Werk & Studie
alle pijlers
Met tegenzin werken
zaterdag 23 september 2017 18:59
Hoi, ik ben al een tijdje m'n werk best wel beu. Gewoon alles maar ander werk zie ik ook niet zitten, het stomme is dat ik weet dat ik geen
slechte baan heb qua sfeer, collega's, salaris, vrijheid. Maar toch iedere keer die enorme tegenzin om te gaan werken...
Wel ga ik binnenkort aankaarten of ik 1 dag minder kan gaan werken, privé wordt het me soms ook allemaal een beetje te veel. (huishouden doe ik 100%, boodschappen, koken, sporten (ik HAAT sporten dus dit is voor mij echt een verplichting en geen vorm van ontspanning)
Ik hoef verder geen tips hoor maar ik ben zomaar 's benieuwd doe jullie tegenover je werk staan. Gaan jullie echt met plezier naar het werk of soms met gezonde tegenzin?
slechte baan heb qua sfeer, collega's, salaris, vrijheid. Maar toch iedere keer die enorme tegenzin om te gaan werken...
Wel ga ik binnenkort aankaarten of ik 1 dag minder kan gaan werken, privé wordt het me soms ook allemaal een beetje te veel. (huishouden doe ik 100%, boodschappen, koken, sporten (ik HAAT sporten dus dit is voor mij echt een verplichting en geen vorm van ontspanning)
Ik hoef verder geen tips hoor maar ik ben zomaar 's benieuwd doe jullie tegenover je werk staan. Gaan jullie echt met plezier naar het werk of soms met gezonde tegenzin?
zaterdag 23 september 2017 19:33
zaterdag 23 september 2017 19:34
Prima toch,moet ieder gewoon lekker voor zich weten.
zaterdag 23 september 2017 19:34
Ben je geopereerd of heb je een ongeluk gehad ofzo? Volgens mij zit je al een aardig tijdje in de ziektewet?redbulletje schreef: ↑23-09-2017 19:28Ik heb zowel school als werk altijd als noodzakelijk kwaad gezien. Niet dat ik helemaal nooit leuke momenten heb gehad, maar de balans is wat mij betreft flink zoek als je 11 maanden per jaar bezig bent met verplichte nummertjes en maar 1 maand vrij bent. Nu gelukkig tijd om bij te komen in de ziektewet...
Beterschap (ook al moet je dan wel weer werken
zaterdag 23 september 2017 19:38
.redbulletje schreef: ↑23-09-2017 19:28Ik heb zowel school als werk altijd als noodzakelijk kwaad gezien. Niet dat ik helemaal nooit leuke momenten heb gehad, maar de balans is wat mij betreft flink zoek als je 11 maanden per jaar bezig bent met verplichte nummertjes en maar 1 maand vrij bent. Nu gelukkig tijd om bij te komen in de ziektewet...
Ik ben kennelijk snel tevreden. Ik heb vijf jaar lang op een postkamer gewerkt. 2000 poststukken per dag klaar maken voor verzending. Leuke sfeer en ik ging er dagelijks met veel zin naar toe. Werd wel goed betaald, dus dat maakte ook een hoop goed.
zaterdag 23 september 2017 19:38
Ik ga niet met plezier náár mijn werk. Maar dat is gelukkig maar een kwartiertje.
Eenmaal op mijn werk ben ik als een vis in het water. Kan me niet voorstellen een andere baan te hebben.
Ik ben goed in mijn werk, vind het leuk en de tijd vliegt voorbij. Ik kan in die tijd een heleboel zinnige dingen doen en dat geeft voldoening. Ik werk (4,5 dag per week) in het speciaal onderwijs.
Ik ben óók blij als ik weer naar huis ga, want het is (meestal) leuk thuis komen met drie kinderen die je om de nek vliegen.
Eenmaal op mijn werk ben ik als een vis in het water. Kan me niet voorstellen een andere baan te hebben.
Ik ben goed in mijn werk, vind het leuk en de tijd vliegt voorbij. Ik kan in die tijd een heleboel zinnige dingen doen en dat geeft voldoening. Ik werk (4,5 dag per week) in het speciaal onderwijs.
Ik ben óók blij als ik weer naar huis ga, want het is (meestal) leuk thuis komen met drie kinderen die je om de nek vliegen.
zaterdag 23 september 2017 19:41
Helaas houdt mijn man die nog geen 30 minuten volkarin12345 schreef: ↑23-09-2017 19:30Kies dan een lichamelijke activiteit waar je wel plezier aan beleeft.
zaterdag 23 september 2017 19:42
zaterdag 23 september 2017 19:43
Ik was inderdaad financieel afhankelijk van mijn man maar wij vonden dat beiden geen probleem. Mijn man is vorig jaar overleden en ik krijg nu een goed weduwepensioen. Heb ook een erfenis van mijn schoonvader dus ik ben nu wel financieel onafhankelijk en hoef van mijn leven lang niet meer te werken. Ik ben blij dat ik me financieel nergens zorgen over hoef te maken en ruim kan leven maar heb wel heel erg veel verdriet om mijn man en mis hem heel erg. Hij was pas 57 en we hadden nog zo veel mooie plannen.
(boeie).....
zaterdag 23 september 2017 19:46
Blondie456 schreef: ↑23-09-2017 19:43Ik was inderdaad financieel afhankelijk van mijn man maar wij vonden dat beiden geen probleem. Mijn man is vorig jaar overleden en ik krijg nu een goed weduwepensioen. Heb ook een erfenis van mijn schoonvader dus ik ben nu wel financieel onafhankelijk en hoef van mijn leven lang niet meer te werken. Ik ben blij dat ik me financieel nergens zorgen over hoef te maken en ruim kan leven maar heb wel heel erg veel verdriet om mijn man en mis hem heel erg. Hij was pas 57 en we hadden nog zo veel mooie plannen.
heel verdrietig voor je Blondie. Zo jong....
zaterdag 23 september 2017 19:52
Oh ik herken dit zo!francieneke schreef: ↑23-09-2017 19:24Cool dat jij dit toegeeft! Ik heb leuk werk, maar ik heb zo'n moeite met dat verplichte. Als ik vakantie heb voel ik me toch een heel stuk relaxter en ik verveel me ook dan totaal niet.
Maar ja, er moet brood op de plank komen he?
Dat verplichte vind ik echt afgrijselijk.
Maar mijn werk is niet per se kut. Maar als ik een miljoen zou winnen, zou ik stoppen en 1 dag in de week vrijwilligerswerk gaan doen ofzo.
Maar ja, wat je zegt: er moet brood op de plank komen.
zaterdag 23 september 2017 19:52
Ik ook helaasRosa-Roodhart schreef: ↑23-09-2017 19:49Ik ga ook elke dag met tegenzin naar mijn werk.
Mijn andere banen vond ik ook niet leuk.
Maar er moet wel brood op de plank komen...
zaterdag 23 september 2017 19:53
Weet je wat het vaak is Andersom? Niet het werk zelf, de inspanning of iets dergelijks, maar het moeten. Het vaste prik op een bepaalde tijd. Dat is wat vaak gaat tegenstaan.
En als er dan privé iets tegenzit (kind ziek, of ruzie thuis) dan moet je toch terwijl je veel liever thuis de boel zou regelen.
Het gevoel gevangen te zitten. Opgesloten.
zaterdag 23 september 2017 19:54
Blondie456 schreef: ↑23-09-2017 19:43Ik was inderdaad financieel afhankelijk van mijn man maar wij vonden dat beiden geen probleem. Mijn man is vorig jaar overleden en ik krijg nu een goed weduwepensioen. Heb ook een erfenis van mijn schoonvader dus ik ben nu wel financieel onafhankelijk en hoef van mijn leven lang niet meer te werken. Ik ben blij dat ik me financieel nergens zorgen over hoef te maken en ruim kan leven maar heb wel heel erg veel verdriet om mijn man en mis hem heel erg. Hij was pas 57 en we hadden nog zo veel mooie plannen.
zaterdag 23 september 2017 19:55
Mijn werk vind ik opzich wel leuk hoor, maar de reistijd vind ik best zwaar. (2.5 uur per dag). Aan het einde van de week ben ik dan ook wel echt gebroken, en in weekend dan alles doen qua huishouden en afspreken met vrienden.
Maar ik heb wel heel veel vakantiedagen, bedrijf wat heel goed is voor hun werknemers dus dat maakt wel veel goed.
Maar ik heb wel heel veel vakantiedagen, bedrijf wat heel goed is voor hun werknemers dus dat maakt wel veel goed.
zaterdag 23 september 2017 19:57
Yep! Dat is het precies! Ik zou vrijblijvend hetzelfde werk in mijn eigen tijd kunnenherfstappeltaart schreef: ↑23-09-2017 19:53Weet je wat het vaak is Andersom? Niet het werk zelf, de inspanning of iets dergelijks, maar het moeten. Het vaste prik op een bepaalde tijd. Dat is wat vaak gaat tegenstaan.
En als er dan privé iets tegenzit (kind ziek, of ruzie thuis) dan moet je toch terwijl je veel liever thuis de boel zou regelen.
Het gevoel gevangen te zitten. Opgesloten.
Maar ja, ik heb werktijden waar ik me aan moet houden. Best kut op zich.Ik zou denk ik gemotiveerder zijn als er niet zoveel van af hing, en ik gewoon kon komen wanneer ik wilde. Dikke kans dat dat evenzogoed 3 dagen in de week zou zijn. Maar dan zou het anders voelen. Puur psychisch dus.
zaterdag 23 september 2017 19:58
.herfstappeltaart schreef: ↑23-09-2017 19:53Weet je wat het vaak is Andersom? Niet het werk zelf, de inspanning of iets dergelijks, maar het moeten. Het vaste prik op een bepaalde tijd. Dat is wat vaak gaat tegenstaan.
En als er dan privé iets tegenzit (kind ziek, of ruzie thuis) dan moet je toch terwijl je veel liever thuis de boel zou regelen.
Het gevoel gevangen te zitten. Opgesloten.
Dat 'moeten' ervaar ik nooit zo. In geen enkele baan. Voor brood op de plank zal er gewerkt moeten worden. Voor mij heel logisch.
zaterdag 23 september 2017 19:59
Blondie456 schreef: ↑23-09-2017 19:43Ik was inderdaad financieel afhankelijk van mijn man maar wij vonden dat beiden geen probleem. Mijn man is vorig jaar overleden en ik krijg nu een goed weduwepensioen. Heb ook een erfenis van mijn schoonvader dus ik ben nu wel financieel onafhankelijk en hoef van mijn leven lang niet meer te werken. Ik ben blij dat ik me financieel nergens zorgen over hoef te maken en ruim kan leven maar heb wel heel erg veel verdriet om mijn man en mis hem heel erg. Hij was pas 57 en we hadden nog zo veel mooie plannen.
Blondie, wat vreselijk!! Zo jong nog...
Je had met hem willen genieten van het leven!
zaterdag 23 september 2017 20:00
Ach, ik heb ook de meeste kutte baantjes met bijpassende uitzuigwerkgevers gehad toen ik wat jonger was.
Maar de collega's maakten dat altijd weer goed. Daarna reeks goede banen met afwisselend leuke en minder leuke collega's en leuke en vreselijke werkgevers.
Ik werk al een tijdje niet ivm ziektes maar ik mis het wel. Ik doe nu paar uur per week thuis wat in opdracht en ik voel me echt een stuk beter.
Ik denk dat werken ansich niet het probleem is, ook niet het verplichte. Wel met deadlines, sociaal gedoe en drammende collega's. Uberhaupt langer dan een uurtje met collega's trek ik niet. Ben snel overprikkeld en afgeleid.
Ik zou dus alleen echt ( in dienst) gaan werken omdat het moet financieel. Niet omdat ik erg gelukkiger van word. Eerder ongelukkig.
Misschien is iets voor jezelf doen of iets met meer flexibiliteit wat meer voor mensen als TO?
Maar de collega's maakten dat altijd weer goed. Daarna reeks goede banen met afwisselend leuke en minder leuke collega's en leuke en vreselijke werkgevers.
Ik werk al een tijdje niet ivm ziektes maar ik mis het wel. Ik doe nu paar uur per week thuis wat in opdracht en ik voel me echt een stuk beter.
Ik denk dat werken ansich niet het probleem is, ook niet het verplichte. Wel met deadlines, sociaal gedoe en drammende collega's. Uberhaupt langer dan een uurtje met collega's trek ik niet. Ben snel overprikkeld en afgeleid.
Ik zou dus alleen echt ( in dienst) gaan werken omdat het moet financieel. Niet omdat ik erg gelukkiger van word. Eerder ongelukkig.
Misschien is iets voor jezelf doen of iets met meer flexibiliteit wat meer voor mensen als TO?
zaterdag 23 september 2017 20:02
zaterdag 23 september 2017 20:02
Yggdrasil- schreef: ↑23-09-2017 19:57Yep! Dat is het precies! Ik zou vrijblijvend hetzelfde werk in mijn eigen tijd kunnen
Ik zou denk ik gemotiveerder zijn als er niet zoveel van af hing, en ik gewoon kon komen wanneer ik wilde. Dikke kans dat dat evenzogoed 3 dagen in de week zou zijn. Maar dan zou het anders voelen. Puur psychisch dus.
Er zijn al bedrijven waar mensen zelf hun werktijden kunnen kiezen, dat lijkt me geweldig!
Of dat hier in het noorden ook al zo is weet ik niet, maar ik zou er voor tekenen...
Alleen zal ik als leraar nooit kunnen komen en gaan wanneer dat voor mij het beste voelt. Helaas....
