Schuldig voelen om opzeggen baan

Ik ben anderhalf jaar op zoek geweest naar een nieuwe baan en heb vorige week te horen gekregen dat ik ergens ben aangenomen! Ik ben daar erg blij mee en kijk er naar uit om daar te beginnen. Ik zie er alleen enorm tegenop om mijn huidige baan op te zeggen.

Het gesprek met mijn leidinggevende zal wel te doen zijn, maar ik voel me om de een of andere reden schuldig. Ik heb er sinds mijn afstuderen gewerkt, ben nu 30. Ik heb er jarenlang met veel plezier gewerkt maar de laatste anderhalf jaar het sterke gevoel gekregen dat ik aan iets nieuws toe was. Keihard geprobeerd om het weer zo naar mijn zin te hebben, maar toch zat ik elke avond weer op Indeed te kijken... Toch ben ik op mijn werk altijd opgewekt, behulpzaam en gemotiveerd geweest en ik ben bang dat mijn vertrek als een grote verrassing zal komen. Daarnaast is er geen 'logische verklaring' voor het feit dat ik wegga - mijn nieuwe baan is dezelfde functie, dezelfde taken, hetzelfde salaris, reistijd ietsje minder maar geen groot verschil. Ik voel me zo verantwoordelijk en schuldig naar mijn huidige werkgever dat ik het moeilijk vind om toe te geven dat ik een vaste baan opzeg omdat ik 'iets anders' wil... Toch weet ik dat dat mijn goed recht is. Eerder heb ik nee gezegd tegen een goede baan (mede door de reistijd, ik zou daar erg op achteruit gaan) en binnen een maand was ik weer intensief aan het zoeken, dus ik weet dat het de juiste beslissing is om het eens ergens anders te proberen.

Ook heb ik moeite met alle 'aandacht' als iedereen weet dat ik wegga. Wel een pluspunt dat er geen afscheidsetentje of borrel zal zijn, daar hou ik helemaal niet van. Ik zie er tegenop om constant aan collega's uit te leggen waarom ik deze beslissing gemaakt heb. Ik merk de laatste dagen ook dat ik er een beetje emotioneel van word, want mijn baan heeft ook echt zijn goede kanten (gehad) en ik ga sommige dingen en collega's ook wel missen.

Waarschijnlijk maak ik het allemaal groter dan het is, maar hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Mijn vriendinnen switchen soms zo makkelijk van baan, voor mij is het echt een big deal... Ik voel me constant gestresst en schuldig.

Daar moet ik mezelf echt aan blijven herinneren, het is een zakelijke overeenkomst. Rationeel gezien weet ik dit ook, en mijn schuldgevoel is nergens voor nodig. Ik ben zelfs een beetje overbodig op dit moment terwijl ik me goed nuttig kan maken bij mijn nieuwe werkgever.

Toch zit ik er mee. Om gek van te worden, haha.

O en FlowerBomb19: aangezien het een baan in de gezondheidszorg is, verwacht ik niet dat het een groot risico is. Daar maak ik me in ieder geval niet druk om. En in het ergste geval... ik heb genoeg spaargeld om een lange tijd vooruit te kunnen, dus dat risico ben ik zeker bereid te nemen. In mijn vakgebied zijn regelmatig vacatures, maar niet specifiek wat ik wil, en zeker niet in de buurt. Deze baan is qua reistijd goed te doen voor mij en het kan echt lang duren voordat er weer zoiets voorbij komt.

Nou, vrijdag ontslag genomen!

Het was inderdaad echt niet zo erg en groot als ik dacht. Het kwam wel even bij me binnen dat het definitief was, maar wat voel ik me sindsdien blij en opgelucht! Het schuldgevoel is ook ineens weg. Ik denk dat ik er gewoon te veel in mijn hoofd mee bezig was en dat ik het daarom heb opgeblazen. Ja, dat doe ik helaas wel vaker...

Nu mijn opzegtermijn afmaken, netjes mijn taken overdragen en daarna van start met de nieuwe baan. Wat heb ik er zin in!

VesperLynd: jaarcontract met daarna een vast contract bij goed functioneren.
S-Groot: ben ik het met je eens. Ik ben soms te veel met dingen in mijn hoofd bezig, maar dat ik me zo gestrest/schuldig voelde speelt voornamelijk op dit vlak. Ik denk dat ik al zo lang weg wilde dat ik het enorm opgeblazen heb. Toen ik deze baan kreeg, was ik daarbij ook nog eens erg onzeker en verbaasde het me dat ik de baan had gekregen. Inmiddels weet ik wat ik kan, maar ik denk dat ik daarom erg (of eigenlijk te) loyaal ben geweest.