Re-integreren na kanker, wat als het niet lukt?

Eind januari ben ik gediagnosticeerd met blaaskanker en begin maart geopereerd. Gelukkig heeft de uroloog de hele tumor kunnen verwijderen en heb ik daarnaast een blaasspoeling gehad met chemo. Wel de komende 10 jaar regelmatig controles en helaas best een grote kans dat het weer terugkomt.

Ik ben dus sinds eind januari ziek gemeld en 6 weken na de operatie begonnen met re-integreren (vanuit huis, ik heb een administratieve functie). Inmiddels werk ik 4 dagen van 4 uur en zit daarmee echt aan mijn max. Vanaf vorige week had ik alweer een uur per dag moeten opbouwen maar ik red het niet. Ik ben nog steeds ontzettend moe en hou na een halve dag werken eigenlijk amper energie over om te koken, goed voor mezelf te zorgen en mijn huishouden te doen. Ook psychisch is de diagnose kanker me heel zwaar gevallen (ik sta inmiddels op de wachtlijst voor hulp).

Ik werkte 32 uur. Een paar maanden voordat ik ziek werd, heb ik één dag per week onbetaald verlof opgenomen omdat ik graag wat minder wilde werken en wilde kijken of dit financieel mogelijk was. Door mijn ziekte heb ik helaas het 'plan' ooit 24 uur te kunnen werken los moeten laten omdat, mocht de kanker terugkomen en ik zou arbeidsongeschikt raken, ik financieel niet rond ga komen van een uitkering over 24 uur. Ik sta weer op papier voor 32 uur dus, inclusief anderhalf uur per dag reistijd (op de fiets) mocht ik weer op locatie gaan werken.

Het opbouwen gaat moeizaam en valt me zwaar. De bedrijfsarts en mijn leidinggevende zetten me redelijk onder druk om verder op te bouwen en ik raak ervan in paniek. Er zijn namelijk dagen dat ik zo moe ben dat ik amper mijn ene been voor mijn andere kan zetten en ik slaap vreselijk slecht, wat natuurlijk de situatie ook niet beter maakt. Me concentreren op mijn werk lukt me tot nu toe best goed (ik vind mijn werk erg leuk) maar na die 4 uur is de koek echt op en ben ik 'knock out'.

Het feit dat ik in de nabije toekomst weer 32 uur op locatie zou moeten werken (of eigenlijk om sowieso 32 uur te moeten werken, ook al is dat 2 dagen vanuit huis en 2 dagen op locatie) geven me een lamgeslagen gevoel omdat ik echt geen idee heb hoe.... Ik vraag me dus af, hoe gaat het in zijn werk als ik het niet red meer of sneller op te bouwen? Ik lees op de site van het UWV over een WIA-uitkering aanvragen na 104 weken ziekte (gelukkig is dat nog niet zover) en percentages maar ik vind het ingewikkelde materie waarvan ik hoopte er nooit mee te maken te zullen krijgen.

Het blijft maar malen in mijn hoofd. Als het me niet lukt, zou ik dan uiteindelijk deels afgekeurd worden? Hoe gaat dit precies in zijn werk? En is het dan nog wel mogelijk bij mijn huidige werkgever te blijven werken (ik werk daar al 27 jaar) maar dan voor minder uren met een aanvullende uitkering? Laat ik voorop stellen dat afgekeurd worden het laatste wat ik wil, maar ik zie momenteel echt niet voor me waar ik de kracht vandaan moet halen om terug te gaan naar mijn volledige dienstverband. Dat de toekomst zo onzeker is maakt me verdrietig, geeft me een unheimisch gevoel en staat het werken aan mijn herstel in de weg omdat het zóveel energie kost.

Wat moet ik in hemelsnaam doen, mijn leven staat volledig op z'n kop en ik ben radeloos
Is er iemand die advies voor me heeft? Moet ik eerlijk zijn tegen de bedrijfsarts dat het me niet lukt sneller op te bouwen? Wat zijn de gevolgen etc.? Sorry voor het lange verhaal.

Bedankt weer lieve Bloos voor de tips en het hart onder de riem
Ik ben ook wel benieuwd als ik met therapie start of ik daarnaast dan nog kan werken. Ik ga het zien, weet nu in ieder geval dat ik eerlijk kan zijn tegen de bedrijfsarts dus mocht ik het niet trekken, dan zal ik dat aangeven. Voor zover ik begrijp, houdt Re-turn ook intensief contact met de werkgever over het hele traject dus dat vind ik wel een geruststelling.
Zo te lezen heb jij hele intensieve programma's gevolgd, geen wonder dat je daarnaast niet meer kon werken. Heb je er veel baat bij gehad en ben je nu weer (deels) aan het werk of werk je helemaal niet meer?

En hoe voel jij je? Heb je veel last gehad van de hittegolf?
Ik slaap vreselijk slecht, normaal al, maar deze week was het helemaal drama gewoon doordat het te warm is boven. Beneden ook trouwens Heb de afgelopen week gemiddeld 3 uur per nacht geslapen en ben kapot van vermoeidheid nu. Ik snak naar koelte, maar de voorspelde regen is helaas aan mijn dorp voorbij gegaan.

Ik ga zeker geen uren inleveren. Was nog een heel gedoe want ik had dus eind vorig jaar 3 maanden 1 dag per week onbetaald verlof omdat ik graag 24 uur wilde werken en wilde kijken of dat financieel haalbaar was. Dat had ik in overleg met mijn leidinggevende (een andere) verlengd in de maand januari en eind januari werd ik ziek. Heb dus meteen bij mijn leidinggevende aangegeven dat ik niet de knoop door zou hakken en dus weer terug ging naar 32 uur en het duurde vervolgens 3 maanden voordat PO&O eindelijk deze wijziging verwerkt had en mijn salaris weer 'normaal' was. Moest ik ook het gevecht nog aan en ik had al zoveel te verwerken, echt heel vervelend.

Daarom ben ik dit topic eigenlijk ook gestart, omdat ik dus geen idee heb hoe ik ooit weer 32 uur zou moeten werken. Maar wie weet kan Re-turn een wonder verrichten. Ik heb inderdaad gelukkig een arbeidsongeschiktheidsverzekering, gekoppeld aan mijn hypotheek. Moet alleen nog steeds de kleine lettertjes doorlezen vrees dat er wel weer een hoop uitgesloten zal zijn.

Ik ga zo even in de tuin zitten want de buurkinderen (lawaaiig) zijn eindelijk naar bed dus het is nu stil. Gewoon even ontspannen en naar de nachtvlinders en vleermuizen kijken en hopelijk word ik uiteindelijk dan ook slaperig. Niet goed kunnen slapen is slopend, herken jij dat ook? Ik wens je een hele goede nachtrust toe en morgen een fijne dag

Fijn dat je redelijk goed geslapen hebt Bloos. Is de ergste warmte bij jou nu ook een beetje verdwenen? (airco is wel heel fijn lijkt mij ) Geen regen meer gehad hier gisterenavond/vannacht dus het was wederom een vreselijke plaknacht en heb het half 4 zien worden, echt heel naar. Voel me ook jankerig vandaag. Heb ik vaker als ik erg moe ben.

Ik ga aankomend weekend eens kijken naar die polis van de arbeidsongeschiktheidsverzekering. Heb dat ding destijds gewoon in een ordner gestopt, niet verwacht dat ik het ooit nodig zou hebben maar het zou inderdaad best kunnen dat ik een soort 'vooraanmelding' moet doen of zo. Goed dat je dat aangeeft! Ik ga me er in verdiepen.

Wat afschuwelijk en 'oneerlijk' dat elke keer als je er weer een beetje bovenop kwam, de kanker weer terug was. Geen woorden voor behalve dat ik daar ook zó vreselijk bang voor ben. Hoe vind je de kracht om steeds weer overeind te krabbelen en weer door te gaan... ik heb echt geen idee namelijk, ik kon de eerste keer al amper aan.
Volgende maand dus weer heel spannend/zenuwslopend voor jou, zijn het nare onderzoeken? Dat je je redelijk fit voelt, is hopelijk een goed teken en ik hoop dan ook met heel mijn hart dat de uitslagen gunstig zullen zijn vrouw

Ik krijg in december weer een blaasonderzoek. Uroloog vertelde dat er eerst een protocol was waarbij er iedere 3 maanden een onderzoek moest plaatsvinden, maar nu is dat protocol veranderd en is het iedere 8 maanden. Ik vind het ontzettend eng zo 'lang' te moeten wachten, maar ik moet de uroloog ook vertrouwen natuurlijk. Overigens zei hij wel (logisch) dat ik aan de bel moet trekken als ik klachten heb, maar ja... ik had voor mijn ziekte ook geen noemenswaardige klachten dus ook dat maakt me wel angstig. Kanker is gewoon klote

Dat het geluk dat jij er nog mag zijn maar heel, heel lang voort mag duren lieve Bloos.
En ik hoop dat er straks geen puncties nodig zijn, dat klinkt ontzettend naar. Wat dat betreft heb ik het nog 'makkelijk', zo'n blaasonderzoek stelt niet zoveel voor, het is alleen de angst dat er weer iets gevonden wordt.

En mijn lichaam weer leren vertrouwen vind ik ook wel een ding. Heb regelmatig buikpijn (want prikkelbare darm) of rugpijn, of ergens anders pijn... dan is er nu toch steeds dat stemmetje dat zegt, het zal toch niet... Vind ik lastig en moeilijk.

Moederschap en een gezin zijn geweldige drijfveren, wat fijn voor je. En het leven is ook mooi. Ik heb katten en lieve vrienden die zorgen dat ik overeind blijf. Maar zo soms, als ik me zo alleen voel gaat het wel eens niet goed hoor hier. Zeker een tijdje geleden toen ik er helemaal doorheen zat en zo ontzettend moe was van alles weleens gedacht, ik wil heel lang slapen en hoef niet perse meer wakker te worden... daar schrok ik enorm van. Alleen daarom al heb ik hard, heel hard hulp nodig. Ik vond een leven alleen eigenlijk altijd wel prima maar nu mis ik toch echt vaak een arm om me heen en steun van een Lief. Maar ook daarmee moet ik dealen, ik denk dat de kans namelijk heel klein is dat er binnen nu en een paar weken een wit paard op mijn stoep staat met een prins erop Maar een mens mag dromen, toch?

Flipper
Tot nu toe nog geen terugkoppeling van lg, ze was met een offerte bezig zei ze.

Ja, is het ook. Ik wacht het gewoon af, kan toch niet veel anders.

Hoi Flipper,

Het is me nog niet zo goed gelukt bij te komen van de warmte want het was hier vandaag weer erg benauwd warm. Maar vanaf morgen beter qua temperatuur begreep ik dus dat vind ik erg fijn.

Leidinggevende had maandag laten weten dat als ze donderdag nog niets van Re-turn had gehoord rondom het offertetraject ze weer contact met ze op zou nemen en dit zou terugkoppelen maar 'natuurlijk' heb ik weer iets gehoord. Begint best vervelend te worden inmiddels. Ik kan niet zo goed tegen dingen beloven en het vervolgens niet doen. Zal maandag zelf maar weer contact met haar opnemen.

Die 3 uur per dag werken geeft me wel wat meer rust dus dat was een goede beslissing. Niet dat ik nu ineens bergen energie over hou om allerlei leuke dingen te doen hoor maar ik heb niet meer zo erg het gevoel dat ik op instorten sta.

Mooi onderschrift heb je

Al even niet hier geweest maar er valt ook eigenlijk niets te melden. Nog niets gehoord van leidinggevende dus dat schiet niet op. Heb in een hele diepe dip gezeten de afgelopen week.

Flipper

Hannaa, bedankt voor de prachtige bloemen

Mrs.Lamaze, zo is het ook. Al heb ik dan alleen 1 operatie en 1 chemokuur in de blaas gehad. Huisarts vermoedt wel dat mijn vermoeidheid ook andere oorzaken heeft. De afgelopen jaren waren al heftig en dan de diagnose in januari erbij, in maart geopereerd, alles wat de afgelopen tijd tegen gezeten heeft. Mijn emmer is gewoon ook overgelopen. Jij ook veel sterkte

Lang niet op dit topic geweest, had nogal veel aan mijn hoofd.
Inmiddels is het eerste contact met RT gelegd en ligt er een rapportage/advies bij mijn werkgever met een offerte. Als die daar akkoord op geeft, kan ik het traject starten. De bedrijfsarts staat er in ieder geval volledig achter dus hopelijk komt het wel goed met dat akkoord.

Sowieso ga ik beginnen met een revalidatieprogramma om mijn conditie op te bouwen via een fysiotherapeut gespecialiseerd in oncologie en krijg ik binnenkort psychologische hulp, ook door een psychologe die gespecialiseerd is in oncologie. Kortom, best goed nieuws Dat ik geminderd ben in uren heeft me ook best goed gedaan, de eerste weken merkte ik het nog niet zo, maar de afgelopen twee weken merk ik dat ik iets meer energie heb.

De uitgebreide vragenlijst die ik via RT heb ingevuld en het lange gesprek met de re-integratieconsulente van RT heeft me wel met mijn neus op de feiten gedrukt dat het helemaal niet goed met me gaat, vooral niet op psychisch gebied. Ben zelf ook echt geschrokken van de resultaten van de vragenlijst. Maar goed, nu heb ik in ieder geval wat handvatten en nu is het een kwestie van vooruit kijken en stapje voor stapje op weg naar een CC 2.0.

Ja zeker werk aan de winkel... zal wel flink wennen worden straks. Ben niet heel veel het huis uit geweest de afgelopen tijd
Ondanks dat ik weet dat het moet en dat het goed is voor me zie ik er, vreemd genoeg, ook wel een beetje tegenop.
Bedankt voor je lieve berichtje

Nu het Vivaforum stopt, wil ik iedereen die hier zo heeft meegeleefd, tips heeft gegeven en een luisterend oor heeft geboden om mijn zorgen te uiten voor de laatste keer hartelijk bedanken.

Sinds eind mei van dit jaar ben ik weer volledig gereïntegreerd en werk nu 2 dagen op kantoor en 2 dagen thuis, wat ik hopelijk kan blijven doen. Driekwart jaar lang heb ik iedere woensdag gesport bij de fysio waardoor mijn conditie aanzienlijk is verbeterd, ben ik eens per 2 weken naar de psycholoog gegaan en heb ik fantastische ondersteuning gekregen vanuit Re-turn.

Eerlijk is eerlijk, ik voel me nog geen CC 2.0 maar werk, samen met mijn psychologe, nog steeds hard om daar te komen.
Inmiddels 3 controles achter de rug, allemaal met een goede uitslag, dus dat geeft weer vertrouwen in mijn lijf en in de toekomst.

Bij vlagen ben ik nog erg moe, maar gelukkig heb ik van de lange tijd dat ik was ziek gemeld veel vrije dagen opgespaard die ik dus nu zo nu en dan op kan nemen om even bij te tanken.
Kortom, ik ben er nog niet helemaal maar ben er nu wel van overtuigd dat het weer goedkomt allemaal