Zwanger
alle pijlers
Ik vind zwanger zijn echt helemaal niets aan :(
zondag 31 maart 2019 om 10:56
Ik weet dat ik heel verdrietig was van de miskraam, en ik ben super blij dat het ons zo snel weer gegund is maar.. Ik vind de zwangerschap, tot nu toe (12 weken) echt geen ene moer aan.
Ik ben een stukje ouder dan mijn vriendinnen en die vinden het allemaal super leuk voor mij, maar zijn er zelf nog helemaal niet mee bezig.
Ik ben zelf vooral heel erg moe, daardoor haak ik bij voorbaat of al vroeg af. Maar ik heb ook niet meer zoveel lol in het samen komen. Er zijn vaak veel alcohol en sigaretten bij gemoeid en ik mag dat uiteraard niet ivm de zwangerschap, ik vind het ook nog eens vervelend om me heen (de sigarettenrook). Dus blijf ik weg, en ben ik alleen of met mijn vriend.
Al met al, had ik het vooral wat rooskleuriger ingezien, en het valt me wat tegen. Ik vind het moeilijk om dat uit te spreken omdat je een soort van verplicht bent blij te zijn.
Ik ben een stukje ouder dan mijn vriendinnen en die vinden het allemaal super leuk voor mij, maar zijn er zelf nog helemaal niet mee bezig.
Ik ben zelf vooral heel erg moe, daardoor haak ik bij voorbaat of al vroeg af. Maar ik heb ook niet meer zoveel lol in het samen komen. Er zijn vaak veel alcohol en sigaretten bij gemoeid en ik mag dat uiteraard niet ivm de zwangerschap, ik vind het ook nog eens vervelend om me heen (de sigarettenrook). Dus blijf ik weg, en ben ik alleen of met mijn vriend.
Al met al, had ik het vooral wat rooskleuriger ingezien, en het valt me wat tegen. Ik vind het moeilijk om dat uit te spreken omdat je een soort van verplicht bent blij te zijn.
zondag 31 maart 2019 om 13:08
Nou dat heb ik dus niet gehad (ja wel gehad, maar ik vond het niet vervelend). Het was dat de buik op het laatst in de weg zit met schoenen aandoen en uit bed komen enz.MinkeDeWit schreef: ↑31-03-2019 12:59Ik vind het soms wel leuk om zwangeren te pesten en te zeggen dat je de eerste twintig weken cadeau krijgt. Zo heb ik dat ook echt ervaren. Je bent wel moe en blegh in het begin, maar dat is nog niets vergeleken met harde buiken, je organen in de knel, de hele dag maagzuur, soms ineens messteken in je rug of vagina, en meer van zulks.
Maar het eerste trimester was voor mij duidelijk het vervelendst.
Dus TO, er is ergens hoop.
.
zondag 31 maart 2019 om 13:15
Nee dat heb je niet gezegd, maar ik denk als je echte dankbaarheid zou voelen, je veel meer zou kunnen genieten van je zwangerschap. Ik denk echt dat het met bewustwording en mindset te maken heeft. Ik word behoorlijk verdrietig van je topic namelijk. Ik ben al jaren bezig om zwanger te worden, helaas mag het niet lukken.
zondag 31 maart 2019 om 13:19
SterkteSiraGijs schreef: ↑31-03-2019 13:15Nee dat heb je niet gezegd, maar ik denk als je echte dankbaarheid zou voelen, je veel meer zou kunnen genieten van je zwangerschap. Ik denk echt dat het met bewustwording en mindset te maken heeft. Ik word behoorlijk verdrietig van je topic namelijk. Ik ben al jaren bezig om zwanger te worden, helaas mag het niet lukken.
Misschien dan ook beter om dit soort topics te vermijden. Hoop dat het toch gaat lukken voor je!
zondag 31 maart 2019 om 13:19
Dat vind ik oprecht heel rot voor je. Ik hoop van harte dat het ooit zal lukken.SiraGijs schreef: ↑31-03-2019 13:15Nee dat heb je niet gezegd, maar ik denk als je echte dankbaarheid zou voelen, je veel meer zou kunnen genieten van je zwangerschap. Ik denk echt dat het met bewustwording en mindset te maken heeft. Ik word behoorlijk verdrietig van je topic namelijk. Ik ben al jaren bezig om zwanger te worden, helaas mag het niet lukken.
Maar ik ben het niet met je eens dat genieten samenhangt met dankbaarheid.
zondag 31 maart 2019 om 13:21
Zoals je hebt kunnen lezen, heb ik ook een miskraam achter de rug. Je gaat er nu vanuit dat bij mij alles vanzelf gaat.SiraGijs schreef: ↑31-03-2019 13:15Nee dat heb je niet gezegd, maar ik denk als je echte dankbaarheid zou voelen, je veel meer zou kunnen genieten van je zwangerschap. Ik denk echt dat het met bewustwording en mindset te maken heeft. Ik word behoorlijk verdrietig van je topic namelijk. Ik ben al jaren bezig om zwanger te worden, helaas mag het niet lukken.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik weet zwanger mag zijn en dat er deze keer hopelijk wel een kindje aankomt. Maar dat neemt niet weg dat ik het zwanger zijn zelf niet leuk vind.
Ik vind het heel vervelend dat het tot op heden niet wil lukken zoals jij dat graag wil zien, maar ik kan er niets aan doen. Ik kan mijn gevoel niet veranderen.
dubbelvla wijzigde dit bericht op 31-03-2019 13:22
10.40% gewijzigd
zondag 31 maart 2019 om 13:22
Dit inderdaad.
Je kan heel dankbaar zijn en toch een nare zwangerschap hebben. Staat helemaal los van elkaar.
Hoe naar het ook is om te horen in zulke gevallen..... dit soort onterechte denkwijzes en het uit daarvan op deze manier maakt dus dat mensen oneerlijk zijn over hun gevoelens.
zondag 31 maart 2019 om 13:35
Ik vond zwanger zijn ook mega stom en heb er niet van genoten (soms even als ze trappelen dat is wel bijzonder). Laat niemand je zeggen dat je moet genieten en dankbaar moet zijn. Het is gewoon voor sommigen niets aan en aftellen. Je krijgt er heel cliché heel veel voor terug maar dat duurt wel lang.
Probeer wel te accepteren dat het nu eenmaal zo is. Want 9 maanden in verzet is heel lang en zwaar. Als je je somber gaat voelen of blijft voelen kan je ook altijd even bij de pop poli langs voor gesprek met een psycholoog. Dat kan heel erg helpen en zou ik je echt aanraden. (Via de verloskundige).
Probeer wel te accepteren dat het nu eenmaal zo is. Want 9 maanden in verzet is heel lang en zwaar. Als je je somber gaat voelen of blijft voelen kan je ook altijd even bij de pop poli langs voor gesprek met een psycholoog. Dat kan heel erg helpen en zou ik je echt aanraden. (Via de verloskundige).
zondag 31 maart 2019 om 13:49
Ik vond het ook ruk en was zo slap als een vaatdoek. 
Ik woog halverwege mijn beide zwangerschappen minder dan ervoor. Halverwege de zwangerschappen krabbelde ik weer wat op. En dan komt het maagzuur, luchtgebrek, de harde buiken etc. Meteen na de bevalling ging het gelijk oneindig veel beter. Tot de adrenaline op is en het slaapgebrek inkicked. Maar je krijgt er zoveel voor terug 
Geen idee wie ik dankbaar zou moeten zijn trouwens. Mijn baarmoeder ofzo? Als manlief een baarmoeder zou hebben zou ik hem enorm dankbaar zijn.
Ik woog halverwege mijn beide zwangerschappen minder dan ervoor. Halverwege de zwangerschappen krabbelde ik weer wat op. En dan komt het maagzuur, luchtgebrek, de harde buiken etc. Meteen na de bevalling ging het gelijk oneindig veel beter. Tot de adrenaline op is en het slaapgebrek inkicked. Maar je krijgt er zoveel voor terug Geen idee wie ik dankbaar zou moeten zijn trouwens. Mijn baarmoeder ofzo? Als manlief een baarmoeder zou hebben zou ik hem enorm dankbaar zijn.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
zondag 31 maart 2019 om 13:53
Ik was het lot diep dankbaar tijdens mijn beide zwangerschappen. Ik was jarenlang behandeld tegen kanker en mij was verteld dat ik waarschijnlijk geen kinderen zou kunnen krijgen.
De kwalen, pijnen en beperkingen tijdens mijn zwangerschappen vielen ook in het niet bij de ellende van de jaren ervoor. Dus ik ben wel degelijk van mening dat bij (normaal verlopende) zwangerschappen je mindset een rol KAN spelen.
zondag 31 maart 2019 om 13:59
Ik ben ook jaren bezig geweest om zwanger te worden en toch vond ik mijn zwanger zijn echt niet leuk.
Chronisch vermoeid en met 6 maanden opgenomen worden in het ziekenhuis omdat ze mijn bloeddruk niet onder controle kregen was niet prettig , maar ik ken ook veel vriendinnen die geen problemen in de zwangerschap hadden en die ook niet blij waren in de zwangerschap maar wel konden genieten van de bezondere momenten die er op je pad komen.
Je lichaam en je geest krijgen heel wat te verduren en de 1 kan er makkelijker mee omgaan dan de ander.
Als het goed is krijg je dadelijke je 2 trimester die normaal iets minder zwaar is.
Chronisch vermoeid en met 6 maanden opgenomen worden in het ziekenhuis omdat ze mijn bloeddruk niet onder controle kregen was niet prettig , maar ik ken ook veel vriendinnen die geen problemen in de zwangerschap hadden en die ook niet blij waren in de zwangerschap maar wel konden genieten van de bezondere momenten die er op je pad komen.
Je lichaam en je geest krijgen heel wat te verduren en de 1 kan er makkelijker mee omgaan dan de ander.
Als het goed is krijg je dadelijke je 2 trimester die normaal iets minder zwaar is.
zondag 31 maart 2019 om 14:04
O, ja?Browniechocolate schreef: ↑31-03-2019 13:59Ik ben ook jaren bezig geweest om zwanger te worden en toch vond ik mijn zwanger zijn echt niet leuk.
Chronisch vermoeid en met 6 maanden opgenomen worden in het ziekenhuis omdat ze mijn bloeddruk niet onder controle kregen was niet prettig , maar ik ken ook veel vriendinnen die geen problemen in de zwangerschap hadden en die ook niet blij waren in de zwangerschap maar wel konden genieten van de bezondere momenten die er op je pad komen.
Je lichaam en je geest krijgen heel wat te verduren en de 1 kan er makkelijker mee omgaan dan de ander.
Als het goed is krijg je dadelijke je 2 trimester die normaal iets minder zwaar is.
zondag 31 maart 2019 om 14:07
SiraGijs schreef: ↑31-03-2019 13:15Nee dat heb je niet gezegd, maar ik denk als je echte dankbaarheid zou voelen, je veel meer zou kunnen genieten van je zwangerschap. Ik denk echt dat het met bewustwording en mindset te maken heeft. Ik word behoorlijk verdrietig van je topic namelijk. Ik ben al jaren bezig om zwanger te worden, helaas mag het niet lukken.
Een kinderwens waarbij een zwangerschap uitblijft is echt naar en heftig. Ik hoop dat het snel raak is voor je.
Wij hebben ook een traject gehad. Met icsi. En natuurlijk zijn we dankbaar dat we nu een zoon hebben. Alsnog zat ik niet lekker in Mn vel tijdens zwangerschap. Ik kon echt niet wachten totdat hij er eindelijk zou zijn. Het lijkt een taboe om dat te zeggen. Dankbaarheid is niet minder. Genieten terwijl je niet lekker in je vel zit is iets anders. En ik hoop wel echt voor je dat het snel lukt.
zondag 31 maart 2019 om 14:14
In welke omgeving vertoefde jij?
Gelukkig dat je het nog kan navertellen!
zondag 31 maart 2019 om 14:17
SiraGijs schreef: ↑31-03-2019 13:15Nee dat heb je niet gezegd, maar ik denk als je echte dankbaarheid zou voelen, je veel meer zou kunnen genieten van je zwangerschap. Ik denk echt dat het met bewustwording en mindset te maken heeft. Ik word behoorlijk verdrietig van je topic namelijk. Ik ben al jaren bezig om zwanger te worden, helaas mag het niet lukken.
Ik help het je hopen!
En dan begrijp ik, beste Sira, dat het je oneindig pijn doet, al deze inzendingen te lezen. Terwijl ze natuurlijk ook recht van spreken hebben. Misschien jezelf beschermen door soortgelijke topics niet te lezen.
Als je er veel moeite mee hebt he, als je sterk genoeg bent om er tegen te kunnen, dan lees je wel.
En misschien is een inzending als de jouwe toch ook positief. Positief voor vrouwen die niet genieten van het zwanger-zijn. Misschien voelen die zich minder rot, (rot is overdreven), minder 'minder goed' in hun zwangerschap, als ze denken aan wat ze ervoor 'kado' krijgen.
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 31-03-2019 14:21
40.22% gewijzigd
zondag 31 maart 2019 om 14:17
Ik snap je helemaal hoor TO, ik heb precies hetzelfde. Blij dat het gelukt is na een miskraam, hoopvol dat alles goed blijft gaan en kijk uit naar als mini er is.
Maar het zwanger zijn vind ik ook geen lol aan. Ik heb vriendinnen die het héérlijk vonden, maar helaas ervaar ik het niet zo. Misselijk, slecht kunnen eten, vroege bekkeninstabiliteit, 0 zin in seks, ik voel me gewoon vanaf dag 1 niet mezelf. (Wist ook meteen dat ik zwanger was). Ik drink normaal nauwelijks en rook niet, dus daar zit geen opoffering. Dat ik hier en daar een feestje mis zit ik ook niet mee. En eten laten staan (zoas carpaccio), geen probleem. Maar het niet mezelf voelen, vermoeid, eigenlijk 24/7 ongemak tot aan pijn, dat kan me gestolen worden.
Ik zeg het ook gewoon als mensen mij vragen hoe het gaat. Jammer als het niet het wenselijke antwoord is. Het verklaart namelijk ook meteen waarom ik minder kan hebben en moeite heb met m'n werk. Ik zeg wel altijd: ik ben blij met de zwangerschap, het gaat gelukkig goed met mini, maar voor mij is het geen fijn proces.
Overigens kom je er dan meteen achter dat je niet alleen staat in je gevoel (net zoals in dit topic), wel zo fijn. Ik moet wel zeggen, dat ik het gewoon geaccepteerd heb, en er geestelijk niet onder lijdt of zo. Er zit tenslotte een einddatum aan met als het goed is de beloning aan het einde
Maar het zwanger zijn vind ik ook geen lol aan. Ik heb vriendinnen die het héérlijk vonden, maar helaas ervaar ik het niet zo. Misselijk, slecht kunnen eten, vroege bekkeninstabiliteit, 0 zin in seks, ik voel me gewoon vanaf dag 1 niet mezelf. (Wist ook meteen dat ik zwanger was). Ik drink normaal nauwelijks en rook niet, dus daar zit geen opoffering. Dat ik hier en daar een feestje mis zit ik ook niet mee. En eten laten staan (zoas carpaccio), geen probleem. Maar het niet mezelf voelen, vermoeid, eigenlijk 24/7 ongemak tot aan pijn, dat kan me gestolen worden.
Ik zeg het ook gewoon als mensen mij vragen hoe het gaat. Jammer als het niet het wenselijke antwoord is. Het verklaart namelijk ook meteen waarom ik minder kan hebben en moeite heb met m'n werk. Ik zeg wel altijd: ik ben blij met de zwangerschap, het gaat gelukkig goed met mini, maar voor mij is het geen fijn proces.
Overigens kom je er dan meteen achter dat je niet alleen staat in je gevoel (net zoals in dit topic), wel zo fijn. Ik moet wel zeggen, dat ik het gewoon geaccepteerd heb, en er geestelijk niet onder lijdt of zo. Er zit tenslotte een einddatum aan met als het goed is de beloning aan het einde
zondag 31 maart 2019 om 14:22
Maar TO, je geeft nu al aan dat je je vriendinnen weinig meer ziet, hoe had je dat straks met een kleine baby voor je gezien dan?
Eerlijk gezegd zag ik mijn kinderloze vriendinnen nog vrij vaak toen ik zwanger was, inderdaad wel zonder alcohol voor mij, maar gelukkig is dat geen vereiste voor gezelligheid. Ik kom in elk geval nog gewoon gaan en staan waar en wanneer ik wilde.
Maar sinds baby er is, staat mijn sociale leven behoorlijk op een sluimerstandje. Ik kan niet zomaar van huis weg, want baby ligt net te slapen of moet eerst nog eten/verschoond etc. Dat vergt dus een goede voorbereiding en planning. Tot 's avonds laat ergens heen gaat ook niet, want ik moet de volgende ochtend ook gewoon weer werken en ik ben zo MOE. En naar bed gaan en opstaan kost met voeden/verschonen/omkleden ook veel meer tijd, dus de wekker gaat een stukje eerder dan voorheen.
Leven wordt nu gewoon even geregeerd door baby. En dat wordt binnenkort natuurlijk ook wel weer anders als ze groter is, maar de zwangerschap was echt niets vergeleken met dit...
Eerlijk gezegd zag ik mijn kinderloze vriendinnen nog vrij vaak toen ik zwanger was, inderdaad wel zonder alcohol voor mij, maar gelukkig is dat geen vereiste voor gezelligheid. Ik kom in elk geval nog gewoon gaan en staan waar en wanneer ik wilde.
Maar sinds baby er is, staat mijn sociale leven behoorlijk op een sluimerstandje. Ik kan niet zomaar van huis weg, want baby ligt net te slapen of moet eerst nog eten/verschoond etc. Dat vergt dus een goede voorbereiding en planning. Tot 's avonds laat ergens heen gaat ook niet, want ik moet de volgende ochtend ook gewoon weer werken en ik ben zo MOE. En naar bed gaan en opstaan kost met voeden/verschonen/omkleden ook veel meer tijd, dus de wekker gaat een stukje eerder dan voorheen.
Leven wordt nu gewoon even geregeerd door baby. En dat wordt binnenkort natuurlijk ook wel weer anders als ze groter is, maar de zwangerschap was echt niets vergeleken met dit...
zondag 31 maart 2019 om 14:28
Ik moet trouwens zeggen dat je je waarschijnlijk na de 12 weken wel weer een heel stuk vitaler zult voelen. Een dan ziet de wereld er vast ook weer veel leuker uit.
Ik heb dat eerste trimester 5x mogen doorstaan voordat ik uiteindelijk 1 gezonde baby had, en die weken hadden mij ook wel gestolen kunnen worden. En het wordt ook veel leuker als je de baby straks gaat voelen.
Ik heb dat eerste trimester 5x mogen doorstaan voordat ik uiteindelijk 1 gezonde baby had, en die weken hadden mij ook wel gestolen kunnen worden. En het wordt ook veel leuker als je de baby straks gaat voelen.
zondag 31 maart 2019 om 14:33
Dat is bij mij toch een beetje anders, en zo blijven we bezig natuurlijk ... ik vind dat genieten toch minstens een beetje samengaat met dankbaarheid.
Als je geniet voel je je goed, en blij, en ..., en ...
Als ik van iets geniet, dan komt toch (al is het maar op de hele verre achtergrond) bij mij een idee van 'dit mag niet iedereen meemaken' en voel ik een (milde) vorm van dankbaarheid. En dat kunnen best, héééél kleine dingen zijn hoor. Mijn huis waar veel licht binnenvalt, of als ik 's morgens mijn werk rijd en in mijn straat zie ik dat de nevels over de weiden en velden hangen.
zondag 31 maart 2019 om 14:35
En dat vond ik dus juist zo naar, mensen die tegen me zeiden: geniet nu nog even, want het eerste jaar is vooral loeizwaar. Heel leuk om te horen als je net 6 maanden behoorlijk ziek geweest bent. Ik raakte echt een beetje in paniek van al die ‘het wordt alleen nog maar veel erger’ verhalen. En in mijn geval was dat ook helemaal niet zo. Zowe geestelijk als lichamelijk was ik vrij snel weer mezelf, en de baby sliep vanaf een week of vier/vijf prima. Ja, het is nog steeds vermoeiend, maar dat vind ik dan weer niks in vergelijking met die zwangerschap.Vaucluse schreef: ↑31-03-2019 14:22Maar TO, je geeft nu al aan dat je je vriendinnen weinig meer ziet, hoe had je dat straks met een kleine baby voor je gezien dan?
Eerlijk gezegd zag ik mijn kinderloze vriendinnen nog vrij vaak toen ik zwanger was, inderdaad wel zonder alcohol voor mij, maar gelukkig is dat geen vereiste voor gezelligheid. Ik kom in elk geval nog gewoon gaan en staan waar en wanneer ik wilde.
Maar sinds baby er is, staat mijn sociale leven behoorlijk op een sluimerstandje. Ik kan niet zomaar van huis weg, want baby ligt net te slapen of moet eerst nog eten/verschoond etc. Dat vergt dus een goede voorbereiding en planning. Tot 's avonds laat ergens heen gaat ook niet, want ik moet de volgende ochtend ook gewoon weer werken en ik ben zo MOE. En naar bed gaan en opstaan kost met voeden/verschonen/omkleden ook veel meer tijd, dus de wekker gaat een stukje eerder dan voorheen.
Leven wordt nu gewoon even geregeerd door baby. En dat wordt binnenkort natuurlijk ook wel weer anders als ze groter is, maar de zwangerschap was echt niets vergeleken met dit...
Het is voor iedereen anders, en iemand die echt niet goed in zijn vel zit of er ronduit doorheen heeft niks aan ‘oh wacht maar, het wordt nog veel erger’.
Net als dat ik niks kon met dankbaar zijn. Ja, ik ben wel dankbaar voor mijn kind, maar dat veranderde echt helemaal niks als ik weer om drie uur s nachts boven de wc hing of mezelf moest dwingen om maar genoeg vocht binnen te krijgen. Alsof je je been breekt en dan de pijn niet zo erg moet vinden, want je hebt tenminste benen.
zondag 31 maart 2019 om 14:39
Ik had, wellicht onterecht, gehoopt dat ze iets meer interesse zouden hebben.
Ik snap heel goed dat wij hier zelf voor gekozen hebben, ik ben dan ook 'al' 32, dus het is ook geen vreemd moment.
Hoe ik het na mn zwangerschap zie? Ik verwacht ergens dat je als zwangere ook ergens gelijkgestemde tegen gaat komen ofzo, geen idee of dat realistisch is.
Vriend heeft overigens wel vrienden met kinderen, maar wij hebben niet echt gemengde vrienden. Maar dat zou wellicht ook iets zijn wat kan groeien.
zondag 31 maart 2019 om 14:43
Hier de eerste en enige van mijn vriendinnengroep met kinderen. In mijn ervaring wordt de interesse niet groter dan die tijdens de zwangerschap is. De eerste jaren wisselde ik hier op het forum ervaringen uit, inmiddels ken ik via mijn kinderen genoeg andere ouders.
