Werk & Studie
alle pijlers
Huismama blijven of weer aan het werk?
donderdag 4 juni 2020 16:46
Hi allemaal,
Zie titel. Ik zit behoorlijk in dubio, allebei de opties hebben voor- en nadelen en ik zou graag horen wat jullie in mijn situatie zouden doen
.
Per 1 mei 2019 ben ik bij mijn vorige werkgever gestopt, omdat ik fulltime voor mijn dochtertje wilde zorgen (toen 4 maanden). Ik werkte 4 dagen (mijn functie kan eigk nergens in minder dagen, vacatures zijn ook altijd voor fulltime) en mijn vriend 5, omdat zijn werk ook niet goed parttime kan. Onze relatie liep niet goed op dat moment, door alle werkstress, net verhuisd, ik nog hormonaal en we waren net ouders geworden. Om voor wat rust in de tent te zorgen ben ik toen vrij radicaal gestopt.
Al na een paar weken dat ik thuis was ging de zon weer schijnen bij ons, en twee maanden later was ik tot ons geluk alweer zwanger van de tweede. Omdat zwanger solliciteren helemaal lastig is, en het thuis nu lekker op rolletjes liep, spraken we af dat ik gedurende de zwangerschap nog thuis zou blijven als huismama.
Inmiddels is ons tweede kindje 2 maanden en zit ik te twijfelen om weer te gaan solliciteren.
De pluspunten: mijn kleine wereldje wordt weer groter, meer inkomen (we komen nu net rond, maar dat is voorlopig geen probleem door een grote financiele buffer), mijn vriend krijgt quality time tijdens zijn papa dag, geen gapend groot gat in mijn CV straks en ik heb weer tijd om iets anders te zijn dan ‘mama’.
De nadelen: kindjes moeten 2 dagen naar de opvang, ik moet een simpelere baan zoeken omdat ik maar parttime wil werken, wie weet hoe lang het duuer voordat ik ergens word aangenomen en ik ben vooral bang dat we het dan misschien wel weer te druk krijgen als gezin. Het zijn niet voor niets de tropenjaren, maar die kom ik natuurlijk het liefst zo goed mogelijk door.
Mijn vriend ziet het liefst dat ik nog een jaar thuis blijf bij de kids, zodat de jongste al wat groter is als ze naar de opvang gaat en zodat hij zich nog kan focussen op zijn carrière. Ook geeft het veel rust als alles thuis geregeld is. Maar ik heb in mijn hoofd om wel weer te gaan werken, ook omdat ik bang ben dat de drempel steeds hoger wordt om weer te beginnen en het steeds moeilijker zal zijn een leuke baan te vinden als ik er nog langer uit ben geweest.
Ik weet dat dit een mega luxe positie is waar we in zitten, maar blijf er toch over tobben. Wat zouden jullie doen? Zijn jullie team Werkende mama of Thuisblijfmama in mijn geval? Dankjewel
Zie titel. Ik zit behoorlijk in dubio, allebei de opties hebben voor- en nadelen en ik zou graag horen wat jullie in mijn situatie zouden doen
.Per 1 mei 2019 ben ik bij mijn vorige werkgever gestopt, omdat ik fulltime voor mijn dochtertje wilde zorgen (toen 4 maanden). Ik werkte 4 dagen (mijn functie kan eigk nergens in minder dagen, vacatures zijn ook altijd voor fulltime) en mijn vriend 5, omdat zijn werk ook niet goed parttime kan. Onze relatie liep niet goed op dat moment, door alle werkstress, net verhuisd, ik nog hormonaal en we waren net ouders geworden. Om voor wat rust in de tent te zorgen ben ik toen vrij radicaal gestopt.
Al na een paar weken dat ik thuis was ging de zon weer schijnen bij ons, en twee maanden later was ik tot ons geluk alweer zwanger van de tweede. Omdat zwanger solliciteren helemaal lastig is, en het thuis nu lekker op rolletjes liep, spraken we af dat ik gedurende de zwangerschap nog thuis zou blijven als huismama.
Inmiddels is ons tweede kindje 2 maanden en zit ik te twijfelen om weer te gaan solliciteren.
De pluspunten: mijn kleine wereldje wordt weer groter, meer inkomen (we komen nu net rond, maar dat is voorlopig geen probleem door een grote financiele buffer), mijn vriend krijgt quality time tijdens zijn papa dag, geen gapend groot gat in mijn CV straks en ik heb weer tijd om iets anders te zijn dan ‘mama’.
De nadelen: kindjes moeten 2 dagen naar de opvang, ik moet een simpelere baan zoeken omdat ik maar parttime wil werken, wie weet hoe lang het duuer voordat ik ergens word aangenomen en ik ben vooral bang dat we het dan misschien wel weer te druk krijgen als gezin. Het zijn niet voor niets de tropenjaren, maar die kom ik natuurlijk het liefst zo goed mogelijk door.
Mijn vriend ziet het liefst dat ik nog een jaar thuis blijf bij de kids, zodat de jongste al wat groter is als ze naar de opvang gaat en zodat hij zich nog kan focussen op zijn carrière. Ook geeft het veel rust als alles thuis geregeld is. Maar ik heb in mijn hoofd om wel weer te gaan werken, ook omdat ik bang ben dat de drempel steeds hoger wordt om weer te beginnen en het steeds moeilijker zal zijn een leuke baan te vinden als ik er nog langer uit ben geweest.
Ik weet dat dit een mega luxe positie is waar we in zitten, maar blijf er toch over tobben. Wat zouden jullie doen? Zijn jullie team Werkende mama of Thuisblijfmama in mijn geval? Dankjewel
zaterdag 20 juni 2020 09:35
Hoezo geldt "zonder zich zorgen te maken over financiën" in deze situatie voor háár?! Daar zou zij zich juist wel zorgen om moeten maken! Als Ze uit elkaar gaan, is haar carrière achterop geraakt. Bovendien redden ze het nu alleen dankzij een ruime buffer, dus ze teren in. Ook niet luxe, want kinderen worden duur op de middelbare school, dus dán is een buffer ook wel handig, maar een buffer opgebruiken gaat makkelijker dan opbouwen.Helena_z schreef: ↑04-06-2020 17:01Goh, het hangt er vanaf hoe je erin staat, dit kan je ook omdraaien. Hij moet gaan werken, terwijl zij lekker thuis kan blijven en kan genieten van de kindjes zonder zich zorgen te maken over financiën. Ik vind geen van beiden egoïstisch als je het zo bekijkt, enkel traditioneel.
Als jullie het op één inkomen zouden redden met een kleine marge over èn jij zelf zou liefst nog een jaar thuis zijn, dan is dat een optie. Maar Ik zou wel adviseren de tijd die je overhoudt goed te gebruiken door bijvoorbeeld een studie te doen.
zaterdag 20 juni 2020 09:48
Mijn leven is veel afwisselender geworden sinds ik niet meer werk. Toen ik nog werkte leken de dagen op elkaar en dat vond ik saai. Ik keek altijd uit naar het weekend. Vanaf ik niet meer werkte ging ik er veel meer op uit. Dingen die ik voorheen in het weekend deed konden ineens ook op een doordeweekse dag. Ik heb 1 vriendin die ook niet werkte en de rest werkte maar een paar dagen per week. er was altijd wel iemand om mee af te spreken en samen of met de kinderen iets te ondernemen.
zaterdag 20 juni 2020 12:09
Dat is nu wel anders, al mijn vrienden werken gewoon. Voor de rest herken ik niet wat je schrijft. Ik ga er regelmatig op uit, ook op de dagen dat ik werk en er is genoeg ruimte voor andere dingen. Daarbij is mijn werk erg leuk en afwisselend, verre van saai!vrijenblij20220 schreef: ↑20-06-2020 09:48Mijn leven is veel afwisselender geworden sinds ik niet meer werk. Toen ik nog werkte leken de dagen op elkaar en dat vond ik saai. Ik keek altijd uit naar het weekend. Vanaf ik niet meer werkte ging ik er veel meer op uit. Dingen die ik voorheen in het weekend deed konden ineens ook op een doordeweekse dag. Ik heb 1 vriendin die ook niet werkte en de rest werkte maar een paar dagen per week. er was altijd wel iemand om mee af te spreken en samen of met de kinderen iets te ondernemen.
Ik denk dat het heel persoonlijk is of stoppen met werken iets voor je is. Wat ik wel opvallend vind is dat het voor 95% van de mannen geen optie is om te stoppen, terwijl zij hun werk ook echt niet altijd leuk vinden. Toch zien zij het belang van hun eigen centen verdienen en ze willen zich niet afhankelijk maken.
Dat verschil vind ik wel opmerkelijk. Ik kan me niet goed voorstellen dat je je niet verantwoordelijk voelt voor je eigen financiële situatie en die van je kinderen. Voor mij is dat een van de pijlers van volwassenheid en ouderschap, dat je in staat bent voor jezelf en je kinderen te zorgen.
zaterdag 20 juni 2020 12:21
Het is maar wat je verstaat onder een rijk leven denk ik. Dag in dag uit naar het bos gaan met kids, de kids naar oma brengen, koekjes bakken, schoonmaken, koken, naar andere oma toe, met vriendinnen beppen, tussendoor een boekje lezen, zou dat voor mij namelijk niet zijn. Tuurlijk zijn dat dingen waar ik van kan genieten, maar niet als dat zowat iedere dag mijn leven zou zijn. Voor het overgrote deel van de huisvrouwen is dat wel degelijk het geval.
Een rijk leven is voor mij een leven waarin ik me zoveel mogelijk ontwikkel. Jezelf ontwikkelen doe je niet alleen door steeds maar de krenten uit de pap te halen en leuke dingen te doen. Een workshop hatta-yoga of een vliegreisje Rome met vriendinnen is hartstikke leuk en prikkelend, maar de echte groei vindt juist plaats in moeilijke situaties. In situaties die waarin je bijvoorbeeld ook met mensen moet samenwerken die je niet zo leuk vindt, waarin eisen aan je worden gesteld, waarin er tijdsdruk is. En ja, dat heb je in een baan nou eenmaal een stuk meer dan in je online cursusgroepje of tijdens je citytrip met vriendinnen. Soms even onprettig en stressvol, maar dat levert je ook vaak iets op.
Ik zou het een vrouw die zich daadwerkelijk wil ontwikkelen echt niet aanraden om haar baan op te zeggen en fulltime huisvrouw te worden. Je kunt prima parttime werken, als je meer tijd wilt besteden aan de kinderen.
Als moderne man lijkt het me trouwens ook niet aantrekkelijk, een full time moederende vrouw die niet wil werken omdat ze het allemaal maar moeilijk en vervelend vindt. Zal hij ook af en toe vinden, hij werkt en ontwikkelt zich toch ook?
Overigens geloof ik best dat er huisvrouwen zijn die ook nog vrijwilligerswerk doen, en daarbij een opleiding volgen, en een super interessante hobby hebben. Dus vrouwen die volledig buiten het stereotype plaatje. Veel zijn het er helaas echt niet. En als ze al bestaan, zijn het vrouwen die min of meer in between jobs zijn en geen moeders die hun hele leven of een groot deel daarvan thuisblijven.
zaterdag 20 juni 2020 12:43
Tsja, je zou natuurlijk ook werk kunnen zoeken dat minder saai voor je is. En dan lekker parttime werken. Zat banen met afwisselende werkzaamheden. Heb je de andere helft van de week voor jezelf, je kinderen en je vriendinnen. En dus ook meteen een gevarieerdere week in zijn geheel.vrijenblij20220 schreef: ↑20-06-2020 09:48Mijn leven is veel afwisselender geworden sinds ik niet meer werk. Toen ik nog werkte leken de dagen op elkaar en dat vond ik saai. Ik keek altijd uit naar het weekend. Vanaf ik niet meer werkte ging ik er veel meer op uit. Dingen die ik voorheen in het weekend deed konden ineens ook op een doordeweekse dag. Ik heb 1 vriendin die ook niet werkte en de rest werkte maar een paar dagen per week. er was altijd wel iemand om mee af te spreken en samen of met de kinderen iets te ondernemen.
Op het werk ontmoet je vaak mensen van alle persoonlijkheden, achtergronden, politieke voorkeuren en milieus. Daar moet je maar mee leren omgaan. Het leert je vaak ook veel over mensen die heel anders zijn dan jij. Dat helpt je om je kijk op de wereld bij te stellen. Het zal je verassen wat je allemaal kan leren op het werk.
Ik kan het je dus zeker aanraden om te werken, als je kan. Lekker uit die bubbel stappen. Geldt voor iedereen.
zaterdag 20 juni 2020 12:57
Ik ben intussen al 55 hoor en mijn zoon is 27. Ik deed en doe wel vrijwilligerswerk bij een sportvereniging. Ik zit daar bij de activiteitencommissie en ik werk achter de bar.Lachattenoir schreef: ↑20-06-2020 12:43Tsja, je zou natuurlijk ook werk kunnen zoeken dat minder saai voor je is. En dan lekker parttime werken. Zat banen met afwisselende werkzaamheden. Heb je de andere helft van de week voor jezelf, je kinderen en je vriendinnen. En dus ook meteen een gevarieerdere week in zijn geheel.
Op het werk ontmoet je vaak mensen van alle persoonlijkheden, achtergronden, politieke voorkeuren en milieus. Daar moet je maar mee leren omgaan. Het leert je vaak ook veel over mensen die heel anders zijn dan jij. Dat helpt je om je kijk op de wereld bij te stellen. Het zal je verassen wat je allemaal kan leren op het werk.
Ik kan het je dus zeker aanraden om te werken, als je kan. Lekker uit die bubbel stappen. Geldt voor iedereen.
zaterdag 20 juni 2020 14:51
Nou ja, de enige huisvrouwen die ik ken vallen inderdaad buiten jouw stereotype plaatje (maar zitten dan weer niet in-between jobs) en precies daar had ik het over. Dat je huisvrouw besluit te worden betekent dus niet dat je meteen maar alleen die stereotype dingen moet gaan zitten doen de hele dag. Ik vind dat je zo in stereotypen denkt.Lachattenoir schreef: ↑20-06-2020 12:21Het is maar wat je verstaat onder een rijk leven denk ik. Dag in dag uit naar het bos gaan met kids, de kids naar oma brengen, koekjes bakken, schoonmaken, koken, naar andere oma toe, met vriendinnen beppen, tussendoor een boekje lezen, zou dat voor mij namelijk niet zijn. Tuurlijk zijn dat dingen waar ik van kan genieten, maar niet als dat zowat iedere dag mijn leven zou zijn. Voor het overgrote deel van de huisvrouwen is dat wel degelijk het geval.
Een rijk leven is voor mij een leven waarin ik me zoveel mogelijk ontwikkel. Jezelf ontwikkelen doe je niet alleen door steeds maar de krenten uit de pap te halen en leuke dingen te doen. Een workshop hatta-yoga of een vliegreisje Rome met vriendinnen is hartstikke leuk en prikkelend, maar de echte groei vindt juist plaats in moeilijke situaties. In situaties die waarin je bijvoorbeeld ook met mensen moet samenwerken die je niet zo leuk vindt, waarin eisen aan je worden gesteld, waarin er tijdsdruk is. En ja, dat heb je in een baan nou eenmaal een stuk meer dan in je online cursusgroepje of tijdens je citytrip met vriendinnen. Soms even onprettig en stressvol, maar dat levert je ook vaak iets op.
Ik zou het een vrouw die zich daadwerkelijk wil ontwikkelen echt niet aanraden om haar baan op te zeggen en fulltime huisvrouw te worden. Je kunt prima parttime werken, als je meer tijd wilt besteden aan de kinderen.
Als moderne man lijkt het me trouwens ook niet aantrekkelijk, een full time moederende vrouw die niet wil werken omdat ze het allemaal maar moeilijk en vervelend vindt. Zal hij ook af en toe vinden, hij werkt en ontwikkelt zich toch ook?
Overigens geloof ik best dat er huisvrouwen zijn die ook nog vrijwilligerswerk doen, en daarbij een opleiding volgen, en een super interessante hobby hebben. Dus vrouwen die volledig buiten het stereotype plaatje. Veel zijn het er helaas echt niet. En als ze al bestaan, zijn het vrouwen die min of meer in between jobs zijn en geen moeders die hun hele leven of een groot deel daarvan thuisblijven.
Net zoals huisvrouw niet direct betekent dat je alleen suffe mutserige dingen doet en het allemaal maar moeilijk en vervelend vindt, betekent werken ook niet automatisch dat je je ontwikkelt. En tegenovergesteld. Eigenlijk betekent een keus gewoon niet dat je dús automatisch binnen een hokje valt.
zaterdag 20 juni 2020 15:06
Eens. Heel veel mensen doen al jarenlang hetzelfde werk en ontwikkelen zich nauwelijks meer. Of denk je echt dat een accountant die voor de zoveelste keer een jaarrekening opmaakt, daar ontzettend veel uithaalt? Of een administratief medewerker die elke week dezelfde klusjes herhaalt? Of een schoonmaker? Pakketbezorger?Mevrouw75 schreef: ↑20-06-2020 14:51Nou ja, de enige huisvrouwen die ik ken vallen inderdaad buiten jouw stereotype plaatje (maar zitten dan weer niet in-between jobs) en precies daar had ik het over. Dat je huisvrouw besluit te worden betekent dus niet dat je meteen maar alleen die stereotype dingen moet gaan zitten doen de hele dag. Ik vind dat je zo in stereotypen denkt.
Net zoals huisvrouw niet direct betekent dat je alleen suffe mutserige dingen doet en het allemaal maar moeilijk en vervelend vindt, betekent werken ook niet automatisch dat je je ontwikkelt. En tegenovergesteld. Eigenlijk betekent een keus gewoon niet dat je dús automatisch binnen een hokje valt.
Welnee, dat is misschien het eerste jaar nog boeiend omdat het nieuw is, maar daarna verval je bij veel banen in een routine. Zelfs mijn hoogopgeleide, zeer ambitieuze vrienden van eind 30 beginnen nu te klagen dat hun zeer enerverende banen, toch wel saai worden na verloop van tijd.
Terwijl iets als vrijwilligerswerk erg interessant kan zijn. Stel je werkt in een levenseindekliniek waar mensen hun laatste maanden doorbrengen en jouw taak is om met hen te praten en een kopje koffie/ thee aan te bieden? Of je doet vrijwilligerswerk bij een asielzoekerscentrum. Of je gaat elke week wandelen met een blinde vrouw.
Toch zie ik wel voordelen van mijn betaalde baan blijven uitvoeren. Mijn eigen geld verdienen, zelfstandig zijn, mezelf ontwikkelen in het gebied waarvoor ik heb gestudeerd.
Voor mij heeft dat heel veel meerwaarde, maar om nou te zeggen dat alleen betaald werk tot ontwikkeling leidt? Dat vind ik een erg bekrompen beeld van de realiteit.
zaterdag 20 juni 2020 15:18
Precies. Net als dat op dit forum wel eens aangehaald wordt dat als je werkt je tenminste over iets anders kan praten dan over de kinderen.TanteOlivia schreef: ↑20-06-2020 15:06Voor mij heeft dat heel veel meerwaarde, maar om nou te zeggen dat alleen betaald werk tot ontwikkeling leidt? Dat vind ik een erg bekrompen beeld van de realiteit.
Ik en mijn vrienden werken allemaal en we praten maar een klein gedeelte van de tijd over ons werk. Ik vind het juist triest als je alleen maar over je werk kan praten. Er is zoveel meer dan werk.
zaterdag 20 juni 2020 15:28
Ik kan alleen goed over mijn werk praten met mensen die ongeveer hetzelfde doen. Anders is er geen bal aan. Af en toe heb ik best een leuke anekdote hoor en ik hou echt van mijn werk, dus kan er wel een paar minuten over vertellen op een verjaardag, maar om daar nu uren over door te gaan? Mijn man heeft een heel interessante baan, zoiets wat echt tot de verbeelding spreekt, maar zelfs hij praat er hoogstens een minuut of tien over, dan is het wel weer klaar.watdachtjehiervan schreef: ↑20-06-2020 15:18Precies. Net als dat op dit forum wel eens aangehaald wordt dat als je werkt je tenminste over iets anders kan praten dan over de kinderen.
Ik en mijn vrienden werken allemaal en we praten maar een klein gedeelte van de tijd over ons werk. Ik vind het juist triest als je alleen maar over je werk kan praten. Er is zoveel meer dan werk.
Ik vind het veel interessanter wat iemand beweegt, wat iemand zijn grootste blunder was die week, of wat iemand nog voor dromen heeft. Of over een reis, of interessant boek, of een gekke hobby, of sport waar iemand idolaat van is. Of juist over een groot verdriet en hoe iemand daarmee omgaat.
Of iemand dan 10 of 50 uur werkt, 500 of 5000 euro verdient, geen of zes kinderen heeft, maakt allemaal minder uit.
zaterdag 20 juni 2020 22:52
Wie de schoen past....Poppy_del_Rio schreef: ↑13-06-2020 14:57Volgens mij heb je het o.a. tegen mij.
Jij mag dit allemaal vinden, maar ik heb mijn eigen mening. Ik vind het veel positiever om gewoon dingen te dóén als vrouw en je niet te veel aan te trekken van anderen.
Daarmee draag ik in mijn visie oneindig veel meer structureel bij aan verandering dan mensen die schreeuwend aan de zijlijn staan. Namelijk door het goede (praktijk)voorbeeld te geven en te delen hoe ik de vele knelpunten die je als werkende ouder nu eenmaal heb, probeer op te lossen.
Maar blijf mij vooral lekker wegzetten als een “supervrouw” die de schuld bij anderen neerlegt, als jij je daar beter door voelt. Dan ga ik gewoon door met waar ik al 20 jaar mee bezig ben: werk en privé combineren.
Wetenschappelijke onderzoeken ontkennen, alleen uitgaan van een eigen mening/ ervaring en vinden dat je het zelf zo goed voor elkaar hebt?Dat andere vrouwen maar een voorbeeld aan jou moeten nemen, dat de problemen zich dan vanzelf oplossen, vind ik erg kortzichtig en niet getuigen van interesse/ inlevingsvermogen.
Jammer, maar prima, ga je gang hoor, jouw standpunt was al duidelijk vanuit jouw eerdere reacties.
Gelukkig zijn er steeds meer mensen die dit wel onderkennen en zich in willen zetten voor een meer diversiteit en een meer inclusieve maatschappij.
Ik combineer werk en prive ook al 20 jaar, overigens 50/50% samen met met mijn partner, in een grote stad, maar ik sluit mijn ogen niet voor de sociale normen /gender typeringen waar veel vrouwen (en andere minderheden) mee te maken krijgen, ook eigen ervaring in het verleden. Ik probeer vanuit mijn rol de diversiteit op (hogere) posities te stimuleren en een onderdeel daarvan is het bekend en bespreekbaar maken van de invloed van sociale normen/ stereotyperingen.
zaterdag 20 juni 2020 23:09
Mijn punt is dat ik voor de kinderen best thuis kan/wil blijven. Dat ik het leuk vind om fulltime moeder te zijn. Heb dat niet kunnen doen, maar had er graag voor gekozen. To heeft wel die mogelijkheid. En ik zeg doe het gewoon.
zaterdag 20 juni 2020 23:15
Nou inderdaad. Sinds Corona zit ik ook noodgedwongen thuis, maar ik vind het niet saai of eentonig. Ik vermaak me prima. En ik heb echt een leuke baan maar dit vind ik echt even fijn. Ik ben tot rust gekomen en heb nu gewoon de energie om echt even naar mezelf te luisteren.watdachtjehiervan schreef: ↑20-06-2020 15:18Precies. Net als dat op dit forum wel eens aangehaald wordt dat als je werkt je tenminste over iets anders kan praten dan over de kinderen.
Ik en mijn vrienden werken allemaal en we praten maar een klein gedeelte van de tijd over ons werk. Ik vind het juist triest als je alleen maar over je werk kan praten. Er is zoveel meer dan werk.
zondag 21 juni 2020 10:05
Yellowtree schreef: ↑20-06-2020 22:52Wie de schoen past....
Wetenschappelijke onderzoeken ontkennen, alleen uitgaan van een eigen mening/ ervaring en vinden dat je het zelf zo goed voor elkaar hebt?Dat andere vrouwen maar een voorbeeld aan jou moeten nemen, dat de problemen zich dan vanzelf oplossen, vind ik erg kortzichtig en niet getuigen van interesse/ inlevingsvermogen.
Jammer, maar prima, ga je gang hoor, jouw standpunt was al duidelijk vanuit jouw eerdere reacties.
Gelukkig zijn er steeds meer mensen die dit wel onderkennen en zich in willen zetten voor een meer diversiteit en een meer inclusieve maatschappij.
Ik combineer werk en prive ook al 20 jaar, overigens 50/50% samen met met mijn partner, in een grote stad, maar ik sluit mijn ogen niet voor de sociale normen /gender typeringen waar veel vrouwen (en andere minderheden) mee te maken krijgen, ook eigen ervaring in het verleden. Ik probeer vanuit mijn rol de diversiteit op (hogere) posities te stimuleren en een onderdeel daarvan is het bekend en bespreekbaar maken van de invloed van sociale normen/ stereotyperingen.
Ja, en ik doe dat allemaal niet natuurlijk.
Ik snap werkelijk niet waarom je zo’n aanstoot neemt aan mijn mening.
Ik ontken geen wetenschappelijke onderzoeken, want ik kan ook lezen. Ik zeg alleen dat je als vrouw ook de keuze hebt je daar niets van aan te trekken en gewoon je ding te doen. Ik ben daar zelf een voorbeeld van en het lijkt me echt niet verkeerd om dat uit te dragen. Maar blijf vooral lekker op mij inhakken als jou dat constructiever lijkt
zondag 21 juni 2020 12:21
Want als 55-jarige kan je geen leuk werk meer vinden? Mijn collega's van die leeftijd en ouder die hun werk leuk vinden denken daar anders over.vrijenblij20220 schreef: ↑20-06-2020 12:57Ik ben intussen al 55 hoor en mijn zoon is 27. Ik deed en doe wel vrijwilligerswerk bij een sportvereniging. Ik zit daar bij de activiteitencommissie en ik werk achter de bar.
