Zwanger
alle pijlers
Moeite met het gedrag van mijn moeder
zondag 20 januari 2019 20:52
Ik heb al jaren een soms moeizame relatie met mijn moeder. Ik vind haar erg gefocust op haar eigen behoeftes en gevoelens, ze doet nooit iets fout in haar ogen en kan erg vals reageren als ik iets doe of zeg dat haar niet zint.
Ik ben sinds oktober zwanger en omdat mijn man in het buitenland woont, dacht ik dat het mooi zou zijn om haar zoveel mogelijk te betrekken bij mijn zwangerschap. Ik merk echter dat ze mij veel stress bezorgt en ben benieuwd naar wat jullie vinden van mijn ervaringen. Stel ik me aan of gaat ze te ver?
Situatie 1:
Bij mijn eerste echo heb ik haar meegevraagd. Ik wilde ook mijn liefste vriendin meevragen. Toen mijn moeder dat hoorde zei ze dat ze dat niet wilde want zij vond het een moeder/ dochter moment. Ik dacht: hallo, ik ben zwanger, het gaat toch om waar ik me prettig bij voel? Maar heb er niks van gezegd uit angst voor ruzie. Uiteindelijk is dus alleen mijn moeder mee geweest. Ik vond de verloskundige niet fijn overkomen. Toen ik onzekerheden besprak omdat het mijn eerste zwangerschap is, ging ze samen met mijn moeder heel betuttelend doen van: je MOET er van genieten, jij maakt je te druk etc. met als gevolg dat ik nog onzekerder werd. En zo nog wat zaken. Toen ik zei tegen mijn moeder dat ik voortaan zou vragen om een andere verloskundige omdat ik me niet prettig voelde, reageerde ze dat ik me aanstelde, dat deze no nonsense aanpak goed was voor mij en dat ik haar zeker nog een kans moest geven. Ik heb echt zo hard gehuild nadat ze zo deed, ik voelde me zoals heel vaak bij haar: mijn gevoelens doen er niet toe.
Situatie 2:
Ik merkte dat ze behoorlijk op haar teentjes getrapt was omdat ik gezegd heb later dat ik toch bespreekbaar heb gemaakt een andere VK gevraagd te hebben. Toen ik mijn 2e echo gehad heb, had ik haar heel enthousiast een foto gestuurd en dat alles goed was. Ik kreeg een hele koele reactie terug die duidelijk maakte dat zij nog steeds gepikeerd was. Ik stuurde haar terug dat ze me hiermee kwetste en als dit voortaan haar houding was, ik uit zelfbescherming niets meer zou delen. Vervolgens belt ze me schreeuwend op, flipt compleet en hangt ineens op als haar tirade voorbij is zonder mij de kans te geven om mijn zegje te doen. Vervolgens hebben we een maand lang geen contact gehad. Uiteindelijk appte ze sorry en hebben we even over de app contact gehad.
3. Situatie 3
Om medische redenen heeft in de periode dat ik geen contact met haar had een onderzoek plaatsgevonden. Omdat een verkeerde uitkomst mogelijk een abortus zou betekenen wilde ik niet dat ze met een familielid mijn zwangerschap zou bespreken. Deze week eiste ze min of meer dat ik het zou vertellen en vroeg niet eens naar de onderzoeksresultaten.
Ik heb gezegd dat ik het prima vindt als zij het vertelt maar dan wel wachten tot de resultaten binnen zijn. Toch heeft ze het nu al verteld en deed net alsof ze niet wist dat ze moest wachte op de resultaten.
Wat moet ik hier nu mee?
Ik ben sinds oktober zwanger en omdat mijn man in het buitenland woont, dacht ik dat het mooi zou zijn om haar zoveel mogelijk te betrekken bij mijn zwangerschap. Ik merk echter dat ze mij veel stress bezorgt en ben benieuwd naar wat jullie vinden van mijn ervaringen. Stel ik me aan of gaat ze te ver?
Situatie 1:
Bij mijn eerste echo heb ik haar meegevraagd. Ik wilde ook mijn liefste vriendin meevragen. Toen mijn moeder dat hoorde zei ze dat ze dat niet wilde want zij vond het een moeder/ dochter moment. Ik dacht: hallo, ik ben zwanger, het gaat toch om waar ik me prettig bij voel? Maar heb er niks van gezegd uit angst voor ruzie. Uiteindelijk is dus alleen mijn moeder mee geweest. Ik vond de verloskundige niet fijn overkomen. Toen ik onzekerheden besprak omdat het mijn eerste zwangerschap is, ging ze samen met mijn moeder heel betuttelend doen van: je MOET er van genieten, jij maakt je te druk etc. met als gevolg dat ik nog onzekerder werd. En zo nog wat zaken. Toen ik zei tegen mijn moeder dat ik voortaan zou vragen om een andere verloskundige omdat ik me niet prettig voelde, reageerde ze dat ik me aanstelde, dat deze no nonsense aanpak goed was voor mij en dat ik haar zeker nog een kans moest geven. Ik heb echt zo hard gehuild nadat ze zo deed, ik voelde me zoals heel vaak bij haar: mijn gevoelens doen er niet toe.
Situatie 2:
Ik merkte dat ze behoorlijk op haar teentjes getrapt was omdat ik gezegd heb later dat ik toch bespreekbaar heb gemaakt een andere VK gevraagd te hebben. Toen ik mijn 2e echo gehad heb, had ik haar heel enthousiast een foto gestuurd en dat alles goed was. Ik kreeg een hele koele reactie terug die duidelijk maakte dat zij nog steeds gepikeerd was. Ik stuurde haar terug dat ze me hiermee kwetste en als dit voortaan haar houding was, ik uit zelfbescherming niets meer zou delen. Vervolgens belt ze me schreeuwend op, flipt compleet en hangt ineens op als haar tirade voorbij is zonder mij de kans te geven om mijn zegje te doen. Vervolgens hebben we een maand lang geen contact gehad. Uiteindelijk appte ze sorry en hebben we even over de app contact gehad.
3. Situatie 3
Om medische redenen heeft in de periode dat ik geen contact met haar had een onderzoek plaatsgevonden. Omdat een verkeerde uitkomst mogelijk een abortus zou betekenen wilde ik niet dat ze met een familielid mijn zwangerschap zou bespreken. Deze week eiste ze min of meer dat ik het zou vertellen en vroeg niet eens naar de onderzoeksresultaten.
Ik heb gezegd dat ik het prima vindt als zij het vertelt maar dan wel wachten tot de resultaten binnen zijn. Toch heeft ze het nu al verteld en deed net alsof ze niet wist dat ze moest wachte op de resultaten.
Wat moet ik hier nu mee?
zondag 20 januari 2019 20:57
Ik heb al jaren een soms moeizame relatie met mijn moeder. Ik vind haar erg gefocust op haar eigen behoeftes en gevoelens, ze doet nooit iets fout in haar ogen en kan erg vals reageren als ik iets doe of zeg dat haar niet zint.
En vervolgens kijk je raar op dat ze gewoon doorgaat in de zwangerschap?
Ze kán niet anders. Het zal dus áltijd zo gaan.
Stel echt je verwachtingen naar haar toe bij. Wat jij wil kan zij je niet geven.
En vervolgens kijk je raar op dat ze gewoon doorgaat in de zwangerschap?
Ze kán niet anders. Het zal dus áltijd zo gaan.
Stel echt je verwachtingen naar haar toe bij. Wat jij wil kan zij je niet geven.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 20 januari 2019 21:01
Ik heb heel naief gedacht dat mijn zwangerschap een nieuw begin kon zijn. En ze is altijd al heel sterk geweest in mij het gevoel geven dat haar gedrag mijn fout is.Doreia* schreef: ↑20-01-2019 20:57Ik heb al jaren een soms moeizame relatie met mijn moeder. Ik vind haar erg gefocust op haar eigen behoeftes en gevoelens, ze doet nooit iets fout in haar ogen en kan erg vals reageren als ik iets doe of zeg dat haar niet zint.
En vervolgens kijk je raar op dat ze gewoon doorgaat in de zwangerschap?
Ze kán niet anders. Het zal dus áltijd zo gaan.
Stel echt je verwachtingen naar haar toe bij. Wat jij wil kan zij je niet geven.
zondag 20 januari 2019 21:04
Dat is niet zo. Het is niet jouw schuld.Kikkersenmuizen schreef: ↑20-01-2019 21:01Ik heb heel naief gedacht dat mijn zwangerschap een nieuw begin kon zijn. En ze is altijd al heel sterk geweest in mij het gevoel geven dat haar gedrag mijn fout is.
Echt niet.
Hou haar op de hoogte, maar kies de hoogtepunten in de zwangerschap met iemand die je steunt en bijstaat en niet iemand die voor extra stress en beladenheid zorgt.
En benut de komende maanden om weerbaar te worden en los te komen van je moeder. Anders heb je aan haar straks nog een zware kluif bij de bevalling, kraamweek en nadien.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 20 januari 2019 21:04
zondag 20 januari 2019 21:07
Oh ik herken hier echt mijn moeder in.
En ik begrijp ook zo goed waarom je blijft 'zoeken naar goedkeuring en liefde...
Maar helaas is het zoals vlees halen bij de bakker; het gaat je niets opleveren.
Het is heel verdrietig maar probeer het te accepteren. Zij gaat je niet geven wat je zo graag wil en nodig hebt. Zoek het bij anderen.
En ik begrijp ook zo goed waarom je blijft 'zoeken naar goedkeuring en liefde...
Maar helaas is het zoals vlees halen bij de bakker; het gaat je niets opleveren.
Het is heel verdrietig maar probeer het te accepteren. Zij gaat je niet geven wat je zo graag wil en nodig hebt. Zoek het bij anderen.
zondag 20 januari 2019 21:13
Ik ben zo boos op haar dat ik haar als laatste iets laat weten als het kindje er is denk ik.Doreia* schreef: ↑20-01-2019 21:04Dat is niet zo. Het is niet jouw schuld.
Echt niet.
Hou haar op de hoogte, maar kies de hoogtepunten in de zwangerschap met iemand die je steunt en bijstaat en niet iemand die voor extra stress en beladenheid zorgt.
En benut de komende maanden om weerbaar te worden en los te komen van je moeder. Anders heb je aan haar straks nog een zware kluif bij de bevalling, kraamweek en nadien.
En mijn vriendinnen gaan mee naar de 20 weken echo. Vooral die laatste actie, beslissen voor mij wanneer ik mijn zwangerschap deel, heeft bij mij echt veel boosheid en verdriet losgemaakt.
zondag 20 januari 2019 21:14
Nou TO, niet om je bang te maken, maar ik ga je vast veel succes wensen voor na de bevalling. Mijn relatie met mijn moeder was precies zo en dat heeft best veel strubbelingen gegeven na de bevalling,
Mijn advies zou zijn: hou wat meer afstand. En als ze vervelend of onaardig doet, laat dan goed merken dat je daar niet van gediend bent. En hou haar ook op afstand door steeds haar eigen woorden terug te spiegelen, dat werkt hier heel erg goed. Als zij bijvoorbeeld zegt "ik vind dat je die eerste verloskundige nog een kans moet geven" dan niet in discussie gaan, maar zeggen "ik weet dat jij het belangrijk vindt dat de verloskundige een no nonsense aanpak heeft, maar ik heb behoefte aan geruststelling". Dan erken je haar gevoelens, maar laat gelijk merken dat jij jouw eigne keuzes maakt. Dit werkte bij mijn moeder uiteindelijk erg goed.
Mijn advies zou zijn: hou wat meer afstand. En als ze vervelend of onaardig doet, laat dan goed merken dat je daar niet van gediend bent. En hou haar ook op afstand door steeds haar eigen woorden terug te spiegelen, dat werkt hier heel erg goed. Als zij bijvoorbeeld zegt "ik vind dat je die eerste verloskundige nog een kans moet geven" dan niet in discussie gaan, maar zeggen "ik weet dat jij het belangrijk vindt dat de verloskundige een no nonsense aanpak heeft, maar ik heb behoefte aan geruststelling". Dan erken je haar gevoelens, maar laat gelijk merken dat jij jouw eigne keuzes maakt. Dit werkte bij mijn moeder uiteindelijk erg goed.
zondag 20 januari 2019 21:14
Ik begin hetzelfde te denken ja. Ik laat haar mondjesmaat toe.
zondag 20 januari 2019 21:15
Redballoon schreef: ↑20-01-2019 21:07Oh ik herken hier echt mijn moeder in.
En ik begrijp ook zo goed waarom je blijft 'zoeken naar goedkeuring en liefde...
Maar helaas is het zoals vlees halen bij de bakker; het gaat je niets opleveren.
Het is heel verdrietig maar probeer het te accepteren. Zij gaat je niet geven wat je zo graag wil en nodig hebt. Zoek het bij anderen.
Helemaal mee eens, en als aanvulling: zoek het niet alleen bij anderen, maar geef het ook aan jezelf.
zondag 20 januari 2019 21:16
Ik begin het ook steeds meer te beseffen.Redballoon schreef: ↑20-01-2019 21:07Oh ik herken hier echt mijn moeder in.
En ik begrijp ook zo goed waarom je blijft 'zoeken naar goedkeuring en liefde...
Maar helaas is het zoals vlees halen bij de bakker; het gaat je niets opleveren.
Het is heel verdrietig maar probeer het te accepteren. Zij gaat je niet geven wat je zo graag wil en nodig hebt. Zoek het bij anderen.
Jij ook veel sterkte. Het is zo moeilijk: rationeel weet je het best, maar gevoelsmatig blijft t zo moeilijk.
zondag 20 januari 2019 21:18
Bedankt voor de tip. Ik denk echter dat t niet zo werkt bij haar. Zo zit ze niet in elkaar: ze moet gelijk hebben. Begin vorig jaar maakte ze een rotoomerking waarna ik zei: je doet me hiermee pijn. Haar reactie: een valse blik en de reactie : dat is dan jouw probleem.snorriemorrie schreef: ↑20-01-2019 21:14Nou TO, niet om je bang te maken, maar ik ga je vast veel succes wensen voor na de bevalling. Mijn relatie met mijn moeder was precies zo en dat heeft best veel strubbelingen gegeven na de bevalling,
Mijn advies zou zijn: hou wat meer afstand. En als ze vervelend of onaardig doet, laat dan goed merken dat je daar niet van gediend bent. En hou haar ook op afstand door steeds haar eigen woorden terug te spiegelen, dat werkt hier heel erg goed. Als zij bijvoorbeeld zegt "ik vind dat je die eerste verloskundige nog een kans moet geven" dan niet in discussie gaan, maar zeggen "ik weet dat jij het belangrijk vindt dat de verloskundige een no nonsense aanpak heeft, maar ik heb behoefte aan geruststelling". Dan erken je haar gevoelens, maar laat gelijk merken dat jij jouw eigne keuzes maakt. Dit werkte bij mijn moeder uiteindelijk erg goed.
zondag 20 januari 2019 21:18
Ik denk eigenlijk dat het heel verstandig is om haar alleen dingen te laten weten als de rest van de wereld ze ook mag weten. Dat heb je nu gezien. En dat is volledig aan haarzelf te wijten. Want je had het gezegd. En ze heeft je wens niet gerespecteerd.Kikkersenmuizen schreef: ↑20-01-2019 21:13Ik ben zo boos op haar dat ik haar als laatste iets laat weten als het kindje er is denk ik.
En mijn vriendinnen gaan mee naar de 20 weken echo. Vooral die laatste actie, beslissen voor mij wanneer ik mijn zwangerschap deel, heeft bij mij echt veel boosheid en verdriet losgemaakt.
Dus na de bevalling pas bellen wanneer je gedoucht bent, weer enigszins aanspreekbaar, je baby fijn hebt geknuffeld en je eraan toe bent.
En licht je kraamhulp in over je moeder. Die kan je dan uit de wind houden wanneer ze langskomt om haar kleinkind te zien. Want dat is het straks; haar kleinkind. Is dit haar eerste kleinkind? Wordt zij voor het eerst oma? Want dan hou ik ook mijn hart vast.
Stel naar haar hele duidelijke grenzen en denk niet dat je niet meer wordt teleurgesteld, want dat gaat je nog vaak overkomen als je toch verwachtingen van haar hebt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 20 januari 2019 21:21
Ik vind niet dat je je aanstelt en vind het goed dat je een andere verloskundige hebt genomen. Simpelweg omdat het voor jou niet goed voelt, en daar gaat het nou om, dat het goed voelt voor jou.
