Zwanger
alle pijlers
Beginnend/matig in partu?
vrijdag 29 maart 2019 om 09:31
Binnenkort start ik met een psycholoog om mijn traumatische bevalling te verwerken. Ik heb mijn volledige dossier in het ziekenhuis opgevraagd en daar staat een heleboel in wat ik kan vinden via Google maar uit één ding kan ik niet echt wijs worden. Misschien kunnen jullie me helpen?
Bevalling begon met gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater dus ik moest direct naar het ziekenhuis. Daar misoprostol tablet ingebracht gekregen en toen ging t qua weeën voor mijn gevoel direct los. Elke twee min vanaf het begin. Ik had toen 1cm ontsluiting (dus eigenlijk nog niks). Verpleegkundige heeft in verslag gezet dat ik ‘harde buiken’ had maar ik kon toen al vrijwel niet meer praten en heb meerdere keren overgegeven. 4,5 uur later (al die tijd elke twee min wat ik dacht dat een wee was) staat in mijn dossier ‘beginnend in partu’, ik had toen 3cm ontsluiting. Hier staat wel bij ‘patiënte is contractiel’, lijkt me dat dat wel weeën betekent?
Vervolgens nog 2,5 uur later had ik nog steeds 3cm en staat er ‘matig in partu’. Op dat moment zijn ze begonnen met syntocinon via infuus.
Nou vraag ik me af, wat is dat beginnend/matig in partu? Ben je dan volledig in partu als je 10cm hebt ofzo? Ik dacht dat in partu betekende dat de bevalling begonnen is, wil dat dan zeggen dat mijn bevalling medisch gezien toen nog niet eens begonnen was??
Hopelijk weet iemand wat deze termen inhouden en wanneer welke term gebruikt wordt.
Bevalling begon met gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater dus ik moest direct naar het ziekenhuis. Daar misoprostol tablet ingebracht gekregen en toen ging t qua weeën voor mijn gevoel direct los. Elke twee min vanaf het begin. Ik had toen 1cm ontsluiting (dus eigenlijk nog niks). Verpleegkundige heeft in verslag gezet dat ik ‘harde buiken’ had maar ik kon toen al vrijwel niet meer praten en heb meerdere keren overgegeven. 4,5 uur later (al die tijd elke twee min wat ik dacht dat een wee was) staat in mijn dossier ‘beginnend in partu’, ik had toen 3cm ontsluiting. Hier staat wel bij ‘patiënte is contractiel’, lijkt me dat dat wel weeën betekent?
Vervolgens nog 2,5 uur later had ik nog steeds 3cm en staat er ‘matig in partu’. Op dat moment zijn ze begonnen met syntocinon via infuus.
Nou vraag ik me af, wat is dat beginnend/matig in partu? Ben je dan volledig in partu als je 10cm hebt ofzo? Ik dacht dat in partu betekende dat de bevalling begonnen is, wil dat dan zeggen dat mijn bevalling medisch gezien toen nog niet eens begonnen was??
Hopelijk weet iemand wat deze termen inhouden en wanneer welke term gebruikt wordt.
minik wijzigde dit bericht op 29-03-2019 09:32
Reden: Kleine toevoeging
Reden: Kleine toevoeging
3.16% gewijzigd
vrijdag 29 maart 2019 om 23:35
Oké dan schat ik je verkeerd in, sorry. Ik kon in elk geval alle mensen die zo mega enthousiast waren en alles fantastisch vonden in de kraamweek op een gegeven moment niet meer zien. Was blij met wat realiteit aan mijn bed. Achteraf van heel veel jonge moeders gehoord dat de roze wolk de eerste weken ver te zoeken was, snap echt niet waarom we met z’n allen nog doen alsof het allemaal zo leuk is, vanaf een maand of 3 begon ik het pas echt leuk te vinden. Neemt niet weg dat het ook heel veel geluk brengt natuurlijk, maar die eerste periode vond ik vooral loodzwaar.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:42
Kon drie maanden niet zitten of rechtop staan door totaal ruptuur en gebroken staartbeen..Minik schreef: ↑29-03-2019 23:35Oké dan schat ik je verkeerd in, sorry. Ik kon in elk geval alle mensen die zo mega enthousiast waren en alles fantastisch vonden in de kraamweek op een gegeven moment niet meer zien. Was blij met wat realiteit aan mijn bed. Achteraf van heel veel jonge moeders gehoord dat de roze wolk de eerste weken ver te zoeken was, snap echt niet waarom we met z’n allen nog doen alsof het allemaal zo leuk is, vanaf een maand of 3 begon ik het pas echt leuk te vinden. Neemt niet weg dat het ook heel veel geluk brengt natuurlijk, maar die eerste periode vond ik vooral loodzwaar.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:43
Jakkes, wat naar. Kan me inderdaad voorstellen dat je daar ook fysiek blijvende schade aan over houdt. Moet ook een heftige bevalling zijn geweest, heb je het goed kunnen verwerken?Christiana schreef: ↑29-03-2019 23:42Kon drie maanden niet zitten of rechtop staan door totaal ruptuur en gebroken staartbeen..
vrijdag 29 maart 2019 om 23:45
Oudste is inmiddels 19 maar mijn bevallingservaring nooit vergeten, en ook niet hoeveel pijn en ellende ik er na had..
Geen trauma maar mij hoor je niet zeggen dat een bevalling iets moois en natuurlijks is.. Moet mijn zus gelijk geven je kunt er dood aan gaan..
Achteraf snap ik niet dat die gynaecoloog zoveel risico's nam, voor onze baby en voor mij.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:48
Christiana schreef: ↑29-03-2019 23:45Oudste is inmiddels 19 maar mijn bevallingservaring nooit vergeten, en ook niet hoeveel pijn en ellende ik er na had..
Vergeten is iets anders dan er dagelijks nog mee zitten.
Natuurlijk vergeet je het niet.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:49
dat is wel waar, ik ben nu 5 maanden verder en ik denk er eigenlijk alleen maar over na als er iets concreets is waardoor ik dat doe (zoals dit topic) en dan is het eigenlijk alleen nog maar 'ja het was een kut bevalling'. en ik ben er niet meer echt heel erg emotioneel onder. Lichamelijk ben ik wel nog aan het revalideren en dat gaat ook nog wel een tijdje duren helaas, of het ooit helemaal goed komt weet ik nog niet.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:53
Veel complicaties gehad en ergerde mij aan de laconieke houding van gynaecoloog.. liet mij maar tobben, en uiteindelijk zij in paniek toen hartslag baby weg viel.. geen tijd meer voor keizersnede.. ook geen pijnstilling gehad.. baby in couveuse ondanks geboorte gewicht van 8.5 pond en ik zoveel schade..
En ja sorry achteraf maar daar heb je niets aan..
vrijdag 29 maart 2019 om 23:55
Emotioneel ben ik niet geweest, maar heb er ontzettend van gebaald dat ik die eerste maanden bijna niets kon..florence13 schreef: ↑29-03-2019 23:49dat is wel waar, ik ben nu 5 maanden verder en ik denk er eigenlijk alleen maar over na als er iets concreets is waardoor ik dat doe (zoals dit topic) en dan is het eigenlijk alleen nog maar 'ja het was een kut bevalling'. en ik ben er niet meer echt heel erg emotioneel onder. Lichamelijk ben ik wel nog aan het revalideren en dat gaat ook nog wel een tijdje duren helaas, of het ooit helemaal goed komt weet ik nog niet.
vrijdag 29 maart 2019 om 23:56
werkt bij iedereen anders denk ik, jij had het helemaal niet, TO heeft het wel weer flink en ik hang er wat tussenin, bij mij zat de schrik er wel even goed in hoor.Christiana schreef: ↑29-03-2019 23:55Emotioneel ben ik niet geweest, maar heb er ontzettend van gebaald dat ik die eerste maanden bijna niets kon..
vrijdag 29 maart 2019 om 23:59
Milder worden voor je zelf, en het is jouw ervaring en gevoel dat moet je niet weg poetsen, iedereen reageert en verwerkt op zijn manier. En daar is geen goed of fout in.Minik schreef: ↑29-03-2019 14:01Dat ben ik wel met je eens. Maar misschien doelt ze bij mij op het onrealistisch strenge.
Overigens kan er vanalles mis gaan en hoe erg dat is, is van buiten eigenlijk niet te bepalen, het is net hoe je er vervolgens zelf mee om kunt gaan. Je kunt ook een bevalling volgens de boekjes hebben maar dat toch traumatisch ervaren. En ongetwijfeld zouden mensen exact mijn bevalling kunnen hebben en daar helemaal niet mee zitten. Maar ik vond het nou eenmaal heel erg naar zoals het liep.
En die boekjes en verhalen met een korrel zout nemen..
Immers niemand die verteld dat je twee van die dikke kraamverbanden tegelijk nodig had en nog door lekte.. zere borsten, en het gevoel dat er een trein over je heen is gedenderd. En weet niet of het nog in het kraamzorg boek staat, maar bij dag 1 denk aan je oefeningen
kan alleen een kerel geschreven hebben..En die sterren die na twee weken weer topfit zouden zijn.. yeah right..
zaterdag 30 maart 2019 om 00:00
misschien kan je beter voorbeelden namen van vrouwen die nooit meer terugdenken aan hun bevalling
zaterdag 30 maart 2019 om 00:02
De schrik wel hoor, of ik niet incontinent zou worden etc. En voor een volgende bevalling..florence13 schreef: ↑29-03-2019 23:56werkt bij iedereen anders denk ik, jij had het helemaal niet, TO heeft het wel weer flink en ik hang er wat tussenin, bij mij zat de schrik er wel even goed in hoor.
zaterdag 30 maart 2019 om 00:05
Heb ik nooit gedaan, en mijn ervaring niet gedeeld met zwangere vrouwen. Daar schieten ze niets mee op..
Iedere bevalling is anders.
zaterdag 30 maart 2019 om 00:08
Als een volgende bevalling wel volgens het boekje verloopt, slijt de herinnering aan je nare bevalling wel weg.Christiana schreef: ↑30-03-2019 00:02De schrik wel hoor, of ik niet incontinent zou worden etc. En voor een volgende bevalling..
zaterdag 30 maart 2019 om 05:15
ik weet oprecht niet of ik nog wil gaan voor een tweede kind. Sowieso mag ik nooit meer vaginaal bevallen en nooit meer wachten tot de baby zichzelf aandient, dus het moet gepland met flink wat toeters en bellen. Natuurlijk is dat ook te relativeren, er bevallen veel vrouwen met een keizersnede en gaat dat prima. Dan nog ben ik bang dat het weer zo mis gaat, sowieso ben ik nu een jaar bezig met revalideren, dus ik hoef dat nu ook gewoon nog niet te beslissen en zal ik dat alleen doen als ik ook het groene licht van een arts krijg want ik moet nog even wat onderzoeken afwachten om zo te kunnen bepalen of een tweede bevalling wel verantwoord is.
Overigens ben ik het wat betreft het emotionele aspect wel met je eens, ik had er in het begin (natuurlijk ook onder invloed van hormonen) heel veel last van, gevoel gefaald te hebben etc. en dat is de afgelopen 5 maanden wel flink afgezwakt. Maar de fysieke consequenties voor nu en de fysieke risicos van een toekomstige bevalling zijn in mijn geval wel een reeel probleem (mijn kindje is overigens helemaal gezond). Wat niet overgaat door verwachtingen bij te stellen of te relativeren.
zaterdag 30 maart 2019 om 06:47
Ik kijk negatief terug op mijn eerste bevalling. Gevoel van falen door handelen/ opmerkingen van verloskundige. Feitelijk weet ik dat ik niet gefaald heb. De bevalling zit echter in me, is onderdeel van me geworden. Het heeft zo'n enorme indruk gemaakt op een kwetsbaar en belangrijk moment in mijn leven. Ik heb er ook van geleerd: altijd op mezelf vertrouwen en voor mezelf opkomen. Me niet aan de kant laten zetten.
De tweede bevalling...daar kijk ik met warme gevoelens op terug. Ik had een geboorteplan. Praktische wensen hierin opgenomen, maar ook communicatieve, zoals uitleg geven, geen negatieve opmerkingen maken. De bevalling ging vlot, maar wat ik belangrijker vond: ik werd heel fijn geholpen. Misschien helpt het jou ook wel om een geboorteplan te schrijven en er in op te nemen wat voor jou belangrijk is, hoe je graag wil dat er met je omgegaan wordt.
De tweede bevalling...daar kijk ik met warme gevoelens op terug. Ik had een geboorteplan. Praktische wensen hierin opgenomen, maar ook communicatieve, zoals uitleg geven, geen negatieve opmerkingen maken. De bevalling ging vlot, maar wat ik belangrijker vond: ik werd heel fijn geholpen. Misschien helpt het jou ook wel om een geboorteplan te schrijven en er in op te nemen wat voor jou belangrijk is, hoe je graag wil dat er met je omgegaan wordt.
zaterdag 30 maart 2019 om 06:50
dat helpt wel, ik had een geboorteplan en iedereen in het ziekenhuis heeft heel erg zijn best gedaan om het zo prettig mogelijk te laten verlopen (ik heb dus helemaal geen klachten over het ziekenhuis) toch blijft het zo dat als het echt fout gaat dat je aan zo'n plan ook niets meer hebt. Dan nog is het wel een slim idee. Fijn dat je tweede bevalling zo goed ging!Senna1985 schreef: ↑30-03-2019 06:47
De tweede bevalling...daar kijk ik met warme gevoelens op terug. Ik had een geboorteplan. Praktische wensen hierin opgenomen, maar ook communicatieve, zoals uitleg geven, geen negatieve opmerkingen maken. De bevalling ging vlot, maar wat ik belangrijker vond: ik werd heel fijn geholpen. Misschien helpt het jou ook wel om een geboorteplan te schrijven en er in op te nemen wat voor jou belangrijk is, hoe je graag wil dat er met je omgegaan wordt.
dinsdag 2 april 2019 om 20:15
To, ik heb ook een traumatische bevalling gehad. Puur feitelijk/ medisch inhoudelijk was het best een goeie bevalling, en toch heb ik het als traumatisch ervaren, en ook de weken er omheen als heel stressvol. Na 4 maanden stelde de huisarts de diagnose PTSS.
Ik ben twee maanden geleden met EMDR begonnen bij de psycholoog en het heeft me al veel geholpen. Ik slaap stukken beter, de herbelevingen nemen af en ik denk er veel minder aan. Ben zelfs bij iemand op kraamvisite geweest zonder problemen. Het werkt echt!
Hopelijk krijg jij ook gauw therapie, en heb je er ook baat bij.
Ik ben twee maanden geleden met EMDR begonnen bij de psycholoog en het heeft me al veel geholpen. Ik slaap stukken beter, de herbelevingen nemen af en ik denk er veel minder aan. Ben zelfs bij iemand op kraamvisite geweest zonder problemen. Het werkt echt!
Hopelijk krijg jij ook gauw therapie, en heb je er ook baat bij.
dinsdag 2 april 2019 om 20:21
Mijn huisarts heeft in de tussentijd ook de diagnose ptss gesteld en ik ga inderdaad emdr krijgen, ik hoop dat dat helpt! Helaas zijn de wachttijden in mijn woonplaats erg lang, ik kan waarschijnlijk pas over 2 tot 3 maanden beginnen, maar ik hoop echt op net zulke goede resultaten als jij!Skippy85 schreef: ↑02-04-2019 20:15To, ik heb ook een traumatische bevalling gehad. Puur feitelijk/ medisch inhoudelijk was het best een goeie bevalling, en toch heb ik het als traumatisch ervaren, en ook de weken er omheen als heel stressvol. Na 4 maanden stelde de huisarts de diagnose PTSS.
Ik ben twee maanden geleden met EMDR begonnen bij de psycholoog en het heeft me al veel geholpen. Ik slaap stukken beter, de herbelevingen nemen af en ik denk er veel minder aan. Ben zelfs bij iemand op kraamvisite geweest zonder problemen. Het werkt echt!
Hopelijk krijg jij ook gauw therapie, en heb je er ook baat bij.
Elke kraamvisite nu is echt een offer en levert daarna heel veel huilbuien op dus het lijkt me heerlijk om weer gewoon echt blij te kunnen zijn voor iemand anders.
dinsdag 2 april 2019 om 22:05
Ik weet dat het niet logisch klinkt... maar twee redenen:
1. Ik geniet enorm van mijn dochter en wil heel erg graag nog een kind (natuurlijk zie ik op tegen de bevalling maar ondanks alle ellende wil ik daar voorbij kijken)
2. Het duurde best lang om zwanger te raken en als dat nu weer zo zou zijn, voelt wachten echt als verspilde tijd. Ik weet dat het anders kan gaan en als het snel raak is, zou dat heftig zijn, maar het kindje ook echt heel erg welkom.
Het klinkt misschien allemaal beetje tegenstrijdig en ik snap je vraag ook echt, maar daarom willen we er ook zo nuchter mogelijk voor gaan. Niet keihard proberen en ovulatie uitrekenen en weet ik wat allemaal, maar gewoon het fijn hebben samen en mocht het dan snel zo zijn, dan komt het goed.
minik wijzigde dit bericht op 02-04-2019 22:09
Reden: Typfout
Reden: Typfout
0.20% gewijzigd
