Zwanger
alle pijlers
abortus bij twijfel toch doen?
zaterdag 15 juni 2019 02:31
Als iemand mij deze vraag van de titel zou stellen, had ik gegarandeerd nee gezegd...
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
zaterdag 15 juni 2019 09:49
Lezen jullie erover heen dat to sinds pubertijd last heeft van depressies en trauma’s zoals seksueel misbruik? Los van alle facilitaire dingen die ontbreken is er geen net werk en is to psychisch niet stabiel. In zo’n situatie past geen baby. Een kind krijgen zal zonder twijfel haar psychische problematiek triggeren
zaterdag 15 juni 2019 09:53
S-Meds schreef: ↑15-06-2019 09:49Lezen jullie erover heen dat to sinds pubertijd last heeft van depressies en trauma’s zoals seksueel misbruik? Los van alle facilitaire dingen die ontbreken is er geen net werk en is to psychisch niet stabiel. In zo’n situatie past geen baby. Een kind krijgen zal zonder twijfel haar psychische problematiek triggeren
Niet overheen gelezen hoor.. zeer zorgelijk inderdaad.
zaterdag 15 juni 2019 09:57
zaterdag 15 juni 2019 09:59
Dit is inderdaad nog veel alarmerender dan de praktische en financiële kwesties.S-Meds schreef: ↑15-06-2019 09:49Lezen jullie erover heen dat to sinds pubertijd last heeft van depressies en trauma’s zoals seksueel misbruik? Los van alle facilitaire dingen die ontbreken is er geen net werk en is to psychisch niet stabiel. In zo’n situatie past geen baby. Een kind krijgen zal zonder twijfel haar psychische problematiek triggeren
zaterdag 15 juni 2019 10:02
Volgens mij heb je eigenlijk je besluit al genomen. Dat je daar toch verdriet over voelt en het moeilijk mee hebt is heel normaal en dat mag gewoon. Heb je hulp voor je trauma’s en je depressie? Ik zou dit dan zeker ook met je hulpverlener bespreken om te gaan verwerken.
Heb je iemand om mee te gaan naar je afspraak? Een vriendin?
Heb je iemand om mee te gaan naar je afspraak? Een vriendin?
zaterdag 15 juni 2019 10:07
Ze waren goede vrienden, hadden een band met elkaar.. van het een kwam het ander..?
Dat vind ik nou zo vreselijk niet.. eerder vind ik het zwaar balen dat het gescheurde condoom door beide zo genegeerd is. Hierover krijg je toch in groep 8 al voorlichting??
zaterdag 15 juni 2019 10:12
zaterdag 15 juni 2019 10:21
Wat is dat nou weer voor een vraag? Compleet irrelevant. Ik ken dit standpunt alleen van religieuze waandenkers, dat seks voor de voortplanting is en dat je het vooral niet voor de lol mag doen met een willekeurige vent waarvan niet vaststaat dat hij ‘voor je gaat’.
zaterdag 15 juni 2019 10:29
.
Morning-afterpil is geen garantie dat je niet zwanger raakt. Norlevo voorkomt volgens de bijsluiter tussen 52-85% van de verwachte zwangerschappen en bij EllaOne worden 2 vrouwen per 100 alsof zwanger (relatief aan de kans om überhaupt zwanger te raken van onbeschermde seks, die ligt tussen 15-20%). Als je een meer betrouwbare noodoplossing wilt, laat dan een morning-afterspiraal (koperspiraal) plaatsen, die is 99,9% effectief.
zaterdag 15 juni 2019 10:29
dan ben je uitzondering op de regel, kinderen van ouders met psychische klachten lopen namelijk grote risico’s
De kinderbescherming zegt:
“Het opgroeien in een gezin waar psychische of psychiatrische problemen zijn, kan voor kinderen gevolgen hebben. Niet alleen lopen deze kinderen meer risico op verwaarlozing en mishandeling. Ook lopen zij in vergelijking met kinderen die opgroeien bij psychisch gezonde ouders een 3 tot 13 keer zo groot risico om zelf psychische problemen of verslavingsproblematiek te ontwikkelen.”
zaterdag 15 juni 2019 10:33
Wow heftige reactie.S-Meds schreef: ↑15-06-2019 10:29dan ben je uitzondering op de regel, kinderen van ouders met psychische klachten lopen namelijk grote risico’s
De kinderbescherming zegt:
“Het opgroeien in een gezin waar psychische of psychiatrische problemen zijn, kan voor kinderen gevolgen hebben. Niet alleen lopen deze kinderen meer risico op verwaarlozing en mishandeling. Ook lopen zij in vergelijking met kinderen die opgroeien bij psychisch gezonde ouders een 3 tot 13 keer zo groot risico om zelf psychische problemen of verslavingsproblematiek te ontwikkelen.”
Dus iemand met trauma's of iemand die in het verleden een depressie heeft gehad of een stoornis als ADHD heeft mag voor de rest van haar leven geen kinderen krijgen en het is gedoemd om te mislukken?
Wat een vooroordeel.
Ik durf mijn handen in het vuur te steken dat mijn kinderen het fantastisch hebben en dat ik en mijn man het prima voor elkaar hebben voor onze kinderen .
En dankzij therapie en medicatie heb ik een prima leven en voel ik me heel sterk.
We zijn allemaal mensen en hoeven niet perfect te zijn.
zaterdag 15 juni 2019 10:36
Nee, wij zijn een stuk ouder en hebben een zeer stabiele situatie.
Maar ik bedoel ermee te zeggen dat als iemand trauma's heeft gehad in het verleden dat dat geen reden is om geen kinderen te mogen krijgen.
Dan zou half Nederland geen kinderen mogen krijgen
zaterdag 15 juni 2019 10:36
waar lees je dat?Eviva_83 schreef: ↑15-06-2019 10:33Wow heftige reactie.
Dus iemand met trauma's of iemand die in het verleden een depressie heeft gehad of een stoornis als ADHD heeft mag voor de rest van haar leven geen kinderen krijgen en het is gedoemd om te mislukken?
Wat een vooroordeel.
Ik durf mijn handen in het vuur te steken dat mijn kinderen het fantastisch hebben en dat ik en mijn man het prima voor elkaar hebben voor onze kinderen .
En dankzij therapie en medicatie heb ik een prima leven en voel ik me heel sterk.
We zijn allemaal mensen en hoeven niet perfect te zijn.
Kinderen van ouders met een psychisch probleem lopen gewoon een groot risico, dat is geen vooroordeel dat is een feit. Kijk maar naar de cijfers. Doe er mee wat je wil
zaterdag 15 juni 2019 10:40
Maar er zijn toch ontzettend veel gezinnen waarbij dit zo is, dat beide of éen van de ouders psychische problemen hebben? Veel meer dan wij weten en denken...S-Meds schreef: ↑15-06-2019 10:29dan ben je uitzondering op de regel, kinderen van ouders met psychische klachten lopen namelijk grote risico’s
De kinderbescherming zegt:
“Het opgroeien in een gezin waar psychische of psychiatrische problemen zijn, kan voor kinderen gevolgen hebben. Niet alleen lopen deze kinderen meer risico op verwaarlozing en mishandeling. Ook lopen zij in vergelijking met kinderen die opgroeien bij psychisch gezonde ouders een 3 tot 13 keer zo groot risico om zelf psychische problemen of verslavingsproblematiek te ontwikkelen.”
zaterdag 15 juni 2019 10:41
Je hebt dus al een man, dan heb heb je al een giga voorsprong op TO die psychisch kwetsbaar is én geen vangnet heeft in de vorm van een partner of familie.Eviva_83 schreef: ↑15-06-2019 10:33Wow heftige reactie.
Dus iemand met trauma's of iemand die in het verleden een depressie heeft gehad of een stoornis als ADHD heeft mag voor de rest van haar leven geen kinderen krijgen en het is gedoemd om te mislukken?
Wat een vooroordeel.
Ik durf mijn handen in het vuur te steken dat mijn kinderen het fantastisch hebben en dat ik en mijn man het prima voor elkaar hebben voor onze kinderen .
En dankzij therapie en medicatie heb ik een prima leven en voel ik me heel sterk.
We zijn allemaal mensen en hoeven niet perfect te zijn.
zaterdag 15 juni 2019 10:41
Nou dan. De rest is niet relevant.
zaterdag 15 juni 2019 10:41
Dit.carrie-bradshaw schreef: ↑15-06-2019 09:13Verken eerst al je opties en maak dan pas een beslissing. De bezwaren die je hebt zijn voornamelijk op te lossen/te overzien.
Financieel
Heb je bijvoorbeeld al gekeken naar toeslagen waar je voor in aanmerking komt? Kindgebonden budget als alleenstaande ouder is €358 per maand. Je zou eventueel je studie af kunnen maken want over de kinderopvangkosten (met een jaarinkomen van max €24.000) krijg je 96% toeslag. Daarnaast ontvang je nog kinderbijslag van €200 per kwartaal en kun je (mocht je een eigen huis krijgen) terugvallen op de huurtoeslag.
Ook wanneer je niet verder studeert kun je met je hbo propedeuse dus best goed aan het werk (hoeft niet perse fulltime) zonder dat de kosten voor opvang je gaan nekken. Ik weet niet welke studie je gedaan hebt maar ik zou wel een branche proberen te zoeken die “moedervriendelijk” is als je kind een keer ziek is of waarbij thuiswerken/flexibele uren mogelijk zijn. Denk aan overheid of non-profit of bijv de zorg waarbij je zelf kan intekenen op diensten die jou uitkomen.
Huisvesting
Huur je met een campuscontract? Natuurlijk zegt een corporatie op voorhand dat je de woning/kamer uit moet als je een baby krijgt. Maar het aantal huisuitzettingen is al jaren dalend en het aantal huisuitzettingen met kinderen is helemaal minimaal (https://www.aedes.nl/feiten-en-cijfers/ ... -jaar.html)
Voordat ze jou uit kunnen zetten zullen ze het eerst aan een rechter voor moeten leggen. Dit kan heel lang duren voordat er een uitspraak is. Ik kan er zelfs niet eens zo snel jurisprudentie over vinden dus ik vermoed dat de corporatie het toch gaat proberen op te lossen met je en je wellicht toch kan doorschuiven naar iets anders ipv dat zij een procedure gaan voeren. Ik werk zelf voor een corporatie en wij zouden dat in ieder geval wel proberen.
Ga eens naar het juridisch studentenloket om te horen wat je (on)mogelijkheden zijn mbt huisvesting. Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat je van vandaag op morgen op straat komt, zo’n vaart gaat dat niet. Zorg dat je ten alle tijden je huur op tijd betaalt. Ze kunnen pas dingen in gang zetten als de baby er eenmaal is. Wel kun je je afvragen of een studentencomplex iets is waar je wil wonen met een pasgeboren baby.
Ga op zoek naar alternatieven, die zijn er echt wel en scheelt misschien stress. Bijv dit https://www.legerdesheils.nl/zij-aan-zij
Zij kunnen jou en je kindje een zachte landing geven en op weg helpen. Het is tm 23 jaar dus dat zou nog net gaan. Corporaties verhuren vaak ook woningen aan zorginstellingen zoals het LDH. Dan zou je via hun als tussenstap misschien ook uit kunnen stromen naar een zelfstandige woning. En wellicht kunnen ze jou ook helpen met je traumaverwerking.
Zo ver de praktische kant. Het enige wat me wel zorgen baart is dat je last hebt van depressies, geen contact met je familie etc. en de vader kan best bijtrekken maar dat hoeft natuurlijk niet (maar misschien willen zijn ouders wel een band met hun kleinkind?!). Je hebt fijne vrienden maar de kans is wel reëel dat dat echt gaat verwateren als jullie in een totaal verschillende levensfase gaan komen.
Als alleenstaande moeder is een netwerk wel heel belangrijk. Zeker omdat het echt wel kwalijk is als je als alleenstaande moeder in je eentje verantwoordelijk moet gaan zijn voor je baby/kind en dat mentaal niet trekt. Dan is een depressie niet niks. Stress/slapeloze nachten etc kan helemaal funest zijn voor je gesteldheid. Denk over dit gedeelte heel goed na en bespreek dit met je huisarts. Zoek tijdig hulp en medicatie als dat nodig is om als moeder te (blijven) functioneren. Hoe je je ondanks je verleden de afgelopen tijd hebt ontwikkeld is wel super knap en zegt wel iets over je doorzettingsvermogen en draagkracht!
Heel veel succes met alles en je beslissing. Ik denk dat je idd met je hart moet denken maar ook jezelf de vraag moet stellen of je het aankan en aan wil gaan; alleenstaand ouderschap met jouw psyche. En bedenk dan dat het altijd nog zwaarder is dan je van tevoren kunt bedenken. Maar behalve zwaar is het ouderschap zeker ook heel mooi.
P.s. Als je de baby wil houden begin dan wel zsm met het slikken van foliumzuur.
@ TO: kies alleen voor een abortus als dat écht is wat jij wil. Niet alleen omdat je het gevoel hebt dat je omstandigheden je geen keus laten.
Als je geen abortus wil en je wil het kindje graag houden, komt het echt wel goed met jullie. Het zal zeker niet de makkelijkste weg worden. Maar het is absoluut mogelijk. Ik heb genoeg meiden en jonge vrouwen jou zien voorgaan. Waar hier op het forum altijd wordt geroepen dat het allemaal onmogelijk is, weet ik dat dat gewoon niet waar is. Het wordt een onzekere start, dat wel. Maar dat betekent absoluut niet dat jij en je kindje geen gelukkig leven zullen krijgen.
Hoe dan ook: ga alsjeblieft (na de abortus of na de bevalling) voor een andere vorm van anticonceptie. Een spiraal, Implanon of de prikpil bijvoorbeeld.
Heel veel sterkte met het maken van deze moeilijke beslissing.
zaterdag 15 juni 2019 10:44
Ook daar kan ze hulp bij krijgen.S-Meds schreef: ↑15-06-2019 09:49Lezen jullie erover heen dat to sinds pubertijd last heeft van depressies en trauma’s zoals seksueel misbruik? Los van alle facilitaire dingen die ontbreken is er geen net werk en is to psychisch niet stabiel. In zo’n situatie past geen baby. Een kind krijgen zal zonder twijfel haar psychische problematiek triggeren
zaterdag 15 juni 2019 10:46
Ja een huis, een man en veel liefde te bieden.
Maar dan wil het nog niet zeggen dat to niet voor een kind zou kunnen zorgen en dat er geen oplossingen zijn .
In Nederland kun je overal hulp bij krijgen: uitkering, huisvesting, therapie, eventueel medicatie en andere soorten begeleiding.
Hoeveel mensen slikken er antidepressiva! Daar zijn ook cijfers voor te vinden.
Ook mensen met kinderen .
anoniem_386657 wijzigde dit bericht op 15-06-2019 10:49
24.89% gewijzigd
zaterdag 15 juni 2019 10:48
Van de meesten blijft het niet onopgemerkt hoor, is mijn ervaring. Op het moment dat het kind schade ondervindt van de psychische kwetsbaarheid van een ouder dan zie je de signalen heel snel. Ik werk in het MBO onderwijs en zie ongelooflijk veel jongeren met een schrijnende thuissituatie, ze kunnen het niet verbergen als ze er last van hebben. Het vertaalt zich meteen.Marigold1986 schreef: ↑15-06-2019 10:40Maar er zijn toch ontzettend veel gezinnen waarbij dit zo is, dat beide of éen van de ouders psychische problemen hebben? Veel meer dan wij weten en denken...
