Door ziekteverzuim nu raar contact met nieuwe werkgever

Ik heb nu ruim anderhalf jaar lichamelijke klachten (zie mijn andere topics) welke mijn werkzaamheden nooit hebben belemmerd. Ik ben hier bij mijn vorige werkgever nooit een dag meer ziek door geweest en hij heeft hier nooit iets van gemerkt. Na 8,5 jaar bij dezelfde werkgever was ik toe aan een nieuwe uitdaging en omgeving. Het ging ook minder goed met het bedrijf dus ik vond het tijd om nu echt verder te gaan kijken. Erg snel kwam er een super leuke baan op mijn pad. Twijfelde even of ik het moest doen vanwege m'n lichamelijke klachten maar omdat m'n werk er niet onder leed en omdat ik dacht dat een frisse start bij een ander bedrijf me misschien alleen maar goed zou doen, ben ik ervoor gegaan.

Dit is helaas net geen maand goed gegaan. Begin januari begonnen en eind januari door verergering van de klachten onderuit gegaan, met name door de duizeligheid en dubbelzien. Uiteraard voelde ik me hier heel erg bezwaard door naar mijn werkgever en collega's. Ik had me nog helemaal niet kunnen bewijzen. Ik heb altijd contact gehouden met mijn leidinggevende, ongeveer 2 a 3 x per week en stelde ze constant op de hoogte (zelfs van artsbezoek, fysio etc). Na twee weken verplicht rust houden van mijn huisarts ben ik weer begonnen met werken. Niet opbouwend maar gelijk weer 32 uur. Dat was erg zwaar, want alle klachten waren er nog maar ik wilde me niet wéér ziek melden dus ging door totdat ik eind maart wederom zo duizelig was dat ik niks meer kon. Collega's hebben me thuisgebracht. Sindsdien zat ik thuis, tot ze mij afgelopen vrijdag verplichtte om gisteren weer volle bak te gaan werken dus 32 uur. Zij melde me wel even beter bij de arboarts. Dit terwijl ik nog gezien moet worden door de arboarts en ik een second opinion heb lopen bij een ziekenhuis. Het gesprek afgelopen vrijdag was erg naar. Veel verwijten, bijv. Dat ik te weinig contact met ze heb opgenomen (2 a 3 in de week is toch voldoende?); ik werd gezien door een collega 15 minuten fietsafstand vanaf mijn huis en conclusie werd getrokken dat ik wel kan fietsen maar niet kan werken. Mijn huisarts zit daar en kwam daarvandaan, maar naar uitleg werd niet gevraagd. Tevens gaven ze aan dat het vertrouwen een deuk heeft opgelopen omdat ik tijdens mijn solliciteren niet heb verteld dat ik al lichamelijke klachten had. Dit belemmerde mijn werk helemaal niet dus waarom is dat van belang. Ik ging er niet vanuit dat mijn klachten erger zouden worden. Evenals de vraag naar mijn thuissituatie (is prima) en of ik medicatie gebruik (nee).. maar is dat relevant? Toen lieten ze nog even vallen dat het misschien verstandig is om afscheid van elkaar te nemen! What! Ik wil gewoon beter worden en re-integreren. Afscheid nemen? Hoe bedoel je! Het leek meer op een exit gesprek dan een re-integratiegesprek. Ik ben al een wrak en had me voorgenomen ècht niet te gaan janken, maar toen knapte ik. Dit had echt niet verwacht. Uiteindelijk moest ik me tranen wegvegen, mezelf bijelkaar rapen en dit vooral voor mezelf houden en niet 'ventileren' buiten deze deuren.. ik ben naar de eerste beste wc gelopen en heb daar tien min zitten janken en hyperventileren. Hoe kom ik dit pand uit zonder collega's tegen te komen die vragen hoe het met me gaat. Mijn leven was al stressvol, kut, onzeker en een puinhoop door mijn gezondheid maar nu ben ik ook nog m'n baan kwijt? Ik ben snel naar buiten gelopen en heb alles even moeten verwerken maar snap het nog steeds niet.

Ik heb gisteren en vandaag tot half vier gewerkt, met moeite want ik ben moe, gestresst, kan amper op mijn benen staan en ik kan nog geen dossier vasthouden. Ook heb ik er een naar gevoel bij, zeker als ik de eigenaren zie. Er wordt niet gevraagd hoe het gaat met de 'passende' werkzaamheden dus ik heb zelf een gesprek aangevraagd en gezegd dat het niet gaat. 'nou dan zoeken we andere werkzaamheden, komen we wel uit'. Hij vond het ook raar dat ik bij vragen contact opneem met de arboarts want die vragen kan ik toch aan hem stellen? "En stuurt de arboarts mij daar een factuur voor?" Zegt ie. Weet ik veel.. ik moet toch mijn vragen kunnen stellen aan iemand zonder eigenbelang.

Ik weet dus nu niet meer wat ik moet doen. Ik heb elke dag meer pijn door de werkzaamheden en door deze situatie nu nog meer stress. Ik wilde geen rare situatie op werk, maar dat is het nu wel.. Dit overkomt mij. Ik heb niet gevraagd om ziek te worden. En ik doe er alles aan om beter te worden en dan te kunnen laten zien wat ik voor hun kan betekenen, maar de deur gooien ze dicht en nu willen ze gewoon van mij af. Ik zie dit hun houding ook niet dat dit (ookal wil ik wel) dat dit nog goedkomt.

Ohja en een week voordat ik ziek werd heb ik nog een gesprek gehad met mijn leidinggevende over mijn functioneren en dat was goed. Dus hier kan het niet aan liggen.

Is dit normaal voor een werkgever om dit zo te doen? Ik vind het namelijk allemaal heel vreemd gaan en dan heb ik nog heel veel punten niet opgenoemd.

ouwewijsneus schreef: ↑

24-04-2018 23:33

Sinds wanneer werk jij bij deze werkgever?

Sinds begin januari pas, helaas..

lise1985 schreef: ↑

24-04-2018 23:30

Je werkgever bepaalt niet of en wanneer jij beter bent.

Het is verstandig een jurist in de arm te nemen, al is het maar uit voorzorg.
En neem contact op met de bedrijfsarts en leg de situatie uit. Dit is ook van belang voor het re-integratieverslag.

Bij een ziekte worden op den duur afspraken gemaakt, waar zowel jij als je werkgever aan moeten houden. Doe je dit, dan treft jou geen blaam. Verder is van belang dat je je herstel niet in de weg staat, daar kan de bedrijfsarts een begeleidende rol in spelen.

Sterkte! Ik weet enigszins hoe je je nu moet voelen.

De arboarts (of eigenlijk de werkvermogensspecialist waar ik tot op heden contact mee heb) is van bijna alles op de hoogte. Hij zegt dat ik het gewoon moet proberen en ziek is ziek en dan ga ik naar huis. Maar dat vind ik lastig, want ik kan al bijna niks dus vindt het moeilijk om te zeggen dat ik dat ookal niet kan. Ze walsen ook over je heen en luisteren niet naar je. Dat heb ik ook gezegd vanmiddag. Ik zei 'ik heb het idee dat er niet wordt geluisterd naar wat ik vertel'. Hij: jawel. We 'luisteren' wel. Ik: oke, luisteren wel maar jullie doen er vervolgens niets mee'. Hij: dat kan, maar we luisteren wel.'

Ik zei ook dat ik heb geprobeerd om de afspraak bij de arboarts te vervroegen zodat zij kunnen bepalen of ik beter ben en wat ik wel of niet kan. 'Dat is aan hun toch'. Hij: nou ik weet zeker dat de arboarts straks ook geen diagnose kan stellen en zonder diagnose kunnen zij niet bepalen wat jij wel of niet kan dus moeten we er alsnog samen uitkomen'.

Dat vond ik ook weer zo een vreemde uitspraak.

redbulletje schreef: ↑

24-04-2018 23:37

Zou er dan maar rekening mee houden dat je contract sowieso niet verlengd gaat worden en je gewoon 100% ziek melden.

Wat is dat toch met die werkgevers tegenwoordig die mensen die iets mankeren maar proberen te dwingen toch te komen werken?

Ja daar houd ik nu wel rekening mee.. voor zo ver dat kan. Wat mooi klote is dus! Ik heb mijn vorige baan hiervoor opgegeven.. als ik daar ziek was geworden wisten zij tenminste wat ze aan me hadden en daar had ik een contract voor onbepaalde tijd. Wat een kutkeuze heb ik gemaakt!

De arboarts heb ik gebeld vandaag en die zei ook gewoon dat ik nog 100% ziek sta en de werkgever mij niet beter kan/mag melden. Dit was dus kennelijk gewoon grootpraat zodat ik dus zou komen werken/aanwezig zou zijn terwijl ik daar de tijd voorbij zie tikken en niks kan doen.

lise1985 schreef: ↑

24-04-2018 23:50

Een werkvermogensspecialist is geen medicus en mag geen uitspraken doen over of jij wel of niet ziek bent. Hij mag ook niet vragen naar medisch inhoudelijke zaken.
Een arbo-arts is geen bedrijfsarts en mag ook geen uitspraken doen over arbeidsgeschiktheid.
Dat mag alleen een bedrijfsarts, en dat is ook de persoon om mee te praten over medisch inhoudelijke zaken. Een bedrijfsarts stelt geen diagnose, dat doet je eigen behandelaar.

Ik voelde me vandaag zo beroerd en wist dus niet of ik nou het recht had om naar huis te gaan dus belde de arbodienstverlener op het algemene nummer en vroeg naar mijn bedrijfsarts (heb wel de naam). Toen belde die werkvermogensspecialist dus weer terug want de bedrijfsarts is lastig te bereiken. Pff..

Maar de werkvermogensspecialist heeft dus wel alle medische info aan mij gevraagd en heb ik ook gegeven.