar gewoon en dan mogen ze een snoepje geven (of gooien)

Kinderen vinden het ook fijn om te leren dat ze een beetje controle hebben over het gedrag van het dier. Bij mijn kat is dat propje aluminiumfolie gooien, dan gaat hij ermee spelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar dieren zijn ook eng. Dieren zijn onvoorspelbaar. Een hond kan 15 jaar lang bij jou wonen, maar je hoeft hem maar een keer fout aan te raken en hij bijt je gezicht eraf.
janepotter2000 wijzigde dit bericht op 27-03-2023 15:31
0.86% gewijzigd
Hoe weet jij dat kind geen nare ervaringen met dieren heeft gehad?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben heel lang bang geweest voor honden. Ik heb slecht evenwicht en was bang om omver geduwd te worden. Voor katten dan weer niet maar ik herken het ook van kinderen die geen huisdieren gewend waren van huis uit.

En gillen kan ik sowieso slecht tegen 😅
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier is er gelukkig maar een jongetje dat bang is voor de katten, en die speelt hier maar zelden. Ik vind een angst hebben sneu voor het kind, maar het komt helaas voor. Dat dit jongetje dingen roept als "Haal dat beest weg!" als kat op meters afstand van hem op de bank ligt, vind ik wel storend, en ik meen ook een volwassen woordkeuze te horen doorklinken, als in dat hij deze angst actief aangepraat krijgt door zijn ouders.
Nog sneuer voor hem als dat inderdaad zo is. Maar als mijn kat niet jouw kant opkomt (en daar zorg ik wel voor) is er geen reden om moord en brand te schreeuwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Was een meisje op de basisschool die altijd ging knuffelen met de honden van de buren. En het ging een keer gewoon fout. Een hele hap uit haar kin. Ze zal nu nog steeds dat litteken hebben. Dus ik heb liever dat kinderen wat terughoudender zijn met dieren dan dat ze ze gelijk omarmen en knuffelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
En ik vind het echt niet aan mij om andermans kinderen van irreële angsten af te helpen. Als dat toevallig gebeurt, prima, maar ik steek er geen moeite in.
Alle reacties Link kopieren Quote
janepotter2000 schreef:
27-03-2023 15:30
Maar dieren zijn ook eng. Dieren zijn onvoorspelbaar. Een hond kan 15 jaar lang bij jou wonen, maar je hoeft hem maar een keer fout aan te raken en hij bijt je gezicht eraf.
Ik denk dat de kans groter is dat je door een menselijk gezinslid mishandeld wordt
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben bijvoorbeeld erg anti-kat opgevoed (een ouder die als de dood is voor katten). Tegenwoordig heb ik er slechts een schurfthekel aan, maar vroeger speelde ik ook liever niet bij mensen met katten. Het zijn ook zulke onberekenbare beesten.

Ik zoek en zocht hiervoor geen begrip. Ik houd katten graag op afstand. En vroeger deed ik dat ook al.

Het hoeft op zich dus niet het kinds eigen trauma te zijn, maar katten krabben graag en springen graag op schoot bij kattenontwijkers (nee, die van jullie natuuuuuurlijk niet…).

Maar van mij had/heb je geen last. Wist of weet ik eenmaal dat er ergens katten zijn, dan kom om daar niet meer.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 27-03-2023 15:41
35.87% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik begrijp de omstandigheden niet helemaal. Zijn het je eigen kinderen?

Of noem je jouw katten je 'kinderen'?

En als het gaat om panische kinderen, waarom komen die dan telkens bij jou? Is het familie? Waarom vraag je het de ouders dan niet?

Ik ken zelf dus helemaal geen kinderen die panisch zijn voor katten. Ik ken wel angst voor honden. Maar katten heb ik nog nooit meegemaakt en ik heb zelf kinderen en katten en veel kinderen over de vloer gehad en nog nooit angst meegemaakt, laat staan gillen en schreeuwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
27-03-2023 15:37
Ik ben bijvoorbeeld erg anti-kat opgevoed. Tegenwoordig heb ik er slechts een schurfhekel aan, maar vroeger speelde ik ook liever niet bij mensen met katten. Het zijn ook zulke onberekenbare beesten.

Ik zoek en zocht hiervoor geen begrip. Ik houd katten graag op afstand. En vroeger deed ik dat ook al.
Ook wel eens meegemaakt dat een kind niks met katten heeft, maar die ging niet gillen en schreeuwen. Die bleef er gewoon bij uit de buurt. En vaak doen katten datzelfde terug. Jij ging denk ik ook niet gillen en schreeuwen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt je niet aan iets irriteren. Je ergert je aan iets of iets irriteert je. Maar goed, er zijn natuurlijk zat volwassenen die panisch zijn voor spinnen of muizen - erger je je daar ook aan?

Mijn jongste dochter is jaren panisch voor honden geweest (na een traumatische ervaring). Als ik dat kort uitlegde aan mensen die buiten hun loslopende hond op haar lieten afrennen, was het antwoord vaak "maar deze doet niks, hoor!" Tja, daar werd mijn dochter natuurlijk niet minder bang van. Zelf hebben we altijd katten gehad en als er kinderen kwamen spelen die bang waren, hield ik de katten bij ze weg. Kleine moeite en groot plezier voor het kind :-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hadden dat ook. Eerstcde dochter later de jongere zoon. Hun moeder was ook voor alles bang.
Nagevraagd,er was nooit iets gebeurd.
Inderdaad gillen als de kat in de keuken liep terwijl zij in de woonkamer, aan de andere kant, zaten.
Zelfs als iemand de cavia vast had, meters uit hun buurt.
Ik werd er ook behoorlijk geïrriteerd van.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoerabanaan schreef:
27-03-2023 15:40
Ook wel eens meegemaakt dat een kind niks met katten heeft, maar die ging niet gillen en schreeuwen. Die bleef er gewoon bij uit de buurt. En vaak doen katten datzelfde terug. Jij ging denk ik ook niet gillen en schreeuwen?
Nee, ik ben geen giller of schreeuwer. Meer type, de middag uitzitten en mental note to self om daar niet meer te komen. Als kind deed ik dat al zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoerabanaan schreef:
27-03-2023 15:38
Ik begrijp de omstandigheden niet helemaal. Zijn het je eigen kinderen?

Of noem je jouw katten je 'kinderen'?
Het is toch best duidelijk, aangezien er staat dat ze niet wil dat haar kinderen dat gedrag zien? Kinderen die bij haar kinderen komen spelen dus.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pozzebok schreef:
27-03-2023 15:35
Ik denk dat de kans groter is dat je door een menselijk gezinslid mishandeld wordt
Wellicht. Ik ben alleen nooit door mensen gekrabd.

Maar ik houd sowieso niet zo van huisdieren. Honden kan ik wel leuk vinden, maar ik zal zelf echt nooit een huisdier nemen.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 27-03-2023 15:45
23.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoerabanaan schreef:
27-03-2023 15:38
Ik begrijp de omstandigheden niet helemaal. Zijn het je eigen kinderen?

Of noem je jouw katten je 'kinderen'?

En als het gaat om panische kinderen, waarom komen die dan telkens bij jou? Is het familie? Waarom vraag je het de ouders dan niet?

Ik ken zelf dus helemaal geen kinderen die panisch zijn voor katten. Ik ken wel angst voor honden. Maar katten heb ik nog nooit meegemaakt en ik heb zelf kinderen en katten en veel kinderen over de vloer gehad en nog nooit angst meegemaakt, laat staan gillen en schreeuwen.
Ze schrijft toch kinderen die komen spelen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
Alle reacties Link kopieren Quote
Check. Zelf als kind doodsangsten uitgestaan tijdens speelpartijen waar een huisdier bleek te wonen. Ook konijnen en vogels als die los mochten trouwens. Ik ben er toch overheen gegroeid. Ik denk dat het echt in mij zat, mijn broers en zussen hadden dit niet, maar ik was echt panisch bang.

Overigens heb ik kinderen waarvan er 2 ook bang zijn, eentje die trekt het nog wel als ze even gewend is, maar de andere is net als ik vroeger. Die komt nat van het angstzweet thuis. Die is trouwens over het algemeen voor heel veel zeer angstig. Van jongs af aan bekend met nachtangsten en hierdoor slaapproblemen. Ook bang voor de lift, vliegangst, angst op een bootje, paniekerig in verkeer en angst over doodgaan enzo. Ik denk trouwens niet dat hij bij vriendjes uit dat hij bang is voor het dier en vooral zijn eigen innerlijke strijd voert. Heb het nooit teruggehoord en er zelf eigenlijk nog nooit naar gevraagd.
Ik heb echt een vrij grote angst voor honden en heb de irritatie andersom.
Nare ervaring gehad met een hond als kind zijnde.
Als ik aan het hardlopen ben, echt best vaak een loslopende hond achter mij aan. Heel irritant.
Ook vind ik bij mensen op bezoek gaan met honden en katten niet prettig. Weet niet, gewoon niet mijn ding. Kippen en cavia’s ben ik dan weer dol op :rofl: .
Maar! Ik probeer die angst niet op kind over te brengen. Gewoon zonde. Vind ik dan.
Ik zou desbetreffende kind of kinderen rustig apart nemen en uitleg geven over de kat. Snap best dat je geen zin hebt om de hele middag met een angstig en gillend kind bezig te zijn. Dan zijn speeldates niet leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hmm, oké mijn zoon was in zijn peuter/kleuterjaren, bang voor alle dieren. Het waarom geen idee...maar tot aan panisch gillen aan toe. Niets wat we dan ook deden hielp (weghalen niet, erbij blijven niet, benoemen etcetc het hielp niets)

Nu hij wat ouder (puber) is is hij nog steeds niet gek op dieren, maar op zwanen na is hij niet bang meer.

Je weet neem ik aan de reden niet en je kunt niet in de koppies krijgen. Probeer het te relativeren, ergeren hieraan lijkt mij een energieverspilling voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het klinkt niet alsof je enige rekening houdt met die vriendjes van je kinderen. Hoeft natuurlijk niet in je eigen huis, maar het is toch niet heel vreemd dat kinderen die geen huisdieren hebben wat voorzichtig/bang zijn? Wat vind je belangrijker? Dat die vriendjes nog over de vloer komen of dat je katten gewoon onbeperkt hun gang laat gaan?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven