Niks te doen op het werk..

Hee!

Even een vraagje en gewoon van mij afschrijven, ik weet het gewoon even niet meer.

Sinds oktober werk ik als receptionist bij een autobedrijf. Vanaf toen had ik al vrij weinig te doen. Het is een functie die de baas altijd zelf gedaan heeft maar omdat hij overliep in werk heeft hij mij aangenomen, hij wilde mij graag hebben, heb hiervoor mijn vaste baan toen opgezegd. Oké ik had in het begin al weinig te doen, heb ongeveer toen al 3 gesprekken gevoerd van 'geef mij werk'. Elke keer zeiden ze we wachten de cursus af (service adviseur) en daarna mag je meer gaan doen. Die cursus heb ik in april afgerond en ik zit nog steeds elke dag van 8 tot 5 niks te doen. 2 weken geleden nog een gesprek gehad(omdat er pardoes een sollicitant was die mij komt ondersteunen straks en mij komt invallen als ik met verlof ben) waaruit blijkt dat ze echt denken dat ik genoeg te doen heb, ze zeiden zelfs: oh.. verveel je je nog steeds?

Nu is het zo dat ik bijna 16 weken zwanger ben (mijn vriend en ik waren al aan het proberen voordat ik hier kwam werken) en alle kwaaltjes heb die je kan verzinnen, lage hb en lage bloeddruk dus ben al erg moe, prikkelbaar, lusteloos. Nu is het zo dat ik door de kwaaltjes (en hormonen!!) en door het hele dagen niets doen op het werk dat ik nu denk dat ik er emotioneel er aan onder door ga. Elke dag met tegenzin naar het werk. Elke dag hoofdpijn elke dag hopen dat ik iets te doen heb.

Ik werk 40 uur, 5 dagen in de week. Ik wil er eigenlijk financieel ook niet op achteruit om zelf te zeggen van geef mij maar minder uur(wat ik eigenlijk in al die gesprekken die al geweest zijn heb aangegeven dat ik vind dat dit geen 40 uur baan is). Want als ik een dag vrij ben en ik kom terug dan zeggen ze dat ze me zo hard nodig hebben en dat ik gauw die telefoon moet opnemen etc. (Ik doe wel iets natuurlijk maar geen 9 uur vullend per dag..)

Wat moet ik doen? Doorgaan? Ik weet het gewoon even niet meer, ik wil niet dieper de put in raken dan dat ik me nu al voel.

ocean_2 schreef: ↑

15-07-2019 15:26

Ik weet niet waarom maar vind dat je best heftig reageert. Waarom gelijk ziektewet in? Ik bedoel, ik heb hetzelfde meegemaakt maar wist dat er een einde aan zou komen.
Bore-out is niet erkend itt burn-out, straks heb je een conflict met je werkgever omdat de arboarts je probleem niet erkend.
Ik krijg het idee dat je hormonen de overhand nemen en zou adviseren om te ‘genieten’ van de rust. Ik ben zelf ook zwanger en probeer alles rustig aan te doen, maakte me eerder ook druk om van alles (werd bv genegeerd nadat ik vertelde dat ik zwanger ben en anders behandeld) en nu ik dat losgelaten heb voel ik me veel beter. Ik weet dat dit een tijdelijke situatie is en reken erop dat ik door de zwangerschap geen contractverlenging krijg. Maar tot die tijd zit ik wel gebakken en daar ben ik blij mee.

Ja klopt ik merk ook aan mezelf dat de hormonen een schepje erboven op doen. Ik had hier voor de zwangerschap ook al last van maar dacht ook van hè dit en dat maar mijn collega's merkte aan me dat ik steeds korter af reageerde en dat merkte ik ook daarom dat ik weer begon te twijfelen etc.

Voor nu kijk ik het nog aan, ik wil ook niet stressen of iets maar wil ook het beste voor ons kindje. Als ik steeds chagrijnig thuis kom en steeds stress heb hoe en wat vind ik ook niet goed.

Ik wil gewoon mijn leidinggevende waarschuwen van ik heb het nu zo vaak aangegeven doe er iets mee.

V1k1ng schreef: ↑

15-07-2019 16:25

Zij zullen waarschijnlijk nu denken dat de situatie van vrijdag afgehandeld is, want ze hebben je nu extra taken gegeven. Als jij nu nog over je gevoelens wil praten moet je dat gesprek zelf starten.
Op basis van wat jij hier nu schrijft zou ik die verwachting al lang niet meer hebben.

Je kan ook gewoon wat anders zoeken, niet nu nog aankijken, maar gewoon actief beginnen met zoeken. Desnoods met ingang na je zwangerschapsverlof. Zo ingewikkeld is het niet.

Ik weet dat ik moeilijker denk dan dat het is. Dankje wel voor je tip!

Ik kijk het nog even aan en anders ga ik op zoek naar iets anders.