Werk & Studie
alle pijlers
Stoppen met studie ivm depressie
vrijdag 6 december 2019 20:10
Hoi allemaal,
Het gaat al lange tijd niet goed met mij. Naar de huisarts geweest en die dacht aan stress / burn out. Ik vroeg voor een doorverwijzing naar een psycholoog, daar kreeg ik een vragenlijst, en ik scoorde extreem hoog op stress en depressie. Eerst kon ik mij wel vinden in die burn out, maar nu depressie eruit is gekomen, kan ik mij daar veel meer in vinden.
Ik volg een opleiding, werken en leren, dus 1 dag naar school en de rest werk ik. Inmiddels ook gesprekken op mijn werk hierover gehad. Ik moet nog ruim 2 jaar voor mijn opleiding, maar nu trek ik dat echt niet! Ik werk zolang ik het volhou, en ik ga naar school zolang ik het volhou. Vorige week een soort van paniekaanval??? gehad in een winkel. Ik wist niet hoe snel ik weg moest uit de winkel. Alles kwam op me af, de drukte, prikkels. Dit was de enige keer (tot nu toe). Maar om zo nog 2 jaar door te moeten voor mijn opleiding zie ik niet zitten. Mijn gezondheid vind ik wel even wat belangrijker. Als ik stop met mijn opleiding kan ik wel blijven werken waar ik nu werk (waar ik mijn opleiding doe), maar dan weer in mijn oude functie. Dus ik hoef niet bang te zijn dat ik zonder werk kom te zitten. Echter, als ik stop met de opleiding moet ik de gemaakte kosten terug betalen. In hoeverre mag het bedrijf dit van mij verwachten als ik om gezondheidsredenen stop met de opleiding? Ik snap dat als ik zomaar stop dat de kosten voor mij zijn, maar mag dit ook vanwege mijn gezondheid, dat ze verwachten dat ik de gemaakte kosten terug betaal?
Vanaf volgende week krijg ik een behandelplan van mijn psycholoog, daar ga ik het ook zeker navragen.
Voor nu sta ik er 100% achter dat ik ga stoppen met de opleiding iig.
Ik hoor graag van jullie, alvast bedankt!
Het gaat al lange tijd niet goed met mij. Naar de huisarts geweest en die dacht aan stress / burn out. Ik vroeg voor een doorverwijzing naar een psycholoog, daar kreeg ik een vragenlijst, en ik scoorde extreem hoog op stress en depressie. Eerst kon ik mij wel vinden in die burn out, maar nu depressie eruit is gekomen, kan ik mij daar veel meer in vinden.
Ik volg een opleiding, werken en leren, dus 1 dag naar school en de rest werk ik. Inmiddels ook gesprekken op mijn werk hierover gehad. Ik moet nog ruim 2 jaar voor mijn opleiding, maar nu trek ik dat echt niet! Ik werk zolang ik het volhou, en ik ga naar school zolang ik het volhou. Vorige week een soort van paniekaanval??? gehad in een winkel. Ik wist niet hoe snel ik weg moest uit de winkel. Alles kwam op me af, de drukte, prikkels. Dit was de enige keer (tot nu toe). Maar om zo nog 2 jaar door te moeten voor mijn opleiding zie ik niet zitten. Mijn gezondheid vind ik wel even wat belangrijker. Als ik stop met mijn opleiding kan ik wel blijven werken waar ik nu werk (waar ik mijn opleiding doe), maar dan weer in mijn oude functie. Dus ik hoef niet bang te zijn dat ik zonder werk kom te zitten. Echter, als ik stop met de opleiding moet ik de gemaakte kosten terug betalen. In hoeverre mag het bedrijf dit van mij verwachten als ik om gezondheidsredenen stop met de opleiding? Ik snap dat als ik zomaar stop dat de kosten voor mij zijn, maar mag dit ook vanwege mijn gezondheid, dat ze verwachten dat ik de gemaakte kosten terug betaal?
Vanaf volgende week krijg ik een behandelplan van mijn psycholoog, daar ga ik het ook zeker navragen.
Voor nu sta ik er 100% achter dat ik ga stoppen met de opleiding iig.
Ik hoor graag van jullie, alvast bedankt!
vrijdag 6 december 2019 20:53
Ja dat je nu 10 stappen terugneemt is heel goed hoor! Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het zo blijft, met de juiste behandeling kun je straks wellicht weer gewoon aan de slag. Ik bedoel er maar mee: deze situatie/dit gevoel is waarsch en hopelijk echt niet voor eeuwig. Ik bedoel niet te zeggen dat je op dit moment gewoon je opdrachten moet blijven doen, voor jezelf zorgen is heel belangrijk.Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 20:46Ik loop met deze klachten al dik een half jaar, langer al eigenlijk, maar vanaf april / mei is het erger, ben gewoon door gegaan, heel wat keren over mijn grenzen gegaan. En nu sinds een maand is die depressie vast gesteld. Ik doe alleen mee met groepsopdrachten, maar dan doe ik het meer voor het groepje als voor mezelf. Mijn concentratie is ook gewoon 0,0
vrijdag 6 december 2019 21:01
Wat had je gedaan als je geen diagnose had gekregen?
Ik heb tijdens mijn (aanvullende) opleiding een jaar min of meer gedwongen ‘pauze’ genomen. Om de opleiding te kunnen doen moest je minstens twee dagen/ week werken op een relevante werkplek, maar ik werd toen een tijdje opgenomen en heb lang thuis gezeten. Na een jaar kon ik vrij makkelijk instromen in de volgende groep.
Ik heb tijdens mijn (aanvullende) opleiding een jaar min of meer gedwongen ‘pauze’ genomen. Om de opleiding te kunnen doen moest je minstens twee dagen/ week werken op een relevante werkplek, maar ik werd toen een tijdje opgenomen en heb lang thuis gezeten. Na een jaar kon ik vrij makkelijk instromen in de volgende groep.
.
vrijdag 6 december 2019 21:02
Dankje! Daarom werk ik zolang ik het volhou en ga ik naar school zolang ik het volhou. Dan blijf ik nog te lang doorgaan hoor, maar wil niet al na een uur of 2 al zeggen dat ik het niet meer trek. Meestal probeer ik dus wel minimaal 4 uur te blijvenBee_Kind schreef: ↑06-12-2019 20:53Ja dat je nu 10 stappen terugneemt is heel goed hoor! Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het zo blijft, met de juiste behandeling kun je straks wellicht weer gewoon aan de slag. Ik bedoel er maar mee: deze situatie/dit gevoel is waarsch en hopelijk echt niet voor eeuwig. Ik bedoel niet te zeggen dat je op dit moment gewoon je opdrachten moet blijven doen, voor jezelf zorgen is heel belangrijk.
vrijdag 6 december 2019 21:02
Waarom gelijk alles of niets? Ga eerst eens onderzoeken wat er mogelijk is qua vertragen/ spreiden.
.
vrijdag 6 december 2019 21:04
Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:02Dankje! Daarom werk ik zolang ik het volhou en ga ik naar school zolang ik het volhou. Dan blijf ik nog te lang doorgaan hoor, maar wil niet al na een uur of 2 al zeggen dat ik het niet meer trek. Meestal probeer ik dus wel minimaal 4 uur te blijven
Waarom doe je dat dan, zo bewust over je grenzen gaan?
.
vrijdag 6 december 2019 21:04
Misschien is het juist beter om nu wel die 2 uur maar te doen, of als het kan eventjes niet. het is zonde om nu voor 4 uur te gaan en het dan straks alsnog allemaal weg te gooien. Dan beter nu even zo min mogelijk doen en over een halfjaartje bvb weer met een fijnere mindset er tegenaan.Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:02Dankje! Daarom werk ik zolang ik het volhou en ga ik naar school zolang ik het volhou. Dan blijf ik nog te lang doorgaan hoor, maar wil niet al na een uur of 2 al zeggen dat ik het niet meer trek. Meestal probeer ik dus wel minimaal 4 uur te blijven
vrijdag 6 december 2019 21:05
Ik denk dat ik dan ook wel was gestopt. Maar dat is lastig om te zeggen. Het is veel allemaal. Werken, school, leren, huiswerk, en dan heb ik ook mijn huishouden nog (woon alleen) en nog de zorg voor mijn dierenAnoniem262821034 schreef: ↑06-12-2019 21:01Wat had je gedaan als je geen diagnose had gekregen?
Ik heb tijdens mijn (aanvullende) opleiding een jaar min of meer gedwongen ‘pauze’ genomen. Om de opleiding te kunnen doen moest je minstens twee dagen/ week werken op een relevante werkplek, maar ik werd toen een tijdje opgenomen en heb lang thuis gezeten. Na een jaar kon ik vrij makkelijk instromen in de volgende groep.
vrijdag 6 december 2019 21:07
Ja, vandaag thuis gebleven van school, omdat ik vandaag echt een hele slechte dag heb. Maandag weer werken, kijken hoe het gaat. Ik moet zeggen, m'n collega's houden het wel in de gaten, dus dat is ook wel fijn hoorBee_Kind schreef: ↑06-12-2019 21:04Misschien is het juist beter om nu wel die 2 uur maar te doen, of als het kan eventjes niet. het is zonde om nu voor 4 uur te gaan en het dan straks alsnog allemaal weg te gooien. Dan beter nu even zo min mogelijk doen en over een halfjaartje bvb weer met een fijnere mindset er tegenaan.
vrijdag 6 december 2019 21:09
Wat moeten zij in de gaten houden dan?Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:07Ja, vandaag thuis gebleven van school, omdat ik vandaag echt een hele slechte dag heb. Maandag weer werken, kijken hoe het gaat. Ik moet zeggen, m'n collega's houden het wel in de gaten, dus dat is ook wel fijn hoor
, ben 2 keer eerder naar huis gestuurd omdat t niet ging. Meer om mij te beschermen hè, niet omdat ik m'n werk niet goed deed
vrijdag 6 december 2019 21:14
Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:05Ik denk dat ik dan ook wel was gestopt. Maar dat is lastig om te zeggen. Het is veel allemaal. Werken, school, leren, huiswerk, en dan heb ik ook mijn huishouden nog (woon alleen) en nog de zorg voor mijn dieren
Maar gebruik je nu die diagnose dan niet een beetje als excuus, als mogelijke optie om toch niet te hoeven betalen terwijl je toch al wilde stoppen? Zo klinkt het een beetje.
.
vrijdag 6 december 2019 21:16
Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:13Mij, ben 2 keer eerder naar huis gestuurd omdat t niet ging. Meer om mij te beschermen hè, niet omdat ik m'n werk niet goed deed
Dat is niet de verantwoordelijkheid van je collega’s he.
Een depressie/ burn out gaat niet zomaar over door thuis gaan zitten, dat is hard werken. Zélf je grenzen aangeven en gezonde keuzes maken. En daar kan je nu al mee beginnen, daar hoef je niet eerst een behandelplan voor te hebben.
.
vrijdag 6 december 2019 21:20
Nee, zeker niet! Als ik moet betalen, dan betaal ik dat natuurlijk. Maar ik vraag alleen wat andere mensen hier van wetenAnoniem262821034 schreef: ↑06-12-2019 21:14Maar gebruik je nu die diagnose dan niet een beetje als excuus, als mogelijke optie om toch niet te hoeven betalen terwijl je toch al wilde stoppen? Zo klinkt het een beetje.
vrijdag 6 december 2019 21:22
Daar ben ik al mee begonnen toch door te werken zolang ik het volhou. En ja, soms dan ga ik te ver en dan ben ik blij met m'n collega'sAnoniem262821034 schreef: ↑06-12-2019 21:16Dat is niet de verantwoordelijkheid van je collega’s he.
Een depressie/ burn out gaat niet zomaar over door thuis gaan zitten, dat is hard werken. Zélf je grenzen aangeven en gezonde keuzes maken. En daar kan je nu al mee beginnen, daar hoef je niet eerst een behandelplan voor te hebben.
vrijdag 6 december 2019 21:24
Zeker niet! Mijn gezondheid vind ik belangrijker dan geld. Dus als ik moet betalen, dan betaal ik dat gewoon. Geld maakt niet gelukkig, in ieder geval mij niet. Als ik gezond ben, maakt mij wel gelukkig. Dus dan liever wat minder salaris in de toekomst en nu mijn studie terug betalen, dan mijn gezondheid naar de knoppen
vrijdag 6 december 2019 21:27
Met hard werken wordt aan jezelf werken bedoeld. Dus gesprekken met een psycholoog om aan jezelf te werken.Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:22Daar ben ik al mee begonnen toch door te werken zolang ik het volhou. En ja, soms dan ga ik te ver en dan ben ik blij met m'n collega's
vrijdag 6 december 2019 21:28
Anoniem262821034 schreef: ↑06-12-2019 21:14Maar gebruik je nu die diagnose dan niet een beetje als excuus, als mogelijke optie om toch niet te hoeven betalen terwijl je toch al wilde stoppen? Zo klinkt het een beetje.
Da's ook een beetje kort door de bocht. Tegen de tijd dat een depressie gediagnostiseerd wordt zit je echt al wel een tijdje niet zo goed in je vel en wordt het dagelijks functioneren gelijdelijk moeilijker. Het ligt dan natuurlijk voor de hand om te gaan denken dat de oplossing zit in stoppen met dingen (werken, studeren, leuke/sociale dingen doen), omdat ook de 'gewone' dingen er dan even niet meer in zitten. Het plan om de stoppen met een studie en een tandje terug te schakelen kan dan ook een symptoom zijn van een opkomende depressie. Beetje raar om depressie dan als een 'excuus' te zien, dan kijk je er echt van de verkeerde kant tegenaan. En dit soort suggesties maakt het alleen maar moeilijker voor mensen die psychisch even niet meer kunnen om dat gegeven te accepteren en de juiste hulp in te schakelen.
vrijdag 6 december 2019 21:32
Ik zou juist wanneer je je nu heel slecht voelt, even geen heftige beslissingen nemen. Niet het goede moment ervoor. Neem de tijd: zoek eerst de scenario's en bijbehorende gevolgen uit, en praat op school over de mogelijkheden van het on hold zetten van je studie. Het hoeft niet gelijk alles of niets te zijn.
Tjezus, wat vals
vrijdag 6 december 2019 21:33
DankjeFoechoer schreef: ↑06-12-2019 21:28Da's ook een beetje kort door de bocht. Tegen de tijd dat een depressie gediagnostiseerd wordt zit je echt al wel een tijdje niet zo goed in je vel en wordt het dagelijks functioneren gelijdelijk moeilijker. Het ligt dan natuurlijk voor de hand om te gaan denken dat de oplossing zit in stoppen met dingen (werken, studeren, leuke/sociale dingen doen), omdat ook de 'gewone' dingen er dan even niet meer in zitten. Het plan om de stoppen met een studie en een tandje terug te schakelen kan dan ook een symptoom zijn van een opkomende depressie. Beetje raar om depressie dan als een 'excuus' te zien, dan kijk je er echt van de verkeerde kant tegenaan. En dit soort suggesties maakt het alleen maar moeilijker voor mensen die psychisch even niet meer kunnen om dat gegeven te accepteren en de juiste hulp in te schakelen.
vrijdag 6 december 2019 21:35
vrijdag 6 december 2019 21:35
Dankje!MevrouwJack schreef: ↑06-12-2019 21:32Ik zou juist wanneer je je nu heel slecht voelt, even geen heftige beslissingen nemen. Niet het goede moment ervoor. Neem de tijd: zoek eerst de scenario's en bijbehorende gevolgen uit, en praat op school over de mogelijkheden van het on hold zetten van je studie. Het hoeft niet gelijk alles of niets te zijn.
vrijdag 6 december 2019 21:37
Foechoer schreef: ↑06-12-2019 21:28Da's ook een beetje kort door de bocht. Tegen de tijd dat een depressie gediagnostiseerd wordt zit je echt al wel een tijdje niet zo goed in je vel en wordt het dagelijks functioneren gelijdelijk moeilijker. Het ligt dan natuurlijk voor de hand om te gaan denken dat de oplossing zit in stoppen met dingen (werken, studeren, leuke/sociale dingen doen), omdat ook de 'gewone' dingen er dan even niet meer in zitten. Het plan om de stoppen met een studie en een tandje terug te schakelen kan dan ook een symptoom zijn van een opkomende depressie. Beetje raar om depressie dan als een 'excuus' te zien, dan kijk je er echt van de verkeerde kant tegenaan. En dit soort suggesties maakt het alleen maar moeilijker voor mensen die psychisch even niet meer kunnen om dat gegeven te accepteren en de juiste hulp in te schakelen.
Nee zo bedoel ik het niet. Zoals jij het omschrijft lijkt het alsof ik de klachten van TO bagatelliseer en vind dat ze niet mag stoppen ofzo.
Het is meer dat ze eigenlijk de beslissing allang genomen lijkt te hebben (wat helemaal niet verkeerd hóeft te zijn), maar dat ze nu er een diagnose is een weg ziet om onder de financiën uit te komen.
Maar nogmaals, ik zeg niet dat het zo is, zo komt het op mij over.
.
vrijdag 6 december 2019 21:42
Echt erg dat je zelf die verantwoordelijkheid niet neemt.Icetea2017 schreef: ↑06-12-2019 21:13Mij, ben 2 keer eerder naar huis gestuurd omdat t niet ging. Meer om mij te beschermen hè, niet omdat ik m'n werk niet goed deed
