Ik heb mogelijk een burn-out, wat nu?

Op werk en privé vlak ben ik emotioneel uitgeput. Ik heb dit al een paar jaar en ik merk dat ik constant niet lekker zit op werk. Ik ben intussen al van verschillende werkgevers gewisseld, denkende dat het aan het bedrijf lag maar intussen begin ik me af te vragen of het niet iets anders is.

Ik ben overwerkt, ik heb sinds mijn 16e altijd gewerkt, naast mijn fulltime studie zelfs fulltime blijven werken om de rekeningen te betalen. Ik merk dat ik altijd moe ben, ik drink gerust 3 energiedrankjes op en dag en ben nog steeds moe. Zin in leuke dingen heb ik amper. Ik kan me er gewoon niet meer toe zetten.

Mijn relatie rommelt ook. Na 10 jaar dreigen mijn man en ik uit elkaar te gaan. Hij heeft me gepusht om een afspraak te maken met de huisarts, die me weer heeft doorverwezen naar een psycholoog. Daar heb ik deze week een afspraak mee.

Op het moment heb ik nergens vreugde. Ik wil niet naar werk, ik wil niet naar huis. Ik zie geen optie om mijn leven te veranderen. Over 4 maanden verloopt mijn tijdelijke contract, waarvan ik verwacht (lees: hoop) dat die niet verlengd wordt zodat ik even wat rust heb. Ik kan dan aan de ww en heb dan na 15 jaar een moment om rust te doen. Ja ik weet dat ww daar niet voor is, maar ik ben nu wanhopig. Het idee dat ik daarvoor nog een paar maanden door moet benauwd me enorm. Zo erg zelfs dat ik overweeg om deze week nog ontslag te nemen, met de opzegtermijn in gedachten (1 maand). Ik trek het niet meer en ben eigenlijk hopeloos.

Ik ben ook bang om de “diagnose” burn-out te krijgen. Wat mag ik dan wel en niet? Ik wil even rusten, maar ik wil vooral er even tussenuit. Even weg uit de omgeving die me nu gek maakt en nadenken over wat ik wil met mijn leven. Ergens in Duitsland of zo. Weg van iedereen. Zou dat mogen? En mag ik dan mijn hobby’s nog wel uitoefenen? Ik schrijf bijvoorbeeld ook voor een blog, iets waar ik nu gewoon de kracht niet meer voor heb maar wat ik ook niet wil opgeven… Hoe zit het met werk? Heb ik recht op ziekteverlof? Moet ik ontslag nemen? Mag mijn werkgever me wel ontslaan als ik langdurig ziek wordt? Want daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken... dan moet ik nadien alsnog terug en ik vraag me dan af of ik die laatste maanden dan beter kan uitzitten.

Ik overweeg zelfs om te vragen voor onbetaald verlof tussendoor, zodat mijn contract wel kan verlopen maar ik ook tussendoor die rust kan krijgen die ik nu echt nodig heb.

Voor ik aan deze heisa begin wil ik weten of ik niet in een hopelozere situatie terecht kom.

viva-amber schreef: ↑

20-09-2019 10:42

Waarom heb je nog geen afspraak met de bedrijfsarts. Eén van de kwartjes is bij mij toen pas gevallen. ja dat ik niet eens in het OV kon was wel een hint maar ik was nog steeds aan het redden. Toen de BA aan mijn werkgever schreef dat mijn concentratie 0,0 was en mijn energie even slecht en dat ik daarom voorlopig niets kon viel bij mij pas het kwartje dat ik dus echt niet kon werken.

Ik heb aanstaande maandag een gesprek met HR. Ik wil dan kijken of ik extra vrij kan krijgen. Mocht dat niet kunnen dan overweeg ik inderdaad met de bedrijfsarts te spreken. Ik wil nu eigenlijk gewoon echt even vrij. Als het daarna nog steeds zo heavy is dan kan ik altijd nog een gesprek met de bedrijfsarts aanvragen. Andersom gaat het waarschijnlijk niet lukken.

Ik heb gisteren met HR gesproken en gekeken of ik vakantie kon krijgen. Hij zei dat hij ging kijken of ik 2 weken onbetaald verlof kon krijgen. Nu werd wel bekend dat mijn contract eerder afloopt, nog 2 maanden ipv 3. Wat me ook al wat rust geeft. Ik verwacht dat ze het niet gaan verlengen (mocht hij geen uitspraak over doen), dus dat betekent dat ik nog 2 maanden heb. Als ik in die 2 maanden ook nog 2 weken vrij heb dan klinkt het heel haalbaar.

Wel ben ik bezorgd om mijn plannen voor volgend jaar. Eenmaal in de ww heb ik meer beperkingen. Ik vraag me af of ik nog wel kan reizen... ik ga ervanuit van niet. Dat valt me wel zwaar.

Met mijn man gaat het goed. Afgelopen weekend ontplofte ons gesprek tot een zwaar dieptepunt. Maar daardoor hebben we wel veel kunnen bespreken en zijn we er goed uitgekomen.

Dat is ergens wel erg fijn want het stressgehalte thuis is hierdoor wat gedaald. Maar het maakt me wel heel zenuwachtig voor wat ik nu wil met het aankomende jaar. Toen het slecht ging was het duidelijk: ik wilde mijn dromen achterna en wilde gaan reizen. Nu mijn man en ik waarschijnlijk toch bij elkaar blijven vind ik dat wat lastiger. Ik moet waarschijnlijk alsnog thuisblijven en ik zie dat eigenlijk niet zo zitten.

Dus ja, nog steeds veel stress maar ik merk dat er wat drukpunten verlicht worden. Vooral de wetenschap dat ik vanaf december niet meer op deze werkplek zit is een enorme opluchting. Vooral angst met wat ik vanaf volgend jaar moet doen.

Het vervelende is een beetje dat ik dus gisteren heb aangegeven dat ik veel stress ervaar en daar heel begripvol over werd gedaan. Maar dat toen ik vanochtend op werk kwam ik een uitnodiging kreeg voor een overleg over mijn voortgang en planning. Wat een beetje gemeen is, want dat is juist een stressvol gesprek. Zeker omdat ik al heb aangegeven dat ik niet productief was en mijn planning in de soep loopt. Mag ik dat nu maar zien te verantwoorden...

Ik verwachtte al zoiets, mijn werkgever is totaal niet begripvol. Ik ben blij dat het nu in ieder geval duidelijk is dat ik hier in December niet meer zit, dan kan ik het (hopelijk) wat makkelijker van me afschudden

totallyfree schreef: ↑

24-09-2019 12:39

JA dat snap ik ook niet zo goed, je werkgever geeft geen donder om jou, waarom zou jij wel om je werk geven? (ff heel cru gezegd)

Het valt wel mee hoeveel ik daarom geef. Ja, ik ben nu enorm gestrest omdat ik zo moet gaan verantwoorden waarom ik niet productief ben geweest afgelopen anderhalve maand. Maar wetende dat ik dit nog maar 2 maanden hoef vol te houden geeft me ook iets van rust. Het eindei is in zicht.

Ik kan me af en toe tijdelijk ziek melden als het echt niet gaat. Maar ik hoop echt dat ik die extra vrije dagen krijg zodat ik ook daadwerkelijk weg kan. Als ik me ziek meld dan worden mijn vrijheden beperkt. Fijn dat ik niet naar werk hoef, maar ik wil ook niet thuis zitten. Ik wil echt de optie hebben om even er helemaal uit te gaan, in een ander land, zonder de dagelijkse mensen... Als ik me ziek meld dan kan ik niet naar de US, waar ik toch wel mijn zinnen op heb gezet. Ik kan het niet uitleggen, maar ik hoop daar een antwoord te vinden. Ik ben een beetje verdwaald met wat ik wil, maar ik voel toch een sterke drang om gewoon even naar mijn vriendin te gaan... en ik heb het gevoel dat ik daarnaar moet luisteren. Misschien is het niet het "grote antwoord" of de oplossing, maar het kan me in ieder geval de tijd geven om na te denken over de volgende stap. Misschien is dat dan wel ziekmelden. Dat kan ik toch altijd nog doen?

tanteslankie schreef: ↑

26-09-2019 06:54

Hoe weet je nou zeker dat het een burn out is?

Volgens mij heb je gewoon een hekel aan je werk, aan je leven en ben je daar ontzettend moe van. Als je echt in een burn out zit dan is de gedachte aan reizen al zo zwaar. Ik geloof er niets van. Je wil gewoon vluchten voor alles en iedereen omdat je het spuugzat bent. Ga eerst eens nadenken wat je nou wil en handel daar naar.

Ik heb nooit beweerd dat ik dit ook werkelijk heb. Momenteel ben ik hiervoor in gesprek, maar volgens mij krijg je die diagnose niet na één gesprekje met de psycholoog. Ik ben intussen twee keer naar de psycholoog gegaan en intussen een tweede test van de psycholoog zelf gedaan. Resultaten waren inderdaad veel stress, klachten voor depressie, lichamelijke klachten en angstig. Dat hoeft niet per se te betekenen dat ik een burn-out of depressie heb. Maar mogelijk wel iets in die richting. Ik wil inderdaad nog genoeg ondernemen, dus helemaal kapot ben ik gelukkig nog niet. Ik wil me inzetten voor mijn persoonlijke projecten en het idee dat ik daarmee moet stoppen maakt mij angstig voor het labeltje “burn-out”.

Ik weet eigenlijk ook niet wat het grote verschil is tussen depressie en een burn-out. Voor mijn gevoel heb ik vooral even een reset nodig. Misschien ben ik gewoon “even overspannen” zoals je nu aangeeft, al sijpelt dit gevoel al wel jaren in mijn achterhoofd. HR gaf ook aan dat ik begin dit jaar al had aangegeven dat ik niet lekker in mijn vel zat. Dat was ik helemaal vergeten, maar het bewijst wel dat dit niet iets is wat nu eventjes speelt maar eerder wat nu een soort top (of diepte)punt heeft bereikt. Wát het uiteindelijk ook is, ik heb behoefte aan een pauze. En welk labeltje mijn toestand ook krijgt, het feit is dat het me nu allemaal teveel is en ik een manier zoek om hiermee om te gaan.

lise1985 schreef: ↑

24-09-2019 12:09

Waarom heb je je niet ziek gemeld?

