Kind in je Uppie (deel 5)

@ Oceana, spannend!!

@ liz. Gefeliciteerd met je zoontje!! Wat moet jij op een heerlijke blauwe wolk zweven! Geniet ervan!! Fijn dat je mentaal gezien nu ook aan het opknappen bent, het is niet niks allemaal en de geboorte van je kindje en de kraamtijd is gewoon een erg confronterend iets lijkt mij.

@ Veronique, wat fijn dat de liefde van/voor de buurman wederzijds is! Geniet er maar lekker van en ik zou ondertussen ook dit traject door laten lopen!

@ Sunshine. Je verhaal is herkenbaar. Ondanks dat ik jong ben (26) geeft deze stap mij nu ook rust. Jouw vragen had ik ook allemaal, lees lekker mee en zoek een kliniek uit. De rest komt vanzelf. Ik heb eerst een afspraak bij de huisarts gemaakt waarbij ik de huisarts over mijn wens vertelde en zei dat ik graag een verwijzing naar het UMC wilde. De kosten in Utrecht zijn 400euro per 3 inseminaties, dit is voor de opslag en bewerking van het zaad.

Ik wil uiteindelijk 3 dagen gaan werken, mits dit financieel haalbaar is en anders 28 uur. Ik werk onregelmatig dus opvang wordt een leuk puzzeltje. Site van de belastingdienst kan je mooie berekingen maken mbt kinderopvangtoeslag.

Spaargeld, tja, gewoon een buffertje.. Succes met je stappen, zodra je er meer mee bezig bent, wordt het steeds leuker en echter vind ik! Ik zit ook al met mijn beste vriendin te kletsen over hoe het zou zijn als, af en toe mag dat best!

@ Gavia. Hopelijk helpt de Emesafene. Een beetje goede voedingstoestand is wel wenselijk, zeker ook voor de kleine! Welke groep geef je les?

@ Houston en @ Tessado. Succes met wachten!

@ Amphere, mooi om je verhaal te lezen! Geniet van je kleintje!



@ hier.

Afgelopen maandag mijn gesprek gehad. Ik was stikzenuwachtig en was dus blij dat er morele steun mee was, lekker iemand om tegen aan te kletsen enzo!

De verpleegkundige stelde mij al snel op mijn gemak, het was al een wat oudere vrouw en ze was erg rustig. Ik heb veel informatie gekregen mbt donoren en hoe het gaat rondom de inseminaties en aantal pogingen. Wel vond ze mij nog erg jong, waar ik haar natuurlijk gelijk in moest geven. Ik bén ook nog erg jong om nu al deze stap te maken. Ik kon goed vertellen waarom ik deze keuze nu maakte en dat begreep ze. Ze vertelde wel dat dit bij de psych (eind september) wrs wel een issue wordt, maar dat als ik goed kan pleiten voor mijzelf en mijn keuze dat ik dan een goede kans maak. De wachttijd is een jaar.

Eind oktober moet ik naar de gynaecoloog en daar krijg ik de uitslag te horen, als ik door ben krijg ik gelijk een echo en bloedonderzoek. Hadden jullie iemand mee naar binnen met dat gesprek? Ik had avonddienst die dag, maar heb lekker vrij geregeld. Goed nieuws wil ik vieren en slecht nieuws wil ik verwerken (werk is daar niet de ideale plek voor, ben kinderverpleegkundige).

Eerst was ik heel stellig om pas te beginnen met de inseminaties als mijn opleiding helemaal klaar was (juli 2015). In de loop van vorige maand was ik al minder stellig en wilde ik het pas als ik alle toetsen had gehad (dec 2014). Nu heb ik zoiets van; ik zie wel hoe het komt en hoe ik er op dat moment voor sta.... Nou ja, eerst maar door de keuring heen zien te komen... Hoe meer ik er mee bezig ben hoe meer ik het wil!

Een hoop twijfels zijn wel weg, ik merk gewoon dat dit een goed pad is wat ik aan het bewandelen ben!

