Werk & Studie alle pijlers

Bidden voor het eten op het werk

11-12-2013 12:22 232 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sinds kort werken wij samen met een andere vestiging en daar wordt ook regelmatig samen geluncht.

Nu is er één collega die graag een minuut stilte wil voor het eten om te kunnen bidden. Omdat we elkaar nog niet zo lang kennen en er verder weinig mensen zijn die deze gewoonte hebben, komt het regelmatig voor dat deze persoon, terwijl anderen hun mond al vol hebben, vraagt om een minuut stilte. Er wordt dan altijd netjes excuus aangeboden en men wacht totdat collega klaar is met zijn minuut stilte. Omdat ik dit nu diverse keren heb meegemaakt, merk ik dat ik enerzijds collega's graag vooraf wil informeren over de gewoonte van deze ene collega, zodat er geen ongemakkelijke momenten ontstaan. Anderzijds vraag ik me af waarom deze persoon in een groep van 15 personen aan iedereen een minuut stilte vraagt vanwege zijn geloof. Kun je niet "voor jezelf" bidden voor het eten? Of het alleen thuis doen?

Misschien is dit een bijzonder gevoelig topic, dat weet ik niet, ik zeg er even bij dat ik van huis uit niet gelovig ben opgevoed en ook niet goed bekend ben met de gebruiken.
Ik ben van huis uit Katholiek (zelf niet praktiserend) en mijn opa en oma wilden voor het eten ook altijd even danken. Langer dan 3 seconden :" Here zegen deze spijze, Amen" duurde dat niet dus waarom moet iemand per se dan 1 hele minuut bidden in nota bene collegiaal gezelschap?

Geloven doe je thuis en in je hart, niet openlijk op je werk, bij anderen thuis of op de openbare weg, met alle respect voor welke geloven ook, werk en geloof staan imho totaal los van elkaar.Ik vind het een beetje provocerend, beetje vergelijkbaar met Jehova's aan de deur, daar vraag ik niet om en ze negeren overigens de bekende sticker onder de bel, niks tegen Jehova's maar als ik een geloof wil aanhangen ga ik daar anderen niet mee lastig vallen. Als ik zit te lunchen hoef ik ook niet geconfronteerd te worden mat andermans geloof.

(en probeer eens die net genomen hap hard broodje met eiersalade en rauwkost een minuut lang in je mond te houden of stilletjes weg te kauwen, dat lukt echt niet )
Afgezien van het feit dat ik best stil wil zijn als men dat vraagt...



Ik heb diverse collega's die bidden voor het eten, die doen dat allemaal in stilte.



Dat kan ook bijna niet anders: een grote bedrijfskantine, waar het gonst van geroezemoes. Stil in de ware zin des woords is het dus per definitie al niet.



Vraag aan hen die anderen ook in dergelijke situaties een verzoek tot stilte doen: waarom dat wel van je tafelgenoten verwachten/aan hen vragen, maar het verder niet erg vinden van de 100 andere collega's in de kantine dat zij doorgaan met praten, eten enz?
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet beter dan dat ik een minuut stil moest zijn voor het eten. School, stage en daarna ook op het werk. Nou ja, moeten is een groot woord maar die ene minuut ga ik mij niet druk om maken.
quote:amarna schreef op 11 december 2013 @ 14:06:

[...]





Dus de "bidder" is volgens jou dan dus net zo respectloos als de ""prater" ?





Eigenlijk wel, ja. Als je een fervente aanhanger van vrijheid-van-meningsuiting en ik-heb-rechten-en-die-zal-ik-gebruiken-ook-atheist bent wel. De een z'n recht is de ander z'n overlast.



Overigens bid ik nooit voor het eten; ik vertrouw de kok wel.
quote:ranny1989 schreef op 11 december 2013 @ 18:01:

Ik weet niet beter dan dat ik een minuut stil moest zijn voor het eten. School, stage en daarna ook op het werk. Nou ja, moeten is een groot woord maar die ene minuut ga ik mij niet druk om maken.

Als je dat gewend bent is het helemaal prima.

Maar 15 mensen of meer die hun hongerige mond moeten houden voor één bidder gaat mij te ver. En nee, ik bedoel het niet respectloos maar stel ik zou als niet-gelovige vragen aan 15 bidders om niet te bidden dan breekt de spreekwoordelijke hel los.

Dus: geloof blijft lekker thuis/kerk/moskee, waar ook, iedereen blij.
Alle reacties Link kopieren
Ja snap ik, ik ben zelf ook niet gelovig en waar ik nu zit gebeurt het ook niet meer.

Ik stond er eigenlijk nooit zo bij stil, omdat ik geen discussie over geloof wil aanwakkeren misschien, tenminste; niet onder mijn lunch.



Ik heb veel met ouderen gewerkt en daar at ik op de groep, en daar vragen ze sowieso wel om een minuut stilte. Vriendinnen die even wouden bidden voor het eten, ook best. Her was vaak ook geen minuut, hooguit 30 seconden.



Ik ben daar gewoon niet zo moeilijk in als ik een minuut later ga eten.
quote:ranny1989 schreef op 11 december 2013 @ 18:14:

Ja snap ik, ik ben zelf ook niet gelovig en waar ik nu zit gebeurt het ook niet meer.

Ik stond er eigenlijk nooit zo bij stil, omdat ik geen discussie over geloof wil aanwakkeren misschien, tenminste; niet onder mijn lunch.



Ik heb veel met ouderen gewerkt en daar at ik op de groep, en daar vragen ze sowieso wel om een minuut stilte. Vriendinnen die even wouden bidden voor het eten, ook best. Her was vaak ook geen minuut, hooguit 30 seconden.



Ik ben daar gewoon niet zo moeilijk in als ik een minuut later ga eten.



Als ik ongelooflijk trek heb is een minuut heel erg lang hoor

Dan is in stilte bidden voor die ene ziel er ook niet bij, moet je mijn maag eens horen als ik trek heb, pokkeherrie joh
Helaas ben ik er niet adrem genoeg voor, maar ik zou willen zeggen 'je mag zelf best een minuut stil zijn hoor'. En dan verder gaan waar ik mee bezig was. Eten sowieso.



Het probleem is dat je, wanneer je dan bijvoorbeeld met je collega wil praten, je die collega meteen dwingt om stelling te nemen, die daar wellicht helemaal niet op zit te wachten.



Het is nogal geen inbreuk op iemands persoonlijke vrijheden zeg, van een ander verwachten dat-ie stil is omdat jij stilte wilt. De reden interesseert me niet eens. De hele respect-discussie is volledig niet van toepassing.



Ik zou het doen wanneer ik het iemand gun. Het is namelijk aan mij om mijn stilte te geven.
Alle reacties Link kopieren
:lol:
Alle reacties Link kopieren
quote:thaorchid schreef op woensdag 11 december 2013 18:18 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="ranny1989 in "Bidden voor het eten op het werk"" class="messagelink">ranny1989 schreef op 11 december 2013 @ 18:14</a>:</b>

Ja snap ik, ik ben zelf ook niet gelovig en waar ik nu zit gebeurt het ook niet meer.

Ik stond er eigenlijk nooit zo bij stil, omdat ik geen discussie over geloof wil aanwakkeren misschien, tenminste; niet onder mijn lunch.



Ik heb veel met ouderen gewerkt en daar at ik op de groep, en daar vragen ze sowieso wel om een minuut stilte. Vriendinnen die even wouden bidden voor het eten, ook best. Her was vaak ook geen minuut, hooguit 30 seconden.



Ik ben daar gewoon niet zo moeilijk in als ik een minuut later ga eten.</div></blockquote>



Als ik ongelooflijk trek heb is een minuut heel erg lang hoor

Dan is in stilte bidden voor die ene ziel er ook niet bij, moet je mijn maag eens horen als ik trek heb, pokkeherrie joh Oh, ging fout. Herkenbaar, dat wel.
Man las even mee (die is "niks") en die zei prompt: hoezo danken voor de lunch of avondeten, beiden heb ik toch echt zelf betaald..en die collega ook.

Hij is nogal direct. Kan me herinneren dat mijn oma begraven werd en hij (we kenden elkaar een jaar) naast mij en mijn ouders op de voorste rij in de kerk zat, hij heel erg ongemakkelijk. Komt de pastoor met de hosties dus mijn ouders en ik namen die keurig aan (mijn ouders waren dus ook niet actief maar dat doe je dan weer wel) en voor pastoor bij mijn man kwam siste mijn oom die achter hem zat maar wel gelovig is tegen hem: je hoeft het niet aan te nemen, ook niet uit respect, je bent er toch, dat is genoeg.) En dat was zo mooi,

oom zei ook later tegen manlief: respect zit niet in geloven of meedoen met de gewoontes of plichten maar in respect tonen door er gewoon te zijn.

Denk dat ik het niet mooier kan verwoorden dan mijn oom
quote:ranny1989 schreef op 11 december 2013 @ 18:34:

[...]



Oh, ging fout. Herkenbaar, dat wel.



