Zwanger
alle pijlers
23 weken: veel pijn en angst voor komende maanden
woensdag 3 oktober 2018 05:00
Hoi allemaal,
Ik ben 23 weken zwanger van mijn tweede en heb al sinds week tien bekkenklachten. Inmiddels zijn deze zo erg dat ik weinig kan staan of lopen. Ik werk halve dagen maar dat moet ik verdelen over de dag (dat kan gelukkig met mijn werk). Ik loop bij de fysio en osteopaat en dat geeft soms een paar dagen wat verlichting maar dan staat de boel toch weer scheef. De laatste dagen heb ik ook pijn in mijn handen (ik denk carpaal tunnel) en dat beperkt me nog meer en zorgt voor een slechte nachtrust.
Omdat ik al zo vroeg zo veel klachten heb die meestal pas na dertig weken komen (ik herken veel in het laatste loodjestopic!) zie ik ontzettend tegen de komende maanden op. Soms slaap ik daar ook slecht door en pieker ik veel. Deze baby is ontzettend gewenst en ik heb veel steun van mijn man en een lieve peuter maar het voelt soms zo eenzaam. Ik probeer afleiding te zoeken, genoeg rust te nemen, te lezen, soms wat leuks in te plannen als het lukt qua energie maar ik vind het zo zwaar.
Mijn vraag is eigenlijk: wie herkent dit of had al zo vroeg klachten? Heb je nog tips?
Alvast bedankt!
Ik ben 23 weken zwanger van mijn tweede en heb al sinds week tien bekkenklachten. Inmiddels zijn deze zo erg dat ik weinig kan staan of lopen. Ik werk halve dagen maar dat moet ik verdelen over de dag (dat kan gelukkig met mijn werk). Ik loop bij de fysio en osteopaat en dat geeft soms een paar dagen wat verlichting maar dan staat de boel toch weer scheef. De laatste dagen heb ik ook pijn in mijn handen (ik denk carpaal tunnel) en dat beperkt me nog meer en zorgt voor een slechte nachtrust.
Omdat ik al zo vroeg zo veel klachten heb die meestal pas na dertig weken komen (ik herken veel in het laatste loodjestopic!) zie ik ontzettend tegen de komende maanden op. Soms slaap ik daar ook slecht door en pieker ik veel. Deze baby is ontzettend gewenst en ik heb veel steun van mijn man en een lieve peuter maar het voelt soms zo eenzaam. Ik probeer afleiding te zoeken, genoeg rust te nemen, te lezen, soms wat leuks in te plannen als het lukt qua energie maar ik vind het zo zwaar.
Mijn vraag is eigenlijk: wie herkent dit of had al zo vroeg klachten? Heb je nog tips?
Alvast bedankt!
woensdag 3 oktober 2018 09:23
Ik ben nu ook 23 weken zwanger van ons derde kindje. Deze zwangerschap heb ik tot nu toe lichte bekkenpijn en het goed onder controle. Maar de vorige twee zwangerschappen heb ik ook zo een pijn gehad. Het enige wat bij mij hielp was echt naar mijn lichaam te luisteren en te accepteren dat het werken niet meer ging. Ik zat met 22 en 25 weken ziek thuis. Alles in mijn eigen tempo kunnen doen en kunnen liggen als ik daar behoefte aan had was voor mij een uitkomst.
Heb je trouwens al je vitamine laten prikken? Van te lage waarde kun je ook last krijgen van bijvoorbeeld je handen. Ik herken dit van mijn laatste zwangerschap en ben op van alles getest aangezien ik op een gegeven moment geen telefoon meer kon vast houden. Niks gevonden en na de zwangerschap ging het vanzelf beter. Ik raad je aan om even een afspraak met de dokter te maken om dit na te kijken.
Sterkte!
Heb je trouwens al je vitamine laten prikken? Van te lage waarde kun je ook last krijgen van bijvoorbeeld je handen. Ik herken dit van mijn laatste zwangerschap en ben op van alles getest aangezien ik op een gegeven moment geen telefoon meer kon vast houden. Niks gevonden en na de zwangerschap ging het vanzelf beter. Ik raad je aan om even een afspraak met de dokter te maken om dit na te kijken.
Sterkte!
woensdag 3 oktober 2018 10:15
Ik had even ook al vroeg klachten, maar dat is grotendeels weggezakt (nu 22 weken).
Ben je bij een fysio die gespecialiseerd is in bekkenklachten? Dat heeft bij mij veel geholpen. Het is nogal verschillend waar de klachten precies vandaan komen welke tips zinvol zijn. Heb je in kaart welk deel van je bekken opspeelt?