Iedereen in mijn omgeving is ook gewoon zo enthousiast, dat sterkt ook wel!



Nou het is een lekkere lap geworden zeg... Dat heb je als je niet zo vaak de computer aan zet.

Ik vraag me af waarom ze steeds zo benadrukken dat iemand zo jong is. Zouden ze dat doen uit bescherming om iemand niet te overhaast te laten beslissen over alleenstaand ouderschap of ligt dit aan het donorentekort? Ik heb namelijk de indruk dat het laatste onbewust een rol speelt en ze kritisch zijn op leeftijd om de wachtlijsten niet nog verder te laten oplopen. Of zou dat er los van staan?

Ik weet niet waarom... Wel zei ze dat ik nog alle tijd had om iemand tegen te komen....

Toen ik zei dat een zwangerschap voor je 30e alleen maar beter is kon ze dat ook eigenlijk alleen maar beamen.

Precies, zuster. Daarom vroeg ik mij het ook af... Bovendien klinkt "alle tijd om iemand tegen te komen" alsof dat wenselijker gevonden wordt, terwijl er dus ook net zo goed iemand kan zitten die echt gewoon geen relatie wil. Maar goed, belangrijk natuurlijk om er goed over na te denken, hoe bewust of ongewild single je ook bent. maar vraag me wel af of er in 2004 en daarvoor, toen er meer donoren waren, of ze toen ook zo kritisch waren mbt jongere cliënten.

Ik vind het principe gewoon een beetje vervelend dat Jan en alleman kinderen kan krijgen, maar als uppie moet je jezelf aan alle kanten verantwoorden waarom je een kindje wil en waarom nu en waarom op deze manier...

Precies. En volgens mij weten ze dat in het zkh of bij het behandelcentrum dus ook echt wel en ligt er een andere reden achter de kritische blik op de leeftijd.

Het niet verder op laten lopen van de wachtlijsten kan ook een, voor hun, goede reden zijn ja

Eens Zuster en NYC, Ik ben ook hele benieuwd wat de reden hierachter is.En of er onderzoek naar gedaan is. Of er een specifieke reden achter zit. En waar is dan die leeftijd van 30 op gebaseerd? Heb je dan ineens alle wijsheid in pacht? Zijn je kansen op de date-markt dan ernstig gedaald?

Wat voor het UMCU pleit is dat ze vrouwen over de 30 iig toelaten. Amsterdam en Leiderdorp hanteren die leestijdsgrens keihard.



Overigens Zusters, zat jij bij verpleegster K?

Die deed nogal "dramatisch" bij mij, ook over de leeftijd maar de psycholoog was veel relaxter.

En mij werd ook gezegd dat ik een afspraak had bij de gyn en dan de uitslag zou horen, maar dit was uiteindelijk niet zo. Ik werd gebeld door de gyn en mocht daarna een afspraak maken met de gyn. Dit vertelde de psych mij. Anders moet je helemaal naar het ziekenhuis komen, misschien voor niets, als je niet door mag.

Ok, ik probeer het nog een keer. Zal wel wat korter worden, want ik reageer nu even niet op de vragen en verhalen, maar uit het hoofd en aangezien daar weinig van over is sinds de zwangerschap



Het is echt aan te raden iemand bij de bevalling en in de kraamtijd te hebben. Gezien de heftigheid van mijn bevalling (ik ga er even niet weer op in, geen behoefte, maar het staat een paar blz terug ergens) was het erg fijn mijn moeder en een vriendin erbij te hebben. Niet dat ik er veel van gemerkt heb, want ik was vooral in mezelf gekeerd en bezig met mijn meisje er heelhuids uit te krijgen.

Maar moeder hield natte doeken op mn hoofd en in nek enzo en steunde gewoon waar mogelijk. Vriendin duwde knokkels in mn rug (niet dat ik die voelde) en maakte veel foto's. Vooral dat laatste vind ik achteraf erg prettig.



De eerste week (10 dagen, maar 2 dagen ziekenhuis) had ik een fantastische kraam. Zij ochtend/middag, en mn moeder kwam dan s middags en bleef slapen.

Nadat de kraam weg was is ze nog 1 nacht gebleven voor de vorm, maar vanaf de 1e nacht thuis heb ik het gewoon zelf gedaan.

Maar dat ze er als back up was, was wel erg prettig.

Tot de 3e week heeft ze veel in het huishouden gedaan omdat ik zelf nog niet mobiel genoeg was.

Van tevoren had ik gezegd dat ik niet zoveel hulp nodig zou hebben, maar aangezien je niet weet hoe je bevalling zal lopen, zorg dat je dit wel geregeld hebt.



Toen mn moeder er niet meer standaard was, was het eigenlijk hetzelfde. Ik kon gewoon mn ding doen, genieten van mn meisje en zelf bijkomen en focussen op herstel. Dat laatste is nu, 6 weken sinds de bevalling, eindelijk aan het verbeteren.

Door de helse bevalling heeft mijn lichaam meer tijd nodig dan verwacht (en vooral gehoopt).

Dat ben ik wel echt zat, want ik kan niet eens normaal mn meisje troosten als ze krampjes heeft. Lopen werkt uiteraard fijn voor dr, maar dat hou ik niet lang vol. Nog steeds erg frustrerend.



Verder gaat het eigenlijk hartstikke goed, alles loopt zo goed als op rolletjes. Het is vooral genieten van dr, ook op de mindere momenten. Het enige wat ik vreselijk vind, maar dat is alleen voor haar, zijn die verrekte krampjes. Die zijn er dagelijks en meestal s avonds. Rond deze tijd

Samen douchen is intiem en knus (voor wie het zich afvraagt: haar uitkleden en in de luier in een badcape, naar de badkamer, aankleedkussen op de grond voor de douchecabine, zelf al weinig aan dus uitkleden, haar luier uit en hop samen die douche in die ik al aan zet als ik haar op de grond leg. Als zij klaar is, haar op de grond op het aankleedkussen in de badcape wikkelen, zelf effe wassen en afdrogen en klaar. Zij vindt het alleen dan prima om ingewikkeld te liggen daar. Oh ja, en deur dicht zodat het warm blijft), badje doen vindt ze heerlijk, wandelen is genieten en knuffelen is hemels.

Ze is vrij pittig, werd gisteren ook op het consultatiebureau bevestigd, maar ach, ook dat went. Lijkt ze ook daarin op mij

Ze is 6 weken, maar lacht al sinds dag 2, zij het nu echt gericht en bewust, begint op dr zij te draaien en kletst tegen Nijntje aan de boxmobiel. Dat zijn echt superleuke en trotse momenten.



Het enige wat ik lastig vind is haar in bed houden. Ze wil heel graag bij me zijn maar moet uiteraard haar slaapjes doen. En dat wil mevrouw dus lang niet altijd. Dat resulteert in tig keer heen en weer lopen.

Ik heb wel sinds het begin een ritme als het gaat om de flestijden, dus dat scheelt. Ook het ritueel is hetzelfde. Maar helaas het helpt niet.

Heb gisteren een extra tip gekregen en dat is om haar eerst in de box te leggen voor ze bed in gaat. Dus dat doe ik nu steeds. Kijken of ze daaraan gaat wennen en het helpt in slaap te komen en vooral te blijven.

Ze heeft de eerste paar weken in de wagenbak op mijn bed gelegen, vooral in het begin omdat ik niet mobiel was. Dan hoefde ik alleen de fles te gaan maken (ik woon gelukkig in een flat dus gelijkvloers) en kon ik verder alles op bed doen.

Op een gegeven moment legde ik haar na de nachtvoeding in haar eigen bed. Dat gaat wisselend goed.

Ik heb mezelf voorgenomen haar vanaf maandag de hele nacht in eigen bed te leggen.

Hoewel ze overdag en avond vaak onrustig is, doet ze de nachten ook weer vanaf het begin supergoed. Rond 23uur, tussen 4-5uur en tussen 8-9uur waren vanaf begin heel lang de tijden.

Nu is dat meer rond 22.30-23.00, 5-6 en rond 10-10.30.

Dus al die tijd maar 1x s nachts. Ook goed voor mijn nachtrust

Dus ik hoop dat ze dat vanaf maandag ook volhoudt.



Je leeft wel van voeding naar voeding en de tijd ertussen is natuurlijk beperkt omdat het voeden, verschonen en in slaap krijgen tijd kost, dus de tijd ertussen om dingen te doen is beperkt. Maar ach, ik ben toch geen domestic goddess dus vind het huishouden niet zo erg om uit te stellen

En dat je niet altijd kan doen wat je plant in die uurtjes went vanzelf.



Dus het is vooral genieten. Scheelt denk ik wel dat ik ondanks dat ik nog nooit zo onzeker ben geweest, op zich best relaxed ben en met weinig slaap toe kan.

Wel belangrijk: zorg dat je je rust pakt. Liefst slapend, maar relaxed chillen kan natuurlijk ook.

Vandaag is dat weer niet gelukt, maar ik heb dan ook wel veel gedaan.

2 wassen gedraaid en opgehangen (wegruimen moet nog, was nog niet droog), mezelf de douche in geslingerd en haren gewassen (duurt altijd effe), gezogen en gedweild, in die uren 2x de fles gegeven met bijbehorende rituelen, kind in badje gedaan, regelmatig gedurende al die uren moeten troosten, en oh ja, ook nog even wat gegeten tussendoor. Dat vergeet ik nog weleens te doen namelijk.



Nou is het nog een heel verhaal geworden haha!

Maar mochten jullie vragen hebben, ik beantwoord ze graag, ook al ben ik hier niet meer zoveel te vinden.



Alle nieuwelingen welkom! Volg je hart, van een afspraak word je niet zwanger, neem de tijd of juist niet, maar denk vooral aan wat het je allemaal brengt.



Houston weer succes meid!

Alle zwangeren, geniet!

Jullie en de rest

Fearless fijn! Snap dat je niet up to date ben maar ik houd Houston gezellig gezelschap op t bankje..Fijn dat tal zo goed gaat qua ritme..en ach dan ligt ze maar wat vaker bij jou..Goed dat je aangeeft dat extra hulp geen kwaad kan.Ikhoop dat je lekker van je verlof geniet en gauw weer wat langer kan lopen/staan..



Ik vind het wel n idee om n uppie-netwerk te creeëren..elkaar helpen wanneer nodig lijkt mij helemaal niet verkeerd..



Liz dye-hard als ik in de buurt had gewoond..Maar fijn dat jullie zo genieten! (Had je mijn vraagje gelezen over de belastingteruggaaf? Jij was nl de enige die dat probeerde )



E123 Hmm gaat jouw vriend wel helpen met de opvoeding van het kindje..weet niet meer hoe het exact zat, sorry. Hoop dat hij zich wel van zijn beste kant laat zien en jou steunt als jullie dit samen gaan doen..Een kraamhotel is wel n uitvinding!(Maar duur)



En Amphere's badbevalling klinkt bijna aanlokkelijk



Zuster;ja belaaachelijk die verantwoording..Ook mensen die vragen ja..maar je kent de donor niet..Weet je hoeveel stellen noodgedwongen gebruik moeten maken van donorsperma..?

Daar hoor je bijna niemand over..

Het kan nl ook deandere kant op qua wachtlijst;stel dat heel veel twintigers besluiten om er alleen voor te gaan..tja dan creeer je nl wel weer een langere wachtlijst (en zeker voor de oudjes onder ons)maar goed afwachten maar..voor je dertigste lijkt mij iig heel slim maja Suc6..spannend!!



Mevrouw R.; heeft iemand nog iets van haar vernomen?

Wat een heerlijk lange verhalen van de bevallen vrouwen hier! Leuk om te lezen.



