Zwanger
alle pijlers
Eerst geen hartslag, daarna ineens wel!
maandag 17 september 2018 om 22:01
Ha allemaal,
Ik heb vandaag iets bijzonders meegemaakt, waarvan ik hoop dat iemand zijn ervaringen met mij kan delen. Want de moed is mij een beetje in de schoenen gezakt.
Ik heb 1,5 week geleden een echo gehad (vroege echo ivm miskraam) Waarop alles nog moeilijk te zien was, maar wel een hartslag. De echoscopiste had eigenlijk geen idee hoe ver maar zij schatte 5 weken volgens mijn berekeningen moest dit bijna 7 weken zijn. Doordat ik een miskraam heb gehad is mijn cyclus erg rommelig, soms 3 weken ertussen maar ook 2 x 5 weken. Zij zei dat dat kon verklaren dat het wel kleiner was, niets om zorgen te maken.
Een week later kwam ik terug (afgelopen zaterdag) en de dame was binnen paar seconden klaar en zij dat het heel jammer was maar dat het vruchtje wel was gegroeid maar de hartactiviteit er niet meer was. Wij verdrietig naar huis, want dit was de tweede miskraam in een half jaar.
Vandaag was ik in het ziekenhuis om te kijken of het 'al loskomt' want ik voel me nog super zwanger en te kijken wat nu het gesprek wordt wat te doen. Maar de echoscopiste bleef heel stil, wel minuten lang, metingen doen, inzoomen etc. En zei toen: ik zie toch echt hartactiviteit. De echoscopiste vond ook niet dat het te klein was, vond het een gewone intacte zwangerschap en had wat aan te merken op de meetmanier van de vorige echoscopiste die vooral aan de buitenkant van de buik keek. Ze zei houd de moed erin! We kijken volgende week verder.
Het gesprek erna met de gyn was iets minder positief. Ze vond de hartactiviteit wel traag, wat aangaf dat het nog alle kanten opkan. Ook iets aan de kleine kant als ze rekenen vanaf laatste dag menstruatie. Ze kunnen namelijk erg moeilijk meten wanneer de bevruchting was, omdat het allemaal zo onregelmatig is. Het stemde hun wel positief dat ik pas zo laat een goede positieve test had. Dat zou betekenen dat ik nu 7 weken zou zijn, ipv 8 / 8,5.
Ik weet even niet meer wat ik nu moet denken en voelen... Ik zag vooral de twijfels bij deze medici. Ik wil zo graag de moed erin houden. Maar ben ook best onzeker door de vorige keer.
Heeft er iemand zoiets meegemaakt? En kan die groeiachterstand nog goed komen? En heeft iemand ervaring met 'trage hartactiviteit'? Hope so!
Ik heb vandaag iets bijzonders meegemaakt, waarvan ik hoop dat iemand zijn ervaringen met mij kan delen. Want de moed is mij een beetje in de schoenen gezakt.
Ik heb 1,5 week geleden een echo gehad (vroege echo ivm miskraam) Waarop alles nog moeilijk te zien was, maar wel een hartslag. De echoscopiste had eigenlijk geen idee hoe ver maar zij schatte 5 weken volgens mijn berekeningen moest dit bijna 7 weken zijn. Doordat ik een miskraam heb gehad is mijn cyclus erg rommelig, soms 3 weken ertussen maar ook 2 x 5 weken. Zij zei dat dat kon verklaren dat het wel kleiner was, niets om zorgen te maken.
Een week later kwam ik terug (afgelopen zaterdag) en de dame was binnen paar seconden klaar en zij dat het heel jammer was maar dat het vruchtje wel was gegroeid maar de hartactiviteit er niet meer was. Wij verdrietig naar huis, want dit was de tweede miskraam in een half jaar.
Vandaag was ik in het ziekenhuis om te kijken of het 'al loskomt' want ik voel me nog super zwanger en te kijken wat nu het gesprek wordt wat te doen. Maar de echoscopiste bleef heel stil, wel minuten lang, metingen doen, inzoomen etc. En zei toen: ik zie toch echt hartactiviteit. De echoscopiste vond ook niet dat het te klein was, vond het een gewone intacte zwangerschap en had wat aan te merken op de meetmanier van de vorige echoscopiste die vooral aan de buitenkant van de buik keek. Ze zei houd de moed erin! We kijken volgende week verder.
Het gesprek erna met de gyn was iets minder positief. Ze vond de hartactiviteit wel traag, wat aangaf dat het nog alle kanten opkan. Ook iets aan de kleine kant als ze rekenen vanaf laatste dag menstruatie. Ze kunnen namelijk erg moeilijk meten wanneer de bevruchting was, omdat het allemaal zo onregelmatig is. Het stemde hun wel positief dat ik pas zo laat een goede positieve test had. Dat zou betekenen dat ik nu 7 weken zou zijn, ipv 8 / 8,5.
Ik weet even niet meer wat ik nu moet denken en voelen... Ik zag vooral de twijfels bij deze medici. Ik wil zo graag de moed erin houden. Maar ben ook best onzeker door de vorige keer.
Heeft er iemand zoiets meegemaakt? En kan die groeiachterstand nog goed komen? En heeft iemand ervaring met 'trage hartactiviteit'? Hope so!
dinsdag 18 september 2018 om 08:57
Wat ellendig die onzekerheid hè? Ik heb een tweeling bij wie rond zeven weken de een een trage/onregelmatige hartslag had. 50% kans dat het mis zou gaan, gaf de gynaecoloog aan. Een week later zag het er prima uit, maar goed, daarbij wist ik de termijn precies. Veel sterkte!
Go green, fuck a vegetarian
vrijdag 21 september 2018 om 08:02
Ik heb dit twee keer meegemaakt, helaas beide keren met slechte afloop.
Eerste zwangerschap: geen bijzonderheden, gezonde dochter.
Tweede zwangerschap: bij 7 weken geen hartslag (en zelfs geen embryo) te zien, bij 8 weken wel een embryo te zien mét een goede hartslag! Het was wel klein, maar op zich zag het er goed uit. Bij 8+3 klopte het hartje nog stevig, maar bij 8+4 kreeg ik een spontane miskraam.
Derde zwangerschap: bij 7 weken geen hartslag (en geen embryo) te zien, bij 8 weken wel een embryo mét goede hartslag. Bij 9,5 week geen hartslag meer. Ook geen spontane miskraam, die is uiteindelijk opgewekt met cytotec. Wat voelde ik me gefopt door mijn lijf! Dit was echt de ergste keer..
Maar... er kwam een vierde zwangerschap. Ik ben nu 23 weken zwanger van een - zo lijkt het - gezonde jongen!
Ik wens je heel veel succes de komende periode. Wat er ook gaat gebeuren, het wordt ontzettend spannend. Het kan echt alle kanten uitgaan. Ik hoop van harte dat het goedkomt en dat je over een maand of 7 een gezond kindje op de wereld zet!
Eerste zwangerschap: geen bijzonderheden, gezonde dochter.
Tweede zwangerschap: bij 7 weken geen hartslag (en zelfs geen embryo) te zien, bij 8 weken wel een embryo te zien mét een goede hartslag! Het was wel klein, maar op zich zag het er goed uit. Bij 8+3 klopte het hartje nog stevig, maar bij 8+4 kreeg ik een spontane miskraam.
Derde zwangerschap: bij 7 weken geen hartslag (en geen embryo) te zien, bij 8 weken wel een embryo mét goede hartslag. Bij 9,5 week geen hartslag meer. Ook geen spontane miskraam, die is uiteindelijk opgewekt met cytotec. Wat voelde ik me gefopt door mijn lijf! Dit was echt de ergste keer..
Maar... er kwam een vierde zwangerschap. Ik ben nu 23 weken zwanger van een - zo lijkt het - gezonde jongen!
Ik wens je heel veel succes de komende periode. Wat er ook gaat gebeuren, het wordt ontzettend spannend. Het kan echt alle kanten uitgaan. Ik hoop van harte dat het goedkomt en dat je over een maand of 7 een gezond kindje op de wereld zet!
