Hoe zou jij reageren? Zwanger en werk

21-10-2019 15:32 81 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zwanger en heb dit met 14 weken verteld op mijn werk.

Mogelijk door de zwangerschap (waarschijnlijk wel) ben ik erg vermoeid en daardoor kon ik mijn werkzaamheden niet meer volledig uitvoeren. In overleg met de bedrijfsarts teruggegaan in uren. Leidinggevende heb ik op de hoogte gesteld van mijn zwangerschap, de rest toen nog niet.

Nou hebben mijn naaste collega’s zich zorgen om mij gemaakt omdat ze zagen dat het niet zo goed ging. Één van hen heeft op eigen houtje dit aangekaart bij leidinggevende en meerdere keren aangegeven dat er beter naar mij omgekeken moest worden. Ik heb ondertussen gewoon zelf overlegd met de bedrijfsarts over mijn werkdruk en had daar haar hulp niet bij nodig, maar het was uiteraard wel vriendelijk bedoeld.

Alleen.. nou heb ik verteld van mijn zwangerschap en zijn mijn naaste collega’s (en met name die ene) erg boos. Ik kreeg vol de wind van voren dat ik het eerder had moeten vertellen, dat ik niet eerlijk ben geweest, en dat ze zich dus om niks zorgen hebben gemaakt.

Ik ben zelf door de zwangerschap enorm emotioneel, dus heb eigenlijk alleen maar huilend hierop gereageerd. Betreffende collega wil nu niet meer met mij praten omdat ik haar vertrouwen ernstig heb beschaamd.

Zelf denk ik dat ik het helemaal niet eerder had hoeven vertellen en dat hun zorgen nog steeds terecht waren, alleen zit er gelukkig een fijne reden achter. Overigens heeft de bedrijfsarts gezegd dat hij niet zo zeker is dat het aan zwangerschap ligt, hij wil ook niet dat ik me daarachter ‘verschuil’, maar juist ga kijken naar een duurzame oplossing om de werkdruk te verlichten.

Ik ben dus ontzettend emotioneel onder dit alles en voel me nu heel naar op mijn werk. Hoe zouden jullie reageren? Of kun je de hele boel misschien voor me relativeren? Hormonen zorgen ervoor dat mijn gedachten en emoties echt op hol slaan...
Alle reacties Link kopieren
Nandina* schreef:
21-10-2019 19:50
Op je vraag of je je op een volgend overleg moet verdedigen: Nee. Probeer het echt te laten gaan. Huil uit bij een vriend/collega en probeer het zakelijk te houden met haar.
Ik zou het ook de LG vertellen als het je dagelijks funcitoneren in de weg staat.
Maar als ik er niks meer over zeg, laat ik dan niet gigantisch met me sollen? Het staat me op dit moment enorm in de weg, ik moet deze week ook weer naar de bedrijfsarts dus twijfel ook of ik dit daar moet zeggen of het daar juist op lichamelijke klachten moet houden. Wat een gedoe allemaal.
Minik schreef:
21-10-2019 20:05
Maar als ik er niks meer over zeg, laat ik dan niet gigantisch met me sollen? Het staat me op dit moment enorm in de weg, ik moet deze week ook weer naar de bedrijfsarts dus twijfel ook of ik dit daar moet zeggen of het daar juist op lichamelijke klachten moet houden. Wat een gedoe allemaal.
Ik zou het niet bij de bedrijfsarts melden, tenzij dit de reden is dat je je werk niet kunt doen.
Alle reacties Link kopieren
Nandina* schreef:
21-10-2019 20:14
Ik zou het niet bij de bedrijfsarts melden, tenzij dit de reden is dat je je werk niet kunt doen.
Dat is het gelukkig niet, maar het staat wel mijn werkplezier gigantisch in de weg.
Hou de eer aan jezelf. De kans dat je emotioneel wordt is groot. Dat je niet met je laat sollen kun je op andere manieren laten merken.

Op het moment dat ze kortaf is tegen je, kun je vragen: Klopt het dat je nu heel erg kortaf tegen me doet? Je mag me persoonlijk vertellen waarom dat zo is, maar voor nu wil ik graag professioneel samen kunnen werken. Dat betekent dat ik verwacht dat je met mij communiceert zoals je ook met anderen communiceert.
Minik schreef:
21-10-2019 20:15
Dat is het gelukkig niet, maar het staat wel mijn werkplezier gigantisch in de weg.
Dat geloof ik. Voor de bedrijfsarts is het de vraag of je vermoeidheid/niet kunnen uitvoeren van je taken zwangerschapsgerelateerd is.

Je leidinggevende is er voor om het te hebben over je werkplezier. Ga samen kijken naar oplossingen om weer met meer plezier naar je werk te kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ga er boven staan. Zij stelt zich aan. Ze denkt dat ze bij de directie hoort omdat ze het langst aanwezig is in de organisatie. Zichzelf ontzettend aan het overschatten. Andere onzekere collegas trekken zich daaraan op. Doe jij dat Ff lekker niet. Als zij zich als een kleuter/puber wil gedragen, negeer dat lekker. Dikke doei!
Horrormonen helpen nu niet om het te relativeren. Lachen helpt wel. Lach er om. Lach om het absurde kinderachtige gedrag. Weet gewoon dat jij erboven staat. Je bent niemand iets verplicht.

En je werkplezier laten afnemen is nou net haar doel, doe het omgekeerde en laat je niet kennen. Lach er gewoon om als ze weer zo absurd reageert.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven