Maar niet zwanger worden..... (deel 3)

Boulu: het lijkt soms zo'n eindeloze weg vol met onzekerheden en dat maakt het allemaal zo verrot. En namate je wacht, wordt het verlangen alleen maar groter en om je heen worden kinderen geboren.. Ik snap je. En dan moet jij weer terugveren uit die rot teleurstelling van gister - zo onthutsend en zo onverwacht. Ik hoop ontzettend dat het niet telt als poging - dat lijkt mij voor nu het allerbelangrijkste. Knuf!



Mssfiddler: omdat je het niet meer verwacht had, misschien nu wel 'fijn' dat je verder kunt met de volgende IUI. Stapje voor stapje in je eigen tempo. Blijft gewoon jammer dat het niet gelukt is natuurlijk.



Dubbeltje: Hoe is het met je?



Wished: Wanneer heb jij de punctie? Ook ik vond het meevallen qua pijn. De eerste keer heb ik wat napijn gehad maar was de punctie onder narcose -mag dus niet klagen ), de tweede keer niet, maar dat verliep erg soepel.



Meghan: succes met de Clomid. Mijn broer is ook een Clomid baby overigens. Ik kwam er twee jaar later 'vanzelf' aan



En tenslotte Jo: wat ontzettend spannend! Ik hoop dat je gevoel je niet in de steek laat!!



Hier: Las gister van een ander meisje op het miskramen topic dat zij een missed abortion had na 11 weken. Ik werd daar een beetje akelig van en ook onzeker. Zo verdrietig voor haar, is een lieve meid. Heb dus voor zondag maar een extra betaalde echo gepland en op 18 maart (als alles goed is zondag) in principe de NIPT. Blijf wat onzeker, maar dat accepteer ik maar, want dat is normaal na dit traject...

Even snel: ultradikke megaknuffel voor Boulu, lieverd wat een domper, word er helemaal naar van. Sterkte en wees lief voor jezelf!



Knuffels ook voor Mssfiddler, balen zeg...



Met mij gaat het okee, nu dag 7 na te vroege eisprong en alweer in onblijde afwachting van mijn menstruatie (alle pms symptomen zijn volop aanwezig).



Liefs en zwaai voor iedereen! Ik schrijf gauw meer



Voor wie wil pb-en mag altijd!

@mssfiddler, balen meid. Wat een frustratie overtijd en toch ongesteld geworden. Wel fijn dat je duidelijkheid hebt. Nu volle moed naar de volgende ronde



@ baggal ik snap je gevoel. En vervelend dat je zo akelig wordt van miskraam van dat meisje. Maar het kan he? Miskraam pas later. Maar dat zegt niets over jou en het gebeurt veel minder. Ook bij jou, de kans dat het goed gaat is nu veel groter dan dat het mis gaat. Hoe gast het verder, heb je meer kwaaltjes?

Fijn dat je zondag nog een echo hebt. Wel vervelend dat je deze dagen alleen thuis bent,



@ boulu, hoop dat je je wat beter voelt. Vind het nog steeds heel erg.m voor je! Maar geef de moed niet op!! Je vroeg wanneer je officieel verder mag. In radboud is na een gestimuleerde cyclus een maand rust. Ik snap je gevoel van zwangeren om je heen. Op dit moment zit een vriendin te bevallen. Ze trouwde, werd zwanger en gaat nu bevallen terwijl wij al die tijd een kinderwens hadden. Een ander vriendin heeft een zoontje, en vertelde net dat zij nu zwanger is van een meisje. Dat wilde zij graag. Ook al ben ik blij voor hun, vind ik het ook moeilijk. Sterkte meid! Jou wens komt ook uit, alleen wat later. Ik weet het zeker!!



@ jo ik hoop het zo voor je!!! Dat zou geweldig zijn!!



Welkom meghan, liksie en serieas!! Ik schrijf hier ook niet lang mee, maar vind meiden hier stuk voor stuk schatten!!!



@ hier zometeen punctie. Voel me normaal.



Met mijn man en mij gaat het weer 'goed'. We hebben weer gepraat en hij zegt dat hij ontzettend van mij houdt en mij nooit kwijt wil. Maar soms kan hij zich geen houding geven en onbewust reageert hij dat op mij af. Hij beseft het achteraf wel. Hij doet zijn best om meer rekening te houden met mij. En doet nu ook echt zijn best om mij zoveel mogelijk te steunen in ivftraject. Maar soms is hij dan echt onredelijk. En ik vind dan heel moeilijk om daarmee om te gaan. Ik weet heel goed dat er geen kwaad zit in hem, maar op dat moment is hij echt gemeen tegen mij. Ik moet geduldig zijn denk ik, meer kan ik niet. Voor nu ben ik blij dat hij weer bijgedraaid is. Het gaat normaal ook heel goed tussen ons en wij doen ook veel leuke dingen samen.

Angel, Heel veel succes dadelijk!! Ben je zenuwachtig?

Angel: Heel veel succes met je punctie! Ik hoop op een goede, mooie opbrengt.



Boulu: Ik had je wat 'meegegeven' voor als de verzekering gaat steggelen. Ik hoop dat je er wat mee kan mocht het nodig zijn. Zie andere topic.



Jo: ik duim heel hard voor je!



Ik twijfel aan alles. Ergens voel ik me een zeur want ik ben immers zwanger, maar soms wint de kwetsbaarheid het even... X

Succes Angel, keep calm... Hahah zeg ik, die waarschijnlijk dik in de stress zit dan hihi.

Hopelijk een mooie goede opbrengst voor je.





Baggal, is toch logisch meid. Na zo'n zwaar traject en het nodige mee gemaakt te hebben is het toch heel anders dan iemand die binnen paar maanden weer opnieuw zwanger is. Je hebt een extra echo toch ingepland ? Ik zou dat zelf ook doen denk ik, hou je hoofd koel tot de echo, de eerste is goed en hou je daaraan vast. De kans dat het mis gaat word steeds kleiner.



Wacht ze Dubbeltje, we hopen gewoon dat je het hartstikke mis hebt maar vaak voel je het zelf al erg goed aan.



Hoe voel jij je Boulu, knuffel meis





Hier alles oke. Wel echt vage klachten van de deca, maar goed komen we wel door heen en vrijdag starten met Gonal, spannend.

Heel erg bedankt voor alle lieve berichten meiden .



@MssF: Hoe voel je je nu? Liefs!!



@Lieksie: Mijn LF is ook kort van mezelf, 7-9 dagen. Mijn gynaecoloog was er niet echt duidelijk in, ik heb utrogestan gekregen om het te verlengen. Uiteindelijk bleek dat het grootste probleem waarschijnlijk niet bij mij lag .



@Angel: Oh bah, wat een zwangeren en aankondigingen om je heen he. Ik heb ook een vriendin die zwanger is van de 2e en ik heb echt zo'n gevoel dat ze een meisje krijgt, gewoon omdat ze het wil en dan krijgt ze het ook. Net als hoe het gaat bij zwanger worden, dat gaat ook gewoon altijd snel goed. Op zich kan zij er ook niks aan doen natuurlijk, maar bij haar gaat het erom dat ze er zo laconiek mee omgaat.

Fijn dat het iets beter gaat tussen je man en jou!! Scheelt al een heel stuk. Hopelijk worden jullie alleen maar sterker! Nogmaals succes nu!



@Baggal: Ach wat vervelend dat je zo twijfelt, ik denk ook dat ik het zou hebben, misschien voel ik me nog wel rotter dan nu, want dan hangt er zoveel vanaf. Er zit niks anders op dan erdoor heen komen ben ik bang en inderdaad hopelijk doet die echo je goed. Gewoon wat bevestiging. Bedankt voor je berichtje op je andere topic, ga ik zeker meenemen en evt. zal ik je nog PB-en mocht het nodig zijn .



Het gaat niet veel beter met mij eigenlijk. Maandagmiddag was ik best weer hoopvol en keek ik naar de nieuwe poging maar ik voel me nu op een of andere manier echt verloren. Ik had me zo ingesteld op dat ik deze maand een goede kans had om zwanger te worden. Alles moet ik bijstellen en ik denk dat ik teveel hoop heb gehad.

Ik ben bang dat ik vandaag een zwangerschapsaankondiging ga krijgen van een vriendin waarvan ik weet dat ze bezig is, ik zie haar straks, pff ik zet me weer schrap.

Fijn dat het weer beter gaat tussen jou en je man Angel. Het hele traject trekt ook gewoon een zware wissel op je relatie. Ik hoor wel eens mensen zeggen: "nou een kind krijgen is echt een relatietest". Dan denk ik altijd maar, je zou eens geen kinderen kunnen krijgen moeten proberen, dat is pas een relatietest

Ik hou vandaag de pagina in de gaten, ik ben benieuwd hoe de punctie gaat. Veel succes en ik hoop dat ze veel mooie eicellen kunnen vinden.



Boulu, hoe gaat het met je? Wat ik altijd erg moeilijk vind in de dagen na een mislukte poging (wat de reden dan ook mag zijn) is dat het voor je gevoel nog zo lang duurt voor je weer een poging hebt. Als we dan weer bezig mogen dan kun je je weer daar op focussen, maar die tijd dat je moet herstellen is zo rot

Het helpt mij wel om de lange termijnvisie voor ogen te houden, waar zie je jezelf over 10 jaar? Gedachten als... nu krijg ik dus geen november 2017 baby, probeer ik zo veel mogelijk te vermijden. Maar ik probeer me wel de dag voor te stellen dat hij/zij er wel is en dan is het het vast allemaal waard geweest en daarom moeten we nu volhouden.



Dank je Lampje, de regelmaat van elke 2e iui klinkt wel fijn. Ik denk dat het ook pas weer spannend gaat worden als de volgende iui ook niet lukt. Al merk ik wel dat ik over de aankomende iui al wat minder relaxed ben als over deze. Hoe gaat het met jou?



Jeetje Dubbeltje, dat is snel. Wanneer verwacht je je menstruatie? Ik hoop trouwens dat het gewoon zwangerschapssymptomen zijn hoor!



Baggal, ik snap dat je onder de indruk bent van het miskraam verhaal in het andere topic. En hoewel de kans groter is dat het goed gaat is het gewoon verschrikkelijk als je dat overkomt. Het enige wat ik kan zeggen is dat het niet uitmaakt of je er nu van geniet of niet, als het gebeurd dan gebeurd het en als het je lukt om er tot die tijd toch wat van te genieten dan zou ik dat vooral doen. Dan heb je dat maar weer mooi in de pocket!



Jo, ik duim voor je!



Dat is nog best lang Wished, maar wel fijn dat het stimuleren ongeveer net zo lang is als met iui. Heb je er nu ook wat aan dat ze weten welke dosis je bij iui nodig had?



Hier, volgens mij heb ik wat last van de hormonen. Ben niet heel erg verdrietig dat het niet gelukt is maar ik moet wel weer het piekeren onderdrukken (wat als het nu niet meer lukt...). Ongesteldheid is ook wat raar, er zitten dikke stolsels tussen en het is best wel veel voor mijn doen. Maar nou weet ik ook niet meer heel goed wat normaal is. Vandaag zitten we een jaar in de mmm (29 februari 2016 zette ik mijn eerste iui spuit). Ik hou maar vast aan wat Angel laatst zei, als we maar lang genoeg volhouden dan komt het vast goed.

quote:mssfiddler schreef op 01 maart 2017 @ 09:30:

Ik hoor wel eens mensen zeggen: "nou een kind krijgen is echt een relatietest". Dan denk ik altijd maar, je zou eens geen kinderen kunnen krijgen moeten proberen, dat is pas een relatietest (x 1000)

Lieve Bulou, dat is ook zo logisch. Na zo'n domper kun je ook niet meteen terugveren en verwachten dat je weer vrolijk verder kunt. Een ieder verwacht minimaal een TP, hoopt op een paar cryos en bid voor een positieve test. En dat is in een klap weg...

En Jij moet je dan weer aanpassen aan de nieuwe situatie en dat heeft gewoon tijd nodig. Zakelijk gezien is het belangrijkste dat de verzekering in actie komt, jij je rust Maand pakt en jij daarna verder kan. Emotioneel zal het nog wel even zeer doen en dat is volkomen logisch...



Ergens hoop ik dat je vriendin niet met dat nieuws komt, want dat steekt nu nog meer. X

Mssfiddler: wat een rake opmerking! Het is idd de ultieme relatie test...

Lieve lieve meiden,



Wat lang geleden dat ik bij jullie heb gepost. Volgens mij rond kerst voor het laatst! Shame on me, maar werd even opgeslokt door mijn scriptie, die nu af is dus ik kom eens spieken hoe het met jullie is.



Allereerst natuurlijk flip, maar dat wist ik al. Vreselijk nieuws en juist terwijl je nu een jaar verder bent van de positieve test van F. toch? Die ICSI was in dezelfde tijd als wanneer je nu een tp had gehad? Wat een rotmaand moet het zijn voor jou



En van boulu had ik ook al gelezen. Ach lieverd, wat een gigantische pech heb jij deze maand. Het voelt zo onbestaanbaar dat ze je eisprong gemist hebben vind ik. Hoe kan dat nou? Hoe gaat het nu lichamelijk met je? Nog last of is alles wel weer back to normal? Mentaal is het natuurlijk een enorme klap. Weet je al hoe het zit qua poging? Gaat dit écht van je pogingen af?



En dan zie ik dat mssfiddler terug is! Wat goed dat je weer bent begonnen meid en wat ontzettend rot dat het dan niet raak is. Hopelijk heb je de volgende IUI meer succes en mag je dan eindelijk van een probleemloze zwangerschap gaan genieten, al kan ik me voorstellen dat je die eerste 12 weken het liefst winterslaap zou houden.



Maar we zien bij Baggal dat het kan! Oh Bag ik snap dat je onzeker wordt van zo'n MA. Ik weet nog dat mssfiddler en iemand anders uit mijn uitgerekend groepje vlak voor mijn 10 weken echo een MA hadden en ik had het toen al, dus dat moet voor jou nog zoveel enger zijn. Het enige dat je je kunt voorhouden is 'meestal gaat het goed'. Ik heb een goed gevoel over jouw zwangerschap en die kwetsbaarheid ken ik heel goed en die gaat ook niet meer weg helaas. Naarmate je zwangerschap vordert leer je je kindje ook nog eens kennen en ben je niet meer bang voor een miskraam, maar heb je zorgen om zijn welzijn. En na de geboorte zal dat wel niet meer beter worden. Ik heb nog nooit zo bewust angst voor iemand's leven gehad als dat ik dat nu heb voor het leven van mijn zoontje. Dat is echt een angst die ik voorheen niet kende en die me helemaal kan verlammen. Gelukkig worden de meeste kinderen groot. Mijn vk zegt erover dat de hechting dan al goed in gang is. Je belangrijkste horde is iig genomen, je bent verder gekomen dan ooit! Dat is echt al super nieuws en je angst vanwege je verleden zal met elke goede echo en goede uitslag vast een stapje minder worden. Dat kost gewoon tijd en dat is heel logisch.



@Angel: spannend joh, een punctie! Ik ga duimen voor een goede opbrengst en een stel mooie embryootjes! Fijn dat het tussen jou en man is uitgepraat. Het is ook gewoon een lastig traject zo'n ivf-traject, dus het lijkt me alleen maar heel logisch, vervelend maar logisch, dat je dan af en toe niet meer zo redelijk bent. Hopelijk kun je het hele traject snel gaan afsluiten.



@jo: wat ongelooooflijk spannend je laatste IUI, maar wat fijn dat je er een goed gevoel over hebt, dat kan iig geen kwaad. Hopelijk wordt dat goede gevoel bevestigd, ik ga heel hard voor je duimen



@wished: die decaklachten zijn heel herkenbaar voor mij, ik was daar echt doodziek van. Gelukkig maar 4 dagen en daarna begon ik weer wat op te knappen, al voelde ik me in de wachtweken pas weer normaal. Hopelijk voel je je snel beter! Goed dat je minder werkt, ik ben in de aanloop naar de IVF ook van 40 naar 32 gegaan, die ene dag gaf echt zoveel lucht!



@proudmama: oh ik kan me goed voorstellen dat dat frustrerend is. Je zou kunnen anonimiseren als het je echt dwars zit, dan kun je weer een verse rij topics opbouwen. Fijn dat je hsg iig goed te doen was en dat jullie nu eindelijk bijna van start kunnen!



@dubbeltje: wat ontzettend rot dat je eisprong al was geweest. Zo waardeloos lijkt me dat. Krijg je dan volgende rondes ook extra echo's om dat goed in de gaten te houden?



@animal, lampje en blauwe_stoel: ik hoop dat het goed met jullie gaat. Animal gaat/is van start met IVF lees ik? Ik hoop op een easy peasy IVF voor jou! Ben inmiddels 4 pagina's terug en heb nog niet gelezen waar lampje en blauwe_stoel nu zijn qua traject maar hoop dat er bij jullie ook progress en vooral hoop is. Moest nog denken aan je berichtje in het vorige topic Lamp, dat je zei: 'dat had ik kunnen zijn'. Dat kan ik me zo goed voorstellen, en je had het ook moeten zijn. En mssfiddler ook! Ik vind het nog steeds moeilijk te bevatten dat ik als enige zwanger ben gebleven



@fluorescent: fijn dat je zwangerschap goed gaat!



@nieuwe meiden: welkom hier! Ik hoop dat jullie hier net zoveel steun zullen vinden als die ik heb gehad toen ik hier kwam schrijven.



@hier (!!!voor degenen die niet lekker in hun vel zitten; lees vooral over me heen alsjeblieft!!! ): alles gaat goed met m'n kleine jochie, minder met mij. Gelukkig is die scriptie nu af want de zwangerschap begint nu echt z'n tol te eisen, er viel een enorme last van m'n schouders afgelopen week, de combinatie van die scriptie en hoe mijn lichaam me in de steek laat was eigenlijk echt te zwaar. Soms denk ik wel eens: makkelijk vruchtbaarheidstraject, moeilijke zwangerschap, dus als dat zo werkt voor jullie allemaal hopelijk voorbeeldige zwangerschappen zonder pijn of kwalen! en dat gun ik jullie van harte! 30 weken alweer, dus het aftellen kan beginnen. Zoon is nog vreselijk beweeglijk (gewoon pijnlijk af en toe, haha) en ligt enorm voor op de groei, dus zou eventueel eerder kunnen worden ingeleid, dat gaan we met 34 weken bekijken adhv hoe groot hij dan is. Eerst wilde ik hem er zo snel mogelijk uit, maar nu ik mijn eigen tempo mag bepalen en niet meer naar stage hoef terwijl ik niet kan lopen van de bekkeninstabiliteit ben ik wat rustiger en kan ik het idee van tot 40 weken doorlopen ook wel aan. Doen wat voor hem het beste is, dat is wat telt. Nog anderhalve week wat afronden qua administratieve zaken en vervanging inwerken en dan ga ik met vervroegd verlof vanwege de BI en ben ik vrij tot half oktober.



Ik kan niet genoeg benadrukken hoe hard ik voor ieder van jullie hoop dat het wachten nu heel snel voorbij zal zijn en dat jullie snel kunnen beginnen met het afsluiten van het traject en mogen beginnen aan een leuker hoofdstuk ik denk nog vaak aan jullie ook al schrijf ik niet meer zo actief mee als eerst.

Crosspost Boulu, heel logisch dat je even moet schakelen en dat je je rot voelt. Dit is ook niet echt een scenario waar je rekening mee had gehouden. Wees lief voor jezelf en als het even niet gaat dan gaat het niet.



Wbt de relatietest, wat me hier opvalt is dat iedereen zo af en toe ook nog zo aan het vechten is voor haar relatie. Ieders verdriet snijdt zo door onze zielen heen en hoe goed je ook bij elkaar past, verdriet verwerken doet ieder op zijn eigen manier en je moet als koppel echt een manier vinden om met elkaar om te blijven gaan.

Om me heen zie ik koppels zich voortplanten om vervolgens volledig langs elkaar heen te leven, en hier zie ik zo veel liefde naar de partners toe en ergens maken we steeds weer de keuze om bij elkaar te blijven en vechten voor een goede relatie. Soms probeer ik er daarom bewust even bij stil te staan wat voor een geweldige vent ik heb getroffen die me toch maar weer elke keer er doorheen sleept en met wie het leven nog steeds mooi is

Wat fijn lux dat alles oké is met je, op naar de bevalling en een mooie zoon.. ik hoop dat alles voorspoedig mag gaan.





Mssfiddler je slaat de spijker op z'n kop met de opmerking relatie test. Inderdaad een fertiliteitstraject is een zware test voor een relatie. Ik geloof wel dat je er veel sterker uit komt als je er samen uit komt. Zal natuurlijk ook alles te maken hebben met de uitkomst die je zal krijgen. Lukt het wel of niet en kan je allebei je daarbij neerleggen ja of nee.

Trouwens wat je vroeg over de dosis bij iui, ik heb bij iui alleen pregnyl gebruikt, niet de hormonen die ik nu voor de icsi gebruik.



Sterkte vanmiddag boulu, ik hoop dat ze ander nieuws heeft dan dat. Dat komt nu zo hard aan . Pff. Weet ze wel van jullie situatie? Dat zou iets schelen en dan kun je eventueel je emotie ook wel kwijt?





Angel ben erg benieuwd hoe je punctie is gegaan..

Slecht nieuws hier.

Man kreeg geen zaadlozing. We hebben van 10 uur tot 16.00 geprobeerd. Daarna moesten ze echt wat doen met de eicellen. Voor de punctie lukte het niet, vervolgens mochten we het na de puctie proberen. Maar hij was geblokkeerd, zoals hij het zegt. We zijn gebroken. Alles verliep volgens het boekje. Bms, 14 folikels, scratch gehad.

Eicellen zijn bevroren nu, maar heb er niet zoveel vertrouwen meer in. Ze worden ontdooid, dan weer bevrucht en dan wordt de beste teruggeplaatst. Overige embryo's die ontstaan worden weer bevroren, als ze van goede kwaliteit zijn natuurlijk. Dus zoiezo pas over een cyclus proberen te bevruchten en terugplaatsen. Geen verse terugplaatsing dus nu.

We weten niet hoe we ons moeten voelen.



Dit telt dus zoiezo mee als een poging. Maar weet niet of ik dat zo erg vind, vooral het wachten. Ben even emotieloos.

Nee toch! Wat ontzettend rot voor jullie! Ik weet niet zo goed wat te zeggen. Ik hoop dat ze er nog wat mee kunnen na het ontdooien.



Hele dikke

Angel wat een kut nieuws zeg. Pff. Dikke knuffel

Jeetje Angel wat een ontzettende rotsituatie...



Lijkt het me ook niet makkelijker maken voor de communicatie tussen jou en je vriend. Hoop dat jullie elkaar blijven vinden. Heel veel liefs en sterkte

Wat ik al tegen je zei: voor mannen is dat prestatie moment ook heel lastig. Mijn man kon het destijds ook niet en kwam compleet bezweet terug en was zo teleurgesteld in zichzelf en "his manhood"... Angel: heel veel sterkte en een dikke kus

Oh, Angel wat rot voor jullie.



@Jo; Ik hoop met jullie mee, dat dit hem gaat worden.



@boulou; ik herken het wel van je verwachtingen bijstellen. Ik heb dat iedere maand ook weer als ik ongesteld word. Je hebt toch iedere keer hoop, dat dit de maand is dat je leven gaat veranderen. Neem vooral nu rust en denk aan je eigen lichaam.



@bagal; Misschien niet meer op het miskramen topic kijken. . Ik had het ook heel vaak tijdens de eerste zwangerschap, dat ik op internet allemaal horror verhalen las, over wat er allemaal fout kon gaan. Toen maar gestopt met het lezen erover.



@MissF; Zo'n traject is zeker een relatietest, en het vraagt veel van jezelf en je partner. Gelukkig hebben we allemaal een geweldige vent (met zo af en toe hun beperkingen )

Dames, vind het zo fijn dat er hier zo lief op iedereen gereageerd wordt .

Het is ook zo dat dit verdriet er nog wel even zal zijn en ik moet er gewoon even doorheen. Voor nu heb ik niet het gevoel dat het zo weg is, het voelt nog steeds als een ontzettende domper en vind het moeilijk dat het wachten weer zo lang duurt. Wat jij zegt MssF over dat je beter kunt kijken hoe het leven is over 10 jaar, helpt wel. Want in die zin kan ik me niet voorstellen dat we nooit kinderen krijgen, we hebben op zich goede kansen. Dat dit mis is gegaan heeft niks met mijn lichaam of de kwaliteit van eicellen ofzo te maken. Ik hoop zelfs nog dat we uiteindelijk 3 (of 4) kinderen krijgen en dat het door middel van ICSI is maakt me niks meer uit. Mijn kinderwens is ook zo sterk dat ik er (zeg ik nu) gerust heel wat behandelingen voor over zou hebben. Afhankelijk hoe de rest van die pogingen gaan natuurlijk.



@Angel: Zie andere topic. Een dikke knuffel!!



@MssF: Mooie post!! Ben het helemaal met je eens! Echt iedereen vraagt aan mij hoe het gaat tussen mij en mijn man. En ik kan alleen maar zeggen dat dat ontzettend goed gaat, we zijn zo sterk (geworden) samen. Natuurlijk, soms staan we er anders in maar dat mag ook en daar praten we over.

Jammer dat je last hebt van de hormonen en je menstruatie. Hoop dat het de volgende keer hem weer wordt voor jullie!!



@Wished: Die vriendin was toch, gelukkig voor mij, nog niet zwanger. En ze weet van ons inderdaad dus dat is heel fijn! Inmiddels ben ik er heel open over. Het is niet dat ik het van de daken schreeuw, maar mensen die dichtbij me staan.



@Lux: Leuk dat je weer even komt aanwaaien! En vind het ook leuk om te lezen hoe het met jou gaat. Vervelend zeg al die klachten, maar ben blij te lezen dat je je scriptie af hebt! Dat is toch iets wat je eigenlijk ervoor wel klaar wil hebben. En super dat je zo lang verlof hebt zeg, heerlijk!! Succes nog even!

Ah fijn Boulu, ja hetzelfde hier. Ik ben er ook wel open over, directe familie, vrienden en collega's weten ervan en dat vind ik ook prima en geeft me ook echt ruimte. Niet van de daken schreeuwen inderdaad maar wel gewoon fijn dat de mensen die direct met je te maken hebben dat die het weten.





Morgen start ik met gonal, volgende week echo, spannend!

Lieve Angel, wat lees ik nu toch.. Wat vind ik dit KUT voor jullie. Even geen andere woorden. Lijkt me zo moeilijk en zo ontzettend frustrerend. Dan wil je zo graag en dan lukt het niet. Ik las ook even in het IVF-topic, en ik zou willen zeggen: geef maar even toe aan je gevoel. Het is zo ontzettend logisch dat je nu alleen maar verdrietig en gefrustreerd bent. Na alle teleurstellingen en IUI's die jullie al achter de rug hebben.. Dan gaat al je hoop naar een eerste IVF, die dan ook nog eens perfect verloopt. Als dat dan (nu) niet doorgaat, dan is het dat ook gewoon vreselijk naar. Het wordt wel weer beter, nu vechten tegen je gevoel maakt het misschien alleen maar moeilijker. Ik denk overigens ook dat je nog prima kansen maakt met 14 ingevroren eicellen, écht. Het is alleen die moordende onzekerheid weer die nu ook nog eens zo lang gaat duren. Een ontzettend dikke knuffel van mij, kon ik maar wat meer doen denk ik dan altijd



Boulu, heb heel veel aan jou gedacht. Qua frustratie lijkt je verhaal erg op dat van Angel. Je eisprong missen met IVF, dat is wel echt heel veel pech lieverd. Kan er niet bij, laat staan hoe dat voor jou is. Ook van jou las ik je post in het IVF-topic. Het wordt wel weer beter, maar ik vind het niet meer dan logisch dat je er nu even doorheen zit. Wel heel mooi om ook je hoop te lezen, en ik ben er ook van overtuigd dat je uiteindelijk prachtige kindjes gaat krijgen



MissF: las ook dat de IUI bij jou niet gelukt is, weer een teleurstelling. Tot nu zijn alle tweede IUI's bij jou raakt geweest, dus daar ik ga gewoon keihard van uit hoor!



Wished, succes met de Gonal! Bij mij kwam alles toen weer wat meer in balans (al viel de last van de deca mee), ik vond het een fijne tweede fase. En dan gaat het ineens hard hoor! Op naar een hele mooie terugplaatsing.



Dub, ik hoop toch gewoon weer heel hard dat je het mist hebt hoor. Knuffel voor deze dagen, zo niet leuk.



Ik heb niet helemaal terug gelezen, maar wilde even reageren na alle teleurstelling deze week

Jeetje Angel, wat ontzettend rot voor jullie. Ik kan me voorstellen dat je er helemaal kapot van bent. Zoveel voorbereiding en dan geen verse terugplaatsing. Ontzettend veel sterkte.



Mijn man heeft (ook) problemen met presteren onder druk. Dat is de reden dat wij nu aan IUI zijn begonnen. Ik moet zeggen dat ik hier wel bang voor was/ben.



Ook balen voor jou MissF. Heel lief zijn voor jezelf nu. Dat heb je nodig.



Lieksie, je LF kan inderdaad veranderen. Een paar jaar geleden had ik 9 a 10 dagen en nu is het 12 dagen. Met die 9 a 10 dagen 2 keer zwanger geworden en nu met 12 dagen nog niet.



Ik heb deze week de eerste keer IUI gehad. De behandeling vond ik, zoals sommigen hier al zeiden, enorm meevallen. Nu dus op het wachtbankje. Ik kan me niet voorstellen dat dit direct de allereerste poging gelijk een succes is, maar het is in ieder geval iets wat ik een aantal keren een kans wil geven.

Hai lieverds, ben ongesteld aan het worden. Valt in het niet vergeleken met wat Boulu en Angel deze week moesten doorstaan, maar op de eoa manier voelt het deze maand alsof ik in 1000 stukjes ben gebroken. Waar moet ik (wij) de hoop en het vertrouwen toch elke keer weer vandaan peuteren? Mijn vriend reageerde ook niet echt top toen ik m'n gevoel de vrije loop liet (lees: hartverscheurend huilde), want hij vindt het moeilijk om mij zo te zien. Uiteindelijk hebben we elkaar wel weer gevonden hoor, maar holy shit relatietest indeed...



Morgen heb ik met een (weliswaar heel lieve en meelevende) zwangere vriendin afgesproken. Tjaaa. Toch wel auw.



Angel hoe is t nu meis? En met je vriend?



Boulu, sterke vrouw! Heb veel aan je gedacht.



Wished succes met weer beginnen!



MssF mooi wat je over je man schrijft indd belangrijk om er af en toe extra bij stil te staan!



Baggal lieverd hoe ist met jou? Ik snap helemaal dat je er nog steeds niet gerust op bent en dat t bij vlagen zenuwslopend is. Gun je zo erg zekerheid en een fijne zwangerschap waar je van kan genieten!!



Lux fijn dat het allemaal goed gaat en leuk dat je weer even wat laat horen!



Liefs