Dat ze zo flipt, dingen tegen je zin met een ander bespreekt, dat kan natuurlijk van geen kant. Je moeder zou je horen te vertrouwen, en dat kan jij niet.
Het enige wat je kunt doen is meer afstand nemen en voet bij stuk houden. Als je iets niet wilt vertellen, doe je dat niet.
Ik vind je moeder erg kinderachtig reageren, erg onvolwassen.
Dat ze zo flipt, dingen tegen je zin met een ander bespreekt, dat kan natuurlijk van geen kant. Je moeder zou je horen te vertrouwen, en dat kan jij niet.
Het enige wat je kunt doen is meer afstand nemen en voet bij stuk houden. Als je iets niet wilt vertellen, doe je dat niet.
Ik vind je moeder erg kinderachtig reageren, erg onvolwassen.
zondag 20 januari 2019 21:28
Dit vind ik een goede reactie. heel duidelijk zijn, geen verwachtingen hebben wat betreft haar reacties of verandering van haar gedrag en niets vertellen wat je niet openbaar wilt hebben. Ze is niet te vertrouwen. Hoe graag je ook toenadering wil, ik denk dat je beter afstand kunt scheppen.Doreia* schreef: ↑20-01-2019 21:18Ik denk eigenlijk dat het heel verstandig is om haar alleen dingen te laten weten als de rest van de wereld ze ook mag weten. Dat heb je nu gezien. En dat is volledig aan haarzelf te wijten. Want je had het gezegd. En ze heeft je wens niet gerespecteerd.
Dus na de bevalling pas bellen wanneer je gedoucht bent, weer enigszins aanspreekbaar, je baby fijn hebt geknuffeld en je eraan toe bent.
En licht je kraamhulp in over je moeder. Die kan je dan uit de wind houden wanneer ze langskomt om haar kleinkind te zien. Want dat is het straks; haar kleinkind. Is dit haar eerste kleinkind? Wordt zij voor het eerst oma? Want dan hou ik ook mijn hart vast.
Stel naar haar hele duidelijke grenzen en denk niet dat je niet meer wordt teleurgesteld, want dat gaat je nog vaak overkomen als je toch verwachtingen van haar hebt.
ik herken het gedrag, maar dan van mijn vader. en hij vindt mijn gedrag ook niet leuk omdat ik hem nooit gelijk geef als ik het niet eens ben met hem, en die tirades aan de telefoon herken ik ook. maar dat is gewoon manipulatie en emotionele chantage.
Sterkte en ik hoop dat alles goed is met je zwangerschap.
Don't cry, buy a bag and move on.
zondag 20 januari 2019 21:32
Niet alles gelezen .
Maar ook ik heb een moeizame relatie met mijn moeder.
Ze is erg dominant en manipulatief.
En geloof me, als je kinderen hebt, wordt dit alleen maar erger.
Ik probeer haar al 7 jaar uit te leggen dat IK de moeder ben en ik de opvoeding doe.
Ook probeer ik al jaren om de band te verbeteren maar steeds krijgen we weer ruzie.
Zoals anderen al zeggen, het gaat niet veranderen .
Maar als dochter ben je altijd op zoek naar liefde en erkenning van je ouders en daarom is dit zo moeilijk.
Ik ben inmiddels 36 en nog steeds een hele moeizame relatie met beide ouders. Helaas zit het me tot op de dag van vandaag nog erg dwars en ondanks dat ze mij keer op keer teleurstellen en kwetsen, vraag ik me steeds nog af of ik hun niet gekwetst heb (schuldgevoel) . Belachelijk eigenlijk.
Maar ook ik heb een moeizame relatie met mijn moeder.
Ze is erg dominant en manipulatief.
En geloof me, als je kinderen hebt, wordt dit alleen maar erger.
Ik probeer haar al 7 jaar uit te leggen dat IK de moeder ben en ik de opvoeding doe.
Ook probeer ik al jaren om de band te verbeteren maar steeds krijgen we weer ruzie.
Zoals anderen al zeggen, het gaat niet veranderen .
Maar als dochter ben je altijd op zoek naar liefde en erkenning van je ouders en daarom is dit zo moeilijk.
Ik ben inmiddels 36 en nog steeds een hele moeizame relatie met beide ouders. Helaas zit het me tot op de dag van vandaag nog erg dwars en ondanks dat ze mij keer op keer teleurstellen en kwetsen, vraag ik me steeds nog af of ik hun niet gekwetst heb (schuldgevoel) . Belachelijk eigenlijk.
zondag 20 januari 2019 21:44
Gokje. Jouw moeder vindt jou niet lief en hoe onaardiger zij doet hoe harder jij je best doet zodat zij jou toch lief vindt.
Maar je bent volwassen nu. Je wordt zelf moeder. Tijd dus om je aandacht te verplaatsen van je moeder naar je kindje.
Kort en bondig; Mam, als mijn methode jou niet bevalt, dan is daar de deur. Je hoeft het niet met me eens te zijn maar je zult het wel moeten accepteren.
Pas als jij stopt met je te voegen, komt er een klein kansje dat zij zich voegt. Want dat is vaak het geval met dit soort mensen; ze willen gelijk krijgen en pas als ze doorkrijgen dat je ze afwijst, worden ze charmant.
Let er daarna op dat je niet denkt dat ze je toch lief vindt. Zodra je je weer voegt is alles weer bij het oude.
Zij zal niet veranderen. Jij moet veranderen.
Maar je bent volwassen nu. Je wordt zelf moeder. Tijd dus om je aandacht te verplaatsen van je moeder naar je kindje.
Kort en bondig; Mam, als mijn methode jou niet bevalt, dan is daar de deur. Je hoeft het niet met me eens te zijn maar je zult het wel moeten accepteren.
Pas als jij stopt met je te voegen, komt er een klein kansje dat zij zich voegt. Want dat is vaak het geval met dit soort mensen; ze willen gelijk krijgen en pas als ze doorkrijgen dat je ze afwijst, worden ze charmant.
Let er daarna op dat je niet denkt dat ze je toch lief vindt. Zodra je je weer voegt is alles weer bij het oude.
Zij zal niet veranderen. Jij moet veranderen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 20 januari 2019 21:54
Dat heet gaslighting.Kikkersenmuizen schreef: ↑20-01-2019 21:01Ik heb heel naief gedacht dat mijn zwangerschap een nieuw begin kon zijn. En ze is altijd al heel sterk geweest in mij het gevoel geven dat haar gedrag mijn fout is.
Verder inderdaad accepteren dat je nooit erkenning zult krijgen op een manier waarop jij dat wenst.
Verdrietig, is een rouwproces waar je door moet.
zondag 20 januari 2019 21:54
Dat is die belachelijke loyaliteit die je als kind naar je ouders hebt. Heel herkenbaar.
TO, wat ik tegen mezelf zou zeggen als ik terugkijk op de tijd dat er nog wel contact was met mijn moeder is dat ik vooral niet bang moet zijn om ruzie te veroorzaken. Zolang zij dat voelt zal zij blijven manipuleren. ‘Anders wordt mama boos’ loslaten.
zondag 20 januari 2019 21:58
Ja heel belachelijk, want als een ander je zo zou kwetsen zou je allang zeggen; " daar is het gat van de deur en tot nooit meer" , maar breken met je ouders en ze nooit meer zien, is wel even een dingetje.winkelfanaat schreef: ↑20-01-2019 21:54Dat is die belachelijke loyaliteit die je als kind naar je ouders hebt. Heel herkenbaar.
TO, wat ik tegen mezelf zou zeggen als ik terugkijk op de tijd dat er nog wel contact was met mijn moeder is dat ik vooral niet bang moet zijn om ruzie te veroorzaken. Zolang zij dat voelt zal zij blijven manipuleren. ‘Anders wordt mama boos’ loslaten.
zondag 20 januari 2019 22:01
Een kleine twee jaar geleden was er een soortgelijk topic, over een moeder die bedacht had dat ze in de kraamweek wel kon komen logeren. Daar zijn toen veel reacties op geweest met eigen ervaringen. Echt, er bestaan heel wat moeders die de naam Mama niet waardig zijn.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
