Zwanger
alle pijlers
Baby houden of niet?
maandag 21 oktober 2019 11:55
[url][/url]Hallo allemaal,
Graag hoor ik van andere hoe zij hierover denken en wat zij vinden. Niet dat het daarom gaat, absoluut niet, maar misschien heeft iemand een andere blik/kijk die ik zelf nog niet gezien had.
Sinds een ruime week weet ik dat ik zwanger ben. Ik ben z’n 6 weken zwanger nu.
Zelf ben ik 24 jaar, vaste baan, koop appartement en mijn vriend is 29 ook vaste baan en een koop appartement. Dus wat dat betreft is het prima. Ook werk ik alleen nachtdiensten. Dus ben sowieso veel thuis en wanneer ik wel zou werken dan nog is er 1 van ons dus thuis.
Echter zijn wij pas 3 maanden samen...en dat is wel erg kort om een baby te krijgen. Ondanks dat wij echt heel gek op elkaar zijn en ook beide het idee hebben dat onze relatie echt voor lange tijd is, lijkt het nog wel erg vroeg om nu een baby te krijgen.
Dus met verstand was onze eerste reactie om het niet te houden. Ik durfde er niet teveel over na te denken omdat ik bang was dat er teveel gevoel bij kwam kijken. Echter begon mijn vriend sinds een aantal dagen steeds meer te fantaseren over het leven met een kindje en dat hij het eigenlijk best graag wilt. Hierdoor begon ik ook steeds meer na te denken en er zit ondertussen zoveel gevoel al bij dat ik denk dat ik het niet eens meer zou kunnen laten weg halen.
Echter is nog wel een punt dat mijn vriend veel met vrienden is. Bijna alle weekenddagen op stap, weekenden weg, vakanties, voetballen en dan de hele zondag in de kantine. Geen een feest mist ie en hij heeft een hoop feesten.
Maar als wij een baby zouden krijgen wordt dat natuurlijk wel anders en zal hij ook ooit thuis moeten zijn en dus nee moeten zeggen tegen zijn vrienden. Ik denk dat hij zich dat niet realiseert. Hij ziet alleen maar de leuke dingen, maar niet dat het ook ongelofelijk zwaar is. Als ik dat aankaart zegt ie “jaja weet ik” maar heb niet het idee dat hij zich dat echt beseft. Ik ben bang dat we dadelijk een baby hebben en het hem dan vies tegen valt dat dat allemaal veranderd. Dadelijk zit ik alle weekenden thuis met een baby terwijl hij nog alle feesten afgaat.
Verder ben ik heel bang voor de buitenwereld. Iedereen zal commentaar hebben dat ik een baby krijg van iemand die ik net ken. Dat vind ik ook erg zwaar. Dat er niemand zal zijn die blij voor ons is. Uiteindelijk vast wel. Maar in eerste instantie zeker niet. Ik weet dat je hier niet naar moet luisteren, maar dat weegt heel erg zwaar voor mij.
Hoe kan ik mijn vriend duidelijk maken dat het ook een hoop offers zal zijn en niet alleen maar leuk en dit goed bespreken?
En heeft iemand nog andere punten die belangrijk zijn om goed te bespreken?
Verder ben ik benieuwd hoe andere denken over deze situatie? Nogmaals ik weet dat ik zelf de keuze moet maken, maar ben benieuwd wat andere zouden doen als zij in mijn schoenen stonden.
Alvast bedankt.
Graag hoor ik van andere hoe zij hierover denken en wat zij vinden. Niet dat het daarom gaat, absoluut niet, maar misschien heeft iemand een andere blik/kijk die ik zelf nog niet gezien had.
Sinds een ruime week weet ik dat ik zwanger ben. Ik ben z’n 6 weken zwanger nu.
Zelf ben ik 24 jaar, vaste baan, koop appartement en mijn vriend is 29 ook vaste baan en een koop appartement. Dus wat dat betreft is het prima. Ook werk ik alleen nachtdiensten. Dus ben sowieso veel thuis en wanneer ik wel zou werken dan nog is er 1 van ons dus thuis.
Echter zijn wij pas 3 maanden samen...en dat is wel erg kort om een baby te krijgen. Ondanks dat wij echt heel gek op elkaar zijn en ook beide het idee hebben dat onze relatie echt voor lange tijd is, lijkt het nog wel erg vroeg om nu een baby te krijgen.
Dus met verstand was onze eerste reactie om het niet te houden. Ik durfde er niet teveel over na te denken omdat ik bang was dat er teveel gevoel bij kwam kijken. Echter begon mijn vriend sinds een aantal dagen steeds meer te fantaseren over het leven met een kindje en dat hij het eigenlijk best graag wilt. Hierdoor begon ik ook steeds meer na te denken en er zit ondertussen zoveel gevoel al bij dat ik denk dat ik het niet eens meer zou kunnen laten weg halen.
Echter is nog wel een punt dat mijn vriend veel met vrienden is. Bijna alle weekenddagen op stap, weekenden weg, vakanties, voetballen en dan de hele zondag in de kantine. Geen een feest mist ie en hij heeft een hoop feesten.
Maar als wij een baby zouden krijgen wordt dat natuurlijk wel anders en zal hij ook ooit thuis moeten zijn en dus nee moeten zeggen tegen zijn vrienden. Ik denk dat hij zich dat niet realiseert. Hij ziet alleen maar de leuke dingen, maar niet dat het ook ongelofelijk zwaar is. Als ik dat aankaart zegt ie “jaja weet ik” maar heb niet het idee dat hij zich dat echt beseft. Ik ben bang dat we dadelijk een baby hebben en het hem dan vies tegen valt dat dat allemaal veranderd. Dadelijk zit ik alle weekenden thuis met een baby terwijl hij nog alle feesten afgaat.
Verder ben ik heel bang voor de buitenwereld. Iedereen zal commentaar hebben dat ik een baby krijg van iemand die ik net ken. Dat vind ik ook erg zwaar. Dat er niemand zal zijn die blij voor ons is. Uiteindelijk vast wel. Maar in eerste instantie zeker niet. Ik weet dat je hier niet naar moet luisteren, maar dat weegt heel erg zwaar voor mij.
Hoe kan ik mijn vriend duidelijk maken dat het ook een hoop offers zal zijn en niet alleen maar leuk en dit goed bespreken?
En heeft iemand nog andere punten die belangrijk zijn om goed te bespreken?
Verder ben ik benieuwd hoe andere denken over deze situatie? Nogmaals ik weet dat ik zelf de keuze moet maken, maar ben benieuwd wat andere zouden doen als zij in mijn schoenen stonden.
Alvast bedankt.
anoniem_391817 wijzigde dit bericht op 21-10-2019 17:00
0.39% gewijzigd
maandag 21 oktober 2019 14:33
Zie mijn post hierboven.
maandag 21 oktober 2019 14:35
Ik denk dat TO heel goed, zelf voor haar kindje kan gaan zorgen.
Maar er is niks mis, met haar (een startende moeder) te wijzen op dingen die ze even goed moet regelen.
Zoals opvang voor haar kindje, zoals de omgang met de vader etc.
maandag 21 oktober 2019 14:37
Dat kan en dat ik dat anders zie kan ook. Iemand die zich nu ze al zwanger is "druk maakt over reacties van buitenstaanders op de zwangerschap en er bang voor zegt te zijn straks in de weekends alleen met baby te zitten terwijl vriend met vrienden aan het feesten is" komt op mij over als iemand die nog niet in de fase zit klaar te zijn voor kinderen en ik zie te vaak dat uiteindelijk de kinderen daar na een paar jaar de dupe van zijn. Wellicht wat kort door de bocht en misschien heeft TO honderd redenen om wel klaar voor ouderschap te zijn, maar stonden die gewoon niet zo duidelijk in de OP.
maandag 21 oktober 2019 14:38
Wat een gelul! Ze is gewoon samen met haar vriend, er is helemaal geen sprake van een breuk tussen die twee, dus ook geen vragen over een eventuele omgang. Wat een gelul!
maandag 21 oktober 2019 14:41
maandag 21 oktober 2019 14:43
Dit vind ik dan weer heel ver gaan.Ceylon schreef: ↑21-10-2019 14:23
Wat je vriend betreft: Stel hem voor de keuze. Ofwel je gaat je vanaf NU als een echte vader gedragen of ik trek mijn eigen plan. En dan zou ik ervoor passen om hem als vader te erkennen, want als ik dan toch alleen mijn kind moet opvoeden, dan wil ik niet over alles moeten overleggen. Dan doe ik het net zo lief echt alleen.
Erkenning weigeren nadat je door eigen toedoen ongepland zwanger bent geraakt en de vader niet op stel en sprong zich naar jouw wensen gedraagt? Wat heeft het kind daaraan? Dat terwijl het juist de vader is die enthousiast is over de zwangerschap!
Nogmaals, er is tot nu toe niets wat er op wijst dat de vriend van TO geen goede vader zou zijn. TO is pas 6 weken zwanger, zit zelf vol twijfels, maar hij moet wel opeens in de houding springen op straffe van totale uitsluiting?
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 21-10-2019 14:44
4.28% gewijzigd
maandag 21 oktober 2019 14:45
Ja! Erg hè? Ik zit hier gewoon met een knoop in mijn maag.
maandag 21 oktober 2019 14:49
Helemaal eens. Ze weten het net een week en hij is 'NU' nog helemaal geen vader. TO en hij staan voor een extra uitdaging en ze moeten samen goed praten over de wederzijdse verwachtingen, maar hij hoeft nú toch nog niet avond aan avond op de bank te blijven zitten?kadanz schreef: ↑21-10-2019 14:43Dit vind ik dan weer heel ver gaan.
Erkenning weigeren nadat je door eigen toedoen ongepland zwanger bent geraakt en de vader niet op stel en sprong zich naar jouw wensen gedraagt? Wat heeft het kind daaraan? Dat terwijl het juist de vader is die enthousiast is over de zwangerschap!
Nogmaals, er is tot nu toe niets wat er op wijst dat de vriend van TO geen goede vader zou zijn. TO is pas 6 weken zwanger, zit zelf vol twijfels, maar hij moet wel opeens in de houding springen op straffe van totale uitsluiting?
maandag 21 oktober 2019 14:51
Wat een pessimisme zeg. Een forum is niet representatief he. Hier bespreken we alleen de probleemgevallen.
En hoezo ‘als hij bijdraait’? HIJ is enthousiaster dan TO!! TO ziet vooralsnog beren op de weg, meer niet. Daarbovenop is TO pas 6 weken zwanger, er valt überhaupt nog niks ‘bij te draaien’. Ze zullen beiden hun leven aan moeten passen en er is niks maar dan ook niks wat er op duidt dat hij dat niet gaat doen.
Of hij de ideale huisvader wordt, dat weet ik niet. Maar jeetje wat een pessimisme hier.
anoniem_126923 wijzigde dit bericht op 21-10-2019 14:52
2.16% gewijzigd
maandag 21 oktober 2019 14:52
Ik ben absoluut geen tegenstander van abortus, maar ik vraag me af of jullie niet enorm spijt gaan krijgen als je deze zwangerschap niet doorzet en jullie over twee jaar wel klaar zijn om samen een kind te krijgen.
Ik denk dat jullie samen toch nog eens goed moeten praten. Over hoe de relatie gaat, hoe jullie de toekomst zien. Hoe jullie het praktisch zouden aanpakken als de baby zou komen. Waar zouden jullie gaan wonen etc.
En dan vooral realistisch zijn. Hij wat betreft het uitgaan, maar jij ook qua nachtdiensten en overdag voor de baby zorgen/vriend thuis laten werken.
Ik denk dat jullie samen toch nog eens goed moeten praten. Over hoe de relatie gaat, hoe jullie de toekomst zien. Hoe jullie het praktisch zouden aanpakken als de baby zou komen. Waar zouden jullie gaan wonen etc.
En dan vooral realistisch zijn. Hij wat betreft het uitgaan, maar jij ook qua nachtdiensten en overdag voor de baby zorgen/vriend thuis laten werken.
maandag 21 oktober 2019 14:58
Want het is ten enenmale uitgesloten dat de vriend er alsnog heel blij mee zal zijn en voor zijn vriendin en kind zal gaan zorgen?
maandag 21 oktober 2019 14:58
Wat een lastige situatie. Het fiom is al benoemd, maar beraad je eventueel ook bij je eigen huisarts. Zij plannen dan een (extra) lang consult in om het over behouden kindje of abortus te praten. Mocht je de zwangerschap wensen te beeindigen heb je sowieso een gesprek nodig bij je huisarts. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik hier persoonlijk veel aan gehad. Maar goed, ik had dan ook 'al' 3 jaar een stabiele relatie en ben ook al wel een stukje ouder.
Wat ik vooral nog mis in jouw openingspost: Wat zou je zelf graag willen?
Wat ik vooral nog mis in jouw openingspost: Wat zou je zelf graag willen?
grrrlstar wijzigde dit bericht op 25-10-2019 14:17
0.19% gewijzigd
maandag 21 oktober 2019 14:59
Bij de eerste echo was ik al om. En dat is voor TO en haar vriend al over een week of drie. Toen ik die armpjes en beentjes zag bewegen op de echo werd het abstracte gegeven ineens heel mooi en allesomvattend concreet. Het zijn van die definiërende momenten in je leven.
maandag 21 oktober 2019 14:59
Dit dus
maandag 21 oktober 2019 15:00
En ditkadanz schreef: ↑21-10-2019 14:51Wat een pessimisme zeg. Een forum is niet representatief he. Hier bespreken we alleen de probleemgevallen.
En hoezo ‘als hij bijdraait’? HIJ is enthousiaster dan TO!! TO ziet vooralsnog beren op de weg, meer niet. Daarbovenop is TO pas 6 weken zwanger, er valt überhaupt nog niks ‘bij te draaien’. Ze zullen beiden hun leven aan moeten passen en er is niks maar dan ook niks wat er op duidt dat hij dat niet gaat doen.
Of hij de ideale huisvader wordt, dat weet ik niet. Maar jeetje wat een pessimisme hier.
maandag 21 oktober 2019 15:04
Tja, ik had dat al bij de twee streepjes op de test, maar goed, daar gaat het niet om. Het is allemaal nog heel pril en onvoorstelbaar voor die twee, er heerst nog geen gevoel voor die vrucht en dat komt wel als ze een buikje krijgt en beide inderdaad die echo hebben gezienkadanz schreef: ↑21-10-2019 14:59Bij de eerste echo was ik al om. En dat is voor TO en haar vriend al over een week of drie. Toen ik die armpjes en beentjes zag bewegen op de echo werd het abstracte gegeven ineens heel mooi en allesomvattend concreet. Het zijn van die definiërende momenten in je leven.
maandag 21 oktober 2019 15:09
Ik vind het echt bizar hoe de vriend van TO hier weg wordt gezet. De relatie is pril, en bestond uit leve de lol en er is waarschijnlijk nog niet veel over later gesproken, en al helemaal niet over kinderen.
Hij gaat graag met zn vrienden op stap, dat is in mijn ogen ook normaal, waarom zou hij dat niet doen, hij heeft toch nergens verantwoordelijkheden die dicteren dat dit niet zou kunnen?
Wie zegt dat dat niet verandert? Waarom krijgt die man niet een kans? Hij wordt enthousiaster en ziet het wel gebeuren.
En nee, niemand kan van tevoren bedenken welke “gevolgen” het krijgen van kinderen heeft op jezelf, op je relatie , op je vrijheden, op je hele leven!
Hij is begonnen er over na te denken, en gaat het niet uit de weg, hij is bereid om zijn verantwoordelijkheid te nemen en loopt niet nu al keihard weg!
TO, afgaande op je laatste reactie, ik denk dat jullie het allebei op een heel volwassen manier oppakken.
Jij bent ook verrast door deze wending in je leven. De organisatie van je leven met kind hoeft nu nog helemaal niet duidelijk te zijn. Ga goed voor jezelf na wat je nu voelt en praat met elkaar. Het zou zomaar kunnen zijn dat je vriend -in tegenstelling tot wat hier allemaal gesuggereerd wordt- samen met jou dit wil aangaan en dat jullie nog heel lang bij elkaar blijven.
Maar het allerbelangrijkste is nu of jij vindt dat je voldoende liefde en stabiliteit voor dit kind kan bieden!
Hij gaat graag met zn vrienden op stap, dat is in mijn ogen ook normaal, waarom zou hij dat niet doen, hij heeft toch nergens verantwoordelijkheden die dicteren dat dit niet zou kunnen?
Wie zegt dat dat niet verandert? Waarom krijgt die man niet een kans? Hij wordt enthousiaster en ziet het wel gebeuren.
En nee, niemand kan van tevoren bedenken welke “gevolgen” het krijgen van kinderen heeft op jezelf, op je relatie , op je vrijheden, op je hele leven!
Hij is begonnen er over na te denken, en gaat het niet uit de weg, hij is bereid om zijn verantwoordelijkheid te nemen en loopt niet nu al keihard weg!
TO, afgaande op je laatste reactie, ik denk dat jullie het allebei op een heel volwassen manier oppakken.
Jij bent ook verrast door deze wending in je leven. De organisatie van je leven met kind hoeft nu nog helemaal niet duidelijk te zijn. Ga goed voor jezelf na wat je nu voelt en praat met elkaar. Het zou zomaar kunnen zijn dat je vriend -in tegenstelling tot wat hier allemaal gesuggereerd wordt- samen met jou dit wil aangaan en dat jullie nog heel lang bij elkaar blijven.
Maar het allerbelangrijkste is nu of jij vindt dat je voldoende liefde en stabiliteit voor dit kind kan bieden!
