Werk & Studie
alle pijlers
Vrouwen in de wetenschap
zaterdag 6 juni 2020 16:34
Hallo allemaal,
Zijn er hier vrouwen op het forum die een carrière hebben in de wetenschap en die mij daar wat meer over zouden willen vertellen? Ik bevind me in een fase dat ik moet gaan kiezen of ik op termijn verder wil in mijn onderzoeksveld. Inhoudelijk vind ik het erg leuk werk, en tot nu toe heb ik onderzoek doen niet als zwaar ervaren – iets wat ik wel vaak terughoor van mijn collega’s. Ik ken echter natuurlijk het standaard beeld: hard werken om hogerop te komen, in een wereldje dat soms lastiger toegankelijk is voor vrouwen.
Hoewel ik oprecht enthousiast en blij kan worden van mijn werk, vind ik het ook belangrijk als mijn werk in balans is met de rest van mijn leven. Als ik de verhalen om me heen zo hoor, klinkt het soms alsof werken in de wetenschap helemaal niet goed combineert met bijvoorbeeld het hebben van een (toekomstig) gezin. Ik zie om me heen allerlei mensen min of meer spontaan voor een jaar naar de andere kant van de wereld vertrekken, en het enige wat ik me afvraag is: hoe doe je dat dan met je partner/hond/kat/goudvis/koophuis/kinderen/moestuin/etc? Daarnaast heb ik een beetje wetenschaps-bindingsangst: wat nou als ik over tien jaar totaal iets anders wil gaan doen?
Ik zou graag van andere vrouwen horen hoe het bevalt in de wetenschap, hoe je het voor elkaar hebt gekregen om te komen waar je nu staat, en hoe je destijds de keuze hebt gemaakt.
Zijn er hier vrouwen op het forum die een carrière hebben in de wetenschap en die mij daar wat meer over zouden willen vertellen? Ik bevind me in een fase dat ik moet gaan kiezen of ik op termijn verder wil in mijn onderzoeksveld. Inhoudelijk vind ik het erg leuk werk, en tot nu toe heb ik onderzoek doen niet als zwaar ervaren – iets wat ik wel vaak terughoor van mijn collega’s. Ik ken echter natuurlijk het standaard beeld: hard werken om hogerop te komen, in een wereldje dat soms lastiger toegankelijk is voor vrouwen.
Hoewel ik oprecht enthousiast en blij kan worden van mijn werk, vind ik het ook belangrijk als mijn werk in balans is met de rest van mijn leven. Als ik de verhalen om me heen zo hoor, klinkt het soms alsof werken in de wetenschap helemaal niet goed combineert met bijvoorbeeld het hebben van een (toekomstig) gezin. Ik zie om me heen allerlei mensen min of meer spontaan voor een jaar naar de andere kant van de wereld vertrekken, en het enige wat ik me afvraag is: hoe doe je dat dan met je partner/hond/kat/goudvis/koophuis/kinderen/moestuin/etc? Daarnaast heb ik een beetje wetenschaps-bindingsangst: wat nou als ik over tien jaar totaal iets anders wil gaan doen?
Ik zou graag van andere vrouwen horen hoe het bevalt in de wetenschap, hoe je het voor elkaar hebt gekregen om te komen waar je nu staat, en hoe je destijds de keuze hebt gemaakt.
zondag 7 juni 2020 08:57
Afhankelijk van je vakgebied kan dat natuurlijk wel. Er zijn ook mensen die jarenlang (als in 10+ jaar) naast hun werk promotieonderzoek doen. Maar dan moet je het doen omdat je zelf een wetenschappelijke interesse hebt, bijna als een soort hobby naast je baan, niet omdat je het als carrière wilt. Het maakt hun onderzoek niet minder waardevol, maar het is wel iets anders. Ik had het idee dat TO meer doelde op een volledige academische carrière, en dat zijn (net als veel andere beroepen) geen banen waar je daarmee wegkomt.
zondag 7 juni 2020 09:01
Ze doen het nu inderdaad als een soort hobby, extra verdieping in hun vak en niet meer als carrière, maar dat zou een baantje voor 2 dagen erbij ook nooit zijn natuurlijk, wat je ook doet.nausicaa schreef: ↑07-06-2020 08:57Afhankelijk van je vakgebied kan dat natuurlijk wel. Er zijn ook mensen die jarenlang (als in 10+ jaar) naast hun werk promotieonderzoek doen. Maar dan moet je het doen omdat je zelf een wetenschappelijke interesse hebt, bijna als een soort hobby naast je baan, niet omdat je het als carrière wilt. Het maakt hun onderzoek niet minder waardevol, maar het is wel iets anders. Ik had het idee dat TO meer doelde op een volledige academische carrière, en dat zijn (net als veel andere beroepen) geen banen waar je daarmee wegkomt.
zondag 7 juni 2020 09:02
Neem anders eens contact op met www.lnvh.nl, academisch netwerk van vrouwen die op een universiteit werken. Het gaat meestal wel om professoren.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 7 juni 2020 09:12
Ik kreeg mijn 2 kinderen tijdens mijn phd, dus voor mijn dertigste. Hoewel ik nu niet meer echt in de wetenschap werk (Wel aan de uni in leidinggevende positie), had ik het kunnen combineren. Inderdaad veel flexibiliteit 2 kanten op. Ik ben nu midden 30 en mijn kinderen zitten al een tijdje op school, terwijl ik leeftijdsgenoten zie worstelen met babies en verlof op een moment dat er veel gevraagd wordt in je carrière. En wij hebben de zorgtaken vanaf het begin 50/50 verdeeld.
maandag 8 juni 2020 10:17
Ik las deze column en moest aan dit topic denken:
https://www.mareonline.nl/opinie/waarom ... -verbreek/
https://www.mareonline.nl/opinie/waarom ... -verbreek/
maandag 8 juni 2020 10:54
maandag 8 juni 2020 11:05
Dat ligt aan je opleiding en hoe ver je al bent in de wetenschap. Als HBO-er kun je inderdaad prima uitvoerende zijn voor heel lange tijd. Ik ken diverse analisten die hun hele leven al op één lab werken, of die juist af en toe van lab wisselen, maar wel dezelfde functie houden (of opklimmen naar senior analist). Maar analist op het lab word je over het algemeen niet meer als je een WO opleiding plus promotie gedaan hebt. Dan kom je toch echt in het up-or-out systeem terecht, want eeuwig postdoccen is, een enkele uitzondering daargelaten, over het algemeen niet mogelijk. Er zijn wel wat nevenfuncties (bijv. labmanager, research coordinator, clinical trial manager, data manager, subsidieadviseur, lecturer, etc) en binnen onderzoeksinstituten is wat meer mogelijk dan binnen universiteiten, maar het gros van het onderzoek vindt nog altijd plaats binnen de promovendus-postdoc-UD-UHD-prof piramide.Suusje666 schreef: ↑08-06-2020 10:54Onderzoek doen kan ook op veel manieren: wil je in de academische laag zitten of wil je de uitvoerende zijn? Dan kun je ook het lab op, dan werk je ook binnen de wetenschap en komt je naam ook op publicaties. Als je de juiste werkgever treft, is er zelfs nog meer mogelijk dan dat.
maandag 8 juni 2020 12:03
Dat klopt, het is wel een heel duidelijk als-dit-dan-dat traject. Jammer ook, want ik ken best wat WO'ers die uiteindelijk liever op full-time het lab hadden gestaan.nicole123 schreef: ↑08-06-2020 11:05Dat ligt aan je opleiding en hoe ver je al bent in de wetenschap. Als HBO-er kun je inderdaad prima uitvoerende zijn voor heel lange tijd. Ik ken diverse analisten die hun hele leven al op één lab werken, of die juist af en toe van lab wisselen, maar wel dezelfde functie houden (of opklimmen naar senior analist). Maar analist op het lab word je over het algemeen niet meer als je een WO opleiding plus promotie gedaan hebt. Dan kom je toch echt in het up-or-out systeem terecht, want eeuwig postdoccen is, een enkele uitzondering daargelaten, over het algemeen niet mogelijk. Er zijn wel wat nevenfuncties (bijv. labmanager, research coordinator, clinical trial manager, data manager, subsidieadviseur, lecturer, etc) en binnen onderzoeksinstituten is wat meer mogelijk dan binnen universiteiten, maar het gros van het onderzoek vindt nog altijd plaats binnen de promovendus-postdoc-UD-UHD-prof piramide.
maandag 8 juni 2020 12:13
Het is niet echt hip om het te zeggen tegenswoordigs maar soms verplicht ik mezelf om in het weekend of op vakantie niet te werken maar dan begint het al snel weer te kriebelen. Maar dat hobbygedeelte noem ik Leuk Werk (niet te verwarren met nakijkwerk of het recruteren van nieuwe zieltjes zoals iemand al noemde, dat is de hel)
maandag 8 juni 2020 13:00
Ja, dit is echt enorm jammer. De wetenschap zou zo veel nauwkeuriger worden als er op elk lab ruimte is om enkele mensen aan te nemen die niet naar de top gaan maar wel voor langere tijd goed en gedegen onderzoek uitvoeren op dezelfde plek (en dat het wiel dus niet weer opnieuw uitgevonden hoeft te worden).nicole123 schreef: ↑08-06-2020 11:05Dat ligt aan je opleiding en hoe ver je al bent in de wetenschap. Als HBO-er kun je inderdaad prima uitvoerende zijn voor heel lange tijd. Ik ken diverse analisten die hun hele leven al op één lab werken, of die juist af en toe van lab wisselen, maar wel dezelfde functie houden (of opklimmen naar senior analist). Maar analist op het lab word je over het algemeen niet meer als je een WO opleiding plus promotie gedaan hebt. Dan kom je toch echt in het up-or-out systeem terecht, want eeuwig postdoccen is, een enkele uitzondering daargelaten, over het algemeen niet mogelijk. Er zijn wel wat nevenfuncties (bijv. labmanager, research coordinator, clinical trial manager, data manager, subsidieadviseur, lecturer, etc) en binnen onderzoeksinstituten is wat meer mogelijk dan binnen universiteiten, maar het gros van het onderzoek vindt nog altijd plaats binnen de promovendus-postdoc-UD-UHD-prof piramide.
En die nevenfuncties zijn leuk, maar dan heb je dus weinig, al dan niet geen tijd om onderzoek te doen zoals een post doc dat doet. Want je bent aangenomen voor die andere taak en als je geluk hebt kun je nog een beetje onderzoek doen maar je hoofdtaak is wat anders.
maandag 8 juni 2020 19:47
Iets anders want vriend zit in de wetenschap, maar misschien heb je er iets aan om te horen hoe het voor de ander is. Tot nu toe gaat het prima in combinatie met gezin. We verhuizen elke 4 jaar, inclusief huisdier, maar dat vind ik juist leuk. Het steeds moeten zoeken naar een nieuwe baan voor mij is wel vervelend, maar dat hoort bij het verhuizen 
Als ik het niet leuk zou vinden om steeds te verhuizen had hij een andere baan gezocht. Hij vindt mijn carrière net zo belangrijk namelijk. Het is dus wel iets waar we samen mee bezig zijn en over praten.
Qua gezinsleven is hij flexibel, hij kan makkelijk een keer eerder weg, dan werkt hij ‘s avonds nog even. We hebben het 50/50 geregeld (crèche is dichtbij zijn werk dus hij brengt de kinderen en haalt ze op). Dit alles ligt misschien wel aan het vakgebied, hij werkt in een technisch gebied.
Vriend heeft het ook over het bedrijfsleven, dus misschien gaat hij na dit contract daarin. Hoe makkelijk dat kan ligt eraan of waar je nu in werkt iets gelinkt is met het bedrijfsleven.
Dit gaat trouwens meer over hoe ik het als partner van ervaar
Als ik het niet leuk zou vinden om steeds te verhuizen had hij een andere baan gezocht. Hij vindt mijn carrière net zo belangrijk namelijk. Het is dus wel iets waar we samen mee bezig zijn en over praten. Qua gezinsleven is hij flexibel, hij kan makkelijk een keer eerder weg, dan werkt hij ‘s avonds nog even. We hebben het 50/50 geregeld (crèche is dichtbij zijn werk dus hij brengt de kinderen en haalt ze op). Dit alles ligt misschien wel aan het vakgebied, hij werkt in een technisch gebied.
Vriend heeft het ook over het bedrijfsleven, dus misschien gaat hij na dit contract daarin. Hoe makkelijk dat kan ligt eraan of waar je nu in werkt iets gelinkt is met het bedrijfsleven.
Dit gaat trouwens meer over hoe ik het als partner van ervaar
maandag 8 juni 2020 20:18
Ik werk in de wetenschap (universiteit als fulltime onderzoeker), heb 2 honden en een koophuis. Het kan allemaal. Het is niet zo dat werken op een universiteit ineens allemaal beperkingen met zich meebrengt. Zelf heb ik geen kinderen, maar veel collega’s hebben kinderen en dat gaat goed. Overdag gaan de kinderen naar school en ‘s middags thuis. Hierop passen ze hun werkschema aan of ze werken vanuit huis.
dinsdag 9 juni 2020 12:59
Wat leuk, best een aantal vrouwen in de wetenschap hier op het Viva-forum! Het kan echt heel goed hoor, TO. Ik heb kinderen en ben hoogleraar.
Ik vind de flexibiliteit van deze baan echt een heel groot goed. Ik werk wel fulltime, maar echt niet standaard 50 of 60 uur. Ik breng mijn kinderen bijna alle dagen naar school (zo goed als geen reistijd naar werk) en haal ze in elk geval één maar vaak zelfs twee keer in de week van school. Dat gaat prima omdat je wordt afgerekend op wat je doet en niet wanneer je dat doet. En een paar avonden in de week mijn laptop weer open vind ik echt geen probleem, net zo min als een paar mailtjes beantwoorden tijdens de zwemles etc. Ik ken veel mensen die werk en privé echt gescheiden willen houden (dus weekend is weekend), maar ik heb die behoefte niet zo. Af en toe wat gas erbij als er een deadline voor een beursaanvraag aankomt (kinderen weekendje uit logeren) en weer wat gas terug als ik daar behoefte aan heb (optreden van de kinderen bijwonen tijdens kantooruren). Paar keer per jaar een paar dagen van huis vanwege een congres in het buitenland vind ik ook geen probleem.
Ik vind het zo heel goed te doen om werk en gezin te combineren. Voor mij werkt het heel goed dat je baas over eigen agenda bent en dat er veel vertrouwen is en weinig betutteling qua aanwezigheid etc. En veel ruimte voor eigen initiatieven en eigen richtingen. Dat is het soort omgeving waar ik tot bloei kom. Van 9 tot 5 met weinig eigen verantwoordelijk zou mij echt doen verpieteren.
Je kunt natuurlijk niet alles hebben. Je moet wel keuzes maken in wat voor je echt belangrijk is. Is dat het voetbalteam van je dochter op woensdag trainen? Dan kan dat prima. Is dat een periode voor je zieke moeder zorgen? Kan ook prima. Is het nooit op zondag werken? Kan prima. Is dat gedurende een jaar niet naar het buitenland omdat de thuissituatie het niet toelaat? Kan prima. Maar niet en-en-en.
Ik vind de flexibiliteit van deze baan echt een heel groot goed. Ik werk wel fulltime, maar echt niet standaard 50 of 60 uur. Ik breng mijn kinderen bijna alle dagen naar school (zo goed als geen reistijd naar werk) en haal ze in elk geval één maar vaak zelfs twee keer in de week van school. Dat gaat prima omdat je wordt afgerekend op wat je doet en niet wanneer je dat doet. En een paar avonden in de week mijn laptop weer open vind ik echt geen probleem, net zo min als een paar mailtjes beantwoorden tijdens de zwemles etc. Ik ken veel mensen die werk en privé echt gescheiden willen houden (dus weekend is weekend), maar ik heb die behoefte niet zo. Af en toe wat gas erbij als er een deadline voor een beursaanvraag aankomt (kinderen weekendje uit logeren) en weer wat gas terug als ik daar behoefte aan heb (optreden van de kinderen bijwonen tijdens kantooruren). Paar keer per jaar een paar dagen van huis vanwege een congres in het buitenland vind ik ook geen probleem.
Ik vind het zo heel goed te doen om werk en gezin te combineren. Voor mij werkt het heel goed dat je baas over eigen agenda bent en dat er veel vertrouwen is en weinig betutteling qua aanwezigheid etc. En veel ruimte voor eigen initiatieven en eigen richtingen. Dat is het soort omgeving waar ik tot bloei kom. Van 9 tot 5 met weinig eigen verantwoordelijk zou mij echt doen verpieteren.
Je kunt natuurlijk niet alles hebben. Je moet wel keuzes maken in wat voor je echt belangrijk is. Is dat het voetbalteam van je dochter op woensdag trainen? Dan kan dat prima. Is dat een periode voor je zieke moeder zorgen? Kan ook prima. Is het nooit op zondag werken? Kan prima. Is dat gedurende een jaar niet naar het buitenland omdat de thuissituatie het niet toelaat? Kan prima. Maar niet en-en-en.
hetjaar2020 wijzigde dit bericht op 10-06-2020 14:39
4.05% gewijzigd
woensdag 10 juni 2020 10:32
Ja ik ben er nog.
Ik vind het een erg interessant topic geworden, er zijn meer wetenschappers op het forum dan ik dacht!
Aan de ene kant bevestigen de reacties mijn beeld dat het echt niet zomaar iets is om aan te beginnen. Heel verhelderende column ook.
Aan de andere kant is het goed dat mensen hier ook de goede punten benadrukken. Bijvoorbeeld dat flexibiliteit twee kanten op gaat. Dat kan zeker een groot voordeel zijn.
Ik heb nog geen beslissing genomen, maar dat komt nog wel. Door jullie reacties kan ik nu wat beter kan nadenken over de inhoud van het werk en of ik dit echt wel wil, in plaats van alleen maar bezig te zijn met zaken daaromheen die afleiden. Dat helpt al erg!
woensdag 10 juni 2020 14:28
Nog even een toevoeging nu ik de column heb gelezen. Ik herken het beeld uit de column hoor. Het up-or-out systeem valt niet te ontkennen en dat heb je natuurlijk in veel andere banen niet, waar goed goed genoeg is, in elk geval om een vaste baan te krijgen. Maar ik heb om me heen gezien dat mensen zich als ze in dat traject zitten gaan afvragen of dat eindstadium, die vaste baan, waar ze altijd zo op gericht waren, eigenlijk wel zo ideaal is. En daar wilde ik toch ook een positief geluid over laten horen. Het is wel degelijk goed te combineren met een gezin hoor, zelfs als je als ouders allebei in de wetenschap zit, zie ik om mij heen.
woensdag 10 juni 2020 14:42
Misschien wel juist als je als ouders allebei in de wetenschap zit. Ik ken best wel wat gezinnen waarvan beide ouders in de wetenschap zitten en het voordeel is dat je dan de ander heel goed begrijpt (het blijft een apart wereldje, vergeleken met andere sectoren) en beiden die flexibiliteit naar beide kanten hebt.hetjaar2020 schreef: ↑10-06-2020 14:28Het is wel degelijk goed te combineren met een gezin hoor, zelfs als je als ouders allebei in de wetenschap zit, zie ik om mij heen.
woensdag 10 juni 2020 15:01
Ik ben eruit gestapt na mijn promotie. Ik vond vooral het onderwijs geven geweldig, en was daar ook goed in (ik heb zelfs bijna drie jaar langer over mijn onderzoek mogen doen omdat ze me eigenlijk niet kwijt wilden), maar de politieke spelletjes vond ik niets, en - heel eerlijk - in beurzen binnenhalen / publiceren was ik gewoon minder sterk dan mijn collega's. En dat is waar het om gaat. Bovendien was in mijn onderzoeksgebied de enige keuze postdoc-hoppen, van buitenland naar buitenland, tot je ergens - who knows where - een vaste aanstelling zou kunnen krijgen. Daar had ik geen zin in.
woensdag 10 juni 2020 16:28
Interessant topic!
Zoals al naar voren is gekomen, zijn er voor- en nadelen. Je keuze zal dus ook een persoonlijke zijn.
Zelf waardeer ik de flexibiliteit, niet alleen qua uren maar ook qua werkwijze. Van het up-or-out principe, oftewel de rat-race, word ik daarentegen wel zenuwachtig. Jammer dat 'gewoon een goede onderzoeker zijn' niet genoeg is voor een vaste positie. En ik ga ook niet meer zomaar ergens naartoe verhuizen voor mijn carrière.
Die nadelen waren voor mijn partner een reden om te stoppen na een postdoc-positie en een baan buiten de academie te zoeken. Hij is gelukkiger in zijn nieuwe baan, voelt zich meer gewaardeerd en kan beter omgaan met de duidelijkere taken. Wij hebben 1 kind, wat tot nu toe goed te doen is (ook nu partner iets minder flexibel is qua werktijden).
Over tenure tracks: ik heb heel verschillende verhalen gehoord. Aan de ene kant de verhalen waarin heel star gehandeld werd, en dus geen rekening gehouden werd met het feit dat de kandidaat met verlof was geweest tijdens de tenure track. Was nogal zuur want kandidaat was langer-dan-gemiddeld met verlof vanwege complicaties. Geen leuke situatie dus. Aan de andere kant weet ik dat sommige universiteiten duidelijk in contracten van tenure-trackers hebben staan dat de procedure verlengd wordt bij het krijgen van kinderen. Ook voor mannelijke kandidaten.
Zoals al naar voren is gekomen, zijn er voor- en nadelen. Je keuze zal dus ook een persoonlijke zijn.
Zelf waardeer ik de flexibiliteit, niet alleen qua uren maar ook qua werkwijze. Van het up-or-out principe, oftewel de rat-race, word ik daarentegen wel zenuwachtig. Jammer dat 'gewoon een goede onderzoeker zijn' niet genoeg is voor een vaste positie. En ik ga ook niet meer zomaar ergens naartoe verhuizen voor mijn carrière.
Die nadelen waren voor mijn partner een reden om te stoppen na een postdoc-positie en een baan buiten de academie te zoeken. Hij is gelukkiger in zijn nieuwe baan, voelt zich meer gewaardeerd en kan beter omgaan met de duidelijkere taken. Wij hebben 1 kind, wat tot nu toe goed te doen is (ook nu partner iets minder flexibel is qua werktijden).
Over tenure tracks: ik heb heel verschillende verhalen gehoord. Aan de ene kant de verhalen waarin heel star gehandeld werd, en dus geen rekening gehouden werd met het feit dat de kandidaat met verlof was geweest tijdens de tenure track. Was nogal zuur want kandidaat was langer-dan-gemiddeld met verlof vanwege complicaties. Geen leuke situatie dus. Aan de andere kant weet ik dat sommige universiteiten duidelijk in contracten van tenure-trackers hebben staan dat de procedure verlengd wordt bij het krijgen van kinderen. Ook voor mannelijke kandidaten.
happiness = reality - expectations
vrijdag 12 juni 2020 13:53
Ik heb wel een vaste positie, en niet het idee dat ik nou zoveel meer ben dan ‘gewoon goed in wat ik doe’. Dat was goed genoeg, ik hoefde echt niet een of ander absoluut wonderkind te zijn of zo. Ik heb ook niet in het buitenland gewerkt (wel veel werkbezoeken en een tijdje soort van half-half in Oxford gewerkt, maar altijd in nl blijven wonen).
Het hangt volgens mij ook erg van je vakgebied af, het land en zelfs de universiteit.
Het hangt volgens mij ook erg van je vakgebied af, het land en zelfs de universiteit.
vrijdag 12 juni 2020 14:08
