Zwanger
alle pijlers
2 softmarkers (benen/nieren) GUO
woensdag 27 maart 2019 om 18:50
Ha allemaal,
Vorige week had ik mijn 20-weken echo en daar bleken 2 verontrustende zaken uit te komen. Het nierbekken bleek verwijd (toen 8mm en 6mm) en beentjes korter. Verder alles dik in orde en net boven gemiddelde aan groei. Toch doorverwezen voor GUO in acedemisch ZH.
Vandaag bleek nog steeds de beentjes tekort, onder de P10 grens (ik meen 4.9, niet zeker). Nierbekken rechts was 6.3 en links 5.3. Nog steeds 2 softmarkers dus. Vruchtwaterpunctie aangeboden gekregen en zo in een rollercoaster belandt. Uiteindelijk kiezen we ervoor om een NIPT te doen via België (vk probeert nog via reguliere route). Hiervan krijgen we eind volgende week uitslag, kunnen morgen terecht.
Men! Wat een stress. Je moet vooral niet googlen, maar doe je toch. Wat de uitkomst ook is, we willen dit kindje houden. Ook al met down of niet. Mensen in vergelijkbare situaties gezeten?
Ik merk dat ik nu bijna vanzelf denk dat het kindje iets heeft, terwijl kans op gezond nog steeds velen malen groter is.
Hoe is dit bij jullie verlopen en hebben jullie een gezond kindje gekregen, ondanks 2 softmarkers?
Vorige week had ik mijn 20-weken echo en daar bleken 2 verontrustende zaken uit te komen. Het nierbekken bleek verwijd (toen 8mm en 6mm) en beentjes korter. Verder alles dik in orde en net boven gemiddelde aan groei. Toch doorverwezen voor GUO in acedemisch ZH.
Vandaag bleek nog steeds de beentjes tekort, onder de P10 grens (ik meen 4.9, niet zeker). Nierbekken rechts was 6.3 en links 5.3. Nog steeds 2 softmarkers dus. Vruchtwaterpunctie aangeboden gekregen en zo in een rollercoaster belandt. Uiteindelijk kiezen we ervoor om een NIPT te doen via België (vk probeert nog via reguliere route). Hiervan krijgen we eind volgende week uitslag, kunnen morgen terecht.
Men! Wat een stress. Je moet vooral niet googlen, maar doe je toch. Wat de uitkomst ook is, we willen dit kindje houden. Ook al met down of niet. Mensen in vergelijkbare situaties gezeten?
Ik merk dat ik nu bijna vanzelf denk dat het kindje iets heeft, terwijl kans op gezond nog steeds velen malen groter is.
Hoe is dit bij jullie verlopen en hebben jullie een gezond kindje gekregen, ondanks 2 softmarkers?
dinsdag 9 april 2019 om 18:33
Hey
Ik weet perfect hoe je je voelt na dit nieuws en hoe de grond vanonder je voeten schuift. Plots kom je in een 'bubbel' terecht en wil je dat iemand dit zo snel mogelijk doorprikt.
Ik heb vorige week een zwangerschapsafbreking gehad bij 25w van mijn 2e dochtertje. Na het constateren van echodense darmen zijn ze tot de diagnose van taaislijmziekte gekomen. Een ernstige vorm.
Het was kiezen tussen 2 kwaden... Het moeilijkste wat je in je leven moet doen.
Uiteraard wou ik als moeder mijn kind bij mij, maar ik wou voor haar geen leven van pijn, snakken naar lucht, stoma's, transplantaties, ziekenhuisverblijven,... om dan nog te hopen dat ze de 30 zou halen.
Ik trek me op aan de gedachte dat het mijn verantwoordelijkheid is als moeder om het 'beste' te kiezen voor het kind en je gezin.
Als ik haar toch op de wereld zou gezet hebben met deze ziekte, zou ik mijn hele leven lang niet meer in de spiegel durven kijken als ik ze zie lijden...de schuldgevoelens zouden nog groter zijn dan nu. Zoals ik zei. Het was kiezen tussen 2 kwaden...
Het was een hartverscheurende keuze en ik vrees dat ik heel veel tijd nodig heb om dit een plaatsje te kunnen geven.
Ik vind dat je een zeer moedige keuze hebt gemaakt. Kindjes met down kunnen perfect gelukkig zijn en hebben geen last van lichamelijk lijden.
Ik hoop dat je voldoende steun krijgt uit uw omgeving en lotgenoten.
Ik weet perfect hoe je je voelt na dit nieuws en hoe de grond vanonder je voeten schuift. Plots kom je in een 'bubbel' terecht en wil je dat iemand dit zo snel mogelijk doorprikt.
Ik heb vorige week een zwangerschapsafbreking gehad bij 25w van mijn 2e dochtertje. Na het constateren van echodense darmen zijn ze tot de diagnose van taaislijmziekte gekomen. Een ernstige vorm.
Het was kiezen tussen 2 kwaden... Het moeilijkste wat je in je leven moet doen.
Uiteraard wou ik als moeder mijn kind bij mij, maar ik wou voor haar geen leven van pijn, snakken naar lucht, stoma's, transplantaties, ziekenhuisverblijven,... om dan nog te hopen dat ze de 30 zou halen.
Ik trek me op aan de gedachte dat het mijn verantwoordelijkheid is als moeder om het 'beste' te kiezen voor het kind en je gezin.
Als ik haar toch op de wereld zou gezet hebben met deze ziekte, zou ik mijn hele leven lang niet meer in de spiegel durven kijken als ik ze zie lijden...de schuldgevoelens zouden nog groter zijn dan nu. Zoals ik zei. Het was kiezen tussen 2 kwaden...
Het was een hartverscheurende keuze en ik vrees dat ik heel veel tijd nodig heb om dit een plaatsje te kunnen geven.
Ik vind dat je een zeer moedige keuze hebt gemaakt. Kindjes met down kunnen perfect gelukkig zijn en hebben geen last van lichamelijk lijden.
Ik hoop dat je voldoende steun krijgt uit uw omgeving en lotgenoten.