Ik kan bijvoorbeeld nu zelf mijn SI-gewricht recht zetten door de spier daar te ontspannen; daarvoor gebruik ik een tennisbal die ik klem tussen mijn onderrug en de muur. Maar dat is dus heel specifiek voor mijn klachten. Je schrijft dat een bezoek aan de osteopaat/fysio even verlichting geeft; misschien kunnen zij je handvatten geven om zelf de klachten te verlichten?
Verder is het algemene advies bij bekkenklachten (voor zover je dat nog niet deed); alles recht doen; niet voorover bukken maar door je knieën zakken, niet met je benen over elkaar zitten, heel bewust uit bed stappen door je benen bij elkaar te houden, enzovoorts. Heb je dit soort dingen besproken met een therapeut?
Ben je bij een fysio die gespecialiseerd is in bekkenklachten? Dat heeft bij mij veel geholpen. Het is nogal verschillend waar de klachten precies vandaan komen welke tips zinvol zijn. Heb je in kaart welk deel van je bekken opspeelt?
Ik kan bijvoorbeeld nu zelf mijn SI-gewricht recht zetten door de spier daar te ontspannen; daarvoor gebruik ik een tennisbal die ik klem tussen mijn onderrug en de muur. Maar dat is dus heel specifiek voor mijn klachten. Je schrijft dat een bezoek aan de osteopaat/fysio even verlichting geeft; misschien kunnen zij je handvatten geven om zelf de klachten te verlichten?
Verder is het algemene advies bij bekkenklachten (voor zover je dat nog niet deed); alles recht doen; niet voorover bukken maar door je knieën zakken, niet met je benen over elkaar zitten, heel bewust uit bed stappen door je benen bij elkaar te houden, enzovoorts. Heb je dit soort dingen besproken met een therapeut?
woensdag 3 oktober 2018 11:38
Dank voor jullie reacties!
@saintjeisanoniem: wat fijn dat je deze keer minder last hebt! Doe je nu ook dingen anders dan de vorige twee keren of heb je geluk dat het nu anders is? Misschien moet ik ook nog minder gaan werken maar iets doen op kantoor en onder de mensen zijn geeft me ook energie en zorgt ervoor dat de muren niet op me afkomen. Dus ik hoop het nog een paar weken te kunnen doen in ieder geval totdat ik echt om het uur wil gaan liggen.
Van dat vitaminetekort had ik nog nooit gehoord. Heb je enige idee om welke vitaminen het gaat? Ik slik wel een multivitamine voor zwangeren maar ik zal het volgende week ook met de verloskundige bespreken.
@spraakwater: ik ben bij een gespecialiseerde bekkenfysio maar pas net. Over de bekkenfysio uit mijn vorige zwangerschap was ik niet zo tevreden. Het hielp weinig en ze maakte het alleen los (hielp niet lang) en gaf geen oefeningen mee. Dat doet deze fysio wel en daardoor hoop ik inderdaad ook zelf iets te kunnen corrigeren. Maar dat moet de komende weken blijken. In elk geval heeft haar advies al geholpen met lopen.
De algemene adviezen ken ik nog van de vorige keer en daar kan ik me ook wel goed aan houden. Maar ik weet eigenlijk niet van welk deel van mijn bekken ik precies last heb. Goede tip: dat ga ik navragen!
@saintjeisanoniem: wat fijn dat je deze keer minder last hebt! Doe je nu ook dingen anders dan de vorige twee keren of heb je geluk dat het nu anders is? Misschien moet ik ook nog minder gaan werken maar iets doen op kantoor en onder de mensen zijn geeft me ook energie en zorgt ervoor dat de muren niet op me afkomen. Dus ik hoop het nog een paar weken te kunnen doen in ieder geval totdat ik echt om het uur wil gaan liggen.
Van dat vitaminetekort had ik nog nooit gehoord. Heb je enige idee om welke vitaminen het gaat? Ik slik wel een multivitamine voor zwangeren maar ik zal het volgende week ook met de verloskundige bespreken.
@spraakwater: ik ben bij een gespecialiseerde bekkenfysio maar pas net. Over de bekkenfysio uit mijn vorige zwangerschap was ik niet zo tevreden. Het hielp weinig en ze maakte het alleen los (hielp niet lang) en gaf geen oefeningen mee. Dat doet deze fysio wel en daardoor hoop ik inderdaad ook zelf iets te kunnen corrigeren. Maar dat moet de komende weken blijken. In elk geval heeft haar advies al geholpen met lopen.
De algemene adviezen ken ik nog van de vorige keer en daar kan ik me ook wel goed aan houden. Maar ik weet eigenlijk niet van welk deel van mijn bekken ik precies last heb. Goede tip: dat ga ik navragen!
vrijdag 5 oktober 2018 07:26
Hier momenteel de 34 weken gepasseerd. ik zit al volledig thuis vanaf een week of 23/24 vanwege bekkenklachten en heel erg veel harde buiken gecombineerd met extreme banden pijn.
Het is niet leuk, je stelde je het anders voor.. voor mij mijn eerste kindje (ik weet niet beter dan dit) maar als je eerste zwangerschap goed verloopt lijkt het me helemaal pittig. al deze weken zijn eenzaam geweest, ik geniet van ons meisje in mijn buik dat uiteraard wel. Maar na maanden pijn, niets kunnen en niet slapen ben je gewoon op. De echte laatste loodjes maken het nog pittiger.
Maar! En geloof me alstjebliefd. De eerste weken kroop de tijd, was ik verdrietig, heel eenzaam en voelde ik me verschrikkelijk. Je vind je draai uiteindelijk, je weet uiteindelijk om te gaan met die pijnen, als je je verwachtingen bij hebt gesteld. dat is dan ook de enige tip die ik je kan geven. Geniet van de kleine dingen die je nog kan, of gaat doen. pak je rust en stel je verwachtingen bij, dat maakt het makkelijk. En achteraf, is de tijd best snel gegaan!
Succes de komende weken! op naar jullie mooie baby! Het komt goed!
Het is niet leuk, je stelde je het anders voor.. voor mij mijn eerste kindje (ik weet niet beter dan dit) maar als je eerste zwangerschap goed verloopt lijkt het me helemaal pittig. al deze weken zijn eenzaam geweest, ik geniet van ons meisje in mijn buik dat uiteraard wel. Maar na maanden pijn, niets kunnen en niet slapen ben je gewoon op. De echte laatste loodjes maken het nog pittiger.
Maar! En geloof me alstjebliefd. De eerste weken kroop de tijd, was ik verdrietig, heel eenzaam en voelde ik me verschrikkelijk. Je vind je draai uiteindelijk, je weet uiteindelijk om te gaan met die pijnen, als je je verwachtingen bij hebt gesteld. dat is dan ook de enige tip die ik je kan geven. Geniet van de kleine dingen die je nog kan, of gaat doen. pak je rust en stel je verwachtingen bij, dat maakt het makkelijk. En achteraf, is de tijd best snel gegaan!
Succes de komende weken! op naar jullie mooie baby! Het komt goed!
vrijdag 5 oktober 2018 10:40
Hoi Lalameme,
Dank voor je lieve bericht! Dat geeft de burger weer moed
. Maar heel vervelend dat je ook al zo lang pijn hebt! Wel fijn om te horen en knap van je dat je je draai een beetje hebt gevonden. Dat moet ik ook nog en lukt beetje bij beetje. Ik had bij mijn eerste zwangerschap ook veel bekkenpijn maar pas vanaf 26 weken en nog bijna een jaar daarna. Ik weet daarvan wel hoe zwaar de laatste maanden zijn en daar zie ik dus ook zo tegenop.
Maar inderdaad, genieten van kleine dingen, daar ga ik me op focussen. Moet ik mezelf ook toe dwingen en gewoon doen. Jij ook veel sterkte met de laatste weken! Hopelijk ben je dan snel van de pijn af en dan kun je natuurlijk sowieso genieten van je baby.
Nogmaals dank voor je bericht!
Dank voor je lieve bericht! Dat geeft de burger weer moed
. Maar heel vervelend dat je ook al zo lang pijn hebt! Wel fijn om te horen en knap van je dat je je draai een beetje hebt gevonden. Dat moet ik ook nog en lukt beetje bij beetje. Ik had bij mijn eerste zwangerschap ook veel bekkenpijn maar pas vanaf 26 weken en nog bijna een jaar daarna. Ik weet daarvan wel hoe zwaar de laatste maanden zijn en daar zie ik dus ook zo tegenop. Maar inderdaad, genieten van kleine dingen, daar ga ik me op focussen. Moet ik mezelf ook toe dwingen en gewoon doen. Jij ook veel sterkte met de laatste weken! Hopelijk ben je dan snel van de pijn af en dan kun je natuurlijk sowieso genieten van je baby.
Nogmaals dank voor je bericht!
vrijdag 5 oktober 2018 21:33
Ook hier bekkenklachten vanaf een week of 10. Vanaf week 20 ging het hard achteruit. Nu 28 weken zwanger en sinds vorige week niet meer aan het werk. En wat baal ik daar erorm van!
Tijdens mijn 1e zwangerschap had ik echt het gevoel dat ik de hele wereld aan kon. Uiteindelijk doorgewerkt tot 36 weken. Deze zwangerschap is zo veel zwaarder. Sommige dagen wordt ik er wat moedeloos was. Hoe ben ik er straks met 40 weken aan toe?
Thuis helpen vriendlief en zoonlief (2,5) waar ze kunnen. Ze tonen begrip en ik wordt overweldigd met knuffels. Maar wat voel ik me soms alleen met mijn pijn. En wat baal ik van alle dingen die niet meer gaan. Ondertussen zie ik wel in dat rust nemen en mijn inspanningen minimaliseren meest effectief is om mijn pijn iets wat onder controle te houden. Lastig is het wel! Zeker op de momenten dat mijn zoontje niet begrijpt waarom mama niet "gewoon" mee kan doen.
Tijdens mijn 1e zwangerschap had ik echt het gevoel dat ik de hele wereld aan kon. Uiteindelijk doorgewerkt tot 36 weken. Deze zwangerschap is zo veel zwaarder. Sommige dagen wordt ik er wat moedeloos was. Hoe ben ik er straks met 40 weken aan toe?
Thuis helpen vriendlief en zoonlief (2,5) waar ze kunnen. Ze tonen begrip en ik wordt overweldigd met knuffels. Maar wat voel ik me soms alleen met mijn pijn. En wat baal ik van alle dingen die niet meer gaan. Ondertussen zie ik wel in dat rust nemen en mijn inspanningen minimaliseren meest effectief is om mijn pijn iets wat onder controle te houden. Lastig is het wel! Zeker op de momenten dat mijn zoontje niet begrijpt waarom mama niet "gewoon" mee kan doen.
zaterdag 6 oktober 2018 12:44
Hoi Indigo,
Ontzettend herkenbaar wat je schrijft! Zowel qua werk als thuis. Ik kan me helemaal voorstellen dat je er enorm van baalt dat je al thuis zit. Kun je je nog een beetje vermaken? Ik hoop dat moment van niet werken nog even uit te stellen maar baalde er met 17 weken ook enorm van dat ik al naar halve dagen moest gaan. Elke stap achteruit is toch weer even slikken en inderdaad soms om moedeloos van te worden.
Ook hier zijn manlief en zoon Superlief maar ik merk dat ons zoontje wat meer naar mijn man trekt. Logisch, want ze doen nu nog meer samen en mijn man kan onze zoon wel tillen en met hem stoeien, maar ik vind dat soms wel moeilijk.
Ik hoop dat de rust thuis je goed doet. Ik had dat tijdens mijn eerste zwangerschap in elk geval wel, toen ik eenmaal besloten had te stoppen. Jij ook nog veel succes de komende maanden! Misschien kunnen we elkaar wat op de hoogte houden.
Ontzettend herkenbaar wat je schrijft! Zowel qua werk als thuis. Ik kan me helemaal voorstellen dat je er enorm van baalt dat je al thuis zit. Kun je je nog een beetje vermaken? Ik hoop dat moment van niet werken nog even uit te stellen maar baalde er met 17 weken ook enorm van dat ik al naar halve dagen moest gaan. Elke stap achteruit is toch weer even slikken en inderdaad soms om moedeloos van te worden.
Ook hier zijn manlief en zoon Superlief maar ik merk dat ons zoontje wat meer naar mijn man trekt. Logisch, want ze doen nu nog meer samen en mijn man kan onze zoon wel tillen en met hem stoeien, maar ik vind dat soms wel moeilijk.
Ik hoop dat de rust thuis je goed doet. Ik had dat tijdens mijn eerste zwangerschap in elk geval wel, toen ik eenmaal besloten had te stoppen. Jij ook nog veel succes de komende maanden! Misschien kunnen we elkaar wat op de hoogte houden.
donderdag 11 oktober 2018 13:53
Het besluit om te stoppen met werken vond ik echt heel heftig. In aanloop een paar weken minder gewerkt, maar gezien mijn functie gaf dat me eigenlijk alleen maar meer stress.
Afgelopen twee jaar waren zijn erg intens en stressvol op het werk. Nu ik eruit ben merk ik eigenlijk pas hoe heftig het was. Op dit moment ben ik nog steeds aan het bijkomen van alles dat ik nog geen tijd heb gehad om mij te vervelen.
Bovendien staan er nog duizende kleine klusjes op stapel. Adminstratie op orde maken, foto's sorteren en ga zo maar door. Verder heb ik mijn halve boekenkast al opnieuw gelezen.
Renata; Heb je je vorige zwangerschap met dezelfde klachten te kampen gehad? Of om een andere reden eerder gestopt met werken?
Afgelopen twee jaar waren zijn erg intens en stressvol op het werk. Nu ik eruit ben merk ik eigenlijk pas hoe heftig het was. Op dit moment ben ik nog steeds aan het bijkomen van alles dat ik nog geen tijd heb gehad om mij te vervelen.
Bovendien staan er nog duizende kleine klusjes op stapel. Adminstratie op orde maken, foto's sorteren en ga zo maar door. Verder heb ik mijn halve boekenkast al opnieuw gelezen.
Renata; Heb je je vorige zwangerschap met dezelfde klachten te kampen gehad? Of om een andere reden eerder gestopt met werken?
donderdag 11 oktober 2018 16:50
Hoi Indigo, fijn dat je je niet verveelt en kunt bijkomen nu. Dat is misschien dan een klein voordeel bij al het ongemak. Mijn functie is redelijk te doen met minder uren maar dat komt vooral omdat er voor de andere helft van die uren vervanging is ingeschakeld.
Deze week gaat het iets beter met me
; de oefeningen en adviezen van de fysio lijken wel wat te helpen.
Ja, ik had deze klachten ook de vorige zwangerschap, alleen begonnen ze toen pas met 26 weken. Achteraf gezien had ik al eerder lichte klachten die op bekkenproblemen wezen, zoals een zwaar gevoel boven het schaambeen, maar ik dacht toen dat dat erbij hoorde.
Deze week gaat het iets beter met me
; de oefeningen en adviezen van de fysio lijken wel wat te helpen. Ja, ik had deze klachten ook de vorige zwangerschap, alleen begonnen ze toen pas met 26 weken. Achteraf gezien had ik al eerder lichte klachten die op bekkenproblemen wezen, zoals een zwaar gevoel boven het schaambeen, maar ik dacht toen dat dat erbij hoorde.
donderdag 11 oktober 2018 16:55
hier hetzelfde, flinke bekkenpijn en carpaal tunnel (beide handen). Begon ook vrij vroeg, en zit nu op 34 weken.
enige wat voor mij feitelijk werkt is gewoon grenzen stellen, dit kan ik wel en dit kan ik niet. Niet doorduwen, maar gewoon accepteren dat wat niet gaat gewoon niet gaat.
Ik ben overigens wel nog aan het werk, maar ik doe zittend werk en heb op dit moment een stretcher op mijn kantoor staan, zodat ik tussendoor kan liggen. Al mijn afspraken waar ik heen moet heb ik afgezegd, iedereen die iets wil qua werk moet maar gewoon naar mij toereizen (maar ik realiseer me dat ik in mijn werk daar best wel een luxe positie in heb)
enige wat voor mij feitelijk werkt is gewoon grenzen stellen, dit kan ik wel en dit kan ik niet. Niet doorduwen, maar gewoon accepteren dat wat niet gaat gewoon niet gaat.
Ik ben overigens wel nog aan het werk, maar ik doe zittend werk en heb op dit moment een stretcher op mijn kantoor staan, zodat ik tussendoor kan liggen. Al mijn afspraken waar ik heen moet heb ik afgezegd, iedereen die iets wil qua werk moet maar gewoon naar mij toereizen (maar ik realiseer me dat ik in mijn werk daar best wel een luxe positie in heb)
donderdag 11 oktober 2018 19:32
donderdag 11 oktober 2018 21:06
dat is dus het gekke, ik heb tijdens mijn werk bijna geen last van mijn handen, typen gaat prima, het problem zit veel meer in ergens heen reiken of dingen vasthouden (en dat hoef ik allemaal niet op mijn werk)Renata83 schreef: ↑11-10-2018 19:32Dat is handig, Florence, een stretcher op het werk! Helaas gaat dat bij mij niet, hoewel ik wel kantoorwerk heb. Afspraken doe ik ook niet meer buiten kantoor. Heb je bij je werk ook veel last van je handen of valt dat mee? Maar bijna verlof! Succes met de laatste loodjes
donderdag 11 oktober 2018 22:50
Oeh Florence naar die polsen! Geen carpaal hier, wel altijd al veel polsklachten. Erg vervelend! ideaal dat je het zo goed met je werk kan combineren. Nog een weekje bikkelen en dan dus ook heerlijk rust voor jou!
Hier was werk inderdaad niet te combineren, ik kan mijn functie niet naar behoren uitvoeren als ik niet fulltime aanwezig ben, en geen mogelijkheid tot zitten, behalve in de pauzes. Was inderdaad wel een drempel, maar ook een wijze les. Ook als ik iets niet meer kan, komt het wel goed, normaal legde ik mij nooit ergens bij neer.
Hier was werk inderdaad niet te combineren, ik kan mijn functie niet naar behoren uitvoeren als ik niet fulltime aanwezig ben, en geen mogelijkheid tot zitten, behalve in de pauzes. Was inderdaad wel een drempel, maar ook een wijze les. Ook als ik iets niet meer kan, komt het wel goed, normaal legde ik mij nooit ergens bij neer.
vrijdag 12 oktober 2018 06:30
Precies, ik heb gewoon ontzettend geluk met het type werk dat ik doe, ik lig daar gewoon op mijn stretcher te telefoneren, en ga dan zitten voor een vergadering en gan dan weer liggen om stukken te lezen. Maar die luxe heeft gewoon niet iedereen, en als je niet dat soort oplossingen hebt dan houdt het gewoon op.Lalameme schreef: ↑11-10-2018 22:50Oeh Florence naar die polsen! Geen carpaal hier, wel altijd al veel polsklachten. Erg vervelend! ideaal dat je het zo goed met je werk kan combineren. Nog een weekje bikkelen en dan dus ook heerlijk rust voor jou!
Hier was werk inderdaad niet te combineren, ik kan mijn functie niet naar behoren uitvoeren als ik niet fulltime aanwezig ben, en geen mogelijkheid tot zitten, behalve in de pauzes. Was inderdaad wel een drempel, maar ook een wijze les. Ook als ik iets niet meer kan, komt het wel goed, normaal legde ik mij nooit ergens bij neer.
vrijdag 12 oktober 2018 07:12
Om te beginnen sterkte de komende tijd. Ik heb alleen ervaring met het carpaal tunnel gedeelte. Ga er mee naar de huisarts. Polsbracen kunnen echt helpen. Om te beginnen kun je s nachts met skeeler polsbeschermers slapen. Hierdoor heb je over dag minder laat van de klachten.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
vrijdag 12 oktober 2018 07:20
ja moet je echt doen, heb ik ook gehoord van mijn huisarts en bij mij werkt het echt, pijn is niet weg maar echt minder00suus00 schreef: ↑12-10-2018 07:12Om te beginnen sterkte de komende tijd. Ik heb alleen ervaring met het carpaal tunnel gedeelte. Ga er mee naar de huisarts. Polsbracen kunnen echt helpen. Om te beginnen kun je s nachts met skeeler polsbeschermers slapen. Hierdoor heb je over dag minder laat van de klachten.
vrijdag 12 oktober 2018 07:25
Wat een herkenning. Hier 20 weken van de tweede en al 6 weken halve dagen aan het werk. Bij de eerste heb ik tot 32 weken doorgewerkt maar dat was eigenlijk te lang. Ik ga er nu van uit dat het over week of 5 wel gedaan is met werken. Ik heb nog 2 cursusdagen en die wil ik graag doen.
Ik vind het gewoon veel zwaarder met een knuffeldreumes van 1,5. Hij kan prima lopen enzo trouwens maar echt mama kindje.
Ik vind het gewoon veel zwaarder met een knuffeldreumes van 1,5. Hij kan prima lopen enzo trouwens maar echt mama kindje.
vrijdag 12 oktober 2018 11:21
1-aapje:
Hier ook echt een mama's kindje, wel een stukje ouder al (2,5). Maar veel willen knuffelen, stoeien, samen spelen, op schoot willen zitten, gedragen willen worden als hij zich rot voelt enz. Papa helpt waar hij kan maar zoonlief accepteerd het vaak niet. Raakt alleen maar meer overstuur en nog meer op mama gericht. Wat zo lastig is, aangezien er momenten zijn dat het echt niet meer gaat. Waar ik erg van baal en verdrietig van wordt.
Al merk ik dat het al beter gaat. De band tussen vader en zoon wordt beter. En zoonlief lijkt al iets meer te begrijpen dat mama pijn heeft. Als ik op bed lig te rusten komt hij in de slaapkamer spelen. Heus niet altijd even voorzichtig, aangezien het bed gebombadeerd is tot brandweer reddingskussen.
Florance:
Fijn zo'n stretcher op het werk. En dat het lukt alle benodigde aanpassing in werkwijze door te voeren. Dat moet vast positieve fibe geven.
Ik probeer het in mijn werkveld/ locatie voor te stellen. De beelden die het oproept zijn wat hylarisch.
Renata:
Fijn dat het deze week wat beter gaat en dat de adviezen van de fysio helpen. Dat geeft de burger weer moed. Ook ik had deze week een dag waarvan ik dacht, dit is goed te doen. Niet pijnloos uiteraard, maar wel in balans. Zeker als ik mij bedenk dat het een hele dag met zoonlief thuis was. Die over het algemeen ervoor zorgen dat ik net over mijn grenzen ga (uit liefde voor de kleine uk.)
Hier ook echt een mama's kindje, wel een stukje ouder al (2,5). Maar veel willen knuffelen, stoeien, samen spelen, op schoot willen zitten, gedragen willen worden als hij zich rot voelt enz. Papa helpt waar hij kan maar zoonlief accepteerd het vaak niet. Raakt alleen maar meer overstuur en nog meer op mama gericht. Wat zo lastig is, aangezien er momenten zijn dat het echt niet meer gaat. Waar ik erg van baal en verdrietig van wordt.
Al merk ik dat het al beter gaat. De band tussen vader en zoon wordt beter. En zoonlief lijkt al iets meer te begrijpen dat mama pijn heeft. Als ik op bed lig te rusten komt hij in de slaapkamer spelen. Heus niet altijd even voorzichtig, aangezien het bed gebombadeerd is tot brandweer reddingskussen.
Florance:
Fijn zo'n stretcher op het werk. En dat het lukt alle benodigde aanpassing in werkwijze door te voeren. Dat moet vast positieve fibe geven.
Ik probeer het in mijn werkveld/ locatie voor te stellen. De beelden die het oproept zijn wat hylarisch.
Renata:
Fijn dat het deze week wat beter gaat en dat de adviezen van de fysio helpen. Dat geeft de burger weer moed. Ook ik had deze week een dag waarvan ik dacht, dit is goed te doen. Niet pijnloos uiteraard, maar wel in balans. Zeker als ik mij bedenk dat het een hele dag met zoonlief thuis was. Die over het algemeen ervoor zorgen dat ik net over mijn grenzen ga (uit liefde voor de kleine uk.)
vrijdag 12 oktober 2018 11:42
vrijdag 12 oktober 2018 12:40
Hier werd het ook afgeraden omdat je er luie spieren van kan krijgen. Ik ga zelf kijken naar knoopwijzen voor zwangeren. Dat is bepaalde manier van geweven draagdoek knopen die klachten kan helpen verminderen.
vrijdag 12 oktober 2018 13:20
Mijn fysio zei inderdaad ook dat je met een bekkenband voorzichtig moet zijn (ook uit haar eigen ervaring). Het kan wel, maar met beleid (dus bijvoorbeeld alleen een uurtje aan het einde van de dag als je moe bent). Anders hou je inderdaad heel weinig spieren in conditie. Ik wil nog wel een band proberen maar pas als het echt niet anders kan, hopelijk ver in het derde trimester 
.
Ons zoontje van dik twee is er redelijk aan gewend dat ik hem niet meer til. Het scheelt dat hij al best veel kan en nog een middagslaapje doet. Het lastigst vind ik de momenten dat hij iets echt niet wil, zoals luier verschonen of schoenen aandoen, en zich dan voor dood op de grond laat vallen. Soms zit er na proberen af te leiden of negeren niets anders op dan hem te tillen. Ik word dan ook sneller boos dan normaal omdat het me zo machteloos maakt. @Indigo: vervelend dat je zoontje de hulp van papa soms niet accepteert. Hier gaat zoonlief zich juist meer richten op papa en vind ik dat soms weer moeilijk.
Zoon gaat nu af en toe een dagje extra naar de opvang (op een dag dat ik niet werk). Want herkenbaar dat over je grenzen gaan voor je kind! Op die dag kan ik rusten en plan ik ook vaak afspraken bij de osteopaat en fysio. Ik vond het eerst verschrikkelijk om te doen maar het helpt wel qua pijn en energie. En ik breng hem dan later weg zodat we eerst samen kunnen spelen of een boekje lezen thuis.
Stoeien gaat hier in aangepaste vorm; kietelen als we samen in bed liggen is goed te doen en vindt hij erg leuk.
.Ons zoontje van dik twee is er redelijk aan gewend dat ik hem niet meer til. Het scheelt dat hij al best veel kan en nog een middagslaapje doet. Het lastigst vind ik de momenten dat hij iets echt niet wil, zoals luier verschonen of schoenen aandoen, en zich dan voor dood op de grond laat vallen. Soms zit er na proberen af te leiden of negeren niets anders op dan hem te tillen. Ik word dan ook sneller boos dan normaal omdat het me zo machteloos maakt. @Indigo: vervelend dat je zoontje de hulp van papa soms niet accepteert. Hier gaat zoonlief zich juist meer richten op papa en vind ik dat soms weer moeilijk.
Zoon gaat nu af en toe een dagje extra naar de opvang (op een dag dat ik niet werk). Want herkenbaar dat over je grenzen gaan voor je kind! Op die dag kan ik rusten en plan ik ook vaak afspraken bij de osteopaat en fysio. Ik vond het eerst verschrikkelijk om te doen maar het helpt wel qua pijn en energie. En ik breng hem dan later weg zodat we eerst samen kunnen spelen of een boekje lezen thuis.
Stoeien gaat hier in aangepaste vorm; kietelen als we samen in bed liggen is goed te doen en vindt hij erg leuk.
vrijdag 12 oktober 2018 15:35
Ik heb bekkenbanden geprobeerd maar voor mij werkt het niet. Andere zijn er super tevreden over hoor!
Maar inderdaad de spieren worden nog zwakker, bij mij komt de bi mede door mijn hypermobiliteit daarom wil ik hem al eigenlijk niet om omdat het dan allemaal nog slapper word. Kijk wel uit en ga optijd naar een goede fysio, ik kon rond de 28 weken geen stap meer verzetten omdat mijn bekken spieren zo aan het compenseren waren dat het helemaal vol zat met flinke spier knopen, gelukkig is dat grotendeels weggemasseerd, dat verlicht iniedergeval al weer! Haha.
Daarnaast krijg ik (nog meer) harde buiken en voorweeen en banden pijn als ik die band draag.
Wel taped de fysio soms na het masseren mijn bekken, net waar ze voelt dat het nodig is. misschien kan je hier eens naar vragen, het geeft namelijk wel wat steun, maar niet dusdanig dat je spieren bijna niets meer hoeven te doen!
Ik vind dit trouwens eigenlijk wel een heel fijn topic! Even lekker van je afschrijven en "mogen" zeggen wat je voelt. Ik merk dat tijdens mijn zwangerschap mensen vaak wel vragen hoe het gaat maar eigenlijk niet zitten te wachten op mijn eerlijke antwoord. Mensen vinden toch dat je tijdens een zwangerschap alleen hoort te genieten en de kwaaltjes? Die moet je maar voor lief nemen, want ja.. jij wilde zwanger worden toch? Best lastig, voel me vaak best alleen thuis opgesloten met mn pijn. Herkennen jullie dit?
Maar inderdaad de spieren worden nog zwakker, bij mij komt de bi mede door mijn hypermobiliteit daarom wil ik hem al eigenlijk niet om omdat het dan allemaal nog slapper word. Kijk wel uit en ga optijd naar een goede fysio, ik kon rond de 28 weken geen stap meer verzetten omdat mijn bekken spieren zo aan het compenseren waren dat het helemaal vol zat met flinke spier knopen, gelukkig is dat grotendeels weggemasseerd, dat verlicht iniedergeval al weer! Haha.
Daarnaast krijg ik (nog meer) harde buiken en voorweeen en banden pijn als ik die band draag.
Wel taped de fysio soms na het masseren mijn bekken, net waar ze voelt dat het nodig is. misschien kan je hier eens naar vragen, het geeft namelijk wel wat steun, maar niet dusdanig dat je spieren bijna niets meer hoeven te doen!
Ik vind dit trouwens eigenlijk wel een heel fijn topic! Even lekker van je afschrijven en "mogen" zeggen wat je voelt. Ik merk dat tijdens mijn zwangerschap mensen vaak wel vragen hoe het gaat maar eigenlijk niet zitten te wachten op mijn eerlijke antwoord. Mensen vinden toch dat je tijdens een zwangerschap alleen hoort te genieten en de kwaaltjes? Die moet je maar voor lief nemen, want ja.. jij wilde zwanger worden toch? Best lastig, voel me vaak best alleen thuis opgesloten met mn pijn. Herkennen jullie dit?
