Zwanger
alle pijlers
40 weken en helemaal bekaf
maandag 9 december 2019 om 08:21
Goedemorgen dames, heren,
Even mijn verhaal kwijt, misschien herkent iemand het. Heb in mijn omgeving geen zwangeren of vriendinnen die al kinderen hebben gehad, dus weinig vergelijkingsmateriaal (mijn moeder had en tweeling waar ik eentje van ben, dus die had een medische en dus heel andere bevalling).
Gisteren was mijn UD. Tot op heden een redelijke zwangerschap gehad. Geen hoge bloeddruk, geen suiker, tot 4 weken voor de UD prima kunnen werken, niets te klagen zover. Maar sinds een week of 2 a 3 kan ik niet meer slapen. Ik voel mezelf echt een wandelend lijk. Het voornaamste is de constante pijn die ik krijg als ik in liggende positie ben. Ik heb alles al geprobeerd, kussens dik en dun, tussen m'n knieën, half onder m'n buik. Warme melk, een wandelingetje ... Ik heb zelfs andere bedden geprobeerd en de bank! Niks helpt.
Iedere keer als ik me beweeg als ik lig, krijg ik vreselijke buikpijn, of pijn in mijn liezen die ook nog wel doortrekt naar de kuiten. Ik moet mezelf echt geestelijk voorbereiden op een omdraai/beweegsessie, ik kerm dan ook echt. Verder moet ik er ieder uur uit om te plassen. Door dit alles kom ik niet in slaap, hoogstens dommel ik wat. Bovendien is het hebben van constant pijn vermoeiend. Half zittend met kussens in de rug gaat niet, dan word ik enorm benauwd van de druk van de baby. Van deze vermoeidheid ben ik gedurende de dag loom en misselijk (ja, ik word misselijk als ik moe ben), en de spieren in mijn benen zijn verzuurd. Wat niet meehelpt is het ijzertekort, en ijzertabletten verdraag ik niet, dus ik zit aan de floradix. De wallen hangen op de knieën en mijn gelaat is prachtig grijs.Ik krijg er nu ook opmerkingen over uit mijn omgeving. Ik zie iedere avond zo vreselijk op tegen de nacht, dat ik nu maar heel laat naar bed ga en er zo vroeg mogelijk weer uit. Vannacht moest bijna huilen van frustratie, maar dat kwam wellicht ook van het gesnurk van de wederhelft.
Hoewel dit vast een goede voorbereiding is voor als de baby er straks is, baal ik er ontzettend van. De verloskundige wil of kan niks doen. Zolang het met de baby goed gaat, wordt er niet ingegrepen. Ik wil zelf ook het liefst een natuurlijke bevalling. Toen ik vroeg of je als halfdode vermoeide vrouw de bevalling in kan, was het antwoord: ja hoor, geen probleem, de hormonen helpen je wel.
Dames die mijn verhaal (enigszins) herkennen? Tips, trucks, alles welkom!
Even mijn verhaal kwijt, misschien herkent iemand het. Heb in mijn omgeving geen zwangeren of vriendinnen die al kinderen hebben gehad, dus weinig vergelijkingsmateriaal (mijn moeder had en tweeling waar ik eentje van ben, dus die had een medische en dus heel andere bevalling).
Gisteren was mijn UD. Tot op heden een redelijke zwangerschap gehad. Geen hoge bloeddruk, geen suiker, tot 4 weken voor de UD prima kunnen werken, niets te klagen zover. Maar sinds een week of 2 a 3 kan ik niet meer slapen. Ik voel mezelf echt een wandelend lijk. Het voornaamste is de constante pijn die ik krijg als ik in liggende positie ben. Ik heb alles al geprobeerd, kussens dik en dun, tussen m'n knieën, half onder m'n buik. Warme melk, een wandelingetje ... Ik heb zelfs andere bedden geprobeerd en de bank! Niks helpt.
Iedere keer als ik me beweeg als ik lig, krijg ik vreselijke buikpijn, of pijn in mijn liezen die ook nog wel doortrekt naar de kuiten. Ik moet mezelf echt geestelijk voorbereiden op een omdraai/beweegsessie, ik kerm dan ook echt. Verder moet ik er ieder uur uit om te plassen. Door dit alles kom ik niet in slaap, hoogstens dommel ik wat. Bovendien is het hebben van constant pijn vermoeiend. Half zittend met kussens in de rug gaat niet, dan word ik enorm benauwd van de druk van de baby. Van deze vermoeidheid ben ik gedurende de dag loom en misselijk (ja, ik word misselijk als ik moe ben), en de spieren in mijn benen zijn verzuurd. Wat niet meehelpt is het ijzertekort, en ijzertabletten verdraag ik niet, dus ik zit aan de floradix. De wallen hangen op de knieën en mijn gelaat is prachtig grijs.Ik krijg er nu ook opmerkingen over uit mijn omgeving. Ik zie iedere avond zo vreselijk op tegen de nacht, dat ik nu maar heel laat naar bed ga en er zo vroeg mogelijk weer uit. Vannacht moest bijna huilen van frustratie, maar dat kwam wellicht ook van het gesnurk van de wederhelft.
Hoewel dit vast een goede voorbereiding is voor als de baby er straks is, baal ik er ontzettend van. De verloskundige wil of kan niks doen. Zolang het met de baby goed gaat, wordt er niet ingegrepen. Ik wil zelf ook het liefst een natuurlijke bevalling. Toen ik vroeg of je als halfdode vermoeide vrouw de bevalling in kan, was het antwoord: ja hoor, geen probleem, de hormonen helpen je wel.
Dames die mijn verhaal (enigszins) herkennen? Tips, trucks, alles welkom!
maandag 9 december 2019 om 10:45
Het is echt niet goed om uitgeput aan je bevalling te beginnen. Natuurlijk doen hormonen wel iets maar niet alles.
Ik weet nog dat ik bij iedere perswee uitriep: maar ik ben zo moehoe!
Daarnaast vertraagd het ook je herstel na de bevalling.
Ik heb destijds slaapmedicatie gekregen van de gynaecoloog. Mocht je verloskundige dit niet willen doen zou ik als ik jou was naar de huisarts stappen
Ik weet nog dat ik bij iedere perswee uitriep: maar ik ben zo moehoe!
Daarnaast vertraagd het ook je herstel na de bevalling.
Ik heb destijds slaapmedicatie gekregen van de gynaecoloog. Mocht je verloskundige dit niet willen doen zou ik als ik jou was naar de huisarts stappen
Don't be afraid to fail, be afraid not to try
maandag 9 december 2019 om 10:47
Wat naar to. Mijn verloskundige stelde in een vergelijkbare situatie voor om te overleggen met de gynaecoloog voor een nachtje slaap medicatie in het ziekenhuis. Het is bij mij uiteindelijk niet nodig geweest. Want de bevalling begon een nacht voor deze eventuele opname. Kun je dit misschien voorstellen aan de VK?
maandag 9 december 2019 om 11:11
Als je probleem ook in het inslapen zit zou je ook nog een hypnobirthing meditatie kunnen luisteren, ik vond deze extreem slaap verwekkend en het schijnt ook nog de bevalling op te kunnen wekken.
Verder onder toezicht van iemand een dutje doen in bad. Even geen druk op je gewrichten.
Verder onder toezicht van iemand een dutje doen in bad. Even geen druk op je gewrichten.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
maandag 9 december 2019 om 14:45
Ik ben momenteel iets meer dan 39 weken en herken je probleem, zo vervelend... mijn humeur gaat er aan zo.
Maar ik heb vannacht geslapen, van elf tot vijf uur! Wat was er gisteren anders; we hebben heel vroeg warm gegeten.
rond 5 uur ongeveer al, niet het plan maar het kwam zo uit en gek genoeg had ik erna niet echt meer trek ergens in (normaal wel vaak) en heb ik ook niks bijzonders meer gedronken gewoon water. Voorgaande avonden ging dat wel anders, bak chips en zoet drankje... nu vraag ik me dus af of dat de truc is. Hoe is jouw eetpatroon momenteel?
Maar ik heb vannacht geslapen, van elf tot vijf uur! Wat was er gisteren anders; we hebben heel vroeg warm gegeten.
rond 5 uur ongeveer al, niet het plan maar het kwam zo uit en gek genoeg had ik erna niet echt meer trek ergens in (normaal wel vaak) en heb ik ook niks bijzonders meer gedronken gewoon water. Voorgaande avonden ging dat wel anders, bak chips en zoet drankje... nu vraag ik me dus af of dat de truc is. Hoe is jouw eetpatroon momenteel?
Lorem Ipsum
maandag 9 december 2019 om 15:45
Oh helaas herkenbaar. Ik ben 33 weken zwanger van een tweeling en ik heb zoveel pijn in mijn rug dat ik Max twee uur kan slapen. Dan moet ik gewoon uit bed om te lopen, rekken, douchen.
Mijn man heeft nu een kussen besteld via bol die zou moeten helpen aan die vreselijke rugpijn.
En als ik geen rugpijn heb dan heb ik liedje in mijn hoofd of een woord die er niet uit wil.
Ik ga deze week naar de gyn en ga vragen of ik een slaapmiddel mag want ik moet nog een maand...
Ik heb dus geen echte tips, maar misschien is het fijn dat je niet de enige bent?
Mijn man heeft nu een kussen besteld via bol die zou moeten helpen aan die vreselijke rugpijn.
En als ik geen rugpijn heb dan heb ik liedje in mijn hoofd of een woord die er niet uit wil.
Ik ga deze week naar de gyn en ga vragen of ik een slaapmiddel mag want ik moet nog een maand...
Ik heb dus geen echte tips, maar misschien is het fijn dat je niet de enige bent?
maandag 9 december 2019 om 20:03
Echt aan de bel trekken! Als je er nu zo doorheen zit dan moet je serieus genomen worden. Bij mijn tweede was ik op mijn UD zoo moe en op (en met mijn eerste marathonbevalling in gedachte) mocht ik in het ziekenhuis een nacht slapen met slaapmedicatie. Had ook al 3 dagen voorweeen en niet geslapen. Heerlijke nacht bij kunnen tanken door de medicatie. De volgende ochtend wilden ze me weer naar huis sturen maar dat heb ik geweigerd en ging zonder baby toch echt niet naar huis. Toen ingeleid en die avond met baby naar huis.
Ik hoop erg voor je dat je gewoon vanavond begint! Zo niet dan voorleggen aan de vk om zo iets te doen? Of miss slaappil regelen bij huisarts
Ik hoop erg voor je dat je gewoon vanavond begint! Zo niet dan voorleggen aan de vk om zo iets te doen? Of miss slaappil regelen bij huisarts
maandag 9 december 2019 om 20:08
Oh wat balen zeg! Dat klinkt heel pittig, hoop dat je een beetje slaaphulp kunt krijgen. En sterkte! Wat bijzonder lijkt me dat een tweeling! Ik ben nu 31 weken zwanger van mijn derde en de dagen al aan het tellen, wat oneindig weer die 40 weken. Hopelijk voor ons gaan de komende weken snelBlueberryblue schreef: ↑09-12-2019 15:45Oh helaas herkenbaar. Ik ben 33 weken zwanger van een tweeling en ik heb zoveel pijn in mijn rug dat ik Max twee uur kan slapen. Dan moet ik gewoon uit bed om te lopen, rekken, douchen.
Mijn man heeft nu een kussen besteld via bol die zou moeten helpen aan die vreselijke rugpijn.
En als ik geen rugpijn heb dan heb ik liedje in mijn hoofd of een woord die er niet uit wil.
Ik ga deze week naar de gyn en ga vragen of ik een slaapmiddel mag want ik moet nog een maand...
Ik heb dus geen echte tips, maar misschien is het fijn dat je niet de enige bent?
dinsdag 10 december 2019 om 12:17
Mijn idee zou zijn: probeer je rust te pakken op de momenten dat dat kan of dat je er behoefte aan hebt, en laat los dat je ‘s nachts ‘moet’ slapen. Volgens mij maak ik uit je OP op dat het je 1e kindje is, probeer overdag te gaan liggen. Ook al is het maar een uurtje op de bank.
En ik ben persoonlijk ook niet zo voor allerlei (slaap)medicatie, eerder inleiden etc. Slecht slapen is echt wel een ding(etje) van de laatste periode van je zwangerschap, helaas, ik herken het ook echt. Overal pijn, vaak plassen, niet uit bed willen want pijn, maar ook niet meer kunnen liggen want pijn
Mijn ervaring is dat het met die bevalling echt gewoon ‘prima’ kan gaan, ondanks de vermoeidheid. En ook het herstel ging bij mij gewoon hartstikke goed. Ik krijg vast iedereen over me heen, maar met je eigen instelling kun je soms ook zorgen dat je het allemaal net iets beter trekt.
Succes nog even, als het goed is de laatste daagjes, en dan heb je straks een prachtige baby in je armen!
En ik ben persoonlijk ook niet zo voor allerlei (slaap)medicatie, eerder inleiden etc. Slecht slapen is echt wel een ding(etje) van de laatste periode van je zwangerschap, helaas, ik herken het ook echt. Overal pijn, vaak plassen, niet uit bed willen want pijn, maar ook niet meer kunnen liggen want pijn
Mijn ervaring is dat het met die bevalling echt gewoon ‘prima’ kan gaan, ondanks de vermoeidheid. En ook het herstel ging bij mij gewoon hartstikke goed. Ik krijg vast iedereen over me heen, maar met je eigen instelling kun je soms ook zorgen dat je het allemaal net iets beter trekt.
Succes nog even, als het goed is de laatste daagjes, en dan heb je straks een prachtige baby in je armen!
dinsdag 10 december 2019 om 12:57
Ik sliep de laatste weken van mijn zwangerschap ook niet meer, inderdaad een beetje dommelen maar dat was het wel. Het kwam bij mij door rusteloze benen, alles geprobeerd, niets hielp. Ik was helemaal kapot, uiteindelijk zitten janken bij de verloskundige. Een nachtje slapen in het ziekenhuis met behulp van slaapmedicatie werd voorgesteld, maar toen begon de bevalling en was dat niet meer nodig. Doordat ik zo uitgeput was hield ik het allemaal niet goed vol en kreeg ik al snel een ruggenprik. Herstel na de uiteindelijke keizersnede duurde ook lang. De volgende keer trek ik eerder aan de bel, blijkbaar zijn er gewoon mogelijkheden om toch een nachtje te kunnen bijslapen. Als ik jou was zou ik hier absoluut om vragen bij de verloskundige!
