Zwanger
alle pijlers
Hoe zou jij reageren? Zwanger en werk
maandag 21 oktober 2019 15:32
Ik ben zwanger en heb dit met 14 weken verteld op mijn werk.
Mogelijk door de zwangerschap (waarschijnlijk wel) ben ik erg vermoeid en daardoor kon ik mijn werkzaamheden niet meer volledig uitvoeren. In overleg met de bedrijfsarts teruggegaan in uren. Leidinggevende heb ik op de hoogte gesteld van mijn zwangerschap, de rest toen nog niet.
Nou hebben mijn naaste collega’s zich zorgen om mij gemaakt omdat ze zagen dat het niet zo goed ging. Één van hen heeft op eigen houtje dit aangekaart bij leidinggevende en meerdere keren aangegeven dat er beter naar mij omgekeken moest worden. Ik heb ondertussen gewoon zelf overlegd met de bedrijfsarts over mijn werkdruk en had daar haar hulp niet bij nodig, maar het was uiteraard wel vriendelijk bedoeld.
Alleen.. nou heb ik verteld van mijn zwangerschap en zijn mijn naaste collega’s (en met name die ene) erg boos. Ik kreeg vol de wind van voren dat ik het eerder had moeten vertellen, dat ik niet eerlijk ben geweest, en dat ze zich dus om niks zorgen hebben gemaakt.
Ik ben zelf door de zwangerschap enorm emotioneel, dus heb eigenlijk alleen maar huilend hierop gereageerd. Betreffende collega wil nu niet meer met mij praten omdat ik haar vertrouwen ernstig heb beschaamd.
Zelf denk ik dat ik het helemaal niet eerder had hoeven vertellen en dat hun zorgen nog steeds terecht waren, alleen zit er gelukkig een fijne reden achter. Overigens heeft de bedrijfsarts gezegd dat hij niet zo zeker is dat het aan zwangerschap ligt, hij wil ook niet dat ik me daarachter ‘verschuil’, maar juist ga kijken naar een duurzame oplossing om de werkdruk te verlichten.
Ik ben dus ontzettend emotioneel onder dit alles en voel me nu heel naar op mijn werk. Hoe zouden jullie reageren? Of kun je de hele boel misschien voor me relativeren? Hormonen zorgen ervoor dat mijn gedachten en emoties echt op hol slaan...
Mogelijk door de zwangerschap (waarschijnlijk wel) ben ik erg vermoeid en daardoor kon ik mijn werkzaamheden niet meer volledig uitvoeren. In overleg met de bedrijfsarts teruggegaan in uren. Leidinggevende heb ik op de hoogte gesteld van mijn zwangerschap, de rest toen nog niet.
Nou hebben mijn naaste collega’s zich zorgen om mij gemaakt omdat ze zagen dat het niet zo goed ging. Één van hen heeft op eigen houtje dit aangekaart bij leidinggevende en meerdere keren aangegeven dat er beter naar mij omgekeken moest worden. Ik heb ondertussen gewoon zelf overlegd met de bedrijfsarts over mijn werkdruk en had daar haar hulp niet bij nodig, maar het was uiteraard wel vriendelijk bedoeld.
Alleen.. nou heb ik verteld van mijn zwangerschap en zijn mijn naaste collega’s (en met name die ene) erg boos. Ik kreeg vol de wind van voren dat ik het eerder had moeten vertellen, dat ik niet eerlijk ben geweest, en dat ze zich dus om niks zorgen hebben gemaakt.
Ik ben zelf door de zwangerschap enorm emotioneel, dus heb eigenlijk alleen maar huilend hierop gereageerd. Betreffende collega wil nu niet meer met mij praten omdat ik haar vertrouwen ernstig heb beschaamd.
Zelf denk ik dat ik het helemaal niet eerder had hoeven vertellen en dat hun zorgen nog steeds terecht waren, alleen zit er gelukkig een fijne reden achter. Overigens heeft de bedrijfsarts gezegd dat hij niet zo zeker is dat het aan zwangerschap ligt, hij wil ook niet dat ik me daarachter ‘verschuil’, maar juist ga kijken naar een duurzame oplossing om de werkdruk te verlichten.
Ik ben dus ontzettend emotioneel onder dit alles en voel me nu heel naar op mijn werk. Hoe zouden jullie reageren? Of kun je de hele boel misschien voor me relativeren? Hormonen zorgen ervoor dat mijn gedachten en emoties echt op hol slaan...
maandag 21 oktober 2019 17:10
Nou ja, in de dagelijkse gang van zaken niet per se. Maar in alle overleggen en planning en dergelijke wel constant. Daarin werken we dan wel ‘samen’ (lees: zij dirigeert wie welke taak moet doen)justagirly schreef: ↑21-10-2019 16:55héél vervelend zo'n draak van een collega.
Gelukkig hoef je verder weinig met haar te maken te hebben toch?
Overigens bedenk ik nu ineens. Ik heb helemaal nooit gezegd hoe ver ik ben in mijn zwangerschap. En ook niemand heeft het gevraagd...
maandag 21 oktober 2019 17:20
Dat mens moet echt niet piepen hoor. En weigeren met je te praten is kinderachtig gedrag. Dan niet. Als jullie werkoverleg hebben en zij weigert gewoon is dat haar ding, niet de jouwe.
maandag 21 oktober 2019 17:29
Laat haar lekker niet met je praten dan. Hopelijk zakt de woede op termijn.
maandag 21 oktober 2019 17:31
Ze zet zich er maar overheen, kom op, hoe oud is ze? En nog onderwijzeres ookMinik schreef: ↑21-10-2019 17:10Nou ja, in de dagelijkse gang van zaken niet per se. Maar in alle overleggen en planning en dergelijke wel constant. Daarin werken we dan wel ‘samen’ (lees: zij dirigeert wie welke taak moet doen)
Overigens bedenk ik nu ineens. Ik heb helemaal nooit gezegd hoe ver ik ben in mijn zwangerschap. En ook niemand heeft het gevraagd...
Raar dat ze zo doet hoor, dit moet uit te praten zijn en zo niet dan was ik klaar geweest met dat mens. Wat een draak.
Geniet van je zwangerschap!!
maandag 21 oktober 2019 17:34
Ja dat hoop ik. Alleen de ellende is dat ze dus alle werkoverleg en dergelijke net doet alsof er niets aan de hand is behalve mij weinig aan het woord laten en kortaf op mij reageren. Maar ik heb er dus nogal last van en wil het uitgesproken hebben, omdat ik nu met een rotgevoel rond loop en niet onrechtvaardig behandeld wil zijn tegenover alle naaste collega’s. Zij heeft het afgevuurd tijdens een overleg en geeft mij nu geen kans om me te verdedigen, iets uit te leggen, of wat dan ook. En ik wil er graag 1 op 1 op terug komen maar dat wil zij niet meer. Moet ik me dan in het volgende overleg keihard gaan verdedigen alsnog? Met iedereen erbij? Ik vind het echt allemaal heel vervelend zo.
maandag 21 oktober 2019 17:46
Hier dacht ik ook aan.aikidoka schreef: ↑21-10-2019 16:24Ik ga even heel erg invullen, maar dit idee krijg ik bij jouw beschrijving van de reacties van je collega: Het gaat die collega helemaal niet om jou, het gaat om haar. Ze was bezig om te bewijzen dat je leidinggevende niet goed omgaat met werkdruk bij ondergeschikten en dat blijkt niet waar, want het was vanwege iets anders, namelijk een zwangerschap. Haar shining moment gaat niet door. Daarover is ze boos.
Ik zou haar heel duidelijk vertellen dat je haar reactie onprettig en ongepast vindt en heel veel afstand houden.
Als ik helemaal fout zit dan negeer mijn invulling vooral!
Laat je niet gek maken, heel asociaal dat ze zo tegen je tekeer ging. Zou haar alsnog duidelijk maken dat ze veel te ver ging en haar verder laten voor wat ze is.
maandag 21 oktober 2019 18:18
Eens. Wat een onzin zeg met 'je collega was alleen bezorgd, je had het eerder moeten delen'. Als je echt begaan bent met het welzijn van je collega dan respecteer je haar keuzes en geef je haar er steuntje in de rug.
maandag 21 oktober 2019 18:54
maandag 21 oktober 2019 18:59
Ik bedacht me dus net dat zij niet weet hoe ver ik ben dus ergens blijft dit vreemd.Enigme schreef: ↑21-10-2019 18:5414 weken is wel erg laat om te vertellen als mensen zich al een poos zorgen over je maken.. Maar natuurlijk ben je ze in principe niks verplicht.
Zag je er misschien meer tegenop om het te vertellen omdat deze zwangerschap nogal snel is ontstaan na de geboorte van je eerste?
Dat laatste gedeeltelijk, maar ook vanwege wat andere werkdingen die ik niet helemaal wil delen ivm herkenbaarheid maar komt neer op net een nieuw takenpakket gekregen (toen had ik net miskraam gehad en dacht ik, kan wel weer lang duren, en dat was dus niet zo). Van mijn eerste duurde vrij lang om zwanger te worden dus dit overviel me wel een beetje. Heb wel getwijfeld over de taken, maar toch maar op me genomen vanwege veel druk van lg om het te doen en dat ik het ook leuk vond. En niet vanwege een fictieve zwangerschap alles overhoop wilde gooien.
maandag 21 oktober 2019 19:00
Ik snap de reacties hier niet van degenen die voor die collega op komen. Dat mens spoort niet!
maandag 21 oktober 2019 19:07
14 weken is helemaal niet 'erg laat'. Ook niet als 'mensen' zich zorgen om je maken. Het is notabene 2 weken boven de 12 weken grens. Je doet alsof ze het met 20+ weken pas heeft verteld.Enigme schreef: ↑21-10-2019 18:5414 weken is wel erg laat om te vertellen als mensen zich al een poos zorgen over je maken.. Maar natuurlijk ben je ze in principe niks verplicht.
Zag je er misschien meer tegenop om het te vertellen omdat deze zwangerschap nogal snel is ontstaan na de geboorte van je eerste?
maandag 21 oktober 2019 19:13
Lief dat ze zich zorgen om je maakt en gelukkig blijkt het om een zwangerschap te gaan. Maar wanneer je het vertelt mag je zelf weten en ik vind het wat overdreven dat ze zo boos reageerde. Jij kan hier niks aan doen hoor. Misschien is het gebruikelijk om het ietsje eerder te zeggen maar dat betekend niet dat je dat verplicht bent.
Ik moet het ook nog op mijn werk gaan vertellen maar ik hoop het tot de termijnecho uit te stellen. Misschien dat ik het de manager eerder vertel als het "moet" als ik het werk niet goed kan doen. De zwangerschapverklaring krijg ik ook pas na de termijnecho.
Ik denk zelf dat mijn collega's wel blij voor me zijn maar hun geest ook al wel zien dwalen. Weer eentje die mogelijk uitvalt of minder kan.
Ik moet het ook nog op mijn werk gaan vertellen maar ik hoop het tot de termijnecho uit te stellen. Misschien dat ik het de manager eerder vertel als het "moet" als ik het werk niet goed kan doen. De zwangerschapverklaring krijg ik ook pas na de termijnecho.
Ik denk zelf dat mijn collega's wel blij voor me zijn maar hun geest ook al wel zien dwalen. Weer eentje die mogelijk uitvalt of minder kan.
maandag 21 oktober 2019 19:29
Wat voor soort dingen bedoel je dan?
Lg zit niet bij deze overleggen, helaas.. anders zou het denk ik niet zo escaleren. Dat ze er iets over wilde zeggen vond ik al vrij absurd maar als het haar echt dwars zit, oké. Maar de manier waarop, in een vergadering mij zo persoonlijk aanvallen op iets wat voor die vergadering totaal niet relevant was, vind ik nog steeds heel vreemd.
maandag 21 oktober 2019 19:48
Ik lees uit je berichten dat er een wisseling is geweest van directie en je collega heeft weinig vertrouwen in LG. Daarnaast houdt je collega anderen goed in de gaten mbt werkdruk/belasting. Ze maakt zich zorgen over collega's en legt die zorg ook LG neer. Misschien speelt er bij haar wel dingen mbt jouw takenpakket. (zij vond dat voorbaat al een slecht idee).
maandag 21 oktober 2019 19:50
Wat voor functie heeft zij dat zij degene is die de taken verdeelt?
Op je vraag of je je op een volgend overleg moet verdedigen: Nee. Probeer het echt te laten gaan. Huil uit bij een vriend/collega en probeer het zakelijk te houden met haar.
Ik zou het ook de LG vertellen als het je dagelijks funcitoneren in de weg staat.
Op je vraag of je je op een volgend overleg moet verdedigen: Nee. Probeer het echt te laten gaan. Huil uit bij een vriend/collega en probeer het zakelijk te houden met haar.
Ik zou het ook de LG vertellen als het je dagelijks funcitoneren in de weg staat.
maandag 21 oktober 2019 20:00
Er is geen wisseling geweest in directie maar zij werkt er al langer dan menig directielid dus eigent zich een bepaalde positie toe dat ze het eigenlijk allemaal het beste weet.
Verder is zij de voorzitter van onze vergaderingen maar daarin staat ze hiërarchisch in principe niet boven ons. Het is meer haar taak dat alle leerplannen en dergelijke op papier staan en dat toetsen gemaakt worden. Dat hoeft ze allemaal niet zelf te doen maar ze moet ervoor zorgen dat het gedaan wordt.
Verder is zij de voorzitter van onze vergaderingen maar daarin staat ze hiërarchisch in principe niet boven ons. Het is meer haar taak dat alle leerplannen en dergelijke op papier staan en dat toetsen gemaakt worden. Dat hoeft ze allemaal niet zelf te doen maar ze moet ervoor zorgen dat het gedaan wordt.
