Werk & Studie
alle pijlers
Te veel piekeren en perfectionisme
maandag 30 november 2020 10:30
Even mijn hart luchten..
Sinds vorig jaar een functie omhoog gegaan op mijn werk wat meer verantwoordelijkheid betekent. (Baan in de zorg) Ik vind mijn werk ontzettend leuk, dat vooropgesteld.
Maar vaak, te vaak eigenlijk, pieker ik heel veel over mijn werk. Het gaat dan bijvoorbeeld om dingen die ik gezegd heb of gedaan. En ik ben dan bang dat ze verkeerd zijn opgevat of niet goed uitpakken. Ik ben ook het eerste aanspreekpunt voor ouders en ik merk dat ik daarin erg perfectionisch ben. Ik herhaal vaak als ik thuis ben in mijn hoofd hele gesprekken en denk dan had ik het anders kunnen zeggen? Werd het wel goed opgevat? Concreet betekent het eigenlijk dat ik bang ben dingen niet goed te doen of dat ik niet goed genoeg ben in mijn werk. Rationeel gezien allemaal onzin, want ik heb nog niks terug gehoord en men is veelal positief. Ook heb ik een nieuwe begeleidingslijnen uitgezet die blijken te werken. Maar toch blijft er dan soms iets aan me knagen. En verbleef ik thuis dingen die ik dan weer overdenk. Dit zit me vaak erg in de weg.
Ook vergelijk ik me met andere collega's en dan denk ik: hij/zij doet het beter.
Ik vraag me af of dit wel helemaal normaal/gezond is. En waar dit vandaan komt. Ij ben bang dat het me te veel in de weg gaat zitten. Soms overweeg ik zelfs gewoon een functie terug te gaan zodat ik me minder ve r verantwoordelijk hoef te voelen.
Dit soort piekeren is vooral werkgerelateerd. Maar ik heb het soms ook privé. Dan analyseert ik als het ware wat ik allemaal tegen vriend/vriendinnen heb gezegd.en of ik dat niet anders had kunnen doen. Heel vervelend .
Wat moet ik hiermee aan ?
Sinds vorig jaar een functie omhoog gegaan op mijn werk wat meer verantwoordelijkheid betekent. (Baan in de zorg) Ik vind mijn werk ontzettend leuk, dat vooropgesteld.
Maar vaak, te vaak eigenlijk, pieker ik heel veel over mijn werk. Het gaat dan bijvoorbeeld om dingen die ik gezegd heb of gedaan. En ik ben dan bang dat ze verkeerd zijn opgevat of niet goed uitpakken. Ik ben ook het eerste aanspreekpunt voor ouders en ik merk dat ik daarin erg perfectionisch ben. Ik herhaal vaak als ik thuis ben in mijn hoofd hele gesprekken en denk dan had ik het anders kunnen zeggen? Werd het wel goed opgevat? Concreet betekent het eigenlijk dat ik bang ben dingen niet goed te doen of dat ik niet goed genoeg ben in mijn werk. Rationeel gezien allemaal onzin, want ik heb nog niks terug gehoord en men is veelal positief. Ook heb ik een nieuwe begeleidingslijnen uitgezet die blijken te werken. Maar toch blijft er dan soms iets aan me knagen. En verbleef ik thuis dingen die ik dan weer overdenk. Dit zit me vaak erg in de weg.
Ook vergelijk ik me met andere collega's en dan denk ik: hij/zij doet het beter.
Ik vraag me af of dit wel helemaal normaal/gezond is. En waar dit vandaan komt. Ij ben bang dat het me te veel in de weg gaat zitten. Soms overweeg ik zelfs gewoon een functie terug te gaan zodat ik me minder ve r verantwoordelijk hoef te voelen.
Dit soort piekeren is vooral werkgerelateerd. Maar ik heb het soms ook privé. Dan analyseert ik als het ware wat ik allemaal tegen vriend/vriendinnen heb gezegd.en of ik dat niet anders had kunnen doen. Heel vervelend .
Wat moet ik hiermee aan ?
maandag 30 november 2020 10:40
maandag 30 november 2020 10:41
Zoek eens op imposter syndroom. Eigenlijk ben je heel onzeker en ben je bang om door de mand te vallen. Dus ga je proberen om álles maar voor te zijn zodat het niet opvalt dat je misschien je werk wel helemaal niet kan.
Het heeft dus alles te maken met je zelfvertrouwen en je niet verzekerd voelen. Ga daar mee aan de slag.
Fouten maken gá je doen, dat is gewoon een gegeven. Dat kun je nooit voorkomen, hoe hard je ook probeert. Je bent een uitstekende kandidaat voor een burn out met dit compensatie gedrag. Dat wil je niet. Pak het dus tijdig aan.
Het heeft dus alles te maken met je zelfvertrouwen en je niet verzekerd voelen. Ga daar mee aan de slag.
Fouten maken gá je doen, dat is gewoon een gegeven. Dat kun je nooit voorkomen, hoe hard je ook probeert. Je bent een uitstekende kandidaat voor een burn out met dit compensatie gedrag. Dat wil je niet. Pak het dus tijdig aan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 30 november 2020 10:41
Ik herken dit van toen ik begon met werken na mijn studie. Het is altijd een beetje een zwakke plek, maar ik kan er nu veel beter mee omgaan.
Ik herken heel erg dat je erover nadenkt of je het beter had kunnen doen. Dit begon bij mij al op de terugreis van werk. Dan ging ik alle gesprekken na en daar raakte ik altijd in de stress van. Wat als dingen niet goed werden opgevat of wat als ik het gewoon compleet fout had? Dat ik morgen op mijn werk kom en ik beschuldigd wordt van iets.
Ik werd hier helemaal gek van. Uiteindelijk - dit klinkt een beetje stom maar het werkte echt voor mij - ben ik elke keer tegen mijzelf gaan zeggen "nee, we gaan niet piekeren. Als er iemand naar mij toekomt morgen of een andere dag met commentaar, dan is het vroeg genoeg om te handelen". Dat heb ik echt heel lang gedaan en het gepieker werd steeds minder.
Ik realiseerde mij ook dat ik dit heb, omdat ik het onder andere gewoon heel goed wil doen. Ik voel mij verantwoordelijk en ik vind mijn werk belangrijk. Daarom probeer ik ook zo te denken dat het gewoon prima gaat op mijn werk. Ik gooi er niet met de pet naar en ik doe mijn best. De kans dat het dan allemaal fout gaat wat ik doe is heel klein.
Probeer je te realiseren dat dit niet realistisch is. Tot slot nog een klein puntje: toen ik dit heel erg had was ik ook onderweg naar een burnout die ik uiteindelijk ook heb gekregen. Ik ben al jaren hersteld, maar ik denk dat de piekergedachten veel erger zijn omdat ik mentaal heel moe was. Wellicht iets voor jou om over na te denken of je dit herkent?
Ik herken heel erg dat je erover nadenkt of je het beter had kunnen doen. Dit begon bij mij al op de terugreis van werk. Dan ging ik alle gesprekken na en daar raakte ik altijd in de stress van. Wat als dingen niet goed werden opgevat of wat als ik het gewoon compleet fout had? Dat ik morgen op mijn werk kom en ik beschuldigd wordt van iets.
Ik werd hier helemaal gek van. Uiteindelijk - dit klinkt een beetje stom maar het werkte echt voor mij - ben ik elke keer tegen mijzelf gaan zeggen "nee, we gaan niet piekeren. Als er iemand naar mij toekomt morgen of een andere dag met commentaar, dan is het vroeg genoeg om te handelen". Dat heb ik echt heel lang gedaan en het gepieker werd steeds minder.
Ik realiseerde mij ook dat ik dit heb, omdat ik het onder andere gewoon heel goed wil doen. Ik voel mij verantwoordelijk en ik vind mijn werk belangrijk. Daarom probeer ik ook zo te denken dat het gewoon prima gaat op mijn werk. Ik gooi er niet met de pet naar en ik doe mijn best. De kans dat het dan allemaal fout gaat wat ik doe is heel klein.
Probeer je te realiseren dat dit niet realistisch is. Tot slot nog een klein puntje: toen ik dit heel erg had was ik ook onderweg naar een burnout die ik uiteindelijk ook heb gekregen. Ik ben al jaren hersteld, maar ik denk dat de piekergedachten veel erger zijn omdat ik mentaal heel moe was. Wellicht iets voor jou om over na te denken of je dit herkent?
Emboldened by the flame of ambition
maandag 30 november 2020 10:49
Ik vind het heel fijn om te horen dat mensen het herkennen. Met name gesprekken herbeleven.
Ik maak me er wel zorgen om. Want inderdaad, het is het recept voor een burn out. Ik ben nu een aantal dagen vrij en dan moet ik echt weer even het werk loslaten. En dat is moeilijk.
Imposter syndroom gegoogelt en dat is idd hel herkenbaar. Ik ben altijd bang dat ik op een dag op het matje word geroepen en dat ze zeggen: Mick, wat je nu toch weer gedaan hebt."
Ik maak me er wel zorgen om. Want inderdaad, het is het recept voor een burn out. Ik ben nu een aantal dagen vrij en dan moet ik echt weer even het werk loslaten. En dat is moeilijk.
Imposter syndroom gegoogelt en dat is idd hel herkenbaar. Ik ben altijd bang dat ik op een dag op het matje word geroepen en dat ze zeggen: Mick, wat je nu toch weer gedaan hebt."
maandag 30 november 2020 10:56
Als jij naar eer en geweten je werk doet, hoef je nergens bang voor te zijn.mick87 schreef: ↑30-11-2020 10:49Ik vind het heel fijn om te horen dat mensen het herkennen. Met name gesprekken herbeleven.
Ik maak me er wel zorgen om. Want inderdaad, het is het recept voor een burn out. Ik ben nu een aantal dagen vrij en dan moet ik echt weer even het werk loslaten. En dat is moeilijk.
Imposter syndroom gegoogelt en dat is idd hel herkenbaar. Ik ben altijd bang dat ik op een dag op het matje word geroepen en dat ze zeggen: Mick, wat je nu toch weer gedaan hebt."
Mocht er iets mis zijn gegaan, kun jij precies vertellen hoe je tot je handelen kwam. Dat weet je zelf ook. Je makt je dus ten onrechte druk om iets. Je bent bang voor dingen die je niet in de hand hebt. Maar weet je: in de zorg met mensen heb je maar heel weinig in de hand. Maar zolang jij open en transparant en trouw aan jezelf aan het werk bent, heb je gewoon niets te vrezen.
Nu dat alleen nog eens geloven.
Hoeveel tijd heb je nu in afgelopen week gestoken in piekeren en hoeveel van je doemscenario's heb je daadwerkelijk ook terug gezien of gehoord op je werk?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 30 november 2020 11:01
maandag 30 november 2020 11:16
Wanneer je herkent dat de worsteling alleen innerlijk is, dan hoef je alleen maar de worsteling los te laten. Ironisch genoeg staat perfectionisme je werk in de weg. Het is een geniepige overtuiging dat je perfect moet zijn omdat het je weerhoudt gewoon jezelf te zijn. je mag fouten maken en er van leren, je mag ook gewoon genieten van de vruchten/resultaten van je inspanningen.
En wat mij helpt: we doen allemaal ons best en zolang dat je weet, is loslaten makkelijker.
En wat mij helpt: we doen allemaal ons best en zolang dat je weet, is loslaten makkelijker.
maandag 30 november 2020 11:38
Ik herken het ook. Het is bij mij een stukje onzekerheid wat vanbinnen in me knaagt. Ben bijna klaar als helpende plus. Ondanks dat ik weet dat ik mijn werk goed doe en men tevreden is. Zowel op mijn huidige werkplek als mijn vorige werkplek. Maar ben toch geregeld onzeker of ik dingen wel goed gedaan heb, gezegd of goed omschreven in bijv de rapportage. Kan bijv thuis nogmaals gaan lezen wat ik in de rapportage heb gezet en het soms nog gaan aanpassen. Of vraag bevestiging of ik het goed heb gedaan aan collega. Hier wil ik gewoon vanaf als ik straks geen leerling meer ben.
maandag 30 november 2020 12:31
Ik herken het ook. Ikw erl dan wel niet in de zorg, maar piekeren of ik het wel goed doe en gesprekken herhalen in mijn hoofd doe ik ook. Nu is werk ook wel een klein trauma bij mij, want rot ervaringen op werk en een paar keer vamwege crisis mijn baan kwijtgeraakt.
Tien jaar geleden heb ik een mindfulness cursus gedaan en dat hielp toen echt goed. Helaas zijn er daarna een hoop dingen gebeurd waardoor ik nu weer ronddraai in dat kringetje van piekeren. Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn partner. Hij is super goed in relativeren en leeft enorm in het nu.
Tien jaar geleden heb ik een mindfulness cursus gedaan en dat hielp toen echt goed. Helaas zijn er daarna een hoop dingen gebeurd waardoor ik nu weer ronddraai in dat kringetje van piekeren. Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn partner. Hij is super goed in relativeren en leeft enorm in het nu.
