Laatste loodjes en ik zit er doorheen

16-01-2021 21:00 35 berichten
Met enige schroom en schaamte open ik dit topic. Ik zit in de laatste weken van de zwangerschap, en ik zit er zo doorheen!

Ik heb zo lang gewacht op deze zwangerschap, en ben er in principe heel blij mee, maar het valt me zo zwaar momenteel. Nog altijd misselijk (gelukkig niet zo erg meer als in de eerste twintig weken), geen energie, elke nacht 3-7(!) keer eruit om te plassen, vrijwel de hele dag benauwd waardoor lopen ook vaak moeilijk gaat, en om niks totaal overprikkeld. Ik ben in mezelf gekeerd en zie erg op tegen de bevalling. Na 19 uur kan je mij afschrijven en ben ik vrijwel niet meer aanspreekbaar. Mijn kinderen kunnen zich nauwelijks nog herinneren dat ik een fitte moeder was.

De omgeving vraagt wel hoe het met me gaat, maar ik begin de vraag erg deprimerend te vinden omdat ik me aldoor niet goed voel, en het is daardoor geen leuke vraag om te beantwoorden. Tegelijkertijd wil ik niet klagen omdat ik echt heel blij ben met en dankbaar voor deze zwangerschap.

Is dit herkenbaar? Iemand een hart onder de riem? Of een schop onder de kont?
Ondanks dat zwanger zijn en een kind krijgen voor heel veel mensen fijn/goed nieuws is, mag je echt wel ‘zeuren’ over hoe zwaar het kan zijn (vind ik).

Nog even! Sterkte!
Klinkt heel normaal hoor, voor de laatste loodjes. Je moet maar denken dat het de laatste loodjes zijn, over een paar weken ben je van je vrachtje verlost.

En als het echt niet meer gaat even de huisarts bellen.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Niet voor schamen hoor! Je hebt nu eenmaal veel last van bijkomende zaken bij deze zwangerschap en dat mag je best zwaar vinden. Als ik dan ook nog hoor dat je nog meer kinderen hebt (die waarschijnlijk nu veel thuis zijn) dan kan ik het me al helemaal voorstellen.

Gewoon lekker naar bed gaan als je de kans hebt, maakt jou het uit dat het voor het avondnieuws is. Komt wel weer. Heb je mensen die helpen? Je af en toen wat uit handen nemen en je verwennen?
Alle reacties Link kopieren
Voor mijn derde zwangerschap was ik fit, gezond en gelukkig. Tegen het derde trimester aan kon ik fysiek bijna niks meer, veel pijn, en nog erger: ik kreeg last van paniekaanvallen en voelde me enorm down en angstig. Mijn vorige zwangerschappen had ik nergens last van, en ik vond het heel moeilijk om dit te accepteren en toe te geven dat ik het heeeeeel rustig aan moest doen.

Je hoeft je er in ieder geval niet voor te schamen! Neem rust, laat je man en familie of vrienden wat meer bijspringen. Hopelijk verdwijnen de klachten snel na de bevalling (was hier wel)
Dank voor jullie reacties! Dit is precies wat ik nu ga doen, naar bed :-]

Ik tel ook mijn zegeningen: mijn kinderen zijn al wat ouder en dus zelfstandiger, koken ook al af en toe. Mijn man doet ook heel erg veel gelukkig.

Vind alleen niet dat ik er leuker en aangenamer op ben geworden als moeder en echtgenoot. En het duurt al zo laaaaang.
ivanova_87 schreef:
16-01-2021 21:14
Voor mijn derde zwangerschap was ik fit, gezond en gelukkig. Tegen het derde trimester aan kon ik fysiek bijna niks meer, veel pijn, en nog erger: ik kreeg last van paniekaanvallen en voelde me enorm down en angstig. Mijn vorige zwangerschappen had ik nergens last van, en ik vond het heel moeilijk om dit te accepteren en toe te geven dat ik het heeeeeel rustig aan moest doen.

Je hoeft je er in ieder geval niet voor te schamen! Neem rust, laat je man en familie of vrienden wat meer bijspringen. Hopelijk verdwijnen de klachten snel na de bevalling (was hier wel)
Goed om te horen dat je er snel vanaf was na de bevalling!
Paniekaanvallen is een groot woord, maar ik ben inderdaad ook wel down en angstig. Ik ben naar een psycholoog doorverwezen die me vraagt: “Wat heb je van mij nodig om de angst te verminderen?” Geen idee! Ik hoopte dat zíj me dat kon vertellen.
Alle reacties Link kopieren
Ach lieverd, voel je niet te bezwaard. Je kunt niet 24/7 je zegeningen tellen. Je mag er ook best gewoon doorheen zitten. Daar koop je niet veel voor, dus hopelijk is hier van je afschrijven wel even lekker voor je.
Nog even. Je kunt het, hou vol.
mybestfriend schreef:
16-01-2021 21:19
Goed om te horen dat je er snel vanaf was na de bevalling!
Paniekaanvallen is een groot woord, maar ik ben inderdaad ook wel down en angstig. Ik ben naar een psycholoog doorverwezen die me vraagt: “Wat heb je van mij nodig om de angst te verminderen?” Geen idee! Ik hoopte dat zíj me dat kon vertellen.
Antwoorden die je zou kunnen geven: ventilerende gesprekken, praktische tips als je ergens tegenaan loopt..