Ik snap dat het lastig is te bedenken waarom ik me niet “gewoon” ziek meld. No worries, dat is voor mij een solid Plan B. Ik heb me een beetje ingelezen over wat er zou gebeuren als ik me ziek meld. Ik krijg daarbij de indruk dat het aanvragen voor vakantie tijdens een ziekmelding waarschijnlijk een hele rompslomp wordt, waarbij ik (lang) moet wachten en waarbij ik geen garantie heb dat ik het ook werkelijk krijg. Zoals ik uit jullie reacties lees is het een beetje 50/50, ik heb géén vakantieuren dus ik heb niet zomaar recht op verlof. Ik heb niet zoveel trek om dit te moeten aanvechten. Dat voelt vermoeiend en het gewoon ia HR regelen voelt wat makkelijker.

duizel schreef: ↑

19-09-2019 21:09

Wat vond de psycholoog van je plannen om nu verlof of ontslag te nemen om voor een paar maanden naar het buitenland te gaan?

Hij vond het wel een goed plan om er even uit te gaan. Ik heb ontslag niet gemeld en dat ga ik nu ook niet doen omdat het nog maar 2 maanden is en ik al met mijn werkgever heb overlegd over de extra vrij optie.


Waarom moet ik “per se” naar het buitenland? Lastig te zeggen. Ik heb gewoon het sterke gevoel dat ik dat moet doen. En ik denk dat ik ook naar mijn gevoel moet luisteren. Ik ben over heel veel dingen niet zeker, maar dat ik zsm ff naar mijn vriendin in de US wil staat als een huis en dat geeft me een soort “doel”. Het is voor mij heel moeilijk om dat sterke gevoel te negeren en maar thuis te zitten, een plek waar ik me nu ook niet prettig voel. Ik heb gewoon een momentje nodig om helder na te denken.

Ja, ik begrijp heel erg goed dat het mijn problemen niet oplost en dat ik nadien weer terug kom in de rotzooi, maar ik hoop dat ik door wat afstand te doen beter kan reflecteren op mijn huidige situatie en daardoor wat meer middelen heb om hiermee om te gaan. Misschien kom ik daar wel tot de conclusie dat ik me ziek moet melden. Who knows? Nu ben ik in de war, ik heb behoefte aan rust en ik weet dat ik die hier niet krijg. Ook niet als ik thuis zit, eventjes naar mijn moeder ga of in mijn uppie in een caravan op de hei ga zitten. Die situaties trekken me absoluut niet en het voelt dus ook niet goed om daar voor te kiezen omdat het jullie misschien goed geholpen heeft…. Ik snap het, heel fijn dat jullie dit met me delen want ik zie daardoor wel in dat afzonderen kan helpen… maar ik wil écht even hier helemaal uit.


Het is voor mij nu makkelijker om met mijn werkgever te bespreken wat mogelijk is, ook omdat mijn contract dus over 2 maanden verloopt. Ik heb op dit moment nog genoeg motivatie om de boel op zijn minst goed af te sluiten. HR geeft me daar de middelen voor. Ondanks dat zojuist een soort bom is uitgebarsten tussen mijn baas en ik, steunt HR me in mijn beslissing een poging te doen alles goed af te sluiten. Mijn aanvraag tot vrij wordt vrijwel zeker goedgekeurd. Dat was mijn doel en daar ben ik nu blij om. Dat mijn contract niet verlengd wordt is nu ook zeker en dat geeft me ook zeker een hoop rust in mijn hoofd. Ik wil het ook goed afsluiten, want mijn werk is wel vaker onprofessioneel geweest naar oud-collega’s en ik wil niet dat ze het zo gaan spelen dat ik bijv geen ww krijg.

totallyfree schreef: ↑

24-09-2019 12:39

JA dat snap ik ook niet zo goed, je werkgever geeft geen donder om jou, waarom zou jij wel om je werk geven? (ff heel cru gezegd)

Ik snap dat mijn werkgever geen donder om mij geeft, maar ik moet het voor mezelf ook goed kunnen afsluiten. Als ik dit écht niet meer trek, dan kan ik me altijd nog ziek melden en nu heb ik in ieder geval de goedkeuring voor vakantie.

Florette schreef: ↑

26-09-2019 15:31

Waarom ben je niet open bij je psycholoog? Hij kan pas echt een ‘diagnose’ geven op het moment dat jij eerlijk bent: je niet groot houden, maar ook eerlijk zijn over je ontslag bijvoorbeeld. Ben je bang dat hij je iets ander adviseert?
Een psycholoog heeft alleen zin als je open en eerlijk kunt zijn... anders is het weggegooid geld, en als je je niet fijn voelt bij deze zoek dan een ander.

Ik heb aangegeven dat mijn contract over 2 maanden eindigt. Ik ben zeker wel eerlijk tegen mijn psycholoog, maar ik weet soms ook niet wat ik precies moet zeggen. Gelukkig heb ik iemand die de goede vragen stelt.