Ik ga ook zeker 1 of 2 mensen bij mijn bevalling vragen! Dacht bij Liz te lezen dat ze misschien alleen was geweest. Gelukkig niet!



Net even lekker online geshopt Vind ik toch lastig hoor. Sommige baby's passen helemaal niet in maat 50, maar gaan meteen in maat 56. Andere mensen kopen geen maat 50 en krijgen vervolgens een klein poppetje en moeten nog snel naar de winkel. Dat laatste wil ik natuurlijk voorkomen, want dat is dus wel iets onhandiger in je uppie (ook al kan iemand anders het voor je doen, voelt gewoon niet leuk)



Oh en het geboortekaartje: ik wil de enveloppen van te voren in huis hebben, zodat ik ze al kan schrijven. Weten jullie of er online ook verkoopadressen zijn waar dit kan? Of moet ik dan echt naar een drukker?

Wat betreft geboortekaartjes vind ik het heeeeel lastig. Weet echt nog niet wat ik wil. (wel wat ik niet wil, dus er is een beginnetje)



En wat betreft de opvang: ik hoef nog maar een paar weken (bij een overtijdbevalling misschien zelfs maar 2 of 3) te werken na mijn verlof en dan begint de zomervakantie. Dus ik wil gaan proberen om het voor die paar weken met vrienden en familie op te lossen en dan na mijn zomervakantie de opvang te laten starten. Kan ik in de vakantie rustig de kleine laten wennen enzo.

Ik heb toch een soort van besloten voor gastouderopvang te gaan. Het scheelt ontzettend veel in de kosten en het is wat flexibeler. Ik ga wel via de grote kinderopvangorganisatie hier een gastouder zoeken. Kijken of dat lukt. Ik vind het wel spannend hoor, want over kinderdagverblijven kun je alles opzoeken en met een gastouder spring je nogal in het diepen. Ik heb geen idee hoeveel gastouders ze hebben en hoe die verspreid zitten over mijn woonplaats.



Iemand vroeg nog aan welke klas ik les geef: groep 8! Erg leuk.

Wat super fijn om al jullie ervaringen te lezen! en alle tips! Wat leuk om de verhalen van de al bevallen dames te lezen!



Bedankt zuster voor je reactie! wij staan redelijk dichtbij elkaar qua stappen! ik ga morgen bellen naar zowel huisarts als de kliniek.



Wat ik me nog wel afvraag. Hoe gaan/gingen jullie om met het niet weten hoe de donor eruit ziet? (bij donorbank dan) Dat vind ik soms nog best een eng idee.. Dat je een kindje krijgt waarin je jezelf niet herkend, is dat erg gek dat ik dat denk? Hoe ervaren de bevallen dames dat? zien jullie veel van jezelf terug? En als je dan een donor via een site zou regelen, wat voor mannen zijn dat dan?



Verder ben ik er steeds meer zeker van dat ik de juiste beslissing neem om alleen mama te worden als het me gegund is, ook al heb ik nog een lange weg te gaan, wat een van jullie al zei van een intake word je niet zwanger dus ik ga de weg bewandelen en zie wel waar het me brengt.



jammer dat we geen foto's van jullie kleintjes kunnen zien!!! ik ben wel heel benieuwd!! Vind het super stoer van de uppie mama's en hoop ooit te staan waar jullie staan!!!

trouwens, ik zit nu even op een prikbord te kijken waar mannen hun sperma aanbieden, soms staan daar best berichten tussen waarvan ik denk dat lijkt me heel oprecht maar zoiets lijkt me ook doodeng! je weet toch nooit zeker of iemand dan goed getest is (ook al overlegt hij documenten) lijkt me doodeng maar aan de andere kant wel veel makkelijker en dan weet je in ieder geval wel hoe iemand eruit ziet. Hoe hebben jullie hierin een keuze gemaakt wat bij je past?

@ zwangere uppies en/of bevallen uppies. Ook ik vind het heel erg leuk om jullie verhalen te lezen over hoe jullie alles beleven, dat maakt alleen maar nog meer enthousiast!!



@ Gavia. Ik ga zo eens kijken of ik je een prive berichtje kan sturen.. Ik zat idd bij diezelfde verpleegkundige, ik ben benieuwd hoe de psych is, ik heb haar al voorbij zien lopen, dus weet wie het is en dat scheelt ook.

Ik zou trouwens gewoon wat maatje 50 kopen hoor! Of even wachten op echo om te kijken hoe het nu qua groei is, boven/onder/gemiddeld zeg maar. En Hema heeft 50/56.

Ben je al uit namen? Wil je weten wat het wordt?

Je opvangplan klinkt goed, dat is iets waar ik tzt echt goed naar moeten kijken!



@ Sunshine. Goed van je stappen!! Benieuwd hoe snel je terecht kan! In Utrecht kan je alleen op wat uiterlijke kenmerken selecteren (geloof ik). Maar wanneer je die dus zo dicht mogelijk bij je eigen uiterlijk laat, dan is de kans denk ik groot dat je wat/veel van jezelf herkent in het kind. En je kent het uiterlijk en het karakter van de donor niet, dus je kan dit niet herkennen bij je kind denk ik.

Ik heb zelf eigenlijk de optie van zelf een donor zoeken op internet nooit overwogen, dat vind ik op de één of andere manier meer dichtbij komen, je hebt dan daadwerkelijk contact met diegene en kent iig zijn uiterlijk en miss zelfs ook wat aan karakter. Dan kan je wel dingen herkennen in je kind. Ik kan mij voorstellen dat dit voor sommige vrouwen een meerwaarde heeft, maar voor mij niet. En buiten dat, ik heb zat tijd om te wachten op de wachtlijsten. Ik heb die keuze meer op gevoel gebaseerd.

Heeft iemand trouwens het boek van Barbara Lammerts gelezen, Geen partner, wel een kinderwens?

Ik ben nu beizg in die van Anke Brus, het bamboek, maar merk dat na een paar verhalen alles wel een beetje hetzelfde wordt...

Ook heb ik het boek 'Alleen een kind' van Denise Hilhorst gekocht als e-boek, die moet ik nog gaan lezen.

Iemand nog andere tips?

Hoi zuster! Ik geef denk ook wel de voorkeur aan anoniem al heb ik minder tijd dan jij vannacht wel naar gedroomd over dit traject! Ben er onbewust al erg mee bezig! Goeie tip om voor uiterlijke kenmerken te kiezen die dichtbij jou liggen. Ik zat al te denken aan kenmerken die ik in een partner aantrekkelijk zou vinden maar dat wijkt wel af van die van mij. Maar goed nog genoeg tij om over na te denken lijkt me zal best wel even duren voor ik kan beginnen denk ik.



Ik heb gebeld afspraak staat voor begin oktober het is er schijnbaar druk!! Deze week afspraak bij huisarts voor verwijzing benieuwd hoe zij reageert.. Stap 1 is gezet spannend!!

.

Waar ik wel benieuwd naar ben: waarom wordt er eigenlijk bij (bijv. UMCU) voor gekozen dat de donor veel uiterlijke kenmerken heeft (bijv. haar- en oogkleur) als de moeder? Ik had dat al eens eerder gelezen en zag 't hier ook weer voorbij komen, maar zit daar een speciale reden achter?



Misschien dat ik 't niet zo begrijp omdat ik nooit genetisch verwant zal zijn aan een kindje, maar denken jullie dat het gunstiger is dat je kind de zelfde haarstructuur heeft of dezelfde kleur ogen als jezelf? En zou dat ook gelden als je met een partner samen een kindje krijgt, dat je het dan leuker vindt als je kindje op jou lijkt i.p.v. op je partner, qua uiterlijk?

Ja voor mij wel, NYC. Hoewel het UMCU het bij mij niet aangegeven had, maar ik had het hier gelezen en ben daar ik meegegaan. Voor mij is de belangrijkste reden dat mijn kind al een soort van uitzondering gaat zijn. Als ik dan een kindjes zou krijgen dat totaal niet op mij lijkt, doordat ik bewust voor andere kenmerken heb gekozen, dan zou het, voor mijn gevoel, extra opvallen en wellicht meer vragen oproepen.

Ik heb overigens alleen huiskleur, ogen en kleur haar opgegeven en ik weet alleen de huidskleur, de kleur ogen en het haartype (niet de kleur) van mijn donor.



Als ik geen kenmerken had mogen opgeven had ik daar niet zo'n moeite mee gehad, maar bewust totaal andere kenmerken opgeven om een soort mixje te krijgen, dat voelde voor mij niet goed.

Edit: als ik samen met een partner een kindje zou krijgen dat zou het mij niet uitmaken op wie hij lijkt. Dan is het leuk om met zijn tweeën naar kenmerken te kijken.

Stel dat je zelf blond bent met blauwe ogen en je krijgt een kind met rood haar een groene ogen, dan zal het kind zijn/haar hele leven horen dat hij wel op de donor moet lijken.

Voor een kind is het beter dat hij zich een beetje kan vergelijken qua uiterlijk met de moeder (in ons geval -als alleenstaanden- dan).



Fearless, bedankt voor je uitgebreide verhaal. Ik krijg er echt een beeld van. Hopelijk gaat het goed qua slapen.

Ah, op die manier. Dus niet zozeer om zoveel mogelijk een soort mini-me te krijgen (sorry voor de stomme term) maar meer om zoveel mogelijk te voorkomen dat jij (of je kindje) steeds moet uitleggen hoe die aan die blonde krullen of bruine ogen komt.



Huidskleur kan ik me idd wel voorstellen dat dat vragen zou oproepen (is je vader soms Chinees/Surinaams etc.) maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat dat bij een andere kleur ogen of haar al gebeurt. Maar misschien wel hoor.



En voor stelletjes die het samen doen geldt meestal wel dat het kind vaak op een van beide ouders zal lijken. Hoewel er wellicht dan nog steeds ouders zijn die hopen dat het kindje toch wat meer op hem of haar lijkt, dan op de andere ouder.

Gavia, heerlijk he, dat online shoppen.

Ik heb vanmorgen via MP nog een leuke Koeka boxzak gekocht voor een koopje! Die dingen zijn normaal heel duur.



Tessado, ik duim ook voor jou!!



Ik ga eind december met verlof en half april zou ik weer moeten werken. Ik heb het nu zo geregeld dat ik eerst half april nog 2 weken vakantie er achteraan plak en dat ik dan de hele maand mei op de vrijdag vrij ben. Dan kom je er weer rustig in.



Geboortekaartjes; leuk om uit te zoeken, maar ook heel lastig. Ik heb een geboortekaartje gevonden, maar vervolgens kan ik er niks mee, ik ben totaal niet handig met die sites... grrr.....



En sinds een paar dagen voel ik de baby!! Zo gaaf!

Emma, wat gaaf hè, om je baby te kunnen voelen bewegen!



Kaartje vonden wij ook heel moeilijk. Hebben zowel online als boeken van de drukker bekeken.

Ik denk dat je misschien wel van dezelfde stijl houdt als ik, dus wil je even op http://www.fientje-en-co.nl attenderen. Hebben wij 'm uiteindelijk niet besteld, maar was wel een kanshebber geweest. Ik weet alleen niet hoe de kwaliteit van het papier is, maar je kunt geloof ik gratis een proefkaartje laten maken.

quote:emma77emma schreef op 09 september 2013 @ 19:31:





En sinds een paar dagen voel ik de baby!! Zo gaaf!



Mijn buikje begint een beetje te groeien. Heerlijk om hem af en toe "vast te houden"

En deze kwam ik bij de collectie van Buromac tegen, vond hem zo lief en moest meteen denken ook aan jullie uppies, met die mama-uil zo met het kleintje. Omdat veel kaartjes met afbeeldingen toch gericht zijn op een gezin met vader en moeder, liepen wij soms ook tegenaan.