Maar het is toch normaal dat je aan het einde minder fit bent. Je hebt ook oudere kinderen, misschien ben je dan ook iets ouder waardoor je lichaam minder veerkracht heeft.

En deze periode staat ook niet vrij van zorgen. Je wilt niet weten hoeveel zwangeren nu psychische hulp nodig. De pop poli is bij ons overvol. Je bent niet de enige.
Alle reacties Link kopieren
Dikke knuffel!
38 weken hier. Zwanger van de derde. Vorige week had ik het heeeeelemaal gehad. Zat huilend bij de verloskundige: “ik wil zsm ingeleid worden!!!!”

Nu met frisse tegenzin weer wat energie: heb wat afspraken op de planning staan, wat afleiding bedacht, meer hulp om me heen geregeld en weet gewoon: we moeten nog effe! Hou vol, mezelf!

Kan je mensen om je heen om hulp vragen? Hier wordt eten gebracht, er komt iemand stofzuigen, de kids worden even opgehaald. En ik bak koekjes voor ze, maak een fruitsalade of soep. En die kleine gebaren geven me weer een glimlach en wat moed.
Kleur ook eens buiten de lijnen
Alle reacties Link kopieren
Ah ik lees net je andere bericht. Genoeg hulp in huis.

Ja, ik ben momenteel ook zo’n moeder. Kan vrij weinig met de kids en loop alleen maar te roepen ‘nee, kan niet door mama’s buik’. En dan slaap ik ook nog elke middag. Saai saai saai en zo ontzettend NIET mobiel. Zo voel ik me.
Kleur ook eens buiten de lijnen
Ik schiet vol van jullie lieve berichten (is vast ook héél normaal in deze fase ;-D)Hartelijk dank :heart:
Alle reacties Link kopieren
Ga toch lekker slapen als je moe bent. Doe je het niet voor jezelf, doe het dan maar voor je baby. Die heeft een uitgeruste moeder nodig. Laten we nou niet nét doen alsof je ‘een heel kind bouwen’ er zomaar even bij doet. Dat is nu je hoofdtaak.
Alle reacties Link kopieren
Wat vervelend dat je je zo voelt. Is ook zwaar allemaal de laatste loodjes en de huidige situatie met corona enz. Je mag hierover best even je ei kwijt. Lijkt me heel lastig ook als je nog steeds misselijk bent...

Het is voor mij wel herkenbaar voor een groot deel! Ben nu 37 weken en heb al een dreumes rondlopen van 1,5 die op dit moment minder naar de opvang gaat en veel aandacht wilt. Hij voelt vast mijn spanningen aan. Heb ook veel minder energie en voel me weleens schuldig erover dat ik minder gezellig ben tegen hem. Maar probeer iedere dag met hem naar de speeltuin te gaan. Of een rondje te fietsen. En er zijn nog genoeg momenten dat we het heel gezellig hebben, die zal hij onthouden. Het angstige gevoel en moeheid komt bij mij ook vooral door deze lockdown periode. Wat mij helpt is per dag te kijken, niet teveel te willen en meeslapen met het middagdutje. En speelgoed eind van de dag met mijn man samen pas op te ruimen. Verder hebben we een schoonmaakster en daar ben ik nu heel blij mee. Ook vraag ik de opa’s of oma’s en een buurvrouw soms om even op te passen zodat ik eventjes een uurtje rust heb. Misschien ook mogelijk bij jou? Nog even volhouden! En vroeg naar bed scheelt zoveel ja.

Kraamperiode zo lekker rustig zie ik wel zitten, al hoop ik dat de opvang dan weer open is. Zodat ik ook wat tijd heb met de baby op de dagen dat dreumes naar de opvang gaat. We zullen het zien. Belangrijkste is dat we niet vergeten te genieten van dit mooie nieuwe leven!
Alle reacties Link kopieren
Er is er nog nooit eentje blijven zitten, volgens mijn verloskundige.

Sterkte, en klagen mag. Op tijd naar bed gaan mag ook.
:hug: :zzz:
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
Alle reacties Link kopieren
Snoesje666 schreef:
16-01-2021 22:05
Er is er nog nooit eentje blijven zitten, volgens mijn verloskundige.

Sterkte, en klagen mag. Op tijd naar bed gaan mag ook.
:hug: :zzz:
Wat een dooddoener
Alle reacties Link kopieren
TO, schaam je niet!
Je mag er helemaal klaar mee zijn, een zwangerschap vraagt zo veel van je! En die leuke fitte moeder komt echt wel weer terug, nog even volhouden.
Alle reacties Link kopieren
Och wat vervelend. Natuurlijk mag je je zo voelen als het zo moeizaam gaat. Dat doet toch ook niks af aan de liefde die je voelt voor het babietje?

Hoeveel weken ben je nu mybestfriend?
Alle reacties Link kopieren
Oh dit topic komt als geroepen, ik klaag even met je mee en geef je een dikke virtuele knuffel :hug:

Hier 38 weken zwanger, elke nacht oefenweeen die echt heel veel pijn doen, maar het zet maar niet door, ik kan niet lekker zitten of liggen, slapen doe ik amper en heb continu pijn waardoor klusjes of een simpele wandeling al bijna niet gaan. Door die @#€&*&# corona ook totaal geen leuk verlof, ik zie niemand en voel me eigenlijk gewoon vet eenzaam en nutteloos nu als partner werkt doordeweeks. Ik draag alleen maar jogging broeken en voel me inmiddels een gehandicapte zeekoe, ook al zegt partner braaf me nog erg sexy te vinden :proud:

Dikke knuffel voor de zwangeren hier!
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar!!

Ik ben half december bevallen van mijn derde en ik vond de zwangerschap ZWAAR. Ik ben echt niet meer mezelf geweest vanaf 28 weken ofzo. Maagzuur, giga dikke buik, benauwd, moe, pfffff. De laatste weken ben ik nauwelijks meer buitenshuis geweest. Echt wachten en mijn lichaam zo veel mogelijk sparen. Heb me erg schuldig gevoeld naar mijn andere kinderen, die met hun 2 en 5 jaar nog wel heel jong zijn en ook naar mijn man. Geestelijk vond ik het ook pittig hoor. Stomme hormonen.

Ze kwam nog een ruime week later ook, haha. Maar na de bevalling is alles snel weer goed gekomen. We zijn nu nog geen maand verder en ik ben, op de flubberbuik na, weer een heel stuk in de richting van de oude. Ga lekker weer met m’n kinderen op pad, voel me fit en ook weer veel vrolijker!

Dus houd vol en houd moed! Over een paar weken is de situatie weer heel anders en kun je lekker genieten van je baby buiten je eigen lichaam.
Alle reacties Link kopieren
:there: Zet m op! :bigkiss:
Alle reacties Link kopieren
Maída schreef:
16-01-2021 23:12
Oh dit topic komt als geroepen, ik klaag even met je mee en geef je een dikke virtuele knuffel :hug:

Hier 38 weken zwanger, elke nacht oefenweeen die echt heel veel pijn doen, maar het zet maar niet door, ik kan niet lekker zitten of liggen, slapen doe ik amper en heb continu pijn waardoor klusjes of een simpele wandeling al bijna niet gaan. Door die @#€&*&# corona ook totaal geen leuk verlof, ik zie niemand en voel me eigenlijk gewoon vet eenzaam en nutteloos nu als partner werkt doordeweeks. Ik draag alleen maar jogging broeken en voel me inmiddels een gehandicapte zeekoe, ook al zegt partner braaf me nog erg sexy te vinden :proud:

Dikke knuffel voor de zwangeren hier!
Haha herkenbaar! Enige uitje is naar de supermarkt of de drogist :cheer2: joepie!
Ik loop er ook bij als een slons, heel af en toe voor een buikfoto kleed ik me leuk aan en maak ik me op.

TO, hoeveel weken ben je eigenlijk?
Ha, ik loop er ook onverzorgd bij. Wel gedoucht en schone kleren, maar daar blijft het wel zo’n beetje bij.

Ik ben nu 34 weken.

Maída, vervelend dat je ook nog de pijn hebt van oefenweeën :(
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar hoor TO. Ik ben rond dezelfde tijd zwanger geraakt, nu bijna 34 weken. Heb jouw verhaal meegekregen. De aanloop was zwaar en je zwangerschap is dat ook. En we leven nu ook nog eens in een bizarre tijd!! Hartstikke logisch dat je niet op een roze wolk zit. Ik heb geen nare voorgeschiedenis, ben makkelijk zwanger geworden en toch is het geen makkelijke zwangerschap. Zwaar vermoeid door hartmedicatie, prenatale depressie en een drukke peuter rondlopen. Natuurlijk ben ik hartstikke blij met de baby maar dat voel ik echt niet altijd. Soms (de ene week vaker dan de andere) vind ik het ronduit kut en ben ik bang voor wat komen gaat en vraag ik me af waarom ik dit ook alweer wilde. Maar hé, nog een paar weken en die baby gaat er toch komen. En het komt goed, je (en ik) bent niet alleen! Zet 'm op!
Alle reacties Link kopieren
Knuffel voor alle zwangeren die het zwaar hebben :hug: :hug: :hug:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven