Werk & Studie
alle pijlers
Hoge werkdruk is er samen met het nieuwe werk ingeslopen.
zaterdag 12 augustus 2017 12:01
Ik heb de afgelopen 12 jaar bij 2 verschillende werkgevers gewerkt. Ook zoals veel mensen in een burnout situatie terechtgekomen. En bij de nieuwe werkgever precies hetzelfde en zag ook weer mensen om me heen klagen en ook ziek worden. Tot er op een gegevenmoment al 2 mensen met een hersenbloeding in het ziekenhuis terecht waren gekomen. Dit kan eigenlijk niet, dacjt ik. Of het nou vh werk is of niet. Niets is zeker. Je bureau onder je kont is weg, er is teveel flexwerk, te veel, je moet teveel van hot naar her en je collega's kan je niet echt leren kennen, te onrustig bedoel ik, overkoepelende organisaties die mensen commissie laten betalen. Er is werk, dat is goed. Maar werknemers worden overladen met werk. Er is helaas weinig aan te doen en wellicht is er nog een beetje spanning in mij. Maar er staat nog een bravure smile op het gezicht vd medewerker. Het kan goed gaan, gezellig zijn maar heeft nog steeds een bitter nasmaakje. Vroeger (zegt iemand v bijna 50 ja) werkte je hard, maar niet zo hard. Het is een depri verhaal maar ik wil weten hoe jij hierover denkt.
Groet Viv.
Groet Viv.
zaterdag 12 augustus 2017 12:09
Dat je niet moet zeiken.
Als je al 12 jaar ergens werkt heb je tenminste een vast contract.
Die flexwerkers die zo snel weer weg gaan dat arme jij ze niet kan leren kennen moeten steeds opnieuw op zoek naar een nieuwe baan.
Als die al 2 x een burn out zouden gehad dan as er geen uitzendbureau of detacheringsbureau die ze nog aan een baan zou helpen wegens de te hoog risico op uitval.
.
Je zit in de luxe positie besef dat wel. En als het je niet bevalt zoek je toch gewoon wat anders
Als je al 12 jaar ergens werkt heb je tenminste een vast contract.
Die flexwerkers die zo snel weer weg gaan dat arme jij ze niet kan leren kennen moeten steeds opnieuw op zoek naar een nieuwe baan.
Als die al 2 x een burn out zouden gehad dan as er geen uitzendbureau of detacheringsbureau die ze nog aan een baan zou helpen wegens de te hoog risico op uitval.
.
Je zit in de luxe positie besef dat wel. En als het je niet bevalt zoek je toch gewoon wat anders
zaterdag 12 augustus 2017 12:12
Ik herken het niet. Werk binnen de overheid. Mensen roepen hier dat ze het druk hebben, qua werk valt dat mee, ze doen druk dat is wat anders. Hier ook wel mensen met burnout, zijn over het algemeen de mensen die geen nee kunnen zeggen. Binnen de overheid waar ik werk ligt het werktempo erg laag. Veel vergaderen weinig actie. Als ik 1 dag in de week echt werk doe ik net zo veel als anderen in 5 dagen. Ook veel mogelijkheid om thuis te werken, wat voor de meeste mensen gewoon een verkapte vrije dag is. Van de thuiswerkers zie je weinig mails binnen komen gedurende de dag. Zit weinig uitdaging in mn werk, maar de baanzekerheid is fijn. Heb genoeg tijd naast mn werk om andere leuke dingen te ondernemen.
zaterdag 12 augustus 2017 12:14
Ik heb in mijn vorige werk 2 collega's gezien die dezelfde functie hadden. Een kreeg een burn-out en de andere niet. En ja natuurlijk had het bedrijf hier ook een aandeel in want de planningen waren veel te strak en er was tijd te kort en ze walsen ook zo over iedereen heen.
De ene collega stelde grenzen, vroeg gewoon vrij als ze dat wilde, zei nee. De andere wilde graag het bedrijf pleasen, zei wel nee maar deed het dan toch, nam maar geen vrij want het was al zo druk etc. En de tweede kwam thuis te zitten met een burn-out.
Dus hoe lullig en oneerlijk het ook allemaal wellicht is, het hangt toch echt ook van je eigen instelling af.
De ene collega stelde grenzen, vroeg gewoon vrij als ze dat wilde, zei nee. De andere wilde graag het bedrijf pleasen, zei wel nee maar deed het dan toch, nam maar geen vrij want het was al zo druk etc. En de tweede kwam thuis te zitten met een burn-out.
Dus hoe lullig en oneerlijk het ook allemaal wellicht is, het hangt toch echt ook van je eigen instelling af.
anoniem_321787 wijzigde dit bericht op 12-08-2017 12:23
0.08% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2017 12:30
Ik denk niet dat je altijd maar de werkgever de schuld kan geven van elke burn out.
Je hebt het zelf in de hand, hoe je omgaat met werkdruk, handvaten gebruiken van hulpverlening na een burnout, plannen en prioriteiten stellen zowel op het werk als thuis, tijd voor jezelf nemen thuis, voldoende sporten, gezond eten.
Je hebt het zelf in de hand, hoe je omgaat met werkdruk, handvaten gebruiken van hulpverlening na een burnout, plannen en prioriteiten stellen zowel op het werk als thuis, tijd voor jezelf nemen thuis, voldoende sporten, gezond eten.
zaterdag 12 augustus 2017 12:58
Burn out ligt niet aan het werk. Ik heb ongeveer 60 collega's die allemaal exact hetzelfde werk doen waarvan het grootste deel ook fulltime. Daarvan zijn er een stuk of 4/5 die overspannen thuis zitten of hebben gezeten. Wonderlijk genoeg zijn dat ook nog parttimers. Maar wel allemaal collega's die geen grenzen aangeven, in hun vrije tijd ook bezig zijn met werk en veel minder kunnen hebben.
zaterdag 12 augustus 2017 14:02
Daarnaast spelen er ook andere factoren mee natuurlijk (of die kunnen meespelen). Denk aan zieke partners/ouders/kinderen die extra belasting met zich mee brengen of andere nare privesituaties en dan kan alles bij elkaar er ook voor zorgen dat de 1 het werk niet aan kan en de ander wel .Coco87 schreef: ↑12-08-2017 12:58Burn out ligt niet aan het werk. Ik heb ongeveer 60 collega's die allemaal exact hetzelfde werk doen waarvan het grootste deel ook fulltime. Daarvan zijn er een stuk of 4/5 die overspannen thuis zitten of hebben gezeten. Wonderlijk genoeg zijn dat ook nog parttimers. Maar wel allemaal collega's die geen grenzen aangeven, in hun vrije tijd ook bezig zijn met werk en veel minder kunnen hebben.
zaterdag 12 augustus 2017 15:12
zaterdag 12 augustus 2017 16:16
Maar dan klopt het toch dat het zeker niet alleen aan het werk ligt?Amaqanda schreef: ↑12-08-2017 14:02Daarnaast spelen er ook andere factoren mee natuurlijk (of die kunnen meespelen). Denk aan zieke partners/ouders/kinderen die extra belasting met zich mee brengen of andere nare privesituaties en dan kan alles bij elkaar er ook voor zorgen dat de 1 het werk niet aan kan en de ander wel .
Men heeft nou eenmaal de neiging om de grote boze werkgever de schuld te geven, maar zo simpel is het niet. Ja, er kunnen situaties zijn die gewoon niet kunnen, waarbij mensen echt (zwaar) bovenmatig belast worden. Maar in verreweg de meeste gevallen kun je zelf ook een hoop doen. Wat dat is, kan verschillend zijn. Beter grenzen aangeven, leren dingen naast je neer te leggen, energievretende dingen minderen of stoppen, sporten, enz. Niet alles kan natuurlijk (ik snap dat je bv een ziek familielid niet even uit kan zetten), maar een of een paar dingen vaak wel. Of gedeeltelijk.
En dat zeg ik als iemand die zelf ook flink overspannen is geweest. Dat lag aan een hoop dingen, oa gezinssituatie, te verbeten aan dingen vasthouden. En de manier waarop de afdeling gerund werd paste niet erg bij mij. Dat betekende niet per se dat zij iets echt fout deden, de match was gewoon niet goed. Die gezinssituatie was niet echt te veranderen, de manier waarop ik met dingen om ging wel (met hulp) en een andere baan ook.
Waar ik het overigens wel mee eens ben, is dat het concept 'flexplek' niet zo goed is voor veel mensen. De meeste mensen hebben behoefte aan een 'eigen plekje'. Met dingen waar je aan gewend bent. Iedere dag een plek moeten zoeken, betekent eigen in kleine zin elke dag weer je plek bevechten. Telkens weer iemand anders naast je, kost best veel energie. Ik ben bv gewend aan mijn neuriënde buurvrouw, hoor het niet eens meer. Maar als je de ene dag een neurier hebt, dan weer iemand die fluit, dan weer harde telefoongesprekken enz, heb je de kans niet om er aan te wennen. Bovendien zijn flexplekken vaak in vrij grote ruimtes, wat ook veel onrust geeft. Uit veel onderzoeken blijkt ook dat met het invoeren van zo'n constructie het ziekteverzuim (en dan met name ivm overbelasting) behoorlijk stijgt.
zaterdag 12 augustus 2017 22:00
Interessant wel! In mijn vorige baan had ik vaste plek op kantoor. Vond dat wel echt fijn.nausicaa schreef: ↑12-08-2017 16:16Waar ik het overigens wel mee eens ben, is dat het concept 'flexplek' niet zo goed is voor veel mensen. De meeste mensen hebben behoefte aan een 'eigen plekje'. Met dingen waar je aan gewend bent. Iedere dag een plek moeten zoeken, betekent eigen in kleine zin elke dag weer je plek bevechten. Telkens weer iemand anders naast je, kost best veel energie. Ik ben bv gewend aan mijn neuriënde buurvrouw, hoor het niet eens meer. Maar als je de ene dag een neurier hebt, dan weer iemand die fluit, dan weer harde telefoongesprekken enz, heb je de kans niet om er aan te wennen. Bovendien zijn flexplekken vaak in vrij grote ruimtes, wat ook veel onrust geeft. Uit veel onderzoeken blijkt ook dat met het invoeren van zo'n constructie het ziekteverzuim (en dan met name ivm overbelasting) behoorlijk stijgt.
In mijn nieuwe baan werken ze met flexplekken en vind het persoonlijk helemaal niks. Iedereen gaat ook echt elke dag ergens anders zitten. Op elke plek is dan een monitor, toetsenbord en muis. Daarnaast heb je dan een eigen laptop, en om het makkelijkste te werken zou je dan laptop op monitor moeten aansluiten en losse toetsenbord gebruiken. Misschien dat ik wel een enorme zeur ben, maar ik weiger om die muis en toetsenbord te gebruiken. Vind dat gewoon ontzettend goor, elke dag zit er iemand anders die met zn handen eraan zit. Ik weet dat niet iedereen zn handen wast na wc bezoek.
Daarnaast lijkt het me ook gewoon niet ergonomisch met elke keer andere stoel en bureau.
Elke dag loop ik ook weer met alle kabels te klooien (adapter, losse muis en headset), zonde van de tijd. Als je vaste plek hebt kan je dockingstation neerzetten en scheelt gewoon tijd.
Ik vind het dan ook helemaal niks
zaterdag 12 augustus 2017 22:24
Je kunt niet zeggen dat burnout niet aan het werk ligt. Natuurlijk is de ene vatbaarder voor een burn out dan de ander, maar het is opvallend dat het aantal burnouts in bepaalde sectoren of zelfs specifieke bedrijven hoger ligt dan in andere. Dat heeft vaak toch echt wel ook te maken met de manier waarop het werk vormgegeven wordt.Coco87 schreef: ↑12-08-2017 12:58Burn out ligt niet aan het werk. Ik heb ongeveer 60 collega's die allemaal exact hetzelfde werk doen waarvan het grootste deel ook fulltime. Daarvan zijn er een stuk of 4/5 die overspannen thuis zitten of hebben gezeten. Wonderlijk genoeg zijn dat ook nog parttimers. Maar wel allemaal collega's die geen grenzen aangeven, in hun vrije tijd ook bezig zijn met werk en veel minder kunnen hebben.
zondag 13 augustus 2017 00:50
Ik heb gemengde gevoelens over flexplekken. Wij hebben een soort semi-flexplekken: ze zijn er officieel wel, maar er is echt niemand die aan mijn bureau gaat zitten en ik heb er ook altijd m'n spullen liggen. Het enige wat er 'flexplek' aan is, is dat collega's die veel thuis werken nu geen bureau meer bij ons hebben en op de dagen dat ze er wel zijn maar een plekje moeten vinden.
Verder vind ik niet dat je werkgevers altijd maar de schuld kan geven van een burn-out. Ik heb een veeleisende baan, maar ik kan het goed volhouden door grenzen te stellen: duidelijke planning (en je daaraan houden), max drie keer per dag een rondje mails beantwoorden, grenzen stellen en vooral tijdig vrij nemen als de werkdruk me te gortig wordt.
Mijn baas kan niet in mijn hoofd kijken en inschatten wanneer hij over mijn grenzen gaat of wanneer ik te veel hooi op mijn vork heb. Ik kan dat wel zelf aangeven, liefst op een moment dat ik dat nog luchtig met een kwinkslag en een glimlach kan doen.
En vooral: geen verwachtingen hebben van je werkgever. Ik heb eenmaal twee jaar van mijn leven gegeven aan een werkgever die niet loyaal was naar mij toen ik een vast contract hoorde te krijgen. Auw, pijnlijk, maar wijze les. Relatie werkgever-werknemer is zakelijk, en je krijgt niet altijd terug wat je erin stopt. Sindsdien kan ik ook een stuk makkelijker aangeven: 'dit weekend werk ik even niet'.
Verder vind ik niet dat je werkgevers altijd maar de schuld kan geven van een burn-out. Ik heb een veeleisende baan, maar ik kan het goed volhouden door grenzen te stellen: duidelijke planning (en je daaraan houden), max drie keer per dag een rondje mails beantwoorden, grenzen stellen en vooral tijdig vrij nemen als de werkdruk me te gortig wordt.
Mijn baas kan niet in mijn hoofd kijken en inschatten wanneer hij over mijn grenzen gaat of wanneer ik te veel hooi op mijn vork heb. Ik kan dat wel zelf aangeven, liefst op een moment dat ik dat nog luchtig met een kwinkslag en een glimlach kan doen.
En vooral: geen verwachtingen hebben van je werkgever. Ik heb eenmaal twee jaar van mijn leven gegeven aan een werkgever die niet loyaal was naar mij toen ik een vast contract hoorde te krijgen. Auw, pijnlijk, maar wijze les. Relatie werkgever-werknemer is zakelijk, en je krijgt niet altijd terug wat je erin stopt. Sindsdien kan ik ook een stuk makkelijker aangeven: 'dit weekend werk ik even niet'.