Hahaha, soms is dat erg, ben darmpatient en ik kan niet eens stil zijn, hoe graag ik ook zou willen, niks zo naar als een stille wachtkamer, uitvaartcentrum of wat ook, al die stilte en dan zit of sta ik daar, halve aardbeving qua geluid. Ik heb in zulks zo vaak rode oren (en kijk dan altijd even om me heen "wie dat geluid maakt" want het knort, rommelt en borrelt als de beste, 24/7)

Das vaak beetje genant.
Een minuut stilte is zeker wel te overzien, maar nee, ook ik zou het mij absoluut niet tijdens een lunch op het werk laten opleggen en gewoon gaan eten. Mijn pauze en ik maak zelf uit hoe ik deze invul. Mocht collega willen bidden, prima, maar val mij er niet mee lastig!



Ooit een collega gehad die Jehova was. Deed niet aan verjaardagen vanuit haar geloof, dus geen bijdrage voor een kleinigheid voor jarige collega. Allemaal prima, maar dan wel taart nemen in de koffiepauze? Tja, dan kan ik het toch niet laten daarover in discussie te gaan..........
quote:loisnvt schreef op 11 december 2013 @ 18:47:

Ooit een collega gehad die Jehova was. Deed niet aan verjaardagen vanuit haar geloof, dus geen bijdrage voor een kleinigheid voor jarige collega. Allemaal prima, maar dan wel taart nemen in de koffiepauze? Tja, dan kan ik het toch niet laten daarover in discussie te gaan..........Daar zou ik dan weer geen moeite mee hebben. Het staat iedereen vrij om taart weg te geven. Aan iedereen. Waarom die jehova de taart aanneemt, zal mij een worst zijn.
quote:Maryemma schreef op 11 december 2013 @ 17:51:

[...]





Als het om een dagelijks ding gaat, zou ik dat wel doen. Om dezelfde reden als ik net gaf. Neem alle tijd die je wilt, ik zal heus niet tegen je praten, maar begin wel vast met m'n lunch. Als het toch maar 'een verzoek' is, moet dat immers prima kunnen zonder dat de werksfeer wordt verpest. Ik begrijp je punt trouwens wel, daarom vind ik het ook op z'n minst een nogal dwingend verzoek.



Ik misschien uiteindelijk ook wel, maar ik zou wel balen van de situatie en mijn positie wat ongelukkig vinden. Je moet toch met iemand die je alleen professioneel kent in gesprek gaan over zijn/haar geloofsbeoefening.



"Een verzoek" had ik het gevonden wanneer ze tijdens de lunch aangaf dat ze bidt voor het eten, en had gevraagd of ze de enige was, of of er meer mensen bidden, en hoe dat dan gebeurde.

Mits het bedrijf een sterk christelijke identiteit heeft, vind ik niet dat je om stilte kan vragen. Al is de meerderheid christelijk...
quote:pocketsize schreef op 11 december 2013 @ 19:05:

[...]

"Een verzoek" had ik het gevonden wanneer ze tijdens de lunch aangaf dat ze bidt voor het eten, en had gevraagd of ze de enige was, of of er meer mensen bidden, en hoe dat dan gebeurde. Ja precies. Dat is heel wat anders dan anderen met de situatie confronteren, dat ze 'nee' willen zeggen, wat per definitie altijd negatiever overkomt dan 'ja'.
Ik zou zeggen: Nee dank je, ik bid niet en gaan eten.
quote:ohbehave schreef op 11 december 2013 @ 12:42:

[...]





Dat weet ik eigenlijk ook niet...ik vermoed dat ik anderen wil behoeden voor gênante momenten.en hoe gênant denk je dat dit voor jouw collega zal zijn?
quote:Amand schreef op 11 december 2013 @ 19:02:

[...]



Daar zou ik dan weer geen moeite mee hebben. Het staat iedereen vrij om taart weg te geven. Aan iedereen. Waarom die jehova de taart aanneemt, zal mij een worst zijn.





dat dus, waarom zouden alleen de collega's die hebben meebetaald aan mijn cadeau, van mijn taart mogen eten?

misschien was ze haar lunch wel vergeten, boeit mij dat....
Alle reacties Link kopieren
Ik heb geen enkel probleem met bidden voor het eten en ik vind het ook helemaal niet erg om even stil te zijn. Ik ben zelf gelovig dus misschien dat ik er daarom ook veel minder moeite mee heb.

Echter in de situatie die je beschrijft zou ik als ik jouw collega was niet om stilte vragen. Als je vraagt zullen mensen niet weigeren. Je wilt tenslotte niet de werksfeer verpesten en bovendien komt het ook erg onaardig over om te weigeren. Je brengt mensen dus in een positie dat ze alleen aan je verzoek kunnen voldoen. En eigenlijk vind ik dat dus wel een beetje opdringerig.

Het is wat anders als je aankondigt dat je even gaat bidden met de bedoeling dat anderen je met rust laten. Dan betrek je het alleen op jezelf. Echter om van de hele tafel te verlangen dat ze stil zijn zou ik persoonlijk nooit doen.



Geloofsuitingen in het openbaar en ook op je werk heb ik echt helemaal geen moeite mee. Geloof/Religie is echt niet alleen iets voor de prive sfeer maar ook iets wat je in het openbaar uit kan en mag dragen.



Echter die vrijheid houdt op waar die van anderen begint. Dus zelf bidden voor het eten en anderen verzoeken om je tijdens het gebed met rust te laten vind ik volkomen normaal. Aan anderen vragen om stil te zijn gaat bij mij toch een (kleine) grens over.



Het is weer heel anders als je maar met twee of drie mensen aan een tafeltje zit maar een hele groep van 15 mensen is echt een ander verhaal.



Nu zou ik het in de praktijk helemaal niet zo ergerlijk vinden verder. Zo'n enorm verzoek is het niet. Maar toch ga je hierbij de grens tussen je eigen geloofsuiting uitdragen en anderen daarmee belemmeren over met dit verzoek (waarop het lastig is om nee te zeggen)
quote:Amand schreef op 11 december 2013 @ 19:02:

[...]



Daar zou ik dan weer geen moeite mee hebben. Het staat iedereen vrij om taart weg te geven. Aan iedereen. Waarom die jehova de taart aanneemt, zal mij een worst zijn.Ging mij om het feit dat ze geen ¤3,00 wilde doneren voor een cadeautje onder het mom "ik als Jehove vier geen verjaardagen" maar wel de verjaardagstaart at. Als je dan zo wil vasthouden aan je geloof, eet dan ook niet de taart! En ja, dan ga ik wel de discussie daarover aan en gelukkig mag dat ook
Alle reacties Link kopieren
Hoe staan jullie dan tegenover stil zijn bij een gebed bij een uitvaart? Aan het graf, of bij de afscheidsdienst? Dan wordt toch ook gevraagd om stilte?
Alle reacties Link kopieren
quote:amarna schreef op 11 december 2013 @ 19:36:

Hoe staan jullie dan tegenover stil zijn bij een gebed bij een uitvaart? Aan het graf, of bij de afscheidsdienst? Dan wordt toch ook gevraagd om stilte?



Dat is waar, maar ik ga naar een uivaart met als doel om de overledene te gedenken in aanwezigheid van (andere) nabestaanden. Dan lijkt het me logisch om stil te zijn voor mensen die daar stilte bij willen hebben, helemaal als dat de meest dichtstbijzijnde nabestaanden zijn. Ik ben daar ook als 'gast' van hen en pas me aan.



Ik zou het wel weer vreemd vinden als er door de meest nabije nabestaanden voor een niet-kerkelijke uitvaart wordt gekozen en dat een van de aanwezigen dan toch nog vraagt om stilte om te bidden.



Naar mijn werk ga ik met als doel om te werken en naar de lunch met als doel om te eten.

Niet vergelijkbaar dus, voor mij.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
quote:MarianneDavids schreef op 11 december 2013 @ 12:31:

Je kunt als eenling anderen niet verplichten stil te zijn, onze lieve heer verstaat je toch wel. Zou je voor een zwaar christelijke instelling werken en de enige zijn die weet dat ze zelf voor haar eten werkt en daarom niemand ervoor hoeft te bedanken, zul je je even moeten aanpassen.





ik heb niet bepaald het idee dat je je in het onderwerp verdiept hebt





even stil zijn zou ik geen probleem vinden

als ik intussen niet zou mogen beginnen met mijn eten wel, als je eerst al in de rij bij de kassa hebt gestaan, vervolgens gewacht tot al je collega's aan tafel zitten en dan nog wachten op het bidden, is mijn eten koud

daar hou ik niet van
quote:amarna schreef op 11 december 2013 @ 19:36:

Hoe staan jullie dan tegenover stil zijn bij een gebed bij een uitvaart? Aan het graf, of bij de afscheidsdienst? Dan wordt toch ook gevraagd om stilte?Dat is echt totaal en compleet iets anders en heeft absoluut niets te maken met een lunch onder/tussen werktijd dus die vlieger gaat niet op.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven