Hoe ging jij om met het slaaptekort na geboorte baby?

libe donderdag 26 mei 2022 15:58

Mijn zoontje is nu ruim anderhalf jaar oud en begint eindelijk goed door te slapen 's nachts.

Als ik erop terug kijk, was vooral het eerste jaar extreem zwaar op gebied van slaapgebrek, ik ben vrijwel elke dag doodmoe en op geweest. En hij was niet eens een echt slechte slaper, het kan veel erger. Maar de nachtvoedingen in het begin en daarna nog een jaar lang elke nacht een paar keer wakker worden om vanalles wat je maar kunt bedenken is voor mij zeker op dit moment een reden om niet aan een tweede te beginnen, omdat ik dat simpelweg niet nog eens 2 jaar ga volhouden.
Ik vraag me af hoe andere vrouwen omgaan met de oververmoeidheid en het slaaptekort na de geboorte van de baby. Heeft het je ervan weerhouden om te kiezen vooreen tweede kind?

Do you want to be right? Or happy?

lemoos2 donderdag 26 mei 2022 16:00

Slecht. Zo ging ik ermee om. Zoon was een huilbaby. Er is nooit een tweede gekomen. Het slechte/niet slapen en de wissel die dat trekt op ons huishouden heeft daar zeker in mee gespeeld. Was niet de hoofdreden maar wel een serieus punt van aandacht.

Nee heb je, ja kun je krijgen

perzikboom6 donderdag 26 mei 2022 16:02

Maak slaap de eerste prioriteit na de zorg voor je kind(eren) en werk. Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik 25 was toen mijn oudste werd geboren en geen 40. Ik denk dat ik het slaapgebrek een stuk beter aankon toen ik 25 was dan nu.

libe donderdag 26 mei 2022 16:06

Ja ik ben dus ook nog eens bijna 40 (38 nu) dus dat is nog extra zwaar op slaapgebied. Hoewel ik op mijn 25ste totaal nog niet moest denken aan een kind, want ik had het toen veel te druk met school en werk.

Do you want to be right? Or happy?

lilalinda donderdag 26 mei 2022 16:08

op mijn tandvlees

ik ben nog nooit zo moe geweest, maar omdat je er doorheen komt, durfde ik het nog een keer aan. Maar het viel tegen, was al weer vergeten hoe moe een mens kan zijn.

libe donderdag 26 mei 2022 16:12

Ja, lilalinda dat is echt zo. Ik was ook zo onbeschrijflijk moe dat ik soms het gevoel had dat mijn hersenen totaal niet meer functioneerden. En dan zie ik nu op facebook en instagram allemaal jonge moeders die zo heppie de peppie zijn met hun newborn en dan denk ik hè, wat leuk!
Maar als ik dan weer denk aan hoe ik me toen voelde, dan weet ik wel beter.

Do you want to be right? Or happy?

Gewooniemand donderdag 26 mei 2022 16:13

Pittig! Had ook vaak tranen… Vond het ook helemaal niet leuk allemaal. Maar ik ben er doorheen gekomen (zoals iedereen

) kids zijn inmiddels tieners

Gewooniemand donderdag 26 mei 2022 16:14

libe schreef: ↑
26-05-2022 16:12
Ja, lilalinda dat is echt zo. Ik was ook zo onbeschrijflijk moe dat ik soms het gevoel had dat mijn hersenen totaal niet meer functioneerden. En dan zie ik nu op facebook en instagram allemaal jonge moeders die zo heppie de peppie zijn met hun newborn en dan denk ik hè, wat leuk!
Maar als ik dan weer denk aan hoe ik me toen voelde, dan weet ik wel beter.

Facebook en instagram is zo nep! Er is overal wat hoor! Geloof me

lilalinda donderdag 26 mei 2022 16:21

Man en ik hadden ook vaak "ruzie" wie het moe-st was en dus het meeste recht had op rust

slaat achteraf allemaal nergens op. Maar tja slapgebrek is echt killing

Anoniem_63b6a03408332 donderdag 26 mei 2022 16:32

Ik was een zombie!
Kind was als baby prima vwb slaap. Sliep met 6 weken van 23.30 uur tot 6.30 uur. Echter rond 2 jaar zaten wij in een maanden durende fase waarbij kind in de avond niet wilde slapen. Wij zeker 1,5 uur bezig voordat kind onrustig in slaap viel, maar ook echt inclusief schreeuwen als een speenvarken. Tegen de tijd dat wij gingen slapen lukte dat dan 1,5 uur voordat kind wederom als een speenvarken tekeer ging, wij rechtop in bed zaten, en uren bezig waren met een kind dat wakker was, niet wilde slapen en met geen geweld stil te krijgen was.
Doe dat maanden achter elkaar en je loopt erbij als een lijk. Bleek, zwarte kringen, humeurig en uitgeput.
Die fase ging over en wij durfden voorzichtig weer blij te zijn.

Anoniem_63b6a03408332 donderdag 26 mei 2022 16:34

Dubbel.

poldervrouw donderdag 26 mei 2022 16:41

bij de eerste viel het mee.. sliep door met 6 weken, nummer 2 sliep pas door met ruim 1 1/2 (huilbaby, achteraf was het killing, toen ik erin zat was het overleven), nummer 3 zat dicht op nummer 2 en sliep door met 3 maanden...

Ik was blij dat iedereen op een gegeven moment niet meer snachts spookten..

Jufjoke donderdag 26 mei 2022 16:54

Door het gewoon te ondergaan. Hoewel soms huilend van vermoeidheid.
Ik was ook veel ziek in die tijd, het trok echt een zware wissel op mijn gestel. Maar we hadden weinig keus, dus elkaar proberen te ontzien en het over ons heen laten komen.

Westerpaviljoen donderdag 26 mei 2022 16:59

Jufjoke schreef: ↑
26-05-2022 16:54
Door het gewoon te ondergaan. Hoewel soms huilend van vermoeidheid.
Ik was ook veel ziek in die tijd, het trok echt een zware wissel op mijn gestel. Maar we hadden weinig keus, dus elkaar proberen te ontzien en het over ons heen laten komen.

Gewoon doorgaan inderdaad.

Thalas donderdag 26 mei 2022 17:05

Ik vond het de hel. Het duurde ook eeuwig. De eerste sliep door met 2,5 jaar, de tweede, die kwam toen de eerste 5 was, sliep door met 3 jaar. De oudste zit inmiddels op de middelbare school, maar mijn slaappatroon is nooit meer normaal geworden.

Hastadepasta18 donderdag 26 mei 2022 17:11

Tja, het went. Accepteren dat je moe bent, op tijd naar bed, sociaal leven op een laag pitje.
Hier in t begin 2 slecht slapende baby’s en nog steeds 1 slechts slapend kind (6 jaar). Oudste van 8 slaapt nu wel redelijk goed. Beide kinderen altijd vroeg wakker (6.15 meestal).
Als het te gortig wordt met jongste (meerdere nachten met meerdere keren er uit), slaapt een van ons bij haar op de kamer. Dat is eigenlijk gewoon een wekelijks iets, dat samen slapen

. Maar alles voor de slaap, dat is ons motto.

-Matilda- donderdag 26 mei 2022 17:20

Hier allemaal slechte slapers tot ze zo’n anderhalf waren. Voor mij was het echt verstand op 0 en gaan. Niet teveel over nadenken, dan wordt het alleen maar erger en je doet er toch niks aan. Ik kon er soms 5x per nacht uit voor een van de kinderen (die dan om echte aandacht vroegen: voeding, verschonen, eng gedroomd. Dus niet alleen maar een speentje terugstoppen, dat kwam er ook nog bij.
En na die tijd vroeg ik me ook af hoe ik dat gedaan heb (als ik nu ‘s nachts een keer iets moet ben ik meteen gebroken

). Toen ging het allemaal best oké.

Symbolica donderdag 26 mei 2022 17:30

Dochter ( jongste )sliep pas met haar 2,5 jaar door. Tot die tijd kwam ze zo’n 6 a 7 keer per nacht. Ik sta er nog steeds van versteld dat ik kon functioneren. Ik ben iemand die 8 uur slaap nodig heeft en dan haalde ik toen natuurlijk helemaal niet. Ik slaap ook nog eens heel licht en slaap ook weer moeilijk in als ik eenmaal wakker ben. Man wakker maken had dan voor mijn gevoel dan ook geen nut. Wakker was ik toch, onzin om met z’n tweeën wakker te zijn.

Ik had wel het geluk dat de oudste tot zijn vierde verjaardag smiddags nog sliep. ( ze schelen hier 1,5 jaar ) Als ik niet hoefde te werken ging ik dan ook altijd even een uurtje liggen.

mafalda donderdag 26 mei 2022 17:46

Ik weet dat ik ook wel een keer huilend de fles heb gegeven zo moe..maar over het algemeen was ik redelijk fit en fris.
Ik vond de dagen eigenlijk zwaarder want voor mijn gevoel sliepen ze gewoon nooit of tenminste nooit tegelijk, " tweeling"

Ik gaf de laatste fles om 24.00 en 00.30 en lag ze op bed. Om 03.00 kwamen ze zelf al voor de 2e maar die hadden ze ook nodig ivm prematuur dysmatuur, deze deed mijn man maar als ze allebei blerde deed ik er 1.
En dan om 06.00 was het weer mijn ronde want dan was man al naar werk.
Dit ritme hebben wij een jaar gehad.
Echt doorslapen als in ze zijn niet meer wakker ergens in d'r nacht voor iets dat was met 3 jaar en 7 maanden.

Maar toch...toch trok ik het en voelde me echt redelijk fris.
Wat ik al schreef ik werd moeier van de dagen thuis toen ze peuter waren dat vond ik echt vele malen zwaarder.

Because donderdag 26 mei 2022 18:05

Heel zwaar, maar tóch zijn er hier drie gekomen. Wel allemaal tussen mijn 25 en 30 jaar. Ik denk dat dat heeft geholpen. Ik was het allemaal heel snel vergeten.

Ik ben blij dat ik er jong aan ben begonnen. Het heeft ons alleen maar voordelen opgeleverd.

VGM1980 donderdag 26 mei 2022 18:32

bij de 1e als een zombie, en dan werkte ik ook nog in de zorg met avonddiensten ( pas om 12 uur snachts thuis) en nachtdiensten. Gek genoeg wende het altijd verrot zijn kennelijk ook want bij nummer 2 vond ik het veel minder heftig.
Bij de 1e was het natuurlijk een omschakeling van bijna mijn hele leven doorslapen en 'uit'slapen naar ineens amper 2 uur achter elkaar doorslapen.

Westerpaviljoen donderdag 26 mei 2022 18:34

Thalas schreef: ↑
26-05-2022 17:05
Ik vond het de hel. Het duurde ook eeuwig. De eerste sliep door met 2,5 jaar, de tweede, die kwam toen de eerste 5 was, sliep door met 3 jaar. De oudste zit inmiddels op de middelbare school, maar mijn slaappatroon is nooit meer normaal geworden.

Maar hoe doe je dat dan?

Ik slaap al tijden maar zes uur per nacht maar mij zoons sliepen allebei vanaf 1 jaar van 5 tot 5 zonder ook maar een geluidje snachts.

beetjegek donderdag 26 mei 2022 18:36

Ja uitzitten, af en toe kind laten logeren. Voor mij was het een reden om na mijn jongste nooit meer kinderen te willen. Ik trek het niet op weinig slaap.

Thalas donderdag 26 mei 2022 18:40

Westerpaviljoen schreef: ↑
26-05-2022 18:34
Maar hoe doe je dat dan?

Dat niet-slapen bedoel je? Dat gaat vrij moeiteloos

Het went wel, ik kan er inmiddels beter tegen dan toen ze nog klein waren.

StevieNicks donderdag 26 mei 2022 18:41

Ik had weinig keus, de tweede diende zich onverwacht aan. En dat grepen we toch maar aan, voor de oudste hebben we een IVF traject doorlopen namelijk. Het scheelt dat ze 2 jaar van elkaar schelen, het was in één meute door maar we waren er met vier jaar doorheen. Toen knapten man en ik ook zienderogen op.
Maar eh… geen derde meer.

Dat zouden we ook allebei echt niet meer trekken.

Wat ik concreet zeggen wil: ik zou bij een wens voor een tweede even doortrekken als je dat nog aankunt. Na een tijdje ga je weer beter slapen en haal je de slapeloosheid weer in, is mijn ervaring tenminste.
Voor ons werkte het zo wel, ik denk dat ik het zwaarder had gevonden weer bij te zijn geslapen en het kort daarna weer in te moeten leveren.

Hoe ging jij om met het slaaptekort na geboorte baby?

Actieve topics