Bevallingservaring bij 1e en 2e kind

Ik vond de 2e makkelijker, terwijl ze nagenoeg even groot waren. Bij de eerste knip en pomp, de 2e had ik een klein scheurtje. De 2e was ook een stuk vlotter.

Ik heb vier bevallingen gehad, de tweede vond ik het pittigst. Dat kwam vooral ook omdat ik het mentaal moeilijk had. Dan is de pijn ook veel heftiger. Ik kreeg daarna ook een pnd helaas.

Het zegt niet zoveel.. al lijkt het wel op te gaan, dat de eerste bevalling vaak het zwaarst is omdat ze zeggen dat er dan “een weg moet worden gebaand” En daar geloof ik wel in.

Mijn vierde bevalling ging echt het allerfijnst, wellicht ook door ervaring?

1e: 6 uur gedaan over een halve centimeter ontsluiting, toen ruggenprik en daarna ging het snel.

2e: weeen waren nog niet echt pijnlijk en toen had ik al 8 cm en mocht er geen ruggenprik meer in. Was ook een flitsbevalling. Half 2 in het ziekenhuis, half 4 was hij er.

3e: ingeleid en dat was vreselijk. Weeenstorm en alles.

Mijn eerste bevalling was een inleiding, bevallen met 40+5, 28 uur geduurd, waarvan de laatste 6 uur met ruggenprik, want geen vordering en ik raakte uitgeput. Daarna ging het relatief snel en makkelijk.
Geen nare herinneringen of ervaring an zich hoor, maar het duurde lang en het duurde ook een tijd voordat ik me weer ok voelde ( ook door bloedverlies).

Mijn tweede bevalling begon spontaan, om 02.30 eerste wee, om 05.05 was ze er. Thuis, het ging snel, maar de ervaring was fantastisch. Het plan was het ziekenhuis, maar achteraf was het thuis meer dan prima ( en kon ik ook echt de auto niet meer in).
10 minuten persen ( verloskundige kon me net op bed krijgen toen dat begon) en ik had haar in mijn handen.

Mijn tweede was zwaarder (4700 gram), maar ook mijn eerste was aan de maat (4400 gram). Dat maakte dus niets uit. Beiden geboren met 40+5.

Ik blijf in mijn geval erbij dat ingrijpen/iets starten wat niet uit zichzelf lukte, zorgde voor een ander verloop van de bevalling zelf.
Mijn lichaam was er gewoon nog niet klaar voor en gezien het feit hoe mijn oudste was, de dagen na de bevalling, was zij er wellicht ook nog niet helemaal klaar voor ( al vind ik dat zelf soms wat zweverig klinken).

Mijn jongste had dat allemaal niet, wellicht ook door de ervaring die ik al had van het bevallen en de eerste uren met een baby.

Je weet het gewoon niet wat je staat te wachten, ook een tweede keer niet. Ik gun je een bevalling zoals mijn tweede. Wonderbaarlijk vond ik het, waar ik bij de eerste bevalling vooral heel erg blij was dat het voorbij was en overvallen werd door moeheid zoals ik nog nooit eerder had gevoeld.

2 keizersnedes, beiden zwaar al was herstel bij de 2e zwaarder, complicatie na de keizersnede en een sterilisatie tijdens. En ik was al 36 ipv 30 jaar.

Besloten dat ik zwanger zijn en bevallingen ect nooit meer ging doen, al tijdens begin van de 2e zwangerschap, kreeg dus ook een sterilisatie tijdens de 2e keizersnede, kind eruit, de boel dicht.

Bij mij waren beide bevallingen vrij soepel en snel, aardig gelijk verloop.

Bevalling 1, 39.1 weken begon met breken van de vliezen vroeg in de ochtend. Ik was al medisch door hoge bloeddruk, dus moest tussen de middag naar het ziekenhuis, vruchtwater was helder nog geen weeën. Inleiding en alles besproken voor de volgende dag toen om 18 uur de weeen begonnen, weeenstorm erachteraan en paar uur later kon ik persen, dat duurde wel bijna 2 uur, en uiteindelijk met knip geboren om 22:40.

Bevalling 2, 40.3 weken begon om 22 uur met breken van de vliezen, om 22:30 startte de weeen en 23:30 weer de weeenstorm. 23:45 was vk er, die constateerde hoge bloeddruk dus spoedje ziekenhuis.
0:30 in het ziekenhuis, 1:30 persen en 20 minuten later was hij geboren zonder knip of uitscheuren.
Wel klein formaat baby’s (2845 gram en 3140 gram) kleine hoofdjes

Eerste supersnelle bevalling van 1,5 uur, 1 hechting en dat was omdat ik was ingeknipt. Vliezen gebroken door de verloskundige.

Tweede werd ik ingeleid ivm medische toestand, inleiding mislukt, waarna na 4 dagen en inmiddels weer thuis alsnog mijn vliezen spontaan thuis braken. Vervolgens een horrorbevalling van 18 uur waarin 2 keer een mislukte ruggenprik en uiteindelijk te laat voor pijnbestrijding en kind er uiteindelijk met spoed letterlijk uitgerukt waardoor ik 2847 miljoen hechtingen rijker was.

Kortom: 1e was een eitje, 2e was de hel.

Eerste bevalling was een inleiding na langdurig gebroken vliezen. Het duurde even voor de weeenopwekkers iets gingen doen, maar toen ging het los. Weeënstorm, wist van ellende niet meer hoe ik moest staan/hangen en heb meerdere keren de boel onder gespuugd. Na twee uur dacht ik: dit ga ik niet nog 8 uur doen. Daarna een ruggenprik die scheef zat, maar heel goed de scherpe randjes eraf haalde. Ik had weer controle, en de rest was goed te doen. Wel 1,5 uur persen, met aan het einde pomp en knip, want dochter en ik waren moe. Het was pittig, maar kijk er niet slecht op terug.

Tweede was heel anders. Vliezen braken spontan rond 17 uur. 19:40 eerste wee. Dit werd heel snel heel pittig. Nu kwam de weeenstorm geheel uit mijzelf. Verloskundige kwam gelukkig snel, en ik kon nog net naar het ziekenhuis (wilde ik graag). Onderweg vond ik het echt niet tof meer, en in het ziekenhuis wilde ik erg graag pijnstilling. Ruggenprik, of desnoods iets anders. Verloskundige moest lachen, en gaf aan dat daar echt geen tijd meer voor was. Zij dacht dat ik met een half uur mijn kind in handen zou hebben. Toen dacht ik dat ik dat ook nog wel kon hebben. Werd uiteindelijk een uur, persen duurde even omdat ik m'n draai niet kon vinden. Drie uur na de eerste wee was hij er. Dit ging allemaal heel snel, maar ook hier kijk ik heel goed op terug.

1e 42 wkn ingeleid met gel, 7u later was het er. 2e 40+4 thuis binnen een uur was het er. Wel nog 24u naweeën dat vond ik het ergste van de hele bevalling.

Mijn 3 bevallingen zijn al best lang geleden maar het is als de dag van gisteren!

De eerste was 22 jaar geleden, heb een week in het ziekenhuis gelegen want pas 34 weken zwanger en voortekenen van bevallen. Had iedere dag paar cm ontsluiting kado, amper iets van gemerkt en op dag 7 in ziekenhuis bleek het echt al DE bevalling te zijn. Volledige ontsluiting en spontane persweeen, bleek in de verloskamer. Wel pijnlijk maar na 20 minuten persen werd onze zoon geboren. Ondanks vroeg wel prima op gewicht en longetjes rijp enzo dus volgende dag gewoon lekker naar huis!

Na 4 maanden bleek ik zwanger van onze tweede. Hoe leuk! Die bevalling was minder rooskleurig. Ik was 42.2 dagen zwanger, werd 's middags ingeleid bij verloskundige, werd gestript. De weeen kwamen in de avond goed op gang. Dochter is 's nachts thuis geboren, was een hel van een bevalling want ze bleek klem te liggen achter schaambot. Bij een thuisbevalling niet ideaal en volgens mij zijn dingen tegenwoordig anders dan 21 jaar geleden. Lang verhaal kort - Totaalruptuur bij mij, zuurstoftekort bij dochter en ambulance thuis etc etc. Dochter had achteraf gezien gewoon al veel eerder gehaald moeten worden dan uitzitten tot ruim 42 weken. Ze woog 4300 gram, was veel te groot voor mijn postuur.

Vier jaar later was ik in verwachting van onze derde. Met 38 weken zwangerschap een ingeleide bevalling vanwege de rampzalige bevalling van de tweede. Ging ook weer heel soepel, een bevalling uit de boekjes. Een prachtige zoon van iets van 3600 gram kwam ter wereld.

Grote kinderen uit een kleine, tengere mevrouw.

Zou het allemaal zo weer overdoen. Nondeju, lijkt wel eeuwigheid geleden.

Kort samengevat

Bevalling 1:
- duurde 16 uur
- weëenstorm van uren, als erg pijnlijk ervaren
- telkens als ik ging liggen moest ik overgeven
- ruggenprik
- 45 min persen zonder gevoel, vanwege de prik
- ingeknipt en gescheurd
- placenta kwam net op het nippertje er zelf uit, anders had ik naar de OK gemoeten
- relatief lang herstel

Bevalling 2:
- duurde 7 uur
- weëen waren goed te hebben
- te laat de verloskundige gebeld waardoor we niet meer naar het zkh konden omdat ik al volledige ontsluiting bleek te hebben
- 10 min geperst
- een enkel schrammetje
- vlot herstel

Ik had me bij voor de 2e bevalling er op ingesteld dat die net zo zijn als de eerste. En het was zó fijn dat het niet zo was!

TO; bespreek het met je VK en laat het gebeuren. Meer kun je niet doen.

Eerste bevalling begonnen mijn weeën (met 42 weken) om 02.00 (bye bye nachtrust) uur en was ik enthousiast. He he, eindelijk was het zover. Ik dacht dat die baby nooit meer kwam...
Vanaf 06.00 om de 5 minuten en toen ook verloskundige langsgeweest. Ik zat toen op 3 cm. Yes, het was daadwerkelijk begonnen! De weeën werden na een paar uur minder en begonnen minder krachtig te worden. Tussen 11.00 en 15.00 een vrij rustige periode, waarbij de verlosk. adviseerde om maar wat te gaan rommelen of spelletje spelen. Tijdens het spelletje kolonisten van Catan af en toe een wee wegzuchten en gelukkig kwam het weer terug. Pas vanaf 15.00 was ik weer op storm en kon ik niks meer met het spelletje en heb toen in een innige knuffeling met mijn baarbal gezeten. Ik verwachte (hoopte?) toch wel tegen 18.00 uur dat ik was opgeschoten, want de weeën kwamen stevig en snel en ik was alles bij elkaar al zo lang bezig en had praktisch een nacht slaap gemist. Ik begon moe te worden. Maar helaas zat ik bij controle nog steeds op maar 3 cm. Ze hebben toen de vliezen gebroken en binnen no time kreeg ik een weeënstorm. 3 uur later trok ik het niet meer en wilde dat de verlosk. weer kwam, maar helaas nog steeds maar 3 cm. Met het uitzicht voor ogen dat ik dit blijkbaar nog uren en uren moest zien vol te houden, wilde ik een ruggenprik. Om 23.00 waren we in het ziekenhuis, maar was er geen anesthesist (had dat even gezegd van te voren). Deze moest opgepiept worden. Inmiddels waren door mijn weeën de ontsluiting wel opgeschoven naar 6 cm. en kreeg ik al persweeën waar ik niks mee mocht doen. Godzijdank kreeg ik om 02.00 uur (24 uur na de start van mijn weeën) eindelijk een ruggenprik, hebben ze de pomp hoog gezet zodat ik een soort non stop wee had (voelde ik niks van) en heb ik tegen 06.00 uur mijn eerste kind op de wereld gezet na ca. een uur persen, duwen en trekken en 2 x knippen op dezelfde plek. Ik was er beurs van. Kind was ook groot 4400 gr. en we moesten een nacht in het ziekenhuis blijven.

Ik was na de eerste bevalling doodsbang voor de 2e bevalling, maar dit ging zoveel soepeler!
Ik wist meteen wanneer de weeën nog voorwerk waren (toch nog zo'n 3 uur) en het moment dat het serieus werd. Ik was 40+6 d. Ik heb de verlosk. op bezoek gehad na 5 uur. Ik zat toen op een keurige 5 cm. en dat gaf zoveel moed in tegenstelling tot mijn eerdere bevalling. Na twee uur kreeg ik het erg zwaar en was ik bang dat ik het niet aan zou kunnen. Verlosk. kwam weer, helaas nog maar 6 cm. maar ze wist me ze op te beuren en als team met man weer vertrouwen gekregen. Het ging misschien niet snel, maar er zat zeker vooruitgang en dat geloof had ik nodig. Vier uur later zat ik op 8 cm. en gelukkig is ze toen gebleven, want het ging ineens erg hard. Binnen een half uur volledige ontsluiting met een hoop gegrom van mijn kant en nog een half uur later opnieuw een blozende baby (in mijn eigen bed). Dus deze bevalling duurde bijna de helft van mijn vorige bevalling (15 uur en als je de 3 uur rustigere weeën niet meetelt 12 uur), maar had vooral elke keer een sprongetje vooruit. En dat maakte het goed te doen. En het persen ging zoals het hoorde, zonder getrek aan de baby en geduw op mijn buik. Jongste was iets kleiner 4300 gr. en was er dus met een half uur. Dit was meer zoals in de films

Waar ik de eerste bevalling op een gegeven moment paniek voelde, was dat met de 2e bevalling alleen maar een klein moment en dat werd super goed begeleid en het vertrouwen in mijn lijf hersteld. Voelde me onderdeel van een team in tegenstelling tot bij mijn oudste (waarna een PPD). Dus kan me je zorgen goed voorstellen, maar heb er een mooie ervaring aan overgehouden en dat wens ik jou ook! Zo fijn als het zo mag gaan.

Volgens mij gaan 2e bevallingen bijna altijd sneller en soepeler, omdat je lijf weet wat het moet doen en de weg idd. al gebaand is.
Ik neem aan dat je al zwanger bent, dus ik zou je zorgen ook bespreken met de verloskundige. Heb je dezelfde praktijk?

Je OP klinkt alsof je vindt dat je het zonder ruggenprik zou moeten doen. Waarom? Mij gaf het bij beide bevallingen veel rust om te weten dat pijnbestrijding een optie was als ik het niet meer zou trekken.

Bij de eerste heb ik ook daadwerkelijk een ruggenprik gekregen. Ik werd ingeleid en toen het infuus eindelijk aansloeg ging ik van 0 naar weeënstorm. Ruggenprik was een verademing en hele bevalling duurde in totaal 4 uur.

Bij de tweede begonnen de weeën na strippen. Uiteindelijk ook een weeënstorm en heb toen ook een ruggenprik gevraagd, maar die kreeg ik niet meer, omdat ik al te ver was. En inderdaad, 15 minuten later kon ik gaan persen. Ook in totaal zo’n 4 uur bezig geweest vanaf de eerste echte wee.
Maar als ik op het moment van die weeënstorm nog maar 5 cm ontsluiting had gehad en nog uren door had gemoeten, was ik ook echt weer voor een ruggenprik gegaan.

Begin van de zomer mag ik voor nummer 3 en ook deze keer houd ik de optie voor een ruggenprik achter de hand.

fashionvictim schreef: ↑

04-02-2023 22:15

Kortom: 1e was een eitje, 2e was de hel.

Naar zeg dat het bij jou andersom ging. Klinkt niet fijn.

1e drama bevalling. Dagen weeën uiteindelijk in het zh terecht gekomen wee opwekkers ruggenprik. Uurclang persweeën tegengehouden. Hartslag viel steeds weg. Dus uiteindelijk een knip.

2e om 22u in het ziekenhuis. Petadine prik gehad en 00:45 kind gelanceerd heel klein scheurtje.

Procne schreef: ↑

04-02-2023 22:27

Mij gaf het bij beide bevallingen veel rust om te weten dat pijnbestrijding een optie was als ik het niet meer zou trekken.

Wel even checken of er 's nachts een anesthesist werkt in het ziekenhuis waar je naartoe wilt en/of het vaak voorkomt dat deze soms spoedjes heeft waardoor er geen ruimte is. En na 6 cm. heb ik begrepen, doen ze ook eigenlijk geen ruggenprikken meer. De enige reden waarom ze dat wel deden, was omdat het bij mij erg traag ging. Ik heb hiervan geleerd om door te vragen of de theorie vs praktijk van pijnbestrijding overeenkomt.

Mijn eerste bevalling duurde heel erg lang en er was een dosis weeënopwekkers nodig waarmee een olifant zou kunnen bevallen, want het schoot maar niet op. Na heel lang pijn lijden een ruggenprik gehad. Was geen fijne bevalling, het was pijnlijk en slopend.

Mijn tweede bevalling ging supersnel. Een rustig aanloopje van zo’n 2 uur wat weeën die wel goed te doen waren, een half uur een weeënstorm en de baby was er. Mijn man had ik pas met de weeënstorm wakker gemaakt, want ik dacht dat het vast nog wel heel lang zou duren en dan kon hij beter nu nog maar even slapen. Met de vorige bevalling in zijn achterhoofd maakte hij ook geen haast toen ik hem wakker maakte, zelfs toen ik in paniek riep dat het hoofdje er al uitkwam. De verloskundige kon de baby nog net opvangen, maar dat scheelde maar een haartje.

Bottomline: denk vooral niet dat je tweede bevalling hetzelfde zal verlopen als de eerste!

De derde bevalling duurde weer wat langer trouwens, dus denk ook niet dat per se elke volgende bevalling sneller zal gaan, al gaan gemiddeld tweede bevallingen wel sneller en makkelijker dan eerste bevallingen.

Oh en kleinzerig ben je echt niet. Bevallen doet vaak gewoon @#€&* pijn, dat is echt niet iets wat je erbij verzint, die pijn had je.

Bij mijn eerste heb ik 72u weeën gehad, het begon vrijdagavond maar nog vrij onregelmatig, zaterdavond werd het steeds regelmatiger en heftiger, maar had toen nog maar 1cm, zondagochtend was er nauwelijks progressie had nog maar 2cm, dus thuis nog afwachten. Zondagavond waren de weeën echt heel heftig, toen had ik 4cm en maar was wel meer verweekt, dus lieten ze me blijven. Maandagochtend was ik echt op, om 8:30 had ik nog maar 4,5cm maar wel hele heftige weeën. Toen heb ik een ruggenprik gekregen en weeopwekkers, toen ben ik inslaan gevallen en om 10:30 werd ik wakker van een drukkend gevoel en bleek ik al volledige ontsluiting te hebben en mocht ik gaan persen. Na iets minder dan een uur persen is mijn oudste geboren, ik ben niet gescheurd of geknipt.

Bij mijn tweede begonnen mijn weeën rond 02:00 's nachts, om 5:00 kwam de vk en toen had ik 6cm, besloten om gelijk de oudste naar opa en oma te brengen en naar het geboortehuis te gaan. Om 6:00 had ik 8,5cm ontsluiting. Om 9:00 had ik 9,5cm, ik wilde eigenlijk een ruggenprik omdat ik de pijn heel heftig vond maar daar was geen tijd meer voor. Om 10:20 kreeg ik persweeën en om 10:30 is ze geboren.

Bij mijn derde begonnen mijn weeën weer om 02:00, om 03:30 braken mijn vliezen en om 04:00 was de vk er. Ik had enorme rug- en beenweeën en vooral de rugweeën voelde als persweeën waardoor we allemaal dachten dat ik al wel bijna volledige ontsluiting had. Dat bleek niet zo te zijn, ik zat nog maar op 3cm. Toch besloten de kinderen naar opa en oma te gaan brengen en richting het geboortehuis te gaan. Onderweg bleek helaas dat er nergens binnen een straal van 25km plek was, dus meiden naar opa en oma gebracht en weer naar huis gereden omdat we besloten hadden het dan maar thuis te gaan doen. Toen we net thuis waren kregen we te horen dat er in het WKZ een kamer was vrijgekomen dus toen daarheen gereden. Ik had echt helse pijn maar mijn ontsluiting schoot niet op, om 6:00 nog steeds maar 4cm. Om 6:23 had ik nog steeds maar 4cm en merkte de vk op dat de baby een sterrenkijker was en werd besloten dat ik een ruggenprik zou krijgen. Om 6:37 kwamen de gynaecoloog en anesthesist binnen, precies op het moment dat ik een enorme wee had, de gynaecoloog wilde me even checken en zei toen stom verbaasd 'vind je het gek dat ze zoveel pijn heeft, het hoofdje is er al', 1min later had ik mijn dochter in mijn armen.
Ondanks dat het de snelste bevalling was, was het ook echt de heftigste.. De rug- en beenweeën waren echt verschrikkelijk en ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest.

Kort gezegd, eerste bevalling was een eitjes (ondanks de weeënstorm en dankzij de ruggenprik), tweede bevalling was een hel en het was kantje boord. We waren er beide bijna niet meer geweest. Een derde bevalling komt er dus niet meer.

Bevalling 1 duurde in totaal 4 uur waarvan de laatste 10 minuten persen. Zonder knip of scheur geboren (ziekenhuis). Van bevalling 2 werd ik s'morgens om half 6 wakker van een enorme wee. 3 kwartier later geboren in 1 wee op de haastig klaar gezette baarstoel want ik kwam het bed niet meer op. Was thuis en ook zonder knip of scheur. Bij bevalling 3 belde ik de verloskundige omdat ik weer vanuit het niets giga weeën had. Toen ze een kwartier later arriveerde, stuurde ze mij meteen naar boven. Halverwege de trap voelde ik het hoofdje eruit floepen. Kind is dus op de trap geboren in één perswee. Ook weer zonder knip of scheur. Was fijn al die vlotte bevallingen maar ik heb bij alle 3 lang last gehad van bijzonder pijnlijke naweeën. Met name als ik de baby aanlegde. Dat was echt niet lollig.

.

stipjepipje schreef: ↑

04-02-2023 23:07

Bedankt tot zover! Mijn baby was idd ook groot, 4kg bij 40+3 en een vrij groot hoofd

Waarom ik het gevoel heb zonder ruggenprik te moeten… bij de eerste hebben ze 2x misgeprikt en dat was zó akelig! Ook voor ruggenprik dus een beetje bang. Wel afgesproken dat alleen de expert hem zet en niet de anesthesist in opleiding zoals met zoontje (is universitair zh).
Verwacht nu een dochter, ben 37 weken.
Tweede reden waarom ik gevoel heb zonder ruggenprik te moeten… er is enigszins een verband tussen huilbabys en ingrepen in de vorm van wee-opwekkers. En aangezien de ruggenprik mijn weeën stil legden.. en mijn zoontje was heel pittig de eerste 4 maanden.

Maar zo te lezen hoeft het idd niet weer zo te gaan zoals bij eerste waarbij ontsluiting niet opschiet. Al ben ik toch het bangst voor dat ik de ontsluitingsweeën al niet kan handelen waardoor ik verkramp van pijn en dus de ontsluiting blijft hangen…

Ik zal er maar gewoon aan moeten geloven en een ruggenprik kan altijd nog (tenzij voorbij 6cm natuurlijk). Er is in elk geval altijd een anesthesist aanwezig, kan wel Max uur duren indien het druk is.

Ik snap je zorgen. En die zorgen neem je het beste weg door duidelijke afspraken te maken. Ittt (if this than that). Dus weten welk ziekenhuis 's nachts een anesthesist heeft. Misschien ook in het ziekenhuis bevallen (als dat idee je gerust stelt)? Andere pijnstilling bespreken (de Remifentanil pomp?), en misschien ook wat stress reductie door lekker veel te ontspannen deze laatste weken.
Er zijn hier veel vrouwen te vinden die op basis van hun eerste bevalling opzagen tegen de 2e, terwijl deze heel vaak meeviel. Je onbevangenheid is weg, maar je hebt een meer ervaren lichaam ervoor terug en dat gaat je helpen.

Na de eerste dacht ik: ik neem gewoon meteen een ruggeprik. Maar ik mocht geen medicatie meer dus heb het helemaal zonder gedaan. En dat was best te doen (al weet ik heel veel dingen te noemen die ik liever doe dan bevallen).