Brandend verlangen na 3 baby's. Wat te doen

11-01-2017 21:02 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb 3 kids en mijn jongste wordt al snel een jaar. Ik vind de kraamtijd zo geweldig dat ik er echt moeite mee heb dat dit de laatste gaat worden. Ik lig er wakker van en heb het natuurlijk met mijn man besproken maar we zijn het er wel over eens dat het zo mooi is geweest. Nu denk ik er aan het roer compleet om te gooien en van mijn werk als Hr assistente over te gaan naar kraamverzorgster om toch het brandende verlangen te kunnen blussen. Is het verstandig, is dit wel normaal? Zijn het misschien de hormonen nu nog?
It's nice to be important, but it's more important to be nice.
Klinkt als een luxe probleem. Als het beroep je aantrekt, waarom niet verder onderzoeken of het iets voor je is?
Nou waarom niet, als het beroep je leuk lijkt. Je kan je er is in verdiepen om te kijken of het in te passen is in jullie leven. Want kraamverzorgster heeft wel onregelmatige werktijden en kan ook midden in de nacht opgeroepen worden
Alle reacties Link kopieren
Een eigen kind is toch heel iets anders dan in de buurt zijn van andermans kind?

Persoonlijk vind ik dat een middagje bij het kind van mijn nicht mijn kinderwens alleen maar sterker maakt.



En wat trekt je precies aan in de kraamtijd dat je eigen kinderen je nu niet meer kunnen geven? En zou je kinderwens stoppen na een vierde kind, of zou je kunnen doorgaan tot nummer twintig?
Alle reacties Link kopieren
Is meer dan het kind alleen dus een vierde zou geen eindpunt zijn.
It's nice to be important, but it's more important to be nice.
quote:Nicegirlmirrie schreef op 11 januari 2017 @ 21:17:

Is meer dan het kind alleen dus een vierde zou geen eindpunt zijn.Als kraamverzorgster beleef je de kraamtijd wel heel anders
Alle reacties Link kopieren
quote:Nicegirlmirrie schreef op 11 januari 2017 @ 21:17:

Is meer dan het kind alleen dus een vierde zou geen eindpunt zijn.Als dit een antwoord is op mijn drie vragen, dan snap ik niet wat je precies bedoelt.
Dit zijn je hormonen.

Echt hoor, na mijn tweede wilde ik ook kraamzuster worden of iets dergelijks en het liefst wilde ik nog tig kinderen.

Gelukkig kon ik toen geen gehoor aan die wens geven en na 1 a anderhalf jaar was het verdwenen.

Dus niet impulsief je baan opzeggen. Wacht er een jaar mee en als je dan nog wil switchen kun je gaan onderzoeken hoe je dat aan moet pakken.
quote:Starshine-2 schreef op 11 januari 2017 @ 21:27:

Dit zijn je hormonen.

Echt hoor, na mijn tweede wilde ik ook kraamzuster worden of iets dergelijks en het liefst wilde ik nog tig kinderen.

Gelukkig kon ik toen geen gehoor aan die wens geven en na 1 a anderhalf jaar was het verdwenen.

Dus niet impulsief je baan opzeggen. Wacht er een jaar mee en als je dan nog wil switchen kun je gaan onderzoeken hoe je dat aan moet pakken.

Haha, ik ook precies zo!



Was al van alles aan het uitzoeken. Tot het besef kwam dat het beroep zelf me helemaal niet trok. Zeker niet in combinatie met twee jonge kinderen. Vaak 's nachts weg, onregelmatige diensten en vooral ook de vieze karweitjes die erbij horen....



Dus ik heb nog steeds dezelfde baan.
Alle reacties Link kopieren
quote:montblanc schreef op 11 januari 2017 @ 21:08:

Een eigen kind is toch heel iets anders dan in de buurt zijn van andermans kind?

Persoonlijk vind ik dat een middagje bij het kind van mijn nicht mijn kinderwens alleen maar sterker maakt.



En wat trekt je precies aan in de kraamtijd dat je eigen kinderen je nu niet meer kunnen geven? En zou je kinderwens stoppen na een vierde kind, of zou je kunnen doorgaan tot nummer twintig?Hier ben ik ook wel benieuwd naar. Verder vind ik het niet echt normaal nee.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kun je een snuffelstage doen? Het lijkt me geen fijne baan om te combineren met een gezin en ik vraag me ook af hoeveel je echt met de baby bent ipv het huishouden doet.
Oh ja, wij hebben hier thuis ook zoiets. Mijn man heeft een brandend verlangen naar net nieuw aangeschafte auto's. De geur van nieuw leer, het knisperen van de verse banden op de oprijlaan, de bewonderende visite na elke aanschaf. We kregen helaas geen vergunning voor een elfde parkeerdek op onze garage dus nu is hij autoverkoper geworden.

Alle reacties Link kopieren
quote:Lamis schreef op 11 januari 2017 @ 21:30:

[...]



Haha, ik ook precies zo!



Was al van alles aan het uitzoeken. Tot het besef kwam dat het beroep zelf me helemaal niet trok. Zeker niet in combinatie met twee jonge kinderen. Vaak 's nachts weg, onregelmatige diensten en vooral ook de vieze karweitjes die erbij horen....



Dus ik heb nog steeds dezelfde baan. Hier ook precies hetzelfde
Alle reacties Link kopieren
quote:Starshine-2 schreef op 11 januari 2017 @ 21:27:

Dit zijn je hormonen.

Echt hoor, na mijn tweede wilde ik ook kraamzuster worden of iets dergelijks en het liefst wilde ik nog tig kinderen.

Gelukkig kon ik toen geen gehoor aan die wens geven en na 1 a anderhalf jaar was het verdwenen.

Dus niet impulsief je baan opzeggen. Wacht er een jaar mee en als je dan nog wil switchen kun je gaan onderzoeken hoe je dat aan moet pakken.Oei herkenbaar. Ik heb dit ook geroepen
Met een doekkie erover zijn de meeste dingen toch beter
Alle reacties Link kopieren
quote:Lamis schreef op 11 januari 2017 @ 21:30:

[...]



Haha, ik ook precies zo!



Was al van alles aan het uitzoeken. Tot het besef kwam dat het beroep zelf me helemaal niet trok. Zeker niet in combinatie met twee jonge kinderen. Vaak 's nachts weg, onregelmatige diensten en vooral ook de vieze karweitjes die erbij horen....



Dus ik heb nog steeds dezelfde baan.

Ik herken het gevoel ook, na de geboorte van mijn eerste keek ik afleveringen van 19 kids and counting om me dan maar voor te bereiden op een héél groot gezin

Is gelukkig overgewaaid. Als je nog maar enigszins het idee hebt dat dit idee je door hormonen is ingegeven zou ik echt nog een jaar of twee wachten. Het lijkt mij namelijk echt niet vergelijkbaar met je eigen kraamtijd en de flexibiliteit die er van je verlangd wordt lijkt mij juist veel vragen van je eigen gezinstijd.
quote:Starshine-2 schreef op 11 januari 2017 @ 21:27:

Dit zijn je hormonen.

Echt hoor, na mijn tweede wilde ik ook kraamzuster worden of iets dergelijks en het liefst wilde ik nog tig kinderen.

Gelukkig kon ik toen geen gehoor aan die wens geven en na 1 a anderhalf jaar was het verdwenen.

Dus niet impulsief je baan opzeggen. Wacht er een jaar mee en als je dan nog wil switchen kun je gaan onderzoeken hoe je dat aan moet pakken.Herkenbaar
Ik heb dat ook lang gehad. En toen duidelijk werd dat mijn man het wel welletjes vond na de tweede werd dat nog veel erger. En ik wilde daarom ook kraamverzorgende worden. En toen bleek dat het heel hard werken is, op onmogelijke tijden en onmogelijk te combineren met een jong gezin en de werktijden van man en dat alles voor het minimumloon. En dat andermans kraamtijd onvergelijkbaar is met je eigen kraamtijd. En ik houd ook helemaal niet van het huishouden doen bij mezelf, laat staan bij een ander.



Gelukkig besefte ik op tijd dat dit gevoel wel een hele slechte reden was voor een carriereswitch. Maar die weemoed naar de babytijd, die heb ik bij vlagen nog steeds terwijl mijn jongste al 8 is. Ik denk niet dat het ooit over gaat, ik kan er inmiddels wel wat beter mee omgaan.
quote:Labalade schreef op 11 januari 2017 @ 21:43:Oh ja, wij hebben hier thuis ook zoiets. Mijn man heeft een brandend verlangen naar net nieuw aangeschafte auto's. De geur van nieuw leer, het knisperen van de verse banden op de oprijlaan, de bewonderende visite na elke aanschaf. We kregen helaas geen vergunning voor een elfde parkeerdek op onze garage dus nu is hij autoverkoper geworden.

Ik heb nooit een kinderwens gehad en denk nog weleens met weemoed terug aan mijn kleine, dikke, schattige dreumes.
Alle reacties Link kopieren
Ik ken een vrouw die opvang doet van baby.s die ter adoptie worden afgestaan. In Nederland is het zo dat een baby die ter adoptie wordt aangeboden direct na de geboorte, nooit meteen naar de adoptieouders gaat. De baby gaat eerst drie maanden in een pleeggezin. Die vrouw had al ruim twintig baby.s verzorgd. Dus van dag 1 totdat ze 3 maanden zijn en naar hun adoptieouders gaan. Moest hieraan denken toen ik je verhaal las. Ik herken je gevoel overigens wel. Zou zelf ook zó graag nog eens zwanger willen zijn en een mooie kraamtijd willen. Dat gevoel heb ik na 6 jaar nog steeds....

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven