Werk & Studie
alle pijlers
Acties van patiënten en zwarte humor op werk
vrijdag 31 mei 2019 19:28
Naar aanleiding van een gesprek op napraat en omdat het daar wat ongepast begint te worden een topic over acties van patienten/cliënten en zwarte humor op werk.
overig/napraattopic-deel-112/list_messages/442965/41
Bijvoorbeeld een patiënt die bedenkt dat iets inslikken wel een goed idee is en dat je zo een enkeltje of retourtje seh krijgt en dan het verkeerde te hebben geslikt en in plaats daarvan een bekertje melk krijgt.
Een poging doen tot gordijn spelen en geen rekening houden met het feit dat de rails ontworpen zijn voor de psychiatrie en dus bij een bepaald gewicht naar beneden komen.
Brand maar los mensen.
overig/napraattopic-deel-112/list_messages/442965/41
Bijvoorbeeld een patiënt die bedenkt dat iets inslikken wel een goed idee is en dat je zo een enkeltje of retourtje seh krijgt en dan het verkeerde te hebben geslikt en in plaats daarvan een bekertje melk krijgt.
Een poging doen tot gordijn spelen en geen rekening houden met het feit dat de rails ontworpen zijn voor de psychiatrie en dus bij een bepaald gewicht naar beneden komen.
Brand maar los mensen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 1 juni 2019 22:20
Dit is een forum, waarop een ieder mag reageren naar eigen believen dus daar heb je geen invloed op. Ik respecteer je antwoord en zal hier verder niet meer reageren want verpesten is/was het laatste wat ik wilde. Ik zag/las tegenstrijdigheden in beide topics en daar reageerde ik op. Niet om iemand in de zeik te zetten.
wij slapen nooit.
zaterdag 1 juni 2019 22:47
Als patiënt: door een collega naar de SEH gebracht (mijn linkerkant deed ineens niets meer). Gelijk op een brancard gehesen en allerlei slangetjes en plakkers op mij. Collega helemaal van de leg probeert intussen mijn telefoon te ontgrendelen om mijn man te bellen. Dus ze houdt die iPhone steeds voor mijn snuit voor die face-ID (“Kijk er even in Lemoos”). Arts 1 en 2 komen binnen met een legertje co-assistenten en beginnen overal te prikken en te knijpen in mij (“Voelt u dit?”) als collega geërgerd maar doodserieus vraagt aan de neuroloog “Kunt u iets doen aan haar gezicht? De Face-id werkt zo niet”. Ik schoot in de lach maar dat maakte de herkenning schijnbaar nog moeilijker.
Een uurtje later lag ik aan een of ander infuus en tig bewakingssystemen. Collega blijft braaf aan mijn zijde. Om de vijf minuten beginnen er metingen en gaat steeds het alarm af. Collega weer bloedserieus naar de verpleegpost: “Sorry, maar dat apparaat geeft steeds een vals alarm, is er geen ander?”
Nog steeds op de stroke-unit in een opleidingsziekenhuis. Neuroloog komt het rondje maken met een legertje co-assistenten. Omdat ze schijnbaar niet dagelijks dames onder de 40 binnenkrijgen met een herseninfarct trommelen ze links en rechts nog assistenten op. Sommigen zonder wit jasje. Ze mogen allemaal wat vragen stellen of een mini-onderzoekje doen. Eentje houdt zich wat meer afzijdig. De arts vraagt of hij al eerder een anamnese heeft gedaan als de man zegt: “Oh, ik ben hier op bezoek maar het heeft mijn interesse”. Lig je daar in je verwassen Snoopy pyjama omdat je man in de haast niets beters wist te vinden.
Een uurtje later lag ik aan een of ander infuus en tig bewakingssystemen. Collega blijft braaf aan mijn zijde. Om de vijf minuten beginnen er metingen en gaat steeds het alarm af. Collega weer bloedserieus naar de verpleegpost: “Sorry, maar dat apparaat geeft steeds een vals alarm, is er geen ander?”
Nog steeds op de stroke-unit in een opleidingsziekenhuis. Neuroloog komt het rondje maken met een legertje co-assistenten. Omdat ze schijnbaar niet dagelijks dames onder de 40 binnenkrijgen met een herseninfarct trommelen ze links en rechts nog assistenten op. Sommigen zonder wit jasje. Ze mogen allemaal wat vragen stellen of een mini-onderzoekje doen. Eentje houdt zich wat meer afzijdig. De arts vraagt of hij al eerder een anamnese heeft gedaan als de man zegt: “Oh, ik ben hier op bezoek maar het heeft mijn interesse”. Lig je daar in je verwassen Snoopy pyjama omdat je man in de haast niets beters wist te vinden.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 1 juni 2019 23:03
Omg Lemoos... die man. Dat is ráár.
Ik lag ik het ziekenhuis zelf, zwanger en wel. Ik kreeg medicatie waar ik al van gewaarschuwd werd dat ik er erg ziek van kon worden. En dat werd ik. Dus ik lag met bolle buik, in mijn blote kont met katheter ontzéttend te kotsen. Kwam de nieuwe dokter binnen. Die zo uit Greys Anatomy weggelopen kon zijn. Akelig knap. Hij staat zo eens een tijdje te kijken naast mijn bed en spreekt de legendarische woorden: ik zie dat je probeert je knieën via je maag naar buiten te werken, ik wacht wel even.
Dat was geen beste eerste kennismaking. Is later goedgekomen.
Ik lag ik het ziekenhuis zelf, zwanger en wel. Ik kreeg medicatie waar ik al van gewaarschuwd werd dat ik er erg ziek van kon worden. En dat werd ik. Dus ik lag met bolle buik, in mijn blote kont met katheter ontzéttend te kotsen. Kwam de nieuwe dokter binnen. Die zo uit Greys Anatomy weggelopen kon zijn. Akelig knap. Hij staat zo eens een tijdje te kijken naast mijn bed en spreekt de legendarische woorden: ik zie dat je probeert je knieën via je maag naar buiten te werken, ik wacht wel even.
Dat was geen beste eerste kennismaking. Is later goedgekomen.
zaterdag 1 juni 2019 23:23
Ik denk dat het hetzelfde type is dat gewoon parkeert op een snelweg om een ongeluk dat aan de andere kant gebeurde nog eens goed te kunnen bekijken/filmen. Ik reageerde er zelf ook nogal primair op (“Het is GDV geen safaritour van de Beekse Bergen, droplul!”). Wat weer aanleiding was voor scan nummer zoveel. Het bleek gelukkig gewoon mijn karakter te zijnRanveig schreef: ↑01-06-2019 23:03Omg Lemoos... die man. Dat is ráár.
Ik lag ik het ziekenhuis zelf, zwanger en wel. Ik kreeg medicatie waar ik al van gewaarschuwd werd dat ik er erg ziek van kon worden. En dat werd ik. Dus ik lag met bolle buik, in mijn blote kont met katheter ontzéttend te kotsen. Kwam de nieuwe dokter binnen. Die zo uit Greys Anatomy weggelopen kon zijn. Akelig knap. Hij staat zo eens een tijdje te kijken naast mijn bed en spreekt de legendarische woorden: ik zie dat je probeert je knieën via je maag naar buiten te werken, ik wacht wel even.
Dat was geen beste eerste kennismaking. Is later goedgekomen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 1 juni 2019 23:52
Stuiterdraakje schreef: ↑01-06-2019 11:22O ja:
Patiënt tegen mij: volgens de dokter heb ik het paard van Sinterklaas tussen mijn benen. U hebt daar een zalfje voor toch?
(Een schimmel -infectie- dus..)
zaterdag 1 juni 2019 23:59
Nog een leuke uit de oude doos: oma kwam in aanmerking voor een zorgservice appartement. Na de benodigde formulieren van huisarts kwam er een mevrouw bij oma langs voor de intake. De mevrouw van de thuiszorg die oma iedere dag hielp in de steunkousen te hijsen was ook aanwezig. De intakemevrouw stelt eerst wat algemene vragen over de zorgbehoefte en vraagt dan ‘Hoe zou u uzelf omschrijven?’ Thuishulp steekt van wal: “Nou, zorgzaam, recht door zee, betrouwbaar...”
Ik schiet in de lach en oma ook nog boos “Waarom lach je nu? Dat is gewoon waar... Truus is heel zorgzaam”
Ik schiet in de lach en oma ook nog boos “Waarom lach je nu? Dat is gewoon waar... Truus is heel zorgzaam”
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 2 juni 2019 00:21
Ik snap de tegenstrijdigheid, en begrijp dat je daar iets over wilt zeggen. Dat waardeer ik ook, wordt graag gewezen op dit soort dingen zodat ik iets uit kan leggen. Alleen is dit niet het juiste topic daarvoor. Daarom wordt er ook zo gereageerd.iceteapeach schreef: ↑01-06-2019 22:20Dit is een forum, waarop een ieder mag reageren naar eigen believen dus daar heb je geen invloed op. Ik respecteer je antwoord en zal hier verder niet meer reageren want verpesten is/was het laatste wat ik wilde. Ik zag/las tegenstrijdigheden in beide topics en daar reageerde ik op. Niet om iemand in de zeik te zetten.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 2 juni 2019 00:27
Met een groep vrienden doen we regelmatig voorstellingen, normaal gesproken om nieuwe leden te werven maar dit keer als vrijwilligers in een dagbesteding voor jongeren met verstandelijke beperkingen. Ik zit in een rolstoel, en bij het verlaten van het gebouw grijpt een van de medewerkers mijn stoel en roept HOHOHO WAAR GAAN WIJ NAARTOE? Hij trekt mijn stoel terug het gebouw in en draait me om en ik zit daar heel geschokt (want iemand trok ineens aan mn stoel) en toen zag ie dus dat ik geen client was. Hij mompelde heel veel sorry. We lachen er nog regelmatig om als we ergens heen gaan. 
zondag 2 juni 2019 00:46
maantje1001 schreef: ↑02-06-2019 00:27Met een groep vrienden doen we regelmatig voorstellingen, normaal gesproken om nieuwe leden te werven maar dit keer als vrijwilligers in een dagbesteding voor jongeren met verstandelijke beperkingen. Ik zit in een rolstoel, en bij het verlaten van het gebouw grijpt een van de medewerkers mijn stoel en roept HOHOHO WAAR GAAN WIJ NAARTOE? Hij trekt mijn stoel terug het gebouw in en draait me om en ik zit daar heel geschokt (want iemand trok ineens aan mn stoel) en toen zag ie dus dat ik geen client was. Hij mompelde heel veel sorry. We lachen er nog regelmatig om als we ergens heen gaan.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 2 juni 2019 01:31
Mijn vader lag als terminaal kankerpatiënt in het ziekenhuis. Tegen een zuster die hoestend binnenkomt zei hij heel droog: zuster, wilt u niet zo vreselijk hoesten in mijn buurt, straks word ik nog ziek.
Dat gezicht van die verpleegster, je kon me opvegen.
Man bracht als net 18 jarige met mijn vader een doorgedraaid familielid naar een ggz instelling.
Ze werden opgevangen op een gesloten afdeling en familielid begint met tafels en stoelen te gooien. Man ( toen nog vriend) schrikt , rent weg door de gangen en begint aan de gesloten deur te rammelen , al roepend, ik wil eruit!
Verpleger; ja meneer, dat willen we allemaal. Loopt u maar met mij mee.
Man loopt mee en wordt in een soort isoleercel opgesloten...mijn vader is 1,5 uur aan het zoeken geweest.
Uitgebreid excuses gehad van de verpleger. Dat dan weer wel
Dat gezicht van die verpleegster, je kon me opvegen.
Man bracht als net 18 jarige met mijn vader een doorgedraaid familielid naar een ggz instelling.
Ze werden opgevangen op een gesloten afdeling en familielid begint met tafels en stoelen te gooien. Man ( toen nog vriend) schrikt , rent weg door de gangen en begint aan de gesloten deur te rammelen , al roepend, ik wil eruit!
Verpleger; ja meneer, dat willen we allemaal. Loopt u maar met mij mee.
Man loopt mee en wordt in een soort isoleercel opgesloten...mijn vader is 1,5 uur aan het zoeken geweest.
Uitgebreid excuses gehad van de verpleger. Dat dan weer wel
lientje69 wijzigde dit bericht op 02-06-2019 01:36
0.12% gewijzigd
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 2 juni 2019 01:36
Als keukenassistent in de zorg, 4 dames die elkaar aan tafel letterlijk in de haren vlogen omdat de ene 4 soepballetjes in de soep had en de ander 3.
Vanaf dat moment telden we voor die tafel het aantal balletjes, zodat iedereen evenveel had en er geen ruzie ontstond.
Of een man van 98 die naakt met een stijve op je afkomt, al vragend, zuster, kunt u hem even masseren ?
Uh nee.
Ik kom alleen maar het brood brengen.
Vanaf dat moment telden we voor die tafel het aantal balletjes, zodat iedereen evenveel had en er geen ruzie ontstond.
Of een man van 98 die naakt met een stijve op je afkomt, al vragend, zuster, kunt u hem even masseren ?
Uh nee.
Ik kom alleen maar het brood brengen.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 2 juni 2019 02:14
Oh wat erg! Maar wel een knaller van een familieverhaallientje69 schreef: ↑02-06-2019 01:31Mijn vader lag als terminaal kankerpatiënt in het ziekenhuis. Tegen een zuster die hoestend binnenkomt zei hij heel droog: zuster, wilt u niet zo vreselijk hoesten in mijn buurt, straks word ik nog ziek.
Dat gezicht van die verpleegster, je kon me opvegen.
Man bracht als net 18 jarige met mijn vader een doorgedraaid familielid naar een ggz instelling.
Ze werden opgevangen op een gesloten afdeling en familielid begint met tafels en stoelen te gooien. Man ( toen nog vriend) schrikt , rent weg door de gangen en begint aan de gesloten deur te rammelen , al roepend, ik wil eruit!
Verpleger; ja meneer, dat willen we allemaal. Loopt u maar met mij mee.
Man loopt mee en wordt in een soort isoleercel opgesloten...mijn vader is 1,5 uur aan het zoeken geweest.
Uitgebreid excuses gehad van de verpleger. Dat dan weer wel
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 2 juni 2019 02:21
Schiet mij nog eentje te binnen: revalidatietraject deel zoveel. Ik meld mij keurig bij de balie en de assistente wijst waar ik naartoe moet lopen (gymzaalachtige toestand). Ik trippel met een goedgevulde sporttas door de aangewezen deur (althans dat dacht ik) en vond het er uitzien alsof ik op mijn werk in de kantine was aangekomen. Ik vraag aan de eerste de beste ‘witte jas’ of ik op de juiste plek ben (revalidatie NAH) en dat was ik volgens hem en hij neemt mij bijna letterlijk bij de arm en duwt mij een tweede ruimte binnen. Kreeg een hele rondleiding langs de kluisjes en kleedkamer, de cup-a-soupfaciliteiten, de koelkasten. Ik dacht nog bij mijzelf ‘Goh wat luxe allemaal’ als ineens mijn fysiotherapeut op mij af komt rennen met ‘Loopt u maar met mij mee mevrouw Lemoos’. Zat ik in de personeelskamer 
Achteraf snap ik de verwarring wel want ik had mijn keychain en logger nog om mijn nek van mijn eigen werk.
Achteraf snap ik de verwarring wel want ik had mijn keychain en logger nog om mijn nek van mijn eigen werk.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 2 juni 2019 04:48
Heb tijdens mijn studie een tijdje in de jeugdzorg gewerkt. Ik had slaapdienst. Tijdens het eten ging het over dingen verliezen/kwijtraken. Één van de jongeren vroeg mijn collega of die weleens iets van werk was kwijt geraakt, een sleutel bijvoorbeeld 
. Er kwamen allemaal verhalen over wat zij kwijt waren geweest en wat wij weleens verloren waren. En ineens ging het gesprek over wat de jongeren zouden doen als zij in onze positie zouden zitten en overal toegang toe zouden hebben. En eentje had de wildste verhalen over wat hij/zij zou doen als die de sleutel van leiding in het bezit zou krijgen. Van alles op kantoor zou verplaatst worden, snaai pakken en afgenomen goederen pakken etc. Kom ik in de ochtend naar beneden lopen en ik had al zo'n gevoel van er klopt iets helemaal niet... Zie door het raam van de kantoordeur al dat er dingen verplaatst zijn, de snaai kast is niet langer op slot en staat open en de laptop is uit de pupil kast. Gelukkig had ik de medicatiesleutel en die van de dossierkast mee naar boven genomen zoals ik altijd doe, dus heeft niks van dat kunnen pakken of kunnen lezen. Dader was natuurlijk snel gevonden. De sufferd had zichzelf verraden. Dat was toch een stuk lastiger geweest als de jongere iedere dag even de snaai kast ingedoken was, want wie valt het op als er af en toe wat verdwijnt? geen rommel op kantoor zou hebben gemaakt en niet eigen laptop uit de kast had genomen. Het is ons alleen helaas nooit duidelijk geworden wanneer en hoe deze de reservesleutel heeft weten te ontvreemden.
Een jongere die heel boos is en gaat lopen dreigen dat het de stoel door de ruiten gaat slaan. Dus ik geef de stoel aan, ga vooral je gang (gewapend glas dus durfde dat wel aan). De stoel wordt aangepakt, weer netjes onder de tafel geschoven en jongere loopt wat verdwaasd weg, zo is het ook niet meer leuk...
Of met een emmer water voor je staat, als ik dit niet mag dan gooi ik deze over je heen. Prima joh, ga je gang (altijd een set schone kleding bij me), de consequenties zijn voor jou. Doet een soort van poging om me een beetje nat te krijgen, nou komaan, dat kun je beter, beetje meer pit, of moet ik het je voordoen? Dat mocht helaas niet. Uiteindelijk was het toch niet zo leuk om me nat te maken, en wilde de jongere weglopen maar doordat die uitgleed over het plasje water ging de emmer over de jongere heen. Het arme verzopen katje, en mocht niet doen wat het wilde en was ook nog eens zelf zeiknat ipv ik.
. Er kwamen allemaal verhalen over wat zij kwijt waren geweest en wat wij weleens verloren waren. En ineens ging het gesprek over wat de jongeren zouden doen als zij in onze positie zouden zitten en overal toegang toe zouden hebben. En eentje had de wildste verhalen over wat hij/zij zou doen als die de sleutel van leiding in het bezit zou krijgen. Van alles op kantoor zou verplaatst worden, snaai pakken en afgenomen goederen pakken etc. Kom ik in de ochtend naar beneden lopen en ik had al zo'n gevoel van er klopt iets helemaal niet... Zie door het raam van de kantoordeur al dat er dingen verplaatst zijn, de snaai kast is niet langer op slot en staat open en de laptop is uit de pupil kast. Gelukkig had ik de medicatiesleutel en die van de dossierkast mee naar boven genomen zoals ik altijd doe, dus heeft niks van dat kunnen pakken of kunnen lezen. Dader was natuurlijk snel gevonden. De sufferd had zichzelf verraden. Dat was toch een stuk lastiger geweest als de jongere iedere dag even de snaai kast ingedoken was, want wie valt het op als er af en toe wat verdwijnt? geen rommel op kantoor zou hebben gemaakt en niet eigen laptop uit de kast had genomen. Het is ons alleen helaas nooit duidelijk geworden wanneer en hoe deze de reservesleutel heeft weten te ontvreemden. Een jongere die heel boos is en gaat lopen dreigen dat het de stoel door de ruiten gaat slaan. Dus ik geef de stoel aan, ga vooral je gang (gewapend glas dus durfde dat wel aan). De stoel wordt aangepakt, weer netjes onder de tafel geschoven en jongere loopt wat verdwaasd weg, zo is het ook niet meer leuk...
Of met een emmer water voor je staat, als ik dit niet mag dan gooi ik deze over je heen. Prima joh, ga je gang (altijd een set schone kleding bij me), de consequenties zijn voor jou. Doet een soort van poging om me een beetje nat te krijgen, nou komaan, dat kun je beter, beetje meer pit, of moet ik het je voordoen? Dat mocht helaas niet. Uiteindelijk was het toch niet zo leuk om me nat te maken, en wilde de jongere weglopen maar doordat die uitgleed over het plasje water ging de emmer over de jongere heen. Het arme verzopen katje, en mocht niet doen wat het wilde en was ook nog eens zelf zeiknat ipv ik.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 2 juni 2019 09:11
lemoos2 schreef: ↑01-06-2019 23:59Nog een leuke uit de oude doos: oma kwam in aanmerking voor een zorgservice appartement. Na de benodigde formulieren van huisarts kwam er een mevrouw bij oma langs voor de intake. De mevrouw van de thuiszorg die oma iedere dag hielp in de steunkousen te hijsen was ook aanwezig. De intakemevrouw stelt eerst wat algemene vragen over de zorgbehoefte en vraagt dan ‘Hoe zou u uzelf omschrijven?’ Thuishulp steekt van wal: “Nou, zorgzaam, recht door zee, betrouwbaar...”
Ik schiet in de lach en oma ook nog boos “Waarom lach je nu? Dat is gewoon waar... Truus is heel zorgzaam”
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
zondag 2 juni 2019 10:14
Wij hebben in de omgeving een dame van nu 97die in een verzorgingshuis ging wonen.
Als je daar op bezoek ging, was het eerst niks. Het was er niet leuk, ze zat daar maar wat, zo saai.
Op een gegeven moment kwamen er geluiden dat mevrouw steeds kwijt was. Ze ging wandelen. Eenmaal gevonden liep ze nooit alleen.
Op een gegeven moment zei ze dat ze pijn had aan haar heup.
Naar de arts, mevrouw klaagde zelf dat ze altijd alleen op haar kamer zat dus geen flauw idee.
Arts keek al raar, want wat bleek: mevrouw was door een buurvrouw dag 2 al meegenomen naar het activiteiten aanbod, en zat elke dag wel gezellig te bingo-en, naar een film, dansen, mee met gezellige andere bewoners, elke week mee een uitje etc.
De activiteitenbegeleider zei desgevraagd dat mevrouw nogal fanatiek had gesjoeld en dat daar de blessure van was.
Het grappige maar ook sneue is dat zij zelf denkt dat ze met allemaal oude bekenden zit, maar dat denkt die hele nieuwe 'vriendengroep' van haar. Zij denkt dat ze met Marleen van vroeger, de oude buurman, etc daar omgaat. De 'buurman' denkt dat zij zijn tante is etc.
Ze denkt sowieso dat haar huisarts er ook vaak is, ze spreekt een heel andere man steeds aan en zegt dan steeds: zo erg. Mijn huisarts is dement geworden, die herkent me niet eens meer!
Als je daar op bezoek ging, was het eerst niks. Het was er niet leuk, ze zat daar maar wat, zo saai.
Op een gegeven moment kwamen er geluiden dat mevrouw steeds kwijt was. Ze ging wandelen. Eenmaal gevonden liep ze nooit alleen.
Op een gegeven moment zei ze dat ze pijn had aan haar heup.
Naar de arts, mevrouw klaagde zelf dat ze altijd alleen op haar kamer zat dus geen flauw idee.
Arts keek al raar, want wat bleek: mevrouw was door een buurvrouw dag 2 al meegenomen naar het activiteiten aanbod, en zat elke dag wel gezellig te bingo-en, naar een film, dansen, mee met gezellige andere bewoners, elke week mee een uitje etc.
De activiteitenbegeleider zei desgevraagd dat mevrouw nogal fanatiek had gesjoeld en dat daar de blessure van was.
Het grappige maar ook sneue is dat zij zelf denkt dat ze met allemaal oude bekenden zit, maar dat denkt die hele nieuwe 'vriendengroep' van haar. Zij denkt dat ze met Marleen van vroeger, de oude buurman, etc daar omgaat. De 'buurman' denkt dat zij zijn tante is etc.
Ze denkt sowieso dat haar huisarts er ook vaak is, ze spreekt een heel andere man steeds aan en zegt dan steeds: zo erg. Mijn huisarts is dement geworden, die herkent me niet eens meer!
