Werk & Studie
alle pijlers
Re-integreren na kanker, wat als het niet lukt?
zondag 26 juli 2020 20:10
Eind januari ben ik gediagnosticeerd met blaaskanker en begin maart geopereerd. Gelukkig heeft de uroloog de hele tumor kunnen verwijderen en heb ik daarnaast een blaasspoeling gehad met chemo. Wel de komende 10 jaar regelmatig controles en helaas best een grote kans dat het weer terugkomt.
Ik ben dus sinds eind januari ziek gemeld en 6 weken na de operatie begonnen met re-integreren (vanuit huis, ik heb een administratieve functie). Inmiddels werk ik 4 dagen van 4 uur en zit daarmee echt aan mijn max. Vanaf vorige week had ik alweer een uur per dag moeten opbouwen maar ik red het niet. Ik ben nog steeds ontzettend moe en hou na een halve dag werken eigenlijk amper energie over om te koken, goed voor mezelf te zorgen en mijn huishouden te doen. Ook psychisch is de diagnose kanker me heel zwaar gevallen (ik sta inmiddels op de wachtlijst voor hulp).
Ik werkte 32 uur. Een paar maanden voordat ik ziek werd, heb ik één dag per week onbetaald verlof opgenomen omdat ik graag wat minder wilde werken en wilde kijken of dit financieel mogelijk was. Door mijn ziekte heb ik helaas het 'plan' ooit 24 uur te kunnen werken los moeten laten omdat, mocht de kanker terugkomen en ik zou arbeidsongeschikt raken, ik financieel niet rond ga komen van een uitkering over 24 uur. Ik sta weer op papier voor 32 uur dus, inclusief anderhalf uur per dag reistijd (op de fiets) mocht ik weer op locatie gaan werken.
Het opbouwen gaat moeizaam en valt me zwaar. De bedrijfsarts en mijn leidinggevende zetten me redelijk onder druk om verder op te bouwen en ik raak ervan in paniek. Er zijn namelijk dagen dat ik zo moe ben dat ik amper mijn ene been voor mijn andere kan zetten en ik slaap vreselijk slecht, wat natuurlijk de situatie ook niet beter maakt. Me concentreren op mijn werk lukt me tot nu toe best goed (ik vind mijn werk erg leuk) maar na die 4 uur is de koek echt op en ben ik 'knock out'.
Het feit dat ik in de nabije toekomst weer 32 uur op locatie zou moeten werken (of eigenlijk om sowieso 32 uur te moeten werken, ook al is dat 2 dagen vanuit huis en 2 dagen op locatie) geven me een lamgeslagen gevoel omdat ik echt geen idee heb hoe.... Ik vraag me dus af, hoe gaat het in zijn werk als ik het niet red meer of sneller op te bouwen? Ik lees op de site van het UWV over een WIA-uitkering aanvragen na 104 weken ziekte (gelukkig is dat nog niet zover) en percentages maar ik vind het ingewikkelde materie waarvan ik hoopte er nooit mee te maken te zullen krijgen.
Het blijft maar malen in mijn hoofd. Als het me niet lukt, zou ik dan uiteindelijk deels afgekeurd worden? Hoe gaat dit precies in zijn werk? En is het dan nog wel mogelijk bij mijn huidige werkgever te blijven werken (ik werk daar al 27 jaar) maar dan voor minder uren met een aanvullende uitkering? Laat ik voorop stellen dat afgekeurd worden het laatste wat ik wil, maar ik zie momenteel echt niet voor me waar ik de kracht vandaan moet halen om terug te gaan naar mijn volledige dienstverband. Dat de toekomst zo onzeker is maakt me verdrietig, geeft me een unheimisch gevoel en staat het werken aan mijn herstel in de weg omdat het zóveel energie kost.
Wat moet ik in hemelsnaam doen, mijn leven staat volledig op z'n kop en ik ben radeloos
Is er iemand die advies voor me heeft? Moet ik eerlijk zijn tegen de bedrijfsarts dat het me niet lukt sneller op te bouwen? Wat zijn de gevolgen etc.? Sorry voor het lange verhaal.
Ik ben dus sinds eind januari ziek gemeld en 6 weken na de operatie begonnen met re-integreren (vanuit huis, ik heb een administratieve functie). Inmiddels werk ik 4 dagen van 4 uur en zit daarmee echt aan mijn max. Vanaf vorige week had ik alweer een uur per dag moeten opbouwen maar ik red het niet. Ik ben nog steeds ontzettend moe en hou na een halve dag werken eigenlijk amper energie over om te koken, goed voor mezelf te zorgen en mijn huishouden te doen. Ook psychisch is de diagnose kanker me heel zwaar gevallen (ik sta inmiddels op de wachtlijst voor hulp).
Ik werkte 32 uur. Een paar maanden voordat ik ziek werd, heb ik één dag per week onbetaald verlof opgenomen omdat ik graag wat minder wilde werken en wilde kijken of dit financieel mogelijk was. Door mijn ziekte heb ik helaas het 'plan' ooit 24 uur te kunnen werken los moeten laten omdat, mocht de kanker terugkomen en ik zou arbeidsongeschikt raken, ik financieel niet rond ga komen van een uitkering over 24 uur. Ik sta weer op papier voor 32 uur dus, inclusief anderhalf uur per dag reistijd (op de fiets) mocht ik weer op locatie gaan werken.
Het opbouwen gaat moeizaam en valt me zwaar. De bedrijfsarts en mijn leidinggevende zetten me redelijk onder druk om verder op te bouwen en ik raak ervan in paniek. Er zijn namelijk dagen dat ik zo moe ben dat ik amper mijn ene been voor mijn andere kan zetten en ik slaap vreselijk slecht, wat natuurlijk de situatie ook niet beter maakt. Me concentreren op mijn werk lukt me tot nu toe best goed (ik vind mijn werk erg leuk) maar na die 4 uur is de koek echt op en ben ik 'knock out'.
Het feit dat ik in de nabije toekomst weer 32 uur op locatie zou moeten werken (of eigenlijk om sowieso 32 uur te moeten werken, ook al is dat 2 dagen vanuit huis en 2 dagen op locatie) geven me een lamgeslagen gevoel omdat ik echt geen idee heb hoe.... Ik vraag me dus af, hoe gaat het in zijn werk als ik het niet red meer of sneller op te bouwen? Ik lees op de site van het UWV over een WIA-uitkering aanvragen na 104 weken ziekte (gelukkig is dat nog niet zover) en percentages maar ik vind het ingewikkelde materie waarvan ik hoopte er nooit mee te maken te zullen krijgen.
Het blijft maar malen in mijn hoofd. Als het me niet lukt, zou ik dan uiteindelijk deels afgekeurd worden? Hoe gaat dit precies in zijn werk? En is het dan nog wel mogelijk bij mijn huidige werkgever te blijven werken (ik werk daar al 27 jaar) maar dan voor minder uren met een aanvullende uitkering? Laat ik voorop stellen dat afgekeurd worden het laatste wat ik wil, maar ik zie momenteel echt niet voor me waar ik de kracht vandaan moet halen om terug te gaan naar mijn volledige dienstverband. Dat de toekomst zo onzeker is maakt me verdrietig, geeft me een unheimisch gevoel en staat het werken aan mijn herstel in de weg omdat het zóveel energie kost.
Wat moet ik in hemelsnaam doen, mijn leven staat volledig op z'n kop en ik ben radeloos
Is er iemand die advies voor me heeft? Moet ik eerlijk zijn tegen de bedrijfsarts dat het me niet lukt sneller op te bouwen? Wat zijn de gevolgen etc.? Sorry voor het lange verhaal.
...
maandag 27 juli 2020 12:01
Het is ook mentaal behoorlijk zwaar, zeker de angst dat het mogelijk weer terugkomt. Ik kan het me goed voorstellen.
Het klinkt alsof de vermoeidheid vooral mentaal is (hoe je er zelf over schrijft en omdat ze geen fysieke oorzaak hebben kunnen vinden nog). Misschien helpt het om fysiek actiever te worden. Dus 4 uur werken, maar ook bijvoorbeeld een half uur fietsen en dat uitbouwen naar een uur per dag bewegen of sporten. Dat lijkt vermoeiend en tegenstrijdig, maar het gaat je meer energie en vertrouwen geven.
En kijk niet te ver vooruit. Probeer niet op te zien tegen 32 uur per week te werken, maar kijk alleen een week vooruit en kijk hoe ver je komt. Push jezelf wel telkens net iets verder, je kunt vaak meer hebben dan je denkt.
Het klinkt alsof de vermoeidheid vooral mentaal is (hoe je er zelf over schrijft en omdat ze geen fysieke oorzaak hebben kunnen vinden nog). Misschien helpt het om fysiek actiever te worden. Dus 4 uur werken, maar ook bijvoorbeeld een half uur fietsen en dat uitbouwen naar een uur per dag bewegen of sporten. Dat lijkt vermoeiend en tegenstrijdig, maar het gaat je meer energie en vertrouwen geven.
En kijk niet te ver vooruit. Probeer niet op te zien tegen 32 uur per week te werken, maar kijk alleen een week vooruit en kijk hoe ver je komt. Push jezelf wel telkens net iets verder, je kunt vaak meer hebben dan je denkt.
maandag 27 juli 2020 12:51
Calamitycat schreef: ↑27-07-2020 11:02Dit heeft de uroloog wel uitgelegd inderdaad maar mocht het terugkomen dan zie ik gewoon ontzettend op tegen weer een operatie en de napijn bij het plassen een paar dagen na het verwijderen van de katheter. Dat deed zó verschrikkelijk veel pijn
Ik ga zeker netjes naar controles dus dat zit wel goed. Het idee dat er gewoon iets kwaadaardigs in je kan groeien zonder dat je het door hebt, dat maakt me zo bang, Uroloog heeft me wel op het hart gedrukt dat ik niet bang hoef te zijn voor uitzaaiingen op andere plekken, dat schijnt bij dit soort kanker niet voor te komen en ik was er op tijd bij.
Ja, ik rookte maar ben gestopt. En ondanks dat ik weet dat het moet valt ook dat me psychisch heel zwaar.
Bij mijn vader kwam het door het roken (is bij blaaskanker vaak zo). Nadat hij stopte met sigaren roken is het bij hem nooit meer teruggekomen. Eventuele volgende keer kan je aandringen op meer pijnbestrijding? Zo te horen heb je er een behoorlijke psychische klap van gekregen en het is erg goed dat je zo je best doet met jezelf uit deze dip te trekken.
maandag 27 juli 2020 14:11
Ja klopt, in 40% van de gevallen door roken begreep ik van de uroloog... Ik hoop dan ook zeker dat nu ik gestopt ben met roken het nooit meer terugkomt. Wat fijn dat dit bij jou vader ook echt het geval is.Antoon69 schreef: ↑27-07-2020 12:51Bij mijn vader kwam het door het roken (is bij blaaskanker vaak zo). Nadat hij stopte met sigaren roken is het bij hem nooit meer teruggekomen. Eventuele volgende keer kan je aandringen op meer pijnbestrijding? Zo te horen heb je er een behoorlijke psychische klap van gekregen en het is erg goed dat je zo je best doet met jezelf uit deze dip te trekken.
En ja, de psychische klap is zeker groter dan verwacht. Bij een volgende keer (waarvan ik natuurlijk hoop dat die niet komt) zal ik zeker vragen om adequatere pijnbestrijding, bedankt voor de tip! En bedankt voor het compliment, heel lief
...
maandag 27 juli 2020 14:15
Ik probeer mezelf al langere tijd te pushen om mijn grenzen op te zoeken maar helaas ga ik daarbij blijkbaar te vaak over mijn grens, wat ik dan weer moet bekopen met dagenlange uitputting en amper tot iets in staat zijn. Ik heb een grote tuin en zoek mijn ontspanning en beweging vaak door in de tuin te werken. Maar op dagen dat ik mijn ene been amper voor mijn andere kan krijgen is ook dat te zwaar.quadrupel schreef: ↑27-07-2020 12:01Het is ook mentaal behoorlijk zwaar, zeker de angst dat het mogelijk weer terugkomt. Ik kan het me goed voorstellen.
Het klinkt alsof de vermoeidheid vooral mentaal is (hoe je er zelf over schrijft en omdat ze geen fysieke oorzaak hebben kunnen vinden nog). Misschien helpt het om fysiek actiever te worden. Dus 4 uur werken, maar ook bijvoorbeeld een half uur fietsen en dat uitbouwen naar een uur per dag bewegen of sporten. Dat lijkt vermoeiend en tegenstrijdig, maar het gaat je meer energie en vertrouwen geven.
En kijk niet te ver vooruit. Probeer niet op te zien tegen 32 uur per week te werken, maar kijk alleen een week vooruit en kijk hoe ver je komt. Push jezelf wel telkens net iets verder, je kunt vaak meer hebben dan je denkt.
Half uur fietsen per dag zal ik proberen. En een week vooruit kijken ook
...
maandag 27 juli 2020 14:39
Kun je niet vragen of de volgende afspraak met de bedrijfsarts over Zoom of Skype kan? Dan kan er in elk geval makkelijker een derde persoon bij zijn.Calamitycat schreef: ↑26-07-2020 21:29SuzyQ, wat fijn dat je daar zo'n baat bij hebt (gehad?). Ik zal met de bedrijfsarts overleggen of hij me kan doorverwijzen naar zoiets.
Assertiviteit is niet mijn sterkste kant, dus iemand naar het gesprek meenemen is wel een goed idee. Al heb ik tot nu toe, vanwege Corona, helaas alleen telefonisch contact kunnen hebben met de bedrijfsarts, daar baal ik ook zo van. Het is toch heel anders als je zo'n man live te spreken krijgt, dan zou hij ook met eigen ogen kunnen zien dat ik eruit zie als een uitgewrongen dweil.
In ieder geval heel erg bedankt voor je uitleg, zo wordt het wat duidelijker allemaal. Jij ook veel sterkte.
Probeer ook voor ogen te houden dat die reïntegratieplanning maar een inschatting vooraf is; als hij niet realistisch is voor jou, moet hij worden bijgesteld.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
maandag 27 juli 2020 20:52
Heb ik gevraagd maar dat is niet mogelijk, aldus PO&O. Volgende week heb ik weer een telefonische afspraak en zal daarbij aangeven dat het niet haalbaar voor me is op dit moment nog verder op te bouwen. Afhankelijk van de uitkomst van dat gesprek ga ik weer verder beraden wat te doen. Eerst morgen naar de huisarts en op zoek naar de juiste hulp, met spoed.
...
maandag 27 juli 2020 20:58
Calamitycat schreef: ↑27-07-2020 20:52Heb ik gevraagd maar dat is niet mogelijk, aldus PO&O. Volgende week heb ik weer een telefonische afspraak en zal daarbij aangeven dat het niet haalbaar voor me is op dit moment nog verder op te bouwen. Afhankelijk van de uitkomst van dat gesprek ga ik weer verder beraden wat te doen. Eerst morgen naar de huisarts en op zoek naar de juiste hulp, met spoed.
Let wel op dat je je bij P&O niet als hopeloos geval presenteert. Maar dat je gewoon waarschijnlijk meer tijd nodig hebt. Kan je nog altijd zelf beslissen om het allemaal anders te gaan doen. Laat die beslissing niet voor je maken.
maandag 27 juli 2020 21:05
Daar kan en wil ik op dit moment al helemaal niet over nadenken. Er stapelen zich nare gebeurtenissen op in mijn privéleven, vandaag ook weer, waardoor ik erg van slag ben. Ik heb vandaag een vrije dag opgenomen omdat ik alleen nog maar kon janken. Mijn veerkracht lijkt totaal verdwenen en ik ben al in paniek genoeg, over een andere baan nadenken wil ik echt niet. Ik weet ook helemaal niet of ze wel dwars gaan liggen, ik wil ook gewoon die 4 x 4 uur blijven werken en niet verminderen, alleen nog verder opbouwen lukt me nog niet.
...
maandag 27 juli 2020 21:05
Zal ik meenemen deze tip, thanks.
...
maandag 27 juli 2020 21:37
Ik vind het echt rot voor je en lees het nu pas. Ik sluit me aan bij een aantal anderen. Dit is het maximum wat je aankunt, dat hoeft niet zo te blijven dat is nu zo. Zij wachten maar totdat het beter gaat.
Ik vind jou voorstel van thuiswerken een hele goeie, je toont initiatief daarmee. Spoor 2 is niet per se na een jaar, ze gaan dat aan als je niet meer terug kunt in je functie. Daar is nu nog geen sprake van om te kunnen beoordelen en moet je mijden zo een voorstel.
Je mag mij ook altijd pben, weet je wel hè ?
Ik vind jou voorstel van thuiswerken een hele goeie, je toont initiatief daarmee. Spoor 2 is niet per se na een jaar, ze gaan dat aan als je niet meer terug kunt in je functie. Daar is nu nog geen sprake van om te kunnen beoordelen en moet je mijden zo een voorstel.
Je mag mij ook altijd pben, weet je wel hè ?
maandag 27 juli 2020 21:40
Lieve Calamity, binnen een half jaar diagnose, behandelen en alweer bijna helemaal aan het werk gaan is snel hoor. Jut jezelf niet op en laat je al zeker niet opjutten door je werkgever. Het is belangrijker dat je duurzaam herstelt dan dat jij volgende maand alweer je volledige uren draait.
Ik zag een paar goede tips langskomen zoals Re-turn en IPSO. Zeker die laatste zou ik naar kijken, er zijn (online) trainingen en therapie voor ex-kankerpatienten waaronder een succesvolle online cursus tegen vermoeidheid. Klinkt alsof je behoefte hebt aan meer begeleiding, maar onthoud dat elk uur dat je in je herstel steekt gelijk telt met je werkuren: dus als jij nu voor 16 uur belastbaar bent en je doet een dagdeel therapie, dan is dat een dagdeel dat je minder kunt werken.
Er zijn horken van bedrijfsartsen, maar de meesten zijn best welwillend zolang jij duidelijk bent over je belastbaarheid op dit moment. Succes!
Ik zag een paar goede tips langskomen zoals Re-turn en IPSO. Zeker die laatste zou ik naar kijken, er zijn (online) trainingen en therapie voor ex-kankerpatienten waaronder een succesvolle online cursus tegen vermoeidheid. Klinkt alsof je behoefte hebt aan meer begeleiding, maar onthoud dat elk uur dat je in je herstel steekt gelijk telt met je werkuren: dus als jij nu voor 16 uur belastbaar bent en je doet een dagdeel therapie, dan is dat een dagdeel dat je minder kunt werken.
Er zijn horken van bedrijfsartsen, maar de meesten zijn best welwillend zolang jij duidelijk bent over je belastbaarheid op dit moment. Succes!
maandag 27 juli 2020 21:46
Ja en ze vindt het werk leuk.puntillita schreef: ↑27-07-2020 21:42.
Hartstikke leuk maar wie betaalt dan TO’s huur of hypotheek?
maandag 27 juli 2020 21:49
Ik vind de re-integratie best snel gaan. Ik zou bij de huisarts
/ bedrijfsarts aandringen op oncologische revalidatie.
Mogelijke andere factoren: overgang (Weet natuurlijk niet je leeftijd), overspannenheid/ burn-out (https://dkp.nl/apps/4dkl/ kan een indicatie geven), problemen schildklier of te korten van B12, laag HB etc.
/ bedrijfsarts aandringen op oncologische revalidatie.
Mogelijke andere factoren: overgang (Weet natuurlijk niet je leeftijd), overspannenheid/ burn-out (https://dkp.nl/apps/4dkl/ kan een indicatie geven), problemen schildklier of te korten van B12, laag HB etc.
maandag 27 juli 2020 21:57
Ik zou het gesprek goed voorbereiden met de bedrijfsarts. Vanuit de NVAB, geven ze dit als leidraad
Wat kunt u doen:
Voorafgaand en tijdens het gesprek:
- Stel vast wat uw klachten en beperkingen
zijn.
- Schrijf belangrijke punten op papier en
neem die mee naar het gesprek.
- Vermeld de meningen van uw zorgverle- ners en welke behandelingen u ondergaat.
- Zorg dat u weet wat uw werkgever van u verwacht en wat de werkgever u kan bieden voor wat betreft aangepaste werkom-
standigheden e.d.
- Verdiep u alvast in de wetgeving: de Ziek-
tewet en de WIA.
- Bedenk welke taken u op uw werk nog wel
kunt doen (overschat u zelf niet).
- Neem iemand mee die u vertrouwt en met
wie u het gesprek voorbereidt.
- Neem uw medicijnen mee.
- Vraag de bedrijfsarts of hij voldoende weet
van de vorm van kanker die u heeft. Zo niet, verwijs hem door naar de betreffende
patiëntenorganisatie, de behandelend arts
en eventueel uw huisarts.
- Vraag de bedrijfsarts of hij geregistreerd is.
Zo niet, vraag om een geregistreerde be- drijfsarts (zie ook Begrippen, personen & in- stanties > Bedrijfsarts).
- Geef aan of u behoefte heeft aan ge- sprekken met andere zorgverleners, bij- voorbeeld als u het gevoel heeft dat het op het werk niet goed loopt.
- Stel vragen als u iets niet begrijpt.
- Vraag wanneer de bedrijfsarts zijn bevin-
dingen naar u en uw werkgever stuurt.
Ik zou zelf een overzicht maken van hoe je dag er uitziet en welke rust momenten je inbouwt.
Wat kunt u doen:
Voorafgaand en tijdens het gesprek:
- Stel vast wat uw klachten en beperkingen
zijn.
- Schrijf belangrijke punten op papier en
neem die mee naar het gesprek.
- Vermeld de meningen van uw zorgverle- ners en welke behandelingen u ondergaat.
- Zorg dat u weet wat uw werkgever van u verwacht en wat de werkgever u kan bieden voor wat betreft aangepaste werkom-
standigheden e.d.
- Verdiep u alvast in de wetgeving: de Ziek-
tewet en de WIA.
- Bedenk welke taken u op uw werk nog wel
kunt doen (overschat u zelf niet).
- Neem iemand mee die u vertrouwt en met
wie u het gesprek voorbereidt.
- Neem uw medicijnen mee.
- Vraag de bedrijfsarts of hij voldoende weet
van de vorm van kanker die u heeft. Zo niet, verwijs hem door naar de betreffende
patiëntenorganisatie, de behandelend arts
en eventueel uw huisarts.
- Vraag de bedrijfsarts of hij geregistreerd is.
Zo niet, vraag om een geregistreerde be- drijfsarts (zie ook Begrippen, personen & in- stanties > Bedrijfsarts).
- Geef aan of u behoefte heeft aan ge- sprekken met andere zorgverleners, bij- voorbeeld als u het gevoel heeft dat het op het werk niet goed loopt.
- Stel vragen als u iets niet begrijpt.
- Vraag wanneer de bedrijfsarts zijn bevin-
dingen naar u en uw werkgever stuurt.
Ik zou zelf een overzicht maken van hoe je dag er uitziet en welke rust momenten je inbouwt.
maandag 27 juli 2020 22:07
Hoi Calamity,
Speciaal voor dit topic mijn account afgestoft. Wat rot dat je je zo voelt en dat er ook nog s veel meer (vervelends) gebeurt in je priveleven. Je zit in een loodzware periode in je leven en werk drukt daar ook nog eens zwaar op. Zo te lezen heb je (denk ik!) baat bij ondersteuning op verschillende vlakken, bij de verwerking maar ook praktisch mbt opbouw, verdeling van je energie, en opbouw van conditie. Dan denk ik aan multidisciplinaire revalidatie of een traject bij bijvoorbeeld re-turn.. misschien kan je met huisarts/ uroloog je klachten nogmaals bespreken en benoemen en vragen hoe een doorverwijzing in zn werk gaat.. Of misschien weet iemand hier daar meer over?
Heel veel sterkte
Ik ben fanatiek meelezer in TTT, ik hoop dat je ook van jouw prachtige tuin kunt genieten zonder er fysiek mee bezig te zijn!
Speciaal voor dit topic mijn account afgestoft. Wat rot dat je je zo voelt en dat er ook nog s veel meer (vervelends) gebeurt in je priveleven. Je zit in een loodzware periode in je leven en werk drukt daar ook nog eens zwaar op. Zo te lezen heb je (denk ik!) baat bij ondersteuning op verschillende vlakken, bij de verwerking maar ook praktisch mbt opbouw, verdeling van je energie, en opbouw van conditie. Dan denk ik aan multidisciplinaire revalidatie of een traject bij bijvoorbeeld re-turn.. misschien kan je met huisarts/ uroloog je klachten nogmaals bespreken en benoemen en vragen hoe een doorverwijzing in zn werk gaat.. Of misschien weet iemand hier daar meer over?
Heel veel sterkte
Ik ben fanatiek meelezer in TTT, ik hoop dat je ook van jouw prachtige tuin kunt genieten zonder er fysiek mee bezig te zijn!
dinsdag 28 juli 2020 13:52
Bedankt weer voor de meelevende reacties en tips.
Fijn gesprek gehad met de huisarts, Hij onderschrijft gelukkig volledig dat ik nu nog niet verder op kan bouwen en dit kan/mag ik ook zo aan de bedrijfsarts melden volgende week. Ik heb via de mail mijn leidinggevende en de bedrijfsarts gevraagd of ik kan worden doorverwezen naar Re-turn. Ik heb hun website bekeken en denk dat dit de juiste hulp voor mij is. Nu is het afwachten of zij daarmee akkoord gaan.
Ook ga ik me nog verdiepen in de online cursus bij IPSO omgaan met vermoeidheid. Om echt naar zo'n inloophuis te gaan zie ik nu nog niet zitten, i.v.m. corona, de reistijd (er zit er helaas geen inloophuis in mijn woonplaats) maar ook omdat ik v.w.b. lotgenotencontact nog een drempel over moet.
Mieke
Weet ik hoor van pb maar ik heb niet zoveel energie.
Ik doe nu al het werk wat ik normaal ook deed, alleen dus voor een beperkt aantal uren, dus ik neem aan dat er (gelukkig!) helemaal geen sprake gaat zijn van een spoor 2 als ik uiteindelijk gewoon terug kan keren in mijn functie.
Bedrijfsmaatschappelijk werk is er bij ons helaas niet, ook vind ik het belangrijk met iemand te kunnen praten die ervaring heeft in het begeleiden van mensen met kanker.
Puntillita, duurzaam herstellen is zeker het belangrijkst, dit is dan ook mijn doel. Hopelijk word ik doorverwezen naar Re-turn en kan ik volop aan mijn herstel gaan werken. Mijn bedrijfsarts is gelukkig zeker geen hork, maar ik weet nog niet hoe hij gaat reageren op het feit dat ik nu niet verder op kan bouwen. Het is afwachten...
En ik heb inderdaad een hypotheek te betalen en vind mijn werk erg leuk, dus ik ga zeker niet op zoek naar een andere werkgever. Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar mochten ze echt moeilijk gaan doen, dan ben ik nog altijd lid van een vakbond die me vast kan helpen. Het geeft me veel stress als ik ook over dit soort dingen na moet denken dus dat doe ik maar beter niet.
Ieneminnie, jij ook heel erg bedankt voor de tips! Mijn bloed is onlangs gecheckt, dit was oké maar ik ben inderdaad wel volop in de overgang, waar waarschijnlijk ook deels mijn slaapproblemen door veroorzaakt worden (veel opvliegers).
Kiwi, wat leuk dat je een fanatieke meelezer bent op TTT. Jij ook bedankt voor je lieve berichtje Ik ervaar deze periode inderdaad als loodzwaar, huisarts snapt dat ook, het feit dat ik alleenstaand ben en dus geen steunsysteem heb (wel vrienden die een luisterend oor zijn maar die doen mijn huishouden natuurlijk niet en mogen/kunnen door corona nu ook geen arm om me heen slaan) werkt daaraan allemaal niet mee.
Ik hoop bij Re-turn een traject te kunnen starten op precies de gebieden die jij omschrijft. Ben er zeker van dat dit me ontzettend gaat helpen op alle vlakken.
Antoon, ik heb nog eens nagedacht over je bericht van gisteren. Hoe doe ik dat precies, me niet bij P&O als hopeloos geval presenteren? Ik voel me namelijk best wel een hopeloos geval
Ik hoop doordat ik nu heb voorgesteld me naar Re-turn te verwijzen, ik heb laten zien dat ik er alles aan wil doen om duurzaam en volledig te re-integreren maar zou dat voldoende zijn?
Fijn gesprek gehad met de huisarts, Hij onderschrijft gelukkig volledig dat ik nu nog niet verder op kan bouwen en dit kan/mag ik ook zo aan de bedrijfsarts melden volgende week. Ik heb via de mail mijn leidinggevende en de bedrijfsarts gevraagd of ik kan worden doorverwezen naar Re-turn. Ik heb hun website bekeken en denk dat dit de juiste hulp voor mij is. Nu is het afwachten of zij daarmee akkoord gaan.
Ook ga ik me nog verdiepen in de online cursus bij IPSO omgaan met vermoeidheid. Om echt naar zo'n inloophuis te gaan zie ik nu nog niet zitten, i.v.m. corona, de reistijd (er zit er helaas geen inloophuis in mijn woonplaats) maar ook omdat ik v.w.b. lotgenotencontact nog een drempel over moet.
Mieke
Weet ik hoor van pb maar ik heb niet zoveel energie. Ik doe nu al het werk wat ik normaal ook deed, alleen dus voor een beperkt aantal uren, dus ik neem aan dat er (gelukkig!) helemaal geen sprake gaat zijn van een spoor 2 als ik uiteindelijk gewoon terug kan keren in mijn functie.
Bedrijfsmaatschappelijk werk is er bij ons helaas niet, ook vind ik het belangrijk met iemand te kunnen praten die ervaring heeft in het begeleiden van mensen met kanker.
Puntillita, duurzaam herstellen is zeker het belangrijkst, dit is dan ook mijn doel. Hopelijk word ik doorverwezen naar Re-turn en kan ik volop aan mijn herstel gaan werken. Mijn bedrijfsarts is gelukkig zeker geen hork, maar ik weet nog niet hoe hij gaat reageren op het feit dat ik nu niet verder op kan bouwen. Het is afwachten...
En ik heb inderdaad een hypotheek te betalen en vind mijn werk erg leuk, dus ik ga zeker niet op zoek naar een andere werkgever. Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar mochten ze echt moeilijk gaan doen, dan ben ik nog altijd lid van een vakbond die me vast kan helpen. Het geeft me veel stress als ik ook over dit soort dingen na moet denken dus dat doe ik maar beter niet.
Ieneminnie, jij ook heel erg bedankt voor de tips! Mijn bloed is onlangs gecheckt, dit was oké maar ik ben inderdaad wel volop in de overgang, waar waarschijnlijk ook deels mijn slaapproblemen door veroorzaakt worden (veel opvliegers).
Kiwi, wat leuk dat je een fanatieke meelezer bent op TTT. Jij ook bedankt voor je lieve berichtje
Ik ervaar deze periode inderdaad als loodzwaar, huisarts snapt dat ook, het feit dat ik alleenstaand ben en dus geen steunsysteem heb (wel vrienden die een luisterend oor zijn maar die doen mijn huishouden natuurlijk niet en mogen/kunnen door corona nu ook geen arm om me heen slaan) werkt daaraan allemaal niet mee. Ik hoop bij Re-turn een traject te kunnen starten op precies de gebieden die jij omschrijft. Ben er zeker van dat dit me ontzettend gaat helpen op alle vlakken.
Antoon, ik heb nog eens nagedacht over je bericht van gisteren. Hoe doe ik dat precies, me niet bij P&O als hopeloos geval presenteren? Ik voel me namelijk best wel een hopeloos geval
Ik hoop doordat ik nu heb voorgesteld me naar Re-turn te verwijzen, ik heb laten zien dat ik er alles aan wil doen om duurzaam en volledig te re-integreren maar zou dat voldoende zijn?
...
dinsdag 28 juli 2020 18:47
Voor overgangsklachten kun je https://careforwomen.nl/ benaderen
donderdag 6 augustus 2020 07:38
Nee helaas. Ik zou gisterenochtend een belafspraak met de bedrijfsarts hebben (had leidinggevende tot twee keer toe gevraagd me daarvoor te laten weten of ze de verwijzing naar Re-turn al had kunnen bespreken maar ze heeft helaas niets meer laten horen) maar mijn kat werd ineens niet goed en ben met spoed naar de dierenarts gegaan waar ze is ingeslapen 
In de middag werd ik zelf helemaal niet goed dus door vriendin naar de huisarts gebracht, bleek hyperventilatie-/paniekaanval dus rustgevende injectie gekregen en oxazepam voor de nacht. Dit kon er niet meer bij op mijn al overvolle bord. Ben erg van slag.
Belafspraak met de ba is verzet naar volgende week dus ik weet nog niets verder. Vandaag vrij genomen want ik kan nu echt niet werken, morgen zie ik wel weer.
In de middag werd ik zelf helemaal niet goed dus door vriendin naar de huisarts gebracht, bleek hyperventilatie-/paniekaanval dus rustgevende injectie gekregen en oxazepam voor de nacht. Dit kon er niet meer bij op mijn al overvolle bord. Ben erg van slag.
Belafspraak met de ba is verzet naar volgende week dus ik weet nog niets verder. Vandaag vrij genomen want ik kan nu echt niet werken, morgen zie ik wel weer.
...
