Zwanger
alle pijlers
Al langer in de MMM
zondag 11 november 2018 13:06
Hoi Allemaal,
Eerder schreef ik in een topic met andere dames die in de MMM molen zitten. In die topics zitten ook vaak dames die pas aan het begin van een traject zitten, of er binnenkort mee starten. Inmiddels zijn wij dik 2,5 jaar onderweg en ik zou het fijn vinden om in een klein groepje te praten met andere dames die al wat langer bezig zijn met hun kinderwens. Ik merk dat ik na 2.5 jaar dingen anders ervaar dan aan het begin van een traject. Zelf ben ik vrij nuchter, maar vind het fijn ervaringen te delen en soms wat te kunnen (na)vragen.
Wie schrijven er mee:
Tijdelijk uit de tabel gehaald i.v.m. lang niet meeschrijven. Dames, laat het gerust weten als jullie wel weer willen meeschrijven! Van harte welkom!
Eerder schreef ik in een topic met andere dames die in de MMM molen zitten. In die topics zitten ook vaak dames die pas aan het begin van een traject zitten, of er binnenkort mee starten. Inmiddels zijn wij dik 2,5 jaar onderweg en ik zou het fijn vinden om in een klein groepje te praten met andere dames die al wat langer bezig zijn met hun kinderwens. Ik merk dat ik na 2.5 jaar dingen anders ervaar dan aan het begin van een traject. Zelf ben ik vrij nuchter, maar vind het fijn ervaringen te delen en soms wat te kunnen (na)vragen.
Wie schrijven er mee:
| Naam | Leeftijd | Kindje | Bezig sinds | Doet nu | Wacht op |
|---|---|---|---|---|---|
| Botanietje | 35-34 | 1 | 08-2014 | Ovulatie Inductie (letrozol) | - |
| ArcticFox | 27-37 | 1 | ? | Ovulatie Inductie | - |
| DaisyLiz | 28-29 | eerste kindje overleden | 12-2014 | IVF | - |
| Pergamon | 34-41 | 1 | 04-2016 | Ovulatie Inductie | - |
| Saartje26 | 28-33 | 1 | 03-2016 | ICSI | - |
| Redcurlz | 34-37 | 1 | 9-2016 | IUI | - |
Tijdelijk uit de tabel gehaald i.v.m. lang niet meeschrijven. Dames, laat het gerust weten als jullie wel weer willen meeschrijven! Van harte welkom!
| Irish_W_W | 36-43 | 1 | 10-2016 | 3x IUI | - |
pergamon wijzigde dit bericht op 28-03-2019 10:48
48.31% gewijzigd
zondag 11 november 2018 22:22
Uhu! De ‘beste’ was diegene die, toen ik net die ochtend ongesteld was geworden, mij direct bij binnenkomst, in het bijzijn van 10 collega’s (die niks weten van mijn situatie) bij wijze van “aankondiging” haar echo-foto-op-telefoon onder m’n neus duwde met de woorden “GAAF HE!!!”.botanietje schreef: ↑11-11-2018 22:15Herkenbaar hoor. Het blijft lastig. Bij veel vriendinnen zijn complete gezinnen geboren in de jaren dat wij bezig zijn, en in de familie ook. Zwangeren al. Net als Pergamon zegt: ook stellen die nog niet eens samen waren toen wij al probeerden. Hoe graag ik ze ook mag, hoeveel ik iedereen ook gun, dat moment van ‘Botanietje, ik moet je iets vertellen’ doet elke keer pijn. De een is er beter/subtieler in dan de ander, dat wel.
maandag 12 november 2018 09:43
Wauw, heel subtiel!Pergamon schreef: ↑11-11-2018 22:22Uhu! De ‘beste’ was diegene die, toen ik net die ochtend ongesteld was geworden, mij direct bij binnenkomst, in het bijzijn van 10 collega’s (die niks weten van mijn situatie) bij wijze van “aankondiging” haar echo-foto-op-telefoon onder m’n neus duwde met de woorden “GAAF HE!!!”.
Bij mij was mijn broer de winnaar: een paar weken na curettage nummer 2 kwamen hij en zijn vrouw langs.
* poef *
Dat was niet het warmste moment in de familiegeschiedenis, kan ik vertellen.
Het kan ook anders: mijn collega heeft er weken over nagedacht hoe ze het ging brengen omdat ze zich zoveel zorgen maakte over hoe het bij me binnen zou komen. Vervolgens was ze helemaal niet sokjes-wiegjes-klachten-praterig en checkte ze eens in de zoveel tijd of het er niet te veel over ging. Zo lief en attent, het maakte het zoveel makkelijker voor me.
ivm herkenbaarheid haal ik straks een paar details weg.
botanietje wijzigde dit bericht op 13-11-2018 21:15
8.04% gewijzigd
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 12 november 2018 09:55
Ja, maar het laatste half jaar ben ik weer makkelijker geworden. Ik geloof zeker dat gezond leven een positieve invloed kan hebben, maar het resultaat is er nog niet naar. Dus al te streng ben ik niet meer.Arcticfox1 schreef: ↑12-11-2018 09:46Hebben jullie aanpassingen in jullie eet/leefstijl doorgevoerd?
Ik eet grotendeels volgens het boek van Rika Lukac, Innesteling. Dus geen snelle suikers, witte bloem, gefrituurd eten en weinig zuivel van koeienmelk. Maar eigenlijk at ik al zo ivm PDS. Ik slik goede supplementen, dus geen potjes van het Kruidvat. Verder heb ik ook de yoga-oefeningen uit het boek trouw gedaan en heb ik haar cursus gevolgd.
De laatste tijd laat ik het strenge eten wat meer los en richt ik me meer op ontspanning en goed slapen. Anders werd ik alleen maar ongelukkig als ik dankzij de Clomid niet uit mijn koelkast kon blijven. Ik yoga nog steeds elke dag even, maar meer om stress los te laten. En af toe mag ik best een stukje chocola of een ijsje.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 12 november 2018 10:05
Ik wist niet dat zuivel van koemelk een slechte invloed heeft. Ik heb dat wel eens gelezen keer te veel koolhydraten
Ik probeer gezond te eten en te bewegen, maar wil ook gewoon door kunnen leven
Waar ik helemaal mee gestopt ben is cafeïne en alcohol
Ik worstel regelmatig met de vraag of ik wel (goed) genoeg doe. Feit is dat een zwangerschap nog steeds uitblijft
Ik probeer gezond te eten en te bewegen, maar wil ook gewoon door kunnen leven
Waar ik helemaal mee gestopt ben is cafeïne en alcohol
Ik worstel regelmatig met de vraag of ik wel (goed) genoeg doe. Feit is dat een zwangerschap nog steeds uitblijft
maandag 12 november 2018 10:06
Hoi Pergamon,
Wij kennen mekaar uit het andere topic! Ik schrijf hier graag mee.
Zal me even voorstellen voor de andere dames!
Ik ben 28 jaar mijn man is 33 jaar.
Bezig sinds begin 2016. Begin 2017 naar het ziekenhuis gestapt. Man bleek verminderd vruchtbaar (13 miljoen zaadcellen, beweeglijkheid slechter)
Na 3 maanden opnieuw testen. Vlak vokr de nieuwe test bleek ik zwanger te zijn in april 2017. Na 6+2 eindigde dit helaas in een miskraam. Nieuwe zaadonderzoek van man bleek goed genoeg om het nog een jaar zelf te moeten proberen.
Na een jaar terug naar het ziekenhuis gestapt. 1 maand clomid gebruikt maar voelde voor mij niet goed, veel bijwerkingen en mijn gevoel zei dat dit niet de oplossing was. Gevraagd een cyclus te volgen zonder hormonen. En wat bleek een prima eisprong en slijmvlies! In overleg gestart met iui met hormonen, gonal-f en ovitrelle. Bij de eerste iui bleek de zaadkwaliteit heel erg slecht te zijn, maar 250.000 man aan de zinktabletten en foliumzuur omdat dit zou kunnen helpen, de tweede iui hadden we maar 150.000 goede zaadcellen. Nu gaan wij in januari starten met icsi. Ons eindstation.
Net alle info gehad en ik moet zeggen dat ik het best wel heftig vind allemaal.
Man word nu ook verder onderzocht.
Als daar geen gekke dingen uitkomen dan starten we in januari. Voor die tijd moet ik nog 1 maandje aan de anticonceptie pil om mijn cyclus plat te leggen.
Wij kennen mekaar uit het andere topic! Ik schrijf hier graag mee.
Zal me even voorstellen voor de andere dames!
Ik ben 28 jaar mijn man is 33 jaar.
Bezig sinds begin 2016. Begin 2017 naar het ziekenhuis gestapt. Man bleek verminderd vruchtbaar (13 miljoen zaadcellen, beweeglijkheid slechter)
Na 3 maanden opnieuw testen. Vlak vokr de nieuwe test bleek ik zwanger te zijn in april 2017. Na 6+2 eindigde dit helaas in een miskraam. Nieuwe zaadonderzoek van man bleek goed genoeg om het nog een jaar zelf te moeten proberen.
Na een jaar terug naar het ziekenhuis gestapt. 1 maand clomid gebruikt maar voelde voor mij niet goed, veel bijwerkingen en mijn gevoel zei dat dit niet de oplossing was. Gevraagd een cyclus te volgen zonder hormonen. En wat bleek een prima eisprong en slijmvlies! In overleg gestart met iui met hormonen, gonal-f en ovitrelle. Bij de eerste iui bleek de zaadkwaliteit heel erg slecht te zijn, maar 250.000 man aan de zinktabletten en foliumzuur omdat dit zou kunnen helpen, de tweede iui hadden we maar 150.000 goede zaadcellen. Nu gaan wij in januari starten met icsi. Ons eindstation.
Net alle info gehad en ik moet zeggen dat ik het best wel heftig vind allemaal.
Man word nu ook verder onderzocht.
Als daar geen gekke dingen uitkomen dan starten we in januari. Voor die tijd moet ik nog 1 maandje aan de anticonceptie pil om mijn cyclus plat te leggen.
maandag 12 november 2018 18:04
Welkom Saartje!
Ook al een hele rit achter de rug zo te lezen. ICSI lijkt me ook een heftig traject, veel succes daarmee. Hopelijk kun je tot januari heel even op adem komen van alles.
@Arcticfox
Va alcohol en cafeïne blijf ik ook af, gelukkig was ik al geen groot liefhebber. En als je je verder kiplekker, energiek en kerngezond voelt, zou ik me niet in al te rare bochten wringen met eten. Mij heeft het vooral veel gepeins en weinig zwangerschap opgeleverd, hoewel ik moet zeggen dat mijn PDS nog nooit zo goed onder controle is geweest.
Ook al een hele rit achter de rug zo te lezen. ICSI lijkt me ook een heftig traject, veel succes daarmee. Hopelijk kun je tot januari heel even op adem komen van alles.
@Arcticfox
Va alcohol en cafeïne blijf ik ook af, gelukkig was ik al geen groot liefhebber. En als je je verder kiplekker, energiek en kerngezond voelt, zou ik me niet in al te rare bochten wringen met eten. Mij heeft het vooral veel gepeins en weinig zwangerschap opgeleverd, hoewel ik moet zeggen dat mijn PDS nog nooit zo goed onder controle is geweest.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 12 november 2018 18:48
Hey allen, ik weet niet of ik blijf schrijven, want wij zijn het juist momenteel aan het loslaten. Maar ik vroeg me af of jullie ook al wel eens denken aan loslaten/opgeven? Wij zijn 2,5 jaar bezig: 5 keer zwanger geweest en 5 keer geëindigd in een vroege miskraam. Alle onderzoeken gehad, niks gevonden. Het betekent niet dat er niets is, maar in elk geval wel dat ze er niks aan kunnen doen.
Wat research gedaan over Gent/Dusseldorf, waar ze in dit geval aspirine of extra progesteron voorschrijven. Daar zelf ook al mee geëxperimenteerd, maar helaas zonder resultaat en veel gedoe/fikse mindfuck/teleurstelling steeds.
Ik merk dat het voor mij momenteel eigenlijk allemaal niet zo meer hoeft. Dat ik ook heel veel voordelen zie van een leven zonder kinderen. Dat dat me ook best aantrekt momenteel. En dat ik eigenlijk geen gedoe aan mijn lijf wil als de kans op succes heel klein is. Ook omdat ik ons leven niet volledig in het teken van een (onvervulde) kinderwens wil zetten.
Hebben jullie het al wel eens over stoppen?
Leeftijd is hier trouwens 36 (ik) en 33 (hij).
Wat research gedaan over Gent/Dusseldorf, waar ze in dit geval aspirine of extra progesteron voorschrijven. Daar zelf ook al mee geëxperimenteerd, maar helaas zonder resultaat en veel gedoe/fikse mindfuck/teleurstelling steeds.
Ik merk dat het voor mij momenteel eigenlijk allemaal niet zo meer hoeft. Dat ik ook heel veel voordelen zie van een leven zonder kinderen. Dat dat me ook best aantrekt momenteel. En dat ik eigenlijk geen gedoe aan mijn lijf wil als de kans op succes heel klein is. Ook omdat ik ons leven niet volledig in het teken van een (onvervulde) kinderwens wil zetten.
Hebben jullie het al wel eens over stoppen?
Leeftijd is hier trouwens 36 (ik) en 33 (hij).
maandag 12 november 2018 18:56
Even snel: Ik denk dat Gent je wel verder zou kunnen helpen. Een vriendin van mij heeft een heleboek miskramen gehad, ik meen 6, en is naar Gent gegaan. Daar de juiste cocktail aan meds voorgeschreven gekregen en ze is onlangs bevallen. Hoe vroeg waren jouw miskramen?Zwangeres schreef: ↑12-11-2018 18:48Hey allen, ik weet niet of ik blijf schrijven, want wij zijn het juist momenteel aan het loslaten. Maar ik vroeg me af of jullie ook al wel eens denken aan loslaten/opgeven? Wij zijn 2,5 jaar bezig: 5 keer zwanger geweest en 5 keer geëindigd in een vroege miskraam. Alle onderzoeken gehad, niks gevonden. Het betekent niet dat er niets is, maar in elk geval wel dat ze er niks aan kunnen doen.
Wat research gedaan over Gent/Dusseldorf, waar ze in dit geval aspirine of extra progesteron voorschrijven. Daar zelf ook al mee geëxperimenteerd, maar helaas zonder resultaat en veel gedoe/fikse mindfuck/teleurstelling steeds.
Ik merk dat het voor mij momenteel eigenlijk allemaal niet zo meer hoeft. Dat ik ook heel veel voordelen zie van een leven zonder kinderen. Dat dat me ook best aantrekt momenteel. En dat ik eigenlijk geen gedoe aan mijn lijf wil als de kans op succes heel klein is. Ook omdat ik ons leven niet volledig in het teken van een (onvervulde) kinderwens wil zetten.
Hebben jullie het al wel eens over stoppen?
Leeftijd is hier trouwens 36 (ik) en 33 (hij).
En over het stoppen: ja vaak genoeg denk ik eraan, maar daarmee gaat mijn allergrootste wens niet in vervulling. En ik ben er nog niet aan toe om die los te laten.
maandag 12 november 2018 18:57
Dat is mooi, toch? Ik vond het altijd fijn als ik er 2 of 3 had. Toch extra kans voor je gevoel.Arcticfox1 schreef: ↑12-11-2018 18:18Ik heb vandaag een follikelmeting gehad
Voor het eerst ooit twee grote follikels. Een van 16 en een van 20mm
maandag 12 november 2018 18:58
Hoi Saartje,Saartje26 schreef: ↑12-11-2018 10:06Hoi Pergamon,
Wij kennen mekaar uit het andere topic! Ik schrijf hier graag mee.
Zal me even voorstellen voor de andere dames!
Ik ben 28 jaar mijn man is 33 jaar.
Bezig sinds begin 2016. Begin 2017 naar het ziekenhuis gestapt. Man bleek verminderd vruchtbaar (13 miljoen zaadcellen, beweeglijkheid slechter)
Na 3 maanden opnieuw testen. Vlak vokr de nieuwe test bleek ik zwanger te zijn in april 2017. Na 6+2 eindigde dit helaas in een miskraam. Nieuwe zaadonderzoek van man bleek goed genoeg om het nog een jaar zelf te moeten proberen.
Na een jaar terug naar het ziekenhuis gestapt. 1 maand clomid gebruikt maar voelde voor mij niet goed, veel bijwerkingen en mijn gevoel zei dat dit niet de oplossing was. Gevraagd een cyclus te volgen zonder hormonen. En wat bleek een prima eisprong en slijmvlies! In overleg gestart met iui met hormonen, gonal-f en ovitrelle. Bij de eerste iui bleek de zaadkwaliteit heel erg slecht te zijn, maar 250.000 man aan de zinktabletten en foliumzuur omdat dit zou kunnen helpen, de tweede iui hadden we maar 150.000 goede zaadcellen. Nu gaan wij in januari starten met icsi. Ons eindstation.
Net alle info gehad en ik moet zeggen dat ik het best wel heftig vind allemaal.
Man word nu ook verder onderzocht.
Als daar geen gekke dingen uitkomen dan starten we in januari. Voor die tijd moet ik nog 1 maandje aan de anticonceptie pil om mijn cyclus plat te leggen.
Spannend dat je ook gaat beginnen met ivf/icsi. Ik heb net de eerste ivf achter de rug dus als je vragen hebt, voel je vrij!
maandag 12 november 2018 19:13
Op zich vind ik het goed nieuwe. Wat hé zegt dubbele kans. Dat is voor mij nieuw. Hoewel ik mij niet te veel aan die hoop wil ophangen
Betekend dat mijn hsg onderzoek verplaatst os baar begin december
Ik heb tot zover nog nooit op het punt gestaan om te stoppen met proberen. Wel behoorlijke verdriet en frustratie momenten gehad, maar de erna blijft vooralsnog de boventoon voeren
Betekend dat mijn hsg onderzoek verplaatst os baar begin december
Ik heb tot zover nog nooit op het punt gestaan om te stoppen met proberen. Wel behoorlijke verdriet en frustratie momenten gehad, maar de erna blijft vooralsnog de boventoon voeren
maandag 12 november 2018 20:12
Goede vraag, Zwangeres. Erover nadenken, ja dat heb ik wel gedaan op momenten dat de onvervulde wens zo overheersend was dat mijn kwaliteit van leven er echt onder leed. En toen ik Clomid slikte en alleen maar huilde. Nu gaat het wel beter en kan ik de ziekenhuissores wat beter aan. Voor nu nog door dus. Ik probeer wel er zo in te staan dat als het niet zou lukken, mijn man en ik een zo leuk mogelijk leven samen gaan hebben. Ik zou het ook zonde vinden om over tien jaar terug te kijken en te denken: die jaren ben ik alleen maar gestrest geweest, bezig met een ideaalbeeld ipv te leven en ik krijg die jaren niet meer terug. Snap je wat ik bedoel?Zwangeres schreef: ↑12-11-2018 18:48Hey allen, ik weet niet of ik blijf schrijven, want wij zijn het juist momenteel aan het loslaten. Maar ik vroeg me af of jullie ook al wel eens denken aan loslaten/opgeven? Wij zijn 2,5 jaar bezig: 5 keer zwanger geweest en 5 keer geëindigd in een vroege miskraam. Alle onderzoeken gehad, niks gevonden. Het betekent niet dat er niets is, maar in elk geval wel dat ze er niks aan kunnen doen.
Wat research gedaan over Gent/Dusseldorf, waar ze in dit geval aspirine of extra progesteron voorschrijven. Daar zelf ook al mee geëxperimenteerd, maar helaas zonder resultaat en veel gedoe/fikse mindfuck/teleurstelling steeds.
Ik merk dat het voor mij momenteel eigenlijk allemaal niet zo meer hoeft. Dat ik ook heel veel voordelen zie van een leven zonder kinderen. Dat dat me ook best aantrekt momenteel. En dat ik eigenlijk geen gedoe aan mijn lijf wil als de kans op succes heel klein is. Ook omdat ik ons leven niet volledig in het teken van een (onvervulde) kinderwens wil zetten.
Hebben jullie het al wel eens over stoppen?
Leeftijd is hier trouwens 36 (ik) en 33 (hij).
Na jouw vijf vroege miskramen kan ik me goed voorstellen dat je (de kans op) zoveel verdriet niet per se meer vindt opwegen tegen de kans dat het wel lukt. Dat gezegd hebbende: ook ik heb een kennis die na zes miskramen (na IVF) naar Gent ging, de diagnose Hashimoto + medicatie kreeg en na zeven maanden spontaan zwanger raakte van een plakkerd. Dus als mijn ziekenhuis nr II het niet wordt, is Gent mijn volgende stap. Of niet. Dat zien we dan wel. Een leven zonder ziekenhuizen is ook wat waard.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 12 november 2018 22:14
Jeee Saartje, je hebt het gevonden! Wat fijn zo.
hier, een cheerleader dat ze deze ronde extra goed hun best blijven doen!
gezellig, die schoonzus!
Ik heb Rika Luzak gelezen en ik kon zelf vooral wat met het gedeelte over stress. Ik doe nu heel bewust yin-yoga. Qua eten heb ik niet zo veel aangepast. Ik eet gezond, maar ben echt een zoetekauw en wil mezelf niet van alles ontzeggen vanwege de wens. Immers: als ik stop met suiker is het ook niet zeker dat ik zwanger wordt. Het leven moet ook leuk blijven. Stress is bij mij wel een grote factor, dus daar werk ik nu bewust aan. Alcohol, roken, drugs, doe ik sowieso niet.Arcticfox1 schreef: ↑12-11-2018 09:46Hebben jullie aanpassingen in jullie eet/leefstijl doorgevoerd?
Arcticfox1 schreef: ↑12-11-2018 18:18Ik heb vandaag een follikelmeting gehad
Voor het eerst ooit twee grote follikels. Een van 16 en een van 20mm
hier, een cheerleader dat ze deze ronde extra goed hun best blijven doen!botanietje schreef: ↑12-11-2018 09:43Wauw, heel subtiel!
ivm herkenbaarheid haal ik straks een paar details weg.
gezellig, die schoonzus!Een pijnlijke vraag. Vanwege onze leeftijd weet ik dat er een maximum zit aan de mogelijkheden die we hebben. Het voelt daarbij echter nog alsof ik “aan het begin” sta. Ik kan het nog relatief makkelijk loslaten (op 1 dag na geen grote overheersende huilbuien gehad) en het voelt nog niet alsof het alles overheerst. Dit is ook zo bij mijn partner. Ik wéét dat we over een jaar of 2-3 zullen moeten besluiten te stoppen, maar ik kan daar nu nog niet overna denken. Dat is een soort misselijkmakende knoop in mijn maag die ik nog even niet aankan.
dinsdag 13 november 2018 21:23
Zondag ben ik trouwens begonnen met Letrozol als alternatief voor Clomid. Ik ben er beduidend minder huilerig door, maar wel heel moe. Moe wakker worden, de hele dag een beetje duf. Gelukkig hoeft ook dit maar van dag 3 t/m 7 van de cyclus, dus hopelijk voel ik me daarna weer wat fitter.
Morgen naar acupunctuur. Doet een van jullie dat ook? De praktijk waar ik zit, behandelt veel vrouwen met een zwangerschapswens. Gek genoeg ontspan ik er erg van, terwijl ik de pest aan naalden heb. Nu nog dat zwanger worden.
Morgen naar acupunctuur. Doet een van jullie dat ook? De praktijk waar ik zit, behandelt veel vrouwen met een zwangerschapswens. Gek genoeg ontspan ik er erg van, terwijl ik de pest aan naalden heb.
Nu nog dat zwanger worden.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 14 november 2018 07:13
Arcticfox wat goed 2 eiblaasjes!! Indd dubbele kansen, hopen dat het goed uitpakt voor jou!
Zwangeres stoppen gaat echt wel eens door mijn hoofd. Het is zwaar allemaal, maar toch is de wens voor een kindje altijd nog groter. Ik zou er daarom echt nog niet mee stoppen. Maar ik begrijp de gedachte zeker. Na mijn miskraam zag ik het altijd even niet meer zitten. Ik heb toen een break genomen, gewoon zelfs weer even veilig gedaan 3 maanden lang. Dit zodat ik zeker wist dat ik niet zwanger kon zijn. Dit heeft mij echt ontzettend geholpen, alles op een rijtje zetten, samen leuke dingen doen en niet de gedachte hoeven hebben dat je misschien alsnog zwanger bent. Ik zou het iedereen aanraden, en als het nodig is dan zou ik het zo weer doen!
Door deze break zie ik alles nu veel positiever, ik werk in de kraamzorg heb elke dag kleine baby’s in mijn handen en dat doet me niet meer pijn. Ik kan gewoon met plezier mijn werk uitvoeren. En er ook nog van genieten zelfs!
Ik zou je adviseren, je hoeft nog niet de keuze te maken om te stoppen, neem eerst eens een break en kijk hoe je er daarna overdenkt.
Botanietje, letrozol ken ik niet. De clomid wel en dat vond ik echt verschrikkelijk spul zeg! Kreeg mega veel opvliegers, en voelde me er zo down van!
Fijn dat dit wat verbetering geeft. De injecties geven overigens veel minder bijwerkingen. Als je er last van blijft houden kan je het altijd eens overleggen!
Acupunctuur heb ik geen ervaring mee!
Pergamon, hoe gaat het met jou?
Zwangeres stoppen gaat echt wel eens door mijn hoofd. Het is zwaar allemaal, maar toch is de wens voor een kindje altijd nog groter. Ik zou er daarom echt nog niet mee stoppen. Maar ik begrijp de gedachte zeker. Na mijn miskraam zag ik het altijd even niet meer zitten. Ik heb toen een break genomen, gewoon zelfs weer even veilig gedaan 3 maanden lang. Dit zodat ik zeker wist dat ik niet zwanger kon zijn. Dit heeft mij echt ontzettend geholpen, alles op een rijtje zetten, samen leuke dingen doen en niet de gedachte hoeven hebben dat je misschien alsnog zwanger bent. Ik zou het iedereen aanraden, en als het nodig is dan zou ik het zo weer doen!
Door deze break zie ik alles nu veel positiever, ik werk in de kraamzorg heb elke dag kleine baby’s in mijn handen en dat doet me niet meer pijn. Ik kan gewoon met plezier mijn werk uitvoeren. En er ook nog van genieten zelfs!
Ik zou je adviseren, je hoeft nog niet de keuze te maken om te stoppen, neem eerst eens een break en kijk hoe je er daarna overdenkt.
Botanietje, letrozol ken ik niet. De clomid wel en dat vond ik echt verschrikkelijk spul zeg! Kreeg mega veel opvliegers, en voelde me er zo down van!
Fijn dat dit wat verbetering geeft. De injecties geven overigens veel minder bijwerkingen. Als je er last van blijft houden kan je het altijd eens overleggen!
Acupunctuur heb ik geen ervaring mee!
Pergamon, hoe gaat het met jou?
woensdag 14 november 2018 08:54
Fijn dat je beter op de Letrozol reageerd Botanietje! Ik doe zelf niet aan acupunctuur maar heb het wel overwogen. Die naalden he... worden die ook in je nek gezet bij die behandelingen? Hier in de stad is ook een acupuncturist gespecialiseerd in fertiliteit, maar ik merk dat de naalden me nog toch sterk afschrikken. Morgen heb ik een eerste gesprek met de maatschappelijk werker, hoe ik om kan gaan met alle naalden die nu gaan komen.
Saartje, eigenlijk gaat het best goed. Het is wachten op de menstruatie zodat de HSG ingepland kan worden. Aan mijn lichaam te merken denk ik dat dat over 1,5 week is. Zit alweer op dag 28, dus mijn natuurlijke cyclus is weer behoorlijk lang. Enige wat nu ingewikkeld is, is dat ik het idee heb dat mijn zusje zwanger is en dat zou ik echt hééél erg ingewikkeld vinden. Het moeilijkst van allemaal wel, denk ik. Vooral omdat altijd is gezegd “dat Pergamon eerst is”.
Saartje, eigenlijk gaat het best goed. Het is wachten op de menstruatie zodat de HSG ingepland kan worden. Aan mijn lichaam te merken denk ik dat dat over 1,5 week is. Zit alweer op dag 28, dus mijn natuurlijke cyclus is weer behoorlijk lang. Enige wat nu ingewikkeld is, is dat ik het idee heb dat mijn zusje zwanger is en dat zou ik echt hééél erg ingewikkeld vinden. Het moeilijkst van allemaal wel, denk ik. Vooral omdat altijd is gezegd “dat Pergamon eerst is”.
woensdag 14 november 2018 16:56
Acupunctuur: zeker niet in mijn nek! Vooral in mijn schenen en een paar in mijn buik. Voel ze niet eens zitten. Maar ik weet zeker dat ze nooit ergens een naald zullen steken waarvan ik zeg: ieks nee, niet daar!Pergamon schreef: ↑14-11-2018 08:54Ik doe zelf niet aan acupunctuur maar heb het wel overwogen. Die naalden he... worden die ook in je nek gezet bij die behandelingen?
(...)
Enige wat nu ingewikkeld is, is dat ik het idee heb dat mijn zusje zwanger is en dat zou ik echt hééél erg ingewikkeld vinden. Het moeilijkst van allemaal wel, denk ik. Vooral omdat altijd is gezegd “dat Pergamon eerst is”.
Van je zusje klinkt inderdaad lastig. Ik ben thuis de oudste en toen mijn jongere broer met zijn nieuws kwam na mijn 2 miskramen, oef, dat was drama. Nu bracht hij het al niet zo fijngevoelig maar man, wat was ik boos en verdrietig. Ik wilde geen tante worden, ik wilde moeder zijn! En nu ging hij er met de ik-maak-onze-ouders-tot-grootouders-credits vandoor, dankzij mijn ellende? Niet eerlijk! (Daar bleek een hoop oud zeer te zitten maar een familietherapeut heeft het een en ander weten te lijmen. Hoop dat het niet zover zal komen bij je maar mijn pb staat nog aan als het nodig is).
Op een verstandelijk niveau snap ik heel goed dat een ander niet zijn/haar leven of voortplanting on hold gaat zetten omdat het bij mij moeilijker ging. Maar gevoelsmatig was het een heel, heel ander verhaal. Nog steeds, als er iemand zwanger wordt, denk ik onbedoeld: Ja maar, ik ben nou toch wel eens aan de beurt? Tja, ik ben ook geen heilige.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou ook een beetje zo voelt? Heel veel sterkte ermee in elk geval. Hoe dichterbij, hoe groter de confrontatie en dat is gewoon rot.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 14 november 2018 17:08
Even een kleine relativering van een 'ouwetje'...Pergamon schreef: ↑12-11-2018 22:14... Een pijnlijke vraag. Vanwege onze leeftijd weet ik dat er een maximum zit aan de mogelijkheden die we hebben. Het voelt daarbij echter nog alsof ik “aan het begin” sta. Ik kan het nog relatief makkelijk loslaten (op 1 dag na geen grote overheersende huilbuien gehad) en het voelt nog niet alsof het alles overheerst. Dit is ook zo bij mijn partner. Ik wéét dat we over een jaar of 2-3 zullen moeten besluiten te stoppen, maar ik kan daar nu nog niet overna denken. Dat is een soort misselijkmakende knoop in mijn maag die ik nog even niet aankan.
Als het je spanning geeft, denk dan nog even niet aan beperkingen i.v.m. je leeftijd. Je bent pas 34 hè.
Ik ben ook al heel lang bezig in het medische circuit (schrijf mee in het IVF/ICSI topic), ben inmiddels 40 en zal waarschijnlijk net 41 zijn als ICSI poging 7 van start gaat. Man is een paar jaar ouder. Ik had het natuurlijk ook liever anders gezien en mijn leeftijd is wel een van de redenen dat de komende echt onze laatste poging gaat zijn, maar het duurt nog een jaar of 6-7 voor je zo oud bent als ik. En tot die tijd kan er nog heel veel gebeuren.
woensdag 14 november 2018 18:30
Mijn beste tip hierover is: accepteer dat je deze gevoelens hebt en probeer jezelf er niet voor te straffen. Ik heb helaas geen oplossing voor je. Ik worstel hier zelf ook heel erg mee. Vorig jaar werd mijn beste vriendin zwanger in ronde 1, twee maanden na de geboorte en het overlijden van mijn zoontje met 20 weken, we waren toen al drie jaar aan het proberen. En weer een half jaar later vertelde mijn zusje dat ze zwanger was, terwijl ze pas net een vriend had. Ik vind het ook erg moeilijk om daarmee om te gaan, maar mij helpt het enigszins om de gedachten te accepteren en niet te denken: ik moet blij zijn, ik moet blij zijn. Quote maar even niet, misschien haal ik dit later weg ivm herkenbaarheid. Sterkte, het is rot
.
woensdag 14 november 2018 20:28
Hallo!
Soms is het gewoon fijn om even van je af te schrijven. Mijn man en ik zijn ook al 2 jaar bezig. Sinds een jaar onder controle bij gynaecoloog. Helaas heb ik geen eisprong. Na eindelijk genoeg te zijn afgevallen mocht ik aan de clomid. Eerste maand goed gecontroleerd. Alles bleek goed te gaan. De maand erna was er geen controle ivm met andere redenen dus controles konden niet worden uitgevoerd.. Was ook de bedoeling om een half jaar aan te kijken. Inmiddels 5e ronde gehad en niet meer ongesteld geworden en ook niet zwanger. De zwangeren schieten de grond uit en vorige week had ik het helemaal gehad nadat ik voor de zoveelste keer te horen kreeg dat iemand zwanger is.. Flinke huilbui gehad. (de wereld is in mijn ogen soms te oneerlijk) Gevoel dat alles tegen zin.. Bah! Gelukkig een schat van een man. En we kunnen er goed met elkaar overpraten. Het is nu wachten op de afspraak met gyn hoe nu verder. Ik heb het idee dat ik 100% geef maar van gyn maar 5% terugkrijg en dat vind ik erg lastig. Op dit moment is alles te frustrerend
hoe positief ik in het leven probeer te staan zakt bij mij steeds meer de moed
Soms is het gewoon fijn om even van je af te schrijven. Mijn man en ik zijn ook al 2 jaar bezig. Sinds een jaar onder controle bij gynaecoloog. Helaas heb ik geen eisprong. Na eindelijk genoeg te zijn afgevallen mocht ik aan de clomid. Eerste maand goed gecontroleerd. Alles bleek goed te gaan. De maand erna was er geen controle ivm met andere redenen dus controles konden niet worden uitgevoerd.. Was ook de bedoeling om een half jaar aan te kijken. Inmiddels 5e ronde gehad en niet meer ongesteld geworden en ook niet zwanger. De zwangeren schieten de grond uit en vorige week had ik het helemaal gehad nadat ik voor de zoveelste keer te horen kreeg dat iemand zwanger is.. Flinke huilbui gehad. (de wereld is in mijn ogen soms te oneerlijk) Gevoel dat alles tegen zin.. Bah! Gelukkig een schat van een man. En we kunnen er goed met elkaar overpraten. Het is nu wachten op de afspraak met gyn hoe nu verder. Ik heb het idee dat ik 100% geef maar van gyn maar 5% terugkrijg en dat vind ik erg lastig. Op dit moment is alles te frustrerend
hoe positief ik in het leven probeer te staan zakt bij mij steeds meer de moed
donderdag 15 november 2018 10:08
Goed om te weten van de acupunctuur! Voor 2019 even goed uitzoeken of ik het in een pakket ook vergoed kan krijgen. Dat eigen risico gaat toch wel opbotanietje schreef: ↑14-11-2018 16:56Acupunctuur: zeker niet in mijn nek! Vooral in mijn schenen en een paar in mijn buik. Voel ze niet eens zitten. Maar ik weet zeker dat ze nooit ergens een naald zullen steken waarvan ik zeg: ieks nee, niet daar!
En nu ging hij er met de ik-maak-onze-ouders-tot-grootouders-credits vandoor, dankzij mijn ellende? Niet eerlijk! (Daar bleek een hoop oud zeer te zitten
Wat je zegt over de grootouder-credits, dat is het echt EXACT! Ook hier behoorlijke familiestruggles. Ik zal er echt een weg in moeten vinden.
Lieve reactie, dank je wel. Als we nog 6-7 jaar doorgaan is mijn man 47-48 en dat vind ik echt te oud. Het ligt dus niet perse bij mij (alhoewel ik dolgraag eerder moeder had willen worden), maar ik vind voor een vader 45 echt de max.Duufje schreef: ↑14-11-2018 17:08Even een kleine relativering van een 'ouwetje'...
Als het je spanning geeft, denk dan nog even niet aan beperkingen i.v.m. je leeftijd. Je bent pas 34 hè.
Ik ben ook al heel lang bezig in het medische circuit (schrijf mee in het IVF/ICSI topic), ben inmiddels 40 en zal waarschijnlijk net 41 zijn als ICSI poging 7 van start gaat. Man is een paar jaar ouder. Ik had het natuurlijk ook liever anders gezien en mijn leeftijd is wel een van de redenen dat de komende echt onze laatste poging gaat zijn, maar het duurt nog een jaar of 6-7 voor je zo oud bent als ik. En tot die tijd kan er nog heel veel gebeuren.
DaisyLiz schreef: ↑14-11-2018 18:30Mijn beste tip hierover is: accepteer dat je deze gevoelens hebt en probeer jezelf er niet voor te straffen. Ik heb helaas geen oplossing voor je. Ik worstel hier zelf ook heel erg mee. Vorig jaar werd mijn beste vriendin zwanger in ronde 1, twee maanden na de geboorte en het overlijden van mijn zoontje met 20 weken, we waren toen al drie jaar aan het proberen. En weer een half jaar later vertelde mijn zusje dat ze zwanger was, terwijl ze pas net een vriend had. Ik vind het ook erg moeilijk om daarmee om te gaan, maar mij helpt het enigszins om de gedachten te accepteren en niet te denken: ik moet blij zijn, ik moet blij zijn. Quote maar even niet, misschien haal ik dit later weg ivm herkenbaarheid. Sterkte, het is rot.
Dat is inderdaad de beste tip! Ik heb het een paar jaar terug geleerd om mijn gevoels “te laten zijn” (en dat het goed is om je ook gewoon rot te voelen), maar ik merk dat ik ‘frustratie’ daarin nog een lastig te accepteren gevoel vind.
Welkom Joy!
Ik heb vanmiddag een afspraak met de maatschappelijk werker van de fertiliteitafdeling. Ben benieuwd.
donderdag 15 november 2018 22:10
Hey, zou ik ook hier mogen aanhaken? Het andere topic werd mij te groot/onoverzichtelijk, en inderdaad ook met te korte voorgeschiedenis en zo...
Wij zijn, na de herstel in sept 2016, gestart met "proberen", en tot nu toe nog niks gebeurd. Allebei gezond verklaard, genoeg zwemmers en ik atoomklok-cyclussen. Best een beetje frustrerend..... 3 IUI's gehad dit jaar.
Ik ben ook "aan het eind" aan het raken, dus "gewoon even laten rusten" (wat ik inmiddels niet meer kan horen van mensen die wel weten van onze MM.....) zit er niet echt in voor ons.
Vandaag voor de evaluatie geweest. Ze stelde een HSG voor, en, hoe toevallig, zit ik deze dagen perfect in m'n cyclus, en was er morgen al plek! Kan ik me er ook niet te druk over maken.
Iemand nog tips and trics voor de HSG? Ik heb pretpillen gehad, haha, dus dat moet wel goed komen. Mocht jullie partner er bij zijn, voor diegene die dit al hebben meegemaakt?
Mocht morgen een oké uitslag geven, gaan we door met IUI 4.
Hier "gelukkig" geen zwangeren in de omgeving. Vind ik ook niet zo heel erg. Ik vind tussen de dikke buiken in de wachtkamer al confronterend genoeg, zeg maar.....
Qua eten en drinken aanpassen; ik drink sowieso amper, roken nooit gedaan, en zuivel kan ik sowieso niet tegen, dus gebruik ik zeer met mate. Koolhydraten beperk ik al een tijdje, maar meer om af te vallen. Nu lukt dat voor geen meter, maar goed..... Mijn gynaecoloog heeft trouwens nooit iets over mijn (over) gewicht gezegd, behalve "Dat weet je goed te verbergen, zou je niet zeggen". En aangezien mijn gewicht geen problemen geeft bij mijn cyclus verder, ga ik er ook niet als een idioot aan sleutelen.... Gewoon proberen het niet erger te maken, haha.
Wij zijn, na de herstel in sept 2016, gestart met "proberen", en tot nu toe nog niks gebeurd. Allebei gezond verklaard, genoeg zwemmers en ik atoomklok-cyclussen. Best een beetje frustrerend..... 3 IUI's gehad dit jaar.
Ik ben ook "aan het eind" aan het raken, dus "gewoon even laten rusten" (wat ik inmiddels niet meer kan horen van mensen die wel weten van onze MM.....) zit er niet echt in voor ons.
Vandaag voor de evaluatie geweest. Ze stelde een HSG voor, en, hoe toevallig, zit ik deze dagen perfect in m'n cyclus, en was er morgen al plek! Kan ik me er ook niet te druk over maken.
Iemand nog tips and trics voor de HSG? Ik heb pretpillen gehad, haha, dus dat moet wel goed komen. Mocht jullie partner er bij zijn, voor diegene die dit al hebben meegemaakt?Mocht morgen een oké uitslag geven, gaan we door met IUI 4.
Hier "gelukkig" geen zwangeren in de omgeving. Vind ik ook niet zo heel erg. Ik vind tussen de dikke buiken in de wachtkamer al confronterend genoeg, zeg maar.....
Qua eten en drinken aanpassen; ik drink sowieso amper, roken nooit gedaan, en zuivel kan ik sowieso niet tegen, dus gebruik ik zeer met mate. Koolhydraten beperk ik al een tijdje, maar meer om af te vallen. Nu lukt dat voor geen meter, maar goed..... Mijn gynaecoloog heeft trouwens nooit iets over mijn (over) gewicht gezegd, behalve "Dat weet je goed te verbergen, zou je niet zeggen". En aangezien mijn gewicht geen problemen geeft bij mijn cyclus verder, ga ik er ook niet als een idioot aan sleutelen.... Gewoon proberen het niet erger te maken, haha.
