Zwanger
alle pijlers
Bijna 40jr, nu 3x mis gegaan bij zwangerschap , en nu?
donderdag 4 januari 2018 11:13
Graag wil ik mijn verhaal van mij afschrijven.
Ruim 2 jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen, ondanks dat het snel was , hebben we een jaar geleden besloten om proberen zwanger te worden.
Tot onze verbazing was ik op mijn leeftijd, toen 38, in 1x zwanger. Helaas resulteerde dit bij 8 weken in een miskraam, een missed abortion
Na een cytotec behandeling hebben we besloten er weer voor te gaan, de tweede keer, helaas op de echo bij 7 weken een niet gegroeide vrucht cq lege vruchtzak, en wederom een cytotec behandeling gehad. De moed zakte me toen al in de schoenen. Dit wil ik nooit meer dacht ik. Toch een derde keer geprobeerd , bizar en fijn hoe snel ik zwanger word overigens. Na 2 goede echo’s bij 8 en 11 weken , zagen ze op de echo van ruim 12 weken ineens ernstige afwijkingen die niet met het leven verenigbaar waren. Ook dit zou weer een miskraam worden, net op het moment dat we voorzichtig een beetje durfden te hopen op ons eerste kindje
We hebben besloten niet af te wachten tot de miskraam vanzelf kwam maar hebben de zwangerschap middels curettage laten beëindigen.
we zijn intens verdrietig. We hebben altijd gezegd dat we gewoon zouden proberen, en als het niet zou lukken ( gezien onze leeftijd ) we daar vrede mee zouden hebben. Maar nu je voor dat bijna feit staat....
Ik word bijna 40jr. Willen we het nog een keer proberen? Al zou ik een 4e keer een miskraam niet verdragen denk ik. Maar dat betekent verder zonder kinderen.
Vragen waar niemand antwoord op heeft. Het vertrouwen op een goede zwangerschap is wel een beetje weg. Eerst 1 miskraam, dan hoop je de tweede keer in ieder geval op een kloppend hartje, en nu waren we de 12 weken gepasseerd en gaat het nog mis.
Overigens zijn er geen afwijkingen oid bij ons gevonden en is het gewoon domme pech en de leeftijd ( meer kans op een miskraam)
Ik heb hulp gezocht via het ziekenhuis en lees wat boeken over rouw en verlies bij miskraam/ zwangerschapsafbreking
En het is fijn om hier mijn verhaal te schrijven.
Ruim 2 jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen, ondanks dat het snel was , hebben we een jaar geleden besloten om proberen zwanger te worden.
Tot onze verbazing was ik op mijn leeftijd, toen 38, in 1x zwanger. Helaas resulteerde dit bij 8 weken in een miskraam, een missed abortion
Na een cytotec behandeling hebben we besloten er weer voor te gaan, de tweede keer, helaas op de echo bij 7 weken een niet gegroeide vrucht cq lege vruchtzak, en wederom een cytotec behandeling gehad. De moed zakte me toen al in de schoenen. Dit wil ik nooit meer dacht ik. Toch een derde keer geprobeerd , bizar en fijn hoe snel ik zwanger word overigens. Na 2 goede echo’s bij 8 en 11 weken , zagen ze op de echo van ruim 12 weken ineens ernstige afwijkingen die niet met het leven verenigbaar waren. Ook dit zou weer een miskraam worden, net op het moment dat we voorzichtig een beetje durfden te hopen op ons eerste kindje
We hebben besloten niet af te wachten tot de miskraam vanzelf kwam maar hebben de zwangerschap middels curettage laten beëindigen.
we zijn intens verdrietig. We hebben altijd gezegd dat we gewoon zouden proberen, en als het niet zou lukken ( gezien onze leeftijd ) we daar vrede mee zouden hebben. Maar nu je voor dat bijna feit staat....
Ik word bijna 40jr. Willen we het nog een keer proberen? Al zou ik een 4e keer een miskraam niet verdragen denk ik. Maar dat betekent verder zonder kinderen.
Vragen waar niemand antwoord op heeft. Het vertrouwen op een goede zwangerschap is wel een beetje weg. Eerst 1 miskraam, dan hoop je de tweede keer in ieder geval op een kloppend hartje, en nu waren we de 12 weken gepasseerd en gaat het nog mis.
Overigens zijn er geen afwijkingen oid bij ons gevonden en is het gewoon domme pech en de leeftijd ( meer kans op een miskraam)
Ik heb hulp gezocht via het ziekenhuis en lees wat boeken over rouw en verlies bij miskraam/ zwangerschapsafbreking
En het is fijn om hier mijn verhaal te schrijven.
honing14 wijzigde dit bericht op 04-01-2018 11:22
Reden: Fout
Reden: Fout
0.27% gewijzigd
maandag 8 januari 2018 11:34
Lieve reacties Noor85 , koffiekop en gek op bloemen.
we zijn nu bijna 2 weken verder na het slechte nieuws en een week na de curettage. Voel me fysiek goed. Mogelijk ook doordat het HCG daalt en ik niet meer misselijk ben, weer trek heb en minder moe ben. Gek hoe snel die zwangerschapsklachten verdwijnen.
Nog wel echt verdrietig maar mijn vriend en ik kunnen goed met elkaar praten en we steunen elkaar.
Heel bizar hoe snel je toch weer denk: toch nog een keer proberen?
Begrijp me goed, dit is echt nog geen 100% beslissing , we gaan over 3 weken eerst nog praten met de gynaecoloog in ziekenhuis.
Maar tijdens die week van heftige diagnose en curettage en de dagen erna denk je , dit nooit meer. Maar na enkele dagen als de eerste heftige emoties weer zakken ga je toch weer denken aan proberen. Vind dit wel heel raar en bizar. Schaam me er ook een beetje voor , ik was zo verdrietig en nog steeds wel hoor maar je klimt ( gelukkig) toch ook weer een beetje uit het dal.
we zijn nu bijna 2 weken verder na het slechte nieuws en een week na de curettage. Voel me fysiek goed. Mogelijk ook doordat het HCG daalt en ik niet meer misselijk ben, weer trek heb en minder moe ben. Gek hoe snel die zwangerschapsklachten verdwijnen.
Nog wel echt verdrietig maar mijn vriend en ik kunnen goed met elkaar praten en we steunen elkaar.
Heel bizar hoe snel je toch weer denk: toch nog een keer proberen?
Begrijp me goed, dit is echt nog geen 100% beslissing , we gaan over 3 weken eerst nog praten met de gynaecoloog in ziekenhuis.
Maar tijdens die week van heftige diagnose en curettage en de dagen erna denk je , dit nooit meer. Maar na enkele dagen als de eerste heftige emoties weer zakken ga je toch weer denken aan proberen. Vind dit wel heel raar en bizar. Schaam me er ook een beetje voor , ik was zo verdrietig en nog steeds wel hoor maar je klimt ( gelukkig) toch ook weer een beetje uit het dal.
vrijdag 12 januari 2018 11:02
Ben nu een week na de curettage
Op zich gaat het wel goed Gelukkig geen lichamelijke problemen
Bloedverlies is ook gestopt.
Emotioneel nog wel labiel.
Van de week een gesprek gehad in het ziekenhuis. Advies is nu eerst echt goed te rouwen en verwerken.
Ik zou wel met lotgenoten van gedachten willen wisselen.
Zoveel 39 of 40’ers zijn er toch niet die voor de eerste gaan
Op zich gaat het wel goed Gelukkig geen lichamelijke problemen
Bloedverlies is ook gestopt.
Emotioneel nog wel labiel.
Van de week een gesprek gehad in het ziekenhuis. Advies is nu eerst echt goed te rouwen en verwerken.
Ik zou wel met lotgenoten van gedachten willen wisselen.
Zoveel 39 of 40’ers zijn er toch niet die voor de eerste gaan
vrijdag 12 januari 2018 14:12
vrijdag 12 januari 2018 14:21
Ik ben onbegrepen verminderd vruchtbaar. Ik ben zo’n 14 jaar bezig geweest met zwanger worden, op mijn 38 raakte ik opeens toch spontaan zwanger.
Maar de vreugde was helaas van korte duur. Het werd een miskraam.
Daarna heb ik er een streep doorgezet. Ik was er klaar mee.
Nu ben ik 3 jaar later best tevreden met hoe het gelopen is. Ik geniet nu van een kindvrij I.p.v. kinderloos bestaan.
Ik zou het nog wel proberen hoor, in jouw situatie, maar ik probeer te zeggen dat een kindvrij leven ook leuk is, als je ervoor openstaat.
Maar de vreugde was helaas van korte duur. Het werd een miskraam.
Daarna heb ik er een streep doorgezet. Ik was er klaar mee.
Nu ben ik 3 jaar later best tevreden met hoe het gelopen is. Ik geniet nu van een kindvrij I.p.v. kinderloos bestaan.
Ik zou het nog wel proberen hoor, in jouw situatie, maar ik probeer te zeggen dat een kindvrij leven ook leuk is, als je ervoor openstaat.
Here I am - now what are your other two wishes...
woensdag 17 januari 2018 18:22
Wat verdrietig bij jullie die 2 vroege miskramen en daarna nog eentje waarbij je alweer wat verder was en al durfde te hopen... en dat allemaal binnen een jaar 
Ik vind je nog niet zo heel oud en volgens mij heb je nog genoeg kans, maar het is emotioneel wel heel veel zo vlak achter elkaar, en telkens die hormonen. ... ik ken zelf zat mensen die gezonde kindjes hebben gekregen rond hun 40e, en ik denk dan ook niet dat je je deadline al hebt gehaald. .. helemaal omdat je zo snel zwanger bent geworden. Misschien is het gewoon pech geweest.
Ik herken het al snel weer vooruit kijken na de miskraam. Ik heb zelf in september een miskraam gehad (missed abortion) bij 10 weken, curettage geworden omdat het niet op gang kwam. Ik zat echt wel diep, helemaal van mn rose wolk gedonderd, hormonen die van alles doen, maar bij de volgende cyclus dacht ik alleen maar aan de kans die ik weer wilde pakken en het was direct weer raak (inmiddels 37 jaar). Je bent als mens toch geneigd weer vooruit te willen en te hopen, en gelukkig maar!
We zitten nu weer in een nare situatie, dat heb je gelezen in het andere topic... na een paar spannende echo's uiteindelijk een hele goede 12 weken echo, dunne nekplooi, sterk kloppend hartje, positieve gynaecoloog en echoscopiste... net voorzichtig aan blij durven zijn, iedereen ingelicht en blij, nee krijgen we deze week een enorm slechte nipt uitslag waar we helemaal niet meer op rekenden eigenlijk. .. mogelijk een genetische afwijking die niet met het leven verenigbaar is. Vruchtwaterpunctie en onderzoeken volgen nog (de eerste kan pas vanaf 16 weken, wordt eind deze maand). We blijven tegen beter weten in wel hopen op het beste, dat het bijvoorbeeld niet in het kindje zit omdat de nekplooi anders toch wel heel dik geweest zou zijn? Maar dan kan het ook uit de placenta komen en dat kan ook weer zeer ernstige problemen geven... kan, maar hoeft niet.
Het idee dat het mis gaat en we hierna weer met lege handen staan, en ik met een lege buik, ik moet er nog even niet aan denken
Nu hebben we nog 'iets'. Maar toch stop ik de zwangerschap een beetje weg nu, geen strakke jurkjes meer waarin je het goed ziet...
Ik kan me misschien een beetje voorstellen hoe jullie je nu moeten voelen. Angstig, omdat je nog iets ouder bent dan ik en minder tijd hebt. Maar nogmaals, ik ken zat mensen die nog enkele gezonde kinderen hebben gekregen rond jouw leeftijd. En tegenwoordig ben je wat mij betreft ook niet direct een 'oude moeder of vader' , je bent zo oud als je je gedraagt...
De medische molen, ik zou er zelf niet in willen denk ik, is ook minder nodig als je makkelijk spontaan zwanger wordt... wel is een goed contact met je gyn en goede begeleiding bij je zorgen superbelangrijk...
Ook voor jou een
en heel veel sterkte!
Ik vind je nog niet zo heel oud en volgens mij heb je nog genoeg kans, maar het is emotioneel wel heel veel zo vlak achter elkaar, en telkens die hormonen. ... ik ken zelf zat mensen die gezonde kindjes hebben gekregen rond hun 40e, en ik denk dan ook niet dat je je deadline al hebt gehaald. .. helemaal omdat je zo snel zwanger bent geworden. Misschien is het gewoon pech geweest.
Ik herken het al snel weer vooruit kijken na de miskraam. Ik heb zelf in september een miskraam gehad (missed abortion) bij 10 weken, curettage geworden omdat het niet op gang kwam. Ik zat echt wel diep, helemaal van mn rose wolk gedonderd, hormonen die van alles doen, maar bij de volgende cyclus dacht ik alleen maar aan de kans die ik weer wilde pakken en het was direct weer raak (inmiddels 37 jaar). Je bent als mens toch geneigd weer vooruit te willen en te hopen, en gelukkig maar!
We zitten nu weer in een nare situatie, dat heb je gelezen in het andere topic... na een paar spannende echo's uiteindelijk een hele goede 12 weken echo, dunne nekplooi, sterk kloppend hartje, positieve gynaecoloog en echoscopiste... net voorzichtig aan blij durven zijn, iedereen ingelicht en blij, nee krijgen we deze week een enorm slechte nipt uitslag waar we helemaal niet meer op rekenden eigenlijk. .. mogelijk een genetische afwijking die niet met het leven verenigbaar is. Vruchtwaterpunctie en onderzoeken volgen nog (de eerste kan pas vanaf 16 weken, wordt eind deze maand). We blijven tegen beter weten in wel hopen op het beste, dat het bijvoorbeeld niet in het kindje zit omdat de nekplooi anders toch wel heel dik geweest zou zijn? Maar dan kan het ook uit de placenta komen en dat kan ook weer zeer ernstige problemen geven... kan, maar hoeft niet.
Het idee dat het mis gaat en we hierna weer met lege handen staan, en ik met een lege buik, ik moet er nog even niet aan denken
Nu hebben we nog 'iets'. Maar toch stop ik de zwangerschap een beetje weg nu, geen strakke jurkjes meer waarin je het goed ziet... Ik kan me misschien een beetje voorstellen hoe jullie je nu moeten voelen. Angstig, omdat je nog iets ouder bent dan ik en minder tijd hebt. Maar nogmaals, ik ken zat mensen die nog enkele gezonde kinderen hebben gekregen rond jouw leeftijd. En tegenwoordig ben je wat mij betreft ook niet direct een 'oude moeder of vader' , je bent zo oud als je je gedraagt...
De medische molen, ik zou er zelf niet in willen denk ik, is ook minder nodig als je makkelijk spontaan zwanger wordt... wel is een goed contact met je gyn en goede begeleiding bij je zorgen superbelangrijk...
Ook voor jou een
en heel veel sterkte!
donderdag 18 januari 2018 15:24
@ Mieremuis Bedankt voor je reactie !
Ik hoop echt zo op een goede uitkomst voor jullie.
Jij hebt dus ook al een MA op je naam staan....
Zo verdrietig allemaal... Je gelooft bijna niet dat het bij sommige zo zonder problemen kan gaan.
Wij delen hetzelfde beroep Mieremuis, vandaar dat je me ook een beetje opviel in de Juli groep.
Nogmaals ik hoop echt op een goede afloop voor jullie
Mocht je contact willen, dan stuur je me maar een PB
Ik hoop echt zo op een goede uitkomst voor jullie.
Jij hebt dus ook al een MA op je naam staan....
Zo verdrietig allemaal... Je gelooft bijna niet dat het bij sommige zo zonder problemen kan gaan.
Wij delen hetzelfde beroep Mieremuis, vandaar dat je me ook een beetje opviel in de Juli groep.
Nogmaals ik hoop echt op een goede afloop voor jullie
Mocht je contact willen, dan stuur je me maar een PB
zondag 21 januari 2018 21:49
Ik denk dat je alles uit de kast moet halen en er helemaal voor moet blijven gaan. Het verdriet heb je toch al en als je nu stopt omdat je bang bent heb je dan niet in de toekomst spijt: “Wat als ik het nog 1 of 2 x geprobeerd had”?
Ik ben misschien kort door de bocht, kan je draagkracht niet inschatten maar dit is wat ik zou doen![☺️]()
Ik ben misschien kort door de bocht, kan je draagkracht niet inschatten maar dit is wat ik zou doen
dinsdag 23 januari 2018 18:45
Ik heb zelf twee miskramen gehad, waarvan eentje nog met veertien weken. Aanvankelijk voelde ik me nog best prima, maar drie maanden later kwam de klap. Ik heb uiteindelijk bij een psycholoog gelopen die gespecialiseerd was in zwangerschappen, en heb daar heel veel aan gehad.
Je wordt makkelijk zwanger, dus ik zou zeker niet opgeven. Wij hebben destijds wel een pauze genomen, maar ik was toen 30. Een paar weken terug ben ik bevallen van de tweede, dus bij ons is het uiteindelijk gelukt.
Maar ik zal nooit vergeten hoe verdrietig en radeloos ik ben geweest. En ik dacht vaak: ik zou dit zoveel beter aan kunnen als ik zou weten dat het goed kwam. Sterkte!
Je wordt makkelijk zwanger, dus ik zou zeker niet opgeven. Wij hebben destijds wel een pauze genomen, maar ik was toen 30. Een paar weken terug ben ik bevallen van de tweede, dus bij ons is het uiteindelijk gelukt.
Maar ik zal nooit vergeten hoe verdrietig en radeloos ik ben geweest. En ik dacht vaak: ik zou dit zoveel beter aan kunnen als ik zou weten dat het goed kwam. Sterkte!
vrijdag 29 juni 2018 10:24
Even een ego post
Nu 1-2 dgn overtijd Voel steeds gerommel in mijn onderbuik , twee dagen geleden echt alsof ik ongesteld werd Nu een soort gerommel , geen kramp
Ik ben met vlagen misselijk en heb voor mijn gevoel “volle “ borsten , tepels zijn gevoelig
........
Durf gewoon niet te testen Ik wacht toch naar maar even af Ik vind het doodeng gezien mijn voorgeschiedenis van 2 missed abortions en 1 afbreking bij 14 weken ivm ernstige afwijkingen.
Ik ben ondertussen 40 geworden
Nu 1-2 dgn overtijd Voel steeds gerommel in mijn onderbuik , twee dagen geleden echt alsof ik ongesteld werd Nu een soort gerommel , geen kramp
Ik ben met vlagen misselijk en heb voor mijn gevoel “volle “ borsten , tepels zijn gevoelig
........
Durf gewoon niet te testen Ik wacht toch naar maar even af Ik vind het doodeng gezien mijn voorgeschiedenis van 2 missed abortions en 1 afbreking bij 14 weken ivm ernstige afwijkingen.
Ik ben ondertussen 40 geworden
.
!!! 