Zwanger
alle pijlers
abortus bij twijfel toch doen?
zaterdag 15 juni 2019 02:31
Als iemand mij deze vraag van de titel zou stellen, had ik gegarandeerd nee gezegd...
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
zaterdag 15 juni 2019 02:41
Je gaat hier waarschijnlijk een boel vragen krijgen waarom je nogmaals zwanger bent geworden..
Niemand kan de keuze maken, alleen jij. Ik heb zelf geen ervaring met een abortus, maar ik kan me voorstellen, zeker gezien je gedwongen abortus, dat het niet makkelijk is om die weg te kiezen. Aan de andere kant klinkt je situatie niet ideaal om een kindje in op te laten groeien, maar daar is natuurlijk nog tijd en ruimte voor om dat te regelen.
Hoe oud ben je?
Enige advies dat ik heb: maak de keuze met je hart en niet met je verstand.
zaterdag 15 juni 2019 02:44
Eigenlijk is daar helemaal niet genoeg tijd voor en heel veel zaken kan ze ook niet oplossen of regelen.Cookieholic schreef: ↑15-06-2019 02:41Aan de andere kant klinkt je situatie niet ideaal om een kindje in op te laten groeien, maar daar is natuurlijk nog tijd en ruimte voor om dat te regelen.
zaterdag 15 juni 2019 02:58
Ik denk dat je er goed aan doet om een afspraak te maken met het FIOM. https://fiom.nl/?gclid=Cj0KCQjwi43oBRDB ... TvEALw_wcB Zij kunnen je helpen met je keuze en geven je een goede voorlichting en bieden hulp bij welke keuze je ook maakt 
.
Maak ook een afspraak met je ha om straks een betere manier van anticonceptie te vinden, voor na de abortus of na de bevalling.
Sterkte meisje, je hebt moeilijke tijden gekend en gaat een moeilijke tijd tegemoet. En bedenk goed, welke keuze je nu ook maakt, het is de juiste voor dit moment. Ga je er niet schuldig over voelen als je voor abortus kiest en ook niet als je voor geen abortus gaat.
.Maak ook een afspraak met je ha om straks een betere manier van anticonceptie te vinden, voor na de abortus of na de bevalling.
Sterkte meisje, je hebt moeilijke tijden gekend en gaat een moeilijke tijd tegemoet. En bedenk goed, welke keuze je nu ook maakt, het is de juiste voor dit moment. Ga je er niet schuldig over voelen als je voor abortus kiest en ook niet als je voor geen abortus gaat.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 15 juni 2019 03:06
en woningbouwvereniging kan jou om deze reden echt niet uit jouw woning zetten, huurrecht. Raadpleeg daaromtrent een juridisch loket of rechtswinkel...
Vriend wil jullie kind kennelijk niet houden maar heeft ook niet zijn best gedaan om een zwangerschap te voorkomen... It takes two to tango ... evengoed
Ik denk dat jij een verstandige huisarts hebt. Ik weet niet hoe lang jij zwanger bent maar ik zou er als ik jou was nog even over nadenken...
Vriend wil jullie kind kennelijk niet houden maar heeft ook niet zijn best gedaan om een zwangerschap te voorkomen... It takes two to tango ... evengoed
Ik denk dat jij een verstandige huisarts hebt. Ik weet niet hoe lang jij zwanger bent maar ik zou er als ik jou was nog even over nadenken...
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
zaterdag 15 juni 2019 03:43
Hier ook geen ervaring maar ben het er wel mee eens. Bedenk dat de bezwaren die je noemt vooral praktische bezwaren zijn, daar zijn allemaal oplossingen voor te vinden.Cookieholic schreef: ↑15-06-2019 02:41
Je gaat hier waarschijnlijk een boel vragen krijgen waarom je nogmaals zwanger bent geworden..
Niemand kan de keuze maken, alleen jij. Ik heb zelf geen ervaring met een abortus, maar ik kan me voorstellen, zeker gezien je gedwongen abortus, dat het niet makkelijk is om die weg te kiezen. Aan de andere kant klinkt je situatie niet ideaal om een kindje in op te laten groeien, maar daar is natuurlijk nog tijd en ruimte voor om dat te regelen.
Hoe oud ben je?
Enige advies dat ik heb: maak de keuze met je hart en niet met je verstand.
Een abortus als je dat (weer) écht niet wil... ik zou dit ook bespreken met de kliniek die de abortus uitvoert; je hebt kennelijk vorige keer zo onder druk van je ouders gehandeld terwijl je eigenlijk geen abortus wilde: lijkt me wel iets om te vertellen vóór de evt. ingreep.
Heel veel sterkte!
zaterdag 15 juni 2019 04:42
Kia•Ora schreef: ↑15-06-2019 02:58Ik denk dat je er goed aan doet om een afspraak te maken met het FIOM. https://fiom.nl/?gclid=Cj0KCQjwi43oBRDB ... TvEALw_wcB Zij kunnen je helpen met je keuze en geven je een goede voorlichting en bieden hulp bij welke keuze je ook maakt
Maak ook een afspraak met je ha om straks een betere manier van anticonceptie te vinden, voor na de abortus of na de bevalling.
Sterkte meisje, je hebt moeilijke tijden gekend en gaat een moeilijke tijd tegemoet. En bedenk goed, welke keuze je nu ook maakt, het is de juiste voor dit moment. Ga je er niet schuldig over voelen als je voor abortus kiest en ook niet als je voor geen abortus gaat.
Wat een lieve reactie
Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten.
En over dat moedergevoel en de twijfel, het kan ook zijn dat dat nu terugkomt omdat je de vorige keer niet in staat was zelf een beslissing te nemen. Het is dan juist fijn om het te kunnen bespreken zonder dat je op je keuze wordt beoordeeld. Het FIOM is daarom een fijne organisatie.
Voor nu vooral heel veel sterkte met je beslissing!
zaterdag 15 juni 2019 05:46
Het zal niet makkelijk worden, maar ik geloof dat als je echt voor dat kindje wil zorgen er genoeg mensen/instanties zijn die mee kunnen helpen om alles op tijd in orde te krijgen.
zaterdag 15 juni 2019 06:08
Volgens mij heb jij je keuze wel al gemaakt. Je zegt duidelijk dat je nu nog iets anders wil met je leven.
Je wordt straks vast een hele lieve moeder. Als je er echt klaar voor bent en jouw leven hebt geleid zoals jij wil.
Je mag echt een abortus laten uitvoeren. Dat recht heb jij. Als dat jouw eigen keuze is dan is dat helemaal prima.
Ik vind juist wel dat je je verstand moet gebruiken. Gevoelens/emoties/hormonen vertroebelen.
Jouw situatie is ook nog gecompliceerd door wat je allemaal hebt meegemaakt. Dat speelt nu allemaal weer extra mee. Hou dat ook in je achterhoofd!
Sterkte met de situatie meid het is allemaal niet makkelijk.
Oh en trouwens als jij zelf uiteindelijk beslist om toch een kind te krijgen nu, omdat je dat echt wil, dan is dat ook prima. Laat het jouw eigen keuze zijn en laat je niet overhalen naar een kant door emotionele redenen van bijvoorbeeld voor of tegenstanders van abortus. Die discussie doet er niet toe. Jouw leven, jouw lijf, jouw beslissing.
Je wordt straks vast een hele lieve moeder. Als je er echt klaar voor bent en jouw leven hebt geleid zoals jij wil.
Je mag echt een abortus laten uitvoeren. Dat recht heb jij. Als dat jouw eigen keuze is dan is dat helemaal prima.
Ik vind juist wel dat je je verstand moet gebruiken. Gevoelens/emoties/hormonen vertroebelen.
Jouw situatie is ook nog gecompliceerd door wat je allemaal hebt meegemaakt. Dat speelt nu allemaal weer extra mee. Hou dat ook in je achterhoofd!
Sterkte met de situatie meid het is allemaal niet makkelijk.
Oh en trouwens als jij zelf uiteindelijk beslist om toch een kind te krijgen nu, omdat je dat echt wil, dan is dat ook prima. Laat het jouw eigen keuze zijn en laat je niet overhalen naar een kant door emotionele redenen van bijvoorbeeld voor of tegenstanders van abortus. Die discussie doet er niet toe. Jouw leven, jouw lijf, jouw beslissing.
zaterdag 15 juni 2019 06:41
Vriend heeft een condoom gebruikt, maar dat is gescheurd. Blijkbaar vindt jij geheelonthouding de enige juiste manier van ‘je best doen om geen kinderen te krijgen’?
Sterkte TO.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 15 juni 2019 06:46
Helemaal mee eens.Yavanna schreef: ↑15-06-2019 06:08Volgens mij heb jij je keuze wel al gemaakt. Je zegt duidelijk dat je nu nog iets anders wil met je leven.
Je wordt straks vast een hele lieve moeder. Als je er echt klaar voor bent en jouw leven hebt geleid zoals jij wil.
Je mag echt een abortus laten uitvoeren. Dat recht heb jij. Als dat jouw eigen keuze is dan is dat helemaal prima.
Ik vind juist wel dat je je verstand moet gebruiken. Gevoelens/emoties/hormonen vertroebelen.
Jouw situatie is ook nog gecompliceerd door wat je allemaal hebt meegemaakt. Dat speelt nu allemaal weer extra mee. Hou dat ook in je achterhoofd!
Sterkte met de situatie meid het is allemaal niet makkelijk.
Oh en trouwens als jij zelf uiteindelijk beslist om toch een kind te krijgen nu, omdat je dat echt wil, dan is dat ook prima. Laat het jouw eigen keuze zijn en laat je niet overhalen naar een kant door emotionele redenen van bijvoorbeeld voor of tegenstanders van abortus. Die discussie doet er niet toe. Jouw leven, jouw lijf, jouw beslissing.
zaterdag 15 juni 2019 06:58
Is het wel echt twijfel wat je voelt of heb je moeite met de abortus op zich? Niemand kijkt daarnaar uit en het is niet iets dat je zomaar even tussen het boodschappen doen en gaan werken doet. Maar als je goede redenen hebt waarom het beter voor jou en het ongeboren kind is om de zwangerschap niet voort te zetten, dan kan abortus hier gelukkig wel.
Ik ben het trouwens niet eens met degene die schreef de beslissing met je hart te maken. Soms kun je jezelf en je ongeboren kind beter in bescherming nemen tegen een onmogelijke situatie en verstandig zijn. Sterkte TO.
Ik ben het trouwens niet eens met degene die schreef de beslissing met je hart te maken. Soms kun je jezelf en je ongeboren kind beter in bescherming nemen tegen een onmogelijke situatie en verstandig zijn. Sterkte TO.
zaterdag 15 juni 2019 07:00
Zij is niet aan de pil, hij gebruikte een condoom. Wat had hij dan moeten doen volgens jou?
@TO, Zet het belang van het kind voorop. Je gunt je kind een liefdevolle vader maar hebt nu geen stabiele relatie met hem, laat staan contact. Zelf ook nog dealen met een heftig verleden van misbruik en depressies. Financieel moeilijk, geen sociaal netwerk qua hulp bijverzorging, woonprobleem. Idealiseer je het moederschap niet omdat je een schuldgevoel hebt?
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
zaterdag 15 juni 2019 07:34
erizito schreef: ↑15-06-2019 06:58Is het wel echt twijfel wat je voelt of heb je moeite met de abortus op zich? Niemand kijkt daarnaar uit en het is niet iets dat je zomaar even tussen het boodschappen doen en gaan werken doet. Maar als je goede redenen hebt waarom het beter voor jou en het ongeboren kind is om de zwangerschap niet voort te zetten, dan kan abortus hier gelukkig wel.
Ik ben het trouwens niet eens met degene die schreef de beslissing met je hart te maken. Soms kun je jezelf en je ongeboren kind beter in bescherming nemen tegen een onmogelijke situatie en verstandig zijn. Sterkte TO.
Eens. Als je een kind niet kan geven wat hij of zij verdient, is het beter om er niet mee door te gaan - al snap ik natuurlijk dat dit heel zwaar voor je is. Wat je ook kiest, ik wens je heel veel goede moed toe.
Antoine de Saint-Exupéry: "Toutes les grandes personnes ont d'abord été des enfants (mais peu d'entre elles s'en souviennent)."
zaterdag 15 juni 2019 07:40
Dat zei o.a. ik.. maar met je hart kiezen wil niet perse zeggen dat ze het kindje dus laat komen; zo bedoelde IK het i.i.g. niet..erizito schreef: ↑15-06-2019 06:58Is het wel echt twijfel wat je voelt of heb je moeite met de abortus op zich? Niemand kijkt daarnaar uit en het is niet iets dat je zomaar even tussen het boodschappen doen en gaan werken doet. Maar als je goede redenen hebt waarom het beter voor jou en het ongeboren kind is om de zwangerschap niet voort te zetten, dan kan abortus hier gelukkig wel.
Ik ben het trouwens niet eens met degene die schreef de beslissing met je hart te maken. Soms kun je jezelf en je ongeboren kind beter in bescherming nemen tegen een onmogelijke situatie en verstandig zijn. Sterkte TO.
Daarom ook bespreken bij de kliniek wat de voorgeschiedenis is om helder te krijgen of TO uit (misplaatst) schuldgevoel niet nog een abortus wil ondergaan of écht, werkelijk voor het kindje gaat in deze omstandigheden want die zijn verre van ideaal..
Dan kan je met je hart zeggen: het is echt beter van niet, niet nu, op dit punt in mijn leven.
TO, ik hoop dat je goede hulp vindt en achter je beslissing staat, wat je ook besluit, sterkte nogmaals!
zaterdag 15 juni 2019 07:54
Heeft de huisarts je niet het FIOM verwezen?
Ik zou contact opnemen met het Fiom en daar eens praten.
Ik wens je heel veel sterkte met je beslissing.
Ik zou in ieder geval na deze zwangerschap een vorm van anticonceptie kiezen die bij je past of het nu de pil is, implanon, nuvoring, spiraal, prikpil...etc. Ik zou het er niet meer op aan laten komen. Niets is 100% betrouwbaar maar alleen het condoom gebruiken zonder zaaddodende pasta kan in 10% van de gevallen nog steeds misgaan.
Ik zou contact opnemen met het Fiom en daar eens praten.
Ik wens je heel veel sterkte met je beslissing.
Ik zou in ieder geval na deze zwangerschap een vorm van anticonceptie kiezen die bij je past of het nu de pil is, implanon, nuvoring, spiraal, prikpil...etc. Ik zou het er niet meer op aan laten komen. Niets is 100% betrouwbaar maar alleen het condoom gebruiken zonder zaaddodende pasta kan in 10% van de gevallen nog steeds misgaan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 15 juni 2019 07:58
Ik vind 22 jaar geen schokkende leeftijd om een kindje te krijgen.. wel is jouw peroonlijke situatie er totaal niet naar. Geen woning, geen vast inkomen, geen partner, geen ouders die je willen steunen etc.
Dit zijn van die zaken waarbij hoofd en hart het zelden met elkaar eens zijn..
Ik wens je heel veel sterkte toe.
Dit zijn van die zaken waarbij hoofd en hart het zelden met elkaar eens zijn..
Ik wens je heel veel sterkte toe.
zaterdag 15 juni 2019 08:00
.SadButTrue999 schreef: ↑15-06-2019 07:40Dat zei o.a. ik.. maar met je hart kiezen wil niet perse zeggen dat ze het kindje dus laat komen; zo bedoelde IK het i.i.g. niet..
Dat schreef ik ook niet. Maar de uitkomst is wel onzekerder / onvoorspelbaarder als ze enkel met haar hart kiest. Of ze kan geen beslissing (meer) nemen.
zaterdag 15 juni 2019 08:06
Aandringen op een morning-afterpil als het condoom gescheurd was zou misschien wel een goeie zijn.SweetFirefly schreef: ↑15-06-2019 07:00Zij is niet aan de pil, hij gebruikte een condoom. Wat had hij dan moeten doen volgens jou?
zaterdag 15 juni 2019 08:23
Wat moeilijk. Deze situatie herinnert je natuurlijk volop aan de vorige keer toen de beslissing voor jou werd genomen.
Dat is nu niet meer zo, je kunt nu zelf kiezen. En ik vind je wijs hoe je hier schrijft wat je overwegingen en emoties zijn.
Zie je vooral op tegen de ingreep zelf? Als je je inbeeld dat die nu achter de rug zou zijn, hoe zou dat voelen?
Ben je evt bereid een universitaire studie op te geven en een baan te zoeken?
En hoe zijn je werkmogelijkheden met het diploma dat je al hebt ? En kan je jezelf dan financieel bedruipen? Heb je dan op relatief korte termijn kans op een woning?
Sta je ingeschreven bij de woningcorporaties? Zoja, hoelang en wat is de wachtduur in jouw regio?
Hoe goed ken je de verwekker? Waarom is er nu geen contact? Ken je zijn ouders?
Dat is nu niet meer zo, je kunt nu zelf kiezen. En ik vind je wijs hoe je hier schrijft wat je overwegingen en emoties zijn.
Zie je vooral op tegen de ingreep zelf? Als je je inbeeld dat die nu achter de rug zou zijn, hoe zou dat voelen?
Ben je evt bereid een universitaire studie op te geven en een baan te zoeken?
En hoe zijn je werkmogelijkheden met het diploma dat je al hebt ? En kan je jezelf dan financieel bedruipen? Heb je dan op relatief korte termijn kans op een woning?
Sta je ingeschreven bij de woningcorporaties? Zoja, hoelang en wat is de wachtduur in jouw regio?
Hoe goed ken je de verwekker? Waarom is er nu geen contact? Ken je zijn ouders?
zaterdag 15 juni 2019 08:25
Lieve TO,
Ik wens je heel veel sterkte toe voor maandag. Het vergt een groot (moeder)hart om een kindje niet geboren te laten worden onder deze omstandigheden.
Dat je niet nog langer wilt wachten, snap ik wel. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om deze stap te zetten, terwijl de omstandigheden er niet beter op worden.
Zoek via de huisarts hulp om te leren omgaan met dit trauma en met de trauma's uit je verleden. Nogmaals: sterkte.
Ik wens je heel veel sterkte toe voor maandag. Het vergt een groot (moeder)hart om een kindje niet geboren te laten worden onder deze omstandigheden.
Dat je niet nog langer wilt wachten, snap ik wel. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om deze stap te zetten, terwijl de omstandigheden er niet beter op worden.
Zoek via de huisarts hulp om te leren omgaan met dit trauma en met de trauma's uit je verleden. Nogmaals: sterkte.
